Bicalutamide Accord 50 mg tabletki powlekane

1 tabl. powl. zawiera 50 mg bikalutamidu. Preparat zawiera laktozę.

Niesteroidowy antyandrogen pozbawiony innej aktywności endokrynnej. Wiąże się z typem dzikim lub normalnym receptora androgenowego, nie powodując ekspresji genu; w ten sposób hamuje stymulację androgenową. Wynikiem tego hamowania jest regresja guza gruczołu krokowego. Preparat jest mieszaniną racemiczną, aktywność antyandrogenową wykazuje prawie wyłącznie (R)-enancjomer. Po podaniu doustnym lek jest powoli ale dobrze wchłaniany. Bikalutamid silnie wiąże się z białkami osocza (mieszanina racemiczna 96%, R- bicalutamid 99,6%) i jest ekstensywnie metabolizowany (poprzez utlenianie i sprzęganie z kwasem glukuronowym). Jego metabolity są wydalane poprzez nerki i z żółcią w przybliżeniu w równych proporcjach. Po wydaleniu z żółcią następuje hydroliza glukuronidów. Nie stwierdza się bikalutamidu w postaci niezmienionej w moczu. Enancjomer S jest szybko wydalany, w porównaniu z enancjomerem R, którego T_0,5 w osoczu wynosi ok. 1 tydz. Z powodu długiego T_0,5 kumulacja enancjomeru R w osoczu po podaniu bikalutamidu codziennie w dawce 50 mg raz na dobę zwiększa się ok. 10-krotnie. W stanie stacjonarnym aktywny enancjomer R stanowi 99% obecnych w krążeniu enancjomerów.

Leczenie zaawansowanego raka gruczołu krokowego w połączeniu z terapią analogiem hormonu uwalniającego hormon luteinizujący (LHRH) lub kastracją chirurgiczną.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Stosowanie leku jest przeciwwskazane u kobiet, dzieci i młodzieży. Jednoczesne stosowanie z terfenadyną, astemizolem lub cyzaprydem.

Lek jest przeciwwskazany u kobiet i nie wolno podawać go kobietom w ciąży ani kobietom w okresie karmienia piersią. W badaniach na zwierzętach obserwowano odwracalne zaburzenie płodności u samców. Należy założyć występowanie okresowej ograniczonej płodności lub niepłodności u mężczyzn.

Doustnie. Dorośli mężczyźni, w tym pacjenci w podeszłym wieku: 1 tabl. raz na dobę. Leczenie należy rozpocząć co najmniej 3 dni przed rozpoczęciem stosowania analogu LHRH lub jednocześnie z kastracją chirurgiczną. Szczególne grupy pacjentów. Nie jest konieczne dostosowywanie dawki u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Nie ma doświadczenia w stosowaniu bikalutamidu u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (CCr <30 ml/min). Nie jest konieczne dostosowywanie dawki u pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności wątroby. U pacjentów z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby może wystąpić zwiększona kumulacja leku. Teoretycznie można w tym przypadku rozważyć przyjmowanie 1 tabl. co drugi dzień, aczkolwiek nie ma doświadczenia z takim stosowaniem bikalutamidu. Bikalutamid jest przeciwwskazany do stosowania u dzieci.

Leczenie należy rozpocząć pod ścisłym nadzorem lekarza specjalisty. U pacjentów z umiarkowanymi i ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby bikalutamid należy stosować ostrożnie. Podczas stosowania leku należy rozważyć okresowe badania czynności wątroby. Wystąpienie większości zmian spodziewane jest podczas pierwszych 6 mies. leczenia. Jeśli zmiany są ciężkie, należy przerwać leczenie bikalutamidem. U pacjentów płci męskiej otrzymujących leki działające agonistycznie wobec LHRH obserwowano zmniejszoną tolerancję glukozy. Może się to objawiać jako cukrzyca lub utrata kontroli glikemii u osób z wcześniej występująca cukrzycą. Należy zatem rozważyć monitorowanie stężenia glukozy we krwi pacjentów otrzymujących bikalutamid w skojarzeniu z agonistami LHRH. Podczas leczenia bikalutamidem leki metabolizowane głównie przez CYP3A4 powinny być stosowane ze szczególną ostrożnością. Leczenie przeciwandrogenowe może wydłużać odstęp QT. Przed rozpoczęciem terapii lekiem u pacjentów z czynnikami ryzyka wystąpienia wydłużenia odstępu QT w wywiadzie i u pacjentów przyjmujących jednocześnie leki, które mogą wydłużać odstęp QT, lekarz powinien ocenić stosunek korzyści do ryzyka włącznie z możliwością wystąpienia częstoskurczu komorowego typu torsade de pointes. U pacjentów przyjmujących bikalutamid zgłaszano nasilenie działania przeciwzakrzepowego pochodnych kumaryny, które może prowadzić do wydłużenia czasu protrombinowego (PT) oraz zwiększenia wartości międzynarodowego współczynnika znormalizowanego (INR). W niektórych przypadkach występowało ryzyko krwawienia. Zaleca się ścisłą kontrolę PT/INR oraz należy rozważyć dostosowanie dawki leków przeciwzakrzepowych. Preparat zawiera laktozę - nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występująca dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. Preparat zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabletkę, to znaczy uznaje się go za "wolny od sodu".

