Diaprel MR 60 mg tabletki o zmodyfikowanym uwalnianiu

1 tabl. o zmodyfikowanym uwalnianiu zawiera 30 mg lub 60 mg gliklazydu. Tabl. o zmodyf. uwalnianiu 60 mg zawierają laktozę.

Gliclazide

Doustny lek hipoglikemizujący z grupy pochodnych sulfonylomocznika. Gliklazyd zmniejsza stężenie glukozy we krwi pobudzając wydzielanie insuliny przez komórki beta wysp Langerhansa. Zwiększone poposiłkowe wydzielanie insuliny i białka C w trzustce utrzymuje się nawet po 2 latach leczenia. W cukrzycy typu 2, gliklazyd przywraca wczesny wzrost wydzielania insuliny w obecności glukozy oraz nasila drugą fazę wydzielania insuliny. Gliklazyd zmniejsza proces formowania się mikrozakrzepów w dwóch mechanizmach, które mogą leżeć u podstaw powikłań cukrzycy: częściowe hamowanie agregacji i adhezji płytek przez zmniejszenie aktywności markerów płytek krwi (β-tromboglobulina, tromboksan B₂); wpływ na aktywność fibrynolityczną śródbłonka naczyń przez zwiększenie aktywności tkankowego aktywatora plazminogenu (tPA). Po podaniu doustnym stężenie leku w osoczu zwiększa się stopniowo przez 6 h, a następnie pozostaje na niezmienionym poziomie pomiędzy 6. a 12. h. Wchłanianie jest całkowite. Wiązanie z białkami osocza wynosi ok. 95%. Jednorazowa dawka dobowa umożliwia utrzymanie stężenia gliklazydu w osoczu przez ponad 24 h. Gliklazyd jest metabolizowany głównie w wątrobie i wydalany z moczem (1% w postaci niezmienionej). Nie wykryto żadnego czynnego metabolitu w osoczu. T_0,5 w fazie eliminacji wynosi 12-20 h.

Cukrzyca insulinoniezależna (typ 2) u osób dorosłych, kiedy przestrzeganie diety, ćwiczenia fizyczne oraz zmniejszenie masy ciała nie wystarczają do utrzymania prawidłowego stężenia glukozy we krwi.

Nadwrażliwość na gliklazyd lub na którąkolwiek substancję pomocniczą oraz na inne pochodne sulfonylomocznika i sulfonamidy. Cukrzyca typu 1. Stan przedśpiączkowy lub śpiączka cukrzycowa. Ketoza i kwasica cukrzycowa. Ciężka niewydolność nerek lub wątroby. Leczenie mikonazolem. Karmienie piersią.

Stosowanie doustnych leków hipoglikemizujących w ciąży jest niewłaściwe. Lekiem pierwszego wyboru jest insulina. Zaleca się odstawienie doustnych leków hipoglikemizujących i rozpoczęcie insulinoterapii przed próbą zajścia w ciążę lub niezwłocznie po jej stwierdzeniu. Lek jest przeciwwskazany do stosowania u kobiet karmiących piersią. Nie obserwowano wpływu na płodność lub zdolność do rozrodu u samców czy samic szczurów.

