Cisplatinum Accord 1 mg/ml konc. do sporządzenia roztworu do infuzji

1 ml koncentratu do sporządzania roztworu do infuzji zawiera 1 mg cisplatyny (1 ml roztworu zawiera 3,5 mg sodu).

Lek przeciwnowotworowy, pochodna platyny o właściwościach biochemicznych podobnych do dwufunkcyjnych środków alkilujących. Lek hamuje syntezę DNA przez wytwarzanie wewnątrz- i międzyłańcuchowych wiązań krzyżowych w DNA. W mniejszym stopniu hamowana jest również synteza białka i RNA. Chociaż głównym mechanizmem działania cisplatyny wydaje się być hamowanie syntezy DNA, inne mechanizmy, w tym wzmocnienie immunogenności guza, mogą być zaangażowane w jej aktywność przeciwnowotworową. Cisplatyna ma również właściwości immunosupresyjne, zwiększające wrażliwość na promieniowanie i przeciwdrobnoustrojowe. Wydaje się, że działanie cisplatyny nie zależy od cyklu komórkowego ani fazy. Poza komórkami nowotworowymi, tkankami docelowymi są głównie tkanki charakteryzujące się szybką proliferacją komórek, takie jak szpik kostny, błona śluzowa przewodu pokarmowego i gonady. Podczas konwencjonalnych wlewów dożylnych stężenie całkowitej platyny w osoczu stopniowo wzrasta, osiągając szczyt pod koniec wlewu. Dużą różnicę stężeń cisplatyny między dootrzewnowym i osoczowym jej stężeniem można osiągnąć przez podanie dootrzewnowe. Cisplatyna jest dobrze wchłaniana przez nerki, wątrobę, prostatę i jelita. Ponad 90% związków platyny pozostających we krwi wiąże się (prawdopodobnie nieodwracalnie) z białkami osocza. Penetracja do płynu mózgowo-rdzeniowego jest niewielka, chociaż w guzach śródmózgowych można wykryć znaczne ilości cisplatyny. Klirens całkowitej platyny z osocza jest szybki w ciągu pierwszych 4h po podaniu dożylnym, ale następnie przebiega wolniej z powodu kowalencyjnego wiązania z białkami surowicy. Stężenie niezwiązanej platyny spada wraz z T0,5 od 20 min. do 1 h, w zależności od szybkości infuzji leku. Wydaje się, że po powtarzanych cyklach leczenia platyna gromadzi się w tkankach ciała. W niektórych tkankach jest wykrywana do 6 mies. po ostatniej dawce leku. Przemiany metaboliczne cisplatyny nie zostały całkowicie wyjaśnione. Biotransformacja zachodzi poprzez szybką nieenzymatyczną konwersję do nieaktywnych metabolitów, które nie zostały ostatecznie zidentyfikowane. Eliminacja niezmienionej postaci leku i metabolitów zawierających platynę odbywa się z moczem. Około 15-25% podanej platyny jest szybko wydalane w ciągu pierwszych 2-4 h po podaniu. To wczesne wydalanie obejmuje głównie niezmienioną cisplatynę. W ciągu pierwszych 24 h po podaniu wydalane jest 20-80%, a pozostałą część stanowi lek związany z tkankami lub białkiem osocza.

Leczenie zaawansowanego lub przerzutowego raka jąder, zaawansowanego lub przerzutowego raka jajników, zaawansowanego lub przerzutowego raka pęcherza moczowego, zaawansowanego lub przerzutowego płaskonabłonkowego raka głowy i szyi, zaawansowanego lub przerzutowego niedrobnokomórkowego raka płuc, zaawansowanego lub przerzutowego drobnokomórkowego raka płuc. W skojarzeniu z innymi lekami chemioterapeutycznymi lub radioterapią w leczeniu raka szyjki macicy. Lek może być stosowany w monoterapii oraz w terapii skojarzonej.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą lub inne związki zawierajace platynę. Wcześniej istniejąca niewydolność nerek (ze względu na nefrotoksyczność, która może mieć charakter kumulacyjny). Zaburzenia słuchu w wywiadzie. Mielosupresja. Odwodnienie. Okres karmienia piersią. Jednoczesne podawanie szczepionki przeciw żółtej febrze.

