Aprepitant Mylan 125 mg; 80 mg kapsułki twarde

Aprepitant

Refundowanytylko na receptę
od: 3,20 zł do: 81,01 zł

Cena leku zależna od poziomu refundacji na recepcie.

Dodaj leki do koszyka, żeby sprawdzić ich dostępność i zamówić lub kupić z dostawą.
1

Opis

1. Co to jest Aprepitant Viatris i w jakim celu się go stosuje

Aprepitant Viatris zawiera substancję czynną - aprepitant i należy do grupy leków zwanych
antagonistami receptora neurokininowego 1 (NK1). Mózg posiada specyficzny obszar, odpowiadający
za nudności oraz wymioty. Aprepitant Viatris blokuje sygnały pochodzące z tego obszaru, powodując
zmniejszenie częstości występowania nudności oraz wymiotów. U osób dorosłych i młodzieży w
wieku od 12 lat Aprepitant Viatris w postaci kapsułek stosowany jest jednocześnie z innymi lekami
w celu zapobiegania nudnościom i wymiotom wywołanym przez chemioterapię (leczenie
przeciwnowotworowe) wywołującą silne i umiarkowane nudności i wymioty (leki takie jak cisplatyna,
cyklofosfamid, doksorubicyna lub epirubicyna).

Skład

Opakowanie zawiera 3 kaps. leku, w tym: 1 kaps. zawierającą 125 mg aprepitantu oraz 2 kaps. z których każda zawiera 80 mg aprepitantu. Preparat zawiera sacharozę.

Działanie

Lek przeciwwymiotny i przeciw nudnościom. Aprepitant jest wybiórczym antagonistą o wysokim powinowactwie, działającym na ludzkie receptory neurokininowe 1 substancji P. Biodostępność wynosi 59-67%. Cmax występuje po ok. 4 h. Wiąże się z białkami średnio w 97%. Lek jest w znacznym stopniu metabolizowany, głównie z udziałem CYP4A4, w mniejszym stopniu z udziałem CYP1A2 oraz CYP2C19. Metabolizm następuje poprzez oksydację pierścienia morfolinowego i jego łańcuchów bocznych, a metabolity, które powstają mają słabe działanie farmakologiczne. Metabolity wydalane są z moczem i kałem. T0,5 w fazie końcowej wynosi 9-13 h.

Wskazania

Zapobieganie nudnościom i wymiotom związanym z przeciwnowotworową chemioterapią o wysokim i umiarkowanym ryzyku wymiotów u dorosłych i młodzieży od 12 lat. Preparat 125 mg/80 mg, stosuje się w leczeniu skojarzonym.

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Jednoczesne podawanie z pimozydem, terfenadyną, astemizolem lub cyzaprydem.

Ciąża i karmienie piersią

Brak dostępnych danych dotyczących stosowania aprepitantu w okresie ciąży. Preparatu nie należy stosować w ciąży, chyba że jest to wyraźnie konieczne. Nie zaleca się karmienia piersią w okresie stosowania preparatu. Podczas stosowania i w ciągu 28 dni po podaniu preparatu może dojść do zmniejszenia skuteczności hormonalnych środków antykoncepcyjnych. W trakcie leczenia preparatem oraz przez 2 mies. po przyjęciu ostatniej dawki należy stosować alternatywne niehormonalne dodatkowe metody antykoncepcji. Płodność. Możliwy wpływ aprepitantu na płodność nie został w pełni określony. W badaniach dotyczących płodności, nie wykazano bezpośredniego ani pośredniego szkodliwego wpływu na zdolność kojarzenia się w pary, płodność, rozwój zarodka/płodu oraz liczbę i ruchliwość plemników.

