Besponsa 1 mg proszek do sporządzenia koncentratu roztworu do infuzji

1 fiolka zawiera 1 mg inotuzumabu ozogamycyny. Po rozpuszczeniu 1 ml roztworu zawiera 0,25 mg inotuzumabu ozogamycyny.

Lek przeciwnowotworowy. Inotuzumab ozogamycyny jest koniugatem przeciwciało-lek (ADC) składającym się z przeciwciała monoklonalnego skierowanego przeciw antygenowi CD22, które jest kowalencyjnie związane z dimetylohydrazydem N-acetylo-gamma-kalicheamycyny (CalichDMH). Inotuzumab jest humanizowanym przeciwciałem - immunoglobuliną klasy G podklasy 4 (IgG4), które swoiście rozpoznaje ludzki antygen CD22. Mała cząsteczka N-acetylo-gamma-kalicheamicyna jest produktem cytotoksycznym. N-acetylo-gamma-kalicheamicyna jest kowalencyjnie przyłączona do przeciwciała za pomocą łącznika rozszczepialnego przez kwas. Aktywność przeciwnowotworowa inotuzumabu ozogamycyny wynika z wiązania się koniugatu przeciwciało-lek (ADC) z komórkami nowotworowymi wykazującymi ekspresję antygenu CD22, a następnie internalizacji kompleksu ADC-CD22 i wewnątrzkomórkowego uwalniania dimetylohydrazydu N-acetylo-gamma-kalicheamicyny przez hydrolityczne rozszczepienie łącznika. Aktywacja dimetylohydrazydu N-acetylo-gamma-kalicheamicyny wywołuje pęknięcia dwuniciowego DNA, a następnie zatrzymanie cyklu komórkowego i apoptotyczną śmierć komórki. U pacjentów z nawrotową lub oporną na leczenie ALL leczonych inotuzumabem ozogamycyny w zalecanej dawce początkowej (1,8 mg/m² pc./cykl) ekspozycję w stanie stacjonarnym osiągano przed cyklem 4. W warunkach in vitro wiązanie dimetylohydrazydu N-acetylo-gamma-kalicheamycyny z białkami osocza ludzkiego wynosi ok. 97%. W warunkach in vitro dimetylohydrazyd N-acetylo-gammakalicheamycyny jest substratem glikoproteiny P (P-gp). W warunkach in vitro dimetylohydrazyd N-acetylo-gamma-kalicheamycyny był głównie metabolizowany w wyniku redukcji nieenzymatycznej. Farmakokinetyka inotuzumabu ozogamycyny została dokładnie scharakteryzowana za pomocą modelu dwukompartmentowego z liniowymi oraz zależnymi od czasu komponentami klirensu. Biologiczny T_0,5 pod koniec cyklu 4. wynosił ok. 12,3 dnia. Po podaniu kilku dawek odnotowano 5,3-krotną kumulację inotuzumabu ozogamycyny pomiędzy cyklem 1. a 4.

Monoterapia w leczeniu dorosłych pacjentów z nawrotową lub oporną na leczenie ostrą białaczką limfoblastyczną (ALL) wywodzącą się z komórek prekursorowych limfocytów B, z ekspresją antygenu CD22. W przypadku dorosłych pacjentów z nawrotową lub oporną na leczenie ALL wywodzącą się z komórek prekursorowych limfocytów B z chromosomem Philadelphia (Ph+) powinno wystąpić niepowodzenie leczenia co najmniej jednym inhibitorem kinazy tyrozynowej (TKI).

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Potwierdzona ostra lub czynna choroba wenookluzyjna wątroby / zespół niewydolności zatokowej wątroby (VOD/SOS). Ciężka czynna choroba wątroby (np. marskość wątroby, guzkowy przerost regeneracyjny, aktywne zapalenie wątroby).

