Cazacombi 5 mg+12,5 mg tabletki powlekane

1 tabl. powl. zawiera 5 mg cylazaprylu i 12,5 mg hydrochlorotiazydu. Preparat zawiera laktozę.

Preparat hipotensyjny - połączenie inhibitora ACE (cylazapryl) z lekiem moczopędnym (hydrochlorotiazyd). Działanie hipotensyjne połączenia obu składników ma charakter addytywny. Cylazapryl jest przekształcany w czynny metabolit - cylazaprylat - długo działający inhibitor ACE, który hamuje aktywność układu renina-angiotensyna-aldosteron poprzez zahamowanie przekształcania angiotensyny I w angiotensynę II, substancję silnie zwężającą naczynia krwionośne. Działanie cylazaprylu u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym utrzymuje się przez 24 h. Hydrochlorotiazyd zwiększa wydalanie sodu i chlorków oraz w mniejszym stopniu wydalanie potasu i magnezu, zwiększając diurezę i działając hipotensyjne. Zwiększa aktywność reninową osocza i wydzielanie aldosteronu, przez co powoduje zmniejszenie stężenia potasu we krwi. Cylazapryl jest skutecznie wchłaniany i szybko przekształcany w drodze hydrolizy estrów do postaci czynnej - cylazaprylatu. Biodostępność cylazaprylatu po podaniu doustnym wynosi około 60%. C_max cylazaprylatu we krwi jest osiągane w ciągu 2 h. Cylazaprylat jest wydalany w postaci niezmienionej z moczem. T_0,5 wynosi ok. 9 h. C_max hydrochlorotiazydu we krwi występuje w ciągu 2 h, a jego biodostępność wynosi około 65%. Jest wydalany głównie w postaci niezmienionej z moczem. T_0,5 wynosi 7-11 h.

Leczenie nadciśnienia tętniczego u dorosłych pacjentów, u których ciśnienie tętnicze nie jest wystarczająco kontrolowane cylazaprylem stosowanym w monoterapii.

Nadwrażliwość na substancje czynne lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Nadwrażliwość na inne inhibitory ACE, diuretyki tiazydowe lub sulfonamidy. Przebyty obrzęk naczynioruchowy po leczeniu inhibitorami ACE. Dziedziczny lub idiopatyczny obrzęk naczynioruchowy. Zaburzenie czynności nerek (klirens kreatyniny <30 ml/min/1,73 m²) lub bezmocz. Jednoczesne stosowanie z aliskirenem u pacjentów z cukrzycą lub z zaburzeniami czynności nerek (GFR <60 ml/min/1,73 m²). Jednoczesne stosowanie z sakubitrylem z walsartanem; nie rozpoczynać leczenia cylazaprylem wcześniej niż po upływie 36 godzin od przyjęcia ostatniej dawki sakubitrylu z walsartanem. II i III trymestr ciąży.

Stosowanie preparatu w I trymestrze ciąży nie jest zalecane (istnieje ryzyko działania teratogennego). Stosowanie w II i III trymestrze ciąży jest przeciwwskazane. Cylazapryl stosowany w II i III trymestrze ciąży działa toksycznie na rozwój płodu (pogorszenie czynności nerek, małowodzie, opóźnienie kostnienia czaszki) oraz noworodka (niewydolność nerek, niedociśnienie, hiperkaliemia) - w przypadku, gdy ekspozycja na lek miała miejsce od II trymestru ciąży, zaleca się wykonanie badania usg czaszki i nerek płodu; noworodki, których matki przyjmowały lek podczas ciąży, powinny być poddane dokładnej obserwacji w kierunku niedociśnienia. Hydrochlorotiazyd przenika przez łożysko. Stosowany w II i III trymestrze ciąży może pogorszyć perfuzję łożyskowo-płodową oraz może powodować u płodu i noworodka żółtaczkę, zaburzenia elektrolitowe i małopłytkowość. Lek nie jest zalecany w okresie karmienia piersią, zwłaszcza karmienia piersią noworodków lub wcześniaków.

