Beovu 120 mg/ml roztwór do wstrzykiwań

1 ml roztworu do wstrzykiwań zawiera 120 mg brolucizumabu. 1 amp.-strzyk. zawiera 19,8 mg brolucizumabu w 0,165 ml roztworu; taka ilość zapewnia podanie pojedynczej dawki 0,05 ml roztworu zawierającej 6 mg brolucizumabu. Każda wstępnie napełniona strzykawka zawiera 0,03 mg polisorbatu 80 w 0,165 ml roztworu. Odpowiada to 0,01 mg polisorbatu 80 na dawkę (0,05 ml).

Brolucizumab jest humanizowanym jednołańcuchowym fragmentem przeciwciała monoklonalnego Fv (scFv). Brolucizumab wiąże się z wysokim powinowactwem z izoformami VEGF-A (np. VEGF₁₁₀, VEGF₁₂₁ i VEGF₁₆₅), przez co zapobiega wiązaniu VEGF-A ze swoimi receptorami VEGFR-1 i VEGFR-2. Hamując wiązanie VEGF-A, brolucizumab powstrzymuje proliferację komórek śródbłonka, a tym samym redukuje patologiczną neowaskularyzację i zmniejsza przepuszczalność naczyń. Po podaniu do ciała szklistego 6 mg brolucizumabu do jednego oka pacjentom z nAMD, geometryczna średnia C_max wolnego brolucizumabu w osoczu została osiągnięta w 1 dzień. Brolucizumab jest fragmentem przeciwciała monoklonalnego i nie przeprowadzono badań nad metabolizmem. Jako jednołańcuchowy fragment przeciwciała, można oczekiwać, że wolny brolucizumab podlega eliminacji zarówno na drodze dystrybucji uzależnionej od miejsc wiążących lek poprzez wiązanie się z wolnym endogennym VEGF, biernej eliminacji nerkowej, jak i metabolizmu na drodze proteolizy. Po wstrzyknięciach do ciała szklistego brolucizumab był wydalany przy pozornym T_0,5 w krążeniu ogólnoustrojowym wynoszącym 4,3 (±1,9) dnia. Nie zachodzi kumulacja brolucizumabu w surowicy, gdy podawano go do ciała szklistego co 4 tyg.

Leczenie neowaskularnej (wysiękowej) postaci zwyrodnienia plamki związanego z wiekiem (AMD) u pacjentów dorosłych. Zaburzenia widzenia spowodowane cukrzycowym obrzękiem plamki (DME).

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Czynne zakażenia oka lub jego okolic lub ich podejrzenie. Czynne ciężkie zapalenie wnętrza gałki ocznej.

Brolucizumabu nie należy stosować podczas ciąży chyba, że potencjalne korzyści przewyższają potencjalne ryzyko dla płodu. Kobiety w wieku rozrodczym powinny stosować skuteczną metodę antykoncepcji podczas leczenia brolucizumabem i przynajmniej przez 1 miesiąc po przyjęciu ostatniej dawki brolucizumabu. Badanie przeprowadzone na ciężarnych małpach cynomolgus nie wskazywało na występowanie szkodliwych działań w odniesieniu do toksycznego wpływu na reprodukcję. Nie wiadomo, czy brolucizumab przenika do mleka ludzkiego. W badaniu toksycznego wpływu na reprodukcję brolucizumab nie był wykrywany w mleku samic ani w surowicy młodych małp cynomolgus. Nie można wykluczyć zagrożenia dla noworodków/dzieci karmionych piersią. Nie zaleca się podawania brolucizumabu podczas karmienia piersią i nie należy rozpoczynać karmienia piersią przez co najmniej 1 miesiąc po przyjęciu ostatniej dawki. Należy podjąć decyzję czy przerwać karmienie piersią czy przerwać podawanie brolucizumabu, biorąc pod uwagę korzyści z karmienia piersią dla dziecka i korzyści z leczenia dla matki. Wykazano, że zahamowanie VEGF wpływa na rozwój pęcherzyka jajnikowego, czynność ciałka żółtego i płodność. Na podstawie mechanizmu działania inhibitorów VEGF, istnieje potencjalne ryzyko wpływu na reprodukcję u kobiet.

