Diclovit kapsułki twarde

1 kaps. zawiera: 50 mg diklofenaku sodowego, 50 mg chlorowodorku tiaminy (witamina B1), 50 mg chlorowodorku pirydoksyny (witamina B6), 0,25 mg cyjanokobalaminy (witamina B12).

Połączenie leku z grupy NLPZ (diklofenak) i neurotropowych witamin B1, B6 i B12. Diklofenak jest inhibitorem syntetazy prostaglandynowej (cyklooksygenazy); działa przeciwreumatycznie, przeciwzapalnie, przeciwbólowo i przeciwgorączkowo. W dużych dawkach, przemijająco hamuje agregację płytek krwi. Neurotropowe witaminy z grupy B (B1 - tiamina, B6 - pirydoksyna i B12 - cyjanokobalamina) pełnią funkcję koenzymów w metabolizmie, a szczególnie w metabolizmie komórek nerwowych, co pozytywnie wpływa na działanie przeciwbólowe diklofenaku. Mają pozytywny wpływ na stany zapalne i choroby zwyrodnieniowe nerwów i narządów ruchu. Diklofenak jest wchłaniany całkowicie z przewodu pokarmowego, C_max osiągane jest po ok. 2 h. Ok. 50% podanej dawki metabolizowane jest podczas pierwszego przejścia przez wątrobę. Wiąże się w ok. 99,7% z białkami osocza, głównie albuminami. Przenika do płynu maziowego, gdzie maksymalne stężenia mierzone są po 2-4 h po osiągnięciu maksymalnego stężenia we krwi. Pozorny T_0,5 w fazie eliminacji z płynu maziowego wynosi 3-6 h. Biotransformacja diklofenaku obejmuje hydroksylację, metoksylację i sprzęganie z kwasem glukuronowym. Ok. 60% podanej dawki jest wydalane w moczu w postaci metabolitów, <1% - w postaci niezmienionej; pozostała część dawki jest wydalana w postaci metabolitów z kałem. T_0,5 w fazie eliminacji wynosi 1-2 h. Po podaniu doustnym tiamina (wit. B1) wykazuje zależny od dawki podwójny mechanizm transportu: aktywne wchłanianie i bierna dyfuzja. T_0,5 wynosi ok. 4 h. W organizmie ludzkim może być zmagazynowane około 30 mg tiaminy. Z uwagi na jej szybki metabolizm zdolność do gromadzenia rezerw jest ograniczona. Pirydoksyna (wit. B6) jest szybko wchłaniania, głównie w górnym odcinku przewodu pokarmowego i wydalana z moczem w czasie 2-5 h. Organizm może zmagazynować ok. 40-150 mg pirydoksyny. Wchłanianie cyjanokobalaminy (wit. B12) z układu pokarmowego następuje poprzez dwa mechanizmy: uwalnianie poprzez kwas żołądkowy i natychmiastowe wiązanie do czynnika wewnętrznego oraz bierny przepływ do krwi niezależnie od czynnika wewnętrznego. Jest magazynowana głównie w wątrobie, a jej dobowe zapotrzebowanie wynosi około 1 μg. Rotacja witaminy B12 wynosi 2,5 μg na dobę lub 0,05% całkowitej ilości magazynowanej w organizmie. Jest głównie wydzielana do żółci i w większości ponownie wchłaniania poprzez krążenie jelitowo-wątrobowe.

Leczenie (u dorosłych i młodzieży w wieku od 18 lat): bólu w niereumatoidalnych stanach zapalnych; stanów zapalnych w chorobie zwyrodnieniowej stawów, tj.: przewlekłe zapalenie wielostawowe, zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa (choroba Bechterewa), choroba zwyrodnieniowa stawów, choroba zwyrodnieniowa kręgosłupa, zapalenie nerwów i nerwobóle jak zespół szyjny, lumbago, rwa kulszowa.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub którąkolwiek substancję pomocniczą. Występujące w przeszłości reakcje nadwrażliwości (np. astma lub nasilenie astmy, pokrzywka, ostry nieżyt błony śluzowej nosa) po zastosowaniu kwasu acetylosalicylowego lub innych NLPZ. Choroba wrzodowa żołądka lub dwunastnicy, krwawienie z przewodu pokarmowego lub perforacja przewodu pokarmowego. Nawracająca choroba wrzodowa lub krwawienie (stwierdzone w wywiadzie dwa lub więcej epizody choroby wrzodowej lub krwawienia). Stwierdzone w wywiadzie krwawienie z przewodu pokarmowego lub perforacja w wyniku stosowania NLPZ. Zaburzenia hematologiczne (zaburzenia hematopoezy, uszkodzenie szpiku, porfiria, skaza krwotoczna). Stwierdzona zastoinowa niewydolność serca (klasa II–IV wg NYHA), choroba niedokrwienna serca, choroba naczyń obwodowych i (lub) choroba naczyń mózgowych. Krwawienie w obrębie mózgu. Ciężkie krwawienie. Ciężka niewydolność wątroby lub nerek. III trymestr ciąży. Dzieci i młodzież <18 lat (z uwagi na dużą dawkę witamin B).