Nie ma wystarczających danych dotyczących stosowania cisplatyny u kobiet w ciąży, ale na podstawie jej właściwości farmakologicznych podejrzewa się, że lek może powodować ciężkie wady wrodzone. Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję. Cisplatyny nie należy stosować w okresie ciąży, o ile lekarz nie uzna, że ryzyko u danej pacjentki jest uzasadnione. W trakcie leczenia cisplatyną oraz minimum 6 mies. po jego zakończeniu należy stosować skuteczne metody antykoncepcji (dotyczy to kobiet i mężczyzn). W przypadku chęci posiadania potomstwa po zakończeniu leczenia wskazana jest konsultacja genetyczna. Cisplatyna przenika do mleka ludzkiego. Stosowanie leku jest przeciwwskazane podczas karmienia piersią. Ponieważ cisplatyna może powodować trwałą bezpłodność zaleca się, aby mężczyźni, którzy chcą zostać ojcami w przyszłości poradzili się w sprawie kriokonserwacji nasienia przed rozpoczęciem leczenia.

Dożylnie lub dootrzewnowo we wlewie. Lek należy podawać wyłącznie pod nadzorem lekarza onkologa w specjalistycznych placówkach w warunkach umożliwiających odpowiednie monitorowanie i nadzór. Powinien być dostępny odpowiedni sprzęt medyczny w celu kontroli reakcji anafilaktycznych. Dorośli oraz dzieci i młodzież. Dawka cisplatyny zależy od choroby podstawowej, przewidywanej odpowiedzi na leczenie oraz od tego czy cisplatyna stosowana jest w monoterapii czy jako składnik chemioterapii skojarzonej. Monoterapia. Zalecane są dwa następujące schematy dawkowania: pojedyncza dawka 50-120 mg/m² pc. co 3-4 tyg. lub 15-20 mg/m² na dobę przez 5 dni, co 3-4 tyg. Chemioterapia skojarzona: dawkę cisplatyny należy zmniejszyć. Typowa dawka wynosi 20 mg/m² lub więcej, raz na 3-4 tyg. W leczeniu raka szyjki macicy cisplatynę stosuje się w skojarzeniu z radioterapią lub innymi lekami przeciwnowotworowymi. Zazwyczaj stosowana dawka to 40 mg/m² co tydz. przez 6 tyg. Odpowiednie nawodnienie pacjenta musi być utrzymywane począwszy od 2 do 12 h przed podaniem leku, do co najmniej 6 h po podaniu cisplatyny. Nawodnienie jest konieczne celem zapewnienia odpowiedniej diurezy podczas i po leczeniu cisplatyną. Nawodnienie uzyskuje się podając we wlewie dożylnym jeden z następujących roztworów: 0,9% roztwór chlorku sodu lub mieszanina 0,9% roztworu chlorku sodu i 5% roztworu glukozy (1:1). Nawodnienie przed leczeniem cisplatyną: wlew dożylny 100-200 ml/h przez okres 6-12 h, całkowita objętość wlewu to co najmniej 1 l. Nawodnienie po zakończeniu podania cisplatyny: wlew dożylny kolejnych 2 l z szybkością 100-200 ml/h przez okres 6 do 12 h. Wymuszona diureza może okazać się konieczna, w przypadku gdy ilość wydalanego moczu jest mniejsza niż 100-200 ml/h po nawodnieniu. Wymuszoną diurezę można uzyskać podając dożylnie 37,5 g mannitolu w postaci 10% roztworu (375 ml 10% roztworu mannitolu) lub przez podanie leku moczopędnego, jeśli czynność nerek jest prawidłowa. Podanie mannitolu lub leku moczopędnego jest również konieczne, gdy dawka podanej cisplatyny jest większa niż 60 mg/m² pc. Pacjent musi pić duże ilości płynów przez 24 h po wlewie dożylnym cisplatyny, aby zapewnić odpowiednie wydzielanie moczu. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów z zaburzeniem czynności nerek lub zahamowaniem czynności szpiku kostnego, dawkę należy odpowiednio zmniejszyć. Sposób podania. Odpowiednio rozcieńczony lek podaje się we wlewie dożylnym trwającym 6-8 h. Przed podaniem koncentrat należy rozcieńczyć w co najmniej 1 litrze następujących roztworów: 0,9% chlorku sodu; mieszanina 0,9% chlorku sodu i 5% glukozy (1:1) (końcowe stężenia: 0,45% roztwór chlorku sodu, 2,5% roztwór glukozy); 0,9% chlorku sodu i 1,875% mannitolu do wstrzykiwań; 0,45% chlorku sodu, 2,5% glukozy i 1,875% mannitolu do wstrzykiwań. Chociaż cisplatyna jest zwykle podawana dożylnie, był ona również podawany we wlewie dootrzewnowym pacjentom z dootrzewnowymi nowotworami złośliwymi, np. pacjentkom z guzami jajnika. Do podawania leku należy unikać stosowania jakichkolwiek materiałów zawierających aluminium, które mogą mieć kontakt z cisplatyną (zestawy do wlewu dożylnego, igły, cewniki, strzykawki). Przygotowanego roztworu do infuzji nie wolno mieszać z innymi lekami.

