Paduden Express 200 mg kapsułki miękkie

1 kaps. miękka zawiera 200 mg ibuprofenu. Preparat zawiera sorbitol ciekły, częściowo odwodniony; tartrazyne.

Niesteroidowy lek przeciwzapalny. Wykazuje działanie przeciwbólowe i przeciwgorączkowe, który działa poprzez zapobieganie syntezie prostaglandyn poprzez kompetycyjną i odwracalną inhibicję różnych izoform cyklooksygenazy (COX), zarówno na poziomie obwodowym, jak i w ośrodkowym układzie nerwowym. Działanie przeciwbólowe NLPZ jest związane z inhibicją nadmiernego wytwarzania prostaglandyn (PG). Wydają się one w istotnym stopniu uwrażliwiać nocyceptywne zakończenia nerwowe na poziomie obwodowym, zwiększając skutek alogeniczny bradykininy. Na poziomie centralnym ibuprofen jest w stanie hamować syntezę cyklooksygenazy typu 3, uznaną za katalityczną dawkę frakcyjną cyklooksygenazy typu 1, która jest najczęstszą izoformą stężenia glukozy w osoczu w ośrodkowym układzie nerwowym. Działanie przeciwzapalne związane z hamowaniem syntezy prostaglandyn, ponieważ odpowiedzi zapalnej zawsze towarzyszy uwolnienie różnych prostanoidów o silnych właściwościach wazodylatacyjnych, powodujące zwiększenie rozmiaru tętniczek przedwłosowatych, prowadzące do typowego czerwonego koloru skóry w obszarach objętych stanem zapalnym. Dodatkowo wzmacniają one wpływ bradykininy oraz histaminy na przepuszczalność naczyń, wspomagając tworzenie charakterystycznych obrzęków zapalnych. Działanie przeciwgorączkowe związane jest z hamowaniem syntezy PGE1 w podwzgórzu. Ibuprofen odwracalnie hamuje agregację płytek krwi. Po spożyciu żelatynowa otoczka rozłoży się w sokach żołądkowych, uwalniając ibuprofen w postaci rozpuszczalnej do natychmiastowego wchłaniania. Mediana szczytowego stężenia w osoczu jest osiągana ok. 30 minut po podaniu na czczo. Jeśli lek podawany jest z jedzeniem, osiągnięcie szczytowych stężeń w osoczu może się opóźnić. T_0,5 w fazie eliminacji wynosi 2 h. Ibuprofen jest metabolizowany w wątrobie do dwóch metabolitów, które wykazują brak aktywności farmakologicznej. Ibuprofen oraz jego metabolity są częściowo sprzęgane z kwasem glukuronowym, jest on usuwany głównie przez nerki i w większości wraz z moczem, 90% w postaci nieaktywnych metabolitów sprzężonych z kwasem glukuronowym oraz 10% w postaci niezmienionej. Lek jest wydalany praktycznie w całości 24 h po podaniu ostatniej dawki.

Łagodzenie bólu o nasileniu od umiarkowanego do średniego: ból głowy, ból miesiączkowy, ból zębów, gorączka i ból w przebiegu grypy i przeziębienia, bóle mięśni, bóle reumatyczne i gorączka reumatyczna oraz ból po szczepieniu u dorosłych i młodzieży >12 lat.

Nadwrażliwość na ibuprofen, inne NLPZ lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Pacjenci, którzy wcześniej wykazali reakcje nadwrażliwości (np. skurcz oskrzeli, astma, zapalenie błony śluzowej nosa, obrzęk naczynioruchowy lub pokrzywka) związane z przyjęciem kwasu acetylosalicylowego (aspiryny) lub innych niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ). Czynna lub stwierdzona w wywiadzie choroba wrzodowa żołądka lub krwawienie (2 albo więcej odrębne epizody potwierdzonego owrzodzenia lub krwawienia). Krwawienie lub perforacja przewodu pokarmowego w wywiadzie związane z wcześniejszym leczeniem NLPZ. Pacjenci z czynną chorobą zapalną jelit. Pacjenci z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek. Pacjenci z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. Pacjenci ze skazą krwotoczną lub innymi zaburzeniami układu krzepnięcia. Pacjenci z ciężką niewydolnością serca (klasa IV wg klasyfikacji Nowojorskiego Towarzystwa Kardiologicznego [NYHA]). III trymestr ciąży.

