Cisplatin-Ebewe 1 mg/ml konc. do sporządzenia roztworu do infuzji

1 ml koncentratu do sporządzania roztworu do infuzji zawiera 1 mg cisplatyny. Preparat zawiera sód.

Lek przeciwnowotworowy, pochodna platyny. Hamuje syntezę DNA poprzez tworzenie krzyżowych wiązań w obrębie i pomiędzy nićmi DNA. W mniejszym stopniu hamuje syntezę białka i RNA. Jest niespecyficzna fazowo dla cyklu komórkowego. Także inne mechanizmy mogą się przyczyniać do aktywności przeciwnowotworowej cisplatyny, w tym zwiększenie immunogenności nowotworu. Onkolityczne właściwości cisplatyny są porównywalne z właściwościami związków alkilujących. Cisplatyna wykazuje również działanie immunosupresyjne, uwrażliwiające na promieniowanie i przeciwbakteryjne. Po podaniu dożylnym cisplatyna ulega szybkiej dystrybucji do tkanek. Więcej niż 90% całkowitej cisplatyny w osoczu wiąże się z białkami w ciągu 2 h po podaniu (proces ten może być nieodwracalny). Frakcja związana z białkami nie wykazuje aktywności przeciwnowotworowej. Cisplatyna przekształcana jest w nieenzymatycznym procesie do jednego lub więcej metabolitów. Eliminacja cisplatyny z osocza przebiega dwufazowo; odnotowano następujące okresy półtrwania: T_0,5 dystrybucji: 10-60 min; T_0,5 końcowej fazy eliminacji: 2-5 dni. W wyniku znacznego wiązania całkowitej zawartości cisplatyny z białkiem, faza eliminacji wydłuża się lub jest niecałkowita, a łączne wydalanie w moczu w okresie 84-120 h wynosi od 27-45% podanej dawki. W wyniku wydłużonej infuzji większa część dawki wydalana jest w moczu. Wydalanie z kałem jest minimalne.

Chemioterapia skojarzona nowotworów złośliwych jajnika i jądra. Chemioterapia nowotworów złośliwych szyjki macicy, zaawansowanego raka pęcherza moczowego, płaskonabłonkowego raka głowy i szyi, raka płuca.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Zaburzenia czynności nerek. Zaburzenia słuchu. Odwodnienie. Zahamowanie czynności szpiku. Okres karmienia piersią. Jednoczesne szczepienie przeciw żółtej febrze. Jednoczesne leczenie fenytoiną stosowaną profilaktycznie.

Kobiety w wieku rozrodczym/antykoncepcja u mężczyzn i kobiet. Ze względu na możliwe działanie genotoksyczne cisplatyny, kobietom w wieku rozrodczym zaleca się stosowanie skutecznej antykoncepcji i nieplanowanie ciąży podczas leczenia cisplatyną i przez co najmniej 7 miesięcy po zakończeniu leczenia. Mężczyznom zaleca się aby stosowali skuteczną antykoncepcję i nie płodzili dzieci podczas leczenia cisplatyną i przez co najmniej 4 miesiące po zaprzestaniu leczenia. Ciąża. Cisplatyna stosowana w okresie ciąży może być toksyczna dla płodu. Nie ma odpowiednich danych dotyczących stosowania cisplatyny u kobiet w ciąży, ale na podstawie właściwości farmakologicznych należy spodziewać się możliwości rozwoju ciężkich wad wrodzonych. Z badań na zwierzętach wynika, że cisplatyna wykazuje toksyczny wpływ na reprodukcję oraz działanie rakotwórcze. Cisplatyny nie należy stosować w okresie ciąży, chyba że jest to bezwzględnie konieczne. Karmienie piersią. Cisplatyna przenika do mleka kobiecego. Karmienie piersią podczas leczenia jest przeciwwskazane. Płodność. Jeśli pacjenci planują potomstwo po zakończeniu leczenia, wskazana jest konsultacja genetyczna. Leczenie cisplatyną może powodować nieodwracalną niepłodność, dlatego zaleca się, aby mężczyźni, którzy planują w przyszłości ojcostwo, uzyskali poradę dotyczącą możliwości zamrożenia nasienia przed rozpoczęciem terapii.

