Beriplex P/N 500 proszek i rozp. do sporządzenia roztworu do wstrzykiwań

1 fiolka Beriplex P/N 250 zawiera nominalnie: 200-480 j.m. czynnika II, 100-250 j.m. czynnika VII, 200-310 j.m. czynnika IX, 220-600 j.m. czynnika X oraz 150-450 j.m. białka C, 120-380 j.m. białka S. 1 fiolka Beriplex P/N 500 zawiera nominalnie: 400-960 j.m. czynnika II, 200-500 j.m. czynnika VII, 400-620 j.m. czynnika IX, 440-1200 j.m. czynnika X oraz 300-900 j.m. białka C, 240-760 j.m. białka S. Specyficzna aktywność czynnika IX wynosi 2,5 j.m./mg białka całkowitego. Lek zawiera sód (do 343 mg/100 ml).

Koncentrat czynników krzepnięcia zespołu protrombiny (czynniki krzepnięcia II, VII, IX i X) w połączeniu z białkiem C i białkiem S. Czynnik VII jest zymogenem aktywnej proteazy serynowej czynnika VIIa, który doprowadza do aktywacji zewnątrzpochodnego toru krzepnięcia. Kompleks tromboplastyna tkankowa - czynnik VIIa aktywuje czynniki krzepnięcia IX i X, czego efektem jest powstanie czynników IXa i Xa. W wyniku dalszej aktywacji kaskady krzepnięcia protrombina (czynnik II) przechodzi w formę aktywną i przekształcana jest w trombinę. Poprzez działanie trombiny, fibrynogen zostaje przekształcony w fibrynę, co doprowadza do uformowania się skrzepu. Pozostałe składniki, inhibitory krzepnięcia białko C i białko S, są także syntetyzowane w wątrobie. Biologiczna aktywność białka C jest wymuszona przez kofaktor białko S. Aktywowane białko C hamuje proces krzepnięcia poprzez inaktywację czynnika Va i VIIIa. Białko S jako kofaktor białka C wspomaga proces hamowania krzepnięcia. Podanie ludzkich czynników krzepnięcia zespołu protrombiny prowadzi do podwyższenia stężenia w osoczu czynników krzepnięcia zależnych od witaminy K i może chwilowo wyrównać zaburzenia procesu krzepnięcia u pacjentów z niedoborem jednego lub kilku czynników krzepnięcia. T_0,5 jest następujący: czynnik II 60 h, czynnik VII 4 h, czynnik IX 17 h, czynnik X 31 h, białko C 47 h, białko S 49 h. Lek jest dystrybuowany i metabolizowany w ustroju tak samo jak endogenne czynniki krzepnięcia II, VII, IX i X. Dostępność preparatu jest natychmiastowa; dostępność biologiczna jest proporcjonalna do podanej dawki.

Leczenie i profilaktyka okołooperacyjna krwawień w nabytym niedoborze czynników krzepnięcia zespołu protrombiny, takich jak niedobór wywołany stosowaniem leków z grupy antagonistów witaminy K oraz w przypadku przedawkowania antagonistów witaminy K, kiedy wymagane jest szybkie wyrównanie niedoborów. Leczenie i profilaktyka okołooperacyjna krwawień we wrodzonych niedoborach któregokolwiek czynnika krzepnięcia zależnego od witaminy K, kiedy zastosowanie preparatu pojedynczego czynnika krzepnięcia nie jest możliwe.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub pomocniczą. W przypadku rozsianego wykrzepiania śródnaczyniowego preparat można stosować dopiero po zakończeniu fazy nadkrzepliwości. Znane incydenty małopłytkowości indukowanej heparyną.

Bezpieczeństwo stosowania leku w ciąży i podczas karmienia piersią nie zostało ustalone. Dotychczasowe wyniki badań na zwierzętach są niewystarczające do oceny wpływu stosowania preparatu na rozrodczość, rozwój zarodka lub płodu, przebieg ciąży oraz rozwój około i poporodowy. Dlatego też, u kobiet w okresie ciąży lub karmienia piersią preparat należy stosować tylko w uzasadnionych przypadkach.