Zahamowanie syntezy prostaglandyn może niekorzystnie wpłynąć na ciążę lub rozwój zarodka lub płodu. Dane pochodzące z badań epidemiologicznych sugerują zwiększone ryzyko poronienia oraz występowania wad rozwojowych serca i wytrzewienia po zastosowaniu inhibitora syntezy prostaglandyn we wczesnej ciąży. Całkowite ryzyko występowania wad rozwojowych układu sercowo-naczyniowego wzrastało z mniej niż 1% do około 1,5%. Uważa się, że ryzyko zwiększa się wraz z dawką oraz czasem trwania leczenia. Wykazano, że u zwierząt podanie inhibitora syntezy prostaglandyn prowadzi do zwiększenia częstości przed- i po-implantacyjnych strat ciąż oraz obumarcia zarodka i płodu. Ponadto u zwierząt otrzymujących inhibitor syntezy prostaglandyn w okresie organogenezy opisywano zwiększoną częstość występowania różnorodnych wad rozwojowych, w tym wad układu sercowo-naczyniowego. Od 20. tygodnia ciąży stosowanie ibuprofenu może powodować małowodzie spowodowane zaburzeniami czynności nerek płodu. Może ono wystąpić krótko po rozpoczęciu leczenia i zwykle ustępuje po jego przerwaniu. Ponadto, zgłaszano przypadki zwężenia przewodu tętniczego po leczeniu w II trymestrze, z których większość ustąpiła po zaprzestaniu leczenia. W związku z tym, w I i II trymestrze ciąży nie należy stosować ibuprofenu, chyba że jest to wyraźnie konieczne. Jeśli ibuprofen ma być podany kobiecie planującej ciążę lub kobiecie będącej w I lub II trymestrze ciąży, należy zastosować najmniejszą możliwą skuteczną dawkę oraz najkrótszy możliwy okres stosowania leku. Kilka dni po 20. tygodniu ciąży należy rozważyć przedporodową obserwację w celu wykrycia małowodzia i zwężenia przewodu tętniczego po narażeniu na ibuprofen. W razie stwierdzenia małowodzia lub zwężenia przewodu tętniczego należy zaprzestać stosowania ibuprofenu. Podczas III trymestru ciąży wszystkie inhibitory syntezy prostaglandyn mogą narażać płód na: działanie toksyczne na układ krążenia i oddechowy (przedwczesne zwężenie/zamknięcie przewodu tętniczego i nadciśnienie płucne); zaburzenia czynności nerek. Matkę i płód w końcowym okresie ciąży na: możliwe wydłużenie czasu krwawienia, działanie antyagregacyjne, które może wystąpić już po zastosowaniu bardzo małych dawek; opóźnienie lub wydłużenie akcji porodowej spowodowane hamowaniem skurczów macicy. W związku z tym ibuprofen jest przeciwwskazany w III trymestrze ciąży. Ibuprofen i jego metabolity mogą przenikać do mleka kobiet karmiących piersią w bardzo małych ilościach. Dotychczas nie są znane szkodliwe skutki działania u niemowląt, więc po krótkotrwałym stosowaniu w zalecanych dawkach, w celach przeciwbólowych oraz przeciwgorączkowych, przerwa w karmieniu piersią nie jest konieczna. Istnieją pewne dowody potwierdzające, że leki hamujące cyklooksygenazę / syntezę prostaglandyn mogą zaburzać płodność u kobiet poprzez wpływ na owulację, a ich stosowanie nie jest zalecane w przypadku kobiet starających się zajść w ciążę. Działanie to ustępuje po przerwaniu leczenia. W przypadku stosowania ibuprofenu u kobiet chcących zajść w ciążę należy stosować najniższą dawkę przez jak najkrótszy czas. W przypadku kobiet, u których występują trudności z zajściem w ciążę albo poddawanych badaniom pod kątem płodności, należy rozważyć przerwanie stosowania tego leku.

Doustnie. Należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę przez najkrótszy okres konieczny do złagodzenia objawów. Dorośli i młodzież w wieku powyżej 12 lat (młodzież o mc. ≥ 40 kg): dawka początkowa wynosi 200 mg albo 400 mg ibuprofenu; w razie potrzeby można przyjąć dodatkowe dawki w postaci 1 lub 2 kaps. (200 mg lub 400 mg ibuprofenu). Należy wybrać odpowiedni odstęp pomiędzy kolejnymi dawkami w zależności od obserwowanych objawów i maksymalnej zalecanej dawki dobowej. Powinien on wynosić nie mniej niż 6 h w przypadku dawki 400 mg i nie mniej niż 4 h w przypadku dawki 200 mg. Nie należy przekraczać łącznej dawki 1200 mg ibuprofenu (6 kaps.) w ciągu 24 h. Jeśli ból utrzymuje się dłużej niż 5 dni, gorączka utrzymuje się dłużej niż 3 dni, ból albo gorączka ulegną nasileniu albo wystąpią inne objawy, należy przeprowadzić ocenę sytuacji klinicznej. Lek nie jest odpowiedni do stosowania u dzieci w wieku poniżej 12 lat. U młodzieży w wieku od 12 do 18 lat: jeśli konieczne jest stosowanie leku przez okres dłuższy niż 3 dni, lub jeśli objawy ulegną nasileniu, należy przeprowadzić ocenę sytuacji klinicznej. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów w wieku powyżej 65 lat, należy ocenić dawkowanie, ponieważ może być konieczne zmniejszenie zazwyczaj stosowanej dawki. U pacjentów z zaburzeniem czynności nerek o nasileniu od łagodnego do umiarkowanego nie jest konieczne zmniejszenie dawki. U pacjentów z zaburzeniem czynności wątroby o nasileniu od małego do umiarkowanego nie jest konieczne zmniejszenie dawki. Sposób podania. Nie należy żuć kapsułek miękkich. Zaleca się, aby pacjenci z wrażliwym żołądkiem przyjmowali lek wraz z posiłkiem. W przypadku przyjęcia leku krótko po spożyciu posiłku rozpoczęcie działania leku może być opóźnione. Należy zalecić pacjentowi, aby nie przyjmował większej dawki niż zalecana albo odczekał do upływu właściwego czasu przed podaniem kolejnej dawki. W celu uniknięcia uszkodzenia żołądka nie zaleca się przyjmowania ibuprofenu z alkoholem. Przyjmowanie ibuprofenu przez pacjentów systematycznie spożywających alkohol (co najmniej trzy porcje alkoholu – piwa, wina, alkoholu wysokoprocentowego – na dobę) może powodować krwawienie z żołądka.

