Tardyferon Fol 80 mg Fe2+ + 0,35 mg tabletki powlekane o zmodyfikowanym uwalnianiu

1 tabl. powl. zawiera: 80 mg jonów żelaza(II) w postaci siarczanu żelaza(II) oraz 0,35 mg kwasu foliowego.

Lek o przedłużonym uwalnianiu zawierający żelazo w połączeniu z kwasem foliowym. Uwalnianie jonów Fe⁺² jest opóźnione i pozwala uniknąć początkowych wysokich stężeń żelaza. Zmniejsza to odsetek działań niepożądanych i ułatwia stosowanie. Opóźnione uwalnianie pozwala jonom Fe⁺² na dotarcie do dalszych części jelita. Mogą one wchłaniać żelazo na drodze procesu adaptacji, natomiast w przypadku wysycenia żelazem wchłanianie jelitowe jest w rzeczywistości ograniczone do górnych części jelita. Wchłanianie żelaza zależy od jego zasobów w organizmie pacjenta, a także od sposobu podawania leku (na czczo, 2 h przed posiłkiem, podczas posiłku). Kwas foliowy jest szybko i łatwo wchłaniany z tabletki powlekanej o zmodyfikowanym uwalnianiu, maksymalne stężenie kwasu foliowego w osoczu występuje po 99 min. od podania leku. W organizmie ludzkim zapasy żelaza znajdują się przede wszystkim w szpiku kostnym (erytroblasty),w erytrocytach, wątrobie i śledzionie. Transferyna przenosi żelazo w układzie krwionośnym, głównie do szpiku kostnego, gdzie zostaje ono wbudowane do hemoglobiny. Foliany ulegają dystrybucji w całym organizmie. Głównym miejscem magazynowania jest wątroba. Aktywne stężenie folianów występuje również w płynie mózgowo-rdzeniowym. Żelazo i kwas foliowy przenikają przez barierę łożyska, małe ilości znajdują się także w mleku kobiecym. Żelazo jest dostarczane w postaci jonów metalu i nie jest metabolizowane w organizmie. Foliany ulegają transformacji w osoczu i wątrobie do metabolicznie aktywnej postaci 5-metylotetrahydrofolianu (5MTHF). Produkty przemian metabolicznych folianów przenikają do układu krążenia jelitowo-wątrobowego. Nie istnieje aktywny mechanizm wydalania żelaza. Podczas degradacji hemoglobiny uwalnia się 20-30 mg żelaza na dobę, z czego tylko niewielka ilość zostaje wydalona. Większość żelaza jest ponownie wykorzystana przez organizm do syntezy hemoglobiny. Szacuje się, że średni poziom wydalania żelaza u zdrowych osób wynosi 0,8-1 mg/dobę. Główną drogą eliminacji jest układ pokarmowy (złuszczanie enterocytów, rozpad hemu z wynaczynionych czerwonych krwinek), układ moczowo-płciowy i skóra. Nadmiar żelaza pokarmowego jest wydalany głównie z kałem. Produkty przemian metabolicznych folianów są eliminowane z moczem, a nadwyżki zapotrzebowania organizmu są wydalane z moczem w postaci niezmienionej.

Zapobieganie oraz leczenie niedoborów żelaza i kwasu foliowego u kobiet w ciąży.

Nadwrażliwość na substancje czynne lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Nadmierne zasoby żelaza w organizmie (hemochromatoza, niedokrwistość syderoblastyczna (syderoachrestyczna), powtarzane transfuzje krwi, przewlekła hemoliza), również w wyniku trudności z wbudowywaniem żelaza (niedokrwistość spowodowana zatruciem ołowiem, talasemia, porfiria skórna późna). Niedokrwistość spowodowana innymi przyczynami niż niedobór żelaza (np. niedokrwistość oporna na leczenie, niedokrwistość w wyniku niewydolności szpiku kostnego). Potwierdzona nietolerancja żelaza (np. ciężkie zmiany zapalne w przewodzie pokarmowym). Ciężkie zaburzenia czynności wątroby i nerek. Stosowanie w praktyce pediatrycznej.