Dożylnie, z szybkością nie większą niż 3 IU/kg mc./min, maksymalnie 210 IU/min, ok. 8 ml/min. Dawkowanie czynnika oraz czas trwania terapii substytucyjnej zależy od stopnia zaawansowania choroby, umiejscowienia i intensywności krwawienia oraz od stanu klinicznego chorego. Wielkość dawki oraz częstość jej podawania powinny być obliczone dla każdego pacjenta indywidualnie. Odstępy między dawkami powinny być dostosowane do wartości okresu półtrwania poszczególnych czynników krzepnięcia należących do zespołu protrombiny. Dawkę indywidualną określa się w oparciu o regularne oznaczanie aktywności w osoczu poszczególnych czynników krzepnięcia, lub na podstawie wyników badań laboratoryjnych ogólnie określających działanie zespołu protrombiny (INR) oraz poprzez ciągłe monitorowanie stanu klinicznego pacjenta. Leczenie i profilaktyka okołooperacyjna krwawień podczas leczenia antagonistami witaminy K. Dawka leku zależy od wartości wskaźnika INR oznaczonego przed rozpoczęciem leczenia oraz od wartości wskaźnika INR, którą pacjent ma uzyskać - wartość wyjściowa INR 2,0-3,9: przybliżona dawka 1 ml/kg mc. (przybliżona dawka 25 IU cz. IX/kg mc.); INR 4,0-6,0: przybliżona dawka 1,4 ml/kg mc. (przybliżona dawka 35 IU cz. IX/kg mc.); INR >6,0: przybliżona dawka 2 ml/kg mc. (przybliżona dawka 50 IU cz. IX/kg mc.). Zaleca się aby nie przekraczać maksymalnej pojedynczej dawki 5000 IU cz. IX. Normalizacja zaburzeń hemostazy spowodowanych stosowaniem antagonistów witaminy K jest zwykle osiągana w ciągu 30 min po iniekcji i utrzymuje się ok. 6-8 h. Jednak, efekt działania witaminy K, jeżeli została równocześnie zastosowana, jest zwykle osiągnięty w ciągu 4-6 h. Dlatego też, powtarzanie leczenia ludzkimi czynnikami krzepnięcia zespołu protrombiny nie jest zwykle konieczne w przypadku, kiedy witamina K została podana. W czasie leczenia należy monitorować wartość wskaźnika INR, ponieważ może on ulegać wahaniom na różnych etapach leczenia.
Krwawienia i profilaktyka okołooperacyjna u pacjentów z wrodzonym niedoborem czynników krzepnięcia należących do zespołu protrombiny, w przypadku, kiedy preparat pojedynczego czynnika krzepnięcia nie jest dostępny. Wyliczenie wymaganej dawki koncentratu czynników krzepnięcia zespołu protrombiny ustala się w oparciu o badania kliniczne. 1 IU cz. IX/kg mc. należy spodziewać się wzrostu aktywności cz. IX w osoczu o 1,3% (0,013 IU/ml) w stosunku do normy; 1 IU cz. VII/kg mc. powoduje wzrost aktywności cz. VII w osoczu o 1,7% w stosunku do normy (0,017 IU/ml); 1 IU cz. II/kg mc. zwiększa aktywność cz. II w osoczu o 1,9% w stosunku do normy (0,019 IU/ml); 1 IU cz. X/kg mc. zwiększa aktywność cz. X w osoczu o 1,8% w stosunku do normy (0,018 IU/ml). Aktywność czynnika krzepnięcia w osoczu jest wyrażana procentowo (w stosunku do prawidłowego osocza ludzkiego) lub w jednostkach międzynarodowych (zgodnie z międzynarodowym standardem dla konkretnego czynnika krzepnięcia w osoczu). Jedna jednostka międzynarodowa (IU) aktywności czynnika krzepnięcia jest równa aktywności tego czynnika zawartego w 1 ml prawidłowego osocza ludzkiego. Na przykład, obliczenie wymaganej dawki czynnika X opiera się na empirycznym stwierdzeniu, że 1 IU cz. X na kg masy ciała zwiększa aktywność osoczowego cz. X o 0,018 IU/ml. Wymagane dawkowane obliczane jest przy użyciu następującego wzoru: Wymagana liczba jednostek = masa ciała [kg] x pożądany wzrost aktywności cz. X [IU/ml] x 56, gdzie 56 (ml/kg) jest odwrotnością obserwowanej skuteczności. W przypadku, kiedy stan pacjenta ulega poprawie, tę wartość należy użyć do obliczenia dawki.