Lek musi zostać podany przez wykwalifikowanego okulistę, doświadczonego w wykonywaniu wstrzykiwań do ciała szklistego. Wysiękowa postać AMD. Rozpoczęcie leczenia - dawka nasycająca. Zalecana dawka to 6 mg brolucizumabu (0,05 ml roztworu) podawanego we wstrzyknięciu do ciała szklistego co 4 tyg. (co miesiąc) w przypadku pierwszych 3 dawek. Sugeruje się, by oceny aktywności choroby dokonać po 16 tyg. (4 mies.) od rozpoczęcia leczenia. Alternatywnie można podawać dawkę 6 mg brolucizumabu (0,05 ml roztworu) co 6 tyg. w przypadku pierwszych 2 dawek. Sugeruje się, by oceny aktywności choroby dokonać po 12 tyg. (3 mies.) od rozpoczęcia leczenia. Trzecią dawkę można podać w oparciu o aktywność choroby ocenianą na podstawie ostrości wzroku i (lub) parametrów anatomicznych po 12 tyg. Leczenie podtrzymujące. Po podaniu ostatniej dawki nasycającej lekarz może indywidualnie ustalić odstępy między dawkami w zależności od aktywności choroby ocenianej na podstawie ostrości wzroku i (lub) parametrów anatomicznych. Sugeruje się, by oceny aktywności choroby dokonać po 16 tyg. (4 mies.) od rozpoczęcia leczenia. U pacjentów bez aktywności choroby należy rozważyć dawkowanie co 12 tyg. (3 mies.). U pacjentów z aktywnością choroby należy rozważyć dawkowanie co 8 tyg. (2 mies.). Jeżeli parametry wzrokowe i anatomiczne wskazują, że pacjent nie odnosi korzyści z kontynuacji leczenia, powinno się przerwać stosowanie brolucizumabu. DME. Zalecana dawka to 6 mg brolucizumabu (0,05 ml roztworu) podawanego we wstrzyknięciu do ciała szklistego co 6 tyg. w przypadku pierwszych 5 dawek. Następnie lekarz może indywidualnie ustalić odstępy między dawkami w zależności od aktywności choroby ocenianej na podstawie ostrości wzroku i (lub) parametrów anatomicznych. U pacjentów bez aktywności choroby należy rozważyć dawkowanie co 12 tyg. (3 mies.). U pacjentów z aktywnością choroby należy rozważyć dawkowanie co 8 tyg. (2 mies.). Po 12 mies. leczenia u pacjentów bez aktywności choroby można rozważyć odstępy w leczeniu wynoszące maksymalnie 16 tyg. (4 mies.). Jeżeli parametry wzrokowe i anatomiczne wskazują, że pacjent nie odnosi korzyści z kontynuacji leczenia, powinno się przerwać stosowanie brolucizumabu. Szczególne grupy pacjentów. Dostosowanie dawki nie jest konieczne u pacjentów w wieku 65 lat lub starszych oraz u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Nie badano stosowania brolucizumabu u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. Dostosowanie dawki nie jest wymagane u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności brolucizumabu u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat. Sposób podania. Lek jest przeznaczony do podawania wyłącznie do ciała szklistego. Procedurę wstrzyknięcia do ciała szklistego należy przeprowadzać w warunkach aseptycznych. W ramach środków ostrożności należy zapewnić dostęp do sprzętu umożliwiającego wykonanie w sposób jałowy paracentezy. Przed podaniem leku do ciała szklistego należy uważnie przeprowadzić wywiad medyczny z pacjentem, aby stwierdzić czy nie występowały u niego reakcje nadwrażliwości. Przed wstrzyknięciem leku należy zastosować odpowiednie znieczulenie i miejscowo środek bakteriobójczy o szerokim spektrum działania do odkażania skóry wokół oka, powieki i powierzchni gałki ocznej. Igłę iniekcyjną należy wprowadzić 3,5-4,0 mm za rąbkiem rogówki do ciała szklistego, unikając południka poziomego i kierując ją do części centralnej gałki ocznej. Następnie należy powoli wstrzyknąć lek w objętości 0,05 ml; należy wybierać różne miejsca wkłucia na twardówce podczas kolejnych wstrzyknięć. Bezpośrednio po wstrzyknięciu do ciała szklistego pacjenci powinni być monitorowani pod kątem zwiększenia ciśnienia śródgałkowego. Odpowiednie monitorowanie może polegać na kontroli ukrwienia nerwu wzrokowego lub wykonaniu tonometrii. W razie konieczności należy zapewnić dostępność jałowego sprzętu do wykonania paracentezy. Po wstrzyknięciu do ciała szklistego należy pouczyć pacjentów, by niezwłocznie zgłaszali wszelkie objawy sugerujące zapalenie wnętrza gałki ocznej (np. ból oka, zaczerwienienie oka, światłowstręt, nieostre widzenie). Ampułko-strzykawka jest przeznaczona wyłącznie do jednorazowego użytku. Każdą ampułkostrzykawkę należy użyć do leczenia tylko jednego oka. Objętość roztworu w ampułko-strzykawce (0,165 ml) jest większa niż zalecana dawka (0,05 ml) - część roztworu zawartego w ampułko-strzykawce należy usunąć przed podaniem. Wstrzyknięcie całej objętości ampułko-strzykawki mogłoby spowodować przedawkowanie.