Dożylnie. Dorośli i dzieci. Dawki cisplatyny zależą od choroby podstawowej, oczekiwanej reakcji oraz od tego, czy cisplatyna zastosowana będzie w monoterapii, czy będzie składnikiem chemioterapii skojarzonej. Poniższe przykłady dawkowania dotyczą stosowania u dorosłych i u dzieci. W monoterapii zalecane są następujące dwa schematy dawkowania: pojedyncza dawka 80-100 mg/m² pc., podawana co 3-4 tyg.; dawka 20 mg/m² pc./dobę przez 5 kolejnych dni co 3-4 tyg. Jeśli cisplatyna stosowana jest w chemioterapii skojarzonej, dawkę cisplatyny należy zmniejszyć. Dawka wynosi zazwyczaj co najmniej 20 mg/m² pc., co 3-4 tyg. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub zahamowaną czynnością szpiku kostnego dawkę należy odpowiednio zmniejszyć. Sposób podania. Preparat należy rozcieńczyć przed zastosowaniem. Roztwór cisplatyny przygotowany zgodnie z instrukcją należy podawać w infuzji dożylnej przez 6-8 h. Konieczne jest utrzymywanie odpowiedniego nawodnienia pacjenta w okresie 2-12 h przed podaniem i przez co najmniej 6 h po podaniu cisplatyny. Nawodnienie jest niezbędne w celu wywołania wystarczającej diurezy w czasie i po zastosowaniu cisplatyny. Można to uzyskać, podając w infuzji dożylnej jeden z poniższych roztworów: 0,9% roztwór NaCl, 0,9% roztwór NaCl z 5% roztworem glukozy (1:1). Nawodnienie przed zastosowaniem cisplatyny: infuzja dożylna podawana z szybkością 100-200 ml/h przez 6-12 h. Nawodnienie po zakończeniu podawania cisplatyny: infuzja dożylna następnych 2 litrów podawana z szybkością 100-200 ml/h przez 6-12 h. Jeśli wydalanie moczu po nawodnieniu jest mniejsze niż 100-200 ml/h, konieczne może być zastosowanie wymuszonej diurezy. Wymuszoną diurezę można wywołać przez dożylne podanie 37,5 g mannitolu w postaci 10% roztworu (375 ml 10% roztworu mannitolu) lub przez podanie leku moczopędnego, jeśli czynność nerek jest prawidłowa. Podanie mannitolu lub leku moczopędnego konieczne jest również wtedy, gdy podawana dawka cisplatyny jest większa niż 60 mg/m² pc. W celu zapewnienia wydalania odpowiednich ilości moczu pacjent powinien wypijać duże ilości płynów w czasie 24 h po zakończeniu infuzji cisplatyny. Podczas podawania należy unikać wszelkich urządzeń zawierających aluminium (zestawy do infuzji dożylnej, igły, cewniki, strzykawki), które mogłyby mieć kontakt z cisplatyną.

