AmBisome liposomal 50 mg proszek do sporządzenia roztworu do infuzji

1 fiolka zawiera 50 mg amfoterycyny B w liposomach. Lek zawiera sacharozę.

Makrocykliczny, polienowy antybiotyk przeciwgrzybiczy w postaci kompleksu fosfolipidowego o zmniejszonej nefrotoksyczności. Amfoterycyna B w zależności od stężenia działa grzybobójczo lub grzybostatycznie, zaburzając przepuszczalność błony komórkowej grzyba w wyniku wiązania się z jej sterolami. Działa na Candida spp. (C. albicans, C. glabrata, C. parapsilosis, C. krusei, C. lusitaniae, C. tropicalis, C. guilliermondii), Saccharomyces cerevvisiae, Cryptococcus neoformans (var.neoformans, var. gattii), Trichosporon inkin, Trichosporon asahii, Geotrichum candidum, Aspergillus spp. (A. fumigatus, A. terreus, A. flavus, A. niger), Mucormikozy - zygomikozy ( Rhizomucor species, Absidia corymbifera, Absidia species, Rhizopus microsporus var. oligosporus, Rhizopus oryzae, Rhizopus species, Mucor hiemalis, Mucor species, Cunninghamella species, inne (Scedosporium prolificans, Scedosporium apiospermum, Penicillium marneffei, Penicillium species, Fusarium solani, Fusarium oxysporum, Sporothrix schenckii, Curvularia lunata, Bipolaris australiensis, Rhinocladiella aquaspersa. Lek szybko przenika do tkanek. W porównaniu z konwencjonalnymi preparatami niezwiązanej amfoterycyny B osiąga większe stężenia w tkankach (z wyjątkiem nerek), szybko osiąga stan stacjonarny (zwykle w ciągu 4 dni). W porównaniu z konwencjonalnym preparatem amfoterycyny B charakteryzuje się większymi wartościami C_max i AUC. Po pierwszej i po ostatniej dawce stwierdzono następujące zakresy parametrów farmakokinetycznych amfoterycyny B po podaniu leku: C_max 7,3 µg/ml-83,7 µg/ml, T_0,5 6,3 h-10,7 h.  Nie są znane szlaki przemian metabolicznych amfoterycyny B i leku AmBisome. Ze względu na rozmiar liposomów nie dochodzi do przesączania kłębuszkowego i wydalania przez nerki amfoterycyny B w liposomach, dzięki czemu nie dochodzi do oddziaływania amfoterycyny B z komórkami kanalików dystalnych, a działanie nefrotoksyczne jest mniejsze niż obserwowane po podaniu konwencjonalnych postaci amfoterycyny B.

Leczenie ciężkich układowych i (lub) głębokich zakażeń grzybiczych. Empiryczne leczenie w przypadkach podejrzenia zakażenia grzybiczego u pacjentów z gorączką i neutropenią, gdy gorączka nie ustąpiła po zastosowaniu antybiotyków o szerokim zakresie działania, a w odpowiednich badaniach nie było możliwe określenie wywołującej zakażenie bakterii lub wirusa. Do zakażeń skutecznie leczonych lekiem należą: rozsiana kandydoza, aspergiloza, mukormikoza, kryptokokowe zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych. Leku nie należy stosować w leczeniu pospolitych zakażeń grzybiczych bez objawów klinicznych, rozpoznanych jedynie na podstawie dodatnich wyników prób skórnych lub badań serologicznych.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą, chyba że w opinii lekarza występuje zagrożenie życia pacjenta, a AmBisome jest jedynym możliwym do zastosowania lekiem.

Lek można stosować w ciąży wyłącznie wtedy, kiedy możliwe korzyści przewyższają potencjalne zagrożenia dla matki i płodu. Amfoterycynę B w postaci konwencjonalnej stosowano z powodzeniem w leczeniu układowych zakażeń grzybiczych u kobiet w ciąży. Wprawdzie nie obserwowano wpływu na płód, jednak za mała liczba opisanych przypadków nie umożliwia potwierdzenia bezpieczeństwa stosowania leku u kobiet w ciąży. Nie wiadomo, czy lek przenika do mleka karmiących matek. Podejmując decyzję o karmieniu piersią podczas stosowania leku, należy uwzględnić możliwe zagrożenia dla dziecka, korzyści z karmienia piersią dla dziecka i korzyści dla matki ze stosowania leku. Płodność. W badaniach działania teratogennego, wykonanych na szczurach i królikach, stwierdzono, że lek nie wykazuje działania teratogennego u tych gatunków.