Dawkowanie

Doustnie. Dorośli. Preparat należy przyjmować przez 3 dni w skojarzeniu z kortykosteroidem i antagonistą receptora 5-HT3. Zalecana dawka wynosi 125 mg raz na dobę na 1 h przed rozpoczęciem chemioterapii w 1. dobie oraz dawka 80 mg raz na dobę w 2. i 3. dobie. Schemat leczenia w chemioterapii przeciwnowotworowej o wysokim ryzyku wymiotów: pierwszego dnia, 30 minut przed chemioterapią oraz rano od 2. do 4. dnia należy podać deksametazon (12 mg w 1. dobie, 8 mg od 2. do 4 dnia). Dawka deksametazonu uwzględnia interakcje pomiędzy substancjami czynnymi. W 1 dniu chemioterapii należy podać również standardową dawkę antagonisty receptora 5-HT3Schemat leczenia w chemioterapii przeciwnowotworowej o umiarkowanym ryzyku wymiotów: pierwszego dnia, 30 min przed chemioterapią należy podać deksametazon (12 mg) oraz standardową dawkę antagonisty 5-HT3. Dawka deksametazonu uwzględnia interakcje pomiędzy substancjami czynnymi. Dzieci i młodzież w wieku 12-17 lat: lek należy przyjmować przez 3 dni w skojarzeniu z antagonistą receptora 5-HT3. Zalecana dawka wynosi 125 mg w 1. dniu oraz 80 mg w 2. i 3. dniu. Lek przyjmuje się 1 h przed rozpoczęciem chemioterapii w 1., 2. i 3. dniu. Jeśli w 2. i 3. dniu nie jest podawana chemioterapia, preparat podaje się rano. Jeśli w skojarzeniu podawany jest kortykosteroid, taki jak deksametazon, dawka kortykosteroidu powinna stanowić 50% zwykle stosowanej dawki. Dzieci <12 lat: nie wykazano bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności preparatu w postaci kapsułek w tej grupie wiekowej. Szczególne grupy pacjentów. Nie jest konieczne dostosowywanie dawki u pacjentów w podeszłym wieku, u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub u poddawanych hemodializie pacjentów ze schyłkową niewydolnością nerek, a także u pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności wątroby. Istnieją ograniczone dane dotyczące pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby i brak danych dotyczących pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. U tych pacjentów należy zachować ostrożność podczas stosowania aprepitantu. Sposób podania. Kaps. należy połykać w całości, przyjmować niezależnie od posiłków.

Środki ostrożności

Istnieją ograniczone dane dotyczące stosowania u pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby i brak danych dotyczących pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. Należy zachować ostrożność podczas stosowania leku u tych pacjentów. Lek należy stosować ostrożnie u pacjentów przyjmujących jednocześnie doustne substancje czynne metabolizowane głównie przez CYP3A4 oraz substancje czynne o wąskim indeksie terapeutycznym, takie jak: cyklosporyna, takrolimus, syrolimus, ewerolimus, alfentanyl, pochodne alkaloidów sporyszu, fentanyl oraz chinidyna. Ponadto należy zachować szczególną ostrożność podczas stosowania preparatu w skojarzeniu z irynotekanem, ponieważ skojarzenie może prowadzić do nasilenia działania toksycznego. U pacjentów długotrwale przyjmujących warfarynę należy ściśle monitorować wartość znormalizowanego współczynnika protrombinowego (INR) w okresie leczenia oraz i przez 14 dni po każdorazowej 3-dniowej terapii preparatem. Podczas stosowania i w ciągu 28 dni po podaniu preparatu może dojść do zmniejszenia skuteczności hormonalnych środków antykoncepcyjnych. Ze względu na zawartość sacharozy, pacjenci z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją fruktozy, zespołem złego wchłaniania glukozy i galaktozy lub niedoborem sacharazy-izomaltazy, nie powinni przyjmować tego preparatu. Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu w jednej kapsułce, to znaczy uznaje się go za „wolny od sodu”.

Działania niepożądane

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Należy przerwać stosowanie leku Aprepitant Viatris i natychmiast skontaktować się z lekarzem,
jeśli wystąpi którekolwiek z wymienionych poniżej działań niepożądanych, które mogą mieć
ciężki przebieg i wymagać natychmiastowej pomocy medycznej:

- pokrzywka, wysypka, świąd, utrudnione oddychanie lub przełykanie (częstość nieznana, nie
  może być określona na podstawie dostępnych danych); są to objawy reakcji alergicznej

Zgłaszano inne działania niepożądane, wymienione poniżej.

Często występujące działania niepożądane (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 osoby na 10):
- zaparcie, niestrawność
- ból głowy
- zmęczenie
- utrata apetytu
- czkawka
- zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych we krwi

Niezbyt często występujące działania niepożądane (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 osoby na
100):
- zawroty głowy, senność
- trądzik, wysypka
- niepokój
- odbijanie, nudności, wymioty, zgaga, ból żołądka, suchość w ustach, oddawanie wiatrów
- wzmożone, bolesne oddawanie moczu lub pieczenie podczas oddawania moczu
- osłabienie, ogólne złe samopoczucie
- uderzenia gorąca/zaczerwienienie twarzy lub skóry
- przyspieszone lub nieregularne bicie serca
- gorączka ze zwiększonym ryzykiem zakażenia, zmniejszenie liczby krwinek czerwonych