Cisplatyna powinna być podawana wyłącznie pod nadzorem lekarza onkologa w specjalistycznych placówkach w warunkach umożliwiających odpowiednie monitorowanie i nadzór. Powinien być dostępny odpowiedni sprzęt medyczny w celu kontroli reakcji anafilaktycznych. Cisplatyna reaguje z metalicznym aluminium powodując strącenie czarnego osadu platyny. Należy unikać stosowania zawierających aluminium zestawów infuzyjnych, igieł, cewników i strzykawek. Przed podaniem roztworu pacjentowi należy sprawdzić klarowność roztworu i brak obecności cząstek stałych. Cisplatyny w postaci roztworu do infuzji nie należy mieszać z innymi preparatami leczniczymi lub substancjami dodatkowymi. Właściwe monitorowanie stanu pacjenta, leczenie choroby i postępowanie w razie powikłań jest możliwe tylko wtedy, gdy ustalono odpowiednie rozpoznanie i dostępne są określone warunki leczenia. Przed rozpoczęciem leczenia cisplatyną, w trakcie jego trwania i po zakończeniu konieczne jest skontrolowanie: czynności nerek, wątroby, czynności krwiotwórczej (liczby krwinek czerwonych i białych oraz płytek krwi), stężenia elektrolitów w surowicy (wapnia, sodu, potasu, magnezu). Badania te trzeba powtarzać co tydzień przez cały okres leczenia cisplatyną. Lek można podać powtórnie po osiągnięciu prawidłowych wartości: stężenia kreatyniny w surowicy ≤130 μmol/l ( 1,5 mg/dl); stężenia mocznika w surowicy <25 mg/dl; liczby krwinek białych >4000/μl ( >4x10⁹/l), liczby płytek krwi >100000/μl  (100x 10⁹/l), prawidłowego audiogramu. Cisplatyna powoduje ciężkie kumulacyjne działania nefrotoksyczne, które mogą nasilić antybiotyki aminoglikozydowe. Leku nie należy podawać częściej niż raz na 3-4 tygodnie. W celu podtrzymania wydalania moczu i zmniejszenia toksycznego wpływu na nerki zaleca się podawanie cisplatyny we wlewie dożylnym trwającym od 6 do 8 h. Ponieważ toksyczne działanie cisplatyny na nerki ma charakter kumulacyjny, przed rozpoczęciem leczenia i przed każdym kolejnym kursem należy wykonać pomiar BUN, stężenia kreatyniny w surowicy lub współczynnika przesączania kłębuszkowego GFR/współczynnika klirensu kreatyniny CCr. Należy zapewnić odpowiednie nawodnienie przed i w trakcie leczenia, aby zminimalizować ryzyko nefrotoksyczności. Oddawanie moczu w ilości 100 ml/h lub większej będzie sprzyjać zminimalizowaniu nefrotoksyczności cisplatyny. Można to osiągnąć przez wstępne nawodnienie 2 l odpowiedniego roztworu dożylnego i podobne leczenie nawodniające po zastosowaniu cisplatyny (zalecane 2500 ml/m2 pc. na 24 h). Jeśli intensywne nawodnienie jest niewystarczające do utrzymania odpowiedniego wydalania moczu, można podać diuretyk osmotyczny (np. 10% roztwór mannitolu). Należy zachować szczególną ostrożność, gdy pacjentom leczonym cisplatyną podaje się jednocześnie inne, potencjalnie nefrotoksyczne leki. U pacjentów otrzymujących cisplatynę należy często kontrolować morfologię krwi obwodowej. Chociaż toksyczność hematologiczna jest zwykle umiarkowana i odwracalna, może wystąpić ciężka małopłytkowość i leukopenia. U pacjentów, u których wystąpi trombocytopenia, zaleca się zachowanie szczególnej ostrożności: ostrożność przy wykonywaniu zabiegów inwazyjnych; ocena w kierunku obecności krwawienia lub siniaków; badanie moczu, stolca i wymiotów na obecność krwi utajonej; unikanie stosowania aspiryny i innych NLPZ. Pacjentów, u których wystąpiła leukopenia, należy uważnie obserwować w kierunku objawów zakażenia. Mogą oni wymagać zastosowania antybiotykoterapii oraz przetoczenia preparatów krwiopochodnych. Cisplatyna wywołuje neurotoksyczność. Dlatego u pacjentów otrzymujących lek uzasadnione jest przeprowadzanie regularnych badań neurologicznych. Odnotowano przypadki wystąpienia ciężkiej neuropatii, które mogą mieć charakter nieodwracalny i objawiać się występowaniem parestezji, arefleksji oraz utratą czucia proprioceptywnego i odczuwaniem wibracji. Odnotowano również przypadki utraty funkcji motorycznych. Cisplatyna może powodować skumulowaną ototoksyczność, która jest bardziej prawdopodobna w przypadku stosowania dużych