Calfos 0,266 mg kapsułki miękkie

1 kaps. miękka zawiera 0,266 mg kalcyfediolu jednowodnego. Preparat zawiera etanol, sorbitol (E 420) i żółcień pomarańczową (E 110).

Witamina D występuje w dwóch głównych postaciach: D₂ (ergokalcyferol) i D₃ (cholekalcyferol). Witamina D₃ jest syntetyzowana w skórze pod wpływem ekspozycji na światło słoneczne (promieniowanie ultrafioletowe) i jest uzyskiwana z pokarmu. Witamina D₃ musi przejść dwuetapowy proces metaboliczny, aby stać się aktywna. Pierwszy etap przebiega we frakcji mikrosomalnej wątroby, gdzie witamina D jest hydroksylowana w pozycji 25 (25- hydroksycholekalcyferol lub kalcyfediol). Drugi etap przebiega w nerkach, gdzie powstaje 1,25- dihydroksycholekalcyferol lub kalcytriol w wyniku aktywności enzymu 1-hydroksylazy 25- hydroksycholekalcyferolu. Przekształcenie do 1,25-hydroksycholekalcyferolu jest regulowane przez jego własne stężenie, przez hormon przytarczyc (PTH) oraz stężenie wapnia i fosforanów w surowicy. Istnieją również inne metabolity o nieznanej funkcji. 1,25-dihydroksycholekalcyferol jest transportowany z nerek do tkanek docelowych (jelita, kości i ewentualnie do nerek i przytarczyc) wiążąc się z określonymi białkami osocza. Witamina D zwiększa wchłanianie wapnia i fosforu w jelitach i polepsza prawidłowe kształtowanie się i mineralizację kości oraz działa na trzech poziomach: jelita - witamina D nasila wchłanianie wapnia i fosforu w jelicie cienkim; kości - kalcytriol nasila kształtowanie się kości zwiększając stężenie wapnia i fosforanów oraz pobudzając działanie osteoblastów; nerki - kalcytriol nasila kanalikowe wchłanianie zwrotne wapnia; przytarczyce - witamina D hamuje wydzielanie hormonu przytarczyc. Kalcyfediol jednowodny jest dobrze wchłaniany w jelitach. W tym procesie wchłania się około 75- 80% substancji. Po doustnym podaniu kalcyfediolu maksymalne stężenie 25-OH-cholekalcyferolu w surowicy jest osiągane po około 4 h. Wytwarzanie kalcytriolu z kalcyfediolu jest katalizowane przez enzym 1-alfa-hydroksylazę, CYP27B1, zlokalizowany w nerkach i we wszystkich tkankach wrażliwych na witaminę D. Znajdujący się w tych tkankach CYP24A1 katabolizuje zarówno kalcyfediol, jak i kalcytriol do nieaktywnych metabolitów. Kalcyfediol krąży we krwi w postaci związanej ze specyficzną α-globuliną (DBP). Jest magazynowany w tkance tłuszczowej i mięśniach przez długi okres. Magazynowanie w tkance tłuszczowej jest mniej istotne niż w przypadku witaminy D, ze względu na mniejszą rozpuszczalność w tłuszczach. Okres połowicznego rozpadu kalcyfediolu jednowodnego wynosi około 18 do 21 dni. Kalcyfediol jest wydalany głównie z żółcią.

Leczenie niedoboru witaminy D (tj. stężenie 25(OH)D < 25 nmol/l) u osób dorosłych. Zapobieganie niedoborowi witaminy D u osób dorosłych ze zidentyfikowanym ryzykiem, takim jak zespół złego wchłaniania, zespół zaburzeń mineralnych i kostnych związanych z przewlekłą chorobą nerek (CKD-MBD) lub inne zidentyfikowane ryzyko. Leczenie wspomagające w swoistym leczeniu osteoporozy u dorosłych pacjentów z niedoborem witaminy D lub z ryzykiem niedoboru witaminy D.

Nadwrażliwość na substancje czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Hiperkalcemia (stężenie wapnia w surowicy >2,6 mmol/L), hiperkalciuria. Kamica wapniowa. Hiperwitaminoza witaminy D.

Leku nie należy stosować w okresie ciąży. Kalcyfediol przenika do mleka kobiecego. Nie można wykluczyć zagrożenia dla noworodków/dzieci. Przyjmowanie przez matkę dużych dawek kalcyfediolu może prowadzić do dużego stężania kalcytriolu w mleku i spowodować hiperkalcemię u dzieci. Lek nie powinien być stosowany podczas karmienia piersią.

