AirFluSal Forspiro (250 µg+50 µg)/dawkę proszek do inhalacji, podzielony

1 dawka odmierzona zawiera 50 µg salmeterolu (w postaci ksynafonianu) oraz 250 µg lub 500 µg propionianu flutykazonu. Preparat zawiera laktozę.

Preparat zawiera salmeterol i propionian flutykazonu, substancje o różnych mechanizmach działania. Salmeterol jest wybiórczym, długo działającym (12 h) agonistą receptorów β₂-adrenergicznych, o długim łańcuchu bocznym, który wiąże się z miejscem pozareceptorowym. Powoduje rozszerzenie oskrzeli, które trwa dłużej (przynajmniej 12 h) niż po zastosowaniu zalecanych dawek zwykle stosowanych krótko działających β₂-agonistów. Propionian flutykazonu podawany wziewnie w zalecanych dawkach ma działanie przeciwzapalne w obrębie płuc, którego wynikiem jest zmniejszenie nasilenia objawów i częstości zaostrzeń astmy oskrzelowej z mniejszą ilością działań niepożądanych niż kortykosteroidy podawane ogólnie. Salmeterol działa miejscowo w płucach, dlatego stężenia w osoczu nie są wskaźnikiem jego działania leczniczego. Całkowita biodostępność propionianu flutykazonu u zdrowych osób po podaniu wziewnym pojedynczej dawki stanowi ok. 5-11% dawki nominalnej, zależnie od rodzaju użytego inhalatora. U pacjentów z astmą oskrzelową lub POChP obserwowano mniejszą ekspozycję ogólnoustrojową na stosowany wziewnie propionian flutykazonu. Wchłanianie ogólnoustrojowe odbywa się głównie z płuc i jest początkowo szybkie, a następnie powolne. Pozostała część wziewnej dawki leku może być połknięta, ale ma minimalny udział w ekspozycji ogólnej ze względu na słabą rozpuszczalność leku w wodzie i metabolizm pierwszego przejścia. Dostępność leku po podaniu doustnym wynosi mniej niż 1%. Ekspozycja ogólnoustrojowa zwiększa się liniowo wraz ze zwiększeniem dawki inhalacyjnej. Końcowy T_0,5 wynosi ok. 8 h. Propionian flutykazonu jest szybko usuwany z krążenia ogólnego i głównie metabolizowany do nieaktywnej pochodnej kwasu karboksylowego z udziałem CYP3A4. W kale wykrywa się również inne, niezidentyfikowane metabolity. Mniej niż 5% dawki wydalane jest w moczu, głównie w postaci metabolitów. Zasadnicza część dawki jest wydalana z kałem w postaci metabolitów i niezmienionego leku.

Astma oskrzelowa. Systematyczne leczenie astmy oskrzelowej, gdy zalecane jest leczenie skojarzone długo działającym β₂-mimetykiem i wziewnym kortykosteroidem u: pacjentów, u których nie uzyskano wystarczającej kontroli objawów astmy stosując kortykosteroid wziewny i stosowany doraźnie wziewny krótko działający β₂-mimetyk lub pacjentów, u których uzyskano kontrolę objawów astmy stosując zarówno kortykosteroid wziewny, jak i długo działający β₂-mimetyk. Przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP). Objawowe leczenie pacjentów z POChP z FEV₁ <60% wartości należnej (przed podaniem leku rozszerzającego oskrzela) i powtarzającymi się zaostrzeniami w wywiadzie, u których utrzymują się istotne objawy choroby mimo regularnego stosowania leków rozszerzających oskrzela.

Nadwrażliwość na substancje czynne lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Stosowanie preparatu u kobiet w ciąży należy rozważać tylko w przypadku, gdy oczekiwana korzyść dla matki przewyższa potencjalne ryzyko dla płodu. U kobiet w ciąży należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę propionianu flutykazonu zapewniającą odpowiednią kontrolę objawów astmy. Nie wiadomo, czy salmeterol i propionian flutykazonu lub ich metabolity przenikają do mleka kobiecego. Decyzję o tym, czy przerwać karmienie piersią, czy przerwać stosowanie preparatu, należy podjąć na podstawie oceny korzyści z karmienia piersią dla dziecka i korzyści z leczenia dla matki.

