Bavencio 20 mg/ml konc. do sporządzenia roztworu do infuzji

1 ml koncentratu zawiera 20 mg awelumabu. Preparat zawiera sód.

Awelumab jest ludzkim przeciwciałem monoklonalnym IgG1 skierowanym przeciwko ligandowi receptora programowanej śmierci typu 1 (PD-L1). Wiąże się z PD-L1 i blokuje interakcję między PD-L1 a receptorem programowanej śmierci typu 1 (PD-1) i receptorami B7.1. Prowadzi to do zniesienia działania hamującego PD-L 1 na cytotoksyczne limfocyty T CD8⁺, powodując przywrócenie odpowiedzi przeciwnowotworowej limfocytów T. Wykazano również, że awelumab pobudza lizę pierwotnych komórek guza z udziałem komórek NK (natural killer) – w mechanizmie cytotoksyczności komórkowej zależnej od przeciwciał (ADCC). W oparciu o analizę farmakokinetyki populacji dla awelumabu w monoterapii i w skojarzeniu z aksytynibem nie przewiduje się żadnych istotnych kliniczne różnic w ekspozycji na awelumab między podawaniem dawki 800 mg i dawki 10 mg/kg mc. co 2 tyg. Przewiduje się, że dystrybucja awelumabu odbywa się w krążeniu ogólnoustrojowym i w mniejszym stopniu w przestrzeni pozakomórkowej. W związku z ograniczoną dystrybucją w przestrzeni pozakomórkowej, objętość dystrybucji awelumabu w stanie stacjonarnym jest niewielka. Zgodnie z przewidywaniami dla przeciwciała, awelumab nie wiąże się z białkami osocza w swoisty sposób. Stan stacjonarny stężenia awelumabu uzyskiwano po ok. 4-6 tyg. (2 do 3 cykli) wielokrotnego podawania w dawce 10 mg/kg mc. co 2 tyg., a kumulacja ustrojowa była ok. 1,25-krotna. T_0,5 przy zalecanej dawce wynosi 6,1 dnia. Ekspozycja na awelumab wzrastała proporcjonalnie do dawki w zakresie dawki od 10 mg/kg mc. do 20 mg/kg mc., podawanej co 2 tyg. Populacyjna analiza farmakokinetyki wskazuje na brak różnic w całkowitym klirensie układowym awelumabu w zależności od wieku, płci, rasy, statusu PD-L1, wielkości guza, zaburzeń czynności nerek i łagodnych lub umiarkowanych zaburzeń czynności wątroby.

Monoterapia u dorosłych pacjentów z przerzutowym rakiem z komórek Merkla (MCC). Monoterapia jako leczenie podtrzymujące pierwszego rzutu u dorosłych pacjentów z miejscowo zaawansowanym lub przerzutowym rakiem urotelialnym (UC), którzy są bez progresji po zastosowaniu chemioterapii opartej na pochodnych platyny. W skojarzeniu z aksytynibem jako leczenie pierwszego rzutu u dorosłych pacjentów z zaawansowanym rakiem nerkowokomórkowym (RCC).

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Nie zaleca się stosowania awelumabu w okresie ciąży chyba, że stan kliniczny kobiety wymaga podawania awelumabu. Wiadomo, że ludzkie immunoglobuliny klasy IgG1 przenikają przez barierę łożyskową. W związku z tym, awelumab może przenikać z organizmu matki do organizmu rozwijającego się płodu. W mysich modelach ciąży wykazano, że blokowanie przekazywania sygnalizacji PD-L1 zakłóca tolerancję wobec płodu i prowadzi do zwiększonej częstości poronień. Wyniki te wskazują na potencjalne ryzyko, w oparciu o mechanizm działania leku, że podanie awelumabu w okresie ciąży może wywierać szkodliwe działanie na płód, w tym zwiększać częstość poronień lub martwych urodzeń. Nie wiadomo, czy awelumab przenika do mleka ludzkiego. Nie można wykluczyć zagrożenia dla noworodków/dzieci, gdyż wiadomo, że przeciwciała mogą przenikać do mleka ludzkiego. Kobiety nie powinny karmić piersią w trakcie leczenia i przez co najmniej 1 miesiąc po otrzymaniu ostatniej dawki ze względu na ryzyko wystąpienia ciężkich działań niepożądanych u dzieci karmionych piersią. Kobiety powinny stosować skuteczną metodę antykoncepcji w trakcie leczenia awelumabem i przez co najmniej 1 miesiąc po otrzymaniu ostatniej dawki awelumabu. Chociaż nie przeprowadzono badań dotyczących wpływu awelumabu na płodność, nie obserwowano istotnego wpływu na żeńskie narządy rozrodcze u małp w 1-miesięcznym i 3-miesięcznym badaniu toksyczności po podaniu wielokrotnym.