Rzadko występujące działania niepożądane (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 osoby na 1000):
- trudności z zebraniem myśli, brak energii, zaburzenia smaku
- wrażliwość skóry na słońce, nadmierna potliwość, łojotok, owrzodzenie skóry, swędząca
  wysypka, zespół Stevensa-Johnsona/toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka (rzadko
  występująca, ciężka reakcja skórna)
- euforia (uczucie niezwykłego szczęścia), dezorientacja
- zakażenia bakteryjne, zakażenia grzybicze
- ciężkie zaparcia, choroba wrzodowa żołądka, stan zapalny jelita cienkiego i grubego,
  owrzodzenia jamy ustnej, wzdęcia
- częste oddawanie moczu, oddawanie większej ilości moczu niż zwykle, obecność glukozy lub
  krwi w moczu
- dolegliwości w obrębie klatki piersiowej, obrzęki, zmiany chodu
- kaszel, obecność wydzieliny w tylnej części gardła, podrażnienie gardła, kichanie, ból gardła
- obecność wydzieliny w oczach i swędzenie oczu
- uczucie dzwonienia w uszach
- skurcze mięśni, osłabienie mięśni
- nadmierne pragnienie
- zwolnione bicie serca, choroby serca i naczyń krwionośnych
- zmniejszona liczba krwinek białych, obniżone stężenie sodu we krwi, utrata masy ciała

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane
można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów
Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów
Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, Tel.: + 48 22 49 21 301,
Faks: + 48 22 49 21 309, strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania tego leku.

Interakcje

Aprepitant jest substratem, i zależnym od dawki inhibitorem oraz induktorem CYP3A4, a także induktorem CYP2C9. Podczas leczenia preparatem następuje zahamowanie aktywności CYP3A4. Po zakończeniu leczenia następuje przemijające, łagodne pobudzenie aktywności CYP2C9, CYP3A4 oraz glukuronidacja. Wydaje się, że aprepitant nie wchodzi w interakcje z białkiem transportującym P-glikoproteiną, ponieważ nie stwierdzono interakcji aprepitantu z digoksyną. Jako umiarkowany inhibitor CYP3A4, aprepitant może zwiększać w osoczu stężenia jednocześnie stosowanych doustnie substancji czynnych metabolizowanych przez CYP3A4. Całkowite stężenie doustnie podawanych substratów CYP3A4 może zwiększyć się nawet około 3-krotnie podczas 3-dniowego leczenia preparatem; spodziewany jest mniejszy wpływ aprepitantu na stężenia podawanych dożylnie substratów CYP3A4. Podczas jednoczesnego stosowania preparatu w schemacie 125 mg/80 mg, zwykle stosowaną, podawaną doustnie dawkę deksametazonu należy zmniejszyć o ok. 50%. Podczas jednoczesnego stosowania preparatu w schemacie 125 mg/80 mg, zwykle stosowaną, podawaną dożylnie dawkę metyloprednizolonu, należy zmniejszyć o ok. 25%, a zwykle stosowaną, podawaną doustnie dawkę metyloprednizolonu należy zmniejszyć o ok. 50%. W badaniach farmakokinetycznych preparat podawany w schemacie, w 1. dniu w dawce 125 mg, a w 2. i 3. dniu w dawce 80 mg/dobę, nie wpływał na farmakokinetykę docetakselu podawanego dożylnie w 1. dniu lub winorelbiny podawanej dożylnie w 1. lub 8. dniu. Ponieważ wpływ preparatu na farmakokinetykę substratów CYP3A4 podawanych doustnie jest większy niż wpływ preparatu na farmakokinetykę substratów CYP3A4 podawanych dożylnie, nie można wykluczyć interakcji z podawanymi doustnie chemioterapeutykami, metabolizowanymi głównie lub częściowo przez CYP3A4 (np. etopozyd, winorelbina). Podczas leczenia nudności i wymiotów wywołanych chemioterapią w schemacie 3-dniowym może dojść do przejściowego umiarkowanego zwiększenia, po którym następuje łagodny spadek ekspozycji na immunosupresanty metabolizowane przez CYP3A4 (np. cyklosporynę, takrolimus, ewerolimus i syrolimus). Biorąc pod uwagę krótki czas trwania 3-dniowego schematu i zależne od czasu ograniczone zmiany w ekspozycji, nie zaleca się zmniejszenia dawki immunosupresantów podczas 3 dni ich jednoczesnego stosowania z preparatem. Podczas jednoczesnego stosowania preparatu (125 mg/80 mg) i midazolamu lub innych benzodiazepin metabolizowanych przez CYP3A4 (alprazolam, triazolam), należy brać pod uwagę możliwość zwiększenia stężenia benzodiazepiny w osoczu. Jako łagodny induktor CYP2C9, CYP3A4 i procesu glukuronidacji, aprepitant może zmniejszać stężenia substratów usuwanych tymi drogami w ciągu 2 tyg. od rozpoczęcia leczenia. Działanie to może się uwidocznić dopiero po zakończeniu 3-dniowego leczenia preparatem. Dla substratów CYP2C9 i CYP3A4 pobudzenie aktywności jest przemijające, a maksymalny efekt osiągany jest w 3-5 dni po zakończeniu 3-dniowego leczenia preparatem. Efekt ten utrzymuje się przez kilka dni, następnie powoli zmniejsza się, a przed upływem 2 tyg. od zakończenia leczenia preparatem nie jest już znaczący klinicznie. U pacjentów długotrwałe przyjmujących warfarynę należy ściśle monitorować czas protrombinowy (INR) podczas leczenia preparatem i przez 2 tyg. po każdej 3-dniowej kuracji lekiem podczas chemioterapii wywołującej nudności i wymioty. Lek podawany w dawce 125 mg w 1. dniu oraz w dawce 80 mg na dobę w 2. i 3. dniu, zmniejszał AUC tolbutamidu (substrat CYP2C9) o 23% w 4. dniu, o 28% w 8. dniu oraz o 15% w 15. dniu, gdy tolbutamid podano doustnie w pojedynczej dawce 500 mg przed zastosowaniem 3-dniowego schematu podawania leku oraz w dniach 4., 8. i 15. Podczas stosowania i w ciągu 28 dni po podaniu preparatu może dojść do zmniejszenia skuteczności hormonalnych środków antykoncepcyjnych. W okresie stosowania leku oraz przez 2 miesiące po przyjęciu ostatniej dawki leku należy stosować alternatywne niehormonalne dodatkowe metody antykoncepcji. W badaniach interakcji klinicznych aprepitant nie miał istotnego klinicznie wpływu na farmakokinetykę ondansetronu, granisetronu lub hydrodolasetronu (czynnego metabolitu dolasetronu). Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania aprepitantu z substancjami czynnymi będącymi inhibitorami CYP3A4 (np. ketokonazol, itrakonazol, worykonazol, pozakonazol, klarytromycyna, telitromycyna, nefazodon oraz inhibitory proteazy), ponieważ oczekuje się, że jednoczesne stosowanie tych leków spowoduje kilkakrotne zwiększenie stężenia aprepitantu w osoczu. Należy unikać jednoczesnego stosowania z substancjami czynnymi silnie indukującymi CYP3A4 (np. ryfampicyną, fenytoiną, karbamazepiną, fenobarbitalem). Nie zaleca się jednoczesnego podawania leku i preparatów ziołowych zawierających ziele dziurawca. Po podaniu aprepitantu w pojedynczej dawce 125 mg w 5. dniu 10-dniowego schematu stosowania 400 mg na dobę ketokonazolu, silnego inhibitora CYP3A4, AUC aprepitantu zwiększyło się około 5-krotnie, a T0,5 w fazie końcowej aprepitantu zwiększył się około 3-krotnie. Po podaniu aprepitantu w pojedynczej dawce 375 mg w 9. dniu 14-dniowego schematu stosowania 600 mg na dobę ryfampicyny, silnego induktora CYP3A4, AUC aprepitantu zmniejszyło się o 91%, a T0,5 w fazie końcowej aprepitantu zmniejszył się o 68%. Jednoczesne podawanie z pimozydem, terfenadyną, astemizolem lub cyzaprydem jest przeciwwskazane.

