BeneFIX 1000 j.m. proszek i rozp. do sporządzenia roztworu do wstrzykiwań

1 fiolka zawiera 250 j.m., 500 j.m., 1000 j.m. lub 2000 j.m. nonakogu alfa. Po sporządzeniu roztworu w 5 ml 0,234% NaCl 1 ml zawiera odpowiednio 50 j.m.; 100 j.m.; 200 j.m. lub 400 j.m. nonakogu alfa. Aktywność swoista wynosi nie mniej niż 200 j.m./mg białka.

Preparat zawiera rekombinowany czynnik (cz.) krzepnięcia IX (nonakog alfa). Jest to jednołańcuchowa glikoproteina o masie cząsteczkowej w przybliżeniu 55 000 daltonów, należąca do czynników krzepnięcia zależnych od witaminy K, pochodnych proteazy serynowej. Rekombinowany cz. IX, uzyskiwany z linii komórek jajników chomika chińskiego, jest strukturalnie i czynnościowo całkowicie porównywalny z naturalnym cz. IX. Cz. IX jest aktywowany przez kompleks cz. VII/czynnik tkankowy w zewnątrzpochodnym układzie krzepnięcia oraz cz. XIa w wewnątrzpochodnym układzie krzepnięcia. Aktywowane czynniki IX i VII uczynniają cz. X co prowadzi do przekształcenia protrombiny w trombinę. Pod wpływem trombiny fibrynogen przekształca się w fibrynę i powstaje skrzep. W hemofilii B aktywność cz. IX nie występuje lub jest znacznie zmniejszona co prowadzi do rozległych krwawień do stawów, mięśni lub narządów wewnętrznych zarówno samoistnych, jak i po przypadkowych urazach lub zabiegach operacyjnych. Nonakog alfa stosuje się w leczeniu substytucyjnym mającym na celu zwiększenie stężenia osoczowego cz. IX i tymczasowe wyrównanie niedoboru tego czynnika krzepnięcia oraz przeciwdziałanie skłonności do krwawień. Podanie 1 j.m./kg mc. preparatu prowadzi do wzrostu stężenia cz. IX we krwi średnio 0,8 j.m./dl (zakres od 0,4 do 1,4 j.m./dl). T_0,5 w fazie eliminacji wynosi u dorosłych ok 22,4 h, u dzieci od 15,6 do 23,9 h.

Leczenie i zapobieganie krwawieniom u chorych na hemofilię B (wrodzony niedobór czynnika IX). Lek może być stosowany we wszystkich grupach wiekowych.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Rozpoznana reakcja alergiczna na białka pochodzące od chomika.

Brak badań nad wpływem leku na reprodukcję u zwierząt. Brak doświadczenia nad stosowaniem preparatu u kobiet w ciąży i w okresie karmienia; stosować wyłącznie jeśli istnieją jednoznaczne wskazania.