Lek może być stosowany u kobiet w ciąży w przypadku wskazań klinicznych. Nie ma dedykowanych badań u kobiet w ciąży w pierwszym jej trymestrze, które pozwoliłyby ocenić ryzyko powstania wad rozwojowych. Jednak zarówno w piśmiennictwie, jak i w okresie po wprowadzeniu leku do obrotu nie odnotowano żadnych przypadków wad wrodzonych. Dostępna jest duża liczba danych literaturowych dotyczących kobiet w II i III trymestrze ciąży (efekty działania u ponad 1000 kobiet poddanych ekspozycji na lek), niewskazujących na zwiększone ryzyko wad ani toksyczności dla płodu lub noworodka. Dane z badań klinicznych nie wykazały wpływu suplementacji żelaza w czasie ciąży na masę urodzeniową dziecka, wcześniactwo i śmierć noworodka. Lek można stosować podczas karmienia piersią. Żelazo przenika w niewielkich ilościach do mleka kobiecego; dieta matki nie ma wpływu na jego stężenie. Nie przewiduje się żadnego wpływu na noworodki/niemowlęta. Kwas foliowy przenika do mleka kobiecego; nie wykazano wpływu kwasu foliowego na karmione piersią noworodki/niemowlęta w przypadku leczenia matek. Badania na zwierzętach nie wskazują na wpływ na płodność u kobiet ani u mężczyzn.

Doustnie: 1 tabl. codziennie lub co drugi dzień, w ostatnich dwóch trymestrach ciąży (lub od 4. miesiąca ciąży). Sposób podania. Tabletki należy połykać w całości, popijając wodą; nie należy ich ssać, żuć ani trzymać w ustach. Należy je przyjmować przed posiłkiem lub w jego trakcie, zależnie od tolerancji przewodu pokarmowego, poza szczególnymi pokarmami. Jednoczesne spożywanie takich produktów, jak kwasy fitynowe (pełnoziarniste produkty zbożowe), polifenole (herbata, kawa, czerwone wino), wapń (mleko, produkty mleczne) i niektóre białka (jajka) istotnie zmniejszają wchłanianie żelaza. Należy zachować odstęp między przyjmowaniem soli żelaza a tych produktów (co najmniej 2 h).

