CosmoFer 50 mg Fe 3+/ml roztwór do wstrzykiwań i (lub) infuzji

1 ampułka 2 ml zawiera 100 mg; 1 ampułka 10 ml zawiera 500 mg Fe (III) w postaci kompleksu wodorotlenku żelaza (III) z dekstranem.

Preparat żelaza do podania pozajelitowego. Zawiera żelazo w postaci stabilnego kompleksu wodorotlenku żelaza (III) z dekstranem, który jest analogiczny do fizjologicznej postaci żelaza, ferrytyny (to kompleks białkowo-fosforylowy z wodorotlenkiem żelaza). Żelazo jest dostępne w postaci niejonowej, rozpuszczalnej w wodzie. Odznacza się bardzo niską toksycznością i można je podawać w dużych dawkach. Stężenie ferrytyny w surowicy osiąga największą wartość w przybliżeniu po 7 do 9 dniach po podaniu dożylnym preparatu i powoli powraca do wartości wyjściowej po ok. 3 tyg. Po podaniu wlewu dożylnego kompleks wodorotlenku żelaza(III) z dekstranem zostaje szybko wchłaniany przez komórki układu siateczkowo-śródbłonkowego, zwłaszcza w wątrobie i śledzionie, skąd żelazo jest powoli uwalniane i wiązane z białkami. Po podaniu leku nasilenie hemopoezy występuje przez następne 6-8 tyg. T_0,5 w osoczu wynosi 5 h dla żelaza w obiegu i 20 h dla żelaza całkowitego (związanego i znajdującego się w obiegu). Niewielkie ilości są wydalane z moczem i kałem. Po podaniu domięśniowym kompleks wodorotlenku żelaza(III) z dekstranem wchłaniany jest z miejsca wstrzyknięcia do kapilar i do układu limfatycznego. Główna część dekstranu żelaza podanego domięśniowo wchłaniana jest w ciągu 72 h; większość pozostałego żelaza wchłaniana jest w ciągu kolejnych 3-4 tyg.

Leczenie niedoboru żelaza w następujących stanach: przy stwierdzonej nietolerancji doustnych preparatów żelaza, kiedy istnieje kliniczna potrzeba szybkiego dostarczenia żelaza do miejsc magazynowania żelaza w organizmie, przy stwierdzonym braku efektów leczenia doustnymi preparatami żelaza. Diagnoza niedoboru żelaza musi opierać się na odpowiednich analizach laboratoryjnych (np. na oznaczaniu ferrytyny w surowicy, żelaza w surowicy, wysycenia transferryny oraz niedobarwliwych czerwonych ciałek krwi).

Nadwrażliwość na substancję czynną lub którąkolwiek substancję pomocniczą. Rozpoznana poważna nadwrażliwość na inne podawane pozajelitowo preparaty żelaza. Niedokrwistość o innej etiologii niż z niedoboru żelaza (np. niedokrwistość hemolityczna). Nadmiar żelaza w organizmie lub zaburzenia w utylizacji żelaza (np. hemochromatoza, hemosyderoza). Niewyrównana marskość wątroby i (lub) zapalenie wątroby. Ostra lub przewlekła infekcja (pozajelitowe podawanie żelaza może zaostrzać infekcje bakteryjne lub wirusowe). Ostra niewydolność nerek.

Leku nie należy stosować w I trymestrze ciąży. Preparat można podawać w II i III trymestrze, jeżeli spodziewane korzyści przewyższają potencjalne ryzyko dla matki i płodu. Lek może powodować bradykardię u płodu. Jest ona zwykle przemijająca i wynika z reakcji nadwrażliwości u matki. Podczas dożylnego podawania pozajelitowych produktów żelaza kobietom w ciąży należy uważnie obserwować nienarodzone dziecko. Nie wiadomo, czy lek przenika do mleka matki. Nie zaleca się stosowania preparatu u kobiet karmiących piersią.