Przyjmowanie leku w najmniejszej skutecznej dawce przez najkrótszy okres konieczny do złagodzenia objawów zmniejsza ryzyko wystąpienia działań niepożądanych. Opisywano krwawienie, owrzodzenie lub perforację przewodu pokarmowego mogące zakończyć się zgonem po zastosowaniu wszystkich leków z grupy NLPZ w dowolnym momencie leczenia, z występowaniem albo bez występowania objawów ostrzegawczych, bądź zdarzeń dotyczących przewodu pokarmowego w wywiadzie. Ryzyko wystąpienia krwawienia, owrzodzenia lub perforacji przewodu pokarmowego zwiększa się wraz ze zwiększeniem dawki leku z grupy NLPZ, u pacjentów z chorobą wrzodową w wywiadzie, szczególnie jeśli było ono powikłane krwotokiem lub perforacją, oraz u osób w podeszłym wieku. Pacjenci ci powinni stosować jak najmniejszą dawkę lek. U tych pacjentów oraz u pacjentów wymagających jednoczesnego leczenia małymi dawkami kwasu acetylosalicylowego lub innymi lekami zwiększającymi ryzyko dotyczące układu pokarmowego należy rozważyć leczenie skojarzone z lekami osłonowymi (np. mizoprostolem lub inhibitorami pompy protonowej). Pacjenci, u których wystąpiło działanie toksyczne w obrębie przewodu pokarmowego w wywiadzie, zwłaszcza osoby w podeszłym wieku, powinni zgłaszać wszelkie niepokojące objawy ze strony jamy brzusznej (szczególnie krwawienia z przewodu pokarmowego), szczególnie w początkowych etapach leczenia. Należy zachować ostrożność u pacjentów przyjmujących jednocześnie leki, które mogą zwiększać ryzyko wystąpienia owrzodzenia lub krwawienia, takie jak doustne kortykosteroidy, leki przeciwzakrzepowe takie jak warfaryna, selektywne inhibitory zwrotnego wychwytu serotoniny lub leki antyagregacyjne takie jak kwas acetylosalicylowy. W przypadku wystąpienia krwawienia z przewodu pokarmowego lub owrzodzenia przewodu pokarmowego u pacjentów przyjmujących ibuprofen, należy natychmiast zaprzestać leczenia. Leki z grupy NLPZ należy stosować ostrożnie u pacjentów z chorobą przewodu pokarmowego w wywiadzie (wrzodziejące zapalenie jelita grubego, choroba Crohna), ponieważ stany te mogą ulec zaostrzeniu. W celu uniknięcia problemów sercowo-naczyniowych nie należy przekraczać maksymalnej dawki dobowej wynoszącej 1200 mg. Należy zachować ostrożność (omówić to z lekarzem lub farmaceutą) przed rozpoczęciem leczenia u pacjentów, u których stwierdzono w wywiadzie nadciśnienie tętnicze lub niewydolność serca, ponieważ zgłaszano występowanie zatrzymania płynów, nadciśnienia tętniczego i obrzęku w związku z leczeniem z zastosowaniem NLPZ. Badania kliniczne wskazują, że stosowanie ibuprofenu, zwłaszcza w dużej dawce (2400 mg/dobę), może być związane z niewielkim wzrostem ryzyka wystąpienia tętniczych incydentów zatorowo-zakrzepowych (na przykład zawału mięśnia sercowego lub udaru). W ujęciu ogólnym badania epidemiologiczne nie wskazują, że przyjmowanie ibuprofenu w małych dawkach (np. ≤ 1200 mg/dobę) jest związane ze zwiększeniem ryzyka wystąpienia tętniczych incydentów zatorowo-zakrzepowych. W przypadku pacjentów z niekontrolowanym nadciśnieniem tętniczym, zastoinową niewydolnością serca (NYHA II-III), rozpoznaną chorobą niedokrwienną serca, chorobą naczyń obwodowych i (lub) chorobą naczyń mózgowych leczenie ibuprofenem należy stosować po jego starannym rozważeniu, przy czym należy unikać stosowania dużych dawek (2400 mg/dobę). Należy także starannie rozważyć włączenie długotrwałego leczenia pacjentów, u których występują czynniki ryzyka incydentów sercowo-naczyniowych (nadciśnienie tętnicze, hiperlipidemia, cukrzyca, palenie tytoniu), zwłaszcza jeśli wymagane są duże dawki ibuprofenu (2400 mg/dobę). Zgłaszano przypadki zespołu Kounisa u pacjentów leczonych ibuprofenem. Zespół Kounisa definiuje się jako objawy ze strony układu sercowo-naczyniowego występujące wtórnie do reakcji alergicznej lub nadwrażliwości, związane ze zwężeniem tętnic wieńcowych i mogące prowadzić do zawału mięśnia sercowego. Ciężkie skórne działania niepożądane (SCAR) w tym złuszczające zapalenie skóry, rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa-Johnsona (SJS), toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka (TEN), polekowa reakcja z eozynofilią i objawami ogólnoustrojowymi (zespół DRESS) oraz ostra uogólniona osutka krostkowa (AGEP), mogące zagrażać życiu lub prowadzić do śmierci, były zgłaszane w związku ze stosowaniem ibuprofenu. Większość tych reakcji wystąpiła w ciągu pierwszego miesiąca. Jeśli objawy przedmiotowe i podmiotowe świadczą o wystąpieniu tych reakcji, należy natychmiast odstawić ibuprofen i rozważyć zastosowanie alternatywnego leczenia (stosownie do przypadku). Należy zachować ostrożność w przypadku stosowania ibuprofenu u pacjentów ze stwierdzoną w wywiadzie chorobą wątroby lub nerek, szczególnie podczas jednoczesnego stosowania leków moczopędnych, ponieważ należy wziąć pod uwagę, że inhibicja syntezy prostaglandyn może powodować zatrzymanie płynów i pogorszenie czynności nerek. W przypadku podawania ibuprofenu tym pacjentom należy stosować jak najniższą