Dożylnie. W monoterapii: 800 mg, dożylnie przez 60 min co 2 tyg. Należy kontynuować stosowanie preparatu wg zalecanego schematu dawkowania do czasu wystąpienia progresji choroby lub niemożliwych do zaakceptowania objawów toksyczności. W skojarzeniu z aksytynibem: 800 mg, dożylnie przez 60 min co 2 tyg. i 5 mg aksytynibu, doustnie 2 razy na dobę w odstępie 12 h z posiłkiem lub bez posiłku do czasu wystąpienia progresji choroby lub niemożliwych do zaakceptowania objawów toksyczności (informacje dotyczące dawkowania aksytynibu w ChPL aksytynibu). Premedykacja. Przed pierwszymi 4 infuzjami preparatu pacjenci powinni otrzymać premedykację lekiem antyhistaminowym i paracetamolem. Jeśli czwarta infuzja zakończy się bez wystąpienia reakcji związanych z infuzją, premedykację przed kolejnymi dawkami można stosować wg uznania lekarza. Modyfikacje leczenia. Nie zaleca się zwiększania ani zmniejszania dawki. W zależności od indywidualnej tolerancji i bezpieczeństwa stosowania konieczne może być odroczenie kolejnej dawki lub przerwanie leczenia. Wytyczne dotyczące wstrzymania lub przerwania stosowania preparatu: reakcje związane z infuzją: (stopnia 1.): zmniejszyć szybkość infuzji o 50%; (stopnia 2.): wstrzymać leczenie do czasu zmniejszenia nasilenia działań niepożądanych do stopnia 0.-1.; ponownie rozpocząć infuzję z szybkością o 50% mniejszą; (stopnia 3. lub 4.): przerwać leczenie na stałe; zapalenie płuc: (stopnia 2.): wstrzymać leczenie do czasu zmniejszenia nasilenia działań niepożądanych do stopnia 0.-1.; (stopnia 3. lub 4. lub nawracające zapalenie płuc stopnia 2.): przerwać leczenie na stałe; zapalenie wątroby: aktywność AspAT lub AlAT >3 do 5 x GGN lub stężenie bilirubiny całkowitej >1,5 do 3 x GGN: wstrzymać leczenie do czasu zmniejszenia nasilenia działań niepożądanych do stopnia 0.-1.; aktywność AspAT lub AlAT ≥5 x GGN lub stężenie bilirubiny całkowitej ≥3 x GGN: przerwać leczenie na stałe; zapalenie jelita grubego: lub biegunka stopnia 2. lub 3.: wstrzymać leczenie do czasu zmniejszenia nasilenia działań niepożądanych do stopnia 0.-1.; zapalenie jelita grubego stopnia 4. lub biegunka, lub nawracające zapalenie jelita grubego stopnia 3.: przerwać leczenie na stałe; zapalenie trzustki: podejrzenie: wstrzymać leczenie; potwierdzone: przerwać leczenie na stałe; zapalenie mięśnia sercowego: podejrzenie: wstrzymać leczenie; potwierdzone: przerwać leczenie na stałe; endokrynopatie: stopnia 3. lub 4.: wstrzymać leczenie do czasu zmniejszenia nasilenia działań niepożądanych do stopnia 0.-1.; zapalenie nerek i zaburzenia czynności nerek: CCr >1,5 do 6 x GGN: wstrzymać leczenie do czasu zmniejszenia nasilenia działań niepożądanych do stopnia 0.