Wziewnie. W celu uzyskania optymalnej skuteczności lek należy stosować codziennie, nawet gdy objawy nie występują. Stan pacjenta należy kontrolować regularnie, aby stosowana dawka była optymalna. Należy stosować najmniejszą dawkę zapewniającą skuteczną kontrolę objawów astmy. Jeśli wskazane jest zmniejszenie dawki do wartości mniejszej niż można podać stosując AirFluSal Forspiro, konieczne jest zastosowanie innego preparatu złożonego z salmeterolem i propionianem flutykazonu, który zawiera mniejszą dawkę wziewnego kortykosteroidu. Jeśli kontrolę objawów uzyskano po zastosowaniu 2 razy na dobę leku złożonego o najmniejszej mocy, należy podjąć próbę dalszego leczenia samym wziewnym kortykosteroidem. Jako postępowanie alternatywne, u pacjentów wymagających leczenia długo działającym β₂-mimetykiem można zastosować raz na dobę preparat złożony zawierający salmeterol i propionian flutykazonu, jeśli w opinii lekarza pozwoli to na utrzymanie odpowiedniej kontroli objawów choroby. Jeśli lek stosowany jest raz na dobę, a u pacjenta występowały w wywiadzie dolegliwości nocne - dawkę należy podawać wieczorem, zaś w przypadku dolegliwości występujących głównie w ciągu dnia - dawkę należy podawać rano. Astma oskrzelowa. Dorośli: 1 dawka inhalacyjna o mocy 50 µg + 250 µg 2 razy na dobę lub 1 dawka inhalacyjna o mocy 50 µg + 500 µg 2 razy na dobę. U dorosłych z przewlekłą, umiarkowaną astmą (określanych jako pacjenci z objawami występującymi w ciągu dnia, stosujący lek w razie potrzeby, z umiarkowanym do dużego ograniczeniem przepływu w drogach oddechowych), u których szybka kontrola astmy ma duże znaczenie, można rozważyć krótkotrwałe stosowanie leku złożonego zawierającego salmeterol i propionian flutykazonu, jako początkowe leczenie podtrzymujące. W takich przypadkach zalecaną dawką początkową jest 1 dawka 50 µg salmeterolu i 100 µg propionianu flutykazonu (podawanych osobno lub w preparacie złożonym) 2 razy na dobę. Preparat AirFluSal Forspiro o mocy 50 µg + 100 µg nie jest dostępny. Po uzyskaniu kontroli objawów astmy leczenie należy zweryfikować i rozważyć, czy pacjent może stosować tylko wziewny kortykosteroid. Ważna jest systematyczna ocena stanu pacjenta po ograniczeniu leczenia do samego wziewnego kortykosteroidu. W przypadku braku jednego lub dwóch kryteriów określających ciężkość choroby, nie wykazano wyraźnych korzyści w porównaniu ze stosowaniem samego wziewnego propionianu flutykazonu w początkowym leczeniu podtrzymującym. U większości pacjentów wziewne kortykosteroidy pozostają zazwyczaj lekami pierwszej linii. Preparat nie jest przeznaczony do stosowania w początkowym leczeniu łagodnej astmy. Salmeterol z propionianem flutykazonu o mocy 50 µg + 100 µg nie jest odpowiedni do stosowania u dorosłych i dzieci z ciężką astmą. U pacjentów z ciężką astmą zalecane jest ustalenie odpowiedniej dawki wziewnego kortykosteroidu przed zastosowaniem leku złożonego. POChP. Dorośli: 1 dawka inhalacyjna o mocy 50 µg + 500 µg 2 razy na dobę. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów w podeszłym wieku lub pacjentów z zaburzeniami czynności nerek dostosowanie dawki nie jest konieczne. Nie są dostępne dane dotyczące stosowania preparatu u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. Preparatu nie należy stosować u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat.

