Cerezyme 400 j.m. proszek do sporządzenia koncentratu roztworu do infuzji

1 fiolka zawiera 400 j. imiglucerazy. Preparat zawiera sód.

Imiglucerase

Imigluceraza (rekombinowana β-glukocerebrozydaza ukierunkowana na makrofagi) jest enzymem katalizującym hydrolizę glikolipidu - glukocerebrozydu - do glukozy i ceramidu. Niedobór jej aktywności występuje w chorobie Gauchera, czego następstwem jest gromadzenie się glukocerebrozydu w obrębie lizosomów makrofagów (tzw. komórkach Gauchera). Preparat zapewnia zmniejszenie rozmiarów śledziony i wątroby, poprawę lub normalizację małopłytkowości, niedokrwistości, gęstości mineralnej kości i obciążenia szpiku kostnego oraz łagodzi lub usuwa ból kości i przełomy kostne; zmniejsza spoczynkowy wydatek energetyczny; korzystnie wpływa na aspekty psychiczne i fizyczne jakości życia w chorobie Gauchera; zmniejsza stężenie chitotriozydazy, bioznacznika odpowiedzi na leczenie i przeładowania makrofagów glukozyloceramidem. U dzieci preparat umożliwia prawidłowy rozwój, powoduje przyspieszenie wzrostu i umożliwia osiągnięcie prawidłowego wzrostu i gęstości mineralnej kości po osiągnięciu wieku dorosłego. W trakcie trwającej 1 h infuzji dożylnych 4 dawek imiglucerazy stan równowagi aktywności enzymatycznej był osiągany w ciągu 30 min. T_0,5 wynosi 3,6-10,4 min.

Długotrwała enzymatyczna terapia zastępcza u pacjentów z potwierdzonym rozpoznaniem choroby Gauchera typu 1 (bez neuropatii) lub typu 3 (z przewlekłą neuropatią), u których występują klinicznie znaczące objawy tej choroby, niezwiązane z układem nerwowym. Objawy choroby Gauchera niezwiązane z układem nerwowym obejmują jeden lub więcej spośród wymienionych stanów: niedokrwistość, po wykluczeniu innych przyczyn, takich jak niedobór żelaza; małopłytkowość; choroba kości, po wykluczeniu innych przyczyn, takich jak niedobór witaminy D; powiększenie wątroby lub śledziony.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

U pacjentek z chorobą Gauchera będących w ciąży lub planujących ciążę, w każdym przypadku należy dokonać oceny ryzyka i korzyści wynikających z leczenia. U pacjentek z chorobą Gauchera, które zajdą w ciążę, może dojść do nasilenia choroby w czasie ciąży i połogu. Obejmuje to zwiększone ryzyko wystąpienia objawów kostnych, nasilenia cytopenii, krwawienia i konieczności transfuzji. Ciąża jak i karmienie wpływają na hemostazę wapniową u matki i przyspieszają obrót kostny. Może to przyczyniać się do nasilenia choroby układu szkieletowego w chorobie Gauchera. Dostępne ograniczone doświadczenie dotyczące 150 pacjentek w ciąży sugerują, że stosowanie preparatu w ciąży jest korzystne w leczeniu zasadniczej choroby Gauchera w czasie ciąży; ponadto dane te wskazują na brak toksyczności preparatu, powodującej deformację u płodu, chociaż dowody nie są statystycznie silne. Śmierć płodu zgłaszano rzadko, przy czym nie jest jasne, czy miała ona związek ze stosowaniem preparatu czy z zasadniczą chorobą Gauchera. U kobiet, które wcześniej nie były leczone, zaleca się rozważenie rozpoczęcia leczenia przed poczęciem, w celu zapewnienia jak najlepszego stanu zdrowia. U kobiet stosujących preparat należy rozważyć kontynuację leczenia przez cały okres ciąży. W celu indywidualnego doboru dawki w zależności od potrzeb pacjentki i odpowiedzi na leczenie, należy ściśle monitorować ciążę i objawy kliniczne choroby Gauchera. Nie wiadomo, czy ta substancja czynna przenika do mleka kobiecego, jednak prawdopodobnie enzym jest trawiony w przewodzie pokarmowym dziecka.

