AmBisome liposomal 50 mg proszek do sporządzenia roztworu do infuzji

1 fiolka zawiera 50 mg amfoterycyny B w liposomach. Lek zawiera sacharozę.

Amphotericin B

Makrocykliczny, polienowy antybiotyk przeciwgrzybiczy w postaci kompleksu fosfolipidowego o zmniejszonej nefrotoksyczności. Amfoterycyna B w zależności od stężenia działa grzybobójczo lub grzybostatycznie, zaburzając przepuszczalność błony komórkowej grzyba w wyniku wiązania się z jej sterolami. Działa na Candida spp. (C. albicans, C. glabrata, C. parapsilosis, C. krusei, C. lusitaniae, C. tropicalis, C. guilliermondii), Saccharomyces cerevvisiae, Cryptococcus neoformans (var.neoformans, var. gattii), Trichosporon inkin, Trichosporon asahii, Geotrichum candidum, Aspergillus spp. (A. fumigatus, A. terreus, A. flavus, A. niger), Mucormikozy - zygomikozy ( Rhizomucor species, Absidia corymbifera, Absidia species, Rhizopus microsporus var. oligosporus, Rhizopus oryzae, Rhizopus species, Mucor hiemalis, Mucor species, Cunninghamella species, inne (Scedosporium prolificans, Scedosporium apiospermum, Penicillium marneffei, Penicillium species, Fusarium solani, Fusarium oxysporum, Sporothrix schenckii, Curvularia lunata, Bipolaris australiensis, Rhinocladiella aquaspersa. Lek szybko przenika do tkanek. W porównaniu z konwencjonalnymi preparatami niezwiązanej amfoterycyny B osiąga większe stężenia w tkankach (z wyjątkiem nerek), szybko osiąga stan stacjonarny (zwykle w ciągu 4 dni). W porównaniu z konwencjonalnym preparatem amfoterycyny B charakteryzuje się większymi wartościami C_max i AUC. Po pierwszej i po ostatniej dawce stwierdzono następujące zakresy parametrów farmakokinetycznych amfoterycyny B po podaniu leku: C_max 7,3 µg/ml-83,7 µg/ml, T_0,5 6,3 h-10,7 h.  Nie są znane szlaki przemian metabolicznych amfoterycyny B i leku AmBisome liposomal. Ze względu na rozmiar liposomów nie dochodzi do przesączania kłębuszkowego i wydalania przez nerki amfoterycyny B w liposomach, dzięki czemu nie dochodzi do oddziaływania amfoterycyny B z komórkami kanalików dystalnych, a działanie nefrotoksyczne jest mniejsze niż obserwowane po podaniu konwencjonalnych postaci amfoterycyny B.

Leczenie ciężkich układowych i (lub) głębokich zakażeń grzybiczych. Empiryczne leczenie w przypadkach podejrzenia zakażenia grzybiczego u pacjentów z gorączką i neutropenią, gdy gorączka nie ustąpiła po zastosowaniu antybiotyków o szerokim zakresie działania, a w odpowiednich badaniach nie było możliwe określenie wywołującej zakażenie bakterii lub wirusa. Do zakażeń skutecznie leczonych lekiem należą: rozsiana kandydoza, aspergiloza, mukormikoza, kryptokokowe zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, lejszmanioza trzewna. Leku nie należy stosować w leczeniu pospolitych zakażeń grzybiczych bez objawów klinicznych, rozpoznanych jedynie na podstawie dodatnich wyników prób skórnych lub badań serologicznych.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą, chyba że w opinii lekarza występuje zagrożenie życia pacjenta, a AmBisome liposomal jest jedynym możliwym do zastosowania lekiem.