Dożylnie. Leczenie należy prowadzić pod nadzorem lekarza doświadczonego w leczeniu hemofilii. Dawkowanie i czas trwania leczenia zależy od stopnia niedoboru cz. IX, lokalizacji i nasilenia krwawienia oraz stanu klinicznego pacjenta. Jednostka międzynarodowa (j.m.) cz. IX równoważna jest ilości cz. IX znajdującej się w 1 ml prawidłowego ludzkiego osocza. Leczenie na żądanie. Podanie 1 j.m./kg mc. preparatu prowadzi do wzrostu stężenia cz. IX we krwi średnio 0,8 j.m./dl (zakres od 0,4 do 1,4 j.m./dl) u pacjentów ≥12 lat. Wymagane dawkowanie ustala się wg wzoru: liczba wymaganych j.m. cz. IX = masa ciała (w kg) x wymagany wzrost aktywności cz. IX (%) lub (j.m./dl) x odwrotność obserwowanej wartości odzysku. W przypadku wczesnych krwawień do stawów, mięśni lub z jamy ustnej wymagany poziom cz. IX wynosi 20-40% (lub j.m./dl), a lek podaje się co 24 h, przynajmniej 1 dzień, do czasu ustąpienia bólu lub zagojenia rany. W bardziej nasilonym krwawieniu do stawów, mięśni i w krwiakach, należy utrzymać poziom cz. IX w zakresie 30-60 % (lub j.m./dl), a lek podaje się co 24 h przez 3-4 dni lub dłużej do czasu ustąpienia bólu i ustąpienia ostrego upośledzenia funkcji. Natomiast w krwawieniu zagrażającym życiu wymagany poziom cz. IX wynosi 60-100% (lub j.m./dl), a infuzje leku powtarza się co 8-24 h, do czasu ustąpienia zagrożenia. W drobnych zabiegach chirurgicznych (w tym ekstrakcje zębów) wymagany poziom cz. IX wynosi 30-60% (lub j.m./dl), a lek podaje się co 24 h, nie krócej niż jedną dobę, aż do zagojenia. Większe zabiegi chirurgiczne wymagają utrzymania poziomu cz. IX w zakresie 80-100 % ( lub j.m./dl) (w okresie przed- i pooperacyjnym), a infuzje leku powtarza się co 8-24 h do czasu uzyskania prawidłowego gojenia rany, a następnie leczenie kontynuuje się przez co najmniej 7 dni, utrzymując poziom czynnika IX w granicach 30-60% (j.m./dl). Monitorowanie leczenia. Zaleca się monitorowanie poziomu cz. IX w czasie leczenia, szczególnie w przypadku rozległych zabiegów chirurgicznych. Profilaktyka. Lek może być stosowany w długotrwałej profilaktyce krwawień u chorych z hemofilią B. Dawka dla pacjentów wcześniej leczonych (profilaktyka wtórna): lek można podawać w średniej dawce 40 j.m./kg mc.(13-78 j.m./kg mc.) w odstępie 3-4 dni. U pacjentów w młodszym wieku może być konieczne stosowanie wyższych dawek lub krótszych odstępów pomiędzy dawkami. Szczególne grupy pacjentów. Istnieją ograniczone dane dotyczące stosowania preparatu w leczeniu na żądanie i przy zabiegach chirurgicznych u dzieci w wieku poniżej 6. rż. Średnia dawka (± odchylenie standardowe) w profilaktyce wynosiła 63,7 (±19,1) j.m./kg mc, podawana w odstępach 3-7 dni. U młodszych pacjentów może być konieczne stosowanie krótszych odstępów pomiędzy dawkami lub większych dawek. Podczas rutynowej profilaktyki zużycie czynnika IX u 22 pacjentów kwalifikujących się do oceny wynosiło 4607 (±1849) j.m./kg mc na rok i 378 (±152) j.m./kg mc na miesiąc.  Badania kliniczne nie uwzględniły wystarczającej liczby pacjentów w wieku 65 lat i powyżej, aby stwierdzić, czy reagują oni inaczej od młodszych pacjentów. U pacjentów w podeszłym wieku należy indywidualizować dobór stosowanej dawki. Sposób podania. Lek podaje się w infuzji dożylnej, po uprzedniej rekonstytucji liofilizowanego proszku do sporządzania roztworu w 0,234% roztworze chlorku sodu. W większości przypadków zastosowano szybkość infuzji do 4 ml na minutę. O szybkości infuzji powinien decydować komfort pacjenta. W przypadku podejrzenia wystąpienia jakiejkolwiek reakcji nadwrażliwości, która może być związana z podawaniem preparatu, należy zmniejszyć szybkość podawania wlewu lub przerwać wlew. W celu zmniejszenia prawdopodobieństwa wystąpienia aglutynacji, należy ograniczyć ilość krwi wchodzącej do zestawu do infuzji. Krew nie powinna znaleźć się w strzykawce. Podawanie preparatu we wlewie ciągłym nie zostało zatwierdzone i nie jest zalecane.