Dożylnie we wlewie kroplowym. Dorośli i dzieci w wieku od 1 mies. do 18 lat. Leczenie zakażeń grzybiczych: dawkę leku należy dobierać indywidualnie dla każdego pacjenta. Zwykle leczenie rozpoczyna się od dawki dobowej 1 mg/kg mc., a w razie konieczności stopniowo zwiększa się dawkę do 3 mg/kg mc.. Obecnie dostępne dane nie są wystarczające do określenia dawki całkowitej i czasu trwania leczenia niezbędnego do wyleczenia grzybicy, zwykle leczenie trwa 3-4 tyg. Empiryczne leczenie gorączki u pacjentów z neutropenią: zalecana dawka dobowa wynosi 3 mg/kg mc./24 h; leczenie należy prowadzić do czasu, gdy temperatura będzie się utrzymywać na prawidłowym poziomie przez kolejne 3 dni; leku nie stosować dłużej niż 42 dni. Mukormikoza: czas trwania leczenia należy określić indywidualnie. Leczenie należy rozpocząć od dawki 5 mg/kg mc., podawanej raz na dobę. Cykle leczenia do 56 dni są powszechnie stosowane w praktyce klinicznej, dłuższe okresy podawania leku mogą być konieczne w leczeniu głębokich zakażeń lub przedłużających się cykli chemioterapii lub neutropenii. Dawki większe niż 5 mg/kg mc. były stosowane w badaniach klinicznych oraz w praktyce klinicznej (dane dotyczące bezpieczeństwa stosowania i skuteczności są ograniczone), zatem należy określić czy potencjalne korzyści z leczenia przewyższają znane zwiększone ryzyko toksyczności związanej z większymi dawkami leku. Szczególne grupy pacjentów. Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania leku u noworodków. Brak zaleceń dotyczących dawkowania u pacjentów z niewydolnością wątroby. U pacjentów w podeszłym wieku oraz z niewydolnością nerek (dawki dobowe 1-5 mg/kg mc.) nie ma konieczności zmiany dawkowania ani częstości podawania. Należy jednak unikać podawania leku podczas zabiegu hemodializy lub hemofiltracji. Sposób podania. Dożylnie we wlewie 30-60-minutowym po uprzednim rozcieńczeniu. Stosując lek po raz pierwszy, zaleca się podanie dawki testowej bezpośrednio przed pierwszą infuzją. Pierwszą dawkę 1,0 mg należy przygotować zgodnie z instrukcją i podać w infuzji trwającej ok. 10 min. Po podaniu takiej dawki należy zakończyć infuzję i uważnie obserwować pacjenta przez 30 min. Jeżeli nie występują objawy nadwrażliwości, infuzję można kontynuować. Jeśli dawka przekracza 5 mg/kg mc./dobę, zaleca się infuzję dożylną trwającą 2 h. Zalecane stężenie amfoterycyny B do podawania w infuzji dożylnej wynosi 0,2 mg/ml do 2 mg/ml. Roztwór należy sporządzać używając jałowej wody do wstrzykiwań (bez środka bakteriostatycznego) oraz rozcieńczać wyłącznie roztworem glukozy do infuzji (5%, 10% lub 20%).

