Agomelatine G.L. Pharma 25 mg tabletki powlekane

1 tabl. powl. zawiera 25 mg agomelatyny.

Agomelatine

Lek przeciwdepresyjny - agonista melatonergiczny (receptorów MT₁ i MT₂) i antagonista receptorów 5-HT_2C. Agomelatyna nie ma wpływu na wychwyt monoamin i nie ma powinowactwa do receptorów α- i β-adrenergicznych, histaminergicznych, cholinergicznych, dopaminergicznych i benzodiazepinowych. Lek przywraca rytm okołodobowy w modelach zwierzęcych zakłóconego rytmu okołodobowego. Agomelatyna zwiększa uwalnianie noradrenaliny i dopaminy, szczególnie w korze czołowej i nie ma wpływu na zewnątrzkomórkowe stężenia serotoniny. U ludzi agomelatyna wykazuje właściwości pozytywnego przesunięcia faz; wywołuje przyspieszoną fazę snu, spadek temperatury ciała oraz rozpoczęcie działania melatoniny. Lek wchłania się szybko i dobrze (≥80%) z przewodu pokarmowego, osiągając C_max w czasie 1-2 h po podaniu. Całkowita dostępność biologiczna jest mała (<5% dawki doustnej), a zmienność międzyosobnicza - znaczna. Dostępność biologiczna jest większa u kobiet niż u mężczyzn. Dostępność biologiczną zwiększa przyjmowanie doustnych środków antykoncepcyjnych, a zmniejsza palenie tytoniu. Stopień wiązania z białkami osocza wynosi 95%. Po podaniu doustnym agomelatyna jest szybko metabolizowana w wątrobie, głównie przez CYP1A2; w mniejszym stopniu przez CYP2C9 i CYP2C19. Główne metabolity - hydroksylowane i demetylowe pochodne agomelatyny, są nieaktywne i zostają szybko sprzęgane oraz wydalane w moczu. Wydalanie zachodzi głównie z moczem (80%) i w postaci metabolitów. Średni T_0,5 w osoczu wynosi 1-2 h.

Leczenie dużych epizodów depresji u dorosłych.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Zaburzenia czynności wątroby (tj. marskość wątroby lub czynna choroba wątroby) lub aktywność aminotransferaz w surowicy 3-krotnie przekraczająca górną granicę normy (GGN). Jednoczesne stosowanie z silnymi inhibitorami CYP1A2 (np. fluwoksamina, cyprofloksacyna).

Badania na zwierzętach nie wskazują na bezpośredni ani pośredni szkodliwy wpływ na ciążę, rozwój zarodka i płodu, poród czy na rozwój pourodzeniowy; natomiast brak jest danych lub jest ich ograniczona liczba (<300 ciąż) odnośnie stosowania agomelatyny u kobiet w ciąży. Ze względów bezpieczeństwa zaleca się unikać stosowania agomelatyny podczas ciąży. Nie wiadomo, czy agomelatyna lub jej metabolity są wydzielane do kobiecego mleka (wykazano wydzielanie agomelatyny i jej metabolitów do mleka zwierząt). Nie można wykluczyć ryzyka dla noworodków lub niemowląt. Należy zdecydować, czy przerwać karmienie piersią, czy przerwać terapię lub nie zastosować leku, biorąc pod uwagę korzyść z karmienia piersią dla dziecka oraz korzyść z leczenia dla kobiety. Badania dotyczące rozmnażania u zwierząt nie wykazały wpływu agomelatyny na płodność.

Doustnie. Dorośli: zalecana dawka wynosi 25 mg raz na dobę, wieczorem przed snem. Po 2 tyg. leczenia, jeżeli nie ma poprawy, dawka może być zwiększona do 50 mg raz na dobę (2 tabl. przed snem). Decydując o zwiększeniu dawki należy wziąć pod uwagę wyższe ryzyko zwiększenia aktywności aminotransferaz. Każde zwiększenie dawki do 50 mg powinno być oparte na ocenie korzyści i ryzyka u konkretnego pacjenta oraz na ścisłym przestrzeganiu monitorowania wyników testów czynnościowych wątroby. Zwiększając dawkowanie, należy znowu przeprowadzić badania czynności wątroby z tą samą częstością, jak podczas rozpoczynania leczenia. Pacjenci z depresją powinni być leczeni przez okres przynajmniej 6 mies. Nie jest wymagane stopniowe zmniejszanie dawki leku w celu przerwania leczenia. Zmiana leczenia z leku przeciwdepresyjnego z grupy SSRI/SNRI na leczenie agomelatyną: po przerwaniu stosowania leku przeciwdepresyjnego z grupy SSRI lub SNRI u pacjentów mogą wystąpić objawy odstawienia. Aby ich uniknąć, należy sprawdzić w ChPL aktualnie stosowanego leku z grupy SSRI/SNRI, jak należy go odstawiać. Podawanie agomelatyny można rozpocząć od razu w trakcie zmniejszania dawkowania leku z grupy SSRI/SNRI. Szczególne grupy pacjentów. Agomelatyny nie należy stosować u pacjentów w wieku ≥75 lat, ponieważ działanie leku nie jest udokumentowane w tej grupie wiekowej. Ustalono skuteczność i bezpieczeństwo stosowania agomelatyny (25 do 50 mg/dobę) u pacjentów w podeszłym wieku (<75 lat) z depresją. Nie wymaga się dostosowania dawki w zależności od wieku. U pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności nerek nie obserwowano istotnej zmiany parametrów farmakokinetycznych, należy jednak zachować ostrożność u pacjentów z ciężkim lub umiarkowanym zaburzeniem czynności nerek, ponieważ dostępne są tylko ograniczone dane kliniczne dotyczące takich pacjentów. Lek jest przeciwwskazany u pacjentów z zaburzeniem czynności wątroby. Agomelatyna nie ma zastosowania w leczeniu dużych epizodów depresyjnych u dzieci do 2 rż. Nie określono dotychczas bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności leku u dzieci w wieku >2 lat w leczeniu dużych epizodów depresyjnych. Nie zaleca się stosowania preparatu w leczeniu depresji u pacjentów w wieku <18 lat. Sposób podania. Tabletki mogą być przyjmowane z pokarmem lub bez pokarmu.