Kontrola skuteczności jest przydatna dopiero po 3 miesiącach od rozpoczęcia leczenia: powinna ona obejmować korekcję niedokrwistości (Hb, MCV) i uzupełnienie zapasów żelaza (stężenie ferrytyny w surowicy; stężenie receptora transferyny w surowicy oraz współczynnik wysycenia transferyny). Hiposyderemia związana ze stanami zapalnymi nie odpowiada na leczenie żelazem. Leczenie żelazem musi w miarę możliwości być połączone z leczeniem przyczynowym. Należy zachować ostrożność przy podawaniu doustnych preparatów żelaza pacjentom z czynnymi stanami zapalnymi przewodu pokarmowego (takimi jak zapalenie błony śluzowej żołądka, owrzodzenie żołądka i dwunastnicy, choroba Crohna lub wrzodziejące zapalenie jelita grubego). Aspiracja tabletek siarczanu żelaza może powodować martwicę błony śluzowej oskrzeli, co może skutkować kaszlem, krwiopluciem, zwężeniem oskrzeli i (lub) zapaleniem płuc (nawet jeśli do aspiracji doszło kilka dni do kilku miesięcy przed wystąpieniem tych objawów). Pacjenci w podeszłym wieku i pacjenci, którzy mają trudności z połykaniem, powinni być leczeni tabletkami siarczanu żelaza po dokładnej ocenie indywidualnego ryzyka aspiracji. Należy rozważyć stosowanie u nich leku w innej postaci farmaceutycznej. Pacjenci powinni zwrócić się o pomoc lekarską w przypadku podejrzenia aspiracji. Pacjenci, w szczególności w podeszłym wieku i pacjenci z zaburzeniami połykania, mogą również być narażeni na ryzyko zmian w przełyku (owrzodzenie przełyku) i owrzodzenie gardła. W piśmiennictwie medycznym opisywano rzadkie przypadki melanozy układu pokarmowego u otrzymujących suplementację żelaza pacjentów w podeszłym wieku z przewlekłą chorobą nerek, cukrzycą i (lub) nadciśnieniem, leczonych kilkoma lekami przeciw tym chorobom. Melanoza może utrudniać zabieg chirurgiczny w obrębie przewodu pokarmowego, dlatego należy ją brać pod uwagę, zwłaszcza w przypadku planowanej operacji. Ze względu na ryzyko, wskazane jest uprzedzenie chirurga o trwającej suplementacji żelaza. Dane literaturowe wskazują na przypadki owrzodzenia żołądka i krwawienia z żołądka u pacjentów otrzymujących tabletki z siarczanem żelaza. W takim przypadku zaleca się zmianę tabletek na lek z siarczanem żelaza w postaci płynnej i kwas foliowy lub płynny lek zawierający siarczan żelaza z produktem leczniczym mającym w składzie kwas foliowy. W przypadkach opóźnionego opróżniania żołądka, zwężenia odźwiernika i stwierdzonej uchyłkowatości przewodu pokarmowego, powinny być stosowane raczej płynne, niż stałe postacie preparatów żelaza. Podobnie do innych doustnych leków zawierających żelazo, lek ten może powodować ściemnienie stolca i upodabniać go do stolców smolistych. Ze względu na ryzyko owrzodzenia jamy ustnej i przebarwienia zębów, tabletek nie należy ssać, żuć ani trzymać w ustach, lecz połknąć w całości popijając wodą. Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu w tabletce, to znaczy uznaje się go za „wolny od sodu”.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Działania opisano według malejącej częstości ich występowania.

Często (mogą wystąpić u więcej niż 1 na 10 osób)
- Zaparcia
- Biegunka
- Uczucie przepełnienia żołądka
- Bóle żołądka
- Odbarwione stolce
- Nudności

Niezbyt często (mogą wystąpić u 1 na 100 osób)
- Obrzęk gardła (obrzęk krtani)
- Nietypowe stolce
- Dyskomfort i ból w górnej części brzucha (niestrawność)
- Wymioty
- Ostre zapalenie żołądka (nieżyt żołądka)
- Swędzenie (Świąd)
- Czerwona wysypka skórna (wysypka rumieniowa)

Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych)
- Reakcje nadwrażliwości włączając reakcje anafilaktyczne (ciężkie, potencjalnie zagrażające życiu reakcje
  alergiczne)
- Obrzęk naczynioruchowy (nagłe puchnięcie ust, policzków, powiek, języka, podniebienia miękkiego, gardła
  lub głośni)
- Pokrzywka i alergiczne zapalenie skóry (skórne reakcje alergiczne)
- Martwica płuc (obumarcie tkanki)*
- Ziarniniak płuc (stan zapalny)*
- Zwężenie oskrzeli (zwężenie dróg oddechowych)*
- Owrzodzenie gardła*
- Zabarwienie zębów**
- Owrzodzenie jamy ustnej**
- Zmiany w przełyku*
- Melanoza przewodu pokarmowego (zabarwienie w układzie pokarmowym)***

*Pacjenci, zwłaszcza w podeszłym wieku i pacjenci z utrudnionym połykaniem mogą także być narażeni na
owrzodzenia gardła lub przełyku (kanał łączący jamę ustną z żołądkiem). Jeżeli tabletka trafi do dróg
oddechowych, istnieje ryzyko owrzodzenia oskrzeli (główny kanał powietrzny płuc), co może doprowadzić
do zwężenia oskrzeli.

