Concoram 10 mg+10 mg tabletki

1 tabl. zawiera połączenie fumaranu bisoprololu i amlodypiny (w postaci bezylanu), odpowiednio: 5 mg+5 mg, 5 mg+10 mg, 10 mg+5 mg lub 10 mg+10 mg.

Preparat stanowi połączenie bisoprololu i amlodypiny. Bisoprolol jest wybiórczym lekiem blokującym receptory β₁-adrenergiczne, pozbawionym wewnętrznego działania agonistycznego i istotnych właściwości stabilizujących błony komórkowe. Wykazuje niewielkie powinowactwo do receptorów β₂ mięśni gładkich oskrzeli i naczyń oraz do receptorów związanych z regulacją metabolizmu. Amlodypina jest antagonistą wapnia należącym do grupy dihydropirydyny. Hamuje przezbłonowy napływ jonów wapnia do komórek mięśnia sercowego i mięśni gładkich naczyń. Mechanizm działania przeciwnadciśnieniowego amlodypiny wynika z bezpośredniego działania rozkurczającego mięśnie gładkie tętnic. Możliwe są dwa mechanizmy działania w dławicy piersiowej: rozszerzenie tętniczek obwodowych, zmniejszając w ten sposób całkowity opór obwodowy (obciążenie następcze) - ponieważ częstość skurczów serca pozostaje niezmieniona działanie to zmniejsza zużycie energii przez mięsień sercowy i jego zapotrzebowanie na tlen; rozszerzanie dużych tętnic i tętniczek wieńcowych zarówno w obszarach prawidłowo ukrwionych, jak i zmienionych w skutek niedokrwienia - działanie to zwiększa zaopatrzenie w tlen. Biodostępność bisoprololu po podaniu doustnym wynosi ok. 90%. Wiąże się z białkami osocza w ok. 30%. W 50 % jest metabolizowany w wątrobie i wydalany z moczem. Pozostałe 50% jest wydalane przez nerki w postaci niezmienionej. T_0,5 wynosi 10-12 h. Po podaniu doustnym amlodypina osiąga C_max we krwi między 6 a 12 h (biodostępność wynosi 64-80%; pokarm nie wpływa na biodostępność). Jest metabolizowana w wątrobie. Wydala się z moczem w postaci nieaktywnych metabolitów (60%) i w postaci niezmienionej (10%) oraz z kałem (20-25%). Nie jest usuwana z organizmu za pomocą dializy. T_0,5 wynosi 35-50 h.

Leczenie substytucyjne nadciśnienia tętniczego u pacjentów, u których uzyskano kontrolę ciśnienia tętniczego podczas jednoczesnego podawania poszczególnych substancji czynnych w takich samych dawkach jak w leku Concoram, lecz w oddzielnych tabletkach.

Nadwrażliwość na amlodypinę, pochodne dihydropirydyny, bisoprolol lub pozostałe składniki preparatu. Amlodypina: ciężkie niedociśnienie tętnicze, wstrząs (w tym wstrząs kardiogenny), zwężenie drogi odpływu z lewej komory serca (np. zwężenie zastawki aorty dużego stopnia), niestabilna hemodynamicznie niewydolność serca po ostrym zawale mięśnia sercowego. Bisoprolol: ostra niewydolność serca lub okresy zdekompensowanej niewydolności serca, które wymagają dożylnego stosowania leków o działaniu inotropowym dodatnim, wstrząs kardiogenny, blok przedsionkowo-komorowy IIst. lub IIIst. (bez wszczepionego stymulatora serca), zespół chorego węzła zatokowego, blok zatokowo-przedsionkowy, objawowa bradykardia, objawowe niedociśnienie tętnicze, ciężka astma oskrzelowa, ciężka postać choroby zarostowej tętnic obwodowych lub zespołu Raynauda, nieleczony guz chromochłonny nadnerczy, kwasica metaboliczna.