-1.; CCr ≥6 x GGN: przerwać leczenie na stałe; reakcje skórne: wysypka stopnia 3.: wstrzymać leczenie do czasu zmniejszenia nasilenia działań niepożądanych do stopnia 0-1; wysypka stopnia 4. lub nawracająca wysypka stopnia 3. lub potwierdzony zespół Stevensa-Johnsona lub toksyczna rozpływna martwica naskórka: przerwać leczenie na stałe; inne działania niepożądane o podłożu immunologicznym (w tym zapalenie mięśni, niedoczynność przysadki, zapalenie błony naczyniowej oka, miastenia, zespół miasteniczny, zespół Guillain-Barre): kliniczne objawy podmiotowe lub przedmiotowe stopnia 2. lub 3. nieopisanego powyżej działania niepożądanego o podłożu immunologicznym: wstrzymać leczenie do czasu zmniejszenia nasilenia działań niepożądanych do stopnia 0.-1.; należy przerwać leczenie na stałe w przypadku: zagrażających życiu działań niepożądanych stopnia 4. (z wyjątkiem endokrynopatii kontrolowanych z zastosowaniem hormonalnej terapii zastępczej); nawracających działań niepożądanych o podłożu immunologicznym stopnia 3.; wymogu stosowania ≥10 mg/dobę prednizonu, lub jego odpowiednika przez >12 tyg.; uporczywego działania niepożądanego o podłożu immunologicznym stopnia 2. lub 3. utrzymujące się przez ≥12 tyg. Modyfikacje leczenia w przypadku stosowania preparatu w skojarzeniu z aksytynibem: aktywność AspAT lub AlAT jest ≥3 x GGN, ale <5 x GGN lub stężenie bilirubiny całkowitej jest ≥1,5 x GGN, ale <3 x GGN - należy wstrzymać leczenie preparatem i aksytynibem do czasu zmniejszenia nasilenia działań niepożądanych do stopnia 0.-1. Jeśli nasilenie działań niepożądanych utrzymuje się dłużej niż 5 dni należy rozważyć leczenie kortykosteroidami, prednizonem lub odpowiednikiem, a następnie stopniowo zmniejszać dawkę. Należy rozważyć wznowienie leczenia preparatem lub aksytynibem lub sekwencyjne wznowienie leczenia preparatem i aksytynibem po powrocie do normy. W przypadku ponownego podawania aksytynibu należy rozważyć zmniejszenie dawki zgodnie z ChPL aksytynibu. Jeśli aktywność AspAT lub AlAT jest ≥5 x GGN lub >3 x GGN przy jednoczesnym stężeniu bilirubiny całkowitej ≥2 x GGN lub jeśli stężenie bilirubiny całkowitej jest ≥3 x GGN należy zaprzestać leczenia preparatem i aksytynibem i rozważyć leczenie kortykosteroidami. Dzieci i młodzież. Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności preparatu u dzieci i młodzieży w wieku <18 lat. Szczególne grupy pacjentów. Nie ma konieczności dostosowywania dawki u pacjentów w podeszłym wieku (≥65 lat) oraz u pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek oraz pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności wątroby. Dostępne dane dotyczące pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek lub pacjentów z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby są niewystarczające do określenia zaleceń dotyczących dawkowania. Sposób podania. Preparat jest przeznaczony wyłącznie do infuzji dożylnej. Nie wolno go podawać w postaci szybkiego wstrzyknięcia dożylnego ani bolusa. Lek należy rozcieńczyć w chlorku sodu o stężeniu 9 mg/ml (0,9%) lub w chlorku sodu o stężeniu 4,5 mg/ml (0,45%). Roztwór należy podawać w infuzji dożylnej trwającej 60 min przez wbudowany lub podłączany jałowy, niepirogenny filtr o średnicy porów 0,2 mikrometra o niskim stopniu wiązania białka.

