Alutard SQ wyciągi alergenowe jadów owadów błonoskrzydłych (osy i pszczoły) zawiesina do wstrzykiwań

Pojedyncze wyciągi alergenowe jadów owadów błonkoskrzydłych (801 - jad pszczoły, 802 - jad osy) adsorbowane na wodorotlenku glinu. Zestaw do leczenia podstawowego zawiera 4 fiolki o stężeniach: fiolka 1 (szara) - 100 SQ-U/ml, fiolka 2 (zielona) - 1000 SQ-U/ml, fiolka 3 (złota) - 10 000 SQ-U/ml, fiolka 4 (czerwona) - 100 000 SQ-U/ml. Zestaw do leczenia podtrzymującego zawiera fiolkę (czerwoną) o stężeniu 100 000 SQ-U/ml.

Preparat do immunoterapii swoistej zawierający wyciągi alergenowe jadów owadów błonkoskrzydłych (osy lub pszczoły). Mechanizm działania polega na zahamowaniu przepływu limfocytów T i granulocytów kwasochłonnych do narządów docelowych, co prowadzi do większego wytwarzania cytokin Th1 w porównaniu do cytokin Th2. Ponadto zwiększa się synteza IL-10, co może prowadzić do braku reaktywności ze strony limfocytów T. Uwalnianie histaminy z granulocytów zasadochłonnych krwi obwodowej jest obniżone w wyniku zmniejszenia liczby granulocytów zasadochłonnych podlegających recyrkulacji. Adsorpcja alergenu na wodorotlenku glinu powoduje powolne uwalnianie preparatu z miejsca wstrzyknięcia.

Leczenie chorób alergicznych, zależnych od swoistych immunoglobulin E (IgE).

Nadwrażliwość na którąkolwiek substancję pomocniczą. Czynne lub nieskutecznie leczone choroby autoimmunologiczne, zaburzenia układu immunologicznego, niedobory odporności, zahamowanie czynności układu odpornościowego lub nowotwory złośliwe. Pacjenci z astmą, u których istnieje ryzyko zaostrzenia choroby i (lub) niewłaściwa kontrola objawów, definiowana jako: utrata kontroli objawów w ciągu ostatnich 4 tyg. (np. nasilenie objawów dziennych, nocne przebudzenia, zwiększone zapotrzebowanie na leki, ograniczenie aktywności życiowej).

Brak danych klinicznych na temat stosowania preparatu w ciąży i w okresie karmienia piersią. W celu zachowania ostrożności zaleca się unikanie stosowania preparatu u kobiet w okresie ciąży. Jeżeli zajście w ciążę nastąpi w trakcie leczenia, terapię można kontynuować po starannej ocenie stanu ogólnego pacjentki i jej reakcji na uprzednie wstrzyknięcia preparatu i użądlenia przez owady. Nie przewiduje się wpływu na niemowlę karmione piersią.