Ze względu na ryzyko uszkodzenia wątroby przed rozpoczęciem leczenia należy zachować ostrożność, a przez cały okres terapii dokładnie monitorować wszystkich pacjentów. Dotyczy to zwłaszcza pacjentów z czynnikami ryzyka uszkodzenia wątroby, np. z otyłością, nadwagą, niealkoholową chorobą stłuszczeniową wątroby, cukrzycą, z zaburzeniem spowodowanym spożywaniem alkoholu i (lub) spożywających znaczne ilości alkoholu oraz pacjentów jednocześnie leczonych lekami o działaniu hepatotoksycznym - w tych grupach pacjentów leczenie agomelatyną można zalecać tylko po ostrożnym rozważeniu korzyści i ryzyka. U wszystkich pacjentów należy przeprowadzić badania czynności wątroby, a leczenia nie należy rozpoczynać u pacjentów z wartościami AlAT i (lub) AspAT >3-krotnej wartości GGN. Należy zachować ostrożność, podając preparat pacjentom, u których przed leczeniem aktywność aminotransferaz była zwiększona (> wartości GGN i ≤3- krotnej wartości GGN). Czynność wątroby należy badać: przed rozpoczęciem leczenia; następnie: po ok. 3 tyg., po ok. 6 tyg. (koniec ostrej fazy), po ok. 12 i 24 tyg. (koniec fazy podtrzymującej) oraz później, kiedy jest to klinicznie wskazane. Zwiększając dawkowanie należy ponownie przeprowadzić badania czynności wątroby z tą samą częstością, jak podczas rozpoczynania leczenia. U każdego pacjenta, u którego wystąpi zwiększenie aktywności aminotransferaz w surowicy, należy w ciągu 48 h powtórzyć badania czynności wątroby. Leczenie preparatem należy natychmiast przerwać, jeśli: u pacjenta wystąpią objawy przedmiotowe lub podmiotowe potencjalnego uszkodzenia wątroby (takie jak ciemno zabarwiony mocz, jasny kał, zażółcenie skóry lub oczu, ból w prawej górnej części brzucha, wystąpienie utrzymującego się i niewyjaśnionego zmęczenia); aktywność aminotransferaz w surowicy 3-krotnie przewyższa GGN. Po przerwaniu leczenia należy powtarzać badania czynności wątroby, dopóki aktywność aminotransferaz w surowicy nie powróci do normy. Dostępne są tylko ograniczone dane kliniczne dotyczące stosowania agomelatyny u pacjentów z ciężkim lub umiarkowanym zaburzeniem czynności nerek i z dużymi epizodami depresyjnymi - należy zachować ostrożność u tych pacjentów. Nie zaleca się stosowania agomelatyny w leczeniu depresji u pacjentów w wieku <18 lat: nie ustalono bezpieczeństwa i skuteczności leku w tej grupie wiekowej; ponadto w badaniach klinicznych dzieci i młodzieży leczonych innymi lekami przeciwdepresyjnymi częściej obserwowano zachowania związane z samobójstwem (próby samobójcze i myśli samobójcze) oraz wrogość (głównie agresja, sprzeciw i gniew). Nie udokumentowano działania agomelatyny u pacjentów ≥75 lat, z tego względu lek nie powinien być stosowany w tej grupie wiekowej. Preparat nie powinien być stosowany w leczeniu dużych epizodów depresyjnych u pacjentów w podeszłym wieku z demencją, ponieważ nie ustalono u nich bezpieczeństwa i skuteczności leku. Preparat powinien być stosowany z ostrożnością u pacjentów z chorobą afektywną dwubiegunową, manią lub hipomanią w wywiadzie, a leczenie należy przerwać, jeżeli u pacjenta wystąpią objawy manii. Wszystkich pacjentów leczonych agomelatyną należy obserwować pod kątem występowania myśli i zachowań samobójczych (szczególnie we wczesnym okresie powrotu do zdrowia oraz po zmianie dawki leku), aż do czasu uzyskania znaczącej remisji; dotyczy to zwłaszcza pacjentów w wieku poniżej 25 lat oraz pacjentów z zachowaniami lub myślami samobójczymi w wywiadzie. Preparat zawiera <1 mmol (23 mg) sodu w 1 tabl., to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Większość działań niepożądanych ma przebieg łagodny lub umiarkowany. Działania niepożądane
występują zwykle w ciągu pierwszych dwóch tygodni leczenia i są zazwyczaj przemijające.

