Ceclor 375 mg/5 ml granulat do sporządzania zawiesiny doustnej

Cefaclor

Refundowanytylko na receptę
od: 26,94 zł do: 50,23 zł

Cena leku zależna od poziomu refundacji na recepcie.

Dodaj leki do koszyka, żeby sprawdzić ich dostępność i zamówić lub kupić z dostawą.
1

Opis

1. Co to jest lek Ceclor i w jakim celu się go stosuje

Lek Ceclor zawiera jako substancję czynną cefaklor, który jest doustnym półsyntetycznym
antybiotykiem z grupy cefalosporyn. Cefalosporyny wykazują działanie bakteriobójcze, ponieważ
hamują syntezę ściany komórkowej bakterii.

Cefaklor wskazany jest w następujących zakażeniach spowodowanych przez wrażliwe szczepy
wymienionych bakterii:

Zakażenia górnych dróg oddechowych
w tym zapalenie gardła i migdałków wywołane przez Streptococcus pyogenes (paciorkowce β-
hemolizujące grupy A) i Moraxella catarrhalis.

Zapalenie ucha środkowego i zatok
wywołane przez Streptococcus pneumoniae, Haemophilus influenzae, gronkowce, Streptococcus
pyogenes
(paciorkowce β-hemolizujące grupy A) i Moraxella catarrhalis.

Zakażenia dolnych dróg oddechowych
w tym zapalenie płuc, wywołane przez Streptococcus pneumoniae, Haemophilus influenzae,
Streptococcus pyogenes (paciorkowce β-hemolizujące grupy A) i Moraxella catarrhalis.
Uwaga
Lekiem z wyboru w leczeniu i profilaktyce zakażeń paciorkowcowych, w tym w zapobieganiu
gorączce reumatycznej, jest penicylina.
Zazwyczaj cefaklor jest skuteczny w zwalczaniu paciorkowców w nosogardzieli, ale brak danych
dotyczących skuteczności w zapobieganiu następstwom zakażeń paciorkowcowych, czyli chorobie
reumatycznej i zapaleniu wsierdzia.

Zakażenia dróg moczowych
w tym odmiedniczkowe zapalenie nerek i zapalenie pęcherza wywołane przez Escherichia coli,
Proteus mirabilis, Klebsiella sp. i gronkowce koagulazo-ujemne.
Wykazano, że cefaklor jest skuteczny zarówno w ostrych jak i przewlekłych zakażeniach np.
w rzeżączkowym zapaleniu cewki moczowej.

Zakażenie skóry i tkanek miękkich
wywołane przez Staphylococcus aureus i Streptococcus pyogenes.

Przed rozpoczęciem leczenia należy wykonać odpowiednie badania w celu wykazania wrażliwości
drobnoustrojów na cefaklor.

Skład

5 ml zawiesiny (otrzymanej po dodaniu wody do granulatu) zawiera 125 mg, 250 mg lub 375 mg cefakloru; zawiesina zawiera sacharozę.

Działanie

Półsyntetyczny antybiotyk z grupy cefalosporyn. Działa in vitro na następujące bakterie: paciorkowce α  i β-hemolizujące, gronkowce (w tym szczepy koagulazo-dodatnie, koagulazo-ujemne i szczepy wytwarzające penicylinazę), Streptococcus pneumoniae, Streptococcus pyogenes (paciorkowce β-hemolizujące grupy A), Branhamella catarrhalis, Escherichia coli, Proteus mirabilis, Klebsiella spp., Haemophilus influenzae (w tym szczepy oporne na ampicylinę). Cefaclor nie działa na Pseudomonas spp. i Acinetobacter spp., na większość szczepów Enterobacter spp., Serratia spp., Morganella morganii, Proteus vulgaris, Providencia rettgeri. Na działanie cefakloru są oporne gronkowce metycylinooporne i większość szczepów enterokoków (np. Streptococcus faecalis). Cefaklor dobrze wchłania się po podaniu doustnym na czczo. Pokarm nie wpływa na ilość wchłoniętego leku, jednak w przypadku przyjęcia cefakloru po posiłku maksymalne stężenia w surowicy osiągają 50-75% wartości stężeń występujących po zażyciu leku na czczo i pojawiają się zwykle 3/4 do 1 h później. Około 60-85% leku jest wydalane w postaci niezmienionej z moczem w ciągu 8 h. Większość leku jest wydalana przez pierwsze 2 h po zażyciu. T0,5 u osób zdrowych wynosi około 0,6-0,9 h. U pacjentów z niewydolnością nerek jest nieco dłuższy. U pacjentów z bezmoczem wynosi 2,3-2,8 h. Nie ustalono dróg wydalania leku u osób z ciężką niewydolnością nerek. Hemodializa skraca T0,5 o 25-30%. Probenecyd znacznie wydłuża czas półtrwania cefakloru.