Lek można podawać dożylnie w postaci wlewu kroplowego lub wstrzyknięcia oraz w postaci nierozcieńczonego roztworu w postaci wstrzyknięć domięśniowych. Zastosowanie wlewu kroplowego zmniejsza ryzyko wystąpienia epizodu niedociśnienia. Po podaniu preparatu, pacjentów należy monitorować przez 0,5 h celem wykrycia działań niepożądanych, w tym objawów reakcji nadwrażliwości. Dorośli (w tym pacjenci w podeszłym wieku): całkowita dawka skumulowana określana jest na podstawie stężenia hemoglobiny i masy ciała. Dawka oraz dawkowanie musi być określone indywidualnie dla każdego pacjenta w oparciu o obliczenie całkowitego niedoboru żelaza. Standardowy program zalecanej dawki obejmuje 100-200 mg żelaza, co odpowiada 2-4 ml 2 lub 3 razy na tydzień w zależności od stężenia hemoglobiny. Jeśli jednak okoliczności kliniczne wymagają bardzo szybkiego podania żelaza do miejsc magazynowania żelaza w organizmie, to lek można podawać w formie całej dawki w postaci wlewu, w ilości osiągającej całkowitą dawkę zastępczą równą 20 mg/kg mc. Nie należy podawać leku jednocześnie z doustnymi preparatami żelaza, ponieważ wchłanianie żelaza podawanego doustnie ulegnie pogorszeniu. Dożylny wlew kroplowy: 100-200 mg żelaza (2-4 ml) można rozcieńczyć w 100 ml roztworu 0,9% NaCl lub w 5% roztworu glukozy. Każdorazowo pierwsze 25 mg żelaza należy wlewać w ciągu 15 min. Jeśli nie występują żadne reakcje niepożądane w tym czasie, to należy podawać pozostałą ilość roztworu z prędkością nie większą niż 100 ml w 30 min. Iniekcje dożylne: 100-200 mg żelaza (2-4 ml) przez powolne wstrzykiwanie dożylne (0,2 ml/min) najlepiej w rozcieńczeniu w 10-20 ml 0,9% roztworu soli fizjologicznej lub 5% roztworu glukozy. Każdorazowo przed rozpoczęciem podawania leku w formie powolnej iniekcji, powinno się wstrzyknąć 25 mg żelaza w przeciągu 1 do 2 min. Jeśli w ciągu 15 min nie wystąpi żadna niepożądana reakcja, to można podać pozostałą ilość leku. Infuzja całkowitej dawki. Bezpośrednio przed podaniem całkowitej wymaganej ilości leku, jak to określono z tablicy dawkowania lub z obliczeń, dodaje się w sposób aseptyczny do wymaganej objętości, zazwyczaj 500 ml sterylnego roztworu soli fizjologicznej lub 5% roztworu glukozy. Całkowitą ilość leku do 20 mg/kg mc. podaje się kroplówką dożylnie przez 4 do 6 h. Pierwsze 25 mg żelaza powinno się podawać przez okres 15 min. W tym okresie należy pacjenta uważnie monitorować. Jeśli w tym czasie nie wystąpią żadne reakcje niepożądane, to należy podać pozostałą porcję przygotowanego roztworu leku. Szybkość podawania leku można stopniowo zwiększać do 45-60 kropli/min. Należy monitorować pacjenta w trakcie przeprowadzania wlewu i po zakończeniu zabiegu jeszcze przynajmniej przez 30 min. Podawanie dożylne leku metodą wlewu całkowitej dawki należy ograniczyć wyłącznie do praktyki szpitalnej. Iniekcje do dializatora. Lek  można podawać w czasie przeprowadzania hemodializy bezpośrednio do części żylnej aparatu zgodnie z procedurą podaną w punkcie poświęconym podawaniu leku dożylnie. Iniekcje domięśniowe. Lek podaje się w postaci serii zastrzyków leku nierozcieńczonego w ilości do 100 mg żelaza (2,0 ml) każdy, obliczonej indywidualnie w zależności od masy ciała pacjenta. Jeśli pacjent jest umiarkowanie aktywny, to zastrzyki można wykonywać codziennie na przemian w inny pośladek. U pacjentów nieaktywnych lub przykutych do łóżka częstość zastrzyków powinno się zmniejszyć do raz lub 2 razy na tydzień. W celu zmniejszenia ryzyka zabarwienia podskórnego, lek należy wstrzykiwać metodą głębokich zastrzyków domięśniowych. Należy go wstrzykiwać wyłącznie w masę mięśniową górnej zewnętrznej ćwiartki pośladka, natomiast nigdy w ramię lub w inne odsłonięte miejsca ciała. W celu uniknięcia wstrzyknięcia lub przedostania się wstrzykiwanego leku do tkanki podskórnej zaleca się zastosowanie metody "Z-track" (spowodowanie, przed wykonaniem zastrzyku, przemieszczenia skóry w poziome). Lek wstrzykuje się powoli i płynnie. Ważną sprawą jest odczekanie paru sekund przed wyjęciem igły, aby masa mięśniowa mogła przyjąć wstrzykniętą objętość. W celu zmniejszenia wycieku wstrzykniętego leku kanałem zostawionym przez igły należy zalecić pacjentowi, aby nie tarł miejsca wstrzyknięcia. Metody obliczania wielkości dawki leku lub przykładowa tabela z określonymi dawkami leku dla pacjentów z niedokrwistością spowodowaną niedoborem żelaza oraz wzór obliczania dawki leku dla pacjentów z utratą krwi, jest dostępna w ChPL preparatu. Dzieci (w wieku <14 lat). Leku nie należy stosować u dzieci. Nie ma żadnych danych na temat skuteczności i bezpieczeństwa stosowania leku.