W I i II trymestrze ciąży nie należy podawać leku (witaminy zawarte w tym preparacie znacząco przekraczają dawki zalecane w ciąży, ponadto stosowanie diklofenaku we wczesnej ciąży zwiększa ryzyko poronienia, wad serca i wytrzewienia - ryzyko zwiększa się wraz z dawką i czasem trwania leczenia), chyba że jest to bezwzględnie konieczne. Od 20. tygodnia ciąży stosowanie leku może powodować małowodzie wskutek zaburzeń czynności nerek płodu. Może ono wystąpić krótko po rozpoczęciu leczenia i jest zwykle odwracalne po jego przerwaniu. Ponadto, odnotowano przypadki zwężenia przewodu tętniczego po leczeniu w II trymestrze, z których większość ustąpiła po zaprzestaniu leczenia. Jeśli lek jest stosowany przez kobietę starającą się o ciążę lub podczas I i II trymestru ciąży, zastosowana dawka powinna być jak najmniejsza, a czas trwania leczenia jak najkrótszy. Należy rozważyć przedporodowe monitorowanie w kierunku małowodzia i zwężenia przewodu tętniczego po ekspozycji na lek przez kilka dni od 20. tygodnia ciąży. W przypadku stwierdzenia małowodzia lub zwężenia przewodu tętniczego należy zaprzestać stosowania leku. W III trymestrze ciąży wszystkie inhibitory syntezy prostaglandyn mogą działać w następujący sposób: na płód -  toksyczne działanie dotyczące płuc i serca (przedwczesne zwężenie lub zamknięcie przewodu tętniczego i nadciśnienie płucne), zaburzenia czynności nerek; u matki i noworodka pod koniec ciąży może prowadzić do: wydłużenia czasu krwawienia w wyniku działania antyagregacyjnego, które może wystąpić nawet po zastosowaniu bardzo małych dawek, hamowania czynności skurczowej macicy powodującego opóźnienie lub przedłużanie się porodu. W związku z tym diklofenak jest przeciwwskazany w III trymestrze ciąży. Lek nie powinien być stosowany w okresie karmienia piersią (witaminy B1, B6 i B12 oraz w małych ilościach diklofenak przenikają do mleka kobiecego, istnieje ryzyko niepożądanego wpływu na dziecko). Stosowanie diklofenaku może zaburzać płodność u kobiet - w przypadku kobiet mających trudność z zajściem w ciążę lub badanych w związku z niepłodnością należy rozważyć zakończenie stosowania diklofenaku; nie zaleca się podawania diklofenaku kobietom planującym ciążę.

Doustnie. Dorośli i młodzież w wieku od 18 lat: w zależności od nasilenia choroby, początkowo 1-3 kaps. na dobę (co odpowiada 50-150 mg diklofenaku/dobę), w dawkach podzielonych. Dawka podtrzymująca wynosi zazwyczaj 1 kaps. raz lub 2 razy na dobę. Nie należy przekraczać maksymalnej dawki wynoszącej 3 kaps. na dobę. Szczególne grupy pacjentów. Nie przeprowadzono specjalnych badań na temat szczególnych zaleceń dotyczących dawkowania u pacjentów z niewydolnością nerek; diklofenak jest przeciwwskazany u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek. Nie przeprowadzono specjalnych badań na temat szczególnych zaleceń dotyczących dawkowania u pacjentów z niewydolnością wątroby; diklofenak jest przeciwwskazany u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby. U pacjentów w podeszłym wieku (≥65 lat) należy zachować szczególną ostrożność z uwagi na możliwość występowania jednocześnie innych chorób lub niedowagę, zaleca się stosowanie najmniejszej skutecznej dawki. Leku nie należy stosować u dzieci i młodzieży <18 lat. Sposób podania. Kapsułki należy połykać w całości z wystarczającą ilością wody, najlepiej przed posiłkiem; nie należy ich dzielić, ani żuć.