Doustnie. Dorośli: 30-120 mg w jednorazowej dawce dobowej, w porze śniadania. Dawka powinna być dostosowana indywidualnie w zależności od reakcji pacjenta (stężenie glukozy we krwi, HbA1c). W przypadku pominięcia dawki nie wolno zwiększać dawki przyjmowanej w dniu następnym. Zalecana dawka początkowa wynosi 30 mg na dobę. Jeśli stężenie glukozy we krwi jest skutecznie kontrolowane, dawka ta może być stosowana jako leczenie podtrzymujące. Jeśli stężenie glukozy we krwi nie jest odpowiednio kontrolowane, dawkę można stopniowo zwiększyć do 60, 90 lub 120 mg na dobę. Nie powinno się zwiększać dawki częściej, niż co najmniej po upływie 1 miesiąca, z wyjątkiem pacjentów, u których stężenie glukozy we krwi nie uległo zmniejszeniu po 2 tyg. leczenia; w takich przypadkach dawkę można zwiększyć pod koniec 2. tyg. leczenia. Maksymalna dobowa dawka zalecana to 120 mg. Leczenie skojarzone z innymi lekami przeciwcukrzycowymi. Preparat może być stosowany z biguanidami, inhibitorami alfa-glukozydazy lub insuliną; u pacjentów ze stężeniem glukozy we krwi niedostatecznie kontrolowanym z użyciem preparatu leczenie skojarzone z insuliną powinno być wprowadzone pod ścisłą opieką medyczną. Zamiana tabletek preparatu zawierającego 80 mg gliklazydu na Diaprel MR: 1 tabl. preparatu zawierającego 80 mg gliklazydu jest porównywalna z 30 mg preparatu w postaci tabletki o zmodyf. uwalnianiu (tj. 1 tabl. Diaprel MR 30 mg lub połowa tabletki Diaprel MR 60 mg). Zmiana może być przeprowadzona pod warunkiem monitorowania parametrów krwi. Zamiana innego, doustnego leku przeciwcukrzycowego na Diaprel MR: podczas zamiany należy wziąć pod uwagę dawkę oraz T_0,5 uprzednio stosowanego leku przeciwcukrzycowego. Zastosowanie okresu przejściowego nie jest konieczne. Należy zastosować dawkę początkową 30 mg i tak ją modyfikować, aby była dostosowana do reakcji stężenia glukozy we krwi danego pacjenta, tak jak przedstawiono powyżej. W razie zmiany z innych hipoglikemizujących pochodnych sulfonylomocznika o przedłużonym T_0,5 może być konieczna kilkudniowa przerwa w leczeniu, aby zapobiec wystąpieniu efektu addycyjnego. Schemat dawkowania w takich sytuacjach powinien być taki sam jak na początku stosowania preparatu, tzn. leczenie należy rozpocząć od dawki 30 mg na dobę, a następnie ją zwiększać w zależności od reakcji metabolicznej pacjenta. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów w podeszłym wieku oraz u pacjentów z łagodną i umiarkowaną niewydolnością nerek nie ma konieczności dostosowania dawek. U pacjentów z ryzykiem wystąpienia hipoglikemii (pacjenci niedożywieni lub źle odżywieni, z ciężkimi lub niedostatecznie wyrównanymi zaburzeniami endokrynologicznymi - niedoczynność przysadki, niedoczynność tarczycy, niewydolność nadnerczy); po zaprzestaniu długotrwałego leczenia i (lub) leczenia dużymi dawkami kortykosteroidów; z ciężkimi chorobami tętnic - ciężka choroba wieńcowa, ciężka niewydolność tętnicy szyjnej, choroba naczyń obwodowych) zaleca się stosowanie minimalnej dobowej dawki początkowej 30 mg. Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności leku u dzieci i młodzieży. Sposób podania. 1 tabl. o zmodyf. uwalnianiu 60 mg jest równoważna 2 tabl. o zmodyf. uwalnianiu 30 mg; tabl. 60 mg można podzielić na połowy. Dawkę leku należy połknąć bez rozgniatania lub żucia.