U pacjentów z nabytym niedoborem czynników krzepnięcia zależnych od witaminy K (np. wywołanych leczeniem antagonistami witaminy K), lek powinien być użyty w przypadku, kiedy konieczne jest szybkie wyrównanie niedoborów czynników krzepnięcia zespołu protrombiny, takich jak duże krwawienia lub pilny zabieg operacyjny. W innych przypadkach zredukowanie dawki leków antagonistów witaminy K i/lub podanie witaminy K jest wystarczające. U pacjentów otrzymujących leki z grupy antagonistów witaminy K może występować stan nadkrzepliwości, podanie więc tym chorym ludzkich czynników krzepnięcia zespołu protrombiny może ten stan zaostrzyć. U pacjentów z wrodzonym niedoborem któregokolwiek czynnika krzepnięcia z grupy zależnych od witaminy K, właściwy czynnik krzepnięcia powinien być zastosowany, o ile jest dostępny. W przypadku wystąpienia reakcji alergicznej lub typu anafilaktycznego, podawanie preparatu powinno być natychmiast przerwane (zaprzestanie iniekcji) i powinno być rozpoczęte właściwe leczenie. Istnieje ryzyko wystąpienia zakrzepicy lub rozsianego wykrzepiania śródnaczyniowego (DIC), zarówno u pacjentów z nabytymi jak i wrodzonymi niedoborami, leczonymi ludzkimi czynnikami krzepnięcia zespołu protrombiny szczególnie powtarzanymi dawkami. Ryzyko to może być większe u chorych leczonych w izolowanym niedoborze czynnika VII, podczas gdy pozostałe zależne od witaminy K czynniki krzepnięcia, z dłuższymi okresami półtrwania, mogą skumulować się do poziomu wyższego niż normalny. Pacjenci podczas leczenia ludzkimi czynnikami krzepnięcia zespołu protrombiny powinni być pod wnikliwą obserwacją w kierunku wystąpienia objawów DIC lub zakrzepicy. Ponieważ istnieje potencjalne ryzyko powikłań zakrzepowo-zatorowych, należy zachować ostrożność oraz rozważyć korzyści z leczenia wobec ryzyka wystąpienia powikłań, kiedy lek jest stosowany u pacjentów z wywiadem choroby wieńcowej lub zawału serca, u pacjentów z chorobami wątroby, bezpośrednio po zabiegach operacyjnych, u noworodków oraz u pacjentów z podwyższonym ryzykiem choroby zakrzepowo-zatorowej lub DIC lub równoczesny niedobór inhibitora. Jeżeli możliwe, zaleca się podanie antytrombiny III przed zastosowaniem czynników krzepnięcia u pacjentów z DIC oraz sepsą. U pacjentów z DIC może zachodzić konieczność uzupełnienia czynników krzepnięcia kompleksu protrombiny, jednak preparat czynników krzepnięcia można zastosować dopiero po zakończeniu fazy nadkrzepliwości (np. poprzez leczenie choroby podstawowej, trwałej normalizacji poziomu antytrombiny III). W przypadku zastosowania leku w zaburzeniach krzepnięcia powinno zostać rozważone profilaktyczne podanie heparyny. Nie ma dostępnych danych klinicznych dotyczących stosowania preparatu w przypadku krwawień okołoporodowych z powodu niedoboru witaminy K u noworodków. Mimo stosowania metod inaktywacji czynników zakaźnych, nie można całkowicie wykluczyć przeniesienia z preparatem znanych i nieznanych patogenów. Podejmowane środki zapobiegające zakażeniom uważane są za skuteczne wobec wirusów otoczkowych, takich jak: HIV, HBV i HCV oraz bezotoczkowego wirusa zapalenia wątroby typu A (HAV); mogą mieć ograniczoną skuteczność wobec wirusów bezotoczkowych, takich jak parwowirus B19. U pacjentów otrzymujących regularnie lub w powtarzających się okresach czasu leki pochodzące z osocza ludzkiego, zaleca się zastosowanie odpowiednich szczepień (przeciwko WZW typu A i B). W przypadku większych interwencji chirurgicznych wymagane jest dokładne monitorowanie leczenia substytucyjnego poprzez wykonywanie badań układu krzepnięcia (oznaczanie aktywności poszczególnych czynników krzepnięcia i/lub badań określających ogólnie aktywność czynników krzepnięcia zespołu protrombiny). Brak doświadczenia w leczeniu dzieci. Lek zawiera sód, co należy uwzględnić w przypadku ograniczania sodu w diecie.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Następujące działania niepożądane były obserwowane często (u mniej niż 1 na 10 pacjentów):
• Ryzyko nasilenia procesu tworzenia się skrzeplin (patrz punkt 2)
• Ból głowy
• Wzrost temperatury ciała

Następujące działania niepożądane były obserwowane niezbyt często (u mniej niż 1 na 100
pacjentów):
• Nadwrażliwość lub reakcje alergiczne (patrz punkt 2)

Częstość występowania następujących działań niepożądanych jest nieznana (nie może być określona
na podstawie dostępnych danych):
• Ciężkie krwawienia będące wynikiem nadmiernego wykrzepiania
• Reakcje anafilaktyczne ze wstrząsem włącznie (patrz punkt 2)
• Tworzenie krążących przeciwciał hamujących jeden lub więcej czynników krzepnięcia

Dzieci i młodzież
Brak danych dotyczących stosowania leku Beriplex u dzieci i młodzieży.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie . Działania niepożądane można zgłaszać
bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych
Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C
02-222 Warszawa
tel.: +48 22 49 21 301
fax.: +48 22 49 21 309
Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Czynniki krzepnięcia zespołu protrombiny neutralizują efekt leczenia antagonistami witaminy K, nie są natomiast znane interakcje z innymi preparatami.

CSL Behring Sp z o.o.
ul. A. Branickiego 17
02-972 Warszawa
www.cslbehring.pl