Doustnie. Dorośli: 1 tabl. raz na dobę. Szczególne grupy pacjentów. Nie zaleca się stosowania leku u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek. U pacjentów z marskością wątroby wymagających leczenia cylazaprylem i hydrochlorotiazydem, wymagane jest ostrożne zwiększanie dawki poszczególnych substancji czynnych, ze względu na możliwość wystąpienia znacznego niedociśnienia u pacjentów z marskością wątroby leczonych standardowymi dawkami inhibitorów ACE. W badaniach klinicznych wykazano, że skuteczność i tolerancja leczenia skojarzonego cylazaprylem i hydrochlorotiazydem były podobne u pacjentów w podeszłym wieku, jak i u młodszych pacjentów z nadciśnieniem tętniczym, chociaż dane farmakokinetyczne wykazują u pacjentów w podeszłym wieku zmniejszony klirens obu substancji czynnych. Nie ustalono bezpieczeństwa i skuteczności stosowania u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat - nie zaleca się podawania leku w tej grupie wiekowej. Sposób podania. Lek należy przyjmować raz na dobę, codziennie mniej więcej o tej samej porze. Preparat można przyjmować przed posiłkiem lub po posiłku, ponieważ spożycie pokarmu nie wywiera istotnego klinicznie wpływu na jego wchłanianie. Tabletek nie należy żuć ani rozkruszać, należy je połykać, popijając wodą.