U pacjentów otrzymujących awelumab zwłaszcza na początku leczenia zgłaszano występowanie reakcji związanych z infuzją, które mogą mieć ciężki przebieg. Pacjentów należy uważnie obserwować kontrolować pod kątem wystąpienia objawów podmiotowych i przedmiotowych reakcji związanych z infuzją; w przypadku wystąpienia reakcji stopnia 3. lub 4. związanych z infuzją należy zatrzymać infuzję i przerwać na stałe stosowanie awelumabu. W przypadku wystąpienia reakcji 1.st. - należy zmniejszyć szybkość infuzji o 50%. W przypadku reakcji stopnia 2. związane z infuzją należy tymczasowo przerwać infuzję do czasu zmniejszenia ich nasilenia do 1.st. lub ustąpienia, następnie można ponownie rozpocząć infuzję z szybkością o 50% mniejszą. W przypadku nawrotu reakcji stopnia 1. lub 2. związanej z infuzją można kontynuować leczenie, lecz pod bardzo dokładną kontrolą, po odpowiedniej zmianie szybkości infuzji oraz premedykacji paracetamolem i lekiem antyhistaminowym. Działania niepożądane o podłożu immunologicznym występujące po zastosowaniu awelumabu były w większości odwracalne i ustępowały po tymczasowym lub stałym przerwaniu podawania awelumabu, podaniu kortykosteroidów i (lub) zastosowaniu leczenia wspomagającego. Jeśli w leczeniu działania niepożądanego zastosowano kortykosteroidy, po uzyskaniu poprawy, dawkę należy stopniowo zmniejszać przez co najmniej 1 miesiąc. U pacjentów z uprzednio istniejącą chorobą autoimmunologiczną dane z badań obserwacyjnych wskazują, że ryzyko wystąpienia działań niepożądanych o podłożu immunologicznym po leczeniu inhibitorami immunologicznych punktów kontrolnych może być zwiększone w porównaniu z ryzykiem u pacjentów bez uprzednio istniejącej choroby autoimmunologicznej. Ponadto często występowały zaostrzenia podstawowej choroby autoimmunologicznej, ale większość z nich była łagodna i możliwa do opanowania. U pacjentów leczonych awelumabem odnotowano przypadki zapalenia płuc, zapalenia wątroby, zapalenia jelita grubego, zapalenie trzustki oraz zapalenie mięśnia sercowego o podłożu immunologicznym; pacjentów należy uważnie kontrolować pod kątem wystąpienia objawów podmiotowych i przedmiotowych tych zapaleń. W przypadku wystąpienia działań ≥2.st. w zapaleniu o podłożu immunologicznym: płuc, wątroby, nerek lub jelita grubego oraz w zapaleniu o podłożu immunologicznym trzustki lub mięśnia sercowego, należy podać kortykosteroidy (dawkę początkową od 1 do 2 mg prednizonu na kg mc./dobę lub jego odpowiednika, stopniowo zmniejszając dawkę kortykosteroidu). Stosowanie awelumabu należy wstrzymać w przypadku zapalenia płuc lub wątroby o podłożu immunologicznym stopnia 2. do czasu jego ustąpienia oraz przerwać na stałe w przypadku zapalenia płuc lub wątroby o podłożu immunologicznym stopnia 3. lub 4. lub nawracającego zapalenia płuc o podłożu immunologicznym stopnia 2. Stosowanie awelumabu należy wstrzymać w przypadku zapalenia nerek stopnia 2. lub 3. do czasu zmniejszenia jego nasilenia do stopnia ≤1. oraz przerwać na stałe w przypadku zapalenia nerek stopnia 4. Jeśli u pacjentów z zapaleniem mięśnia sercowego o podłożu immunologicznym w ciągu 24 h od podania kortykosteroidów nie nastąpi poprawa, należy rozważyć dodatkową immunosupresję (np. mykofenolan, infliksymab, globulina antytymocytarna). Stosowanie awelumabu należy wstrzymać w przypadku podejrzenia zapalenia trzustki lub zapalenia mięśnia sercowego o podłożu immunologicznym; należy zaprzestać stosowania awelumabu w przypadku potwierdzenia zapalenia trzustki o podłożu immunologicznym. Odnotowano przypadki zaburzeń czynności tarczycy o podłożu immunologicznym, niedoczynności kory nadnerczy o podłożu