Podskórnie. Leczenie preparatem powinien prowadzić wyłącznie lekarz doświadczony w stosowaniu swoistej immunoterapii. Pacjenta należy obserwować przez min. 30 min po każdym wstrzyknięciu. Dawkowanie preparatu powinno być dostosowane indywidualnie dla pacjenta. Wielkość dawek zależy od ogólnego stanu pacjenta, danych z wywiadu dotyczących alergii oraz wrażliwości pacjenta na swoisty alergen. Predyspozycję pacjenta do reakcji alergicznej można zmniejszyć poprzez zastosowanie szybko działającego leku przeciwhistaminowego. Faza początkowa. Celem jest osiągnięcie najwyższego tolerowanego poziomu poprzez stopniowe zwiększanie dawki, jednak bez przekraczania stężenia 100 000 SQ-U (1 ml fiolki 4). Poniższe zalecenia dotyczące dawkowania należy traktować jedynie jako orientacyjne wskazówki. Podczas wyboru dawki w fazie początkowej należy kierować się wrażliwością pacjenta. Ryzyko reakcji alergicznych w fazie początkowej zależy od dawki oraz przerw między wstrzyknięciami. Podczas fazy początkowej podaje się jedno wstrzyknięcie raz w tygodniu. Jeżeli pacjent odpowie silną reakcją alergiczną na preparat podczas fazy początkowej, należy dokonać korekty dawkowania. Zalecenia dotyczące zwiększania dawki u pacjentów wymagających szybszego uzyskania ochrony - przez okres 7 tyg. (leczenie zgrupowane „cluster”). Tydzień 1.: 1. zastrzyk (fiolka nr 1 stężenie 100 SQ-U/ml) - 0,1 ml; 2. zastrzyk (fiolka nr 2 stężenie 1000 SQ-U/ml) - 0,1 ml; 3. zastrzyk (fiolka nr 3 stężenie 10 000 SQ-U/ml) - 01, ml. Tydzień 2. (fiolka nr 3 stężenie 10 000 SQ-U/ml): 4. zastrzyk - 0,2 ml; 5. zastrzyk - 0,2 ml. Tydzień 3. (fiolka nr 3 stężenie 10 000 SQ-U/ml): 6. zastrzyk - 0,5 ml; 7. zastrzyk - 0,5 ml. Tydzień 4-7 (fiolka nr 4 stężenie 100 000 SQ-U/ml): 8. zastrzyk - 0,2 ml; 9. zastrzyk - 0,4 ml; 10. zastrzyk - 0,6 ml; 11. zastrzyk - 1,0 ml. Zalecenia dotyczące zwiększania dawki u większości pacjentów. Tydzień 1-3 (fiolka nr 1 stężenie 100 SQ-U/ml): 1. tydzień - 0,2 ml; 2. tydzień - 0,4 ml; 3. tydzień - 0,8 ml. Tydzień 4-6 (fiolka nr 2 stężenie 1000 SQ-U/ml): 4. tydzień - 0,2 ml; 5. tydzień - 0,4 ml; 6. tydzień - 0,8 ml. Tydzień 7-9 (fiolka nr 3 stężenie 10 000 SQ-U/ml): 7. tydzień - 0,2 ml; 8. tydzień - 0,4 ml; 9. tydzień - 0,8 ml. Tydzień 10-15 (fiolka nr 4 stężenie 100 000 SQ-U/ml): 10. tydzień - 0,1 ml; 11. tydzień - 0,2 ml; 12. tydzień - 0,4 ml; 13. tydzień - 0,6 ml; 14. tydzień - 0,8 ml; 15. tydzień – 1,0 ml. Zalecenia dotyczące zwiększania dawki u pacjentów o wysokiej wrażliwości i z historią reakcji ogólnoustrojowych. Tydzień 1-3 (fiolka nr 1 stężenie 100 SQ-U/ml): 1. tydzień - 0,2 ml; 2. tydzień - 0,4 ml; 3. tydzień - 0,8 ml. Tydzień 4-6 (fiolka nr 2 stężenie 1000 SQ-U/ml): 4. tydzień - 0,2 ml; 5. tydzień - 0,4 ml; 6. tydzień - 0,8 ml. Tydzień 7-15 (fiolka nr 3 stężenie 10 000 SQ-U/ml): 7. tydzień - 0,1 ml; 8. tydzień - 0,2 ml; 9. tydzień - 0,3 ml; 10. tydzień - 0,4 ml; 11. tydzień - 0,5 ml; 12. tydzień - 0,6 ml; 13. tydzień - 0,7 ml; 14. tydzień - 0,8 ml; 15. tydzień - 0,9 ml. Tydzień 16-25 (fiolka nr 4 stężenie 100 000 SQ-U/ml): 16. tydzień - 0,1 ml; 17. tydzień - 0,2 ml; 18. tydzień - 0,3 ml; 19. tydzień - 0,4 ml; 20. tydzień - 0,5 ml; 21. tydzień - 0,6 ml; 22. tydzień - 0,7 ml; 23. tydzień - 0,8 ml; 24. tydzień - 0,9 ml; 25. tydzień - 1,0 ml. Faza podtrzymująca. W celu uzyskania optymalnego działania, dawka podtrzymująca powinna być największą tolerowaną dawką, tj. największą