dawkę i regularnie monitorować czynność nerek. W przypadku odwodnienia należy zadbać o dostateczną podaż płynów. U odwodnionych nastolatków istnieje ryzyko wystąpienia zaburzeń czynności nerek. Zasadniczo regularne stosowanie leków przeciwbólowych, a zwłaszcza skojarzeń różnych substancji o działaniu przeciwbólowym, może powodować trwałe uszkodzenie nerek, które wiąże się z ryzykiem niewydolności nerek (nefropatia postanalgetyczna). Na wysokie ryzyko wystąpienia tej reakcji narażeni są pacjenci w podeszłym wieku, pacjenci z niewydolnością nerek, niewydolnością serca, zaburzeniami czynności wątroby oraz pacjenci przyjmujący leki moczopędne lub inhibitory ACE. Przerwanie leczenia z zastosowaniem NLPZ skutkuje zazwyczaj powrotem do stanu sprzed rozpoczęcia leczenia. Podobnie jak inne leki z grupy NLPZ, ibuprofen może powodować nieznaczne przejściowe podwyższenie niektórych parametrów czynności wątroby, a także istotne podwyższenie aktywności transaminaz (SGOT i SGPT). W przypadku istotnego wzrostu wartości tych parametrów należy przerwać leczenie. Lek może maskować objawy zakażenia, co może prowadzić do opóźnionego rozpoczęcia stosowania właściwego leczenia, a przez to pogarszać skutki zakażenia. Zjawisko to zaobserwowano w przypadku pozaszpitalnego bakteryjnego zapalenia płuc i powikłań bakteryjnych ospy wietrznej. Jeśli lek stosowany jest z powodu gorączki lub bólu związanych z zakażeniem, zaleca się kontrolowanie przebiegu zakażenia. W warunkach pozaszpitalnych pacjent powinien skonsultować się z lekarzem, jeśli objawy utrzymują się lub nasilają. U osób w podeszłym wieku, po zastosowaniu leków z grupy NLPZ, częściej występują działania niepożądane, szczególnie krwawienia i perforacje przewodu pokarmowego, które mogą zakończyć się zgonem. Podobnie jak w przypadku innych leków z grupy NLPZ, mogą również wystąpić reakcje alergiczne, takie jak reakcje anafilaktyczne/anafilaktoidalne, mimo braku wcześniejszej ekspozycji na ten lek. U pacjentów z występującą obecnie albo stwierdzoną w wywiadzie astmą oskrzelową albo chorobą alergiczną może wystąpić skurcz oskrzeli. W rzadkich przypadkach u pacjentów leczonych ibuprofenem obserwowano jałowe zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych. Chociaż może ono występować z większym prawdopodobieństwem u pacjentów z toczniem rumieniowatym układowym (TRU) i pokrewnymi chorobami tkanki łącznej, zgłaszano jego występowanie u pacjentów bez przewlekłych chorób podstawowych, należy zatem brać pod uwagę możliwość jego wystąpienia w przypadku podawania tego leku. U odwodnionych dzieci i młodzieży istnieje ryzyko wystąpienia zaburzeń czynności nerek. Należy unikać jednoczesnego stosowania ibuprofenu z lekami z grupy NLPZ, w tym z selektywnymi inhibitorami cyklooksygenazy typu 2. W ramach zachowania ostrożności u pacjentów poddawanych długotrwałemu leczeniu ibuprofenem należy monitorować czynność nerek, czynność wątroby, czynność układu krwiotwórczego i wyniki badań morfologicznych krwi. Podczas podawania leku pacjentom bezpośrednio po przebytym poważnym zabiegu chirurgicznym konieczne jest szczególne monitorowanie medyczne. Podczas długotrwałego leczenia z zastosowaniem wysokich dawek leków przeciwbólowych mogą występować bóle głowy, których nie należy leczyć, podając wyższe dawki leku. W wyjątkowych przypadkach ospa wietrzna może powodować ciężkie zakażenia skóry i powikłania dotyczące tkanek miękkich. Dotychczas nie udało się wykluczyć roli leków z grupy NLPZ w nasilaniu tych zakażeń, należy zatem unikać podawania ibuprofenu w przypadku ospy wietrznej. U pacjentów z ostrą porfirią przerywaną należy stosować ibuprofen wyłącznie po przeprowadzeniu rygorystycznej oceny stosunku korzyści do ryzyka. Dostępne są pewne dowody wskazujące, że leki hamujące działanie cyklooksygenazy/syntezę prostaglandyn powodują obniżenie płodności u kobiet ze względu na wpływ na owulację, działanie to można odwrócić przez przerwanie leczenia. Wpływ na wyniki badań diagnostycznych: czas krwawienia (może być wydłużony do jednego dnia po przerwaniu leczenia); stężenie glukozy we krwi (może być obniżone); klirens kreatyniny (może być obniżony); hematokryt lub stężenie hemoglobiny (mogą być obniżone); stężenie azotu mocznikowego we krwi oraz stężenie kreatyniny i potasu w surowicy (mogą być podwyższone); w przypadku badań czynności wątroby: podwyższenie aktywności transaminaz. Lek może powodować reakcje alergiczne, ponieważ zawiera tartrazynę (E 102). Lek zawiera mniej niż 1 mmol (39 mg) potasu na kaps., to znaczy uznaje się za „wolny od potasu”. Lek zawiera 61,3 mg sorbitolu (w postaci sorbitolu płynnego, częściowo odwodnionego) w każdej kaps., co odpowiada 0,88 mg/kg.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Prawdopodobieństwo wystąpienia działań niepożądanych zwiększa się u pacjentów w wieku
powyżej 65 lat. Występowanie działań niepożądanych jest rzadsze w przypadku krótkiego czasu
leczenia oraz gdy dawka dobowa jest mniejsza od maksymalnej zalecanej dawki.