Zastosowanie leku, tak jak w przypadku pozajelitowego stosowania innych węglowodanowych kompleksów żelaza, wiąże się z ryzykiem natychmiastowych, ostrych, potencjalnie zagrażających życiu, rzekomoanafilaktycznych reakcji. Należy obserwować pacjentów w czasie podawania leku i bezpośrednio po jego podaniu. Zgłaszano reakcje nadwrażliwości, w wyniku których rozwinął się zespół Kounisa (skurcz tętnicy wieńcowej w wyniku ostrej reakcji alergicznej, mogący prowadzić do zawału mięśnia sercowego). Ryzyko jest większe w przypadku pacjentów rozpoznanymi alergiami, w tym alergiami na leki, włącznie z pacjentami z wywiadem wskazującym na występowanie ciężkiej astmy, wyprysku lub innej alergii atopowej. Istnieje również podwyższone ryzyko reakcji nadwrażliwości na podawane pozajelitowo kompleksy zawierające żelazo w przypadku podawania ich pacjentom z chorobami immunologicznymi lub zapalnymi (np. toczeń rumieniowaty układowy, reumatoidalne zapalenie stawów). Lek wolno podawać wyłącznie wtedy, gdy dostępne są urządzenia i sprzęt do interwencji w przypadku wystąpienia ostrych reakcji anafilaktycznych, w tym roztwór adrenaliny 1:1000 do wstrzykiwań. Dodatkowo, w razie potrzeby, należy stosować leczenie preparatami antyhistaminowymi i kortykosteroidami lub tylko tymi ostatnimi. Podawanie leku pacjentom z zaburzeniami (auto)immunizacji lub w stanach zapalnych (takich jak np. ogólnoustrojowy liszaj rumieniowaty czy RZS) może wywołać reakcję nadwrażliwości. Jeśli pozajelitowa terapia żelazowa zostanie uznana za niezbędną u pacjentów z astmą, zaburzeniami na tle alergicznym oraz z zaburzeniami typu stany zapalne, to zaleca się podawanie leku drogą domięśniową. Wstrzykiwanie domięśniowe i podskórne kompleksów węglowodanowych żelaza w bardzo dużych dawkach w doświadczeniach na zwierzętach wywoływało mięsaka u szczurów, myszy, królików, prawdopodobnie u chomików, ale nie u świnek morskich. Zebrane informacje oraz niezależne badania wskazują na to, że ryzyko wystąpienia mięsaka u ludzi jest bardzo małe. Przy zbyt szybkim domięśniowym wstrzykiwaniu leku może wystąpić obniżenie ciśnienia tętniczego.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Poniżej wymienione są działania niepożądane, które mogą wystąpić w związku ze stosowaniem tego leku:

Reakcje alergiczne
Należy niezwłocznie powiadomić lekarza, jeżeli u pacjenta wystąpi którykolwiek z wymienionych poniżej
objawów, mogących wskazywać na ciężką reakcję alergiczną: zadyszka, pokrzywka, wysypka
(zaczerwienienie skóry twarzy), swędzenie, nudności i dreszcze oraz ból w klatce piersiowej, który może być
objawem niekiedy ciężkiej reakcji alergicznej zwanej zespołem Kounisa.