dawką, która nie wywołuje istotnych działań niepożądanych. Dawka ta powinna mieścić się w przedziale od 10 000 do 100 000 SQ-U. Dawka podtrzymująca 10 000 SQ-U odpowiada 1 ml zawartości fiolki 3 lub 0,1 ml zawartości fiolki 4, natomiast 100 000 SQ-U odpowiada 1 ml zawartości fiolki 4. Dawka podtrzymująca powinna być ustalana indywidualnie dla pacjenta i zależy od jego wrażliwości na alergen. Gdy dawka podtrzymująca zostanie osiągnięta, stopniowo wydłuża się odstęp czasu pomiędzy wstrzyknięciami. Przerwę tę wydłuża się z 1 do 2, 4 i 6 tygodni. Następnie powtarza się podawanie dawek podtrzymujących co 6 tygodni ± 2 tygodnie. Leczenie podtrzymujące jest kontynuowane przez 3-5 lat. Jeżeli pacjent odpowie silną reakcją alergiczną na preparat podczas fazy podtrzymującej, należy dokonać korekty dawkowania. Sytuacje, w których konieczna jest korekta dawek lub przesunięcie terminu podania kolejnej dawki przedstawiono poniżej (Sposób podania) oraz w Środkach ostrożności. Przekroczenie odstępu czasu pomiędzy dwiema dawkami w fazie początkowej. Tygodnie między wizytami: do 2 tyg. - kontynuować zwiększanie dawek bez zmian; 2-3 tyg. - powtórzyć poprzednią dawkę; 3-4 tyg. - zmniejszyć dawkę do 50% poprzedniej dawki; ≥4 tyg. - rozpocząć fazę początkową. Przekroczenie odstępu czasu pomiędzy dwiema dawkami w fazie podtrzymującej. Tygodnie między wizytami: do 8 tyg. - kontynuować stosowanie dawki podtrzymującej; 8-10 tyg. - zmniejszyć dawkę do 75% poprzedniej dawki; 10-12 tyg. - zmniejszyć dawkę do 50% poprzedniej dawki; 12-14 tyg. - zmniejszyć dawkę do 25% poprzedniej dawki; 14-16 tyg. - zmniejszyć dawkę do 10% poprzedniej dawki; ≥16 tyg. - rozpocząć fazę początkową. W przypadku zmniejszenia dawki w fazie podtrzymującej, po wstrzyknięciu należy pacjenta uważnie obserwować. Następnie należy zwiększać dawki, zgodnie z zaleceniami dotyczącymi fazy początkowej, aż do osiągnięcia dawki podtrzymującej. Równoczesne leczenie więcej niż jednym alergenem. W przypadku równoczesnej terapii więcej niż jednym alergenem, wstrzyknięcia powinny być podawane oddzielnie w każde z ramion. Aby ocenić potencjalne reakcje alergiczne wywołane przez określony alergen zaleca się zachowanie odstępu co najmniej 30 min pomiędzy wstrzyknięciami. W przypadku bardzo wrażliwych pacjentów odstęp ten można wydłużyć do 2-3 dni. Możliwy wzrost ryzyka reakcji alergicznych w wyniku równoczesnego zwiększania dawki więcej niż jednego alergenu musi być oceniany indywidualnie w odniesieniu do każdego pacjenta. Zmniejszanie dawek w przypadku wystąpienia odczynu miejscowego. Jeżeli odczyn w miejscu wstrzyknięcia będzie się utrzymywał przez >6 h po wstrzyknięciu, zaleca się zmniejszanie dawek, zależnie od wielkości obrzęku. Dorośli. Maksymalna średnica obrzęku: <8 cm - kontynuować zwiększanie dawki wg schematu dawkowania; 8-12 cm - powtórzyć ostatnio podaną dawkę; 12-20 cm - zmniejszyć dawkę do dawki podanej wcześniej niż ostatnia; >20 cm - zmniejszyć dawkę do dawki podanej 2 okresy wcześniej niż ostatnia. Dzieci. Maksymalna średnica obrzęku: <5 cm - kontynuować zwiększanie dawki wg schematu dawkowania; 5-7 cm - powtórzyć ostatnio podaną dawkę; 7-12 cm - zmniejszyć dawkę do dawki podanej wcześniej niż ostatnia; 12-17 cm - zmniejszyć dawkę do dawki podanej 2 okresy wcześniej niż ostatnia; >17 cm - zmniejszyć dawkę do odpowiedniej dawki podanej 3 okresy wcześniej niż ostatnia. Zmniejszanie dawek w przypadku wystąpienia