NALEŻY PRZERWAĆ stosowanie tego leku i natychmiast skontaktować się z lekarzem, jeśli
u pacjenta wstąpią:
• objawy krwawienia z przewodu pokarmowego, takie jak: silny ból brzucha, czarne lub
  smoliste stolce i wymioty z krwią lub ciemnymi cząstkami przypominającymi fusy
  z kawy.
• objawy bardzo rzadkich, ale ciężkich reakcji alergicznych, takie jak: zaostrzenie astmy,
  świszczący lub zmieniony oddech niewiadomego pochodzenia, obrzęk twarzy, języka lub
  gardła, trudności z oddychaniem, szybkie bicie serca, spadek ciśnienia krwi prowadzący do
  wstrząsu. Takie objawy mogą wystąpić już po pierwszym zastosowaniu tego leku;
• ciężkie reakcje skórne, takie jak wysypki na całym ciele, łuszczenie skóry,
  powstawanie pęcherzy lub złuszczanie się skóry.

Należy zwrócić się do lekarza w przypadku wystąpienia któregokolwiek z poniższych
działań niepożądanych:

Często (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 10 osób):
• dolegliwości żołądkowo-jelitowe, takie jak zgaga, ból brzucha i nudności, niestrawność,
  biegunka, wymioty, wzdęcia (gazy), zaparcia oraz niewielkie krwawienie z żołądka i (lub)
  z jelit, mogące w wyjątkowych przypadkach powodować niedokrwistość (anemię).

Niezbyt często (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 100 osób):
• wrzody trawienne, perforacja lub krwawienie, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej z
  owrzodzeniem, nasilenie objawów istniejącej choroby jelit (zapalenia jelita grubego lub
  choroby Leśniowskiego-Crohna), zapalenie żołądka;
• zaburzenia widzenia;
• różne wysypki skórne;
• reakcje nadwrażliwości z pokrzywką i świądem.

Rzadko (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 1 000 osób):
• szum w uszach (dzwonienie w uszach);
• podwyższone stężenie mocznika we krwi, ból w bokach i (lub) ból brzucha, krew w moczu
  i gorączka, które mogą być objawem uszkodzenia nerek (martwica brodawek nerkowych);
• zmniejszenie stężenia hemoglobiny.