Zapalenie wnętrza gałki ocznej, zapalenie śródgałkowe, zaćma pourazowa, odwarstwienie siatkówki, przedarcie siatkówki, zapalenie naczyń siatkówki i/lub niedrożność naczyń siatkówki. Wstrzyknięcia do ciała szklistego, w tym wstrzyknięcia brolucizumabu, były związane z występowaniem zapalenia wnętrza gałki ocznej, zapalenia śródgałkowego, zaćmy pourazowej, odwarstwienia siatkówki i przedarcia siatkówki. Podczas każdego podania leku należy stosować odpowiednie aseptyczne techniki wstrzykiwań. Należy poinformować pacjentów, by niezwłocznie zgłaszali wszelkie objawy sugerujące wyżej wymienione zdarzenia. Zapalenie śródgałkowe w tym zapalenie naczyń siatkówki i/lub niedrożność naczyń siatkówki. Podczas stosowania leku zgłaszano przypadki zapalenia śródgałkowego, w tym przypadki zapalenia naczyń siatkówki i/lub niedrożności naczyń siatkówki. Większą liczbę przypadków zapalenia śródgałkowego obserwowano wśród pacjentów z obecnością przeciwciał powstałych podczas leczenia. Po przeprowadzeniu analizy stwierdzono, że zapalenie naczyń siatkówki i/lub niedrożność naczyń siatkówki są zdarzeniami o podłożu immunologicznym. Zapalenie śródgałkowe, w tym zapalenie naczyń siatkówki i/lub niedrożność naczyń siatkówki, może wystąpić po pierwszym wstrzyknięciu do ciała szklistego jak również w każdym momencie terapii. Zdarzenia te obserwowano częściej na początku leczenia. Na podstawie badań klinicznych stwierdza się, że zdarzenia te były częstsze u kobiet leczonych brolucizumabem niż u mężczyzn (np. 5,3% kobiet w porównaniu z 3,2% mężczyzn w badaniach HAWK i HARRIER) oraz u pacjentów pochodzenia japońskiego. U pacjentów, u których wystąpią takie zdarzenia, należy przerwać leczenie i niezwłocznie zastosować leczenie. Pacjenci leczeni brolucizumabem z zapaleniem śródgałkowym i/lub niedrożnością naczyń siatkówki w wywiadzie (w ciągu 12 miesięcy poprzedzających pierwsze wstrzyknięcie brolucizumabu) powinni być ściśle monitorowani, ponieważ podlegają większemu ryzyku zapalenia naczyń siatkówki i/lub niedrożności naczyń siatkówki. Odstęp pomiędzy dawkami leku podczas leczenia podtrzymującego nie powinien być mniejszy niż 8 tygodni, biorąc pod uwagę fakt, że u pacjentów z nAMD otrzymujących lek co 4 tygodnie w dawkach podtrzymujących w ramach badania klinicznego zgłaszano większą częstość występowania zapalenia śródgałkowego (w tym zapalenia naczyń siatkówki) i niedrożności naczyń siatkówki niż u pacjentów otrzymujących lek co 8 lub 12 tygodni w dawkach podtrzymujących w ramach rejestracyjnych badań klinicznych III fazy. Wzrost ciśnienia śródgałkowego. Odnotowano przemijające zwiększenie ciśnienia śródgałkowego w ciągu 30 min od wstrzyknięcia do ciała szklistego po podaniu inhibitorów czynnika wzrostu śródbłonka naczyniowego (VEGF), w tym brolucizumabu. Należy zachować szczególne środki ostrożności u pacjentów z niekontrolowaną jaskrą (nie wstrzykiwać leku, gdy ciśnienie śródgałkowe wynosi ≥30 mmHg). Musi być monitorowane zarówno ciśnienie śródgałkowe jak i ukrwienie nerwu wzrokowego, oraz wdrożone odpowiednie postępowanie dotyczące ciśnienia śródgałkowego i ukrwienia nerwu wzrokowego. Leczenie obojga oczu. Nie badano bezpieczeństwa stosowania i skuteczności brolucizumabu podawanego jednocześnie do obojga oczu. Immunogenność. Ze względu na to, że brolucizumab jest białkiem terapeutycznym, ma on