Środki ostrożności W przypadku wystąpienia ciężkiej reakcji anafilaktycznej lub anafilaktoidalnej, należy natychmiast przerwać wlew i u takiego pacjenta nie stosować w przyszłości leku. Zmniejszenie szybkości infuzji (do ok. 2 h) lub podawanie standardowych dawek difenhydraminy, paracetamolu, petydyny i (lub) hydrokortyzonu było skuteczne w leczeniu reakcji związanym z infuzją dożylną lub zapobieganiu im. Z tego względu zaleca się zastosowanie dawki próbnej przed rozpoczęciem nowego kursu terapii; w tym celu podaje się w infuzji przez ok. 10 min niewielką dawkę leku (np. 1 mg), następnie przerywa infuzję i dokładnie obserwuje pacjenta przez kolejne 30 min, jeśli nie wystąpi ciężka reakcja alergiczna lub anafilaktoidalna, można kontynuować podawanie pełnej dawki leku. Nie podawać więcej pacjentowi leku, jeśli wystąpiła u niego ciężka reakcja alergiczna lub anafilaktyczna. Wykazano znacznie mniejszą toksyczność, szczególnie nefrotoksyczność, amfoterycyny B w liposomach niż w postaci konwencjonalnej; niemniej jednak podczas leczenia mogą występować reakcje niepożądane ze strony nerek. W badaniach porównawczych, w których lek podawano w dawce 3 mg/kg mc./dobę i w większych dawkach (5, 6 lub 10 mg/kg mc./dobę), w grupach otrzymujących większe dawki stwierdzono istotne zwiększenie częstości występowania podwyższonego stężenia kreatyniny, hipokaliemii i hipomagnezemii. Należy regularnie oznaczać stężenie elektrolitów, szczególnie potasu i magnezu, w surowicy oraz kontrolować czynność nerek, wątroby i układu krwiotwórczego. W trakcie leczenia preparatem konieczne może być uzupełnianie potasu, ze względu na ryzyko hipokaliemii. Jeżeli wystąpi istotne klinicznie zmniejszenie wydolności nerek lub pogorszenie innych parametrów, należy rozważyć zmniejszenie dawki, przerwanie lub zakończenie leczenia. Zgłaszano przypadki hiperkaliemii (niektóre z nich prowadzące do arytmii serca i zatrzymania akcji serca). Większość z nich wystąpiła u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, a w niektórych przypadkach po uzupełnieniu potasu u pacjentów z hipokaliemią w wywiadzie. W związku z tym przed rozpoczęciem leczenia i w jego trakcie należy sprawdzić czynność nerek oraz oznaczyć stężenie potasu. Jest to szczególnie istotne w przypadku pacjentów z chorobami nerek w wywiadzie, u których stwierdzono już niewydolność nerek, lub u pacjentów otrzymujących jednocześnie leki o działaniu nefrotoksycznym. U pacjentów otrzymujących amfoterycynę B (w postaci kompleksu z deoksycholanem sodu) w trakcie lub tuż po przetoczeniu masy leukocytarnej obserwowano objawy ostrego toksycznego uszkodzenia płuc; zaleca się zachowanie jak największego odstępu czasu pomiędzy wlewami tych leków i kontrolę czynności płuc. Podczas leczenia pacjentów chorych na cukrzycę należy pamiętać, że każda fiolka leku zawiera około 900 mg sacharozy. Ze względu na zawartość sacharozy, preparatu nie należy stosować u pacjentów z nietolerancją fruktozy, niedoborem sacharazy-izomaltazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Działania niepożądane, które mogą wystąpić w trakcie infuzji
Bardzo częste (mogą występować częściej niż u 1 na 10 pacjentów): gorączka, dreszcze.

Do rzadziej występujących reakcji związanych z infuzją zalicza się: uczucie ucisku, ból w klatce
piersiowej, duszność, skurcz oskrzeli powodujący trudności w oddychaniu (może im towarzyszyć
świszczący oddech), zaczerwienienie skóry, przyspieszone bicie serca, niedociśnienie tętnicze i bóle
mięśniowo-stawowe (opisywane jako bóle stawów, bóle pleców lub bóle kości).

Objawy te szybko ustępowały po przerwaniu infuzji. Reakcje te mogą nie występować podczas
podawania kolejnych dawek leku AmBisome lub gdy szybkość podawania jest mniejsza (podawanie
dłużej niż przez 2 godziny). Lekarz może przepisać inne leki, aby zapobiegać możliwym reakcjom
związanym z infuzją lub leczyć ich objawy. Jeżeli u pacjenta wystąpi ciężka reakcja związana
z infuzją, lekarz przerwie podawanie leku AmBisome i zaleci unikanie tego leku w przyszłości.

Bardzo częste działania niepożądane (mogą występować częściej niż u 1 na 10 pacjentów)
- Uczucie zmęczenia, stany splątania, osłabienie siły mięśni lub skurcze mięśni na skutek niedoboru
  potasu we krwi.
- Nudności lub wymioty.
- Gorączka, dreszcze.

Częste działania niepożądane (mogą występować nie częściej niż u 1 na 10 pacjentów)
- Uczucie zmęczenia, stany splątania, osłabienie siły mięśni lub skurcze mięśni na skutek niedoboru
  magnezu, wapnia lub sodu we krwi.
- Duże stężenie cukru we krwi.
- Ból głowy.
- Znacznie przyspieszone bicie serca (częstoskurcz).
- Rozszerzenie naczyń krwionośnych, niedociśnienie tętnicze, zaczerwienienie skóry.
- Duszność.
- Biegunka.
- Bóle żołądka (brzucha).
- Wysypka.
- Bóle w klatce piersiowej.
- Bóle pleców.
- Nieprawidłowe wyniki badań czynności wątroby lub nerek stwierdzone na podstawie analizy
  próbek krwi lub moczu
- Wysokie stężenie potasu we krwi.

