Efient 5 mg tabletki powlekane

1 tabl. powl. zawiera 5 mg lub 10 mg prasugrelu w postaci chlorowodorku. Preparat zawiera laktozę jednowowodną.

Inhibitor agregacji płytek krwi. Hamuje aktywację i agregację płytek krwi poprzez trwałe wiązanie aktywnego metabolitu z klasą P2Y₁₂ receptorów ADP na płytkach krwi, przez co zmniejsza częstość zdarzeń sercowo-naczyniowych tj. zgon, zawał mięśnia sercowego czy udar mózgu. Szybko się wchłania. W obrębie jelita ulega szybkiej hydrolizie do tiolaktonu, który jest przekształcany przez cytochrom P-450 do aktywnego metabolitu. C_max aktywnego metabolitu występuje po ok. 30 min. Wiąże się z białkami osocza w 98%. Wydalany jest w około 68% z moczem w postaci nieaktywnych metabolitów, a w 27% z kałem. T_0,5 aktywnego metabolitu wynosi około 7,4 h (w zakresie od 2 do 15 h).

W skojarzeniu z kwasem acetylosalicylowym (ang. ASA) jest wskazany w celu zapobiegania zdarzeniom sercowo-naczyniowym u dorosłych pacjentów z ostrymi zespołami wieńcowymi (tj. niestabilną dławicą piersiową, zawałem mięśnia sercowego bez uniesienia odcinka ST [UA/NSTEMI] lub zawałem mięśnia sercowego z uniesieniem odcinka ST [STEMI]) poddawanych pierwotnej lub odroczonej przezskórnej interwencji wieńcowej (ang. PCI).

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Czynne patologiczne krwawienie. Udar mózgu lub przemijający napad niedokrwienny w wywiadzie. Ciężka niewydolność wątroby (stopnia C w klasyfikacji Child-Pugh).

Preparat można stosować u kobiet w ciąży tylko wtedy, gdy spodziewane korzyści dla matki przewyższają potencjalne zagrożenie dla płodu. Nie wiadomo, czy prasugrel przenika do mleka kobiecego. W badaniach na zwierzętach wykazano, że prasugrel przenika do mleka samic. Nie zaleca się stosowania preparatu podczas karmienia piersią. Prasugrel nie wpływał na płodność samców i samic szczura, które otrzymywały doustnie dawki leku powodujące ekspozycję nawet 240-krotnie większą niż zalecane dobowe dawki podtrzymujące stosowane u ludzi (określone w mg/m²).

Doustnie. Dorośli: leczenie rozpocząć od podania pojedynczej dawki nasycającej 60 mg i kontynuować leczenie dawką 10 mg podawaną raz na dobę. U pacjentów z niestabilną dławicą piersiową, zawałem mięśnia sercowego bez uniesienia odcinka ST (UA/NSTEMI), u których angiografia naczyń wieńcowych jest wykonywana w ciągu 48 h po przyjęciu do szpitala, dawkę nasycającą należy podać wyłącznie w czasie przezskórnej interwencji wieńcowej (PCI). Pacjenci leczeni preparatem powinni również przyjmować codziennie ASA (w dawce od 75-325 mg). U pacjentów z ostrym zespołem wieńcowym (PCI), zaleca się kontynuowanie leczenia do 12 miesięcy; wcześniejsze przerwanie leczenia zwiększa ryzyko wystąpienia zakrzepicy, zawału mięśnia sercowego lub zgonu. Szczególne grupy pacjentów. Nie zaleca się stosowania u pacjentów w wieku ≥75 lat; leczenie można rozpocząć jedynie, po dokładnej analizie korzyści i ryzyka od pojedynczej dawki nasycającej 60 mg i kontynuować dawką podtrzymującą 5 mg raz na dobę. Leczenie pacjentów o masie ciała <60 kg należy rozpocząć od podania pojedynczej dawki nasycającej 60 mg i kontynuować dawką 5 mg raz na dobę. Nie zaleca się stosowania dawki podtrzymującej 10 mg (ryzyko wystąpienia krwawienia w przypadku stosowania dawki 10 mg raz/dobę u pacjentów o mc. <60 kg w porównaniu z pacjentami o mc. ≥60 kg). Nie jest konieczna zmiana dawkowania u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek (w tym ze schyłkową chorobą nerek) i zaburzeniami czynności wątroby o łagodnym lub umiarkowanym nasileniu (stopnia A i B w klasyfikacji Child-Pugh). Doświadczenie terapeutyczne u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub zaburzeniami czynności wątroby o łagodnym lub umiarkowanym nasileniu jest ograniczone. Lek jest przeciwwskazany u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby (stopnia C w klasyfikacji Child-Pugh). Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności leku u dzieci w wieku poniżej 18 lat. Dostępne są ograniczone dane dotyczące dzieci z anemią sierpowatą. Sposób podania. Preparat może być przyjmowany niezależnie od posiłków. Podanie na czczo dawki nasycającej 60 mg może spowodować szybsze uzyskanie początku działania. Nie należy kruszyć lub dzielić tabletki.

