Dificlir 200 mg tabletki powlekane

1 tabl. powl. zawiera 200 mg fidaksomycyny.

Fidaksomycyna jest antybiotykiem należącym do makrocyklicznej grupy leków przeciwbakteryjnych. Fidaksomycyna ma właściwości bakteriobójcze i hamuje syntezę RNA poprzez polimerazę RNA bakterii. Wpływa na polimerazę RNA w innym miejscu niż ryfamycyna. Hamowanie polimerazy RNA Clostridium następuje w stężeniu 20-krotnie mniejszym niż hamowanie enzymu E. coli (1 µM wobec 20 µM), co częściowo wyjaśnia znaczącą specyfikę działania fidaksomycyny. Wykazano, że w warunkach in vitro fidaksomycyna hamuje sporulację C. difficile. Fidaksomycyna jest lekiem o działaniu miejscowym i nie można jej stosować w leczeniu zakażeń ogólnoustrojowych. Fidaksomycyna wchłania się w niewielkim stopniu z przewodu pokarmowego. Główny metabolit - OP-1118, który również posiada działanie przeciwbakteryjne, powstaje wskutek hydrolizy estru izobutyrylowego. Fidaksomycyna i metabolit OP-1118 są wydalane z kałem. T_0,5 wynosi 8-10 h.

Leczenie zakażeń wywołanych Clostridium difficile (CDI), zwanych również jako biegunka związana z Clostridium difficile (CDAD), u dorosłych oraz młodzieży i dzieci o masie ciała co najmniej 12,5 kg. Należy brać pod uwagę oficjalne zalecenia dotyczące właściwego stosowania leków przeciwbakteryjnych.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Unikać stosowania leku w okresie ciąży. Należy podjąć decyzję, czy przerwać karmienie piersią, czy przerwać lub nie podejmować leczenia fidaksomycyną, biorąc pod uwagę korzyści z karmienia piersią dla dziecka i korzyści z leczenia dla matki. W badaniach na szczurach nie stwierdzono wpływu fidaksomycyny na płodność.

Doustnie. Dorośli. Dawkowanie standardowe: 200 mg (1 tabl.) 2 razy na dobę (co 12 h) przez 10 dni. Dawkowanie pulsowe przedłużone. Fidaksomycyna 200 mg w postaci tabl. podawana 2 razy na dobę przez 1-5 dni (nie należy przyjmować tabletki w dniu 6.), a następnie raz na dobę co drugi dzień od 7. do 25. dnia. W przypadku pominięcia dawki, należy przyjąć pominiętą dawkę tak szybko, jak to możliwe, ale jeśli zbliża się pora przyjęcia następnej dawki, nie należy przyjmować pominiętej tabletki. Dzieci i młodzież o masie ciała co najmniej 12,5 kg: 200 mg 2 razy na dobę (co 12 h) przez 10 dni. Szczególne grupy pacjentów. U osób w podeszłym wieku nie jest konieczna modyfikacja dawki. Nie jest konieczna modyfikacja dawki u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek; ze względu na ograniczone dane kliniczne dotyczące stosowania w tej grupie pacjentów, stosować ostrożnie u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek. Nie jest konieczna modyfikacja dawki u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby; ze względu na ograniczone dane kliniczne dotyczące stosowania w tej grupie pacjentów, stosować ostrożnie u pacjentów z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. Sposób podania. Tabl. powl. należy przyjmować w całości, popijając wodą. Można je przyjmować z jedzeniem lub bez jedzenia.