Lek można stosować w ciąży wyłącznie wtedy, kiedy możliwe korzyści przewyższają potencjalne zagrożenia dla matki i płodu. Amfoterycynę B w postaci konwencjonalnej stosowano z powodzeniem w leczeniu układowych zakażeń grzybiczych u kobiet w ciąży. Wprawdzie nie obserwowano wpływu na płód, jednak za mała liczba opisanych przypadków nie umożliwia potwierdzenia bezpieczeństwa stosowania leku u kobiet w ciąży. Nie wiadomo, czy lek przenika do mleka karmiących matek. Podejmując decyzję o karmieniu piersią podczas stosowania leku, należy uwzględnić możliwe zagrożenia dla dziecka, korzyści z karmienia piersią dla dziecka i korzyści dla matki ze stosowania leku. Płodność. W badaniach działania teratogennego, wykonanych na szczurach i królikach, stwierdzono, że lek nie wykazuje działania teratogennego u tych gatunków.

Dożylnie. Dorośli. NIE stosować AmBisome liposomal wymiennie z innymi lekami zawierającymi amfoterycynę B. Układowe i (lub) głębokie zakażenia grzybicze (w tym aspergiloza, kandydoza, kryptokokoza). Zwykle leczenie rozpoczyna się od dawki dobowej 3 mg/kg mc., a w razie konieczności stopniowo zwiększa się dawkę do 5 mg/kg mc. przez minimum 14 dni. Dawkę amfoterycyny B w liposomach) należy dobierać indywidualnie dla każdego pacjenta. Mukormikoza. W przypadku podejrzenia lub potwierdzonego zakażenia leczenie należy rozpocząć od dawki 5-10 mg/kg mc., podawanej raz na dobę. Pacjentom z zajęciem mózgu lub po przeszczepieniu narządu należy podawać dawkę 10 mg/kg mc., raz na dobę. Należy unikać powolnego zwiększania dawki. Czas trwania leczenia należy określić indywidualnie. Cykle leczenia do 56 dni są powszechnie stosowane w praktyce klinicznej, dłuższe okresy podawania leku mogą być konieczne w leczeniu głębokich zakażeń lub przedłużających się cykli chemioterapii lub neutropenii. Dawki >5 mg/kg mc. i aż do 10 mg/kg mc. były stosowane w badaniach klinicznych oraz w praktyce klinicznej; dane dotyczące bezpieczeństwa stosowania i skuteczności preparatu w leczeniu mukormikozy w tych większych dawkach są ograniczone, zatem należy dokonać oceny stosunku korzyści do ryzyka indywidulanie dla pacjenta, w celu określenia, czy potencjalne korzyści z leczenia przewyższają znane zwiększone ryzyko toksyczności związanej z większymi dawkami leku. Kryptokokowe zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych. Leczenie indukcyjne (14 dni) dużą dawką w kryptokokowym zapaleniu opon mózgowo-rdzeniowych związanym z zakażeniem HIV: w 1. dniu jednorazowa dawka 10 mg/kg mc. w skojarzeniu ze 100 mg/kg mc./dobę flucytozyny i 1200 mg/dobę flukonazolu; przez kolejne 14 dni - kontynuacja leczenia flucytozyną 100 mg/kg mc. oraz flukonazolem 1200 mg podawanymi raz na dobę. Leczenie podtrzymujące: po 2. tygodniach leczenia indukcyjnego pacjenci powinni otrzymywać flukonazol w dawce 800 mg na dobę przez 8 tyg., a następnie flukonazol w dawce 200 mg na dobę, wg uznania lekarza prowadzącego. Lejszmanioza trzewna. Pacjenci z prawidłowo funkcjonującym układem odpornościowym: 3 mg/kg mc. raz na dobę w dniach 1.-5., 14. i 21. Pacjenci z zaburzeniami odporności: 4 mg/kg mc. raz na dobę w dniach 1.-5.,10., 17., 24., 31. i 38. Empiryczne leczenie gorączki u pacjentów z neutropenią: 3 mg/kg mc. raz na dobę, przez 10-14 dni lub do czasu ustąpienia neutropenii. Szczególne grupy pacjentów. Dzieci i młodzież: prowadzono badania kliniczne leku u dzieci w wieku od 1 miesiąca do18 lat; dawkę oblicza się, podobnie jak dla dorosłych, w przeliczeniu na kilogram masy ciała. Nie ustalono bezpieczeństwa i skuteczności leku u noworodków (w 1. mż). Pacjenci w podeszłym wieku: nie ma konieczności zmian wielkości dawki ani częstotliwości dawkowania. Niewydolność nerek: w badaniach klinicznych lek podawano pacjentom ze stwierdzoną w wywiadzie niewydolnością nerek, stosując dobowe dawki wynoszące 1-5 mg/kg mc., bez konieczności zmiany dawkowania ani częstości podawania. Niewydolność wątroby: brak danych umożliwiających określenie zaleceń dotyczących dawkowania u pacjentów z niewydolnością wątroby. Sposób podania. Lek należy podawać w infuzji dożylnej przez 30-60 min i uważnie obserwować pacjenta. Jeśli dawka wynosi >5 mg/kg mc./dobę zaleca się infuzję dożylną trwającą 2 h. Zalecane stężenie amfoterycyny B do podawania w infuzji dożylnej wynosi 0,2-2 mg/ml. Roztwór należy sporządzać, używając jałowej wody do wstrzykiwań (bez środka bakteriostatycznego) oraz rozcieńczać wyłącznie roztworem glukozy do infuzji (5%, 10% lub 20%).