Kobiety w wieku rozrodczym powinny nie zachodzić w ciążę podczas stosowania inotuzumabu ozogamycyny. Kobiety powinny stosować skuteczne metody antykoncepcji w trakcie leczenia i co najmniej przez 8 mies. po podaniu ostatniej dawki. Mężczyźni, którzy mają partnerki w wieku rozrodczym powinni stosować skuteczne metody antykoncepcji w trakcie leczenia i co najmniej przez 5 mies. po podaniu jego ostatniej dawki. Leku nie stosować u kobiet w okresie ciąży, chyba że potencjalne korzyści dla matki przewyższają potencjalne ryzyko dla płodu. Kobiety w ciąży, pacjentki, które zajdą w ciążę podczas stosowania inotuzumabu ozogamycyny oraz leczonych mężczyzn mających ciężarne partnerki należy poinformować o potencjalnym zagrożeniu dla płodu. W oparciu o dane z badań nieklinicznych dotyczących bezpieczeństwa inotuzumab ozogamycyny może wywierać szkodliwy wpływ na zarodek i płód podczas stosowania u kobiet w ciąży. Ze względu na możliwość wystąpienia działań niepożądanych u dzieci karmionych piersią kobiety nie powinny karmić piersią podczas leczenia inotuzumabem ozogamycyny i przez co najmniej 2 mies. po otrzymaniu ostatniej dawki. Inotuzumab ozogamycyny może zmniejszać płodność męską i żeńską. Brak jest danych na temat płodności u pacjentów. Przed rozpoczęciem leczenia zarówno kobiety, jak i mężczyźni powinni zasięgnąć informacji na temat metod zachowania płodności.