Ostrożnie stosować u pacjentów z: ciężkimi zaburzeniami czynności nerek; umiarkowanymi do ciężkich zaburzeniami czynności wątroby; rzekomobłoniastym zapaleniem okrężnicy, piorunującym lub zagrażającym życiu CDI (ograniczone dane kliniczne); stwierdzoną alergią na makrolidy (zwiększone ryzyko wystąpienia reakcji nadwrażliwości na fidaksomycynę). Należy przerwać stosowanie fidaksomycyny jeśli wystąpi ciężka reakcja alergiczna. Nie zaleca się jednoczesnego stosowania silnych inhibitorów glikoproteiny P, takich jak cyklosporyna, ketokonazol, erytromycyna, klarytromycyna, werapamil, dronedaron i amiodaron. Zaleca się zachowanie ostrożności, jeżeli fidaksomycynę podaje się jednocześnie z silnymi inhibitorami glikoproteiny P. W badaniach klinicznych fidaksomycynę stosowano tylko u jednego pacjenta w wieku poniżej 6 miesięcy, dlatego należy zachować ostrożność podczas leczenia pacjentów w wieku poniżej 6 miesięcy. Nie zaleca się testów w kierunku kolonizacji ani obecności toksyny C. difficile u dzieci poniżej 1 rż. ze względu na dużą częstość występowania bezobjawowej kolonizacji, chyba że występuje ciężka biegunka u niemowląt z czynnikami ryzyka zastoju, takimi jak choroba Hirschsprunga, operowana atrezja odbytu lub inne ciężkie zaburzenia motoryki. Należy zawsze prowadzić diagnostykę w kierunku innej etiologii, a zapalenie jelit spowodowane przez C. difficile musi być potwierdzone.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Mogą wystąpić ciężkie reakcje alergiczne, takie jak trudności w oddychaniu (duszność), obrzęk
twarzy lub gardła (obrzęk naczynioruchowy), ciężka wysypka lub silne swędzenie (świąd) (patrz
punkt 2). Jeśli takie reakcje wystąpią, należy przerwać stosowanie leku DIFICLIR i natychmiast
szukać pomocy medycznej u lekarza, farmaceuty lub w oddziale pomocy doraźnej najbliższego
szpitala.

Najczęstszymi działaniami niepożądanymi (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 10 osób) są:
- wymioty
- nudności
- zaparcia

Inne możliwe działania niepożądane przedstawiono poniżej:

Niezbyt częste działania niepożądane (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 100 osób)
- zmniejszenie apetytu
- zawroty głowy, ból głowy
- suchość w jamie ustnej, zaburzenia smaku
- uczucie pełności, wiatry (wzdęcia)
- wysypka, swędzenie (świąd)

Działania niepożądane o nieznanej częstości (częstość nie może być określona na podstawie
dostępnych danych)
- obrzęk twarzy i gardła (obrzęk naczynioruchowy), trudności w oddychaniu (duszność)

Dodatkowe działania niepożądane u dzieci i młodzieży
- pokrzywka

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można
zgłaszać bezpośrednio do krajowego systemu zgłaszania wymienionego w załączniku V. Dzięki
zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Fidaksomycyna jest substratem glikoproteiny P (P-gp) - jednoczesne stosowanie fidaksomycyny i silnych inhibitorów P-gp, tj.: cyklosporyna, ketokonazol, erytromycyna, klarytromycyna, werapamil, dronedaron, amiodaron, nie jest zalecane. Fidaksomycyna może być łagodnym lub umiarkowanym inhibitorem jelitowej P-gp - ma mały, klinicznie nieistotny wpływ na działanie digoksyny na organizm; jednak nie można wykluczyć większego wpływu na substraty P-gp o mniejszej dostępności biologicznej, bardziej wrażliwe na hamowanie aktywności jelitowej P-gp, tj. eteksylan dabigatranu. Fidaksomycyna nie ma klinicznie istotnego wpływu na ekspozycję rozuwastatyny, substratu dla nośników OATP2B1 i BCRP. Jednoczesne podawanie 200 mg fidaksomycyny 2 razy na dobę i pojedynczej dawki 10 mg rozuwastatyny zdrowym ochotnikom nie miało klinicznie istotnego wpływu na AUC_inf rozuwastatyny. Badania dotyczące interakcji przeprowadzono wyłącznie u dorosłych.