Notowano reakcje anafilaktyczne i anafilaktoidalne w związku z podawaniem leku w infuzji dożylnej. Jeśli u pacjenta wystąpi ciężka reakcja anafilaktyczna lub anafilaktoidalna, należy natychmiast przerwać infuzję. U tego pacjenta nie należy w przyszłości stosować leku. Podczas podawania amfoterycyny B wystąpić mogą inne ciężkie reakcje związane z infuzją. Pomimo że reakcje związane z infuzją dożylną nie są zazwyczaj ciężkie, należy pamiętać o środkach, jakie należy przedsięwziąć w celu zapobiegania takim reakcjom lub konieczności ich leczenia u pacjentów otrzymujących amfoterycynę B. Zmniejszenie szybkości infuzji (do ok. 2 h) lub podawanie standardowych dawek difenhydraminy, paracetamolu, petydyny i (lub) hydrokortyzonu było skuteczne w leczeniu reakcji związanym z infuzją dożylną lub zapobieganiu im. Wykazano znacznie mniejszą toksyczność, szczególnie nefrotoksyczność, amfoterycyny B w liposomach niż w postaci konwencjonalnej. Niemniej jednak podczas leczenia mogą występować reakcje niepożądane ze strony nerek. W badaniach porównawczych, w których lek podawano w dawce 3 mg/kg mc./dobę i w większych dawkach (5, 6 lub 10 mg/kg mc./dobę), w grupach otrzymujących większe dawki stwierdzono istotne zwiększenie częstości występowania podwyższonego stężenia kreatyniny, hipokaliemii i hipomagnezemii. Należy regularnie oznaczać stężenie elektrolitów, szczególnie potasu i magnezu w surowicy oraz kontrolować czynność nerek, wątroby i układu krwiotwórczego. W trakcie leczenia preparatem konieczne może być uzupełnianie potasu, ze względu na ryzyko hipokaliemii. Jeżeli wystąpi istotne klinicznie zmniejszenie wydolności nerek lub pogorszenie innych parametrów, należy rozważyć zmniejszenie dawki, przerwanie lub zakończenie leczenia. Zgłaszano przypadki hiperkaliemii (niektóre z nich prowadzące do arytmii serca i zatrzymania akcji serca). Większość z nich wystąpiła u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, a w niektórych przypadkach po uzupełnieniu potasu u pacjentów z hipokaliemią w wywiadzie. W związku z tym przed rozpoczęciem leczenia i w jego trakcie należy sprawdzić czynność nerek oraz oznaczyć stężenie potasu. Jest to szczególnie istotne w przypadku pacjentów z chorobami nerek w wywiadzie, u których stwierdzono już niewydolność nerek, lub u pacjentów otrzymujących jednocześnie leki o działaniu nefrotoksycznym. U pacjentów otrzymujących amfoterycynę B (w postaci kompleksu z deoksycholanem sodu) w trakcie lub tuż po przetoczeniu masy leukocytarnej obserwowano objawy ostrego toksycznego uszkodzenia płuc. Zaleca się zachowanie jak największego odstępu czasu pomiędzy infuzjami tych leków i kontrolę czynności płuc. Substancje pomocnicze. Podczas leczenia pacjentów chorych na cukrzycę należy pamiętać, że każda fiolka leku zawiera ok. 900 mg sacharozy. Pacjenci z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją fruktozy, zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy lub niedoborem sacharazy-izomaltazy, nie powinni przyjmować leku. Preparat zawiera <1 mmol (23 mg) sodu na fiolkę, tzn. uznaje się go za ,,wolny od sodu".