Wskazania

Zakażenia górnych dróg oddechowych, w tym zapalenie gardła i migdałków wywołane przez Streptococcus pyogenes (paciorkowce β-hemolizujące grupy A) i Moraxella catarrhalis. Zapalenie ucha środkowego i zatok spowodowane przez Streptococcus pneumoniae, Haemophilus influenzae, gronkowce, Streptococcus pyogenes (paciorkowce β-hemolizujące grupy A) i Moraxella catarrhalis. Zakażenia dolnych dróg oddechowych, w tym zapalenie płuc wywołane przez Streptococcus pneumoniae, Haemophilus influenzae, Streptococcus pyogenes (paciorkowce β-hemolizujące grupy A) i Moraxella catarrhalis. Zakażenia dróg moczowych, w tym odmiedniczkowe zapalenie nerek i zapalenie pęcherza wywołane przez Escherichia coli, Proteus mirabilis, Klebsiella spp. i gronkowce koagulazo-ujemne (wykazano, że cefaklor jest skuteczny zarówno w ostrych jak i przewlekłych zakażeniach, np. w rzeżączkowym zapaleniu cewki moczowej). Zakażenie skóry i tkanek miękkich wywołane przez Staphylococcus aureus i Streptococcus pyogenes. Przed rozpoczęciem leczenia należy wykonać odpowiednie badania w celu wykazania wrażliwości drobnoustrojów na cefaklor. Uwaga: lekiem z wyboru w leczeniu i profilaktyce zakażeń paciorkowcowych, w tym w zapobieganiu gorączce reumatycznej, jest penicylina; zazwyczaj cefaklor jest skuteczny w zwalczaniu paciorkowców w nosogardzieli, ale brak danych dotyczących skuteczności w zapobieganiu następstwom zakażeń paciorkowcowych, czyli chorobie reumatycznej i zapaleniu wsierdzia. Należy wziąć pod uwagę oficjalne wytyczne dotyczące właściwego stosowania leków przeciwbakteryjnych.

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na cefaklor, inne cefalosporyny lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Ciąża i karmienie piersią

W ciąży lek można stosować jedynie przypadku zdecydowanej konieczności. Śladowe ilości leku wykrywane są w mleku kobiecym; nie jest znany wpływ cefakloru na karmione piersią dziecko - należy zachować szczególną ostrożność stosując lek u kobiet karmiących piersią.

Dawkowanie

Doustnie. Dzieci powyżej 1 mż.: zwykle 20 mg/kg mc./dobę w dawkach podzielonych podawanych co 8 h; w przypadku zapalenia oskrzeli i zapalenia płuc: 20 mg/kg mc./dobę w 3 dawkach podzielonych; w przypadku cięższych zakażeń, zapalenia ucha środkowego i zakażeń wywołanych przez mniej wrażliwe bakterie: 40 mg/kg mc./dobę w dawkach podzielonych. Maksymalna dawka dobowa wynosi 1 g. W leczeniu zapalenia ucha środkowego i zapalenia gardła dobową dawkę można podawać w 2 dawkach podzielonych co 12 h. Leczenie zakażeń wywoływanych przez paciorkowce β-hemolizujące powinno trwać co najmniej 10 dni. Zazwyczaj nie jest konieczna zmiana dawkowania u pacjentów z umiarkowaną i ciężką niewydolnością nerek.