dawek. Audiometrię należy wykonać przed rozpoczęciem terapii, a audiogramy powtórzyć w przypadku wystąpienia objawów słuchowych lub ujawnienia się klinicznych zmian słuchu. Klinicznie istotne pogorszenie słuchu może wymagać modyfikacji dawkowania lub przerwania leczenia. Zgłaszano również toksyczność przedsionkową. Ototoksyczność obserwowano nawet u 31% pacjentów leczonych pojedynczą dawką cisplatyny wynoszącą 50 mg/m 2 pc. Objawy obejmowały szumy uszne i (lub) utratę słuchu w zakresie wysokich częstotliwości (4000 do 8000 Hz). Sporadycznie może wystąpić zmniejszona zdolność słyszenia tonów konwersacyjnych. Działanie ototoksyczne może być bardziej nasilone u dzieci otrzymujących cisplatynę. Utrata słuchu może być jednostronna lub obustronna i zwykle staje się częstsza oraz poważniejsza w przypadku powtarzanych dawek. Głuchota występująca po początkowej dawce cisplatyny była zgłaszana rzadko. Ototoksyczność może nasilić się po uprzednim jednoczesnym naświetlaniu czaszki i może być związana z maksymalnym stężeniem cisplatyny w osoczu. Nie jest jasne, czy ototoksyczność wywołana cisplatyną jest odwracalna. Należy starannie obserwować, czy nie występuje ototoksyczność, mielosupresja i reakcje anafilaktyczne. Podobnie jak w przypadku innych preparatów platyny, w większości przypadków mogą wystąpić reakcje nadwrażliwości, pojawiające się najczęściej w trakcie wlewu i wymagające przerwania infuzji oraz zastosowania odpowiedniego leczenia objawowego. Odnotowywano występowanie reakcji krzyżowych, w niektórych przypadkach zakończonych zgonem w związku ze stosowaniem wszystkich związków platyny. Czynność wątroby oraz morfologia krwi muszą być kontrolowane w regularnych odstępach czasowych. W rzadkich przypadkach odnotowywano u ludzi występowanie ostrej białaczki związane ze stosowaniem cisplatyny, któremu zwykle towarzyszyły inne czynniki wywołujące białaczkę. Cisplatyna ma działanie rakotwórcze u myszy i szczurów. Podczas podawania cisplatyny mogą wystąpić reakcje w miejscu wstrzyknięcia. Ze względu na możliwość wynaczynienia, zalecane jest ścisłe monitorowanie miejsca wlewu ze względu na wystąpienie ewentualnej infiltracji podczas podawania leku. Obecnie nie jest znane swoiste leczenie reakcji wywołanych wynaczynieniem. Nudności i wymioty mogą być intensywne i wymagać odpowiedniego leczenia przeciwwymiotnego. Podanie żywych lub żywych atenuowanych szczepionek pacjentom z odpornością obniżoną przez chemioterapeutyki, w tym przez cisplatynę, może spowodować ciężkie lub śmiertelne zakażenia. Należy unikać szczepienia żywymi szczepionkami u pacjentów otrzymujących cisplatynę. Można podawać zabite lub inaktywowane szczepionki, jednak odpowiedź na takie szczepionki może być osłabiona. Szczepionka przeciw żółtej gorączce jest bezwzględnie przeciwwskazana ze względu na ryzyko śmiertelnej ogólnoustrojowej choroby poszczepiennej. Lek zawiera 3,5 mg sodu na ml, co odpowiada 0,18% zalecanej przez WHO maksymalnej 2g dobowej dawki sodu u osób dorosłych. Cisplatynę można przygotowywać do podawania z roztworami zawierającymi sód, co należy rozważyć w odniesieniu do całkowitej ilości sodu ze wszystkich źródeł, którą otrzyma pacjent.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Jeśli u pacjenta wystąpi którykolwiek z poniższych objawów, należy niezwłocznie powiadomić
lekarza:
- ciężka reakcja alergiczna - może wystąpić nagła swędząca wysypka (pokrzywka),
  obrzęk dłoni, stóp, kostek, twarzy, warg, jamy ustnej lub gardła (mogące powodować
  trudności w połykaniu lub oddychaniu) nagłe zaczerwienie skóry oraz wrażenie, że pacjent
  zemdleje
- silny ból w klatce piersiowej, który może promieniować do szczęki lub ramienia, pocenie się,
  duszność i nudności (zawał mięśnia sercowego)
- omdlenia lub drgawki
- problemy ze słuchem – może wystąpić dzwonienie w uszach lub utrata słuchu
  (ototoksyczność)
- problemy z nerkami i moczem
- nadmierne zmęczenie i ogólne złe samopoczucie, które mogą być objawami zmniejszonej
  liczby krwinek (mielosupresja). Zostanie to potwierdzone badaniem krwi.

