Agomelatine +pharma 25 mg tabletki powlekane

1 tabl. powl. zawiera 25 mg agomelatyny.

Lek przeciwdepresyjny - agonista melatonergiczny (receptorów MT₁ i MT₂) i antagonista receptorów 5-HT_2C. Agomelatyna nie ma wpływu na wychwyt monoamin i nie ma powinowactwa do receptorów α- i β-adrenergicznych, histaminergicznych, cholinergicznych, dopaminergicznych i benzodiazepinowych. Lek przywraca rytm okołodobowy w modelach zwierzęcych zakłóconego rytmu okołodobowego. Agomelatyna zwiększa uwalnianie noradrenaliny i dopaminy, szczególnie w korze czołowej i nie ma wpływu na zewnątrzkomórkowe stężenia serotoniny. U ludzi agomelatyna wykazuje właściwości pozytywnego przesunięcia faz; wywołuje przyspieszoną fazę snu, spadek temperatury ciała oraz rozpoczęcie działania melatoniny. Lek wchłania się szybko i dobrze (≥80%) z przewodu pokarmowego, osiągając C_max w czasie 1-2 h po podaniu. Całkowita dostępność biologiczna jest mała (<5% dawki doustnej), a zmienność międzyosobnicza - znaczna. Dostępność biologiczna jest większa u kobiet niż u mężczyzn. Dostępność biologiczną zwiększa przyjmowanie doustnych środków antykoncepcyjnych, a zmniejsza palenie tytoniu. Stopień wiązania z białkami osocza wynosi 95%. Po podaniu doustnym agomelatyna jest szybko metabolizowana w wątrobie, głównie przez CYP1A2; w mniejszym stopniu przez CYP2C9 i CYP2C19. Główne metabolity - hydroksylowane i demetylowe pochodne agomelatyny, są nieaktywne i zostają szybko sprzęgane oraz wydalane w moczu. Wydalanie zachodzi głównie z moczem (80%) i w postaci metabolitów. Średni T_0,5 w osoczu wynosi 1-2 h.

Leczenie dużych epizodów depresyjnych u dorosłych.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Zaburzenia czynności wątroby (tj. marskość wątroby lub czynna choroba wątroby) lub aktywność aminotransferaz w surowicy 3-krotnie przekraczająca GGN. Jednoczesne stosowanie z silnymi inhibitorami CYP1A2 (np. fluwoksamina, cyprofloksacyna).

Badania na zwierzętach nie wskazują na bezpośredni ani pośredni szkodliwy wpływ na ciążę, rozwój zarodka i płodu, poród czy na rozwój pourodzeniowy; natomiast brak jest danych lub jest ich ograniczona liczba (<300 ciąż) odnośnie stosowania agomelatyny u kobiet w ciąży. Ze względów bezpieczeństwa zaleca się unikać stosowania agomelatyny podczas ciąży. Nie wiadomo, czy agomelatyna lub jej metabolity są wydzielane do mleka ludzkiego (wykazano wydzielanie agomelatyny i jej metabolitów do mleka zwierząt). Nie można wykluczyć ryzyka dla noworodków lub niemowląt. Należy zdecydować, czy przerwać karmienie piersią, czy przerwać terapię lub nie zastosować leku, biorąc pod uwagę korzyść z karmienia piersią dla dziecka oraz korzyść z leczenia dla kobiety. Badania dotyczące rozmnażania u zwierząt nie wykazały wpływu agomelatyny na płodność.

Doustnie. Dorośli: zalecana dawka wynosi 25 mg raz na dobę, wieczorem przed snem. Po 2 tyg. leczenia, jeżeli nie ma poprawy, dawka może być zwiększona do 50 mg raz na dobę (2 tabl. przed snem). Decydując o zwiększeniu dawki należy wziąć pod uwagę wyższe ryzyko zwiększenia aktywności aminotransferaz. Każde zwiększenie dawki do 50 mg powinno być oparte na ocenie korzyści i ryzyka u konkretnego pacjenta oraz na ścisłym przestrzeganiu monitorowania wyników testów czynnościowych wątroby. Zwiększając dawkowanie, należy znowu przeprowadzić badania czynności wątroby z tą samą częstością, jak podczas rozpoczynania leczenia. Pacjenci z depresją powinni być leczeni przez okres przynajmniej 6 mies. Nie jest wymagane stopniowe zmniejszanie dawki leku w celu przerwania leczenia. Zmiana leczenia z leku przeciwdepresyjnego z grupy SSRI/SNRI na leczenie agomelatyną: po przerwaniu stosowania leku przeciwdepresyjnego z grupy SSRI lub SNRI u pacjentów mogą wystąpić objawy odstawienia. Aby ich uniknąć, należy sprawdzić w ChPL aktualnie stosowanego leku z grupy SSRI/SNRI, jak należy go odstawiać. Podawanie agomelatyny można rozpocząć od razu w trakcie zmniejszania dawkowania leku z grupy SSRI/SNRI. Szczególne grupy pacjentów. Agomelatyny nie należy stosować u pacjentów w wieku ≥75 lat, ponieważ działanie leku nie jest udokumentowane w tej grupie wiekowej. Ustalono skuteczność i bezpieczeństwo stosowania agomelatyny (25 do 50mg/dobę) u pacjentów w podeszłym wieku (<75 lat) z depresją. Nie wymaga się dostosowania dawki w zależności od wieku. U pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności nerek nie obserwowano istotnej zmiany parametrów farmakokinetycznych, należy jednak zachować ostrożność u pacjentów z ciężkim lub umiarkowanym zaburzeniem czynności nerek, ponieważ dostępne są tylko ograniczone dane kliniczne dotyczące takich pacjentów. Lek jest przeciwwskazany u pacjentów z zaburzeniem czynności wątroby. Stosowanie agomelatyny u dzieci od urodzenia do <7 lat w leczeniu dużych epizodów depresyjnych nie jest właściwe (brak danych). Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności agomelatyny u dzieci i młodzieży w wieku od 7 do 17 lat w leczeniu dużych epizodów depresyjnych (nie można podać zaleceń dotyczących dawkowania). Sposób podania. Tabletki mogą być przyjmowane z pokarmem lub bez pokarmu.