Środki ostrożności

Przed zastosowaniem leku należy przeprowadzić wywiad dotyczący skłonności pacjenta do występowania reakcji nadwrażliwości na cefaklor, cefalosporyny, penicyliny lub inne leki. U pacjentów z nadwrażliwością na penicyliny należy stosować cefaklor ze szczególną ostrożnością, ze względu na możliwość wystąpienia krzyżowej reakcji alergicznej na antybiotyki β-laktamowe, ze wstrząsem anafilaktycznym włącznie. W przypadku wystąpienia reakcji alergicznej na cefaklor należy przerwać podawanie antybiotyku i podjąć odpowiednie środki ratunkowe. U każdego pacjenta, u którego wystąpiła biegunka w związku ze stosowaniem cefakloru, należy rozważyć możliwość wystąpienia rzekomobłoniastego zapalenia jelit (w przypadku łagodnego przebiegu zwykle wystarczy przerwać stosowanie antybiotyku; w przypadku umiarkowanego lub ciężkiego przebiegu konieczne jest podjęcie odpowiedniego leczenia; przeciwwskazane jest podawanie leków hamujących perystaltykę jelit). W trakcie leczenia należy obserwować pacjenta pod kątem nadkażenia opornymi drobnoustrojami; jeśli wystąpi nadkażenie, należy podjąć odpowiednie postępowanie. Cefaklor należy stosować ostrożnie u pacjentów z niewydolnością nerek. Doświadczenie kliniczne ze stosowaniem cefakloru u pacjentów z umiarkowaną lub ciężką niewydolnością nerek jest niewielkie, dlatego konieczna jest dokładna obserwacja kliniczna pacjenta i wykonywanie kontrolnych badań laboratoryjnych. Należy zachować ostrożność stosując antybiotyk o szerokim spektrum działania u pacjentów, u których występują lub występowały choroby przewodu pokarmowego, zwłaszcza zapalenie okrężnicy. Ze względu na zawartość sacharozy, leku nie należy stosować u pacjentów z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją fruktozy, zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy lub niedoborem sacharazy-izomaltazy. Zawartość sacharozy należy uwzględnić podając lek chorym na cukrzycę lub osobom na diecie niskokalorycznej. Nie określono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności cefakloru u dzieci w 1. mż.

Działania niepożądane

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Możliwe działania niepożądane to: biegunka (niekiedy z krwią lub śluzem), nudności lub wymioty,
upławy lub swędzenie pochwy, zawroty głowy. Czasami podczas przyjmowania leku u dzieci może
wystąpić nadpobudliwość.

Jeżeli wystąpi swędzenie, zaczerwienienie lub obrzęk skóry, ból stawów, ból głowy, nagłe
zwiększenie trudności oddychania albo uczucie słabości, należy przerwać stosowanie leku
i natychmiast skontaktować się z lekarzem.

Zaburzenia żołądka i jelit
Najczęściej występującym działaniem niepożądanym była biegunka. Rzadko była na tyle ciężka, by
konieczne było przerwanie stosowania leku. Zgłaszano przypadki zapalenia jelita grubego, w tym
sporadycznie rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego (stan chorobowy występujący zwykle w
następstwie stosowania antybiotyku, wynikający z namnożenia w jelicie bakterii Clostridium difficile i
działania wytwarzanych przez nie toksyn). Występowały również nudności i wymioty.

Zaburzenia układu immunologicznego
Obserwowano reakcje uczuleniowe takie, jak: wysypka odropodobna, świąd i pokrzywka. Objawy te
zwykle mijały po odstawieniu leku. Obserwowano objawy podobne do choroby posurowiczej (rumień
wielopostaciowy, wysypka i inne objawy skórne z jednoczesnym zapaleniem lub bólem stawów,
z gorączką lub bez). Rzadko występowało powiększenie węzłów chłonnych i białkomocz.
Sporadycznie mogą wystąpić pojedyncze objawy, jednak nie są one wynikiem reakcji
przypominających chorobę posurowiczą. Reakcje podobne do choroby posurowiczej są spowodowane
nadwrażliwością i występują zazwyczaj podczas leczenia cefaklorem lub po powtórnym jego
zastosowaniu. Częściej występują u dzieci niż u dorosłych. Objawy zwykle ujawniają się w kilka dni
po rozpoczęciu leczenia i mijają w kilka dni po jego zakończeniu. Można je łagodzić podając leki o
działaniu antyhistaminowym i kortykosteroidy. Nie opisywano żadnych poważnych następstw tych
reakcji.
Rzadko zgłaszano zespół Stevensa-Johnsona (rumień wielopostaciowy charakteryzujący się
pęcherzami pojawiającymi się na błonach śluzowych, głównie jamy ustnej i narządów płciowych),
martwicę toksyczno-rozpływną naskórka (toksyczna nekroliza naskórkowa) i anafilaksję (nagła i
ciężka reakcja nadwrażliwości). Anafilaksja może występować częściej u pacjentów uczulonych na
penicylinę. Reakcje anafilaktoidalne mogą występować jako pojedyncze objawy, np. obrzęk
naczynioruchowy, osłabienie, obrzęk (w tym obrzęk twarzy i kończyn), duszność, parestezje (uczucie
drętwienia, mrowienia), omdlenie lub rozszerzenie naczyń krwionośnych.
Rzadko objawy nadwrażliwości mogą utrzymywać się przez kilka miesięcy.