reakcji ogólnoustrojowych. Jeżeli po wstrzyknięciu wystąpi ciężka reakcja układowa, leczenie można kontynuować jedynie po starannym rozważeniu wszystkich okoliczności. W przypadku kontynuowania leczenia, następną dawkę należy zmniejszyć do 10% dawki wywołującej reakcję. Wybraną zmniejszoną dawkę można podzielić na 2 dawki i podać w odstępie 30 min. Pacjenta należy obserwować po wstrzyknięciu i zwiększać dawki, zgodnie z zaleceniami, aż do osiągnięcia maksymalnej tolerowanej dawki podtrzymującej. Szczególne grupy pacjentów. U dzieci >5 rż. nie jest konieczne korygowanie wielkości dawki w porównaniu z wielkością dawki zalecaną u dorosłych. Szczególną uwagę należy zwrócić w przypadku leczenia dzieci <5 lat. Sposób podania. Preparat wstrzykuje się albo z boku dystalnej części ramienia, albo grzbietowo w proksymalnej części przedramienia. Preparatu nie wolno pod żadnym warunkiem podawać donaczyniowo. Należy unikać podania donaczyniowego poprzez dokonanie starannej aspiracji przed wstrzyknięciem zawiesiny. Aspirację należy powtarzać co 0,2 ml podczas wstrzykiwania preparatu. Zastrzyk musi być podawany powoli. Podczas stosowania preparatu musi być dostępny odpowiedni sprzęt oraz leki przeznaczone do leczenia reakcji anafilaktycznych. Pacjenci powinni unikać wysiłku fizycznego, gorących kąpieli oraz spożywania alkoholu w dniu wstrzyknięcia preparatu, ze względu na możliwość nasilenia reakcji anafilaktycznej przez te czynniki. Środki ostrożności przed zastosowaniem preparatu: przed każdym wstrzyknięciem należy dwukrotnie sprawdzić alergen, moc dawki, objętość oraz poprzednią datę wstrzyknięcia (odstęp czasu między dawkami); należy dokumentować wszelkie reakcje alergiczne po poprzednich kursach leczenia tą szczepionką (zarówno miejscowe, jak i ogólnoustrojowe) i na tej podstawie ustalić odpowiednie dawkowanie; należy ocenić stan ogólny i alergiczny pacjenta, jak również wszelkie zmiany w przyjmowaniu leków od czasu ostatniego wstrzyknięcia; u pacjentów z astmą w wywiadzie należy ocenić stan astmy przed każdym wstrzyknięciem; preparat jest przeznaczony do wstrzykiwania podskórnego, nie wolno podawać go donaczyniowo. Warunki wymagające korekty dawkowania lub przełożenia wstrzyknięcia na późniejszy termin: wystąpienie u pacjenta gorączki lub innych objawów klinicznych ostrego lub przewlekłego zakażenia; wystąpienie u pacjenta objawów alergicznych w ciągu ostatnich 3-4 dni przed wstrzyknięciem; wystąpienie w ostatnim czasie zmiany lub zaostrzenia zapalnej choroby dróg oddechowych, w tym stanu astmy; wystąpienie reakcji ogólnoustrojowych; wystąpienie odczynów miejscowych; wystąpienie zaostrzenia atopowego zapalenia skóry; jeśli pacjentowi zostały podane inne szczepienia, należy zachować co najmniej tydzień przerwy przed podaniem preparatu Alutard SQ, w przypadku innych rodzajów szczepień, należy zachować co najmniej tydzień od podania Alutard SQ. Po każdym wstrzyknięciu: należy poinformować pacjenta o konieczności natychmiastowego skontaktowania się z lekarzem lub oddziałem ratunkowym szpitala, jeśli wystąpią poważne, uogólnione, późne reakcje; należy pouczyć pacjenta o konieczności obserwacji wszystkich reakcji miejscowych lub ogólnoustrojowych, które mogą wystąpić z opóźnieniem i poinformowania o nich lekarza w czasie następnej wizyty; należy odnotować wszelkie reakcje alergiczne (zarówno miejscowe, jak i ogólnoustrojowe) przed wypisem pacjenta ze szpitala.