Dożylnie. Lek należy podawać pod nadzorem lekarza specjalizującego się w stosowaniu leków przeciwnowotworowych oraz w miejscu, w którym istnieje możliwość natychmiastowego skorzystania z pełnego wyposażenia reanimacyjnego. Leczenie pacjentów z nawrotową lub oporną na leczenie ALL wywodzącą się z komórek prekursorowych limfocytów B można rozważać, jeśli wynik ekspresji antygenu CD22 przed rozpoczęciem terapii, uzyskany po przeprowadzeniu oznaczenia zwalidowaną i czułą metodą, wynosi >0%. U pacjentów, u których stwierdzono krążące limfoblasty, przed podaniem pierwszej dawki zaleca się przeprowadzenie cytoredukcji z zastosowaniem skojarzonego leczenia hydroksymocznikiem, steroidami i (lub) winkrystyną do uzyskania liczby komórek blastycznych we krwi obwodowej ≤10 000/mm³. Przed rozpoczęciem leczenia zaleca się zastosowanie premedykacji kortykosteroidem, lekiem przeciwgorączkowym oraz lekiem przeciwhistaminowym. U pacjentów z dużą masą nowotworu przed rozpoczęciem podawania zaleca się zastosowanie premedykacji w celu zmniejszenia stężenia kwasu moczowego i nawodnienia. Lek należy podawać w 3- lub 4-tygodniowych cyklach. U pacjentów, którzy zostaną poddani przeszczepowi krwiotwórczych komórek macierzystych (HSCT) zaleca się zastosowanie 2 cykli leczenia. Trzeci cykl terapii można rozważyć u pacjentów, u których po 2 cyklach leczenia nie uzyskano całkowitej remisji (CR) ani całkowitej remisji z niepełną regeneracją hematologiczną (CRi) i stwierdzono minimalną chorobę resztkową (MRD). U pacjentów, którzy nie będą poddawani HSCT, można zastosować maksymalnie 6 cykli. Leczenie pacjentów, którzy nie osiągnęli CR lub CRi po 3 cyklach terapii, należy przerwać. W pierwszym cyklu leczenia zalecana całkowita dawka dla wszystkich pacjentów wynosi 1,8 mg/m² pc. na cykl, podawana w 3 dawkach podzielonych: w dniu 1. (0,8 mg/m² pc.), dniu 8. (0,5 mg/m² pc.) i dniu 15. (0,5 mg/m² pc.). Pierwszy cykl leczenia powinien trwać 3 tyg., ale można go przedłużyć do 4 tyg., jeśli u pacjenta wystąpi CR lub CRi oraz (albo) w celu umożliwienia ustąpienia objawów toksyczności. W kolejnych cyklach zalecana dawka inotuzumabu ozogamycyny to 1,5 mg/m² pc. na cykl, podawana w 3 dawkach podzielonych: w dniu 1. (0,5 mg/m² pc.), dniu 8. (0,5 mg/m² pc.) i dniu 15. (0,5 mg/m² pc.) u pacjentów, którzy uzyskali CR lub CRi, lub 1,8 mg/m² pc. na cykl, podawana w 3 dawkach podzielonych: w dniu 1. (0,8 mg/m² pc.), dniu 8. (0,5 mg/m² pc.) i dniu 15. (0,5 mg/m² pc.) u pacjentów, którzy nie uzyskali CR lub CRi. Kolejne cykle leczenia powinny trwać 4 tyg. Modyfikacje dawki. Może zaistnieć konieczność modyfikacji dawki ze względu na bezpieczeństwo i tolerancję u danego pacjenta. Leczenie niektórych działań niepożądanych może wymagać przerwania i (lub) zmniejszenia dawkowania bądź całkowitego zaprzestania podawania leku. Jeśli dawka zostanie zmniejszona z powodu toksyczności związanej ze stosowaniem leku, dawki tej nie należy ponownie zwiększać. Modyfikacje dawki z powodu toksyczności hematologicznej na początku cyklu leczenia (w dniu 1.). Przed rozpoczęciem leczenia inotuzumabem ozogamycyny ANC ≥1 x 10⁹/l - w przypadku zmniejszenia ANC należy przerwać kolejny cykl leczenia aż do powrotu do wartości ≥ 1 x 10⁹/l. Przed rozpoczęciem leczenia liczba płytek krwi ≥50 x 10⁹/l - w przypadku zmniejszenia liczby płytek krwi należy przerwać kolejny cykl leczenia aż do powrotu do wartości ≥ 50 x 10⁹/l. Przed rozpoczęciem leczenia ANC <1 x 10⁹/l i (lub) liczba płytek krwi <50 x 10⁹/l - w przypadku zmniejszenia ANC i (lub) liczby płytek krwi należy przerwać kolejny cykl leczenia aż do chwili, gdy spełniony zostanie przynajmniej jeden z poniższych warunków: ANC i liczba płytek krwi powrócą przynajmniej do wartości na poziomie wyjściowym z poprzedniego cyklu lub ANC powróci do wartości ≥1 x 10⁹/l i liczba płytek krwi powróci do wartości ≥50 x 10⁹/l lub stan zdrowia pacjenta ustabilizuje się lub poprawi (w oparciu o ostatnie wyniki badania szpiku