Leczenie można rozpoczynać wyłącznie u pacjentów, u których uzyskano kontrolę ciśnienia tętniczego podczas podawania poszczególnych substancji czynnych w takich samych dawkach, jak w preparacie złożonym. Szczególnie ostrożnie stosować u pacjentów z pobudzeniem układu renina-angiotensyna-aldosteron - RAA (nadciśnienie naczyniowo-nerkowe, inne przyczyny hipoperfuzji nerek, ciężka niewydolność serca, hiponatremia, hipowolemia, wcześniejsze leczenie lekami rozszerzającymi naczynia lub diuretykami), ze względu na ryzyko wystąpienia znaczącego niedociśnienia i upośledzenia czynności nerek (niezbędny jest nadzór lekarski, a leczenie należy rozpoczynać od małej dawki, bardzo ostrożnie zwiększanej; jeśli to możliwe, należy tymczasowo przerwać stosowanie leków moczopędnych). W razie wystąpienia niedociśnienia pacjenta należy położyć na plecach i uzupełnić objętość płynów; podawanie leku można kontynuować po uzupełnieniu objętości wewnątrznaczyniowej, lecz w razie utrzymywania się niedociśnienia należy zmniejszyć dawkę leku lub przerwać jego stosowanie. Podobną ostrożność należy zachować u pacjentów z dusznicą bolesną lub chorobą mózgowo-naczyniową, u których niedociśnienie tętnicze może spowodować niedokrwienie mięśnia sercowego lub mózgu. U pacjentów ze zwężeniem tętnicy nerkowej cylazapryl, tak jak inne substancje działające na układ RAA, zwiększa ryzyko wystąpienia niewydolności nerek (w tym ostrej) - u tych pacjentów należy zachować ostrożność; jeśli wystąpi niewydolność nerek, należy przerwać leczenie. U pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek dawkowanie cylazaprylu należy dostosować do klirensu kreatyniny. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek kontrola stężenia potasu i kreatyniny jest częścią standardowego postępowania medycznego. Ze względu na ryzyko niedociśnienia, omdleń, hiperkaliemii i zaburzenia czynności nerek (w tym ostrej niewydolności nerek), nie zaleca się stosowania podwójnej blokady układu RAA (np. poprzez łączne stosowanie inhibitora ACE z antagonistą receptora angiotensyny II lub aliskirenem); jeśli zastosowanie podwójnej blokady układu RAA jest absolutnie konieczne, powinno być prowadzone wyłącznie pod nadzorem specjalisty. Nie należy stosować jednocześnie inhibitorów ACE oraz antagonistów receptora angiotensyny II u pacjentów z nefropatią cukrzycową. Inhibitory ACE są mniej skuteczne w obniżaniu ciśnienia tętniczego u pacjentów rasy czarnej. Ryzyko wystąpienia obrzęku naczynioruchowego jest większe u pacjentów rasy czarnej. Pacjenci z obrzękiem naczynioruchowym w wywiadzie, niezwiązanym ze stosowaniem inhibitorów ACE mogą być w grupie podwyższonego ryzyka wystąpienia obrzęku naczynioruchowego. Jednoczesne stosowanie inhibitorów ACE i sakubitrylu z walsartanem jest przeciwwskazane z powodu zwiększonego ryzyka obrzęku naczynioruchowego; nie rozpoczynać leczenia sakubitrylem z walsartanem wcześniej niż po upływie 36 godzin od przyjęcia ostatniej dawki cylazaprylu. Nie rozpoczynać leczenia cylazaprylem wcześniej niż po upływie 36 godzin od przyjęcia ostatniej dawki sakubitrylu z walsartanem. Jednoczesne stosowanie inhibitorów ACE i racekadotrylu, inhibitorów mTOR (np. syrolimusu, ewerolimusu, temsyrolimusu) lub wildagliptyny może prowadzić do zwiększenia ryzyka obrzęku naczynioruchowego (np. obrzęku dróg oddechowych lub języka, z zaburzeniami oddychania lub bez). Jeśli pacjent już przyjmuje jakiś inhibitor ACE, należy zachować ostrożność rozpoczynając leczenie racekadotrylem, inhibitorami mTOR (np. syrolimusem, ewerolimusem, temsyrolimusem) lub wildagliptyną. Reakcje anafilaktyczne mogą wystąpić u pacjentów przyjmujących inhibitory ACE i dializowanych przy użyciu wysokoprzepływowych błon dializacyjnych, np. AN69 (należy zastosować inny rodzaj błon lub lek przeciwnadciśnieniowy z innej grupy), podczas aferezy LDL z siarczanem dekstranu (należy przerwać leczenie inhibitorem ACE przed każdą aferezą) lub u pacjentów poddawanych odczulaniu, np. na jad owadów błonkoskrzydłych (należy tymczasowo odstawić inhibitor ACE i nie zastępować go β-blokerem). U pacjentów otrzymujących inhibitory ACE, u których rozwinęła się żółtaczka lub, u których obserwuje się znaczne zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, należy przerwać stosowanie leku. Nie zaleca się stosowania cylazaprylu u pacjentów z wodobrzuszem; szczególnie ostrożnie stosować u pacjentów z marskością wątroby, bez wodobrzusza (ryzyko znacznego niedociśnienia; leczenie należy rozpoczynać od małej dawki). Stosowanie tiazydów u pacjentów z marskością wątroby może przyspieszać encefalopatię wątrobową, wynikającą z niewielkich zmian równowagi wodno-elektrolitowej. Ze względu na ryzyko neutropenii i agranulocytozy zaleca się okresowe oznaczanie liczby leukocytów u pacjentów z niewydolnością nerek, kolagenozą naczyń lub otrzymujących leczenie immunosupresyjne. U pacjentów z cukrzycą należy dokładnie monitorować glikemię. Zachować ostrożność u pacjentów ze zwężeniem drogi odpływu z lewej