Ze względu na ryzyko uszkodzenia wątroby przed rozpoczęciem leczenia należy zachować ostrożność, a przez cały okres terapii dokładnie monitorować wszystkich pacjentów. Dotyczy to zwłaszcza pacjentów z czynnikami ryzyka uszkodzenia wątroby, np. z otyłością, nadwagą, niealkoholową chorobą stłuszczeniową wątroby, cukrzycą, z zaburzeniem spowodowanym spożywaniem alkoholu i (lub) spożywających znaczne ilości alkoholu oraz pacjentów jednocześnie leczonych lekami o działaniu hepatotoksycznym - w tych grupach pacjentów agomelatynę należy przepisywać po dokonaniu uważnej oceny korzyści i ryzyka. U wszystkich pacjentów należy przeprowadzić badania czynności wątroby, a leczenia nie należy rozpoczynać u pacjentów z wartościami AlAT i (lub) AspAT >3-krotnej wartości GGN. Należy zachować ostrożność, podając preparat pacjentom, u których przed leczeniem aktywność aminotransferaz była zwiększona (> wartości GGN i ≤3- krotnej wartości GGN). Czynność wątroby należy badać: przed rozpoczęciem leczenia; następnie: po ok. 3 tyg., po ok. 6 tyg. (koniec ostrej fazy), po ok. 12 i 24 tyg. (koniec fazy podtrzymującej) oraz później, kiedy jest to klinicznie wskazane. Zwiększając dawkowanie należy ponownie przeprowadzić badania czynności wątroby z tą samą częstością, jak podczas rozpoczynania leczenia. U każdego pacjenta, u którego wystąpi zwiększenie aktywności aminotransferaz w surowicy, należy w ciągu 48 h powtórzyć badania czynności wątroby. Leczenie preparatem należy natychmiast przerwać, jeśli: u pacjenta wystąpią objawy przedmiotowe lub podmiotowe potencjalnego uszkodzenia wątroby (takie jak ciemno zabarwiony mocz, jasny kał, zażółcenie skóry lub oczu, ból w prawej górnej części brzucha, wystąpienie utrzymującego się i niewyjaśnionego zmęczenia); aktywność aminotransferaz w surowicy 3-krotnie przewyższa GGN. Po przerwaniu leczenia należy powtarzać badania czynności wątroby, dopóki aktywność aminotransferaz w surowicy nie powróci do normy. Dostępne są tylko ograniczone dane kliniczne dotyczące stosowania agomelatyny u pacjentów z ciężkim lub umiarkowanym zaburzeniem czynności nerek i z dużymi epizodami depresyjnymi - należy zachować ostrożność u tych pacjentów. Nie zaleca się stosowania agomelatyny w leczeniu depresji u pacjentów w wieku <18 lat: nie ustalono bezpieczeństwa i skuteczności leku w tej grupie wiekowej; ponadto w badaniach klinicznych dzieci i młodzieży leczonych innymi lekami przeciwdepresyjnymi częściej obserwowano zachowania związane z samobójstwem (próby samobójcze i myśli samobójcze) oraz wrogość (głównie agresja, sprzeciw i gniew). Nie udokumentowano działania agomelatyny u pacjentów ≥75 lat, z tego względu lek nie powinien być stosowany w tej grupie wiekowej. Preparat nie powinien być stosowany w leczeniu dużych epizodów depresyjnych u pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem, ponieważ nie ustalono u nich bezpieczeństwa i skuteczności leku. Preparat powinien być stosowany z ostrożnością u pacjentów z chorobą afektywną dwubiegunową, manią lub hipomanią w wywiadzie, a leczenie należy przerwać, jeżeli u pacjenta wystąpią objawy manii. Wszystkich pacjentów leczonych agomelatyną należy obserwować pod kątem występowania myśli i zachowań samobójczych (szczególnie we wczesnym okresie powrotu do zdrowia oraz po zmianie dawki leku), aż do czasu uzyskania znaczącej remisji; dotyczy to zwłaszcza pacjentów w wieku <25 lat oraz pacjentów z zachowaniami lub myślami samobójczymi w wywiadzie. Preparat zawiera <1 mmol (23 mg) sodu w 1 tabl., to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, ten lek może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Większość działań niepożądanych jest łagodna lub umiarkowana. Działania niepożądane występują
zwykle w ciągu dwóch pierwszych tygodni leczenia i są zazwyczaj przemijające.

