Cefazolin TZF 1 g proszek do sporządzenia roztworu do wstrzykiwań i (lub) infuzji

1 fiolka zawiera 1 g cefazoliny w postaci soli sodowej. 1 fiolka zawiera 50,6 mg sodu.

Antybiotyk β-laktamowy, cefalosporyna I generacji do stosowania pozajelitowego. Szczepy zwykle wrażliwe: Gram-dodatnie bakterie tlenowe - Staphylococcus aureus (wrażliwe na metycylinę), Staphylococcus saprophyticus, Streptococcus agalactiae, Streptococcus pneumoniae, Streptococcus pyogenes. Szczepy, u których oporność nabyta może stanowić problem: Gram-dodatnie bakterie tlenowe - Staphylococcus aureus, Staphylococcus epidermidis, Staphylococcus haemolyticus, Staphylococcus hominis, Streptococcus pneumoniae (średnio wrażliwe na penicylinę); Gram-ujemne bakterie tlenowe - Escherichia coli, Haemophilus influenzae, Klebsiella oxytoca, Klebsiella pneumoniae, Proteus mirabilis. Szczepy oporne: Gram-dodatnie bakterie tlenowe - Enterococcus spp., Staphylococcus aureus (oporne na metycylinę), Streptococcus pneumoniae (oporne na penicylinę); Gram-ujemne bakterie tlenowe - Acinetobacter spp., Citrobacter freundii, Enterobacter spp., Legionella spp., Morganella morganii, Moraxella catarrhalis, Proteus vulgaris, Pseudomonas aeruginosa, Serratia marcescens, Stenotrophomonas maltophilia.; bakterie beztlenowe - Bacteroides fragilis; inne mikroorganizmy - Chlamydia spp., Chlamydophila spp., Mycoplasma spp.  Wykazuje oporność krzyżową z innymi cefalosporynami i penicylinami. Wiązanie z białkami osocza wynosi 65-92%. Po podaniu cefazoliny pacjentom bez niedrożności niedrożności dróg żółciowych w tkance pęcherzyka żółciowego i w płynie stężenia cefazoliny były wyższe niż w surowicy. Natomiast w przypadku niedrożności stężenia antybiotyku w żółci były znacznie niższe niż jego poziomy w surowicy. Dyfuzja cefazoliny do płynu mózgowo-rdzeniowego (również przy zapaleniu opon mózgowych) i do cieczy wodnistej oka jest niewystarczająca. Cefazolina przechodzi przez błonę maziową w stanie zapalnym, a jej stężenie uzyskane w obrębie stawu jest porównywalne ze stężeniem w surowicy. Cefazolina wydalana jest z moczem w stanie niezmienionym.

Leczenie ciężkich zakażeń u dorosłych i dzieci w wieku >1 miesiąca, wywołanych przez drobnoustroje wrażliwe na cefazolinę: zakażenia dróg oddechowych, wywołane przez S. pneumoniae, Klebsiella, H. influenzae, S. aureus (w tym wrażliwe i oporne na penicylinę) oraz paciorkowce β-hemolizujące z grupy A; zakażenia układu moczowo-płciowego, wywołane przez Escherichia coli, P. mirabilis i Klebsiella spp.; zakażenia dróg żółciowych, wywołane przez E. coli, różne szczepy paciorkowców, P. mirabilis, Klebsiella spp. i S. aureus; zakażenia skóry i tkanek miękkich, wywołane przez S. aureus (wrażliwe i oporne na penicylinę), paciorkowce β-hemolizujące z grupy A i inne szczepy paciorkowców; zakażenia kości i stawów, wywołane przez S. aureus; posocznica, wywołana przez S. pneumoniae, S. aureus (wrażliwe i oporne na penicylinę), P. mirabilis, Escherichia coli i Klebsiella spp.; zapalenie wsierdzia, wywołane przez S. aureus (w tym wrażliwe i oporne na penicylinę) oraz paciorkowce β-hemolizujące z grupy A. Profilaktyka okołooperacyjna: profilaktyka przed, w trakcie i po zabiegu w celu zmniejszenia ryzyka określonych zakażeń pooperacyjnych u pacjentów z operacjami, które klasyfikowane są jako zakaźne lub potencjalnie zakaźne. Należy przestrzegać wytycznych dotyczących odpowiedniego stosowania antybiotyków.

Nadwrażliwość na cefazolinę lub inne antybiotyki cefalosporynowe. Natychmiastowa i (lub) ciężka reakcja nadwrażliwości na penicylinę lub inny antybiotyk β-laktamowy w wywiadzie.