Leku nie należy stosować w leczeniu ostrych objawów astmy, w których konieczne jest zastosowanie szybko i krótko działającego leku rozszerzającego oskrzela. Nie należy rozpoczynać stosowania preparatu pacjentów w czasie zaostrzenia astmy lub gdy nastąpiło znaczące lub nagłe pogorszenie przebiegu choroby. W razie nieuzyskania kontroli objawów lub pogorszenia objawów astmy po rozpoczęciu stosowania preparatu, pacjenci powinni kontynuować leczenie i zasięgnąć porady lekarskiej. Po uzyskaniu kontroli objawów astmy należy rozważyć stopniowe zmniejszanie dawki preparatu przy regularnej kontroli stanu pacjenta. U pacjentów, u których następuje zaostrzenie objawów POChP, zwykle wskazane jest leczenie kortykosteroidami o działaniu ogólnoustrojowym, dlatego pacjentom należy zalecić zwrócenie się o pomoc medyczną, jeśli w czasie stosowania preparatu nasilą się objawy choroby. U pacjentów z astmą nie należy nagle przerywać stosowania preparatu ze względu na ryzyko zaostrzenia choroby. Dawkę należy zmniejszać stopniowo pod kontrolą lekarza. U pacjentów z POChP przerwanie leczenia może także powodować nasilenie objawów choroby i powinno odbywać się pod nadzorem lekarza. Preparat należy stosować ostrożnie u pacjentów z czynną lub przebytą gruźlicą płuc oraz grzybiczymi, wirusowymi lub innymi zakażeniami dróg oddechowych. Jeśli to wskazane, należy niezwłocznie wdrożyć odpowiednie leczenie. Preparat należy stosować ostrożnie u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami sercowo-naczyniowymi lub z zaburzeniami rytmu serca i u pacjentów z cukrzycą, z nadczynnością tarczycy, niewyrównaną hipokaliemią lub u pacjentów ze skłonnością do występowania małych stężeń potasu w surowicy. Przepisując lek pacjentom z cukrzycą w wywiadzie należy wziąć to pod uwagę ryzyko zwiększenia stężenia glukozy we krwi. W przypadku wystąpienia paradoksalnego skurczu oskrzeli należy natychmiast przerwać stosowanie preparatu, ocenić stan pacjenta i, w razie konieczności, wdrożyć inne leczenie. W przypadku stosowania kortykosteroidów wziewnych w dużych dawkach przez długi czas istnieje ryzyko wystąpienia ogólnoustrojowych działań niepożądanych - ważne, aby regularnie oceniać stan pacjenta i zmniejszyć dawkę wziewnego kortykosteroidu do najmniejszej dawki zapewniającej skuteczną kontrolę objawów astmy. Długotrwałe leczenie dużymi dawkami kortykosteroidów wziewnych może spowodować zahamowanie czynności kory nadnerczy i ostry przełom nadnerczowy. Do sytuacji, które mogłyby wywołać ostry przełom nadnerczowy, należą: uraz, zabieg chirurgiczny, zakażenie lub szybkie zmniejszenie dawki leku. W okresie stresu lub przed planowaną operacją należy rozważyć dodatkowe doustne podanie kortykosteroidów. Korzyści z leczenia propionianem flutykazonu obejmują zminimalizowanie zapotrzebowania na steroidy doustne, ale u pacjentów, u których steroidy doustne zamieniono na leczenie wziewne, należy liczyć się z ryzykiem zmniejszenia rezerwy nadnerczowej przez dłuższy czas. Dlatego pacjentów tych należy leczyć z zachowaniem szczególnej ostrożności i z regularną kontrolą czynności kory nadnerczy. Ryzyko to może także dotyczyć pacjentów, u których w przeszłości konieczne było ratunkowe stosowanie dużych dawek kortykosteroidów. Możliwość zaburzeń czynności kory nadnerczy należy zawsze brać pod uwagę w stanach nagłych oraz w planowych sytuacjach stresogennych i rozważyć podanie odpowiedniej dawki