Nie należy stosować preparatu w ciąży, o ile nie jest to bezwzględnie konieczne. Jeśli leczenie preparatem zostanie uznane za konieczne, należy starannie monitorować maciczno-łożyskowy przepływ krwi i rozwój płodu. W przypadku stwierdzenia niekorzystnego działania preparatu na przebieg ciąży lub na płód, należy rozważyć zastosowanie innego leczenia. Noworodek musi pozostać pod ścisłą obserwacją. Objawy hipoglikemii i bradykardia zazwyczaj występują w pierwszych trzech dobach życia. Bisoprolol może mieć szkodliwy wpływ na przebieg ciąży i (lub) płód/noworodka. Leki β-adrenolityczne zmniejszają przepływ krwi przez łożysko, co było wiązane z opóźnieniem wzrostu płodu, śmiercią wewnątrzmaciczną, samoistnym poronieniem i z porodem przedwczesnym. U płodu lub noworodka mogą wystąpić działania niepożądane (np. hipoglikemia i bradykardia). Jeśli leczenie β-adrenolitykami jest konieczne, zaleca się stosowanie leków działających wybiórczo na receptory β₁-adrenergiczne. Nie określono bezpieczeństwa stosowania amlodypiny u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach wykazały toksyczność reprodukcyjną po zastosowaniu dużych dawek. Nie wiadomo czy bisoprolol przenika do mleka kobiecego. Amlodypina przenika do mleka ludzkiego, jej wpływ na organizm niemowląt nie jest znany. Z tego względu nie zaleca się stosowania preparatu w okresie karmienia piersią. Zgłoszono przypadki odwracalnych zmian biochemicznych plemników u pacjentów leczonych antagonistami wapnia. W jednym badaniu na zaobserwowano niekorzystny wpływ na płodność samców szczurów. Bisoprolol nie miał wpływu na płodność ani ogólne zdolności reprodukcyjne w badaniach na zwierzętach.

Doustnie. Dorośli: zalecana dawka dobowa wynosi 1 tabl. o mocy odpowiadającej przyjmowanej do tej pory dawce. Leczenia nie wolno przerywać nagle, gdyż może doprowadzić do przemijającego zaostrzenia choroby. Leczenia nie wolno przerywać nagle, szczególnie u pacjentów z chorobą niedokrwienną serca; zaleca się stopniowe zmniejszanie dawki. Szczególne grupy pacjentów. W przypadku zaburzenia czynności wątroby eliminacja amlodypiny może ulec wydłużeniu. Nie ustalono dokładnych zaleceń odnośnie dawkowania amlodypiny, dlatego u tych pacjentów preparat należy stosować ze szczególną ostrożnością. W przypadku ciężkiego zaburzenia czynności wątroby dobowa dawka bisoprololu nie może być większa niż 10 mg. Nie ma konieczności dostosowywania dawkowania u pacjentów z łagodnym lub umiarkowanym zaburzeniem czynności nerek. Amlodypiny nie można usunąć poprzez dializę, dlatego należy ją podawać ze szczególną ostrożnością pacjentom poddawanym dializoterapii. W przypadku ciężkiego zaburzenia czynności nerek (klirens kreatyniny <20 ml/min) dobowa dawka bisoprololu nie może być większa niż 10 mg. U pacjentów w podeszłym wieku można stosować zazwyczaj zalecane dawki, zaleca się ostrożność podczas zwiększania dawki. Nie określono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności preparatu u dzieci i młodzieży wieku poniżej 18 lat. Sposób podania. Tabletki należy przyjmować rano, niezależnie od posiłku. Nie należy żuć tabletek.

