Jelitowy lek adsorbujący. Po doustnym przyjęciu kapsułki, węgiel leczniczy uwalnia się z niej w ciągu kilkunastu minut i adsorbuje wszystkie substancje znajdujące się w przewodzie pokarmowym, w tym toksyny bakteryjne, bakterie i grzyby. Mechanizm absorpcji nie wiąże się z interakcją chemiczną, ale z jego właściwościami fizycznymi i siłami elektrostatycznymi. Węgiel leczniczy jest najsilniejszym środkiem adsorbującym stosowanym w lecznictwie. Adsorbcji na powierzchni węgla ulega większość stałych preparatów leczniczych (salicylany, barbiturany, benzodiazepiny, fenotiazyny, klonidyna, kokaina, środki pobudzające OUN, glikozydy nasercowe, niesteroidowe leki przeciwzapalne, nikotyna, paracetamol, inhibitory MAO, propranolol, fenytoina, środki blokujące receptory beta-adrenergiczne, chinina, związki purynowe, zydowudyna). Węgiel leczniczy nie adsorbuje rozpuszczalników organicznych, w tym alkoholi, słabo adsorbuje sole mineralne rozpuszczalne w wodzie. Węgiel leczniczy nie podlega procesom farmakokinetycznym, ponieważ podany doustnie nie wchłania się z przewodu pokarmowego, nie podlega dystrybucji, nie podlega procesom metabolicznym i w niezmienionej formie jest wydalany z kałem.