uzupełniającej kortykosteroidów. Przed planowanymi zabiegami może być konieczna konsultacja specjalistyczna w celu oceny stopnia niewydolności kory nadnerczy. Należy unikać jednoczesnego stosowania propionianu flutykazonu z rytonawirem, chyba że możliwa korzyść dla pacjenta przewyższa ryzyko ogólnoustrojowych działań niepożądanych kortykosteroidów. W takim wypadku należy obserwować, czy u pacjenta nie występują ogólnoustrojowe działania niepożądane kortykosteroidów. Zwiększone ryzyko działań ogólnoustrojowych istnieje również w przypadku stosowania flutykazonu propionianu z innymi silnymi inhibitorami CYP3A, w tym z lekami zawierającymi kobicystat. U pacjentów z POChP otrzymujących wziewne kortykosteroidy zaobserwowano zwiększenie częstości zapalenia płuc, w tym zapalenia płuc wymagającego hospitalizacji. Istnieją pewne dowody na zwiększone ryzyko wystąpienia zapalenia płuc wraz ze zwiększeniem dawki steroidów, ale nie zostało to jednoznacznie wykazane we wszystkich badaniach. Nie ma jednoznacznych dowodów klinicznych na różnice między preparatami zawierającymi wziewne kortykosteroidy, dotyczące stopnia ryzyka występowania zapalenia płuc. Lekarze powinni szczególnie wnikliwie obserwować pacjentów z POChP, czy nie rozwija się u nich zapalenie płuc, ponieważ kliniczne objawy takich zakażeń oraz zaostrzenia POChP często się nakładają. Do czynników ryzyka zapalenia płuc u pacjentów z POChP należą aktualne palenie tytoniu, starszy wiek, niski wskaźnik masy ciała (BMI) i ciężka postać POChP. U pacjentów pochodzenia afrykańskiego lub afrokaraibskiego istnieje zwiększone ryzyko ciężkich zdarzeń związanych z układem oddechowym lub zgonu - pacjentom tym należy zalecić kontynuowanie leczenia i zasięgnięcie porady lekarza, gdyby na początku stosowania salmeterolu nie uzyskali kontroli objawów astmy lub odczuli pogorszenie jej przebiegu. Należy unikać jednoczesnego stosowania ketokonazolu lub innych silnych inhibitorów CYP3A4, chyba że korzyści z leczenia salmeterolem przeważają nad potencjalnym zwiększeniem ryzyka ogólnoustrojowych działań niepożądanych. Jeśli u pacjenta wystąpią takie objawy, jak nieostre widzenie lub inne zaburzenia widzenia, należy rozważyć skierowanie go do okulisty w celu ustalenia możliwych przyczyn. Mogą to być: zaćma, jaskra lub rzadkie choroby, takie jak centralna chorioretinopatia surowicza (CSCR), którą notowano po ogólnym i miejscowym zastosowaniu kortykosteroidów. 1 dawka preparatu w dawce 50 µg + 250 µg zawiera 12,2 mg laktozy, 1 dawka preparatu w dawce 50 µg + 500 µg zawiera 11,95 mg laktozy - takie ilości laktozy nie powodują zwykle żadnych problemów u osób z nietolerancją laktozy.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Reakcje alergiczne: u pacjenta mogą wystąpić nagłe trudności w oddychaniu bezpośrednio po
zastosowaniu leku AirFluSal Forspiro. Może wystąpić świszczący oddech i kaszel lub duszność,
a także świąd, wysypka (pokrzywka) i obrzęk (zwykle twarzy, warg, języka lub gardła), również
odczucie bardzo szybkiego bicia serca lub omdlewania i oszołomienia (co może prowadzić do upadku
lub utraty przytomności). W razie wystąpienia któregokolwiek z wymienionych objawów lub jeśli
wystąpią one nagle po zastosowaniu leku AirFluSal Forspiro, należy niezwłocznie poinformować
o tym lekarza. Reakcje alergiczne na lek AirFluSal Forspiro występują niezbyt często (mogą
występować rzadziej niż u 1 na 100 osób).