Amlodypina. Nie ustalono bezpieczeństwa i skuteczności stosowania w przełomie nadciśnieniowym. Ostrożnie stosować u pacjentów z niewydolnością serca (ryzyko obrzęku płuc), zastoinową niewydolnością serca (ryzyko zwiększenia przyszłych zdarzeń sercowo-naczyniowych i zgonu) oraz u pacjentów w podeszłym wieku podczas zwiększania dawki. Amlodypina może być stosowana u pacjentów z niewydolnością nerek w zwykle zalecanych dawkach (nie jest usuwana z organizmu podczas dializy). Szczególną ostrożność należy zachować u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby.  Bisoprolol. Leczenia bisoprololem nie należy przerywać nagle, szczególnie u pacjentów z chorobą niedokrwienną serca, chyba że są wyraźne wskazania (ryzyko przemijającego pogorszenia czynności serca). Szczególnie ostrożnie stosować u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym lub dławicą piersiową ze współistniejącą niewydolnością serca. Ostrożnie stosować u pacjentów: z cukrzycą, z dużymi wahaniami stężeń glukozy we krwi (objawy hipoglikemii mogą ulec zamaskowaniu); podczas ścisłej głodówki i (lub) będących na diecie; w trakcie terapii odczulającej (bisoprolol może zwiększać wrażliwość na alergeny oraz ciężkość reakcji anafilaktycznych; leczenie adrenaliną nie zawsze może przynieść spodziewany efekt); z blokiem przedsionkowo-komorowym Ist.; z dławicą Prinzmetala. Obserwowano przypadki skurczu naczyń wieńcowych. Pomimo wysokiej selektywności bisoprololu względem receptorów beta 1 nie można całkowicie wykluczyć napadów bólu dławicowego podczas stosowania u pacjentów z dławicą Prinzmetala; z chorobą zarostową tętnic obwodowych (nasilenie dolegliwości jest możliwe szczególnie na początku leczenia); z łuszczycą lub z łuszczycą w wywiadzie (bisoprolol można podawać jedynie po dokładnej ocenie stosunku korzyści do ryzyka); z nadczynnością tarczycy (istnieje ryzyko maskowania objawów tyreotoksykozy); z guzem chromochłonnym, którym nie wolno podawać bisoprololu, jeśli nie podano leków α-adrenolitycznych; znieczulanych ogólnie (zastosowanie leków β-adrenolitycznych zmniejsza częstość występowania zaburzeń rytmu i niedokrwienia mięśnia sercowego podczas wprowadzenia do znieczulenia oraz intubacji, jak również w okresie pooperacyjnym). Obecnie zaleca się podawanie β-adrenolityków w okresie okołooperacyjnym. Anestezjolog musi być poinformowany o podawaniu β-adrenolityków, ze względu na ryzyko interakcji z innymi lekami, co może prowadzić do bradyarytmii, osłabienia odruchowej tachykardii oraz zmniejszonej zdolności odruchowej kompensacji układu krążenia w przypadku utraty krwi. Jeśli przed znieczuleniem zachodzi konieczność przerwania stosowania β-adrenolityków, należy stopniowo zmniejszać ich dawkę, a leczenie zakończyć na 48 h przed planowanym znieczuleniem. Pomimo tego, że β₁-adrenolityki o wybiórczym działaniu na serce mogą mieć mniejszy wpływ na czynność płuc niż β-adrenolityki niekardiowybiórcze, należy unikać ich stosowania u pacjentów z obturacyjnymi chorobami dróg oddechowych (chyba że istnieją istotne powody kliniczne - wtedy preparat należy stosować z ostrożnością). W astmie oskrzelowej lub innej przewlekłej obturacyjnej chorobie płuc, która może dawać objawy, należy stosować jednocześnie leki rozszerzające oskrzela. Sporadycznie u pacjentów z astmą może wystąpić zwiększenie oporu w drogach oddechowych, dlatego może być konieczne zwiększenie dawki β₂-sympatykomimetyku. Preparat zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) w jednej tabletce, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Jeżeli po przyjęciu leku wystąpi którykolwiek z wymienionych poniżej objawów, należy natychmiast
zgłosić się do lekarza:
• ciężkie reakcje skórne, w tym silna wysypka, pokrzywka, zaczerwienienie skóry na całym
  ciele, silny świąd, pęcherze, łuszczenie się i obrzęk skóry, zapalenie błon śluzowych (zespół
  Stevensa-Johnsona, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka) lub inne reakcje
  alergiczne.

Bardzo często (mogą wystąpić u więcej niż 1 na 10 pacjentów)
Obrzęk.

Często (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 10 pacjentów)
Ból głowy, zawroty głowy, senność (zwłaszcza na początku leczenia), kołatanie serca, nagłe
zaczerwienienie twarzy, ból brzucha, obrzęk wokół kostek, zmęczenie, osłabienie, uczucie marznięcia
lub drętwienia kończyn, zaburzenia żołądkowo-jelitowe takie jak nudności, wymioty, zmiana rytmu
wypróżnień, biegunka, zaparcie, niestrawność oraz zaburzenia widzenia (w tym podwójne widzenie),
kurcze mięśni, duszność.