Zaburzenia krwi i układu chłonnego
Eozynofilia (podwyższona liczba jednego z rodzajów białych krwinek – granulocytów
kwasochłonnych), rzadko trombocytopenia (niedobór płytek krwi), przemijająca limfocytoza
i leukopenia (niedobór białych krwinek), rzadko niedokrwistość (anemia), agranulocytoza (niedobór
jednego z rodzajów białych krwinek – granulocytów) oraz przypuszczalnie mająca znaczenie kliniczne
– przemijająca neutropenia (niedobór granulocytów).

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
Rzadko zgłaszano przemijające zapalenie wątroby i żółtaczkę z zastoju żółci, niewielkie zwiększenie
aktywności enzymów wątrobowych (aminotransferazy asparaginianowej i alaninowej oraz fosfatazy
zasadowej).

Zaburzenia nerek i dróg moczowych
Rzadko występowało przemijające śródmiąższowe zapalenie nerek, niewielkie zwiększenie stężenia
mocznika we krwi i kreatyniny w osoczu oraz nieprawidłowe wyniki badania moczu.

Zaburzenia układu nerwowego
Rzadko zgłaszano następujące działania niepożądane: przemijająca nadpobudliwość, pobudzenie,
nerwowość, bezsenność, stan splątania, wzmożone napięcie, zawroty głowy, omamy, senność.

Inne
Swędzenie w okolicach narządów płciowych, kandydoza (drożdżyca) i zapalenie pochwy, dodatni
wynik testu Coombsa, wysypka odropodobna, pokrzywka, objawy podobne do choroby posurowiczej
(rumień wielopostaciowy, wysypka i inne objawy skórne z jednoczesnym zapaleniem lub bólem
stawów, z gorączką lub bez), powiększenie węzłów chłonnych i białkomocz.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w
ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać
bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu
Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych,
Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309
strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Interakcje

Stosowanie cefakloru łącznie z lekami przeciwzakrzepowymi (warfaryna, acenokumarol) wymaga regularnej kontroli czasu protrombinowego i w razie konieczności dostosowania dawki leku (notowano rzadkie przypadki zwiększenia czasu protrombinowego z występującym niekiedy krwawieniem o znaczeniu klinicznym). Probenecyd hamuje wydalanie nerkowe cefakloru.

Podmiot odpowiedzialny

Teva Pharmaceuticals Polska Sp. z.o.o.
ul. Osmańska 12
02-823 Warszawa
22-345-93-00
[email protected]
www.teva.pl

Dodaj do koszyka

Kleszcze – co warto o nich wiedzieć? Jak się przed nimi uchronić?
Kleszcze – co warto o nich wiedzieć? Jak się przed nimi uchronić?

Kleszcze – co warto o nich wiedzieć? Jak się przed nimi uchronić?

Kleszcze to rząd pajęczaków, które są szeroko rozpowszechnione na całym świecie. Do tej pory udało się rozpoznać aż 900 gatunków tych krwiopijnych pasożytów. Pajęczaki upodobały sobie miejsca ciepłe, wilgotne, porośnięte paprociami i wysoką trawą. Kleszcze występują przede wszystkim w lasach i na ich obrzeżach, na łąkach, polach uprawnych, pastwiskach, nad brzegami rzek i jezior, a także w parkach i ogrodach. W naszym kraju najczęściej możemy spotkać kleszcza pospolitego (Ixodes ricinus) oraz kleszcza łąkowego (Dermacentor reticulatus).

Czytaj dalej