Leczenie preparatem może prowadzić wyłącznie lekarz doświadczony w stosowaniu swoistej immunoterapii. Ciężkie, ogólnoustrojowe reakcje alergiczne. Ze względu na ryzyko ciężkich reakcji anafilaktycznych, należy zapewnić bezpośredni dostęp do pełnego wyposażenia do resuscytacji krążeniowo-oddechowej oraz odpowiednich leków, w tym adrenaliny do wstrzyknięć oraz obecność personelu wyszkolonego w ich stosowaniu. Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy reakcji ogólnoustrojowej, takie jak pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy lub ciężka astma, należy niezwłocznie rozpocząć leczenie objawowe. U pacjentów z chorobami serca i (lub) zapalnymi chorobami dróg oddechowych ryzyko wystąpienia ogólnoustrojowych reakcji alergicznych może być zwiększone. Doświadczenie kliniczne dotyczące stosowania preparatu w leczeniu pacjentów z chorobami serca lub zapalnymi chorobami dróg oddechowych jest ograniczone. U pacjentów ze zwiększonym stężeniem tryptazy w surowicy krwi i (lub) mastocytozą, ryzyko ogólnoustrojowych reakcji alergicznych i stopień ich nasilenia może być większy - u tych pacjentów można spodziewać się zmniejszenia skuteczności działania preparatu w porównaniu z ogólną populacją uczuloną na jady owadów. Jednym ze sposobów leczenia ciężkich ogólnoustrojowych reakcji alergicznych jest podanie adrenaliny. Działanie adrenaliny może być nasilone u pacjentów leczonych trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi, inhibitorami monoaminooksydazy (MAOIs) i (lub) inhibitorami katecholo-O-metylotransferazy (COMT), co może prowadzić do zgonu. Działanie adrenaliny może być zmniejszone u pacjentów leczonych β-blokerami. Ponadto, działanie adrenaliny może nasilać chorobę sercowo-naczyniową, np. powodować zaburzenia rytmu serca. U pacjentów leczonych inhibitorami ACE ryzyko wystąpienia cięższej reakcji anafilaktycznej może być zwiększone. Należy starannie rozważyć przerwanie na pewien czas leczenia inhibitorem ACE (w oparciu o T_0,5 inhibitora ACE) mając na uwadze korzyści wynikające z immunoterapii u danego pacjenta. Inhibitory ACE mogą osłabiać działanie szczepionki. Astma. Astma jest znanym czynnikiem ryzyka wystąpienia ciężkich ogólnoustrojowych reakcji alergicznych. Doświadczenie kliniczne dotyczące leczenia preparatem pacjentów z astmą oskrzelową jest ograniczone. Należy ocenić stan astmy przed każdym wstrzyknięciem. Należy poinformować pacjentów, że powinni natychmiast zwrócić się o pomoc do lekarza, jeśli wystąpi nagłe nasilenie objawów astmy. Inne populacje pacjentów. Ze względu na zawartość glinu, istnieje teoretyczne ryzyko kumulacji glinu u pacjentów z grupy wysokiego ryzyka, np. pacjenci z zaburzeniami czynności nerek lub pacjenci leczeni jednocześnie lekami zawierającymi glin (np. leki zobojętniające sok żołądkowy) - należy wziąć to pod uwagę podczas rozpoczynania leczenia preparatem. Preparat zawiera <1 mmol (23 mg) sodu na dawkę, tzn. uznaje się go za „wolny od sodu”. Dzieci i młodzież. Nie przeprowadzono badań klinicznych dotyczących stosowania szczepionki u dzieci. Przed zastosowaniem preparatu u dzieci <5 lat należy szczególnie rozważyć stosunek ryzyka do korzyści. Dane dotyczące skuteczności klinicznej u dzieci ≥5 lat są ograniczone, natomiast dane dotyczące bezpieczeństwa nie wskazują na wyższe ryzyko niż u dorosłych. Równoczesna immunoterapia innymi alergenami. Nie ma doświadczeń klinicznych dotyczących równoczesnej immunoterapii innymi alergenami.  