Niezbyt często (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 100 pacjentów)
Bezsenność, zmiany nastroju (w tym niepokój), depresja, chwilowa utrata przytomności (omdlenie),
niedoczulica, parestezja, zaburzenia smaku, drżenie, szum uszny, niedociśnienie, zapalenie błony
śluzowej nosa, kaszel, suchość błony śluzowej jamy ustnej, łysienie, drobne wybroczyny w obrębie
skóry i błon śluzowych (plamica), przebarwienia skóry, nasilone pocenie, świąd, wysypka, wykwit,
pokrzywka, ból stawów, ból mięśni, ból pleców, częste oddawanie moczu, zaburzenia oddawania
moczu, oddawanie moczu w nocy, impotencja, powiększenie piersi u mężczyzn, ból w klatce
piersiowej, ból, złe samopoczucie, zwiększenie masy ciała, zmniejszenie masy ciała, zaburzenia snu,
zaburzenia przewodzenia w sercu, nasilenie istniejącej wcześniej niewydolności serca, zaburzenia
rytmu serca, wolna czynność serca (poniżej 50 uderzeń na minutę), niskie ciśnienie tętnicze, skurcz
oskrzeli u pacjentów z astmą oskrzelową lub z obturacyjną chorobą płuc w wywiadzie, osłabienie
mięśni.

Rzadko (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 1000 pacjentów)
Dezorientacja, zwiększenie stężenia trójglicerydów, koszmary senne, złudzenia, czyli nieprawidłowe
odczucia bez wykrywalnych bodźców, podobne do prawdziwych i wydające się prawdziwe (omamy),
zmniejszone wydzielanie łez (należy o tym pamiętać w razie używania soczewek kontaktowych),
zaburzenia słuchu, alergiczne zapalenie błony śluzowej nosa, zapalenie wątroby, reakcje
nadwrażliwości, takie jak swędzenie, nagłe zaczerwienienie twarzy, wysypka, zwiększenie aktywności
enzymów wątrobowych.

Bardzo rzadko (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 10 000 pacjentów)
Zmniejszenie liczby krwinek białych i płytek krwi, reakcje alergiczne, zwiększenie stężenia cukru we
krwi, wzmożone napięcie, neuropatia obwodowa, zawał serca, zapalenie małych naczyń
krwionośnych, zapalenie żołądka, rozrost dziąseł, zapalenie trzustki, żółtaczka, ostry obrzęk skóry lub
błon śluzowych, najczęściej powiek, warg, stawów, okolicy narządów płciowych, głośni, gardła
i języka (obrzęk naczynioruchowy), ciężkie zapalenie skóry lub błon śluzowych z czerwonymi
pęcherzykami (rumień wielopostaciowy), rozlany rumień i łuszczenie skóry (złuszczające zapalenie
skóry), ciężkie, pęcherzowe uszkodzenia skóry i błon śluzowych jamy ustnej, okolicy narządów
płciowych i odbytu, z gorączką, bólem gardła i zmęczeniem (zespół Stevensa-Johnsona),
nadwrażliwość na światło, zapalenie spojówek. Leki o mechanizmie działania podobnym do
bisoprololu (substancja czynna) mogą wywołać lub nasilić łuszczycę (przewlekła choroba skóry,
w której występują obszary swędzącej, łuszczącej się i zaczerwienionej skóry) albo wywołać
łuszczycopodobne zmiany skórne, zaburzenie złożone obejmujące ruchy mimowolne, sztywność
i kurcze mięśni, drżenie (zespół pozapiramidowy).