Szczególnie ostrożnie stosować u pacjentów, u których istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia owrzodzenia i krwawienia z przewodu pokarmowego: z owrzodzeniem w wywiadzie (zwłaszcza powikłanym krwotokiem lub perforacją), u osób w podeszłym wieku oraz u pacjentów przyjmujących jednocześnie inne leki, które mogą zwiększać ryzyko wystąpienia choroby wrzodowej żołądka i (lub) dwunastnicy lub krwawienia (takie jak: doustne kortykosteroidy, leki przeciwzakrzepowe (np. warfaryna), selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny - SSRI lub leki przeciwpłytkowe, w tym kwas acetylosalicylowy) - w tych grupach pacjentów niezbędny jest ścisły nadzór lekarski i zachowanie szczególnej ostrożności, należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę diklofenaku oraz rozważyć leczenie skojarzone z lekami ochronnymi (np. mizoprostolem lub inhibitorami pompy protonowej). Jednoczesne stosowanie diklofenaku z innymi lekami z grupy NLPZ, w tym z selektywnymi inhibitorami COX-2 nie jest zalecane, z uwagi na zwiększone ryzyko wystąpienia poważnych działań niepożądanych. Przyjmowanie diklofenaku w najmniejszej dawce skutecznej i przez najkrótszy czas konieczny do złagodzenia objawów zmniejsza ryzyko działań niepożądanych. Stosowanie leku może wiązać się ze zwiększeniem ryzyka nieszczelności zespolenia żołądkowo-jelitowego, zaleca się ścisły nadzór medyczny i zachowanie ostrożności podczas stosowania diklofenaku po operacjach przewodu pokarmowego. Szczególnie ostrożnie stosować u pacjentów: z niedowagą i (lub) osłabionych (zwiększone ryzyko działań niepożądanych, zwłaszcza u pacjentów w podeszłym wieku); z nadciśnieniem i (lub) łagodną do umiarkowanej zastoinową niewydolnością serca (zgłaszano zatrzymanie płynów i obrzęki); z istotnymi czynnikami ryzyka zdarzeń dotyczących układu krążenia (np. nadciśnienie tętnicze, hiperlipidemia, cukrzyca, palenie tytoniu); z zaburzeniami serca lub nerek, ze stwierdzonym w wywiadzie nadciśnieniem tętniczym, u pacjentów w podeszłym wieku, pacjentów stosujących jednocześnie leki moczopędne lub inne leki mogące w znacznym stopniu zaburzać czynność nerek; u pacjentów po dużym zabiegu chirurgicznym (ryzyko powikłań w tym krwawienie lub zaburzenia równowagi elektrolitowej); z zaburzeniami krzepnięcia i trombocytopenią (zaleca się monitorowanie morfologii krwi, zastosowanie większych dawek może hamować agregacje płytek krwi); z ciężkimi zaburzeniami psychicznymi, padaczką lub chorobą Parkinsona (notowano przypadki neuropatii, neuropatie, w przypadku wystąpienia oznak lub objawów czuciowej neuropatii obwodowej (parestezja), należy rozważyć zmianę dawki i odstawienie leku); z astmą, sezonowym alergicznym nieżytem nosa, obrzękiem błony śluzowej nosa (polipy), POChP lub przewlekłymi infekcjami dróg oddechowych (ryzyko wystąpienia obrzęku Quinckego lub pokrzywki; może być wymagana natychmiastowa pomoc medyczna); z toczniem rumieniowatym układowym i mieszaną chorobą tkanki łącznej (zgłaszano objawy aseptycznego zapalenia opon mózgowych z sztywnością karku, bólem głowy, nudnościami, wymiotami, gorączką i utratą świadomości). Stosowanie diklofenaku, szczególnie w dużych dawkach (150 mg na dobę) i długotrwale związane jest z niewielkim wzrostem ryzyka tętniczych powikłań zakrzepowych (np. zawał serca lub udar), należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę przez najkrótszy możliwy okres. Szczególnie w pierwszym miesiącu leczenia diklofenakiem istnieje ryzyko wystąpienia poważnych reakcji skórnych (w tym: złuszczające zapalenie skóry, zespół Stevensa-Johnsona i toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka); przy pierwszych objawach nadwrażliwości, lek należy odstawić. U pacjentów z zaburzeniem czynności wątroby wymagana jest ścisła kontrola medyczna; zaleca się regularne monitorowanie czynności wątroby. W przypadku wystąpienia objawów choroby wątroby, leczenie diklofenakiem należy przerwać. Należy zachować ostrożność podczas stosowaniu diklofenaku u pacjentów z porfirią wątrobową, ponieważ może to wywołać napad choroby. Ryzyko działań niepożądanych ze strony nerek wzrasta, jeśli diklofenak stosowany jest równocześnie z inhibitorem ACE. W trakcie przyjmowania diklofenaku, mogą wystąpić reakcje nadwrażliwości, które mogą rozwinąć się w zespół Kounisa, ciężką reakcję alergiczną, która może prowadzić do zawału mięśnia sercowego; w przypadku wystąpienia objawów należy przerwać stosowanie diklofenaku i uzyskać pomoc medyczną. Diklofenak może maskować oznaki i objawy zakażenia (np. ból). Przewlekłe stosowanie leków przeciwbólowych, a zwłaszcza kilku różnych preparatów o różnych substancjach czynnych, może prowadzić do stałego uszkodzenia nerek prowadzącego do niewydolności nerek. Jeśli jednocześnie stosowane są doustne leki przeciwcukrzycowe, należy monitorować stężenie glukozy we krwi. Jeśli jednocześnie stosowane są leki moczopędne oszczędzające potas, należy monitorować stężenie potasu. Jeśli jednocześnie stosowane są leki przeciwzakrzepowe, należy monitorować parametry krzepliwości. Stosowanie preparatów zawierających witaminę B12 może ukryć obraz kliniczny i wyniki badań laboratoryjnych wskazujące na powrózkowe zwyrodnienia rdzenia kręgowego i anemię złośliwą. Lek zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) na kapsułkę, to znaczy preparat uznaje się za „wolny od sodu”.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Występowanie działań niepożądanych można ograniczyć stosując lek w najmniejszej dawce i nie
dłużej niż to konieczne.