Cisplatyna reaguje z metalicznym glinem, w wyniku czego powstaje czarny osad platyny. Dlatego należy unikać wszelkich urządzeń zawierających aluminium (zestawy do infuzji dożylnej, igły, cewniki, strzykawki), które mogłyby mieć kontakt z cisplatyną. Właściwe monitorowanie stanu pacjenta, leczenie choroby i postępowanie w razie powikłań możliwe jest tylko wtedy, gdy ustalone zostało odpowiednie rozpoznanie i dostępne są określone warunki leczenia. Przed rozpoczęciem leczenia cisplatyną, w trakcie jego trwania i po zakończeniu konieczne jest skontrolowanie: czynności nerek, wątroby, czynności krwiotwórczej (liczby krwinek czerwonych i białych oraz płytek krwi), stężenia elektrolitów w surowicy (wapnia, sodu, potasu, magnezu). Badania te trzeba powtarzać co tydzień przez cały okres leczenia cisplatyną. Lek można podać powtórnie po osiągnięciu prawidłowych wartości: stężenia kreatyniny w surowicy (≤130 μmol/l, co odpowiada 1,5 mg/dl); stężenia mocznika w surowicy (<25 mg/dl); liczby krwinek białych (>4000/μl co odpowiada >4x10⁹/l), liczby płytek krwi (>100000/μl co odpowiada 100x 10⁹/l), prawidłowego audiogramu. Cisplatyna ma kumulujące się wraz z dawką działanie ototoksyczne, nefrotoksyczne i neurotoksyczne. Toksyczne działanie cisplatyny mogą nasilać jednocześnie stosowane inne leki o szkodliwym działaniu na wymienione narządy i układy. Cisplatyna powoduje ciężkie, kumulacyjne działanie nefrotoksyczne, które mogą nasilić antybiotyki aminoglikozydowe. Nefrotoksyczne działanie cisplatyny można zminimalizować zapewniając wydalanie moczu w ilości ≥ 100 ml/h. Odpowiednią diurezę można uzyskać przez właściwe nawodnienie pacjenta przed podaniem cisplatyny (podanie dożylne 2 l odpowiedniego płynu) i po zakończeniu infuzji cisplatyny (zaleca się podanie w ciągu doby płynu w ilości 2500 ml/m2pc.). Jeśli znaczące nawodnienie nie wystarcza do utrzymania odpowiedniego wydalania moczu, można zastosować diurezę osmotyczną (np. podać mannitol). Opisywano przypadki ciężkich neuropatii, które mogą być nieodwracalne i mogą objawiać się parestezją, zniesieniem odruchów i utratą czucia głębokiego oraz drżeniem. Notowano również zaburzenia funkcji motorycznych. Należy regularnie przeprowadzać badanie neurologiczne. Szczególnej ostrożności wymagają pacjenci z neuropatią obwodową niewywołaną cisplatyną oraz chorzy z ostrym zakażeniem bakteryjnym lub wirusowym. U około 31% pacjentów otrzymujących cisplatynę w pojedynczej dawce 50 mg/m2 pc. obserwowano działanie ototoksyczne, objawiające się szumem w uszach i (lub) utratą słuchu w zakresie dźwięków o wysokiej częstotliwości (od 4000 do 8000 Hz). Sporadycznie może występować osłabiona zdolność słyszenia mowy. Działanie ototoksyczne może być silniejsze u dzieci. Utrata słuchu może być jednostronna lub obustronna; występuje częściej i z większym nasileniem po wielokrotnym dawkowaniu. Jednak głuchotę odnotowuje się rzadko po podaniu początkowej dawki cisplatyny. Ototoksyczność może być nasilona przez napromienianie czaszki zastosowane przed lub w trakcie podawania cisplatyny i może mieć związek z maksymalnym jej stężeniem w osoczu. Nie wiadomo, czy ototoksyczne działanie leku jest odwracalne. Przed rozpoczęciem stosowania cisplatyny i przed każdym kolejnym cyklem leczenia należy wykonać badanie audiometryczne. Notowano również toksyczność dla narządu przedsionkowego. Podczas stosowania leku możliwe jest wystąpienie reakcji nadwrażliwości, w większości przypadków podczas perfuzji. Konieczne jest wtedy przerwanie infuzji i zastosowanie odpowiedniego leczenia objawowego. Podczas stosowania wszystkich związków platyny notowano reakcje krzyżowe, czasami zakończone zgonem. Należy regularnie kontrolować parametry hematologiczne i wartości wskaźników czynności wątroby. W rzadkich przypadkach wystąpienie ostrej białaczki u ludzi zbiegało się ze stosowaniem cisplatyny, co na ogół wiązało się z zastosowaniem innych środków wywołujących białaczkę. Podczas podawania cisplatyny mogą wystąpić reakcje w miejscu infuzji. Ze względu na możliwość wynaczynienia, w trakcie infuzji zaleca się uważne kontrolowanie, czy w miejscu wkłucia nie nastąpiło przesączanie leku. W przypadku wynaczynienia należy natychmiast przerwać infuzję. Nie należy usuwać igły. Należy usunąć z tkanki wynaczyniony roztwór cisplatyny przez aspirację i przepłukać 0,9% roztworem NaCl (jeśli zastosowano roztwór cisplatyny o stężeniu większym niż zalecane). Działanie toksyczne tego cytostatyku jest znacznie większe niż związane zwykle ze stosowaniem chemioterapii. Po podaniu leku często występują nudności, wymioty i biegunka. U większości pacjentów ustępują one po 24h, zaś lżejsze nudności i jadłowstręt mogą utrzymywać się do tygodnia po podaniu cisplatyny. Nudności i wymioty mogą być silne i wymagają odpowiedniego leczenia przeciwwymiotnego (w tym profilaktycznego). Wskazane jest wyrównanie niedoboru płynów spowodowanego przez wymioty i biegunkę. Należy ściśle nadzorować stan pacjenta w odniesieniu do działania ototoksycznego, zahamowania czynności szpiku kostnego i reakcji anafilaktycznych. Cisplatyna ma działanie mutagenne i może również zaburzać płodność. Lek zawiera 0,154 mmol (3,54 mg) sodu w 1 ml koncentratu. Preparat zawiera 35,4 mg sodu w fiolce 10 ml, 177 mg sodu w fiolce 50 ml, 354 mg sodu w fiolce 100 ml, co odpowiada odpowiednio 1,77% ; 8,85% ; 17,7% zalecanej przez WHO maksymalnej 2 g dobowej dawki sodu u osób dorosłych. Lek może być rozcieńczany w 0,9% roztworze NaCl. Zawartość sodu pochodzącego z rozcieńczalnika powinna być brana pod uwagę w obliczeniu całkowitej zawartości sodu w przygotowanym rozcieńczeniu preparatu.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Działania niepożądane występujące po podaniu cisplatyny zależą od zastosowanej dawki i mogą się
nasilać z kolejnymi dawkami. U większości pacjentów podczas stosowania cisplatyny występują
ciężkie nudności i wymioty. Nudności mogą utrzymywać się do 7 dni po podaniu leku.