Doustnie. Dorośli. Dawkę, częstość i czas trwania leczenia określi lekarz na podstawie stężenia 25(OH)D w osoczu, rodzaju schorzenia i stanu pacjenta oraz innych sytuacji klinicznych, takich jak otyłość, zespół złego wchłaniania, leczenie kortykosteroidami. Leczenie niedoboru witaminy D oraz zapobieganie niedoborowi witaminy D u pacjentów ze zidentyfikowanym ryzykiem: 1 kaps. (0,266 mg kalcyfediolu jednowodnego) raz na miesiąc. Leczenie wspomagające w swoistym leczeniu osteoporozy: 1 kaps. (0,266 mg kalcyfediolu jednowodnego) raz na miesiąc. Przyjmowanie większych dawek leku może być konieczne u niektórych pacjentów po analitycznej weryfikacji stopnia niedoboru. W takich przypadkach maksymalna podawana dawka nie powinna przekraczać 1 kaps. na tydzień. Gdy stężenie 25(OH)D w osoczu ustabilizuje się w pożądanym zakresie, leczenie należy przerwać lub zmniejszyć częstość podawania. Leku nie należy podawać codziennie. Preparat zaleca się stosować, gdy preferowane jest podawanie rozłożone w czasie. Stężenie 25(OH)D w surowicy powinno być monitorowane po rozpoczęciu leczenia, zwykle po 3-4 mies. Moc tego leku jest czasami wyrażana w jednostkach międzynarodowych. Jednostki te nie są wymienne z jednostkami używanymi do wyrażania mocy preparatów z cholekalcyferolem (witaminy D). Szczególne grupy pacjentów. Nie jest wymagane dostosowanie dawki u pacjentów w podeszłym wieku. Podczas stosowania leku u pacjentów z przewlekłą chorobą nerek należy okresowo kontrolować stężenie wapnia i fosforu w surowicy oraz zapobiegać hiperkalcemii. Skuteczność i bezpieczeństwo stosowania leku nie zostały jeszcze ustalone u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat - dane nie są dostępne.

Aby osiągnąć odpowiednią odpowiedź kliniczną na doustne podawanie kalcyfediolu jednowodnego, wymagana jest również właściwa zawartość wapnia w diecie. W celu kontroli działania terapeutycznego, oprócz stężenia 25(OH)D należy monitorować poniższe parametry: stężenie wapnia, fosforu i aktywność fosfatazy zasadowej w surowicy oraz zawartość wapnia i fosforu w dobowej zbiórce moczu. Zmniejszenie aktywności fosfatazy alkalicznej w surowicy zwykle poprzedza wystąpienie hiperkalcemii. Po ustabilizowaniu się parametrów oraz podczas leczenia podtrzymującego należy regularnie monitorować powyższe parametry, zwłaszcza stężenie 25(OH)D i wapnia w surowicy. Stosować z zachowaniem ostrożności u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek. Stosowanie leku u pacjentów z przewlekłą chorobą nerek powinno się odbywać w połączeniu z okresowym monitorowaniem stężenia wapnia i fosforu w surowicy oraz zapobieganiem hiperkalcemii. Przemiana do kalcytriolu zachodzi w nerkach, w związku z tym w przypadku ciężkiego zaburzenia czynności nerek (klirens kreatyniny poniżej 30 ml/min) może wystąpić bardzo istotne zmniejszenie działania farmakologicznego. U pacjentów z niewydolnością serca konieczne jest zachowanie szczególnej ostrożności. Należy stale monitorować stężenie wapnia w surowicy, zwłaszcza u pacjentów przyjmujących glikozydy naparstnicy, ponieważ może wystąpić hiperkalcemia i zaburzenia rytmu serca. Na początku leczenia zaleca się oznaczanie stężenia 2 razy w tyg. 1-alfa-hydroksylaza jest aktywowana przez hormon przytarczyc. Niedoczynność przytarczyc może spowodować słabsze działanie kalcyfediolu. U pacjentów z kamieniami nerkowymi należy monitorować stężenie wapnia w surowicy, ponieważ witamina D zwiększa wchłanianie wapnia i może pogorszyć sytuację; suplementy witaminy D należy stosować wyłącznie, jeśli korzyści przewyższają ryzyko. U pacjentów długotrwale unieruchomionych konieczne może być zmniejszenie dawki w celu uniknięcia hiperkalcemii. U pacjentów z sarkoidozą, gruźlicą lub inną chorobą ziarniniakową lek stosować z zachowaniem ostrożności, ponieważ te choroby mogą prowadzić do zwiększonej wrażliwości na działanie witaminy D jak również do zwiększonego ryzyka wystąpienia działań niepożądanych podczas przyjmowania dawek mniejszych niż zalecane. U tych pacjentów konieczne jest monitorowanie stężenia wapnia w surowicy i moczu. Lek zawiera 5 mg etanolu (alkoholu) w każdej kapsułce miękkiej. Ilość alkoholu w jednej kapsułce tego leku jest równoważna mniej niż 1 ml piwa lub 1 ml wina; mała ilość alkoholu w tym leku nie będzie powodowała zauważalnych skutków. Lek zawiera 22 mg sorbitolu w każdej kapsułce miękkiej. 1 kaps. miękka zawiera 1 mg żółcieni pomarańczowej (E 110), która może powodować reakcje alergiczne. Do określania dawki kalcyfediolu nie należy stosować jednostek międzynarodowych (IU), ponieważ może to prowadzić do przedawkowania.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Działania niepożądane zwykle występują niezbyt często (mogą wystąpić u 1 na 100 osób). Jednak
w przypadku większych dawek lub dłuższego leczenia niż przepisane przez lekarza (co może spowodować
hiperkalcemię - podwyższone stężenie wapnia we krwi), pojawić się mogą istotne działania niepożądane.