kostnego) oraz uzna się, że przyczyną zmniejszenia ANC i liczby płytek krwi jest choroba podstawowa (nie zaś toksyczność związana ze stosowaniem inotuzumabu ozogamycyny). Modyfikacje dawki z powodu toksyczności niehematologicznej w dowolnym punkcie czasowym w trakcie leczenia. VOD/SOS lub inne ciężkie toksyczne uszkodzenie wątroby - należy całkowicie zaprzestać leczenia. Bilirubina całkowita >1,5 x GGN oraz AspAT/AlAT >2,5 x GGN - przerwać dawkowanie aż do powrotu bilirubiny całkowitej do wartości ≤1,5 x GGN i AspAT/AlAT ≤2,5 x GGN przed podaniem każdej dawki, chyba że wartości te związane są z zespołem Gilberta lub hemolizą; jeśli stężenie bilirubiny całkowitej nie powróci do wartości ≤1,5 x GGN lub AspAT/AlAT nie powrócą do wartości ≤2,5 x GGN, należy całkowicie zaprzestać leczenia. Reakcje spowodowane infuzją - przerwać infuzję i podjąć odpowiednie postępowanie; w zależności od nasilenia reakcji związanych z infuzją należy rozważyć zaprzestanie jej podawania lub zastosowanie steroidów i leków przeciwhistaminowych; w przypadku ciężkich lub zagrażających życiu reakcji związanych z infuzją należy całkowicie zaprzestać leczenia. Toksyczność niehematologiczna w stopniu ≥2 (związana z inotuzumabem ozogamycyny) - przerwać leczenie i odczekać do zmniejszenia objawów toksyczności do stopnia 1 lub powrotu zdrowia pacjenta do stanu sprzed leczenia, przed podaniem każdej dawki. Modyfikacje dawki w zależności od czasu trwania przerwy w dawkowaniu z powodu toksyczności. Czas trwania przerwy w dawkowaniu z powodu toksyczności <7 dni (w trakcie cyklu) - przerwać kolejną dawkę (zachować odstęp co najmniej 6 dni między kolejnymi dawkami). Czas trwania przerwy w dawkowaniu ≥7 dni - pominąć kolejną dawkę w trakcie cyklu. Czas trwania przerwy w dawkowaniu ≥14 dni - po normalizacji stanu zdrowia pacjenta zmniejszyć całkowitą dawkę o 25% w kolejnym cyklu; jeśli zajdzie konieczność dalszej modyfikacji dawki, należy zredukować liczbę dawek do 2 na cykl w kolejnych cyklach; gdy zmniejszenie całkowitej dawki o 25% a następnie redukcja do 2 dawek na cykl nie będzie tolerowane, należy całkowicie zaprzestać leczenia. Czas trwania przerwy w dawkowaniu ≥28 dni - rozważyć całkowite zaprzestanie podawania inotuzumabu ozogamycyny. Szczególne grupy pacjentów. Nie ma konieczności dostosowywania dawki początkowej ze względu na wiek pacjenta. Lek jest przeciwwskazany u pacjentów z ciężką czynną chorobą wątroby (np. marskość wątroby, guzkowy przerost regeneracyjny, aktywne zapalenie wątroby). Nie ma konieczności dostosowywania dawki początkowej u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby, u których stężenie bilirubiny całkowitej wynosi ≤1,5 x GGN, a AspAT i (lub) AlAT ≤2,5 x GGN. Dane dotyczące bezpieczeństwa stosowania leku u pacjentów, u których przed rozpoczęciem dawkowania stężenie bilirubiny całkowitej wynosiło >1,5 x GGN i AspAT/AlAT >2,5 x GGN, są ograniczone. Należy przerwać stosowanie lektu aż do powrotu bilirubiny całkowitej do wartości ≤1,5 x GGN i AspAT/AlAT ≤2,5 x GGN przed podaniem każdej dawki, chyba że wartości te są związane z zespołem Gilberta lub hemolizą. Jeśli stężenie bilirubiny całkowitej nie powróci do wartości ≤1,5 x GGN lub AspAT/AlAT nie powrócą do wartości ≤2,5 x GGN, należy całkowicie zaprzestać leczenia. Nie ma konieczności dostosowywania dawki początkowej u pacjentów z łagodnymi, umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (CCr 60-89 ml/min, 30-59 ml/min lub 15-29 ml/min, odpowiednio). Nie badano bezpieczeństwa i skuteczności stosowania leku u pacjentów ze schyłkową niewydolnością nerek. Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności leku u dzieci (w wieku 0-<18 lat). Sposób podania. Infuzję należy podawać przez 1 h. leku nie należy podawać we wstrzyknięciu ani bolusie dożylnym. Przed podaniem lek należy rozpuścić i rozcieńczyć. W trakcie wlewu oraz przez co najmniej 1 h po jego zakończeniu pacjentów należy monitorować w kierunku reakcji związanych z wlewem.