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można
zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów
Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów
Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C
02-222 Warszawa
Tel.: + 48 22 49 21 301
Faks: + 48 22 49 21 309
strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Amlodypina. Podczas jednoczesnego stosowania amlodypiny i silnych lub umiarkowanych inhibitorów CYP3A4 (np. inhibitory proteazy, jak indynawir, sakwinawir i rytonawir, azole przeciwgrzybicze, takie jak flukonazol i itrakonazol, makrolidy, takie jak erytromycyna lub klarytromycyna, werapamil lub diltiazem) może wystąpić istotny wzrost ekspozycji na amlodypinę, co skutkuje zwiększonym ryzykiem niedociśnienia (szczególnie u osób w podeszłym wieku). Jednoczesne podawanie z lekami indukującymi CYP3A4 (np. z ryfampicyną, zielem dziurawca) może prowadzić do zmniejszenia stężenia amlodypiny w osoczu. W trakcie stosowania oraz po jego zakończeniu należy kontrolować ciśnienie krwi i rozważyć konieczność modyfikacji dawki. Nie zaleca się jednoczesnego stosowania z grejpfrutem lub sokiem grejpfrutowym (ryzyko nasilenia działania hipotensyjnego). U pacjentów narażonych na hipertermię złośliwą, jak też w leczeniu hipertermii złośliwej, zaleca się unikanie jednoczesnego podawania z amlodypiną (ryzyko hiperkaliemii). Amlodypina nasila działanie innych leków hipotensyjnych. Podczas jednoczesnego stosowania z amlodypiną: istnieje ryzyko zwiększenia stężenia takrolimusu we krwi (zaleca się monitorowanie stężenia takrolimusu we krwi oraz w razie potrzeby odpowiednie skorygowanie dawki leku); należy rozważyć monitorowanie stężenia cyklosporyny u pacjentów po przeszczepieniu nerki, a w razie konieczności zredukować dawkę cyklosporyny; należy ograniczyć dawkę symwastatyny do 20 mg na dobę. Amlodypina nie wpływa na farmakokinetykę atorwastatyny, digoksyny lub warfaryny. Bisoprolol. Połączenia niezalecane: antagoniści kanału wapniowego typu werapamilu i w mniejszym stopniu typu diltiazemu (ujemny wpływ na kurczliwość, przewodzenie przedsionkowo-komorowe i ciśnienie tętnicze, dożylne podawanie werapamilu u pacjentów leczonych lekiem β-adrenolitycznym może spowodować głęboką hipotonię i blok przedsionkowo-komorowy); leki hipotensyjne działające ośrodkowo, takie jak klonidyna, metyldopa, moksonidyna, rylmenidyna (ryzyko zwolnienia częstości pracy serca, zmniejszenia pojemności minutowej serca i rozszerzenia naczyń, nagłe odstawienie leku może zwiększać ryzyko "nadciśnienia z odbicia"). Połączenia wymagające ostrożności: antagoniści kanału wapniowego typu pochodnych dihydropirydyny, jak nifedypina (ryzyko niedociśnienia tętniczego, a u pacjentów z niewydolnością serca nie można wykluczyć ryzyka dalszego pogorszenia czynności skurczowej serca); leki antyarytmiczne klasy I, np. dyzopiramid, chinidyna, lidokaina, fenytoina, flekainid, propafenon (wpływ na czas przewodzenia przedsionkowo-komorowego i działanie inotropowo ujemne mogą ulec nasileniu); leki przeciwarytmiczne klasy III, np. amiodaron (wpływ na czas przewodzenia przedsionkowo-komorowego może się wydłużyć); leki parasympatykomimetyczne (możliwe wydłużenie czasu przewodzenia przedsionkowo-komorowego i zwiększone ryzyko bradykardii); leki β-adrenolityczne stosowane miejscowo, np. krople do oczu stosowane w jaskrze (możliwe nasilenie układowego działania bisoprololu); insulina i doustne leki przeciwcukrzycowe (nasilenie działania hipoglikemizującego, możliwe maskowanie objawów hipoglikemii); leki stosowane w znieczuleniu ogólnym (osłabienie odruchowej tachykardii i zwiększenie ryzyka niedociśnienia); glikozydy naparstnicy (zwolnienie czynności serca, wydłużenie czasu przewodzenia przedsionkowo-komorowego); NLPZ (możliwe osłabienie działania bisoprololu); leki β-sympatykomimetyczne, np. izoprenalina, dobutamina (połączenie z bisoprololem może osłabiać efekt działaniu obu leków); leki sympatykomimetyczne działające agonistycznie na receptory β i α, np. noradrenalina, adrenalina (działanie naczynioskurczowe, ryzyko jest wyższe w przypadku nieselektywnych leków β-adrenolitycznych); leki przeciwnadciśnieniowe i inne leki, które mogą obniżać ciśnienie tętnicze, np. trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, barbiturany, pochodne fenotiazyny (może zwiększać ryzyko niedociśnienia). Połączenia wymagające rozważenia: meflochina (zwiększone ryzyko bradykardii); inhibitory MAO, z wyjątkiem inhibitorów MAO-B (nasilone działanie leków β-adrenolitycznych, ryzyko przełomu nadciśnieniowego).

Merck Sp. z o.o.
al. Jerozolimskie 142 B
02-305 Warszawa
22-535-97-00
[email protected]
www.merckgroup.com/pl-pl