Bardzo rzadko (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 10 000 osób):
• zapalenie przełyku, zapalenie trzustki i powstawanie przeponowego zwężenia światła jelita;
• niewydolność serca, zawał mięśnia sercowego i obrzęk twarzy i rąk;
• zmniejszenie ilości wydalanego moczu, obrzęk i mętny mocz (zespół nerczycowy),
  zapalna choroba nerek (śródmiąższowe zapalenie nerek), które może doprowadzić do ostrej
  niewydolności nerek. Jeśli wystąpi jeden z opisanych powyżej objawów, należy przerwać
  stosowanie leku Paduden Express i natychmiast skonsultować się z lekarzem, ponieważ
  mogą to być pierwsze objawy uszkodzenia nerek lub niewydolności nerek;
• reakcje psychotyczne, depresja;
• wysokie ciśnienie krwi, zapalenie naczyń;
• kołatanie serca;
• zaburzenia czynności wątroby (pierwszym objawem mogą być przebarwienia skóry),
  uszkodzenie wątroby, zwłaszcza po długotrwałym leczeniu, niewydolność wątroby, ostre
  zapalenie wątroby;
• zaburzenia układu krwiotwórczego. Pierwszymi objawami są: gorączka, ból gardła,
  powierzchowne owrzodzenie błony śluzowej jamy ustnej, objawy grypopodobne, znaczne
  wyczerpanie, krwawienia z nosa i skóry, oraz siniaki niewiadomego pochodzenia. W takich
  przypadkach należy natychmiast przerwać leczenie i skonsultować się z lekarzem. Nie
  należy leczyć się samodzielnie za pomocą leków przeciwbólowych lub
  przeciwgorączkowych;
• u osób chorych na ospę wietrzną mogą rozwinąć się poważne zakażenia skórne
  i powikłania w obrębie tkanek miękkich;
• w związku ze stosowaniem niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ) opisywano
  przypadki zaostrzenia stanu zapalnego spowodowanego zakażeniami (np. rozwój
  martwiczego zapalenia powięzi). Jeśli wystąpią lub nasilą się objawy zakażenia, pacjent
  powinien niezwłocznie zgłosić się do lekarza. Lekarz ustali, czy istnieją wskazania do
  zastosowania antybiotykoterapii;
• podczas stosowania ibuprofenu obserwowano objawy aseptycznego zapalenia opon
  mózgowo-rdzeniowych ze sztywnością karku, bólem głowy, nudnościami, wymiotami,
  gorączką lub zaburzeniami orientacji. Ryzyko wystąpienia takich działań
  niepożądanych może być wyższe u pacjentów z zaburzeniami autoimmunologicznymi
  (np. toczeń rumieniowaty układowy (SLE), mieszana choroba tkanki łącznej). W
  przypadku ich wystąpienia należy natychmiast skonsultować się z lekarzem;
• ciężkie postacie reakcji skórnych, takie jak wysypka z zaczerwienieniem
  i powstawaniem pęcherzy (np. zespół Stevensa-Johnsona, rumień wielopostaciowy,
  toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka, zespół Lyella) i wypadanie włosów
  (łysienie).

Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych):
• reaktywność układu oddechowego obejmująca astmę, skurcz oskrzeli lub duszność;
• może wystąpić ciężka reakcja skórna, znana jako zespół DRESS. Do objawów zespołu
  DRESS należą: wysypka skórna, obrzęk węzłów chłonnych oraz zwiększenie liczby
  eozynofilów (rodzaj białych krwinek);
• czerwona, łuskowata wysypka ze zgrubieniami pod skórą i pęcherzami, umiejscowiona
  przeważnie w fałdach skórnych, na tułowiu i kończynach górnych, z gorączką występującą
  na początku leczenia (ostra i uogólniona osutka krostkowa, AGEP). Jeśli takie objawy
  wystąpią, należy przerwać przyjmowanie leku Paduden Express i niezwłocznie zwrócić się
  o pomoc medyczną. Patrz także punkt 2.
• skóra staje się wrażliwa na światło;
• ból głowy, zawroty głowy, bezsenność, pobudzenie, rozdrażnienie i zmęczenie.

Przyjmowanie takich leków, jak Paduden Express może być związane z niewielkim zwiększeniem
ryzyka ataku serca (zawału serca) lub udaru. W związku z leczeniem lekiem Paduden Express
odnotowano także przedłużony czas krwawienia, obrzęk (zatrzymanie płynów), wysokie ciśnienie
krwi i niewydolność serca.

Na podstawie doświadczenia związanego ze stosowaniem leków z grupy NLPZ, nie można
wykluczyć przypadków śródmiąższowego zapalenia nerek (choroba nerek), zespołu
nerczycowego (zaburzenie charakteryzujące się obecnością białka w moczu i obrzękiem ciała)
oraz niewydolności nerek (nagła utrata czynności nerek).