Lek może być stosowany w ciąży jedynie po dokładnym rozważeniu stosunku korzyści do ryzyka. Dotyczy to przede wszystkim I trymestru. Cefazolina przenika przez barierę łożyska oraz w małej ilości do mleka kobiecego. U karmionych mlekiem matki dzieci może to spowodować alergie, biegunkę lub kandydozę. W takich przypadkach należy wstrzymać karmienie na czas leczenia.

Domięśniowo lub dożylnie. Dorośli i młodzież >12 lat. Zakażenia wywołane przez bardzo wrażliwe drobnoustroje: 1-2 g na dobę w 2 lub 3 równych dawkach (co 8 lub 12 h). Zakażenia wywołane przez mniej wrażliwe drobnoustroje: 3-4 g na dobę w 3 lub 4 równych dawkach (co 6 lub 8 h). W przypadku ciężkich i zagrażających życiu zakażeń można podać dawki od 6 do 12 g na dobę w 3 lub 4 równych dawkach (6 do 8 h). Profilaktyka okołooperacyjna: a) 1 g dożylnie lub domięśniowo 30 min do 1 h przed zabiegiem; b) przy dłuższych zabiegach chirurgicznych (np. ≥2 h) 0,5-1 g dożylnie lub domięśniowo w trakcie operacji (podanie dostosowane do czasu trwania operacji); c) 0,5-1 g dożylnie lub domięśniowo co 6-8 h przez 24 h po zabiegu lub w przypadku operacji, przy których zakażenie stanowiłoby szczególne ryzyko przez 3-5 dni. Ważne jest, aby dawkę przedoperacyjną podać tuż przed rozpoczęciem zabiegu (30 min do 1 h), tak aby uzyskać odpowiednie stężenia antybiotyku w surowicy i tkankach w momencie początkowego nacięcia chirurgicznego oraz podawać cefazolinę, jeśli jest to konieczne, w odpowiednich odstępach czasu w trakcie operacji, aby zapewnić właściwe stężenie antybiotyku w przewidywanych momentach największego narażenia na zakażenie. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów w podeszłym wieku z prawidłową czynnością nerek nie jest konieczna modyfikacja dawki. Dorośli pacjenci z zaburzeniami czynności nerek mogą potrzebować mniejszej dawki, aby uniknąć kumulacji leku. Dawkę należy dobrać na podstawie wyników z badań stężenia cefazoliny we krwi. Jeśli nie jest to możliwe, dawkę można określić na podstawie klirensu kreatyniny. Przy zaburzeniach czynności nerek należy podać odpowiednią dawkę początkową. Kolejne dawki należy odpowiednio dostosować, uwzględniając stopień zaburzenia czynności nerek, ciężkość zakażenia i wrażliwość patogenu. U pacjentów hemodializowanych schemat dawkowania zależy od warunków dializy. Dorośli z niewydolnością nerek: CCr ≥55 ml/min, stężenie kreatyniny w surowicy ≤1,5 mg /100 ml - zwykle stosowania dawka, częstość stosowania bez zmian; CCr 35-54 ml/min, stężenie kreatyniny w surowicy 1,6-3 mg/100 ml - zwykle stosowania dawka, częstość stosowania - co 8 h; CCr 11-34 ml/min, stężenie kreatyniny w surowicy 3,1-4,5 mg/100 ml - 1/2 zwykle stosowanej dawki, częstość stosowania - co 12 h; CCr ≤10 ml/min, stężenie kreatyniny w surowicy ≥4,6 mg/100 ml - 1/2 zwykle stosowanej dawki, częstość stosowania - co 18-24 h. Dzieci i niemowlęta >1 mż. Umiarkowanie ciężkie zakażenia: 25–50 mg/kg mc./dobę w 3-4 dawkach. Ciężkie zakażenia: całkowitą dawkę dobową można zwiększyć do 100 mg/kg mc. Szczególne grupy pacjentów. Dzieci z zaburzeniami czynności nerek mogą potrzebować mniejszej dawki, aby uniknąć kumulacji leku. Mniejszą dawkę należy dobrać na podstawie wyników z badań stężenia leku we krwi. Jeśli nie jest to możliwe, dawkę można określić na podstawie klirensu kreatyniny. Przy zaburzeniach czynności nerek należy podać odpowiednią dawkę początkową. Kolejne dawki należy odpowiednio dostosować, uwzględniając stopień zaburzenia czynności nerek, ciężkość zakażenia i wrażliwość patogenu. Dzieci z niewydolnością nerek: CCr 70-40 ml/min - 60% zwykle zalecanej dawki dobowej w 2 dawkach podzielonych; CCr 20-40 ml/min - 25% zwykle zalecanej dawki dobowej w 2 dawkach podzielonych; CCr 20-5 ml/min - 10% zwykle zalecanej dawki dobowej w 2 dawkach podzielonych. Ponieważ nie potwierdzono bezpieczeństwa stosowania leku u wcześniaków i dzieci <1 mies., dlatego nie zaleca się stosowania cefazoliny u tych pacjentów. Sposób podania. Sporządzony roztwór podaje się dożylnie w trwającym nie krócej niż 3 minuty wstrzyknięciu lub w infuzji trwającej od 20 do 30 minut, lub głęboko domięśniowo.