Są to ciężkie działania niepożądane. Pacjent może wymagać pilnej pomocy medycznej.

Bardzo często (mogą wystąpić u więcej niż 1 na 10 pacjentów)
- zmniejszenie czynności szpiku kostnego (może wpływać na wytwarzanie komórek krwi)
- zmniejszenie liczby białych krwinek, co zwiększa ryzyko zakażeń (leukopenia)
- zmniejszenie liczby płytek krwi, co zwiększa ryzyko wystąpienia siniaków i krwawień
  (małopłytkowość)
- zmniejszenie liczby czerwonych krwinek, mogące powodować osłabienie i bladość skóry
  (niedokrwistość)
- zmniejszenie stężenia sodu we krwi
- wysoka temperatura

Często (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 10 pacjentów)
- silny ból lub obrzęk w obrębie nóg, ból w klatce piersiowej lub trudności w oddychaniu
  (co może świadczyć o niebezpiecznych zakrzepach krwi w żyle)
- szybka, nieregularna lub powolna akcja serca
- posocznica (zatrucie krwi)

Niezbyt często (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 100 pacjentów)
- ciężka reakcja alergiczna (patrz wyżej)
- zaburzenia sluchu (ototoksyczność)
- zmniejszenie stężenia magnezu we krwi
- nieprawidłowe wytwarzanie plemników