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Należy zapytać lekarza jak postąpić w razie wystąpienia jakiegokolwiek działania niepożądanego.
Należy natychmiast skontaktować się z lekarzem, jeżeli wystąpi ciężkie działanie niepożądane.
Działania niepożądane mogą być odpowiedzią alergiczną na podanie alergenu, którym leczony jest
pacjent.

Objawy działań niepożądanych mogą wystąpić w ciągu pierwszych 30 minut po wstrzyknięciu leku,
choć mogą również się pojawić do 24 godzin po wykonaniu zastrzyku.

Większość działań niepożądanych ma łagodne lub umiarkowane nasilenie, jeśli zachodzi potrzeba,
może być leczona objawowo za pomocą leków przeciwhistaminowych.

Należy natychmiast skontaktować się z lekarzem, jeżeli wystąpi, którykolwiek z podanych
objawów, które mogą być objawami rozpoczynającej się reakcji anafilaktycznej:
- Nagły obrzęk twarzy, ust lub gardła
- Trudności z połykaniem
- Trudności z oddychaniem
- Pokrzywka
- Zmiana głosu
- Zaostrzenie się istniejącej astmy
- Nudności, ból i skurcze brzucha, wymioty i biegunka
- Uczucie silnego dyskomfortu

Inne, możliwe działania niepożądane:

Bardzo częste działania niepożądane (występujące częściej niż u 1 na 10 osób)
- Ból głowy

Częste działania niepożądane (występujące częściej niż u 1 na 100 a rzadziej niż u 1 na 10 osób)
- Zawroty głowy
- Uczucie mrowienia na skórze
- Zapalenie lub świąd oczu
- Świszczący oddech
- Objawy astmy, skrócenie oddechu, skurcz dolnych dróg oddechowych, kaszel lub kichanie
- Uczucie podrażnienia gardła
- Uczucie zatkanego nosa
- Zgaga
- Zaczerwienienie lub świąd skóry
- Wysypka
- Uderzenia gorąca
- Ból pleców, ból lub obrzęk stawów
- Świąd w miejscu wstrzyknięcia
- Uczucie zmęczenia

Niezbyt częste działania niepożądane (występujące częściej niż u 1 na 1000, ale rzadziej niż
u 1 na 100 osób)
- Uczucie przyspieszonego, nieregularnego bicia serca
- Rumień w miejscu wstrzyknięcia
- Uczucie dyskomfortu w klatce piersiowej

Działania niepożądane, których częstość występowania jest nieznana
- Reakcje alergiczne, w tym wstrząs anafilaktyczny
- Obrzęk powiek
- Szybkie bicie serca
- Niskie ciśnienie tętnicze krwi
- Bladość
- Uczucie dyskomfortu w nosie, uczucie zatkanego nosa lub katar
- Uczucie ucisku w gardle
- Ból podczas połykania lub trudności z połykaniem
- Uczucie ciała obcego w gardle
- Obrzęk, pokrzywka, odbarwienie skóry, guzki, ból, nadmierny wzrost włosów i siniaki
  w miejscu wstrzyknięcia
- Uczucie gorąca
- Obrzęk tkanek (zazwyczaj kończyn dolnych)

Należy powiedzieć lekarzowi, jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek działania niepożądane. Jest to
ważna informacja dla lekarza, który wybierze optymalną dawkę leku dla pacjenta.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie możliwe objawy niepożądane
niewymienione w ulotce, należy zwrócić się do lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki.
Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania
Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych,
Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181 C, PL-02 222 Warszawa,
Tel.: + 48 22 49 21 301, Faks: + 48 22 49 21 309, Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Jednoczesne leczenie lekami przeciwalergicznymi, np. lekami przeciwhistaminowymi, kortykosteroidami i stabilizatorami mastocytów może zwiększyć poziom tolerancji pacjenta na wstrzyknięcia alergenu. Należy to wziąć pod uwagę podczas przerywania leczenia takimi lekami. Nie należy podawać innych antygenów w iniekcji np. szczepionki przeciwko tężcowi, wcześniej niż 1 tydzień po ostatniej iniekcji, oprócz sytuacji zagrażających życiu. W tym przypadku swoistą immunoterapię należy kontynuować nie wcześniej niż po 3 tyg. od ostatniej dawki z zachowaniem 1-stopniowego zmniejszenia dawki. Preparat zawiera glin, dlatego istnieje teoretycznie ryzyko kumulacji glinu u pacjentów otrzymujących jednocześnie leki zawierające glin (np. leki zobojętniające kwas żołądkowy) - należy mieć to na uwadze podczas rozpoczynania odczulania.

ALK-Abelló Poland Sp. z o.o.
1st Floor Solec Residence Biura, Ul. Solec 18/20
00-410 Warszawa
222759013/5
www.alk.net/pl/