Szczególną ostrożność należy zachować u pacjentów z ryzykiem wystąpienia reakcji alergicznej, astmą oskrzelową lub katarem siennym. Przed rozpoczęciem leczenia należy upewnić się, że u pacjenta nie występowały w przeszłości żadne reakcje nadwrażliwości po podaniu cefalosporyn, penicylin lub innych leków. U pacjentów z reakcjami alergicznymi należy odstawić cefazolinę i zastosować odpowiednie leczenie objawowe. W przypadku znanego uczulenia na penicylinę należy uwzględnić krzyżową reakcję alergiczną z innymi beta-laktamami, np. cefalosporynami. W pojedynczych przypadkach podczas leczenia cefazoliną mogą wystąpić zaburzenia krwawienia. Większe ryzyko powyższych zaburzeń występuje u pacjentów z niedoborem witaminy K lub innymi czynnikami, prowadzącymi do zaburzeń w układzie krzepnięcia (żywienie pozajelitowe, niedobory żywieniowe, zaburzenie czynności wątroby i nerek, małopłytkowość). Przyczyną zaburzeń krzepliwości krwi mogą być także choroby współistniejące (np. hemofilia, owrzodzenie żołądka lub dwunastnicy), wywołujące lub nasilające krwawienia. U pacjentów z wyżej wymienionymi chorobami należy monitorować krzepliwość krwi. Jeżeli parametry krzepliwości krwi zmniejszają się, należy podawać witaminę K (10 mg na tydzień). U pacjentów z ciężką lub utrzymującą się biegunką należy wziąć pod uwagę wystąpienie rzekomobłoniastego zapalenia okrężnicy, związanego ze stosowaniem antybiotyku, którego nasilenie może być od lekkiego po zagrażające życiu. W takim przypadku należy przerwać stosowanie cefazoliny i rozpocząć odpowiednie leczenie. Nie wolno podawać leków hamujących perystaltykę. Długotrwałe podawanie antybiotyków może być przyczyną nadmiernego rozwoju niewrażliwych bakterii lub grzybów. W przypadku pojawienia się nowych zakażeń grzybiczych lub bakteryjnych podczas leczenia cefazoliną, lek należy natychmiast odstawić i wdrożyć odpowiednie leczenie. W przypadku zaburzeń czynności nerek ze współczynnikiem przesączania kłębuszkowego <55 ml/min należy liczyć się z kumulacją cefazoliny, dlatego należy odpowiednio zmniejszyć dawkę lub wydłużyć przerwy między kolejnymi dawkami. Cefazolina z powodu niewystarczającego przenikania do płynu mózgowo-rdzeniowego nie nadaje się doleczenia zapalenia opon mózgowych. Zaleca się regularne kontrolowanie czynności układu narządów, włącznie z czynnością nerek, wątroby i funkcją hematopoetyczną podczas długotrwałego leczenia lub stosowania dużych dawek. Istnieją raporty o podwyższonym poziomie enzymów wątrobowych i zmianach komórek krwi. U pacjentów z hipertonią i niewydolnością serca należy uwzględnić zawartość sodu w roztworze do wstrzykiwania. Cefazoliny nie należy podawać wcześniakom i noworodkom w wieku <1. mies., ponieważ brak jest obecnie wystarczających danych, dotyczących stosowania leku w tych grupach wiekowych; nie określono bezpieczeństwa jej stosowania. Cefazolina nie jest przeznaczona do podawania dokanałowego. Zgłaszano ciężkie działanie toksyczne na OUN (w tym drgawki) po dokanałowym podaniu cefazoliny. Lek zawiera 50,6 mg sodu na fiolkę co odpowiada 2,53% zalecanej przez WHO maksymalnej 2 g dobowej dawki sodu w diecie u osób dorosłych.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Ciężkie działania niepożądane
● Ciężkie reakcje alergiczne. Występują bardzo rzadko (mogą wystąpić u mniej, niż u 1 na 10 000 osób)
  Objawy mogą obejmować:
  • nagły obrzęk twarzy, gardła, warg lub jamy ustnej, powodujący trudności z oddychaniem lub
    połykaniem,
  • nagły obrzęk dłoni, stóp i kostek nóg,
  • zaczerwienienie skóry, swędzenie skóry, bóle stawów, zmiany skórne, rozległa wysypka, pokrzywka,
    gorączka polekowa.
● Przemijające zapalenie wątroby i żółtaczka (żółte zabarwienie skóry lub białka oka).Występuje bardzo
  rzadko (może wystąpić u mniej, niż u 1 na 10 000 osób)
● Zapalenie jelita grubego (rzekomobłoniaste zapalenie okrężnicy). Symptomy obejmują ciężką lub
  przedłużającą się biegunkę, z możliwą domieszką krwi lub śluzu w stolcu z reguły z krwią i śluzem, bóle
  brzucha i gorączkę. Występuje z częstością nieznaną (częstość nie może być określona na podstawie
  dostępnych danych)