komory serca (np. zwężeniem zastawki mitralnej, zwężeniem aorty, kardiomiopatią przerostową); podczas stosowania środków znieczulających o działaniu obniżającym ciśnienie tętnicze (w przypadku wystąpienia niedociśnienia tętniczego spowodowanego tym mechanizmem, można je skorygować poprzez zwiększenie objętości wewnątrznaczyniowej); z dną moczanową w wywiadzie (ryzyko ataku dny, ze względu na hiperurykemiczne działanie hydrochlorotiazydu); z porfirią (ryzyko zaostrzenia choroby); w podeszłym wieku (zmniejszony klirens zarówno cylazaprylu, jak i hydrochlorotiazydu). U wszystkich pacjentów przyjmujących lek należy monitorować czynność nerek i stężenie elektrolitów we krwi. Ze względu na cylazapryl, u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek i (lub) przyjmujących suplementy potasu (również substytuty soli) lub u pacjentów przyjmujących inne substancje czynne wpływające na zwiększenie poziomu potasu w surowicy (np. heparynę, leki moczopędne oszczędzające potas, trimetoprym lub kotrimoksazol znany także jako trimetoprym z sulfametoksazolem), a zwłaszcza antagoniści aldosteronu lub blokery receptora angiotensyny), może wystąpić hiperkaliemia. Jeżeli konieczne jest jednoczesne stosowanie wspomnianych powyżej substancji, należy kontrolować stężenie potasu w surowicy i czynność nerek. Ze względu na hydrochlorotiazyd, podczas stosowania leku może wystąpić hipokaliemia, chociaż jej ryzyko jest mniejsze niż u pacjentów otrzymujących tiazydy w monoterapii. Tiazydy mogą również powodować hiponatremię i odwodnienie; ryzyko hiponatremii jest większe u kobiet, pacjentów z hipokaliemią lub przyjmujących małą ilość sodu/soli i u osób w podeszłym wieku. W dwóch badaniach epidemiologicznych z wykorzystaniem danych z duńskiego krajowego rejestru nowotworów złośliwych stwierdzono zwiększenie ryzyka nieczerniakowych nowotworów złośliwych skóry (NMSC) [raka podstawnokomórkowego (BCC) i raka kolczystokomórkowego (SCC)] w warunkach zwiększającego się łącznego narażenia organizmu na hydrochlorotiazyd (HCTZ). W mechanizmie rozwoju NMCS mogą odgrywać rolę właściwości fotouczulające HCTZ. Pacjentów przyjmujących HCTZ należy poinformować o ryzyku NMSC i zalecić regularne sprawdzanie, czy na skórze nie pojawiły się nowe zmiany, i szybki kontakt z lekarzem w przypadku stwierdzenia jakichkolwiek podejrzanych zmian skórnych. Pacjentom należy zalecić podejmowanie możliwych działań zapobiegawczych w celu minimalizacji ryzyka rozwoju nowotworów złośliwych skóry, jak ograniczanie narażania się na działanie światła słonecznego i promieniowania UV, a jeśli to niemożliwe - odpowiednią ochronę. Niepokojące zmiany skórne należy niezwłocznie badać z możliwością wykonania biopsji z oceną histologiczną. U osób, u których w przeszłości występowały NMSC, może być konieczne ponowne rozważenie stosowania HCTZ. Po przyjęciu hydrochlorotiazydu notowano bardzo rzadko poważne przypadki ostrej toksyczności na układ oddechowy, w tym zespół ostrej niewydolności oddechowej (ARDS). Obrzęk płuc zwykle rozwija się w ciągu kilku minut do kilku godzin po przyjęciu hydrochlorotiazydu. Początkowo objawy obejmują duszność, gorączkę, osłabioną czynność płuc i niedociśnienie tętnicze. Jeśli podejrzewa się rozpoznanie ARDS, należy odstawić lek i zastosować odpowiednie leczenie. Hydrochlorotiazydu nie należy podawać pacjentom, u których wcześniej po przyjęciu hydrochlorotiazydu wystąpił ARDS. Sulfonamidy i leki będące pochodnymi sulfonamidów mogą powodować reakcję idiosynkratyczną wywołującą nadmierne nagromadzenie płynu między naczyniówką a twardówką z ograniczeniem pola widzenia, przejściową krótkowzroczność i ostrą jaskrę zamkniętego kąta. Objawy obejmują nagłe zmniejszenie ostrości widzenia lub ból oka, które zwykle występują w ciągu kilku godzin lub tygodni od rozpoczęcia stosowania leku. Nieleczona ostra jaskra z zamkniętym kątem przesączania może prowadzić do trwałej utraty widzenia. Leczenie w pierwszej kolejności polega na przerwaniu stosowania leku, tak szybko, jak to możliwe. Jeśli ciśnienie wewnątrzgałkowe pozostaje niekontrolowane, należy rozważyć niezwłoczne podjęcie leczenia zachowawczego lub chirurgicznego. Do czynników ryzyka rozwoju ostrej jaskry z zamkniętym kątem przesączania może należeć uczulenie na sulfonamidy lub penicylinę w wywiadzie. Ze względu na zawartość laktozy, leku nie należy stosować u pacjentów z nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy typu Lapp, zaburzeniami wchłaniania glukozy-galaktozy. Lek zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) w jednej tabletce, a więc można powiedzieć, że zasadniczo „nie zawiera sodu”.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Ciężkie działania niepożądane:
W razie wystąpienia ciężkiej reakcji nazywanej obrzękiem naczynioruchowym należy przerwać
stosowanie leku Cazacombi i jak najszybciej udać się do lekarza. Do objawów należy:
- nagły obrzęk twarzy, gardła, warg lub jamy ustnej, mogący powodować trudności z
  oddychaniem lub połykaniem.