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Działania niepożądane, które mogą wystąpić w trakcie infuzji. Jeżeli u pacjenta wystąpi ciężka
reakcja związana z infuzją, lekarz przerwie podawanie leku AmBisome liposomal i zaleci
unikanie tego leku w przyszłości.

Bardzo częste (mogą występować częściej niż u 1 na 10 pacjentów): gorączka, dreszcze.

Do rzadziej występujących reakcji związanych z infuzją zalicza się: uczucie ucisku, ból w klatce
piersiowej, duszność, skurcz oskrzeli powodujący trudności w oddychaniu (może im towarzyszyć
świszczący oddech), zaczerwienienie skóry, przyspieszone bicie serca, niedociśnienie tętnicze i bóle
mięśniowo-stawowe (opisywane jako bóle stawów, bóle pleców lub bóle kości).

Objawy te szybko ustępowały po przerwaniu infuzji. Reakcje te mogą nie występować podczas
podawania kolejnych dawek leku AmBisome liposomal lub gdy szybkość podawania jest mniejsza
(podawanie dłużej niż przez 2 godziny). Lekarz może przepisać inne leki, aby zapobiegać możliwym
reakcjom związanym z infuzją lub leczyć ich objawy.

Bardzo częste działania niepożądane (mogą występować częściej niż u 1 na 10 pacjentów)
- Uczucie zmęczenia, stany splątania, osłabienie siły mięśni lub skurcze mięśni na skutek niedoboru
  potasu we krwi.
- Nudności lub wymioty.
- Gorączka, dreszcze. 

Częste działania niepożądane (mogą występować nie częściej niż u 1 na 10 pacjentów)
- Uczucie zmęczenia, stany splątania, osłabienie siły mięśni lub skurcze mięśni na skutek niedoboru
  magnezu, wapnia lub sodu we krwi.
- Duże stężenie cukru we krwi.
- Ból głowy.
- Znacznie przyspieszone bicie serca (częstoskurcz).
- Rozszerzenie naczyń krwionośnych, niedociśnienie tętnicze, zaczerwienienie skóry.
- Duszność.
- Biegunka.
- Bóle żołądka (brzucha).
- Wysypka.
- Bóle w klatce piersiowej.
- Bóle pleców.
- Nieprawidłowe wyniki badań czynności wątroby lub nerek stwierdzone na podstawie analizy
  próbek krwi lub moczu.
- Wysokie stężenie potasu we krwi.

Niezbyt częste działania niepożądane (mogą występować nie częściej niż u 1 na 100 pacjentów)
- Wylewy podskórne, siniaki o nieuchwytnej przyczynie oraz przedłużające się krwawienia po
  urazie.
- Ciężka reakcje alergiczna (anafilaktoidalna).
- Drgawki.
- Trudności w oddychaniu, równocześnie może występować świszczący oddech.

Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych)
- Niedokrwistość (zmniejszenie liczby krwinek czerwonych we krwi, przebiegające z następującymi
  objawami: nadmierne zmęczenie, duszność po niewielkim wysiłku fizycznym oraz bladość skóry).
- Ciężkie reakcje alergiczne (anafilaktyczne) i uczuleniowe.
- Nagłe zatrzymanie krążenia i zaburzenia rytmu serca.
- Niewydolność lub zaburzenie czynności nerek. Do objawów zaliczają się zmęczenie i mniejsze
  wydalanie moczu.
- Silny obrzęk okolicy warg, oczu lub języka.
- Bóle mięśni na skutek rozpadu włókien mięśni poprzecznie prążkowanych (rabdomioliza).
- Bóle mięśniowo-stawowe (opisywane jako bóle stawów, bóle pleców lub bóle kości).

Zaburzenia wyników badań stężenia fosforu we krwi. Może wystąpić fałszywie dodatni wynik
wskazujący na podwyższone stężenie fosforanów we krwi pacjentów leczonych produktem
AmBisome liposomal, jeśli pobrane od nich próbki analizowane są za pomocą specjalnej metody z
użyciem odczynnika PHOSm.
Jeżeli wynik testu wskazuje na wysoki poziom fosforanów we krwi, może być konieczne
przeprowadzenie ponownego badania z użyciem innej metody, aby zweryfikować wynik.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub pielęgniarce. Działania niepożądane można
zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów
Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów
Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C
02-222 Warszawa
Tel.: + 48 22 49 21 301,
Faks: + 48 22 49 21 309
strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl.
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. 
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku

Nie przeprowadzono badań dotyczących interakcji leku. Tym niemniej wiadomo, że niektóre leki wchodzą w interakcje z amfoterycyną B, stąd mogą wykazywać interakcje z lekiem. Równoczesne podawanie amfoterycyny B z innymi lekami o działaniu nefrotoksycznym, np. cyklosporyną, antybiotykami aminoglikozydowymi i pentamidyną, może zwiększać u niektórych pacjentów nefrotoksyczność polekową. Jednakże u pacjentów otrzymujących w skojarzeniu cyklosporynę i (lub) antybiotyki aminoglikozydowe, lek charakteryzował się znacznie mniejszym działaniem nefrotoksycznym niż amfoterycyna B; w przypadku leczenia skojarzonego zaleca się regularne monitorowanie czynności nerek. Jednoczesne stosowanie z kortykosteroidami, kortykotropiną lub diuretykami (pętlowymi lub tiazydowymi) może pogłębiać hipokaliemię. Hipokaliemia w przebiegu leczenia lekiem może nasilać działania toksyczne glikozydów naparstnicy i działanie leków zwiotczających mięśnie (np. tubokuraryny). Podczas skojarzonego stosowania z flucytozyną mogą nasilać się działania toksyczne flucytozyny, prawdopodobnie na skutek zwiększenia wychwytu komórkowego i (lub) zaburzenia wydalania nerkowego tego leku. Jednoczesne stosowanie z lekami przeciwnowotworowymi może zwiększać ryzyko działania nefrotoksycznego, skurczu oskrzeli i niedociśnienia tętniczego; należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania. U pacjentów otrzymujących amfoterycynę B (w postaci kompleksu z deoksycholanem sodu) w trakcie lub tuż po przetoczeniu masy leukocytarnej obserwowano objawy ostrego toksycznego uszkodzenia płuc; zaleca się zachowanie jak największego odstępu czasu pomiędzy wlewami tych leków i kontrolę czynności płuc.

Gilead Sciences Poland Sp. z o. o.
ul. Postępu 17A p. VI
02-676 Warszawa
22-262-87-02