immunologicznym i cukrzycy typu 1; pacjentów należy kontrolować oraz wstrzymać stosowanie awelumabu w przypadku endokrynopatii o podłożu immunologicznym stopnia 3. lub 4. do czasu ich ustąpienia. Pacjentów należy kontrolować pod kątem wystąpienia zmian w czynności tarczycy; w razie konieczności niedoczynność tarczycy należy leczyć terapią zastępczą, natomiast nadczynność tarczycy z zastosowaniem leku przeciwtarczycowego. Stosowanie awelumabu należy wstrzymać w przypadku zaburzeń czynności tarczycy stopnia 3. lub 4. W trakcie leczenia i po jego zakończeniu pacjentów należy kontrolować pod kątem wystąpienia objawów przedmiotowych i podmiotowych niedoczynności kory nadnerczy. W przypadku niedoczynności kory nadnerczy stopnia ≥3. należy podać kortykosteroidy (od 1 do 2 mg prednizonu na kg mc./dobę dożylnie lub doustnego odpowiednika) stopniowo zmniejszając dawkę do osiągnięcia poziomu ≤10 mg/dobę; stosowanie awelumabu należy wstrzymać w przypadku objawowej niedoczynności kory nadnerczy stopnia 3. lub 4. Awelumab może powodować cukrzycę typu 1, w tym cukrzycową kwasicę ketonową, należy kontrolować stan pacjentów. U pacjentów z hiperglikemią stopnia ≥3. należy wstrzymać stosowanie awelumabu i podać leki przeciwcukrzycowe; leczenie awelumabem należy wznowić po osiągnięciu kontroli metabolicznej z zastosowaniem terapii zastępczej insuliną. Inne, istotne klinicznie działania niepożądane o podłożu immunologicznym odnotowano u >1% pacjentów: zapalenie mięśni, niedoczynność przysadki, zapalenie błony naczyniowej oka, miastenia, zespół miasteniczny, niezakaźne zapalenie pęcherza moczowego, sarkoidoza i zespół Guillain-Barre. W zależności od nasilenia działania niepożądanego, należy wstrzymać stosowanie awelumabu i podać kortykosteroidy. Stosowanie awelumabu można ponownie rozpocząć, jeśli po stopniowym zmniejszaniu dawki kortykosteroidu nasilenie działania niepożądanego o podłożu immunologicznym zmniejszy się do stopnia ≤1. Stosowanie awelumabu należy przerwać na stałe w przypadku ponownego wystąpienia dowolnego działania niepożądanego o podłożu immunologicznym stopnia 3. i 4. U pacjentów leczonych awelumabem w skojarzeniu z aksytynibem występowała hepatotoksyczność z wyższą od oczekiwanej częstością podwyższonej aktywności AlAT i AspAT stopnia 3. i 4. w porównaniu z samym awelumabem. Stosowanie awelumabu należy wstrzymać w przypadku hepatotoksyczności 2.st. do czasu jego ustąpienia oraz zaprzestać stosowania w przypadku hepatotoksyczności stopnia 3. lub 4. W przypadku działań niepożądanych stopnia ≥2. należy rozważyć stosowanie kortykosteroidów. Z badań klinicznych wyłączono pacjentów z następującymi chorobami: stwierdzony przerzut do OUN, stwierdzona choroba autoimmunologiczna lub choroba autoimmunologiczna w wywiadzie, inne nowotwory złośliwe w wywiadzie w ciągu ostatnich 5 lat, przeszczep narządu, schorzenia wymagające leczenia immunosupresyjnego lub stwierdzone zakażenie HIV lub zapalenie wątroby typu B lub C. W tych populacjach awelumab należy stosować z zachowaniem ostrożności po dokładnym rozważeniu, w każdym przypadku indywidualnie, stosunku potencjalnych korzyści do ryzyka. Preparat zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na dawkę, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu". Preparat należy rozcieńczyć w chlorku sodu o stężeniu 9 mg/ml (0,9%) lub w chlorku sodu o stężeniu 4,5 mg/ml (0,45%); należy wziąć to pod uwagę u pacjentów kontrolujących zawartość sodu w diecie.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Niektóre działania niepożądane mogą wystąpić po kilku tygodniach lub miesiącach od otrzymania
ostatniej dawki.