Ryzyko krwawień. U pacjentów ze zwiększonym ryzykiem krwawienia (osoby w wieku ≥75 lat; ze skłonnością do krwawień np. związaną z niedawno przebytym urazem, zabiegiem chirurgicznym, niedawnym lub nawracającym krwawieniem z przewodu pokarmowego bądź czynną chorobą wrzodową; o masie ciała <60 kg; przyjmujących jednocześnie leki, które mogą zwiększać ryzyko krwawienia: doustne leki przeciwzakrzepowe, klopidogrel, NLPZ oraz leki fibrynolityczne) należy rozważyć stosowanie preparatu w sytuacji, jeśli uzna się, że korzyści wynikające z zapobiegania zdarzeniom niedokrwiennym przewyższają nad ryzykiem wystąpienia ciężkiego krwawienia. U pacjentów z czynnym krwawieniem, u których konieczne jest odwrócenie działania farmakologicznego preparatu, może być pomocne przetoczenie płytek krwi. Nie zaleca się stosowania preparatu u pacjentów w wieku ≥75 lat; leczenie można rozpocząć jedynie po przeprowadzonej dokładnej analizie korzyści i ryzyka. W przypadku rozpoczęcia leczenia, należy zastosować mniejszą dawkę podtrzymującą 5 mg. Również u osób o masie <60 kg należy zastosować dawkę podtrzymującą wynoszącą 5 mg. U pacjentów z czynnym krwawieniem, u których konieczne jest odwrócenie działania farmakologicznego leku, możne być pomocne przetoczenie płytek krwi. Należy zachować ostrożność u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek (w tym ze schyłkową chorobą nerek) oraz z zaburzeniami czynności wątroby o umiarkowanym nasileniu. Tamowanie krwawienia podczas stosowania preparatu może trwać dłużej niż zazwyczaj. Ryzyko krwawień związane z czasem podania dawki nasycającej u pacjentów z zawałem mięśnia sercowego bez uniesienia odcinka ST (NSTEMI). U pacjentów z niestabilną dławicą piersiową/zawałem mięśnia sercowego bez uniesienia odcinka ST (UA/NSTEMI), u których angiografia naczyń wieńcowych jest wykonywana w ciągu 48 h po przyjęciu do szpitala, dawkę nasycającą leku należy podać wyłącznie w czasie zabiegu przezskórnej interwencji wieńcowej (PCI) w celu zmniejszenia ryzyka krwawienia. Leczenie chirurgiczne. Stosowanie preparatu należy przerwać przynajmniej 7 dni przed zabiegiem operacyjnym. W ciągu 7 dni po zaprzestaniu stosowania prasugrelu częstość występowania i nasilenie krwawień u pacjentów poddawanych operacji pomostowania aortalno-wieńcowego może być 3-krotnie większa. Korzyści i zagrożenia związane ze stosowaniem prasugrelu należy dokładnie rozważyć u pacjentów, których anatomia tętnic wieńcowych nie jest znana i może być konieczne pilne przeprowadzenie operacji pomostowania aortalno-wieńcowego. Nadwrażliwość, w tym obrzęk naczynioruchowy. Zgłaszano przypadki reakcji nadwrażliwości, w tym obrzęku naczynioruchowego, u pacjentów otrzymujących prasugrel, włączając pacjentów, u których w wywiadzie wystąpiła nadwrażliwość na klopidogrel. Należy monitorować występowanie objawów nadwrażliwości u pacjentów uczulonych na pochodne tienopirydyny. Zakrzepowa plamica małopłytkowa (TTP). Po zastosowaniu prasugrelu zgłaszano występowanie zakrzepowej plamicy małopłytkowej TTP. Morfina i inne opioidy. U pacjentów otrzymujących jednocześnie prasugrel i morfinę zaobserwowano zmniejszenie skuteczności prasugrelu. Substancje pomocnicze. Ze względu na zawartość laktozy preparat nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabl., to znaczy uznaje się go za „wolny od sodu”.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Należy natychmiast skontaktować się z lekarzem prowadzącym, jeśli wystąpi:
- nagłe zdrętwienie lub osłabienie ramienia, nogi lub twarzy, zwłaszcza jeśli dotyczy to jednej
  strony ciała,
- nagłe splątanie, trudność w mówieniu lub rozumieniu innych,
- nagła trudność w poruszaniu się, utrata równowagi lub koordynacji,
- nagłe zawroty głowy lub nagłe ciężkie bóle głowy z niewiadomej przyczyny.
Wszystkie powyższe zdarzenia mogą być objawami udaru mózgu. Udar mózgu jest niezbyt często
występującym działaniem niepożądanym u pacjentów przyjmujących Efient, u których nigdy
wcześniej nie wystąpił udar mózgu lub przemijający napad niedokrwienny.