Inne możliwe działania niepożądane:

Bardzo częste (mogą występować częściej niż u 1 na 10 osób)
• ból głowy (ustępujący zwykle w trakcie leczenia)
• zwiększona liczba przeziębień u pacjentów z przewlekłą obturacyjną chorobą płuc (POChP)

Częste (mogą występować rzadziej niż u 1 na 10 osób)
• pleśniawki (bolesne, kremowożółte wykwity) w jamie ustnej i gardle, a także ból języka, chrypka
  i podrażnienie gardła.
  Pomocne może być płukanie jamy ustnej wodą i natychmiastowe wyplucie jej i (lub) mycie zębów
  bezpośrednio po każdej inhalacji. Lekarz może przepisać lek przeciwgrzybiczy do leczenia
  pleśniawek.
• ból, obrzęk stawów i ból mięśni
• kurcze mięśni

U pacjentów z przewlekłą obturacyjną chorobą płuc (POChP) notowano następujące działania
niepożądane:
- zapalenie płuc (zakażenie płuc)
  Należy powiedzieć lekarzowi, jeśli którykolwiek z następujących objawów wystąpi podczas
  stosowania leku AirFluSal Forspiro; mogą to być objawy zakażenia płuc:
    - zwiększenie wytwarzania śluzu
    - zmiana koloru śluzu
    - gorączka
    - dreszcze
    - nasilenie kaszlu
    - nasilone trudności w oddychaniu
- powstawanie siniaków i złamania pourazowe
- zapalenie zatok
- małe stężenie potasu we krwi (które może powodować nierówne bicie serca, osłabienie i (lub)
   kurcze mięśni)

Niezbyt częste (mogą występować rzadziej niż u 1 na 100 osób)
• bardzo szybka czynność serca (tachykardia)
• uczucie roztrzęsienia i szybkiej lub nierównej czynności serca (kołatanie serca)
  Są to zwykle niegroźne objawy, ustępujące w trakcie leczenia.
• uczucie smutku (występuje głównie u dzieci)
• zwiększone steżenie cukru we krwi
  U pacjentów z cukrzycą może być konieczne częstsze kontrolowanie stężenia cukru we krwi
  i ewentualne dostosowanie dawki leku przeciwcukrzycowego.
• zaburzenia snu
• ból w klatce piersiowej
• zmętnienie soczewki (zaćma)
• wysypka alergiczna

Rzadkie (mogą występować rzadziej niż u 1 na 1000 osób)
• trudności w oddychaniu lub świszczący oddech, który nasila się bezpośrednio po zastosowaniu
  leku AirFluSal Forspiro
  Należy przerwać stosowanie leku AirFluSal Forspiro i natychmiast poinformować lekarza.
  W celu ułatwienia oddychania należy zastosować szybko działający lek rozszerzający oskrzela
  w inhalacji.
• nieprawidłowe wytwarzanie niektórych hormonów, zwłaszcza jeśli lek stosowany jest w dużych
  dawkach przez długi czas
  Objawami są:
   - spowolnienie wzrastania dzieci i młodzieży
   - rozrzedzenie tkanki kostnej
   - zwiększenie ciśnienia w oku (jaskra)
   - zwiększnie masy ciała
   - zaokrąglona (“księżycowata”) twarz (zespół Cushinga).
  Lekarz będzie systematycznie sprawdzał, czy u pacjenta nie występuje którekolwiek z opisanych
  działań niepożądanych i upewni się, że pacjent stosuje najmniejszą możliwą dawkę leku.
• zmiany zachowania, takie jak niezwykłe pobudzenie i drażliwość
  Takie objawy występują głównie u dzieci.
• nieregularne bicie serca lub dodatkowe skurcze serca
  Należy powiedzieć o tym lekarzowi, ale nie przerywać stosowania leku AirFluSal Forspiro bez
  zalecenia.
• Zakażenie grzybicze przełyku, które może być przyczyną trudności w połykaniu

Częstość nieznana, ale również mogą wystąpić:
• depresja lub agresja
  Takie objawy występują głównie u dzieci.
• niewyraźne widzenie