Najczęściej obserwowane działania niepożądane dotyczą układu pokarmowego. Występowały wrzody
trawienne, perforacja lub krwawienie z układu pokarmowego – czasem zakończone zgonem,
szczególnie u pacjentów w podeszłym wieku. Po podaniu NLPZ opisywano nudności, wymioty,
biegunkę, wzdęcia, zaparcia, niestrawność, ból brzucha, krew w kale (stolce w kolorze czarnym
związane są z krwawieniem z układu pokarmowego), krwawe wymioty, wrzodziejące zapalenie jamy
ustnej, pogorszenie wrzodziejącego zapalenie jelita grubego i chorobę Leśniowskiego-Crohna (rodzaj
zapalenia jelit) (patrz również punkt 2. „Ostrzeżenia i środki ostrożności”). Rzadziej obserwowano
nieżyt żołądka (zapalenie błony śluzowej żołądka).

W związku z leczeniem NLPZ zgłaszano również obrzęk (gromadzenie się płynów organizmie),
nadciśnienie tętnicze i niewydolność serca.

Stosowanie leków takich jak Diclovit związane jest ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia ataku
serca lub udaru.

Nietypowe odczucia w rękach i nogach (jako możliwe oznaki zaburzenia nerwów zwanego neuropatią
obwodową) obserwowano po długotrwałym stosowaniu (ponad 6 do 12 miesięcy) dawek większych
niż 50 mg witaminy B6 na dobę.

Jeśli wystąpią poniższe objawy należy przerwać stosowanie leku Diclovit i natychmiast
skontaktować się z lekarzem:
• ból brzucha lub żołądka, zgaga
• krwawe wymioty, czarny lub krwawy stolec, krew w moczu
• reakcje skórne jak wysypka lub świąd
• zaburzenia oddychania, spłycony oddech, obrzęk w obrębie głowy lub karku
• zażółcenie białkówek oczu lub skóry
• silne zmęczenie lub utrata apetytu
• utrzymujący się ból gardła, zmiany chorobowe w jamie ustnej, nasilone zmęczenie lub gorączka,
• krwawienie z nosa, krwawienie w skórze
• obrzęk twarzy, nóg lub stóp
• zmniejszenie ilości moczu wraz z nasilonym zmęczeniem
• silny ból głowy lub sztywność karku
• ból w klatce piersiowej, który może być objawem potencjalnie ciężkiej reakcji alergicznej zwanej
  zespołem Kounisa
• zaburzenia świadomości