Ciężkie działania niepożądane
Należy jak najszybciej skontaktować się z lekarzem, jeśli:
- u pacjenta wystąpił silny ból lub obrzęk w obrębie nóg, ból w klatce piersiowej lub trudności
  w oddychaniu (co może świadczyć o niebezpiecznych zakrzepach krwi w żyle) (często: mogą
  wystąpić u 1 na 10 pacjentów).

Bardzo częste działania niepożądane (mogą występować częściej niż u 1 na 10 osób):
- niewydolność szpiku kostnego i zmniejszenie liczby białych krwinek (większa podatność na
  zakażenia), zmniejszenie liczby płytek krwi (większa podatność na powstawanie siniaków)
  i zmniejszenie liczby krwinek czerwonych (może powodować niedokrwistość);
- zmniejszenie stężenia sodu we krwi;
- gorączka.

Częste działania niepożądane (mogą występować nie częściej niż u 1 na 10 osób):
- zakażenia, w tym posocznica (objawiająca się m.in. szybko rosnącą gorączką, dreszczami,
  przyspieszonym oddechem i szybkim biciem serca);
- zaburzenia rytmu serca, w tym bardzo wolne bicie serca (bradykardia), bardzo szybkie bicie serca
  (tachykardia) i inne zmiany w elektrokardiogramie (w zapisie EKG).

Niezbyt częste działania niepożądane (mogą występować nie częściej niż u 1 na 100 osób):
- reakcje uczuleniowe, również ciężkie (obrzęk twarzy, świszczący oddech, skurcz oskrzeli,
  przyspieszenie czynności serca, niedociśnienie tętnicze, a także wysypka, pokrzywka,
  zaczerwienienie i świąd skóry);
- zmniejszenie stężenia magnezu we krwi;
- uszkodzenie słuchu;
- metaliczny osad na dziąsłach;
- zaburzenia powstawania i dojrzewania plemników;
- zaburzenia owulacji;
- powiększenie piersi u mężczyzn (ginekomastia).

Rzadkie działania niepożądane (mogą występować nie częściej niż u 1 na 1000 osób):
- ryzyko rozwoju wtórnej ostrej białaczki;
- osłabienie sił obronnych organizmu (zahamowanie czynności układu odpornościowego);
- zwiększenie stężenia cholesterolu we krwi (hipercholesterolemia);
- zaburzenia układu nerwowego (drgawki, neuropatia obwodowa, leukoencefalopatia, zespół
  odwracalnej tylnej leukoencefalopatii, utrata czynności życiowych mózgu, w tym przypadek
  ciężkich powikłań mózgowo-naczyniowych, zapalenia tętnic mózgu, zamknięcia tętnicy szyjnej,
  encefalopatii);
- zawał mięśnia sercowego, nadciśnienie tętnicze (mogą wystąpić nawet w ciągu kilku lat po
  zakończeniu chemioterapii);
- zapalenie błony śluzowej jamy ustnej.

Bardzo rzadkie działania niepożądane (mogą występować nie częściej niż u 1 na 10 000 osób):
- zwiększenie stężenia żelaza we krwi;
- zatrzymanie czynności serca (zwłaszcza po leczeniu w połączeniu z innymi lekami
  cytotoksycznymi).