Ostre, ciężkie reakcje uczuleniowe mogą wystąpić w ciągu pierwszych paru minut po podaniu leku
CosmoFer (występują rzadziej niż 1 na 10 000 osób). Objawy jakie mogą wystąpić to:
- nagła trudność w oddychaniu
- zapaść sercowo-naczyniowa (zaburzenia czynności serca i układu krążenia)
- zgon.

Znane są również reakcje opóźnione, dla których początek objawów waha się od kilku godzin do czterech
dni od podania leku CosmoFer. Charakteryzują się one objawami takimi jak:
- bóle stawów lub mięśni
- niekiedy wysoka temperatura ciała (gorączka).
Jeśli wystąpią tego rodzaju reakcje, należy skontaktować się z lekarzem.

Inne działania niepożądane:

Niezbyt często (występują rzadziej niż 1 na 100 osób):
- ból brzucha, nudności, wymioty
- zamazane widzenie
- duszność
- uderzenia krwi do głowy
- świąd, wysypka
- uczucie gorąca
- skurcze
- odrętwienie
- reakcje rzekomoanafilaktyczne (objawy: duszność, pokrzywka, wysypka, świąd, nudności i dreszcze).

Rzadko (występują rzadziej niż 1 na 1000 osób):
- utrata świadomości
- drgawki (napady drgawek)
- zawroty głowy
- niepokój
- odmienny stan umysłowy
- drżenie
- zmęczenie
- ból i brązowa pigmentacja w miejscu podania
- niskie ciśnienie tętnicze krwi
- obrzęk naczynioruchowy (rodzaj ciężkiej reakcji alergicznej, objawy mogą obejmować obrzęk)
- bóle mięśni
- nieregularne bicie serca (arytmia)
- przyspieszony rytm serca (tachykardia)
- ból w klatce piersiowej
- biegunka
- obfite pocenie się.

Bardzo rzadko (występują rzadziej niż 1 na 10 000 osób):
- obniżony poziom czerwonych krwinek (widoczny w niektórych badaniach krwi)
- ból głowy
- uczucie mrowienia
- podwyższone ciśnienie krwi
- przejściowa głuchota
- kołatanie serca
- ostra i ciężka reakcja rzekomoanafilaktyczna (nagłe kłopoty z oddychaniem i (lub) zapaść sercowo-
  naczyniowa)
- w ciąży, częstość bicia serca płodu może być obniżona.

Częstość nieznana
- objawy grypopodobne mogą wystąpić w ciągu kilku godzin do kilku dni po wstrzyknięciu; typowymi
  objawami są: wysoka temperatura ciała oraz bóle mięśni i stawów.

Obserwowano również inne działania niepożądane. Może wystąpić zaostrzenie bóli stawowych
w reumatoidalnym zapaleniu stawów.

Możliwe działania niepożądane po podaniu dożylnym
Po podaniu dożylnym, mogą wystąpić odczyny miejscowe, takie jak bolesność i obrzęk (zapalenie)
w miejscu wstrzyknięcia lub w pobliżu tego miejsca. Donoszono również o miejscowym zapaleniu żyły.

Możliwe działania niepożądane po podaniu domięśniowym
Po podaniu domięśniowym mogą wystąpić odczyny miejscowe w miejscu wstrzyknięcia, takie jak:
zabarwienie skóry, krwawienie, tworzenie się ropni sterylnych, martwica lub zanik tkanki oraz ból.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie, lub pielęgniarce. Działania niepożądane
można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów
Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych,
Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: 22 49 21 301, fax: 22 49 21 309, e-mail: [email protected].
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Nie należy podawać żelaza w zastrzykach jednocześnie z preparatami doustnymi, ponieważ wtedy wchłanianie żelaza podawanego doustnie ulegnie pogorszeniu. Doustnego leczenia żelazem nie należy rozpoczynać przed upływem 5 dni od ostatniego zastrzyku.

Hand-Prod Sp. z o.o.
ul. Tetmajera 79
31-352 Kraków
12-345-01-89
[email protected]
www.hand-prod.com.pl