Po krótko lub długotrwałym zastosowaniu leku mogą wystąpić następujące działania niepożądane:

• Bardzo często (występują u więcej niż 1 na 10 pacjentów)
- Nudności, wymioty, biegunka

• Często (występują u 1 do 10 na 100 pacjentów)
- Reakcje alergiczne skórne (wysypka, świąd)
- Ból głowy, zawroty głowy, pobudzenie lub zmęczenie, senność
- Niestrawność, ból brzucha, wzdęcia, brak apetytu
- Zaburzenia czynności wątroby (zwiększenie aktywności niektórych enzymów wątrobowych)
- Wysypka

• Niezbyt często (występują u 1 do 10 na 1 000 pacjentów)
- Nagromadzenie płynów w niektórych częściach ciała (obrzęki), szczególnie u pacjentów z
  wysokim ciśnieniem krwi lub zaburzeniem czynności nerek

• Rzadko (występują u 1 do 10 na 10 000 pacjentów)
- Astma (w tym trudności w oddychaniu)
- Zapalenie błony śluzowej żołądka, krwawe wymioty, krwawienie z układu pokarmowego,
  krwawe stolce (wskazuje na to czarne zabarwienie stolca), wrzody trawienne (z lub bez
  krwawienia lub perforacji)
- Ostre zapalenie wątroby z lub bez żółtaczki, uszkodzenie wątroby
- Pokrzywka

• Bardzo rzadko (występują u mniej niż 1 na 10 000 pacjentów)
- W czasie stosowania NLPZ opisywano nasilenie stanów zapalnych związanych z zakażeniami
- Niedokrwistość z powodu rozpadu czerwonych krwinek, zaburzenia tworzenia krwi ze
  zmniejszeniem liczby niektórych lub wszystkich komórek krwi (płytek krwi, czerwonych i
  (lub) białych krwinek)
- Ciężkie reakcje alergiczne z obrzękiem twarzy, języka i (lub) dróg oddechowych z
  towarzyszącymi trudnościami w oddychaniu, przyspieszonym biciem serca, spadkiem
  ciśnienia krwi i objawami wstrząsu
- Zaburzenia czucia i smaku, zaburzenia pamięci, stan splątania, drgawki, zapalenie opon
  mózgowych (objawy: sztywność karku, ból głowy, nudności, wymioty, gorączka, zaburzenia
  świadomości), rozdrażnienie
- Nieprawidłowe zmiany postrzegania i myślenia, depresja, niepokój, koszmary senne
- Zaburzenia widzenia (zamglone widzenie, podwójne widzenie)
- Przemijające zaburzenia słuchu, szumy uszne
- Niewydolność serca, zawał mięśnia sercowego, uczucie silnego bicia serca
- Wysokie ciśnienie krwi, alergiczne zapalenie naczyń krwionośnych
- Alergiczne zapalenie płuc
- Zapalenie okrężnicy (z krwawieniem lub nasileniem zapalenia jelita grubego i owrzodzeniem),
  zaparcie, zapalenia i uszkodzenia błony śluzowej w jamie ustnej i przełyku, zapalenie języka,
  skurcz jelit (po zastosowaniu tabletek), zapalenie trzustki
- Nagłe ostre zapalenie wątroby, martwica prowadząca do niewydolności wątroby (również bez
  objawów ostrzegawczych)
- Wysypka, zaczerwienienie, zwiększona wrażliwość na światło, krwawienie skóry, ciężkie
  reakcje skórne z tworzeniem się pęcherzy i łuszczeniem się skóry (reakcje pęcherzowe skóry,
  zespół Lyella), wypadanie włosów, reakcje alergiczne skóry (zespół Stevensa-Johnsona),
  świąd
- Ostra niewydolność nerek, nieprawidłowe wyniki badań moczu, takie jak krew lub białka w
  moczu (krwiomocz, białkomocz), zapalenie nerek, zaburzenia czynności nerek

• Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych)
- Stosowanie dawki dobowej witaminy B6 większej niż 50 mg długotrwale (więcej niż 6 do 12
  miesięcy) może prowadzić do obwodowej neuropatii (zaburzenie nerwów powodujące uczucie
  kłucia lub mrowienia).