potencjalne działanie immunogenne. Należy pouczyć pacjentów, by informowali swojego lekarza prowadzącego w przypadku wystąpienia takich objawów, jak ból oka lub zwiększone uczucie dyskomfortu, pogorszenie zaczerwienienia oka, nieostre lub osłabione widzenie oraz zwiększenie liczby małych cząstek w polu widzenia bądź zwiększoną wrażliwość na światło. Jednoczesne stosowanie innych produktów anty-VEGF. Dane na temat jednoczesnego stosowania brolucizumabu z innymi lekami antyVEGF w tym samym oku nie są dostępne. Brolucizumabu nie należy podawać jednocześnie z innymi lekami anty-VEGF (o działaniu układowym lub miejscowym po podaniu do oka). Wstrzymanie leczenia. Podanie dawki preparatu należy wstrzymać i nie wznawiać wcześniej niż w zaplanowanym terminie podania kolejnej dawki, w przypadku, gdy wystąpi: pogorszenie najlepszej skorygowanej ostrości wzroku (BCVA) o ≥30 liter w porównaniu z ostatnią oceną ostrości wzroku; przerwanie ciągłości siatkówki; krwotok podsiatkówkowy obejmujący centrum dołka siatkówki, lub jeżeli wielkość krwotoku wynosi ≥50% całkowitej powierzchni zmiany; przeprowadzenie lub planowanie operacji wewnątrzgałkowej w ciągu 28 dni poprzedzających zabieg lub 28 dni po zabiegu. Przedarcie nabłonka barwnikowego siatkówki. Do czynników ryzyka związanych z rozwojem przedarcia nabłonka barwnikowego siatkówki po leczeniu wysiękowej postaci AMD produktami anty-VEGF należy rozległe i (lub) wysokie odwarstwienie nabłonka barwnikowego siatkówki. Rozpoczynając leczenie brolucizumabem należy zachować ostrożność u pacjentów z tymi czynnikami ryzyka przedarcia nabłonka barwnikowego siatkówki. Przedarciowe odwarstwienie siatkówki lub otwory w plamce. Leczenie należy przerwać u pacjentów z przedarciowym odwarstwieniem siatkówki lub otworami w plamce 3. lub 4. stopnia. Działania ogólnoustrojowe po podaniu do ciała szklistego. Po podaniu inhibitorów VEGF do ciała szklistego zgłaszano występowanie ogólnoustrojowych zdarzeń niepożądanych, w tym krwotoków niedotyczących oczu i tętniczych zdarzeń zakrzepowo-zatorowych. Istnieje teoretyczne ryzyko, że zdarzenia te mogą mieć związek z zahamowaniem VEGF. Dane dotyczące bezpieczeństwa w leczeniu pacjentów z AMD, u których w wywiadzie wystąpił udar, przemijający napad niedokrwienny lub zawał mięśnia sercowego w ciągu ostatnich 3 mies. są ograniczone. Populacje, dla których dane są ograniczone. Doświadczenie z leczeniem brolucizumabem pacjentów z cukrzycą i poziomem HbA1c powyżej 10% lub z proliferacyjną retinopatią cukrzycową jest ograniczone. Brak jest także doświadczenia z leczeniem brolucizumabem pacjentów z cukrzycą i niekontrolowanym nadciśnieniem. Podczas leczenia tych pacjentów lekarz powinien uwzględnić brak tych informacji. Należy zachować ostrożność podczas leczenia tych pacjentów. Substancje pomocnicze. Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na jednostkę dawkowania, to znaczy lek uznaje się za "wolny od sodu". Lek zawiera 0,01 mg polisorbatu 80 na dawkę (0,05 ml). Polisorbaty mogą powodować reakcje alergiczne. Należy pouczyć pacjentów, aby poinformowali lekarza, jeśli u pacjenta występują znane reakcje alergiczne.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Działania niepożądane po wstrzyknięciach leku Beovu są spowodowane albo działaniem leku, albo
zabiegiem jego wstrzyknięcia i dotyczą głównie oka.