Występujące działania niepożądane:

• Bardzo często (mogą wystąpić u więcej niż 1 na 10 osób): ból głowy.

• Często (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 10 osób): zawroty głowy, senność, trudności w
  zasypianiu (bezsenność), nudności, biegunka, zaparcie, ból brzucha, ból pleców, zmęczenie, lęk,
  nietypowe sny, zwiększona aktywność enzymów wątrobowych we krwi, wymioty, zwiększenie
  masy ciała.

• Niezbyt często (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 100 osób): migrena, uczucie kłucia i
  mrowienia w palcach rąk i nóg (parestezje), zamglone widzenie, zespół niespokojnych nóg
  (zaburzenie, które charakteryzuje się niekontrolowanym przymusem poruszania nogami),
  dzwonienie w uszach, nadmierne pocenie, wyprysk, swędzenie, pokrzywka, pobudzenie,
  drażliwość, niepokój, agresywne zachowanie, koszmary senne, mania lub hipomania (patrz także
  „Ostrzeżenia i środki ostrożności” w punkcie 2), myśli samobójcze lub zachowania samobójcze,
  stan splątania, zmniejszenie masy ciała.

• Rzadko (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 1000 osób): poważne wykwity skórne (wysypka o
  charakterze rumienia), obrzęk twarzy i obrzęk naczynioruchowy (obrzęk twarzy, warg, języka i
  (lub) gardła, co może powodować trudności z oddychaniem lub połykaniem), zapalenie wątroby,
  zażółcenie skóry lub białkówek oczu (żółtaczka), niewydolność wątroby*, omamy, niezdolność do
  pozostawania w bezruchu (z powodu fizycznego i psychicznego niepokoju), niezdolność do
  całkowitego opróżnienia pęcherza moczowego. * Zgłoszono kilka przypadków zakończonych
  przeszczepem wątroby lub zgonem.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać
bezpośrednio do:
Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji
Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181 C
02-222 Warszawa
Tel.: + 48 22 49 21 301
Faks: + 48 22 49 21 309
e-mail: [email protected]
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Agomelatyna jest metabolizowana głównie przez CYP1A2 (90%) i przez CYP2C9/19 (10%). Leki, które oddziałują na te izoenzymy, mogą zmniejszać lub zwiększać biodostępność agomelatyny. Fluwoksamina - silny inhibitor CYP1A2 i umiarkowany inhibitor CYP2C9, znacząco hamuje metabolizm agomelatyny, powodując ok. 60-krotne zwiększenie ekspozycji na agomelatynę. Jednoczesne stosowanie agomelatyny z silnymi inhibitorami CYP1A2 (np. fluwoksaminą lub cyprofloksacyną) jest przeciwwskazane. Należy zachować ostrożność stosując preparat z umiarkowanymi inhibitorami CYP1A2 (np. propranololem, enoksacyną, estrogenami), ponieważ może to powodować kilkakrotnie zwiększoną ekspozycję na agomelatynę. Ryfampicyna - lek indukujący wszystkie 3 cytochromy biorące udział w metabolizmie agomelatyny może zmniejszać jej biodostępność. Palenie tytoniu indukuje CYP1A2, co zmniejsza biodostępność agomelatyny, zwłaszcza u pacjentów palących duże ilości papierosów (≥15 papierosów/dobę). Agomelatyna nie pobudza ani nie indukuje izoenzymów CYP450, z tego względu nie powinna zmieniać ekspozycji na leki metabolizowane przez CYP450. Nie zmienia wolnego stężenia leków silnie wiążących się z białkami osocza ani vice versa. Nie obserwowano interakcji agomelatyny z: pochodnymi benzodiazepiny, litem, paroksetyną, flukonazolem i teofiliną. Skojarzenie leku z alkoholem nie jest wskazane. Brak doświadczenia dotyczącego jednoczesnego stosowania agomelatyny i terapii elektrowstrząsami. Konsekwencje kliniczne leczenia za pomocą TE przeprowadzanego jednocześnie z terapią agomelatyną są uważane za mało prawdopodobne.

G.L. Pharma Poland Sp. z o.o.
ul. Sienna 75
00-833 Warszawa
22-636-53-02
[email protected]
www.gl-pharma.com/pl