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane
można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów
Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów
Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa
tel.: + 48 22 49 21 301/faks: + 48 22 49 21 309/ strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl.
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Leki β-adrenolityczne mogą osłabiać lub antagonizować działanie salmeterolu. Należy unikać podawania zarówno niewybiórczych, jak i wybiórczych β-adrenolityków, chyba że istnieją uzasadnione podstawy do ich zastosowania. Stosowanie β₂-agonisty może wywołać potencjalnie ciężką hipokaliemię. Szczególną ostrożność zaleca się u pacjentów z ostrą, ciężką astmą, gdyż to działanie może być nasilone przez jednoczesne leczenie pochodnymi ksantyny, steroidami i lekami moczopędnymi. Jednoczesne stosowanie innych β-adrenolityków może powodować działanie addycyjne. Propionian flutykazonu. W normalnych warunkach propionian flutykazonu podany wziewnie osiąga w osoczu małe stężenie na skutek nasilonego metabolizmu pierwszego przejścia oraz dużego klirensu osoczowego, w którym uczestniczy CYP3A4 w jelicie i wątrobie. Dlatego znaczące klinicznie interakcje propionianu flutykazonu są mało prawdopodobne. Rytonawir (bardzo silny inhibitor CYP3A4) w dawce 100 mg 2 razy na dobę zwiększa kilkaset razy stężenie propionianu flutykazonu w osoczu, w wyniku czego następuje znaczące zmniejszenie stężenia kortyzolu w surowicy. Brak informacji o tej interakcji w odniesieniu do propionianu flutykazonu podawanego wziewnie, ale można spodziewać się znacznego zwiększenia jego stężenia w osoczu. Odnotowano przypadki zespołu Cushinga i zahamowania czynności kory nadnerczy. Należy unikać stosowania takiego skojarzenia leków, chyba że korzyść przewyższa ryzyko ogólnoustrojowych działań niepożądanych glikokortykosteroidów. Nieco słabszy od rytonawiru inhibitor CYP3A, ketokonazol, zwiększa o 150% ekspozycję na propionian flutykazonu po podaniu wziewnym pojedynczej dawki. Spowodowało to większe zmniejszenie stężenia kortyzolu w osoczu niż podanie samego propionianu flutykazonu. Jednoczesne stosowanie z innymi silnymi inhibitorami CYP3A (takimi jak itrakonazol i leki zawierające kobicystat) i umiarkowanymi inhibitorami CYP3A (takimi jak erytromycyna) może także spowodować zwiększenie ekspozycji ogólnoustrojowej na propionian flutykazonu z ryzykiem wystąpienia ogólnoustrojowych działań niepożądanych. Należy unikać jednoczesnego stosowania, chyba że korzyść przewyższa zwiększone ryzyko wystąpienia ogólnoustrojowych działań niepożądanych kortykosteroidów. W takim wypadku należy obserwować, czy u pacjenta nie występują takie działania. Salmeterol. Jednoczesne stosowanie ketokonazolu (doustnie 400 mg raz na dobę) i salmeterolu (wziewnie 50 µg 2 razy na dobę) przez 7 dni u 15 zdrowych osób powodowało znaczne zwiększenie stężenia salmeterolu w surowicy (1,4-krotne zwiększenie C _max i 15-krotne zwiększenie AUC). Może to prowadzić do zwiększenia częstości innych objawów ogólnoustrojowych salmeterolu (np. wydłużenia odstępu QTc i kołatania serca) w porównaniu z monoterapią salmeterolem lub ketokonazolem. Nie obserwowano znaczącego klinicznie wpływu na ciśnienie tętnicze krwi, częstość akcji serca, glikemię i stężenie potasu we krwi. Jednoczesne stosowanie ketokonazolu nie wydłużało T_0,5 salmeterolu w fazie eliminacji ani nie zwiększało kumulacji salmeterolu po wielokrotnym dawkowaniu. Należy unikać jednoczesnego stosowania ketokonazolu, chyba że korzyści przeważają nad potencjalnym zwiększonym ryzykiem ogólnoustrojowych działań niepożądanych salmeterolu. Prawdopodobne jest zbliżone ryzyko interakcji z innymi silnymi inhibitorami CYP3A4 (np. itrakonazolem, telitromycyną, rytonawirem). Jednoczesne stosowanie erytromycyny (doustnie 500 mg 3 razy na dobę) i salmeterolu (wziewnie 50 µg 2 razy na dobę) u 15 zdrowych osób przez 6 dni spowodowało niewielkie, nieistotne statystycznie zwiększenie ekspozycji na salmeterol (C_max 1,4-krotne i AUC 1,2-krotne). Jednoczesne stosowanie z erytromycyną nie wiązało się z żadnymi ciężkimi działaniami niepożądanymi.

Sandoz Polska Sp. z o.o.
ul. Domaniewska 50 C
02-672 Warszawa
22-209-70-00
www.sandoz.pl