U pacjentów otrzymujących lek zgłaszano przypadki hepatotoksyczności, w tym ciężkie, zagrażające życiu, a czasami śmiertelne przypadki choroby wenookluzyjnej wątroby / zespołu niewydolności zatokowej wątroby (VOD/SOS). Inotuzumab ozogamycyny znacznie zwiększał ryzyko VOD/SOS w porównaniu ze standardowymi schematami chemioterapii stosowanymi w tej populacji pacjentów. Ryzyko było szczególnie widoczne u pacjentów, którzy zostali poddani HSCT po zakończeniu terapii. Zgłaszana częstość VOD/SOS po HSCT wynosiła ≥50% w następujących podgrupach pacjentów: u pacjentów, u których zastosowano schemat kondycjonowania HSCT zawierający 2 środki alkilujące; u pacjentów w wieku ≥65 lat; u pacjentów ze stężeniem bilirubiny w surowicy ≥GGN przed HSCT. Należy unikać schematów kondycjonowania HSCT zawierających 2 środki alkilujące. Należy rozważyć stosunek korzyści do ryzyka przed podaniem inotuzumabu ozogamycyny pacjentom, u których zastosowanie w przyszłości schematów kondycjonowania HSCT zawierających 2 środki alkilujące będzie prawdopodobnie nieuniknione. U pacjentów, u których przed HSCT stężenie bilirubiny w surowicy ≥GGN można przeprowadzić HSCT po zakończeniu leczenia inotuzumabem ozogamycyny jedynie po dokładnym rozważeniu stosunku korzyści do ryzyka. Jeżeli pacjenci zostaną poddani HSCT, należy ich uważnie monitorować w kierunku objawów podmiotowych i przedmiotowych VOD/SOS. Do innych czynników, które wydają się zwiększać ryzyko VOD/SOS u pacjentów po HSCT należą: wcześniej przebyta HSCT, wiek ≥55 lat, choroba wątroby w wywiadzie i (lub) zapalenie wątroby przed rozpoczęciem leczenia, kolejne rzuty chemioterapii ratunkowej oraz większa liczba cykli leczenia. Należy dokładnie rozważyć, czy podać inotuzumab ozogamycyny pacjentom, którzy zostali wcześniej poddani HSCT. Żaden z pacjentów z nawrotową lub oporną na leczenie ALL leczonych inotuzumabem ozogamycyny w badaniach klinicznych nie został poddany HSCT w ciągu 4 mies. poprzedzających leczenie. U pacjentów z chorobą wątroby w wywiadzie przed rozpoczęciem leczenia inotuzumabem ozogamycyny należy przeprowadzić dokładne badania (np. badanie USG, badanie w kierunku wirusowego zapalenia wątroby) w celu wykluczenia ciężkiej czynnej choroby wątroby. Ze względu na ryzyko VOD/SOS u pacjentów przygotowywanych do HSCT zaleca się zastosowanie 2 cykli leczenia inotuzumabem ozogamycyny; a zastosowanie trzeciego cyklu można rozważyć u pacjentów, uktórych po 2 cyklach nie osiągnięto CR lub CRi i nie wykluczono MRD. Wszystkich pacjentów, a w szczególności pacjentów po HSCT należy ściśle monitorować w kierunku objawów podmiotowych i przedmiotowych VOD/SOS, w tym zwiększonych wartości bilirubiny całkowitej, powiększenia wątroby (które może być bolesne), szybkiego zwiększenia masy ciała oraz wodobrzusza. Kontrolowanie wyłącznie parametru bilirubiny całkowitej może nie wystarczyć do zidentyfikowania wszystkich pacjentów ze zwiększonym ryzykiem VOD/SOS. U wszystkich pacjentów przed podaniem oraz po podaniu każdej dawki inotuzumabu ozogamycyny należy monitorować wyniki prób wątrobowych, w tym AlAT, AspAT, bilirubinę całkowitą oraz fosfatazę alkaliczną. W przypadku nieprawidłowych wartości prób wątrobowych należy częściej monitorować wyniki prób wątrobowych oraz przedmiotowe i podmiotowe objawy kliniczne hepatotoksyczności. U pacjentów, którzy są przygotowywani do HSCT, należy ściśle monitorować próby wątrobowe w pierwszym miesiącu po HSCT, a następnie rzadziej, zgodnie ze standardową praktyką medyczną. Zwiększenie wartości parametrów prób wątrobowych może wymagać przerwania lub zmniejszenia dawkowania lub całkowitego zaprzestania podawania inotuzumabu ozogamycyny. Należy całkowicie zaprzestać leczenia, jeśli wystąpi VOD/SOS. Jeżeli VOD/SOS będzie o ciężkim nasileniu, należy podjąć standardowe leczenie kliniczne. U pacjentów, którzy otrzymywali inotuzumab ozogamycyny zgłaszano przypadki neutropenii, małopłytkowości, niedokrwistości, leukopenii, gorączki neutropenicznej, limfopenii i pancytopenii; zgłaszano powikłania związane z neutropenią i małopłytkowością (w tym odpowiednio zakażenia i krwawienia /krwotoki). Przed podaniem każdej dawki inotuzumabu ozogamycyny u pacjentów należy wykonać pełną morfologię krwi. W czasie leczenia należy monitorować pacjentów w kierunku wystąpienia przedmiotowych i podmiotowych objawów zakażenia w czasie leczenia i po HSCT, krwawienia/krwotoku oraz innych objawów mielosupresji. W stosownych przypadkach należy podawać pacjentom profilaktyczne leki przeciwinfekcyjne i przeprowadzać badania kontrolne w trakcie leczenia i po jego zakończeniu. Leczenie ciężkich zakażeń, krwawienia/krwotoku oraz innych objawów mielosupresji, w tym ciężkiej neutropenii lub małopłytkowości, może wymagać przerwania dawkowania, zmniejszenia dawki lub całkowitego zaprzestania leczenia. Ze względu na ryzyko wystąpienia reakcji spowodowanych podaniem infuzji przed rozpoczęciem podawania zaleca się poddanie pacjentów premedykacji kortykosteroidami, lekami przeciwgorączkowymi oraz przeciwhistaminowymi. Pacjentów należy ściśle monitorować w czasie wlewu i co najmniej przez 1 h po jego zakończeniu w kierunku reakcji związanych z wlewem, w tym niedociśnienia tętniczego, uderzeń gorąca lub problemów z oddychaniem. W przypadku pojawienia się reakcji związanych z infuzją należy przerwać infuzję i zapewnić odpowiednią opiekę medyczną. W zależności od nasilenia reakcji związanych z infuzją należy rozważyć przerwanie infuzji lub podanie steroidów i leków przeciwhistaminowych. W przypadku wystąpienia ciężkich lub zagrażających życiu reakcji związanych z infuzją należy całkowicie zaprzestać leczenia. U pacjentów otrzymujących inotuzumab ozogamycyny zgłaszano zespół rozpadu guza (TLS) o nasileniu potencjalnie zagrażającym życiu lub śmiertelnym. U pacjentów z dużą masą nowotworu przed rozpoczęciem dawkowania zaleca się zastosowanie premedykacji w celu zmniejszenia stężenia kwasu moczowego i nawodnienia. Pacjentów należy monitorować w kierunku objawów przedmiotowych i podmiotowych TLS i leczyć zgodnie ze standardową praktyką medyczną. Należy zachować ostrożność podczas podawania inotuzumabu ozogamycyny pacjentom z wydłużeniem odstępu QT w wywiadzie lub z predyspozycją do wydłużenia odstępu QT, którzy przyjmują leki mogące wydłużać odstęp QT oraz pacjentom z zaburzeniami elektrolitowymi. U osób tych należy wykonać EKG oraz badanie elektrolitów przed rozpoczęciem leczenia oraz okresowo w trakcie leczenia. Pacjentów otrzymujących inotuzumab ozogamycyny należy monitorować w kierunku zwiększonej aktywności amylazy i lipazy oraz badać w kierunku choroby wątroby i dróg żółciowych, i leczyć zgodnie ze standardową praktyką medyczną. Nie badano bezpieczeństwa stosowania żywych szczepionek wirusowych w trakcie leczenia inotuzumabem ozogamycyny lub po jego zakończeniu. Szczepienie żywymi szczepionkami wirusowymi nie jest zalecane przez co najmniej 2 tyg. przed rozpoczęciem leczenia, w trakcie leczenia oraz do czasu uzyskania regeneracji limfocytów B po ostatnim cyklu leczenia. Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na 1 mg inotuzumabu ozogamycyny - to znaczy lek uznaje się za "wolny od sodu". Lek może być dalej przygotowywany do podania z roztworami zawierającymi sód i należy to rozpatrywać w odniesieniu do całkowitej zawartości sodu ze wszystkich źródeł, które zostaną podane pacjentowi.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Niektóre z nich mogą być ciężkie.