Należy również natychmiast skontaktować się z lekarzem prowadzącym, jeśli wystąpi:
- gorączka i siniaki pod skórą, które mogą wyglądać jak czerwone punktowe plamki, ze
  współistniejącymi lub nie objawami skrajnego zmęczenia, splątania, zażółcenia skóry lub oczu
  (żółtaczka) (patrz punkt 2 „Informacje ważne przed zastosowaniem leku Efient”).
- wysypka, swędzenie lub obrzęk twarzy, obrzęk ust lub języka albo duszność. Mogą być to
  objawy ciężkiej reakcji uczuleniowej (patrz punkt 2 „Informacje ważne przed zastosowaniem
  leku Efient”).

Należy w krótkim czasie skontaktować się z lekarzem prowadzącym, jeśli wystąpi:
- krew w moczu,
- krwawienie z odbytu, krew w stolcu lub czarny stolec,
- niekontrolowane krwawienie, np. z rany ciętej.

Wszystkie powyższe objawy mogą oznaczać krwawienie, najczęściej występujące działanie
niepożądane podczas stosowania leku Efient. Ciężkie krwawienie, choć występuje niezbyt często,
może zagrażać życiu.

Częste działania niepożądane (mogą wystąpić u 1 na 10 osób)
- Krwawienie z żołądka lub jelit
- Krwawienie z miejsca nakłucia igłą
- Krwawienie z nosa
- Wysypka
- Małe czerwone siniaki na skórze (wybroczyny)
- Krew w moczu
- Krwiak (krwawienie podskórne w miejscu wstrzyknięcia, lub domięśniowe powodujące
  obrzęk)
- Małe stężenie hemoglobiny lub liczba czerwonych krwinek (niedokrwistość)
- Zasinienie

Niezbyt częste działania niepożądane (mogą wystąpić u 1 na 100 osób)
- Reakcja uczuleniowa (wysypka, świąd, obrzęk ust lub języka albo duszność)
- Spontaniczne krwawienie do oka, odbytu, dziąseł lub w brzuchu wokół organów
  wewnętrznych
- Krwawienie po zabiegu chirurgicznym
- Kaszel z odpluwaniem krwistej plwociny
- Krew w stolcu

Rzadkie działania niepożądane (mogą wystąpić u 1 na 1000 osób)
- Mała liczba płytek krwi
- Krwiak podskórny (krwawienie podskórne wywołujące obrzęk)