Lek Bavencio wywiera wpływ na układ immunologiczny i może powodować stany zapalne w różnych
częściach organizmu (patrz punkt 2). Stany zapalne mogą wyrządzić poważne szkody w organizmie,
a niektóre z nich mogą nawet prowadzić do zgonu i dlatego wymagają leczenia lub przerwania
stosowania leku Bavencio.

Należy uzyskać natychmiastową pomoc medyczną w przypadku wystąpienia stanu zapalnego
w jakiejkolwiek części organizmu, wystąpienia lub nasilenia któregoś z poniższych objawów
podmiotowych lub przedmiotowych.

- Objawy reakcji związanych z infuzją takie jak duszności lub świszczący oddech, dreszcze lub
  drżenie, wysypka grudkowa lub pęcherze na skórze, uderzenia gorąca, niskie ciśnienie
  krwi (zawroty głowy, zmęczenie, nudności), gorączka, ból pleców i ból brzucha. Występują
  bardzo często.
- Objawy zapalenia gruczołów wytwarzających hormony (które może mieć wpływ na pracę
  gruczołów), w tym skrajne zmęczenie, szybkie bicie serca, zwiększone pocenie się, zmiany
  w nastroju lub zachowaniu, takie jak drażliwość lub roztargnienie, uczucie zimna, bardzo
  niskie ciśnienie krwi (omdlenia, zawroty głowy, zmęczenie, nudności), zmiana masy ciała lub
  ból głowy. Są to bardzo częste objawy związane z tarczycą, częste związane z nadnerczami,
  a niezbyt częste związane z przysadką.
- Objawy zapalenia płuc, w tym trudności z oddychaniem lub kaszel. Występują często.
- Objawy zapalenia jelit, w tym biegunka (luźne stolce) lub częstsze niż zwykle wypróżnianie
  się, krew w stolcach lub ciemne, smoliste, klejące się stolce, albo silny ból lub tkliwość
  brzucha. Występują często.
- Objawy chorób wątroby, w tym zapalenie wątroby mogące obejmować zażółcenie skóry
  (żółtaczka) lub białkówek oczu, silne nudności lub wymioty, ból z prawej strony brzucha,
  senność, ciemny mocz (w kolorze herbaty), częstsze niż zwykle występowanie krwawień lub
  siniaków, mniejsze niż zwykle uczucie głodu, zmęczenie lub nieprawidłowe wyniki badań
  czynności wątroby. Występują często.
- Objawy zapalenia trzustki, w tym ból brzucha, nudności i wymioty. Występują niezbyt często.
- Objawy zapalenia serca (zapalenie mięśnia sercowego), w tym problemy z oddychaniem,
  zawroty głowy lub omdlenia, gorączka, ból w klatce piersiowej i uczucie ucisku w klatce
  piersiowej lub objawy grypopodobne. Występują niezbyt często.
- Objawy cukrzycy typu 1, w tym cukrzycowej kwasicy ketonowej, takie jak większe niż zwykle
  uczucie głodu lub pragnienia, potrzeba częstszego oddawania moczu, zmniejszenie masy
  ciała i uczucie zmęczenia lub trudności z koncentracją, nietypowy słodki lub owocowy
  zapach z ust, złe samopoczucie lub choroba, ból brzucha i głęboki lub szybki oddech.
  Występują niezbyt często.
- Objawy zapalenia nerek, w tym nieprawidłowe wyniki badań czynności nerek, rzadsze niż
  zwykle oddawanie moczu, obecność krwi w moczu lub obrzęk kostek. Występują niezbyt
  często.
- Objawy zapalenia mięśni, w tym ból lub osłabienie mięśni. Występują niezbyt często.
- Objawy zapalenia związane z nagromadzeniem komórek zapalnych w różnych narządach
  i tkankach, najczęściej w płucach (sarkoidoza). Występują niezbyt często.

Pacjent nie powinien próbować leczyć się samodzielnie przyjmując inne leki.

Inne działania niepożądane
Niektóre z działań niepożądanych mogą przebiegać bezobjawowo, a ich wykrycie będzie możliwe
wyłącznie na podstawie badań krwi.

W badaniach klinicznych z zastosowaniem samego awelumabu zgłaszano niżej wymienione działania
niepożądane.

Bardzo często (mogą wystąpić u więcej niż 1 na 10 osób)
- zmniejszenie liczby krwinek czerwonych,
- nudności, luźne stolce, zaparcie, wymioty,
- ból w obrębie brzucha, ból pleców, ból stawów,
- kaszel, duszność,
- uczucie zmęczenia lub osłabienia,
- gorączka,
- obrzęk rąk, stóp lub nóg,
- zmniejszenie masy ciała, zmniejszone uczucie głodu.

Często (mogą wystąpić u 1 na 10 osób)
- zmniejszenie liczby pewnego rodzaju krwinek białych (limfocytów),
- zmniejszenie liczby płytek krwi,
- wzrost ciśnienia krwi,
- małe stężenie sodu,
- ból głowy, zawroty głowy,
- uczucie zimna,
- suchość w jamie ustnej,
- zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych we krwi,
- zwiększenie aktywności enzymów trzustkowych we krwi,
- wysypka na skórze, świąd,
- ból mięśni,
- choroba grypopodobna (w tym uczucie gorączki, bóle mięśni),
- drętwienie, mrowienie, osłabienie, uczucie pieczenia rąk lub nóg.