Działania niepożądane to:
Bardzo częste działania niepożądane (mogą wystąpić u więcej niż 1 na 10 pacjentów)
- ból głowy

Częste działania niepożądane (mogą wystąpić maksymalnie u 1 na 10 pacjentów)
- zawroty głowy, senność, trudności w zasypianiu (bezsenność), nudności, biegunka, zaparcie, ból
  brzucha, ból pleców, zmęczenie, lęk, nietypowe sny, zwiększona aktywność enzymów
  wątrobowych we krwi, wymioty, zwiększenie masy ciała

Niezbyt częste działania niepożądane (mogą wystąpić maksymalnie u 1 na 100 pacjentów)
- migrena, uczucie kłucia i mrowienia w palcach rąk i nóg (parestezje), zamazane widzenie, zespół
  niespokojnych nóg (niekontrolowany przymus poruszania nogami), dzwonienie w uszach, nadmierne
  pocenie, wyprysk, swędzenie, pokrzywka, pobudzenie, drażliwość, niepokój, agresywne zachowanie,
  koszmary senne, mania lub hipomania (patrz także „Ostrzeżenia i środki ostrożności” w punkcie 2),
  myśli samobójcze lub zachowania samobójcze, splątanie (dezorientacja), zmniejszenie masy ciała, bóle
  mięśni

Rzadkie działania niepożądane (mogą wystąpić maksymalnie u 1 na 1 000 pacjentów)
- poważne wykwity skórne (wysypka o charakterze rumienia), obrzęk twarzy (opuchlizna) i obrzęk
  naczynioruchowy (obrzęk twarzy, warg, języka i (lub) gardła, co może powodować trudności
  z oddychaniem lub połykaniem), zapalenie wątroby, zażółcenie skóry lub białkówek oczu
  (żółtaczka), niewydolność wątroby*, omamy, niezdolność do pozostawania w bezruchu (z powodu
  fizycznego i psychicznego niepokoju), niezdolność do całkowitego opróżnienia pęcherza moczowego
* Zgłoszono kilka przypadków zakończonych przeszczepieniem wątroby lub zgonem.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać
bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu
Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych,
Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: +48 22 49 21 301, faks: +48 22 49 21 309,
strona internetowa https://smz.ezdrowie.gov.pl.
Działania niepożądane można zgłaszać również miejscowemu przedstawicielowi podmiotu
odpowiedzialnego.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Agomelatyna jest metabolizowana głównie przez CYP1A2 (90%) i przez CYP2C9/19 (10%). Leki, które oddziałują na te izoenzymy, mogą zmniejszać lub zwiększać biodostępność agomelatyny. Fluwoksamina - silny inhibitor CYP1A2 i umiarkowany inhibitor CYP2C9, znacząco hamuje metabolizm agomelatyny, powodując ok. 60-krotne zwiększenie ekspozycji na agomelatynę. Jednoczesne stosowanie agomelatyny z silnymi inhibitorami CYP1A2 (np. fluwoksaminą lub cyprofloksacyną) jest przeciwwskazane. Należy zachować ostrożność stosując preparat z umiarkowanymi inhibitorami CYP1A2 (np. propranololem, enoksacyną, estrogenami), ponieważ może to powodować kilkakrotnie zwiększoną ekspozycję na agomelatynę. Ryfampicyna - lek indukujący wszystkie 3 cytochromy biorące udział w metabolizmie agomelatyny może zmniejszać jej biodostępność. Palenie tytoniu indukuje CYP1A2, co zmniejsza biodostępność agomelatyny, zwłaszcza u pacjentów palących duże ilości papierosów (≥15 papierosów/dobę). Agomelatyna nie pobudza ani nie indukuje izoenzymów CYP450, z tego względu nie powinna zmieniać ekspozycji na leki metabolizowane przez CYP450. Nie obserwowano interakcji agomelatyny z: pochodnymi benzodiazepiny, litem, paroksetyną, flukonazolem i teofiliną. Skojarzenie leku z alkoholem nie jest wskazane. Brak doświadczenia dotyczącego jednoczesnego stosowania agomelatyny i terapii elektrowstrząsami. Konsekwencje kliniczne leczenia za pomocą TE przeprowadzanego jednocześnie z terapią agomelatyną są uważane za mało prawdopodobne.

+pharma Polska Sp. z o.o.
ul. Podgórska 34
31-536 Kraków
12-262-32-36
[email protected]
www.pluspharma.pl