Niektóre działania niepożądane mogą być ciężkie
Należy natychmiast wezwać pomoc medyczną, jeśli u pacjenta wystąpi którykolwiek z następujących
objawów reakcji alergicznej, zapalenia lub zakażenia:
- nagłe pogorszenie lub zmiana widzenia,
- ból, wzmożone uczucie dyskomfortu, nasilenie zaczerwienienia oka.

W przypadku wystąpienia jakichkolwiek ciężkich działań niepożądanych, należy natychmiast
powiedzieć o tym lekarzowi.

Inne możliwe działania niepożądane
Inne działania niepożądane, które mogą wystąpić po leczeniu lekiem Beovu obejmują działania
wymienione niżej.

Większość działań niepożądanych ma nasilenie łagodne do umiarkowanego i na ogół ustępuje w ciągu
tygodnia po każdym wstrzyknięciu.

Jeśli działania te nasilą się, należy powiedzieć o tym lekarzowi.

Często: mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 10 pacjentów
- zapalenie środkowej warstwy ściany oka (zapalenie błony naczyniowej oka),
- odwarstwienie żelopodobnej substancji wewnątrz oka (odłączenie ciała szklistego),
- przedarcie siatkówki (tylnej części oka wrażliwej na światło) lub jednej z jej warstw (przedarcie
  nabłonka barwnikowego siatkówki),
- zmniejszona ostrość widzenia,
- krwawienie w siatkówce (krwotok siatkówkowy),
- zapalenie tęczówki, barwnej części oka,
- zapalenie w tęczówce i sąsiadującej z nią tkance oka (zapalenie tęczówki i ciała rzęskowego),
- nagła utrata wzroku z powodu zablokowania naczyń krwionośnych w tylnej części oka
  (niedrożność naczyń siatkówki),
- krwawienie w oku (krwotok do ciała szklistego),
- zmętnienie soczewki oka (zaćma),
- krwawienie z małych naczyń krwionośnych w zewnętrznej warstwie oka (krwawienie w obrębie
  spojówki),
- przemieszczające się plamy w polu widzenia (męty w ciele szklistym),
- ból oka,
- zwiększenie ciśnienia wewnątrz oka (zwiększenie ciśnienia śródgałkowego),
- zaczerwienienie części białkówki oka (zapalenie spojówek),
- nieostre lub niewyraźne widzenie,
- zadrapanie rogówki, uszkodzenie przezroczystej warstwy gałki ocznej pokrywającej tęczówkę
  (otarcie rogówki),
- uszkodzenie przezroczystej warstwy gałki ocznej pokrywającej tęczówkę (punkcikowate
  zapalenie rogówki),
- reakcje alergiczne (nadwrażliwość).

Niezbyt często: mogą dotyczyć nie więcej niż 1 na 100 pacjentów
- zapalenie wnętrza gałki ocznej,
- ślepota,
- nagła utrata widzenia spowodowana zablokowaniem przepływu krwi w tętnicy w oku
  (niedrożność tętnicy siatkówki),
- odwarstwienie siatkówki,
- zaczerwienienie oka (przekrwienie spojówek),
- zwiększone wytwarzanie łez (wzmożone łzawienie),
- nieprawidłowe odczucie w oku,
- odwarstwienie jednej z warstw siatkówki (odwarstwienie nabłonka barwnikowego siatkówki),
- zapalenie żelopodobnej substancji wewnątrz oka (zapalenie ciała szklistego),
- zapalenie przedniej części oka (zapalenie lub odczyn zapalny w przedniej komorze oka),
- obrzęk rogówki, przezroczystej warstwy gałki ocznej (obrzęk rogówki),
- zapalenie naczyń krwionośnych w tylnej części oka (zapalenie naczyń siatkówki),
- zapalenie białej zewnętrznej warstwy oka (zapalenie twardówki).

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio
do „krajowego systemu zgłaszania” wymienionego w załączniku V. Dzięki zgłaszaniu działań
niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.

Nie przeprowadzono badań dotyczących interakcji.

Novartis Poland Sp. z o.o.
ul. Marynarska 15
02-674 Warszawa
22-375-48-88
www.novartis.com/pl-pl/