**W przypadku nieprawidłowego przyjmowania, gdy tabletki są żute, ssane, przetrzymywane w ustach.

*** W piśmiennictwie medycznym opisywano melanozę układu pokarmowego (przebarwienia w układzie
pokarmowym) u pacjentów w podeszłym wieku z przewlekłą chorobą nerek, cukrzycą (wysokim stężeniem
cukru we krwi) i (lub) nadciśnieniem (podwyższonym ciśnieniem krwi), leczonych kilkoma lekami przeciw
tym chorobom oraz otrzymujących suplementację żelaza z powodu towarzyszącej niedokrwistości.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać
bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu
Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie
181C, 02-222 Warszawa, tel.: 22 49-21-301, fax: 22 49-21-309, e-mail: [email protected]
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Żelazo. Połączenia niewskazane. Z solami żelaza w postaci wstrzyknięć, gdyż mogą wystąpić u pacjentów omdlenia lub wstrząs, spowodowane szybkim uwolnieniem żelaza w postaci złożonej i wysyceniem transferyny żelazem. Połączenia wymagające specjalnych środków ostrożności. Bisfosfoniany: zmniejszone wchłanianie bisfosfonianów z przewodu pokarmowego w wyniku tworzenia słabo wchłanianych kompleksów. W przypadku jednoczesnego stosowania leków należy zachować odstęp między przyjmowaniem soli żelaza i bisfosfonianów, co najmniej 2 h. Cykliny (doustne tetracykliny i ich pochodne): działanie preparatów żelaza i tetracyklin jest osłabione w przypadku jednoczesnego stosowania. Tetracykliny tworzą słabo rozpuszczalne połączenia z żelazem, które obniżają wchłanianie zarówno żelaza, jak i tetracyklin. Jeśli oba leki są przyjmowane jednocześnie, należy podawać je osobno, w odstępie co najmniej 2 h. Fluorochinolony: zmniejszone jelitowe wchłanianie fluorochinolonów z powodu powstawania słabo wchłanianych kompleksów. Jeśli oba leki są przyjmowane jednocześnie, należy podawać je osobno, w odstępie co najmniej 2 h. Metylodopa, lewodopa, karbidopa: zmniejszone jelitowe wchłanianie pochodnych dopy z powodu powstawania słabo wchłanialnych kompleksów. Jeśli oba leki są przyjmowane jednocześnie, należy podawać je osobno, w odstępie co najmniej 2 h. Penicylamina: podczas leczenia preparatami żelaza zmniejszone jest wchłanianie penicylaminy, związków złota oraz fosforanów pochodzących ze składników diety z powodu powstawania słabo wchłanialnych kompleksów. W przypadku przerwania leczenia siarczanem żelaza ryzyko toksyczności D-penicylaminy wzrasta. W przypadku jednoczesnego stosowania obu leków, należy podawać je osobno, w odstępie co najmniej 2 h. Hormony tarczycy/tyroksyna: zmniejszone jelitowe wchłanianie tyroksyny z powodu powstawania słabo wchłanialnych kompleksów, co prowadzi do hipotyroksynemii. W przypadku jednoczesnego stosowania obu leków, należy podawać je osobno, w odstępie co najmniej 2 h. Leki zobojętniające sok żołądkowy: zawierające wapń, glin, magnez (trójkrzemian magnezu), zmniejszone jelitowe wchłanianie soli żelaza. W przypadku jednoczesnego stosowania obu leków, należy podawać je osobno, w odstępie co najmniej 2 h. Kolestyramina: zmniejszone wchłanianie soli żelaza z przewodu pokarmowego. Żelazo należy podawać 1 do 2 h przed lub 4 do 6 h po przyjęciu kolestyraminy. Wapń, cynk: zmniejszone jelitowe wchłanianie soli żelaza przez wapń i cynk. Zmniejszone jelitowe