Rzadko (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 1 000 pacjentów)
- zwiększone ryzyko ostrej białaczki
- drgawki (napady padaczkowe)
- omdlenia, ból głowy, dezorientacja i utrata wzroku
- utrata pewnych funkcji mózgu, w tym dysfunkcja mózgu charakteryzująca się występowaniem
  skurczów i obniżonym poziomem świadomości
- dysfunkcja mózgu (dezorientacja, niewyraźna mowa, czasami ślepota, utrata pamięci
  i porażenie)
- zawał mięśnia sercowego
- zapalenie błony śluzowej jamy ustnej
- obwodowa neuropatia nerwów czuciowych, charakteryzująca się łaskotaniem, swędzeniem
  lub mrowieniem bez przyczyny, czasem z utratą zmysłu smaku, dotyku lub wzroku, nagłym
  przeszywającym bólem szyi, pleców i nóg podczas pochylania do przodu

Bardzo rzadko (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 10 000 pacjentów)
- zatrzymanie akcji serca

Częstość nieznana (nie można określić na podstawie dostępnych danych)
- objawy zakażenia, takie jak gorączka lub ból gardła
- niedokrwistość hemolityczna
- niewłaściwe uwalnianie wazopresyny (ADH), mogące prowadzić do małego stężenia sodu we
  krwi i zatrzymania wody w organizmie
- zwiększenie aktywności amylazy (enzym) we krwi
- odwodnienie
- zmniejszenie stężenia wapnia, fosforanów i potasu we krwi
- wysoki poziom kwasu moczowego we krwi
- skurcze mięśni
- choroba kręgosłupa mogąca powodować uczucie ,,porażenia prądem elektrycznym'''' w obrębie
  kończyn
- utrata smaku
- problemy ze wzrokiem (niewyraźne widzenie, dziwne kolory, utrata wzroku lub ból oka)
- dzwonienie w uszach lub głuchota
- problemy z sercem
- nietypowe uczucie zimna lub białe dłonie i stopy
- mrowienie, drętwienie lub drżenie rąk, stóp, ramion lub nóg
- uporczywy ból głowy
- nudności lub wymioty
- brak apetytu, jadłowstręt
- czkawka
- biegunka
- zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, zwiększenie stężenia bilirubiny
- trudności z oddychaniem
- duszność, ból w klatce piersiowej, szczególnie przy wdechu, odkrztuszanie krwi
- zaburzenia nerek lub oddawania moczu
- utrata włosów
- wysypka
- bardzo silne zmęczenie/osłabienie
- obrzęk lub bolesność w miejscu wstrzyknięcia
- skurcze mięśni
- uczucie pieczenia lub kłucia
- nieoczekiwane krwawienie lub zasinienia
- zespół hemolityczno-mocznicowy, który może powodować zmiany w nerkach i krwi.