Mogą wystąpić następujące działania niepożądane:

nudności, wymioty, suchość w jamie ustnej, zaparcie, zaburzenia smaku z posmakiem metalicznym,
skurcze jamy brzusznej (uczucie skurczu w jelitach), jadłowstręt (utrata apetytu).

W przypadku umiarkowanej hiperkalcemii (podwyższone stężenie wapnia) może wystąpić osłabienie,
zmęczenie, senność, ból głowy i drażliwość.

W przypadku hiperkalcemii mogą wstąpić zaburzenia rytmu serca.

W przypadku hiperkalcemii może wystąpić ból kości i mięśni oraz mogą pojawić się zwapnienia (złogi
wapnia) w tkankach miękkich. Ponadto, może wystąpić nefrokalcynoza (tworzenie się złogów wapnia w
nerkach), zaburzenie czynności nerek z wielomoczem (większa częstość oddawania moczu), zwiększonym
pragnieniem, nykturią (oddawanie moczu w nocy) i białkomoczem (obecność białka w moczu).

W rzadkich przypadkach (może wystąpić u 1 na 1000 osób) w przypadku stosowania bardzo dużych dawek
może wystąpić światłowstręt (nadwrażliwość oczu na światło) i zapalenie spojówek ze zwapnieniami
rogówki (złogi wapnia).

Do innych działań niepożądanych należą: nieżyt nosa (katar), świąd, hipertermia (gorączka) i zmniejszenie
libido (pociągu seksualnego). Zapalenie trzustki. Zwiększenie stężenia azotu mocznika we krwi,
albuminuria (albumina w moczu), hipercholesterolemia (zwiększone stężenie cholesterolu we krwi) i
hiperkalcemia (zwiększone stężenie wapnia we krwi).

W przypadku dużego stężenia wapnia we krwi może wystąpić zwiększenie aktywności transaminaz
(AspAT i AlAT).

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane
można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów
Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: + 48 22 49 21 301, faks: + 48 22 49 21 309,
strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl;
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Fenytoina, fenobarbital, prymidon i inne induktory enzymów mogą zmniejszać stężenie kalcyfediolu w osoczu i hamować jego działanie, wzmagając jego metabolizm w wątrobie. Z tego względu podczas stosowania kalcyfediolu z lekami przeciwpadaczkowymi, które są induktorami CYP3A4, zwykle zaleca się monitorowanie stężenia 25-OH-D w osoczu, aby rozważyć możliwość uzupełnienia. Kalcyfediol może powodować hiperkalcemię, która z kolei może nasilać działanie inotropowe digoksyny oraz jej toksyczność, prowadząc do zaburzeń rytmu serca. Leki, które zmniejszają wchłanianie kalcyfediolu, takie jak kolestyramina, kolestypol lub orlistat mogą powodować zmniejszenie jego działania - zaleca się podawanie tych leków i suplementów witaminy D w odstępach co najmniej 2 h. Ze względu na rozpuszczalność kalcyfediolu w tłuszczach, lek może rozpuścić się w parafinie, co może spowodować zmniejszenie wchłaniania jelitowego - zaleca się stosowanie środków przeczyszczających innego rodzaju, lub co najmniej dawkowanie w odstępach czasu. Jednoczesne stosowanie diuretyków tiazydowych (hydrochlorotiazyd) z suplementami witaminy D u pacjentów z niedoczynnością przytarczyc może prowadzić do hiperkalcemii, która może być przejściowa lub może wymagać przerwania leczenia analogiem witaminy D. Niektóre antybiotyki, takie jak penicylina, neomycyna i chloramfenikol mogą nasilać wchłanianie wapnia. Przy jednoczesnym stosowaniu kalcyfediolu i środków wiążących fosforany, takich jak sole magnezu może wystąpić hipermagnezemia; dawkę środków wiążących fosforany należy dostosować w oparciu o stężenie fosforanów w surowicy. Werapamil - niektóre badania wykazują możliwość hamowanie działania przeciwdławicowego, ze względu na antagonistyczny charakter działań. Należy unikać jednoczesnego podawania analogów witaminy D, ponieważ może to prowadzić do efektu addytywnego i hiperkalcemii. Należy unikać niekontrolowanego stosowania dodatkowych preparatów zawierających wapń. Kortykosteroidy osłabiają działanie analogów witaminy D, takich jak kalcyfediol. Należy uwzględnić żywność będącą źródłem witaminy D, ponieważ może wystąpić efekt addytywny.

Berlin-Chemie/Menarini Polska Sp. z o.o.
ul. Słomińskiego 4
00-204 Warszawa
22-566-21-00
[email protected]
www.berlin-chemie.pl