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane
niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania
niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych
Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów
Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa;
tel: +48 22 492 13 01; fax: + 48 22 492 13 09;
strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl.
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Leki z grupy NLPZ powinny być stosowane ostrożnie w połączeniu z innymi lekami, które mogą podwyższać ryzyko owrzodzenia przewodu pokarmowego, krwawienia z przewodu pokarmowego albo zaburzeń czynności nerek. Ibuprofenu nie należy stosować w następujących połączeniach. Jednoczesne stosowanie ibuprofenu i kwasu acetylosalicylowego nie jest co do zasady zalecane ze względu na potencjalne ryzyko zaostrzenia działań niepożądanych (dane eksperymentalne sugerują, że ibuprofen może kompetycyjnie hamować wpływ obniżenia dawki kwasu acetylosalicylowego na agregację płytek krwi w przypadku jednoczesnego podawania). Chociaż nie ma pewności co do możliwości ekstrapolacji tych danych do sytuacji klinicznej, nie można wykluczyć możliwości, że regularne, długoterminowe stosowanie ibuprofenu może ograniczać kardioprotekcyjne działanie podawania niskich dawek kwasu acetylosalicylowego. W przypadku doraźnego stosowania ibuprofenu nie uznaje się żadnych istotnych klinicznie skutków za prawdopodobne. Ibuprofenu nie należy stosować w połączeniu z innymi lekami z grupy NLPZ, w tym selektywnymi inhibitorami cyklooksygenazy-2: należy unikać stosowania dwóch albo więcej NLPZ (w tym aspiryny), gdyż może to prowadzić do zwiększonego ryzyka wystąpienia działań niepożądanych. Ibuprofen należy stosować ostrożnie w następujących połączeniach. Ibuprofen należy stosować ostrożnie z lekami przeciwpłytkowymi i selektywnymi inhibitorami wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI): zwiększone ryzyko krwawienia z przewodu pokarmowego, NLPZ nie należy łączyć z tyklopidyną ze względu na ryzyko nałożenia się działania hamującego aktywność płytek krwi. NLPZ mogą zwiększać działanie leków przeciwzakrzepowych, takich jak warfaryna. NLPZ nie należy podawać w ciągu 8–12 dni od podania mifeprystonu, gdyż może to spowodować osłabienie działania mifeprystonu. Jednoczesne stosowanie ibuprofenu z pochodnymi hydantoiny i sulfonamidu może doprowadzić do nasilenia działania toksycznego tych substancji. Stężenie fenytoiny w osoczu może ulec zwiększeniu w trakcie jednoczesnego leczenia z zastosowaniem ibuprofenu. NLPZ mogą podwyższać stężenie litu w osoczu, prawdopodobnie poprzez zmniejszenie klirensu nerkowego, należy unikać jednoczesnego podawania; chyba że stężenie litu będzie monitorowane, należy wziąć pod uwagę obniżenie dawki litu. Jednoczesne stosowanie ibuprofenu z metotreksatem podawanym w dawce 15 mg/tygodniowo albo większej: jeżeli NLPZ i metotreksat są podawane w okresie 24 h, może dojść do zwiększenia stężenia metotreksatu w osoczu (wydaje się, że klirens nerkowy może ulec zmniejszeniu pod wpływem NLPZ), a w konsekwencji do zwiększenia ryzyka toksyczności metotreksatu, należy zatem unikać stosowania ibuprofenu u pacjentów otrzymujących wysokie dawki metotreksatu. Jednoczesne stosowanie ibuprofenu z metotreksatem podawanym w małych dawkach, mniej niż 15 mg/tydzień: ibuprofen zwiększa stężenie metotreksatu, podczas stosowania w skojarzeniu z niskimi dawkami metotreksatu wyniki badań krwi pacjenta powinny być ściśle monitorowane, szczególnie w pierwszych kilku tygodniach podawania w skojarzeniu, wzmożone monitorowanie będzie również konieczne w przypadku pogorszenia czynności nerek, nawet nieznacznego, i u pacjentów w podeszłym wieku; konieczne będzie również monitorowanie czynności nerek w celu uniknięcia ewentualnego zmniejszenia klirensu metotreksatu. NLPZ mogą powodować zaostrzenie niewydolności serca, zmniejszać wartość współczynnika GFR oraz zwiększać stężenie glikozydów w osoczu; NLPZ mogą podwyższać stężenie digoksyny w osoczu, zwiększając tym samym ryzyko wystąpienia toksycznego działania digoksyny. U pacjentów przyjmujących ibuprofen w skojarzeniu z pentoksyfiliną ryzyko krwawienia może ulec zwiększeniu, dlatego zaleca się monitorowanie czasu kwawienia. Jednoczesne stosowanie ibuprofenu z probenecydem i sulfinpyrazonem może powodować zwiększenie stężenia ibuprofenu w osoczu; interakcja ta może wynikać z działania hamującego w miejscu sekrecji kanalikowej w nerkach i glukuronokoniugacji oraz może wymagać dostosowania dawki ibuprofenu. Jednoczesne stosowanie ibuprofenu z antybiotykami