Zaburzenia krwi zgłaszane podczas stosowania inhibitorów ACE i tiazydowych leków moczopędnych
są następujące:
- Mała liczba krwinek czerwonych (niedokrwistość). Do objawów należy uczucie zmęczenia,
  bladość, szybka lub nierówna czynność serca (kołatanie serca) oraz duszność.
- Mała liczba wszystkich rodzajów krwinek białych. Do objawów należy zwiększona liczba
  zakażeń, na przykład jamy ustnej, dziąseł, gardła i płuc.
- Mała liczba płytek krwi. Do objawów należy łatwe powstawanie siniaków i krwawienie z nosa.

Inne możliwe działania niepożądane:

Częste (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 10 pacjentów):
- zawroty głowy
- kaszel
- nudności
- zmęczenie
- ból głowy

Niezbyt częste (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 100 pacjentów):
- niskie ciśnienie tętnicze. Może to powodować osłabienie, zawroty głowy lub uczucie „pustki”
  w głowie, niewyraźne widzenie i omdlenia. Nadmierne zmniejszenie ciśnienia tętniczego u
  niektórych pacjentów może zwiększać ryzyko zawału serca lub udaru mózgu.
- przyspieszona czynność serca, kołatanie serca
- osłabienie
- ból w klatce piersiowej
- trudności z oddychaniem, w tym duszność i ucisk w klatce piersiowej
- wyciek lub niedrożność nosa i kichanie (nieżyt błony śluzowej nosa)
- suchość lub obrzęk błony śluzowej jamy ustnej, bolesność jamy ustnej
- brak apetytu
- zmiana smaku
- biegunka i wymioty
- wysypka (która może być ciężka)
- kurcze mięśni lub ból mięśni, lub stawów
- impotencja
- nasilona potliwość
- nagłe zaczerwienienie (zwłaszcza twarzy)
- zaburzenia snu
- zmniejszenie liczby krwinek czerwonych, krwinek białych lub płytek krwi, stwierdzane w
  badaniach krwi (niedokrwistość, neutropenia, agranulocytoza i małopłytkowość)
- nieprawidłowe stężenia elektrolitów (sodu, potasu, chlorków, magnezu, wapnia,
  wodorowęglanów) lub zwiększone stężenie glukozy, moczanów, cholesterolu i triglicerydów,
  stwierdzane w badaniach krwi
- rodzaj ciężkiej reakcji alergicznej (anafilaksja)
- niedokrwienie mózgu, przemijający napad niedokrwienny, udar niedokrwienny (może
  wystąpić, gdy ciśnienie tętnicze jest zbyt niskie)
- zawał mięśnia sercowego (może wystąpić, gdy ciśnienie tętnicze jest zbyt niskie)
- zaburzenia rytmu serca
- śródmiąższowa choroba płuc
- obrzęk płuc
- zaburzenie przypominające toczeń rumieniowaty układowy
- mrowienie lub drętwienie rąk lub stóp
- świszczący oddech
- zapalenie oskrzeli
- uczucie wypełnienia lub pulsujący ból za nosem, policzkami i oczami (zapalenie zatok)
- podrażnienie języka
- zapalenie trzustki - do objawów należy silny ból w nadbrzuszu promieniujący do pleców
- zaburzenia czynności wątroby lub nerek (stwierdzane w badaniach krwi i moczu)
- zaburzenia dotyczące nerek
- zaburzenia dotyczące wątroby, takie jak zapalenie lub uszkodzenie wątroby
- ciężkie reakcje skórne, w tym pęcherze lub łuszczenie skóry
- zwiększona wrażliwość na światło
- utrata włosów (która może być tymczasowa)
- poluźnienie lub oddzielenie się paznokcia od łożyska
- powiększenie piersi u mężczyzn
- depresja
- stan splątania
- suchość oczu
- widzenie na żółto

Bardzo rzadko (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 10 000 pacjentów)
- ostra niewydolność oddechowa (objawy obejmują ciężką duszność, gorączkę, osłabienie i
  splątanie).