Podczas stosowania preparatu zgłaszano występowanie reakcji nadwrażliwości typu alergicznego. W przypadku wystąpienia objawów nadwrażliwości pacjentom należy zalecić natychmiastowe odstawienie leku i skontaktowanie się z lekarzem. Pacjentów należy poinformować o wczesnych objawach reakcji nadwrażliwości, takich jak trudności w oddychaniu, duszności, obrzęki, wysypka, uogólniona pokrzywka, świąd, ucisk w klatce piersiowej, skurcz oskrzeli, kurcz krtani, świszczący oddech, spadek ciśnienia tętniczego, nieostre widzenie i anafilaksja. W razie wystąpienia wstrząsu należy postępować zgodnie z odpowiednimi medycznymi standardami postępowania dotyczącymi leczenia wstrząsu. W przypadku wystąpienia poważnych reakcji alergicznych, należy rozważyć stosowanie alternatywnych metod opanowania krwawienia. Po leczeniu preparatami zawierającymi ludzki czynnik krzepnięcia IX należy obserwować pacjentów pod kątem rozwoju przeciwciał neutralizujących (inhibitorów), które oblicza się w jednostkach Bethesda przy użyciu odpowiednich testów biologicznych. W literaturze istnieją doniesienia wskazujące na związek między występowaniem inhibitora czynnika IX i reakcjami alergicznymi. Dlatego pacjentów, u których występują reakcje alergiczne, należy poddać ocenie pod kątem obecności inhibitora. Ze względu na ryzyko wystąpienia reakcji alergicznych na preparaty zawierające czynnik IX, początkowe podawanie czynnika IX powinno, według decyzji lekarza prowadzącego, odbywać się pod nadzorem medycznym umożliwiającym odpowiednie leczenie w razie wystąpienia reakcji alergicznych. W przeszłości stwierdzono, że stosowanie złożonych koncentratów zawierających czynnik IX powodowało powikłania zatorowo-zakrzepowe. Tak więc podawanie preparatów zawierających czynnik IX może być potencjalnie niebezpieczne u pacjentów z objawami fibrynolizy oraz u pacjentów z rozsianym wykrzepianiem wewnątrznaczyniowym. Z uwagi na możliwość wystąpienia powikłań zakrzepowych, podczas stosowania preparatu u pacjentów z chorobami wątroby, pacjentów po zabiegach chirurgicznych, u noworodków lub u pacjentów obciążonych ryzykiem powikłań zakrzepowych, bądź rozsianego wykrzepiania wewnątrznaczyniowego, należy prowadzić monitorowanie kliniczne w kierunku wystąpienia wczesnych objawów zakrzepicy oraz koagulopatii ze zużycia, stosując odpowiednie próby biologiczne. W każdej z tych grup pacjentów należy rozważyć korzyści ze stosowania preparatu w stosunku do ryzyka związanego z wystąpieniem wspomnianych powikłań. Nie ustalono bezpieczeństwa i skuteczności podawania preparatu we wlewie ciągłym – nie zaleca się. U pacjentów z istniejącymi czynnikami ryzyka sercowo-naczyniowego leczenie substytucyjne czynnikiem IX może zwiększyć ryzyko sercowo-naczyniowe. Opisywano wystąpienie zespołu nerczycowego po próbie indukcji tolerancji immunologicznej u pacjentów z hemofilią B i inhibitorami czynnika IX, u których uprzednio wystąpiła reakcja alergiczna. Nie określono bezpieczeństwa i skuteczności stosowania preparatu w celu indukcji tolerancji immunologicznej. Nie ma wystarczających danych z badań klinicznych odnośnie wcześniej nieleczonych pacjentów (PUP), otrzymujących BeneFIX. Po rekonstytucji preparat zawiera 0,2 mmol sodu (4,6 mg) na fiolkę, to znaczy uznaje się go za „wolny od sodu”. W zależności od masy ciała pacjenta i dawkowania leku pacjenci mogą otrzymywać kilka fiolek. Należy to wziąć pod uwagę w przypadku pacjentów na diecie niskosodowej.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Nadwrażliwość i (lub) reakcje alergiczne

Możliwe jest wystąpienie reakcji nadwrażliwości typu alergicznego związanych ze stosowaniem leku
BeneFIX. Reakcje te mogą obejmować obrzęk twarzy lub gardła, uczucie pieczenia i kłucia w miejscu
podania infuzji, dreszcze, uderzenia gorąca, świąd, ból głowy, pokrzywkę, niskie ciśnienie tętnicze,
ospałość, nudności, niepokój, uczucie szybkiego bicia serca, ucisk w klatce piersiowej, uczucie
mrowienia, wymioty, świszczący oddech. W niektórych przypadkach, reakcje te przeszły w ciężką
reakcję anafilaktyczną. Reakcje alergiczne mogą wystąpić jednocześnie z wytworzeniem inhibitora
czynnika IX (patrz również „Ostrzeżenia i środki ostrożności”).