Jeśli wystąpi którykolwiek z wyżej wymienionych objawów, należy natychmiast przerwać podawanie
leku i skontaktować się z lekarzem lub udać się do izby przyjęć najbliższego szpitala.

Inne możliwe działania niepożądane występujące:

Często (mogą wystąpić u mniej niż u 1 na 10 osób)
• Reakcje alergiczne takie jak rumień, pokrzywka i świąd
• Nudności i wymioty
• Biegunka
• Utrata apetytu
• Wzdęcia
• Bóle brzucha
• Bóle i stwardnienia w miejscu wstrzyknięcia leku.

Niezbyt często (mogą wystąpić u mniej niż u 1 na 100 osób)
• Zwiększenie liczby określonych krwinek we krwi
• Zmniejszenie liczby krwinek białych
• Nieprawidłowy rozpad krwinek czerwonych
• Zmniejszenie liczby krwinek biorących udział w krzepnięciu krwi
• Przejściowe zwiększenie wartości parametrów określających czynność wątroby
• Zapalenie żył, zakrzepica.

Rzadko (mogą wystąpić u mniej niż u 1 na 1000 osób)
• Zaburzenia krzepnięcia krwi. Krwawienia z nosa lub po skaleczeniu są dłuższe.
• Zaburzenia czynności nerek.

Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych)
• Kandydoza (zakażenie drożdżakowe pochwy, ust lub fałd skórnych), lekarz może zalecić odpowiednie
  leczenie.
• Bóle głowy
• Zawroty głowy
• Nieprzyjemne, czasem bolesne uczucie mrowienia, cierpnięcia, drętwienia, kończyn, zaburzenia
  odczuwania zimna i ciepła, stany pobudzenia nerwowego
• Mimowolne drgania i skurcze mięśni
• Drgawki.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane
można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów
Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów
Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa
Tel.: + 48 22 49 21 301
Faks: + 48 22 49 21 309
Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

W badaniach in vitro obserwowano efekt antagonistyczny z antybiotykami, które działają bakteriostatycznie(np. tetracykliny, sulfonamidy, erytromycyna, chloramfenikol) - należy rozważyć możliwość takiego działania podczas leczenia skojarzonego. Klirens nerkowy cefazoliny jest zmniejszony podczas jednoczesnego podawania probenecydu. Cefalosporyny w bardzo rzadkich przypadkach mogą prowadzić do zaburzeń krzepnięcia krwi. Jeśli jednocześnie podawane są doustne leki przeciwzakrzepowe lub wysokie dawki heparyny, należy kontrolować parametry krzepliwości. Nie można wykluczyć nasilenia nefrotoksycznego działania antybiotyków (np. aminoglikozydów, kolistyny, polimiksyny B) i leków moczopędnych (np. furosemidu). Jeśli wymienione leki stosowane są jednocześnie z cefazoliną, należy uważnie monitorować parametry czynności nerek. Niektóre cefalosporyny jak cefamandol, cefazolina i cefotetan mogą zakłócać metabolizm witaminy K1,szczególnie w przypadkach niedoboru tej witaminy. W takich sytuacjach może być konieczne uzupełnienie witaminy K1.

Polfa Tarchomin S.A.
ul. Aleksandra Fleminga 2
03-176 Warszawa
22-510-80-02
[email protected]
www.polfa-tarchomin.com.pl