Działania niepożądane, które występują z nieznaną częstością (częstości nie można określić na
podstawie dostępnych danych):
- zakażenie (może być groźne dla życia);
- niedokrwistość na skutek rozpadu krwinek czerwonych (niedokrwistość hemolityczna);
- dodatni odczyn Coombsa;
- zwiększenie aktywności amylazy we krwi;
- nieprawidłowe wydzielanie hormonu antydiuretycznego;
- odwodnienie;
- zmniejszenie stężenia wapnia we krwi (hipokalcemia), tężyczka;
- zmniejszenie stężenia fosforanów we krwi (hipofosfatemia);
- zmniejszenie stężenia potasu we krwi (hipokaliemia);
- zwiększenie stężenia kwasu moczowego we krwi (hiperurykemia);
- incydent mózgowo-naczyniowy, udar krwotoczny, udar niedokrwienny, zapalenie tętnic
  mózgowych;
- objaw Lhermitte’a (odczucie „prądu” biegnącego wzdłuż kręgosłupa przy zgięciu głowy ku
  dołowi);
- brak odczuwania smaku;
- mielopatia;
- neuropatia autonomiczna (uszkodzenie nerwów);
- niewyraźne widzenie, zaburzenia widzenia kolorów, zaburzenia poruszania oczami, ślepota
  korowa, zapalenie nerwu wzrokowego, obrzęk tarczy nerwu wzrokowego, pigmentacja siatkówki;
- szum w uszach, głuchota, zaburzenia przedsionkowe z zawrotami głowy;
- mikroangiopatia zakrzepowa (zmiany np. zakrzepowe w drobnych naczyniach różnych narządów
  z zespołem hemolityczno-mocznicowym), choroba Raynauda;
- wymioty, nudności, jadłowstręt, czkawka, biegunka, ból żołądka;
- zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, zwiększenie stężenia bilirubiny we krwi,
  zmniejszenie stężenia albuminy, zwiększenie stężenia azotu mocznikowego, kreatyniny, kwasu
  moczowego i (lub) zmniejszenie klirensu kreatyniny;
- zatorowość płucna;
- wysypka, łysienie;
- skurcze mięśni;
- niewydolność nerek (również ostra), zaburzenia kanalikowe;
- osłabienie, złe samopoczucie;
- zaburzenia serca;
- wynaczynienie w miejscu podania (z miejscowym uszkodzeniem tkanek miękkich, w tym
  z zapaleniem tkanki łącznej, zwłóknieniem i martwicą, bólem, obrzękiem i rumieniem).

Zaburzenia słuchu objawiają się szumem w uszach i (lub) zaburzeniami słyszenia dźwięków
o wyższych częstotliwościach (4000-8000 Hz) zależne są od dawki całkowitej, mogą być
nieodwracalne i czasem ograniczone do jednego ucha.

Zaburzenia słuchu wywołane stosowaniem cisplatyny może mieć ciężki przebieg u dzieci.
Napromienianie czaszki przed lub w trakcie podawania cisplatyny zwiększa ryzyko utraty słuchu.

Jadłowstręt, nudności, wymioty, bóle żołądka i biegunka występują często między 1. i 4. godziną po
podaniu cisplatyny i u większości pacjentów ustępują po 24 godzinach. Lżejsze nudności i jadłowstręt
mogą utrzymywać się do 7 dni po leczeniu.

Po podaniu dożylnym może wystąpić miejscowy obrzęk i ból, zaczerwienienie, owrzodzenie skóry
i zapalenie żyły w miejscu podania.

Najczęściej po około 14 dniach od podania cisplatyny występuje istotne zmniejszenie liczby białych
krwinek (<1,5 x 109/l u 5% pacjentów). Zmniejszenie liczby płytek krwi jest zauważalne po upływie
około 3 tygodni ( około 39 dni. Niedokrwistość występuje z podobną częstością, ale zazwyczaj zaczyna się później niż
leukopenia i małopłytkowość.