Częstość nieznana (częstości nie można ocenić na podstawie dostępnych danych)
- nowotwory złośliwe skóry i warg (nieczerniakowe nowotwory złośliwe skóry)
- osłabienie wzroku lub ból oczu na skutek podwyższonego ciśnienia (możliwe objawy
  gromadzenia się płynu w unaczynionej błonie otaczającej oko — nadmiernego nagromadzenia
  płynu między naczyniówką a twardówką — lub ostrej jaskry zamkniętego kąta)

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać
bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych
Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych:
Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa
Tel.: + 48 22 49 21 301
Faks: + 48 22 49 21 309
Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można również zgłaszać podmiotowi odpowiedzialnemu.

Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Podwójna blokada układu RAA, np. poprzez zastosowanie inhibitora ACE z antagonistą receptora angiotensyny II lub aliskirenem zwiększa częstość występowania niedociśnienia, hiperkaliemii oraz zaburzeń czynności nerek, w porównaniu z zastosowaniem leku z grupy antagonistów układu RAA w monoterapii - takie połączenie nie jest zalecane; jeśli takie skojarzenie jest konieczne, powinno odbywać się pod nadzorem specjalisty łącznie z dokładnym monitorowaniem czynności nerek, stężenia elektrolitów oraz ciśnienia krwi. Inhibitorów ACE oraz antagonistów receptora angiotensyny II nie należy stosować jednocześnie u pacjentów z nefropatią cukrzycową. Stosowanie cylazaprylu z aliskirenem jest przeciwwskazane u pacjentów z cukrzycą lub zburzeniem czynności nerek (GFR<60ml/min/1,73 m²). Cylazapryl może zwiększać stężenie litu we krwi, nasilając jego toksyczność; jednoczesne stosowanie diuretyków tiazydowych może dodatkowo zwiększyć już istniejące ryzyko toksyczności litu - jednoczesne stosowanie litu i leku złożonego nie jest zalecane; jeżeli jest konieczne należy kontrolować stężenie litu we krwi. Leki moczopędne oszczędzające potas (np. spironolakton, triamteren lub amiloryd), suplementy potasu lub substytuty soli zawierające potas mogą powodować znaczne zwiększenie stężenia potasu w surowicy. Należy również zachować ostrożność podając cylazapryl jednocześnie z innymi lekami zwiększającymi stężenie potasu w surowicy, takimi jak trimetoprym i kotrimoksazol (trimetoprym z sulfametoksazolem), ponieważ wiadomo, że trimetoprym działa jak lek moczopędny oszczędzający potas, taki jak amiloryd - jednoczesne stosowanie nie jest zalecane. Jeśli jednoczesne stosowanie jest wskazane, należy zachować ostrożność oraz często oznaczać stężenie potasu w surowicy. Podczas jednoczesnego stosowania inhibitorów ACE i cyklosporyny może wystąpić hiperkaliemia - zaleca się kontrolowanie stężenia potasu w surowicy. Podczas jednoczesnego stosowania inhibitorów ACE i heparyny może wystąpić hiperkaliemia - zaleca się kontrolowanie stężenia potasu w surowicy. Rozpoczęcie leczenia cylazaprylem u pacjentów przyjmujących wcześniej duże dawki leków moczopędnych może spowodować hipowolemię i niedociśnienie tętnicze; ryzyko to można zmniejszyć, przerywając podawanie leku moczopędnego lub zwiększając ilość przyjmowanych płynów i soli lub rozpoczynając leczenie małymi dawkami cylazaprylu. Ponadto, działanie hipotensyjne cylazaprylu nasilają: inne leki przeciwnadciśnieniowe, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, leki przeciwpsychotyczne, środki znieczulające, opioidy. Stosowanie cylazaprylu z NLPZ (w tym z kwasem acetylosalicylowym w dawkach