Podmiot odpowiedzialny

Viatris Healthcare Sp. z o.o.
ul. Postępu 21B
02-676 Warszawa
[email protected]
www.viatris.pl

Zamienniki

2 zamienniki

Dodaj do koszyka

Bergamota, Monakolina K i Polikosanol jako naturalne składniki wspierające prawidłowy metabolizm cholesterolu
Bergamota, Monakolina K i Polikosanol jako naturalne składniki wspierające prawidłowy metabolizm cholesterolu

Trawienie i wątroba

Bergamota, Monakolina K i Polikosanol jako naturalne składniki wspierające prawidłowy metabolizm cholesterolu

Zaburzenia lipidowe są głównym czynnikiem ryzyka chorób sercowo-naczyniowych. Mimo szeroko dostępnej edukacji zdrowotnej oraz różnorodności terapii obniżających poziom lipidów, skuteczność wykrywania i leczenia dyslipidemii w Polsce pozostaje niewystarczająca. Czy istnieją naturalne sposoby na walkę z dyslipidemią? W naszym artykule przyjrzymy się trzem roślinnym ekstraktom i ich oddziaływaniu na gospodarkę lipidową. Pierwszym z nich jest ekstrakt z bergamoty, drugim – monakolina K, pozyskiwana z czerwonego fermentowanego ryżu, a trzecim – wyciąg polikosanolowy, będący mieszaniną alkoholi alifatycznych pozyskiwanych z trzciny cukrowej. Zachęcamy do zapoznania się z naszym artykułem, aby dowiedzieć się, czy warto sięgać po te naturalne rozwiązania.

Czytaj dalej
Tadacontrol F 2024-368x307 (poz.).jpg