Należy natychmiast powiedzieć lekarzowi, jeśli u pacjenta wystąpią objawy następujących ciężkich
działań niepożądanych:
- reakcje spowodowane podaniem wlewu (patrz punkt 2); objawy obejmują gorączkę i dreszcze
  lub problemy z oddychaniem w czasie wlewu leku BESPONSA lub niedługo po jego
  zakończeniu.
- wenookluzyjna choroba wątroby (patrz punkt 2); objawy obejmują szybki przyrost masy ciała,
  ból w górnej, prawej stronie brzucha, powiększenie wątroby, gromadzenie się płynu powodujące
  obrzęk jamy brzusznej oraz zwiększenie stężenia bilirubiny i (lub) aktywności enzymów
  wątrobowych (które mogą powodować zażółcenie skóry lub białkówek oczu).
- mała liczba krwinek zwanych neutrofilami (niekiedy z towarzyszącą gorączką), czerwonych
  krwinek, białych krwinek, limfocytów lub składników krwi zwanych płytkami krwi (patrz punkt
  2); objawy obejmują wystąpienie zakażenia lub gorączki, łatwe tworzenie się siniaków lub
  częste krwawienie z nosa.
- zespół rozpadu guza (patrz punkt 2); do objawów zalicza się zaburzenia pracy żołądka i jelit (na
  przykład nudności, wymioty, biegunka), serca (na przykład zmiany rytmu serca), nerek (na
  przykład zmniejszona ilość wydalanego moczu, krew w moczu) oraz układu nerwowego
  i mięśniowego (na przykład skurcze, osłabienie lub przykurcze mięśni).
- wydłużenie odstępu QT (patrz punkt 2); objawy obejmują zmianę aktywności elektrycznej
  serca, która może powodować ciężkie zaburzenie rytmu serca. Jeżeli u pacjenta wystąpią takie
  objawy, jak zawroty głowy, uczucie pustki w głowie lub omdlenie, należy powiedzieć o tym
  lekarzowi.