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, lub farmaceucie. Działania niepożądane można
zgłaszać bezpośrednio do „krajowego systemu zgłaszania” wymienionego w załączniku V. Dzięki
zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Zachować ostrożność w przypadku stosowania prasugrelu z warfaryną lub innymi pochodnymi kumaryny oraz z NLPZ (w tym inhibitory COX-2), ze względu na możliwe zwiększone ryzyko wystąpienia krwawienia. Prasugrel może być stosowany jednocześnie z preparatami metabolizowanymi przez enzymy cytochromu P-450 (w tym statyny) lub preparatami zwiększającymi bądź hamującymi aktywność enzymów cytochromu P-450 oraz z kwasem acetylosalicylowym (możliwe jest wystąpienie zwiększonego ryzyka krwawień), heparyną (możliwe jest wystąpienie zwiększonego ryzyka krwawień), digoksyną, lekami zwiększającymi pH treści żołądkowej, w tym z inhibitorami pompy protonowej i antagonistami receptora histaminowego H₂. Nie przeprowadzono szczegółowych badań dotyczących interakcji lekowych, jednak w badaniu klinicznym lek stosowano jednocześnie z heparyną niskocząsteczkową, biwalirudyną i inhibitorami GP IIb/IIIa (nie są dostępne dane dotyczące rodzaju stosowanego inhibitora GP IIb/IIIa) i nie obserwowano istotnych klinicznie interakcji niepożądanych. Lek należy podawać w skojarzeniu z kwasem acetylosalicylowym (ASA). Pomimo, że możliwe jest wystąpienie interakcji farmakodynamicznych z ASA powodujących zwiększone ryzyko krwawień, wyniki potwierdzające skuteczność i bezpieczeństwo prasugrelu uzyskano z badań, w których pacjenci przyjmowali równocześnie ASA. Podanie pojedynczego dożylnego bolusu heparyny niefrakcjonowanej (100 j./kg mc.) nie wpływało istotnie na hamowanie agregacji płytek krwi wywołane przez prasugrel. Również stosowanie prasugrelu nie zmieniało wpływu heparyny na krzepnięcie krwi. Dlatego możliwe jest jednoczesne stosowanie obu preparatów. W przypadku jednoczesnego zastosowania preparatu i heparyny możliwe jest zwiększenie ryzyka krwawień. Atorwastatyna (w dawce 80 mg na dobę) nie wpływała na farmakokinetykę prasugrelu i na wywołane jego podaniem hamowanie agregacji płytek krwi. Dlatego nie należy spodziewać się, aby statyny, które są substratami enzymu CYP3A, wpływały na farmakokinetykę prasugrelu lub wywołane jego podaniem hamowanie agregacji płytek krwi. Codzienne jednoczesne podawanie ranitydyny (antagonisty receptora histaminowego H₂) lub lanzoprazolu (inhibitora pompy protonowej) nie powodowało zmiany pola pod krzywą AUC i T_max aktywnego metabolitu prasugrelu, ale zmniejszało C_max odpowiednio o 14% i 29%. W badaniu 3 fazy lek podawano niezależnie od jednoczesnego leczenia inhibitorami pompy protonowej lub antagonistami receptora H₂. Podanie dawki nasycającej prasugrelu 60 mg bez jednoczesnego zastosowania leków z grupy inhibitorów pompy protonowej może zapewnić szybszy początek działania leku. Ketokonazol (w dawce 400 mg na dobę), selektywny i silny inhibitor enzymów CYP3A4 i CYP3A5, nie wpływał na wywołane podaniem prasugrelu hamowanie agregacji płytek krwi oraz pole pod krzywą AUC i T_max aktywnego metabolitu prasugrelu, ale zmniejszało C_max odpowiednio o 34% do 46%. Dlatego nie należy oczekiwać, aby inhibitory CYP3A takie jak azolowe leki przeciwgrzybicze, inhibitory proteazy HIV, klarytromycyna, telitromycyna, werapamil, diltiazem, indynawir, cyprofloksacyna i sok grejpfrutowy w sposób istotny wpływały na farmakokinetykę aktywnego metabolitu. Ryfampicyna (w dawce 600 mg na dobę), silny induktor enzymów CYP3A i CYP2B6, oraz induktor enzymów CYP2C9, CYP2C19, i CYP2C8, nie wpływała znacząco na farmakokinetykę prasugrelu. Dlatego nie należy oczekiwać, aby znane induktory CYP3A, takie jak ryfampicyna, karbamazepina, i inne induktory cytochromu P450 w sposób istotny wpływały na farmakokinetykę aktywnego metabolitu. U pacjentów z ostrym zespołem wieńcowym leczonych morfiną obserwowano opóźnienie i zmniejszenie ekspozycji na doustne inhibitory P2Y12, w tym prasugrel i jego aktywny metabolit. Ta interakcja może być związana ze zmniejszoną motoryką przewodu pokarmowego i może dotyczyć także innych leków opioidowych. Skuteczność prasugrelu może być zmniejszona u pacjentów, którzy otrzymują ten lek w skojarzeniu z morfiną. U pacjentów z ostrym zespołem wieńcowym, u których nie można odstawić morfiny, a szybką inhibicję P2Y12 uznaje się za kluczową, można rozważyć pozajelitowe podawanie inhibitora P2Y12. Prasugrel nie powoduje klinicznie istotnych zmian w farmakokinetyce digoksyny. Prasugrel nie hamował aktywności enzymu CYP2C9, ponieważ nie wpływał na farmakokinetykę S-warfaryny. Ze względu na możliwość zwiększenia ryzyka krwawień, należy zachować ostrożność w przypadku jednoczesnego stosowania warfaryny i preparatu. Prasugrel jest słabym inhibitorem enzymu CYP2B6. U zdrowych osób prasugrel zmniejszał o 23% ekspozycję na działanie hydroksybupropionu - metabolitu bupropionu powstającego pod wpływem enzymu CYP2B6; efekt ten może mieć znaczenie kliniczne jedynie wtedy, gdy prasugrel stosowany jest jednocześnie z lekami metabolizowanymi wyłącznie przez enzym CYP2B6 i charakteryzującymi się wąskim indeksem terapeutycznym (np. cyklofosfamid, efawirenz).

Berlin-Chemie/Menarini Polska Sp. z o.o.
ul. Słomińskiego 4
00-204 Warszawa
22-566-21-00
[email protected]
www.berlin-chemie.pl