Niezbyt częste działania niepożądane (mogą występować nie częściej niż u 1 na 100 pacjentów)
- Wylewy podskórne, siniaki o nieuchwytnej przyczynie oraz przedłużające się krwawienia po
  urazie.
- Ciężka reakcje alergiczna (anafilaktoidalna).
- Drgawki.
- Trudności w oddychaniu, równocześnie może występować świszczący oddech.

Inne działania niepożądane (o nieznanej częstości występowania)
- Niedokrwistość (zmniejszenie liczby krwinek czerwonych we krwi, przebiegające z następującymi
  objawami: nadmierne zmęczenie, duszność po niewielkim wysiłku fizycznym oraz bladość skóry).
- Ciężkie reakcje alergiczne (anafilaktyczne) i uczuleniowe.
- Nagłe zatrzymanie krążenia i zaburzenia rytmu serca.
- Niewydolność lub zaburzenie czynności nerek. Do objawów zaliczają się zmęczenie i mniejsze
  wydalanie moczu.
- Silny obrzęk okolicy warg, oczu lub języka.
- Bóle mięśni na skutek rozpadu włókien mięśni poprzecznie prążkowanych (rabdomioliza).
- Bóle mięśniowo-stawowe (opisywane jako bóle stawów, bóle pleców lub bóle kości).

Zaburzenia wyników badań stężenia fosforu we krwi. Może wystąpić fałszywie dodatni wynik
wskazujący na podwyższone stężenie fosforanów we krwi pacjentów leczonych produktem
AmBisome, jeśli pobrane od nich próbki analizowane są za pomocą specjalnej metody z użyciem
odczynnika PHOSm.

Jeżeli wynik testu wskazuje na wysoki poziom fosforanów we krwi, może być konieczne
przeprowadzenie ponownego badania z użyciem innej metody, aby zweryfikować wynik.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub pielęgniarce. Działania niepożądane można zgłaszać
bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych
Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C
02-222 Warszawa
Tel.: + 48 22 49 21 301,
Faks: + 48 22 49 21 309
strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl.
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku

Nie przeprowadzono badań dotyczących interakcji leku. Tym niemniej wiadomo, że niektóre leki wchodzą w interkacje z amfoterycyną B, stąd mogą wykazywać interakcje z lekiem. Równoczesne podawanie amfoterycyny B z innymi lekami o działaniu nefrotoksycznym, np. cyklosporyną, antybiotykami aminoglikozydowymi i pentamidyną, może zwiększać u niektórych pacjentów nefrotoksyczność polekową. Jednakże u pacjentów otrzymujących w skojarzeniu cyklosporynę i (lub) antybiotyki aminoglikozydowe, lek charakteryzował się znacznie mniejszym działaniem nefrotoksycznym niż amfoterycyna B; w przypadku leczenia skojarzonego zaleca się regularne monitorowanie czynności nerek. Jednoczesne stosowanie z kortykosteroidami, kortykotropiną lub diuretykami (pętlowymi lub tiazydowymi) może pogłębiać hipokaliemię. Hipokaliemia w przebiegu leczenia lekiem może nasilać działania toksyczne glikozydów naparstnicy i działanie leków zwiotczających mięśnie (np.tubokuraryny). Podczas skojarzonego stosowania z flucytozyną mogą nasilać się działania toksyczne flucytozyny, prawdopodobnie na skutek zwiększenia wychwytu komórkowego i (lub) zaburzenia wydalania nerkowego tego leku. Jednoczesne stosowanie z lekami przeciwnowotworowymi może zwiększać ryzyko działania nefrotoksycznego, skurczu oskrzeli i niedociśnienia tętniczego; należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania. U pacjentów otrzymujących amfoterycynę B (w postaci kompleksu z deoksycholanem sodu) w trakcie lub tuż po przetoczeniu masy leukocytarnej obserwowano objawy ostrego toksycznego uszkodzenia płuc; zaleca się zachowanie jak największego odstępu czasu pomiędzy wlewami tych leków i kontrolę czynności płuc.

Gilead Sciences Poland Sp. z o. o.
ul. Postępu 17A p. VI
02-676 Warszawa
22-262-87-02