Pozostałe działania niepożądane to:

Bardzo często: mogą wystąpić u więcej niż 1 na 10 osób
- zakażenia
- zmniejszenie liczby białych krwinek, co może prowadzić do ogólnego osłabienia i zwiększać
  skłonność do zakażeń
- zmniejszenie liczby limfocytów (rodzaju białych krwinek), co może zwiększać skłonność do
  zakażeń
- zmniejszenie liczby czerwonych krwinek, co może prowadzić do zmęczenia i duszności
- zmniejszony apetyt
- ból głowy
- krwawienie
- ból w jamie brzusznej
- wymioty
- biegunka
- nudności
- zapalenie jamy ustnej
- zaparcia
- zwiększone stężenie bilirubiny we krwi, co może spowodować zażółcenie skóry, oczu i innych
  tkanek
- gorączka
- dreszcze
- zmęczenie
- zwiększona aktywność enzymów wątrobowych we krwi (co może wskazywać na uszkodzenie
  wątroby)

Często: mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 10 osób
- zmniejszenie liczby różnych rodzajów krwinek
- zwiększone stężenie kwasu moczowego we krwi
- nadmierne gromadzenie się płynu w jamie brzusznej
- obrzęk brzucha
- zmiany rytmu serca (mogą zostać wykazane w zapisie EKG)
- znacznie zwiększona aktywność amylazy (enzymu niezbędnego podczas trawienia i rozkładu
  skrobi na cukry proste) we krwi
- znacznie zwiększona aktywność lipazy (enzymu niezbędnego do przetwarzania tłuszczy)
  we krwi
- nadwrażliwość

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane
można zgłaszać bezpośrednio do „krajowego systemu zgłaszania” wymienionego w załączniku V.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Nie przeprowadzono badań dotyczących interakcji. Opierając się na danych in vitro mało prawdopodobne jest, aby jednoczesne stosowanie inotuzumabu ozogamycyny z inhibitorami lub induktorami cytochromu P450 (CYP) lub enzymami metabolizującymi leki z grupy UDP-glukuronylotransferazy (UGT) zmieniało ekspozycję na dimetylohydrazyd N-acetylo-gamma-kalicheamycyny. Mało prawdopodobne również jest, aby inotuzumab ozogamycyny i dimetylohydrazyd N-acetylo-gamma-kalicheamycyny zmieniały ekspozycję na substraty enzymów CYP oraz aby dimetylohydrazyd N-acetylogamma-kalicheamycyny zmieniał ekspozycję substratów enzymów UGT lub głównych transporterów leków. U pacjentów otrzymujących inotuzumab ozogamycyny obserwowano przypadki wydłużenia odstępu QT. W związku z tym należy dokładnie rozważyć jednoczesne stosowanie inotuzumabu ozogamycyny z lekami wydłużającymi odstęp QT lub wywołującymi częstoskurcz komorowy torsades de pointes. U pacjentów przyjmujących jednocześnie te leki należy monitorować odstęp QT.

Pfizer Polska Sp. z o.o.
ul. Żwirki i Wigury 16B
02-092 Warszawa
22-335-61-00
[email protected]
www.pfizerpro.pl