z grupy chinolonów: dane uzyskane w badaniach na zwierzętach wskazują, że leki z grupy NLPZ mogą zwiększać ryzyko wystąpienia drgawek związanych ze stosowaniem antybiotyków z grupy chinolonów, pacjenci przyjmujący NLPZ i chinolony mogą być narażeni na zwiększone ryzyko wystąpienia drgawek. Jednoczesne stosowanie ibuprofenu z tiazydami, substancjami powiązanymi z tiazydami, pętlowymi lekami moczopędnymi i lekami moczopędnymi zmniejszającymi wydalanie potasu: NLPZ mogą mieć działanie odwrotne do działania moczopędnego tych leków, jednoczesne stosowanie NLPZ i leków moczopędnych może zwiększać ryzyko nefrotoksyczności spowodowanej przez NLPZ w wyniku ograniczenia przepływu nerkowego krwi. Podobnie jak w przypadku innych NLPZ leczenie w skojarzeniu z lekami moczopędnymi oszczędzającymi potas może być związane z podwyższeniem stężenia potasu i dlatego konieczne jest monitorowanie stężenia tego jonu w osoczu. NLPZ mogą wzmagać działanie hipoglikemiczne pochodnych sulfonylomocznika poprzez przemieszczanie miejsca ich wiązania z białkami osocza, może być konieczne dostosowanie ich dawki. Jednoczesne podawanie cyklosporyny, takrolimusa z NLPZ może zwiększać ryzyko nefrotoksyczności ze względu na obniżoną syntezę prostaglandyn w nerkach; w przypadku jednoczesnego stosowania należy ściśle monitorować czynność nerek. Leki z grupy NLPZ mogą zmniejszać skuteczność działania leków przeciwnadciśnieniowymi (inhibitory ACE i antagonisty angiotensyny II) i leków moczopędnych. U niektórych pacjentów z upośledzoną czynnością nerek (np. pacjentów odwodnionych albo pacjentów w podeszłym wieku z upośledzoną czynnością nerek) jednoczesne podawanie inhibitorów ACE albo antagonistów angiotensyny II z lekami hamującymi cyklooksygenazę może skutkować dalszym pogorszeniem czynności nerek, w tym możliwością wystąpienia ostrej niewydolności nerek, która jest zazwyczaj odwracalna; należy uwzględnić te interakcje w przypadku pacjentów przyjmujących koksyby jednocześnie z inhibitorami ACE albo antagonistami angiotensyny II. W związku z tym należy zachować ostrożność w przypadku podawania skojarzenia tych leków, zwłaszcza u pacjentów w podeszłym wieku. Pacjenci powinni być odpowiednio nawodnieni, a po rozpoczęciu leczenia towarzyszącego, a następnie okresowo, należy zwracać szczególną uwagę na monitorowanie czynności nerek. Leki moczopędne mogą zwiększać ryzyko nefrotoksycznego działania leków z grupy NLPZ. Ibuprofen należy stosować ostrożnie w połączeniach z lekami trombolitycznymi: może być zwiększone ryzyko krwawienia. W przypadku stosowania leków z grupy NLPZ jednocześnie z zydowudyną ryzyko wystąpienia toksyczności hematologicznej jest zwiększone. Istnieją dane dotyczące zwiększonego ryzyka krwawienia do stawu i powstawania krwiaków u chorych z HIV (+) z hemofilią leczonych jednocześnie zydowudyną i ibuprofenem. Leki z grupy NLPZ mogą zmniejszać wydalanie aminoglikozydów. Miłorząb dwuklapowy może zwiększać ryzyko krwawienia w przypadku jednoczesnego stosowania z lekami z grupy NLPZ. Ibuprofen należy stosować ostrożnie w połączeniach z kortykosteroidami: zwiększone ryzyko krwawienia albo owrzodzeń przewodu pokarmowego. Ibuprofen należy stosować ostrożnie w połączeniach lekami przeciwpłytkowymi i selektywnymi inhibitorami wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI): mogą zwiększać ryzyko wystąpienia krwawienia z przewodu pokarmowego. Podawanie ibuprofenu z pokarmem spowalnia tempo wchłaniania. Ibuprofen może nasilać toksyczne działanie baklofenu ze względu na możliwą akumulację na skutek niewydolności nerek wywołanej stosowaniem ibuprofenu. Podawanie ibuprofenu jednocześnie z żywicami jonowymiennymi (cholestyraminą) powoduje zmniejszenie wchłaniania ibuprofenu i potencjalne zmniejszenie jego skuteczności poprzez wiązanie leku w miejscu podstawnika anionowego w cząsteczce żywicy. Podawanie ibuprofenu jednocześnie z takryną powoduje zwiększenie toksyczności takryny na skutek potencjalnego wypierania leku z wiązań z białkami osocza, co może prowadzić do epizodów majaczenia. Jednoczesne podawanie ibuprofenu z inhibitorami CYP2C9 może zwiększać ekspozycję na ibuprofen (substrat CYP2C9). W badaniu dotyczącym worykonazolu i flukonazolu (inhibitory CYP2C9) wykazano zwiększenie ekspozycji na (S)-(+)-ibuprofen o 80 do 100%. Należy rozważyć zmniejszenie dawki ibuprofenu w przypadku jednoczesnego podawania silnych inhibitorów CYP2C9, w szczególności w przypadku podawania wysokich dawek ibuprofenu jednocześnie z worykonazolem lub flukonazolem.

Ranbaxy (Poland) Sp. z o.o. A SUN PHARMA company
ul. Idzikowskiego 16
00-710 Warszawa