Niezbyt często (mogą wystąpić u 1 na 100 osób)
- zaczerwienienie skóry,
- niedrożność jelit,
- czerwone, swędzące, pokryte łuską zmiany skórne, suchość skóry,
- zmniejszenie ciśnienia krwi,
- zwiększona aktywność enzymu mięśniowego we krwi,
- zwiększenie liczby pewnego rodzaju krwinek białych (granulocytów kwasochłonnych),
- zapalenie stawów (reumatoidalne zapalenie stawów),
- miastenia, zespół miasteniczny; choroba, która może powodować osłabienie mięśni.

Rzadko (mogą występować nie częściej niż u 1 osoby na 1 000)
- Zapalenie pęcherza moczowego. Objawy mogą obejmować częste lub bolesne oddawanie
  moczu, konieczność oddawania moczu, krew w moczu, ból lub ucisk w podbrzuszu.

Inne działania niepożądane, które występowały z częstością nieznaną (częstość nie może być
określona na podstawie dostępnych danych)
- brak lub zmniejszenie wytwarzania przez trzustkę enzymów trawiennych
  (zewnątrzwydzielnicza niewydolność trzustki),
- celiaklia (charakteryzująca się takimi objawami, jak ból brzucha, biegunka i wzdęcia po
  spożyciu pokarmów zawierających gluten).

W badaniach klinicznych z zastosowaniem awelumabu w skojarzeniu z aksytynibem zgłaszano
następujące działania niepożądane.

Bardzo często (mogą wystąpić u więcej niż 1 na 10 osób)
- luźne stolce, nudności, zaparcia, wymioty,
- wzrost ciśnienia krwi,
- uczucie zmęczenia lub osłabienia,
- chrypka, kaszel, duszność,
- zmniejszone uczucie głodu, zmniejszenie masy ciała,
- ból głowy, zawroty głowy,
- ból stawów, ból pleców, ból brzucha, ból mięśni,
- zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych we krwi,
- uczucie zimna,
- wysypka na skórze, świąd,
- gorączka.

Często (mogą wystąpić u 1 na 10 osób)
- czerwone, swędzące, pokryte łuską zmiany skórne, wysypka trądzikopodobna,
- obrzęk rąk, stóp lub nóg,
- suchość w jamie ustnej,
- zwiększenie aktywności enzymów trzustkowych we krwi,
- zmniejszona czynność nerek,
- zmniejszenie liczby krwinek czerwonych,
- spadek ciśnienia krwi,
- zwiększone stężenie glukozy we krwi,
- choroba grypopodobna (w tym uczucie gorączki, bóle mięśni),
- zwiększona aktywność enzymu mięśniowego we krwi,
- zmniejszenie liczby płytek krwi,
- drętwienie, mrowienie, osłabienie, uczucie pieczenia rąk lub nóg,
- zaczerwienienie skóry.

Niezbyt często (mogą wystąpić u 1 na 100 osób)
- zmniejszenie liczby pewnego rodzaju krwinek białych (limfocytów),
- zwiększenie liczby pewnego rodzaju krwinek białych (granulocytów kwasochłonnych),
- niedrożność jelit,
- miastenia, zespół miasteniczny; choroba, która może powodować osłabienie mięśni.

Inne działania niepożądane, które występowały z częstością nieznaną (częstość nie może być
określona na podstawie dostępnych danych)
- brak lub zmniejszenie wytwarzania przez trzustkę enzymów trawiennych
  (zewnątrzwydzielnicza niewydolność trzustki),
- celiaklia (charakteryzująca się takimi objawami, jak ból brzucha, biegunka i wzdęcia po
  spożyciu pokarmów zawierających gluten).

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio
do „krajowego systemu zgłaszania” wymienionego w załączniku V. Dzięki zgłaszaniu działań
niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.

Nie przeprowadzono badań dotyczących interakcji awelumabu. Awelumab jest głównie metabolizowany za pośrednictwem szlaków katabolicznych, w związku z tym nie przewiduje się w jego przypadku interakcji farmakokinetycznych z innymi lekami.

Merck Sp. z o.o.
al. Jerozolimskie 142 B
02-305 Warszawa
22-535-97-00
[email protected]
www.merckgroup.com/pl-pl