Dożylnie. Leczenie powinno być prowadzone przez lekarza posiadającego doświadczenie w zakresie leczenia choroby Gauchera. Dawkę dobiera się indywidualnie. Dorośli. Początkowa dawka 60 j/kg mc. podawana raz na 2 tyg. prowadziła do poprawy parametrów hematologicznych i narządowych w ciągu 6 mies. leczenia, a dalsze stosowanie - do zatrzymania progresji lub do poprawy zmian kostnych. Podawanie dawki 15 j/kg mc. raz na 2 tyg. powodowało poprawę parametrów hematologicznych i ustępowanie powiększenie narządów wewnętrznych, lecz nie doprowadziło do poprawy parametrów zmian kostnych. Infuzje podaje się zazwyczaj z częstością raz na 2 tyg. Nie ustalono skuteczności preparatu w leczeniu objawów neurologicznych u pacjentów z chorobą Gauchera z przewlekłą neuropatią i nie można zalecić żadnego specjalnego schematu dawkowania. Dzieci i młodzież. Nie ma potrzeby dostosowywania dawki leku u dzieci i młodzieży. Sposób podania. Po rozpuszczeniu i rozcieńczeniu w 0,9% roztworze chlorku sodu preparat podaje się w infuzji dożylnej. Podczas pierwszych infuzji preparatu szybkość infuzji nie powinna być większa niż 0,5 j./kg mc./min. Podczas kolejnych podań leku szybkość infuzji można zwiększyć maksymalnie do 1 j./kg mc./min. Zwiększenie szybkości infuzji powinien nadzorować lekarz.

Zaleca się, aby pacjenci, u których podejrzewa się zmniejszoną reakcję na leczenie byli okresowo monitorowani w celu wykrycia przeciwciał klasy IgG skierowanych przeciwko imiglucerazie. Pacjenci z przeciwciałami przeciw imiglucerazie są w większym stopniu zagrożeni wystąpieniem reakcji nadwrażliwości. Jeśli wystąpią reakcje nadwrażliwości typu alergicznego, zaleca się przerwanie infuzji preparatu i podanie odpowiednich leków. Pacjenci, u których powstały przeciwciała lub objawy nadwrażliwości na lek (alglucerazę), powinni być leczeni z zachowaniem ostrożności przy podawaniu preparatu (imiglucerazy). Pacjenci u których podczas infuzji występują działania niepożądane powinni natychmiast przerwać infuzję i zgłosić się po pomoc do pracowników ochrony zdrowia. Preparat zawiera 41 mg sodu na fiolkę, co odpowiada 2% zalecanej przez WHO maksymalnej 2 g dobowej dawki sodu u osób dorosłych. Podawany jest w 0,9% roztworze chlorku sodu do infuzji. Powinni to uwzględnić pacjenci stosujący dietę z kontrolowaną zawartością sodu.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek Cerezyme może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one
wystąpią.

Często (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 10 pacjentów):
- duszność
- kaszel
- pokrzywka/ miejscowy obrzęk skóry lub błony śluzowej jamy ustnej lub gardła
- świąd
- wysypka

Niezbyt często (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 100 pacjentów):
- zawroty głowy
- ból głowy
- uczucie mrowienia, kłucia, pieczenia lub drętwienia skóry
- przyspieszenie częstości pracy serca
- zasinienie skóry
- zaczerwienienie
- spadek ciśnienia krwi
- wymioty
- nudności
- kurcze brzucha
- biegunka
- ból stawów
- dyskomfort w miejscu podania infuzji
- pieczenie w miejscu podania infuzji
- obrzęk w miejscu podania
- jałowy ropień w miejscu podania infuzji
- dyskomfort w klatce piersiowej
- gorączka
- dreszcze
- zmęczenie
- ból pleców

Rzadko (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 1000 pacjentów):
- reakcje anafilaktyczne

Niektóre objawy niepożądane były obserwowane u pacjentów w trakcie podawania leku lub krótko po
podaniu leku. Obejmowały one świąd, zaczerwienienie, pokrzywkę/miejscowy obrzęk skóry lub błony
śluzowej jamy ustnej lub gardła, dyskomfort w klatce piersiowej, przyspieszenie częstości akcji serca,
zasinienie skóry, duszność, uczucie mrowienia, kłucia, pieczenia lub drętwienia skóry, spadek
ciśnienia krwi i ból pleców. Jeśli u pacjenta wystąpi którykolwiek z tych objawów, należy
natychmiast powiadomić lekarza. W celu zapobieżenia reakcji alergicznej konieczne może być
podanie dodatkowych leków (np. leki przeciwhistaminowe i (lub) kortykosteroidy).

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać
bezpośrednio do „krajowego systemu zgłaszania” wymienionego w załączniku V. Dzięki zgłaszaniu
działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa
stosowania leku.

Brak jest danych na temat interakcji.

Sanofi Sp. z o.o.
ul. Marcina Kasprzaka 6
01-211 Warszawa
22-280-00-00
www.sanofi.pl