Jeśli wystąpią objawy mózgowe, stosowanie cisplatyny należy natychmiast zakończyć. Objawy
neurotoksyczności wywołane cisplatyną mogą być odwracalne, ale u 30-50% pacjentów zmiany są
nieodwracalne nawet po zakończeniu leczenia. Neurotoksyczność może wystąpić po pierwszej dawce
cisplatyny lub po długim okresie stosowania. Ciężka neurotoksyczność może wystąpić u chorych,
którzy otrzymali cisplatynę w dużych stężeniach lub przez długi czas.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane
można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów
Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów
Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181 C, 02 - 222 Warszawa
tel.: + 48 22 49 21 301, faks: + 48 22 49 21 309, strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Leki przeciwnadciśnieniowe zawierające furosemid, hydralazynę, diazoksyd i propranolol mogą nasilać nefrotoksyczność cisplatyny. Leki nefrotoksyczne (np. cefalosporyny, aminoglikozydy, amfoterycyna B lub substancje kontrastujące) lub ototoksyczne (np. aminoglikozydy, diuretyki pętlowe) nasilają toksyczne działanie cisplatyny na nerki lub narząd słuchu. Z wyjątkiem pacjentów otrzymujących dawki cisplatyny >60 mg/m²pc., u których wydalanie moczu wynosi <1000 ml na 24 h, nie należy stosować wymuszonej diurezy przy użyciu diuretyków pętlowych, ze względu na możliwe uszkodzenie dróg moczowych oraz ototoksyczność. W trakcie lub po zakończeniu leczenia cisplatyną zaleca się ostrożność w stosowaniu substancji wydalanych głównie poprzez nerki np. leków cytostatycznych, takich jak bleomycyna czy metotreksat, ze względu na potencjalnie zmniejszone wydalanie przez nerki. Toksyczność ifosfamidu wobec nerek i słuchu może być nasilona w trakcie jednoczesnego lub wcześniejszego podawania cisplatyny. Ze względu na hiperurykemiczne działanie cisplatyny, może być konieczne dostosowanie dawkowania allopurynolu, kolchicyny, probenecydu lub sulfinpirazonu, w trakcie leczenia skojarzonego z cisplatyną. Leki o działaniu hamującym szpik kostny lub radioterapia nasilają działanie mielosupresyjne cisplatyny. Podczas jednoczesnego stosowania cisplatyny i cyklosporyny należy wziąć pod uwagę możliwość nadmiernej immunosupresji z ryzykiem limfoproliferacji. Leczenie skojarzone cisplatyną z bleomycyną i etopozydem powoduje zmniejszenie stężenia litu we krwi - zaleca się monitorowanie stężenia litu we krwi. Cisplatyna w skojarzeniu z bleomycyną i winblastyną może prowadzić do zespołu Raynauda. Leczenie skojarzone docetakselem i cisplatyną powodowało cięższe działania neurotoksyczne, w porównaniu do monoterapii każdym z tych leków w podobnych dawkach. Substancje chelatujące, takie jak penicylamina, mogą zmniejszać skuteczność cisplatyny. Stosowanie cisplatyny z cyklosporyną wiąże się ze zwiększoną immunosupresja, połączoną z ryzykiem limfoproliferacji. U pacjentów stosujących cisplatynę i leki przeciwzakrzepowe należy regularnie monitorować INR. Jednoczesne stosowanie leków przeciwhistaminowych, buklizyny, cyklizyny, loksapiny, meklozyny, fenotiazyn, pochodnych tioksantenu lub trimetobenzamidów może maskować objawy ototoksyczności. Stężenie leków przeciwdrgawkowych we krwi może pozostawać poniżej wartości terapeutycznych w trakcie leczenia cisplatyną. Cisplatyna może zmniejszać wchłanianie podawanej jednocześnie fenytoiny, prowadząc do zmniejszenia kontroli padaczki w przypadku trwającego leczenia feytoiną - rozpoczynanie nowego leczenia przeciwdrgawkowego w trakcie terapii cisplatyną jest przeciwwskazane. Podanie cisplatyny przed wlewem dożylnym paklitakselu może zmniejszać klirens paklitakselu o 33% i w konsekwencji nasilać jego działanie neurotoksyczne. U pacjentek z zaawansowanym rakiem jajnika, jednoczesne podawanie pirydoksyny i altretaminy (heksametylomelaminy) z cisplatyną miało negatywny wpływ na czas uzyskania odpowiedzi na leczenie. Szczepienie przeciw żółtej gorączce jest przeciwwskazane w czasie leczenia cisplatyną, ze względu na ryzyko ogólnoustrojowej choroby poszczepiennej, mogącej zakończyć się zgonem. Ze względu na ryzyko choroby uogólnionej zaleca się stosowanie szczepionek inaktywowanych jeśli takowe są dostępne. Nie jest zalecane stosowanie żywych szczepionek wirusowych w okresie 3 mies. po zakończeniu leczenia cisplatyną.

Sandoz Polska Sp. z o.o.
ul. Domaniewska 50 C
02-672 Warszawa
22-209-70-00
www.sandoz.pl