wchłanianie cynku przez sole żelaza. W przypadku jednoczesnego stosowania obu preparatów, należy podawać je osobno, w odstępie co najmniej 2 h. Biktegrawir: zmniejszenie o 2/3 wchłaniania biktegrawiru z przewodu pokarmowego w razie jednoczesnego podawania obu leków lub podawania na czczo. Biktegrawir należy podawać co najmniej 2 h przed podaniem soli żelaza lub podawać go razem z posiłkiem. Inhibitory integrazy: zmniejszenie wchłaniania inhibitorów integrazy z przewodu pokarmowego. W przypadku jednoczesnego stosowania obu leków należy zachować odstęp między ich przyjmowaniem wynoszący co najmniej 2 h. Trientyna: zmniejszenie wchłaniania soli żelaza z przewodu pokarmowego. W przypadku jednoczesnego stosowania obu leków należy zachować odstęp między ich przyjmowaniem wynoszący co najmniej 2 h. Entakapon: zmniejszenie wchłaniania zarówno entakaponu, jak i soli żelaza z przewodu pokarmowego w wyniku tworzenia słabo wchłanialnych kompleksów. W przypadku jednoczesnego stosowania leków należy zachować odstęp między ich przyjmowaniem wynoszący co najmniej 2 h. Cefdynir: zmniejszenie wchłaniania cefdyniru z przewodu pokarmowego, a także czerwonawe zabarwienie stolca w wyniku wytworzenia niewchłanialnych kompleksów jonów żelaza i cefdyniru lub jednego z jego metabolitów. Jeśli oba leki są przyjmowane jednocześnie, należy zachować odstęp wynoszący co najmniej 2 h. Należy obserwować, czy pacjent nie wydala czerwonawych stolców. Połączenia, na które trzeba zwrócić uwagę. Kwas acetohydroksamowy: zmniejszenie wchłaniania z przewodu pokarmowego zarówno kwasu acetohydroksamowego, jak i soli żelaza. Inne interakcje. Jednoczesne spożywanie takich produktów, jak kwas fitynowy (pełnoziarniste produkty zbożowe), polifenole (kawa, herbata i czerwone wino), wapń (mleko, nabiał) i niektóre białka (jaja) w znacznym stopniu hamuje wchłanianie żelaza. Należy zachować odstęp w przyjmowaniu soli żelaza i tych produktów (co najmniej 2 h). Wysoka zawartość składników roślinnych, fosforanów i taniny ogranicza wchłanianie żelaza, podczas gdy ryby i pokarmy z dużą zawartością kwasu askorbowego i kwasów owocowych mają efekt przeciwny. Jednoczesne doustne podawanie preparatów żelaza z salicylanami, fenylobutazonem czy oksyfenbutazonem może wzmagać ich działanie drażniące na błonę śluzową żołądka i jelit (leki te należy przyjmować co najmniej 3-4 h po podaniu produktów zawierających żelazo). Jednoczesne podawanie chloramfenikolu może opóźnić działanie terapeutyczne żelaza i jego związków. Kwas foliowy. Połączenia wymagające specjalnych środków ostrożności. Leki przeciwdrgawkowe: (tj. fenobarbital, fenytoina, fosfenytoina, prymidon) mogą prowadzić do stanów niedoboru folianów. Przyjmowanie kwasu foliowego jednocześnie z tymi lekami może obniżać stężenie leków przeciwdrgawkowych w surowicy i ich skuteczność w zapobieganiu napadom drgawkowym. Wskazana jest obserwacja kliniczna, kontrola stężeń w osoczu i modyfikacja dawek tych leków podczas suplementacji kwasem foliowym i po jej zakończeniu. Antagoniści kwasu foliowego (tj. metotreksat lub sulfasalazyna) mogą obniżać stężenie folianów w surowicy. Sulfonamidy i barbiturany utrudniają wchłanianie kwasu foliowego.

Pierre Fabre Medicament Polska Sp. z o.o.
ul. Belwederska 20/22
00-762 Warszawa
22-559-63-60
[email protected]