Ze względu na zwiększone ryzyko hipoglikemii preparat należy stosować ostrożnie u pacjentów z następującymi czynnikami ryzyka: brak współpracy ze strony pacjenta (zwłaszcza u pacjentów w podeszłym wieku); niedożywienie, nieregularne pory spożywania posiłków, opuszczanie posiłków, okresy poszczenia lub zmiany w diecie; brak równowagi pomiędzy wysiłkiem fizycznym a podażą węglowodanów; niewydolność nerek; ciężka niewydolność wątroby; niektóre zaburzenia endokrynologiczne (zaburzenia czynności tarczycy, niedoczynność przysadki oraz niewydolność nadnerczy); przedawkowanie leku oraz równoczesne podawanie innych leków. Farmakokinetyka i (lub) farmakodynamika gliklazydu może być zmieniona u pacjentów z niewydolnością wątroby lub ciężką niewydolnością nerek. U tych pacjentów hipoglikemia może się przedłużać, co może wymagać odpowiedniego postępowania. Kontrolę glikemii u pacjentów otrzymujących leki przeciwcukrzycowe może zaburzać: stosowanie preparatów zawierających ziele dziurawca zwyczajnego, gorączka, uraz, infekcja lub zabieg chirurgiczny; w niektórych przypadkach może być konieczne podanie insuliny. Skuteczność działania hipoglikemizującego leków przeciwcukrzycowych z czasem ulega osłabieniu u wielu pacjentów; może to wynikać ze stopniowego nasilenia się cukrzycy lub ze zmniejszenia reakcji na leczenie. Przed stwierdzeniem wystąpienia u pacjenta wtórnego niepowodzenia terapeutycznego należy rozważyć odpowiednie dostosowanie dawki oraz opracowanie diety. Ze względu na ryzyko zaburzeń stężenia glukozy we krwi, w tym hipoglikemii i hiperglikemii (zwłaszcza u pacjentów w podeszłym wieku), u wszystkich pacjentów stosujących w tym samym czasie gliklazyd i fluorochinolony zaleca się staranne monitorowanie stężenia glukozy we krwi. Oznaczanie stężeń glikozylowanej hemoglobiny (lub pomiar glukozy w osoczu na czczo) zaleca się do oceny kontroli glikemii. Użyteczna jest również samokontrola stężenia glukozy we krwi. Ze względu na ryzyko niedokrwistości hemolitycznej u pacjentów z niedoborem G-6-PD należy zachować ostrożność i rozważyć zastosowanie leczenia lekami, nie będącymi pochodnymi sulfonylomocznika. U pacjentów z porfirią opisano przypadki zaostrzenia porfirii po zastosowaniu niektórych innych leków pochodnych sulfonylomocznika. Tabl. o zmodyf. uwalnianiu 60 mg zawierają laktozę - nie powinny być stosowane u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Najczęściej obserwowanym objawem niepożądanym jest małe stężenie cukru we krwi (hipoglikemia).
Objawy przedmiotowe i podmiotowe opisane są w punkcie „Ostrzeżenia i środki ostrożności”.
Jeśli objawy te pozostaną bez leczenia, mogą przejść w senność, utratę przytomności lub śpiączkę.
Jeśli występujące zmniejszenie stężenia cukru we krwi jest znaczne lub przedłuża się, nawet jeśli jest
tymczasowo kontrolowane przez podanie cukru, należy niezwłocznie zgłosić się do lekarza.

Zaburzenia wątroby
Obserwowano pojedyncze przypadki zaburzonej czynności wątroby, która może powodować
zażółcenie skóry i oczu. W razie wystąpienia tych objawów należy niezwłocznie skontaktować się
z lekarzem. Objawy zazwyczaj ustępują po odstawieniu leku. Lekarz zadecyduje, czy przerwać
leczenie.

Zaburzenia skóry
Obserwowano reakcje skórne, takie jak wysypka, zaczerwienienie, świąd, pokrzywka, pęcherze,
obrzęk naczynioruchowy (szybkie opuchnięcie tkanek, takich jak powieki, twarz, wargi, jama ustna,
język lub gardło, co może powodować trudności w oddychaniu). Wysypka może rozwijać się do
rozległych zmian w postaci pęcherzy lub prowadzić do łuszczenia skóry.
Jeśli u pacjenta wystąpią te objawy, należy przerwać zażywanie leku Diaprel MR oraz pilnie
skontaktować się z lekarzem i poinformować go o przyjmowaniu tego leku.

Wyjątkowo zgłaszano objawy ciężkich reakcji nadwrażliwości (DRESS, ang. Drug Rush with
Eosinophilia and Systemic Symptoms): początkowo w postaci objawów grypopodobnych oraz wysypki
na twarzy, która następnie rozprzestrzeniała się, oraz wystąpienie wysokiej temperatury.

Zaburzenia krwi
Zmniejszenie liczby krwinek we krwi (np. płytek krwi, czerwonych i białych krwinek) może
spowodować bladość, przedłużone krwawienie, siniaki, bóle gardła i gorączkę. Objawy te zazwyczaj
ustępują po przerwaniu leczenia.

Zaburzenia pokarmowe
Bóle brzucha, nudności, wymioty, niestrawność, biegunka i zaparcia. Objawy te można zmniejszyć
stosując lek Diaprel MR, tabletka o zmodyfikowanym uwalnianiu razem z posiłkiem jak zalecano.

Zaburzenia oka
Może być zaburzone widzenie, zwłaszcza na początku leczenia. To działanie jest związane ze
zmianami stężenia cukru we krwi.