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można
zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów
Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów
Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181 C
02-222 Warszawa
Tel.: + 48 22 49 21 301
Faks: + 48 22 49 21 309
strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Diklofenak. Diklofenak stosowany z lekami przeciwzakrzepowymi, przeciwpłytkowymi lub lekami z grupy SSRI może zwiększać ryzyko krwawienia z przewodu pokarmowego - należy kontrolować stan pacjentów. Podczas stosowania diklofenaku należy unikać spożywania alkoholu, ponieważ alkohol zwiększa ryzyko krwawienia z przewodu pokarmowego. Podczas stosowania diklofenaku z lekami przeciwcukrzycowymi należy kontrolować glikemię - obserwowano zmiany stężenia glukozy we krwi. Diklofenak może zwiększać stężenie litu i digoksyny we krwi - zaleca się monitorowanie stężenia litu i digoksyny we krwi oraz dostosowanie dawki, jeśli wskazane. Podczas stosowania z cyklosporyną może wystąpić hiperkaliemia, zwiększone ryzyko toksycznego wpływu na układ pokarmowy, wątrobę i nerki - unikać takiego skojarzenia lub zmniejszyć dawkę diklofenaku; zaleca się monitorowanie czynności wątroby i nerek. Kolestypol i cholestyramina spowalniają lub zmniejszają wchłanianie diklofenaku - zaleca się przyjmowanie diklofenaku co najmniej 1 h przed lub 4-6 h po przyjęciu kolestypolu/cholestyraminy. Stosowany z innymi NLPZ lub kortykosteroidami o działaniu ogólnoustrojowym może nasilać działanie niepożądane ze strony przewodu pokarmowego. Należy unikać jednoczesnego stosowania diklofenaku oraz innych NLPZ (w tym kwasu acetylosalicylowego lub selektywnych inhibitorów COX-2), z uwagi na brak jakichkolwiek dowodów na działanie synergiczne oraz potencjalne działania niepożądane. Silne inhibitory CYP2C9 (np. sulfinpyrazon i worykonazol) mogą hamować metabolizm diklofenaku, znacznie zwiększając jego stężenie i ekspozycję - zachować ostrożność, zalecane jest zmniejszenie dawki diklofenaku. Może osłabiać działanie leków moczopędnych i hipotensyjnych (β-adrenolityków, inhibitorów ACE) - należy odpowiednio nawadniać pacjentów i okresowo kontrolować ciśnienie tętnicze (szczególnie u pacjentów w podeszłym wieku i odwodnionych) oraz czynność nerek (po rozpoczęciu leczenia skojarzonego oraz w jego trakcie, szczególnie po zastosowaniu leków moczopędnych i inhibitorów ACE). Stosowany jednocześnie z diuretykami oszczędzającymi potas (w tym z triamterenem) lub z trimetoprimem może nasilać hiperkaliemię - zalecane jest monitorowanie czynności nerek oraz stężenia potasu we krwi. Moklobemid nasila działania diklofenaku. Diklofenak może zwiększać stężenie i nasilać toksyczność metotreksatu - szczególną ostrożność należy zachować 24 h przed lub po podaniu metotreksatu. Może zwiększać ekspozycję na fenytoinę - kontrolować stężenie fenytoiny we krwi, jeśli konieczne dostosować dawkę. Stosowany jednocześnie z chinolonami może powodować drgawki. Może nasilać nefrotoksyczność takrolimusa - unikać tego skojarzenia. Stosowanie z triamterenem zwiększa ryzyko wystąpienia niewydolności nerek. Stosowanie z trimetoprymem zwiększa ryzyko hiperkaliemii (zaleca się uważny monitoring). Nasila toksyczność hematologiczną zydowudyny. Tiamina. Alkohol, herbata, antacydy zmniejszają wchłanianie tiaminy. Napoje zawierające siarczany (np. wino) nasilają rozkład tiaminy. 5- fluorouracyl kompetencyjnie hamuje fosforylację tiaminy do pirofosforanu tiaminy, powodując jej dezaktywację. Diuretyki pętlowe (np. furosemid) hamują reabsorpcję tiaminy w kanalikach, długotrwale stosowane zmniejszają jej stężenie we krwi. Pirydoksyna. Pirydoksyna osłabia działanie lewodopy. Antagoniści pirydoksyny (np. izoniazyd, hydralazyna, D-penicylamina, cykloseryna) zwiększają zapotrzebowanie na witaminę B6.

G.L. Pharma Poland Sp. z o.o.
ul. Sienna 75
00-833 Warszawa
22-636-53-02
[email protected]
www.gl-pharma.com/pl