Cisplatyna może powodować zaburzenia krwi, wątroby i nerek. Lekarz zleci pobranie próbek krwi
w celu zbadania tych zaburzeń. Lekarz zleci pobranie próbek krwi w celu sprawdzenia tych zaburzeń
i monitorowania stężenia elektrolitów.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane
można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów
Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów
Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa
Tel.: + 48 22 49 21 301
Faks: + 48 22 49 21 309
Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Cisplatynę można stosować w połączeniu z innymi cytostatykami o odpowiednich mechanizmach działania. W takich przypadkach może wystąpić toksyczność addytywna. Hamowanie czynności szpiku wywołane przez cisplatynę będzie sumować się z istniejącym zaburzeniem lub podobną toksycznością innych, podawanych jednocześnie leków, takich jak cefalorydyna, furosemid, aminoglikozydy itp. Jednoczesne stosowanie leków nefrotoksycznych (np. cefalosporyny, aminoglikozydów, amfoterycyny B, substancji kontrastujących) nasila toksyczne działanie cisplatyny na nerki. Nefrotoksyczność może ulegać nasileniu przez antybiotyki aminoglikozydowe podawane jednocześnie lub 1-2 tygodnie po leczeniu cisplatyną. Podczas leczenia nie zaleca się jednoczesnego stosowania innych, potencjalnie nefrotoksycznych leków (np. amfoterycyny B). W trakcie lub po zakończeniu leczenia cisplatyną zaleca się ostrożność w stosowaniu substancji wydalanych głównie przez nerki, np. leków cytostatycznych, takich jak bleomycyna i metotreksat, ze względu na potencjalnie zmniejszoną eliminację przez nerki. Toksyczność ifosfamidu wobec nerek może być nasilona w trakcie jednoczesnego podawania cisplatyny lub u pacjentów uprzednio leczonych cisplatyną. W kilku przypadkach obserwowano spadek stężenia litu we krwi wskutek podawania cisplatyny w skojarzeniu z bleomycyną i etopozydem. Z tego względu zaleca się monitorowanie stężenia litu. Jednoczesne i (lub) sekwencyjne stosowanie leków ototoksycznych (np. aminoglikozydy, diuretyki pętlowe) nasila ototoksyczny wpływ cisplatyny na czynność narządu słuchu, zwłaszcza w przypadku zaburzenia czynności nerek. Z wyjątkiem pacjentów otrzymujących dawki cisplatyny większe niż 60 mg/m², u których wydalanie moczu jest mniejsze niż 1000 ml /24 h, nie należy stosować wymuszonej diurezy przy użyciu diuretyków pętlowych, ze względu na możliwe uszkodzenie nerkowych dróg moczowych oraz ototoksyczność. Ifosfamid zwiększa ryzyko utraty słuchu wskutek jednoczesnego stosowania z cisplatyną. W przypadku jednoczesnego stosowania cisplatyny i doustnych leków przeciwzakrzepowych zaleca się regularne oznaczanie INR. Jednoczesne stosowanie leków przeciwhistaminowych, buklizyny, cyklizyny, loksapiny, meklozyny, fenotiazyn, pochodnych tioksantenu lub trimetobenzamidów może maskować objawy ototoksyczności (takie jak zawroty głowy i szum uszny). W randomizowanym badaniu dotyczącym leczenia zaawansowanego raka jajnika jednoczesne podanie pirydoksyny i altretaminy (heksametylomelaminy) z cisplatyną miało negatywny wpływ na odpowiedź na leczenie. Leczenie cisplatyną przed podaniem wlewu paklitakselu może zmniejszać klirens paklitakselu o 33% i dlatego może nasilać jego neurotoksyczność. Podczas leczenia cisplatyną stężenia leków przeciwdrgawkowych w surowicy mogą utrzymywać się na poziomie subterapeutycznym. Na przykład u pacjentów otrzymujących cisplatynę i fenytoinę, stężenie fenytoiny w surowicy może być zmniejszone. Jest to prawdopodobnie spowodowane zmniejszonym wchłanianiem i (lub) zwiększonym metabolizmem. Należy monitorować stężenie fenytoiny w osoczu i odpowiednio dostosowywać dawkę. Cisplatyna może zwiększać stężenie kwasu moczowego we krwi, dlatego u pacjentów otrzymujących jednocześnie leki przeciw dnie moczanowej, takie jak allopurynol, kolchicyna, probenecyd lub sulfinpirazon, może być konieczne dostosowanie dawki tych leków w celu kontroli hiperurykemii i dny moczanowej. Cisplatyna może wchodzić w interakcje z glinem. Cisplatyna rozkłada się po rozpuszczeniu w środowisku o małej zawartości chlorku; stężenie chlorku powinno być równoważne do co najmniej 0,45% chlorku sodu. Roztworu do infuzji nie należy mieszać z innymi lekami. Przeciwutleniacze (takie jak pirosiarczyn sodu), dwuwęglany (dwuwęglan sodu), siarczany, fluorouracyl i paklitaksel mogą inaktywować cisplatynę w zestawach infuzyjnych.

Accord Healthcare Polska Sp. z o.o.
ul. Taśmowa 7
02-677 Warszawa
22-577-28-00
[email protected]