przeciwzapalnych, inhibitorami COX-2) może osłabiać hipotensyjne działanie inhibitorów ACE, ponadto zwiększa ryzyko hiperkaliemii oraz niewydolności nerek - należy zachować ostrożność (zwłaszcza u pacjentów w podeszłym wieku); pacjentów nawodnić oraz monitorować czynność nerek. Sympatykomimetyki mogą zmniejszać przeciwnadciśnieniowe działanie inhibitorów ACE. Stosowanie cylazaprylu z doustnymi lekami hipoglikemizującymi lub insuliną może nasilać działanie hipoglikemizujące z ryzykiem wystąpienia hipoglikemii, szczególnie w pierwszych tygodniach leczenia skojarzonego oraz u pacjentów z zaburzoną czynnością nerek; tiazydy natomiast mogą osłabiać działanie leków przeciwcukrzycowych - u pacjentów z cukrzycą należy często kontrolować glikemię. Jednoczesne stosowanie inhibitorów ACE i sakubitrylu z walsartanem jest przeciwwskazane ponieważ zwiększa ryzyko obrzęku naczynioruchowego. Jednoczesne stosowanie inhibitorów ACE i racekadotrylu, inhibitorów mTOR (np. syrolimusu, ewerolimusu, temsyrolimusu) lub wildagliptyny może prowadzić do zwiększenia ryzyka obrzęku naczynioruchowego. U pacjentów jednocześnie przyjmujących kotrimoksazol (trimetoprim z sulfametoksazolem) może występować zwiększone ryzyko hiperkaliemii. Stosowanie inhibitorów ACE i złota we wstrzyknięciach (tiojabłczan sodowy złota) może powodować reakcje przypominające objawy jak po podaniu azotanów (zaczerwienienie twarzy, mdłości, wymioty i niedociśnienie tętnicze). Nie zaobserwowano istotnych klinicznie interakcji podczas jednoczesnego stosowania cylazaprylu z digoksyną, azotanami, lekami przeciwzakrzepowymi pochodnymi kumaryny i inhibitorami receptora H₂. Hipokaliemia po zastosowaniu hydrochlorotiazydu zwiększa ryzyko zaburzeń rytmu serca, które mogą wystąpić po podaniu następujących leków (zachować ostrożność): leki przeciwarytmiczne klasy Ia (chinidyna, hydrochinidyna, dyzopiramid), leki przeciwarytmiczne klasy III (amiodaron, sotalol, dofetylid, ibutylid), leki przeciwpsychotyczne (tiorydazyna, chloropromazyna, trifluoperazyna, sulpiryd, tiapryd, haloperydol, droperydol) a także beprydyl, cyzapryd, difemanil, halofantryna, ketanseryna, pentamidyna, terfenadyna. Hipokaliemia wywołana stosowaniem tiazydów może przyczyniać się do wystąpienia zaburzeń rytmu serca spowodowanych podawaniem glikozydów naparstnicy (monitorować stężenia potasu we krwi). Nie należy podawać jednocześnie z tiazydami niedepolaryzujących leków zwiotczających, ze względu na możliwość nasilenia oraz wydłużenia działania zwiotczającego mięśnie. Jednoczesne podawanie hydrochlorotiazydu z witaminą D lub solami wapnia może powodować hiperkalcemię. Kolestyramina i kolestypol zmniejszają wchłanianie hydrochlorotiazydu. Leki przeciwcholinergiczne (np. atropina, biperyden) mogą zwiększać dostępność biologiczną hydrochlorotiazydu, z powodu zmniejszonej perystaltyki oraz zmniejszonego opróżniania żołądka. Stosowanie hydrochlorotiazydu z amantadyną może nasilać jej działania niepożądane; z lekami cytotoksycznych (np. metotreksat, cyklofosfamid) może zmniejszać wydalanie leków cytotoksycznych, zwiększając ryzyko wystąpienia mielosupresji; z cyklosporyną może nasilać ryzyko hiperurykemii i powikłań przypominających dnę moczanową. W przypadku odwodnienia wywołanego przez hydrochlorotiazyd, istnieje zwiększone ryzyko ostrej niewydolności nerek, w szczególności podczas podawania dużej dawki jodu zawartego w środkach kontrastujących.

Krka Polska Sp. z o.o.
ul. Równoległa 5
02-235 Warszawa
22-573-75-00
[email protected]
www.krka-polska.pl