Reakcje te mogą potencjalnie zagrażać życiu. W razie wystąpienia reakcji alergicznych i (lub)
anafilaktycznych należy natychmiast przerwać infuzję i bezzwłocznie skontaktować się z
lekarzem prowadzącym lub zgłosić się na ostry dyżur do szpitala. Wymagany sposób
postępowania zależy od rodzaju i nasilenia działań niepożądanych (patrz również „Ostrzeżenia i
środki ostrożności”).

Wytwarzanie inhibitora
U pacjentów z hemofilią B może dojść do wytworzenia przeciwciał neutralizujących (inhibitorów)
czynnika IX. Objawem wystąpienia inhibitorów może być zwiększenie ilości leku BeneFIX zazwyczaj
wymaganego do leczenia krwawienia i (lub) nieustąpienie krwawienia po leczeniu. Zaleca się
wówczas konsultację z wyspecjalizowanym ośrodkiem leczenia hemofilii. Lekarz prowadzący może
zlecić monitorowanie pacjenta pod kątem wytworzenia przeciwciał (patrz „Ostrzeżenia i środki
ostrożności”).

Opisywano wystąpienie choroby nerek po podaniu dużych dawek osoczowego czynnika IX, w celu
uzyskania tolerancji immunologicznej u pacjentów z hemofilią B, u których uprzednio stwierdzono
występowanie inhibitorów czynnika IX i reakcji alergicznych (patrz również „Ostrzeżenia i środki
ostrożności”).

Incydenty zakrzepowe
Lek BeneFIX może zwiększać ryzyko zakrzepicy (nieprawidłowe skrzepy krwi) u pacjentów z
czynnikami ryzyka rozwoju choroby zakrzepowej, w tym u pacjentów z cewnikiem żylnym.
Zgłaszano przypadki ciężkich incydentów zakrzepowych, w tym zagrażające życiu powstawanie
skrzepów krwi u noworodków w stanie krytycznym, w trakcie podawania leku BeneFIX we wlewie
ciągłym przez cewnik założony do żyły centralnej. Zgłaszano również przypadki zakrzepowego
zapalenia żył obwodowych (ból i zaczerwienienie żył) i zakrzepicy żył głębokich (skrzepy krwi w
kończynach); w większości tych przypadków lek BeneFIX podawany był we wlewie ciągłym, który
nie jest zatwierdzonym sposobem podawania.

Bardzo często występujące działania niepożądane (mogą wystąpić u więcej niż 1 osoby na 10)
- ból głowy
- kaszel
- gorączka

Często występujące działania niepożądane (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 10 osób)
- nadwrażliwość/reakcje alergiczne
- zawroty głowy, zaburzenia smaku
- zapalenie żył (ból i zaczerwienienie żył), uderzenia gorąca
- wymioty, nudności
- wysypka, pokrzywka
- dyskomfort w klatce piersiowej (w tym ból w klatce piersiowej)
- reakcje w miejscu podania infuzji (w tym świąd i zaczerwienienie w miejscu podania infuzji),
  ból i dyskomfort w miejscu podania infuzji

Niezbyt często występujące działania niepożądane (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 100 osób)
- wytworzenie przeciwciał neutralizujących (inhibitorów)
- zapalenie tkanki łącznej w miejscu podania infuzji (ból i zaczerwienienie skóry)
- senność, drżenie
- zaburzenia widzenia (w tym nieostre widzenie, obecność plamek/świateł)
- uczucie szybkiego bicia serca, niskie ciśnienie tętnicze
- zawał nerki (przerwa w podawaniu krwi do nerki)

Działania niepożądane o nieznanej częstości (częstość nie może być określona na podstawie
dostępnych danych)
- reakcje anafilaktyczne
- incydenty zakrzepowe (nieprawidłowe zakrzepy krwi)
- brak odpowiedzi na leczenie (niezatrzymanie krwawienia lub niezapobieganie krwawieniu)

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane
można zgłaszać bezpośrednio do „krajowego systemu zgłaszania” wymienionego w załączniku V.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Nie zgłaszano interakcji preparatów zawierających ludzki czynnik krzepnięcia IX (rDNA) z innymi lekami.

Pfizer Polska Sp. z o.o.
ul. Żwirki i Wigury 16B
02-092 Warszawa
22-335-61-00
[email protected]
www.pfizerpro.pl