Tak jak po innych pochodnych sulfonylomocznika obserwowano następujące zdarzenia niepożądane:
przypadki znacznych zmian liczby krwinek i alergiczne zapalenie ściany naczyń, zmniejszenie
stężenia sodu we krwi (hiponatremia), objawy uszkodzenia wątroby (np. żółtaczka), które
w większości przypadków ustąpiły po odstawieniu pochodnych sulfonylomocznika, niemniej jednak
w pojedynczych przypadkach mogące prowadzić do zagrażającej życiu niewydolności wątroby.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać
bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych
Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C
02-222 Warszawa
Tel.: + 48 22 49 21 301
Faks: + 48 22 49 21 309
Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Równoczesne stosowanie mikonazolu (stosowanego ogólnie i w postaci żelu do stosowania w jamie ustnej) jest przeciwwskazane, ze względu na nasilenie działania hipoglikemizującego z możliwością wywołania objawów hipoglikemii lub nawet śpiączki. Nie zaleca się leczenia skojarzonego z fenylbutazonem ze względu na nasilenie działania hipoglikemizującego pochodnych slfonylomocznika; zalecane jest zastosowanie innego leku przeciwzapalnego; o ryzyku należy poinformować pacjenta i podkreślić istotną rolę samokontroli; w razie konieczności należy dostosować dawkę w trakcie i po zakończeniu leczenia lekiem przeciwzapalnym. Alkohol również nasila działanie hipoglikemizujące, co może prowadzić do wystąpienia śpiączki hipoglikemicznej; należy unikać spożywania alkoholu i leków zawierających alkohol. Gliklazyd należy stosować ostrożnie ze względu na ryzyko hipoglikemii z następującymi lekami: inne leki przeciwcukrzycowe (insulina, akarboza, metformina, tiazolidynediony, inhibitory peptydazy dipeptydylowej IV, agoniści receptora GLP-1), leki blokujące receptory adrenergiczne, flukonazol, inhibitory ACE (kaptopryl, enalapryl), leki blokujące receptory H₂, inhibitory MAO, sulfonamidy, klarytromycyna i NLPZ. Nie zaleca się równoczesnego stosowania z danazolem, ze względu na diabetogenny wpływ danazolu; jeżeli zastosowania tej substancji czynnej nie można uniknąć, pacjenta należy ostrzec i podkreślić znaczenie kontroli stężenia glukozy we krwi i w moczu; w razie konieczności należy dostosować dawkę gliklazydu w trakcie i po zakończeniu leczenia danazolem. Zachować ostrożność w leczeniu skojarzonym z: chlorpromazyną w dużych dawkach (powyżej 100 mg/dobę), ze względu na zwiększenie stężenia glukozy we krwi (należy uprzedzić pacjenta i podkreślić istotność monitorowania stężenia glukozy we krwi, może być konieczne dostosowanie dawki przeciwcukrzycowej substancji czynnej podczas i po zakończeniu leczenia lekiem neuroleptycznym); z glikokortykosteroidami (podanie ogólne i miejscowe: preparaty dostawowe, na skórę i doodbytnicze) oraz tetrakozaktydem, gdyż leczenie skojarzone może powodować zwiększenie stężenia glukozy we krwi z możliwą kwasicą ketonową (należy uprzedzić pacjenta i podkreślić istotność monitorowania stężenia glukozy we krwi, zwłaszcza na początku leczenia, może być konieczne dostosowanie dawki przeciwcukrzycowej substancji czynnej podczas i po zakończeniu leczenia glikokortykosteroidami); z rytodryną, salbutamolem i terbutaliną (dożylnie), ze względu na zwiększenie stężenia glukozy we krwi (należy podkreślić istotność monitorowania stężenia glukozy we krwi, a w razie konieczności zastosować insulinoterapię); z preparatami zawierające ziele dziurawca zwyczajnego, ze wzgędu na zmniejszenie ekspozycji na gliklazyd (należy podkreślić znaczenie monitorowania stężenia glukozy we krwi); z fluorochinolonami, ze względu na ryzyko zaburzeń stężenia glukozy we krwi (należy podkreślić znaczenie monitorowania stężenia glukozy we krwi). Przed jednoczesnym stosowaniem z lekami przeciwzakrzepowymi (np. warfaryna) należy rozważyć ryzyko, gdyż pochodne sulfonylomocznika mogą nasilać działanie przeciwzakrzepowe; może być konieczna zmiana leku przeciwzakrzepowego.

Servier Polska Sp. z o.o.
ul. Burakowska 14
01-066 Warszawa
22-594-90-00
[email protected]
www.servier.pl