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodowac działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystapią.
Podczas stosowania tego leku mogą wystąpić następujące działania niepożądane:

Bardzo często (dotyczy więcej niż 1 na 10 pacjentów):
- niedokrwistość
- zawroty głowy
- uderzenia gorąca
- nudności
- zaparcia
- ból brzucha
- krwiomocz (hematuria)
- powiększenie piersi (ginekomastia)
- tkliwość sutków i (lub) ich okolic
- uczucie osłabienia (astenia)
- zatrzymanie płynów (obrzęk)

Często (dotyczy nie więcej niż 1 na 10 pacjentów):
- utrata apetytu
- ciężkie przynębienie (depresja)
- zmniejszenie popędu płciowego (zmniejszone libido)
- senność
- niewystarczająca siła skurczu serca (niewydolność serca)
- zawał mięśnia sercowego; zgłaszano przypadki zakończone śmiercią
- zaburzenia trawienia. Może to objawiać się uczuciem pełności w górnej części brzucha, bólem
  w okolicy żołądka, odbijaniem, nudnościami, wymiotami i zgagą (niestrawność).
- wzdęcia
- zaburzenia czynności wątroby [zwiększenie aktywności niektórych enzymów wątrobowych
  (aminotransferaz), żółtaczka]
- choroby wątroby i dróg żółciowych
- swędzenie (świąd)
- suchość skóry
- utrata włosów (łysienie)
- wysypka skórna
- nadmierny wzrost owłosienia (hirsutyzm)
- niezdolność do uzyskania erekcji (impotencja)
- ból w klatce persiowej
- zwiększenie masy ciała

Niezbyt często (dotyczy nie więcej niż 1 na 100 pacjentów):
- reakcje nadwrażliwości, takie jak nagłe nagromadzenie płynu w skórze i błonach śluzowych
  (np. gardle lub języku), trudności w oddychaniu i (lub) swędzenie oraz wysypka skórna,
  często jako reakcja alergiczna (obrzęk naczynioruchowy), lub wysypka skórna z silnym
  świądem i wystąpienie objawów pokrzywki.
- śródmiąższowe zapalenie płuc; zgłaszano przypadki zakończone śmiercią

Rzadko (dotyczy nie więcej niż 1 na 1000 pacjentów)
• zmniejszona czynność wątroby (niewydolność wątroby); zgłaszano przypadki zakończone
  śmiercią
• nadwrażliwość na światło słoneczne

Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych):
- zmiany w zapisie EKG (wydłużenie odstępu QT)

Lekarz może zalecić wykonanie badania krwi w celu sprawdzenia wszelkich zmian we krwi.
Pacjent nie powinien niepokoić się wymienionymi działaniami niepożądanymi, żadne z nich może
nie wystąpić.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie, lub pielęgniarce. Działania
niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań
Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych
i Produktów Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C
02-222 Warszawa
tel.: + 48 22 49 21 301
faks: + 48 22 49 21 309
strona internetowa: https:// smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również do podmiotu odpowiedzialnego.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku

Nie wykazano interakcji farmakokinetycznych ani farmakodynamicznych miedzy bikalutamidem i analogami LHRH. R-enancjomer bikalutamidu jest inhibitorem CYP3A4, w mniejszym stopniu hamującym aktywność CYP2C9, 2C19, 2D6. Chociaż badania z antypiryną jako markerem aktywności enzymów cytochromu P-450 nie wykazały, by bikalutamid wchodził w interakcje z antypiryną, to jednak badania z midazolamem pokazują, że po jednoczesnym przyjmowaniu bikalutamidu i midazolamu przez 28 dni średnia AUC dla midazolamu zwiększyła się maksymalnie o 80%. Może to mieć znaczenie szczególnie w przypadku leków o wąskim indeksie terapeutycznym. W związku z tym, jednoczesne stosowanie terfenadyny, astemizolu, cyzaprydu i bikalutamidu jest przeciwwskazane. Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania bikalutamidu oraz cyklosporyny lub leków blokujących kanały wapniowe. Może być wskazane zmniejszenie dawki wyżej wymienionych leków, szczególnie, jeśli istnieją oznaki nasilenia działania lub działań niepożądanych. W przypadku stosowania cyklosporyny zaleca się dokładne monitorowanie jej stężenia w osoczu oraz stanu klinicznego pacjenta na początku i po zakończeniu stosowania bikalutamidu. Należy zachować ostrożność w przypadku jednoczesnego stosowania bikalutamidu oraz innych leków hamujących utlenianie leków, np. cymetydyny lub ketokonazolu. Teoretycznie, może to powodować zwiększenie stężenia bikalutamidu w osoczu, co z kolei może teoretycznie prowadzić do zwiększenia działań niepożądanych. Bikalutamid może wypierać warfarynę, pochodną kumaryny o działaniu przeciwzakrzepowym, z jej połączeń z białkami osocza. Zgłaszano przypadki zwiększenia czasu protrombinowego (PT) i międzynarodowego współczynnika znormalizowanego (INR) w przypadku jednoczesnego stosowania przeciwzakrzepowych pochodnych kumaryny z bikalutamidem. Podczas podawania bikalutamidu pacjentom przyjmującym jednocześnie przeciwzakrzepowe pochodne kumaryny, należy dokładne monitorować PT/INR oraz rozważyć dostosowanie dawki leku przeciwzakrzepowego. Ponieważ leczenie przeciwandrogenowe może powodować wydłużenie odstępu QT, należy dokładnie rozważyć jednoczesne stosowanie z lekami, które mogą wydłużać odstęp QT lub preparatami mogącymi wywołać częstoskurcz komorowy typu torsade de pointes, takimi jak leki należące do klasy IA (np.: chinidyna, dyzopiramid) lub klasy III (np.: amiodaron, sotalol, dofetylid, ibutylid), leki przeciwarytmiczne, metadon, moksyfloksacyna, leki przeciwpsychotyczne, itp. Badania interakcji prowadzone były wyłącznie u osób dorosłych.

Accord Healthcare Polska Sp. z o.o.
ul. Taśmowa 7
02-677 Warszawa
22-577-28-00
[email protected]