Epivir 150 mg tabletki powlekane
Lamivudine
Opis
Epivir jest stosowany w leczeniu zakażeń ludzkim wirusem upośledzenia odporności (HIV)
u dorosłych i dzieci.
Substancją czynną leku Epivir jest lamiwudyna. Epivir jest rodzajem leku znanego jako lek
przeciwretrowirusowy. Należy on do grupy leków nazywanych nukleozydowymi inhibitorami
odwrotnej transkryptazy (NRTI).
Epivir nie powoduje wyleczenia z zakażenia HIV; zmniejsza on liczbę wirusów oraz utrzymuje ją na
niskim poziomie. Zwiększa on także liczbę komórek CD4 we krwi. Komórki CD4 to rodzaj białych
krwinek, które pełnią istotną rolę, wspomagając zwalczanie zakażeń przez organizm.
Nie wszyscy pacjenci reagują na leczenie lekiem Epivir w ten sam sposób. Skuteczność leczenia
będzie kontrolowana przez lekarza prowadzącego.
Skład
Działanie
T0,5 lamiwudyny w osoczu po podaniu doustnym wynosi 18 do 19 h, a postać aktywna, wewnątrzkomórkowy trójfosforan lamiwudyny, ma wydłużony końcowy okres półtrwania w komórce (16 do 19 h). Lamiwudyna jest wydalana głównie w postaci niezmienionej z moczem. Zaburzenie czynności nerek wpływa na wydalanie lamiwudyny. U dzieci otrzymujących lamiwudynę w postaci tabletek zgodnie z zalecanym schematem dawkowania stwierdzono większą ekspozycję na lamiwudynę znajdującą się we krwi niż u dzieci otrzymujących roztwór doustny, ponieważ w postaci tabletek doustnych przyjmowane są większe dawki w mg/kg mc. i tabletki mają większą biodostępność.
Wskazania
Przeciwwskazania
Ciąża i karmienie piersią
Dawkowanie
Środki ostrożności
Działania niepożądane
Podczas leczenia zakażenia HIV mogą wystąpić zwiększenie masy ciała oraz stężenia lipidów i
glukozy we krwi. Jest to częściowo związane z polepszeniem stanu zdrowia i ze stylem życia oraz
niekiedy, w przypadku stężenia lipidów we krwi, z działaniem leków przeciw HIV. Lekarz zaleci
badania w celu wykrycia tych zmian.
Jak każdy lek, ten lek może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Podczas leczenia zakażenia HIV nie zawsze jest możliwe stwierdzenie, czy jakiś objaw niepożądany
został spowodowany przez lek Epivir, inne przyjmowane w tym samym czasie leki, czy przez zakażenie
HIV. Z tego powodu bardzo ważne jest, aby poinformować lekarza o wszelkich zmianach w stanie
zdrowia.
Oprócz wymienionych poniżej działań niepożądanych leku Epivir podczas stosowania
skojarzonego leczenia zakażenia HIV mogą wystąpić także inne objawy.
Ważne jest, aby przeczytać informację zamieszczoną poniżej w punkcie ‘Inne możliwe działania
niepożądane skojarzonego leczenia zakażenia HIV’.
Częste działania niepożądane
Mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 10 pacjentów:
• ból głowy,
• nudności,
• wymioty,
• biegunka,
• ból brzucha,
• zmęczenie, osłabienie,
• gorączka (wysoka temperatura),
• ogólne złe samopoczucie,
• ból mięśni i uczucie dyskomfortu,
• bóle stawów,
• trudności w zasypianiu (bezsenność),
• kaszel,
• podrażnienie nosa lub wodnisty katar,
• wysypka,
• wypadanie włosów (łysienie).
Niezbyt częste działania niepożądane
Mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 100 pacjentów:
Niezbyt częste działania niepożądane, mogące ujawnić się w wynikach badań krwi:
• zmniejszenie liczby płytek krwi, biorących udział w procesie krzepnięcia (małopłytkowość),
• mała liczba krwinek czerwonych we krwi (niedokrwistość) lub mała liczba krwinek białych
(neutropenia),
• zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych.
Rzadkie działania niepożądane
Mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 1000 pacjentów:
• ciężkie reakcje alergiczne powodujące obrzęk twarzy, języka lub gardła, co może być przyczyną
trudności w połykaniu lub oddychaniu,
• zapalenie trzustki,
• rozpad tkanki mięśniowej,
• zapalenie wątroby.
Rzadkie działania niepożądane, mogące ujawnić się w wynikach badań krwi:
• zwiększenie aktywności enzymu zwanego amylazą.
Bardzo rzadkie działania niepożądane
Mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 10 000 pacjentów:
• kwasica mleczanowa (nadmiar kwasu mlekowego we krwi),
• drętwienie lub uczucie mrowienia ramion, nóg, dłoni lub stóp.
Bardzo rzadkie działania niepożądane, mogące ujawnić się w wynikach badań krwi:
• niewydolność szpiku kostnego do wytwarzania nowych krwinek czerwonych (wybiórcza
aplazja czerwonokrwinkowa).
Jeśli u pacjenta wystąpią działania niepożądane
Należy powiadomić lekarza prowadzącego lub farmaceutę, jeśli nasili się którykolwiek
z objawów niepożądanych lub wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane niewymienione
w ulotce.
Inne możliwe działania niepożądane skojarzonego leczenia zakażenia HIV
Terapia skojarzona, obejmująca stosowanie leku Epivir, może wywoływać podczas leczenia zakażenia
HIV rozwój innych schorzeń.
Mogą gwałtownie rozwinąć się dawne zakażenia
Pacjenci w zaawansowanym stadium zakażenia HIV (AIDS) mają osłabiony układ odpornościowy
i częściej u nich dochodzi do wystąpienia ciężkich zakażeń (zakażenie oportunistyczne). U pacjentów
tych wkrótce po rozpoczęciu leczenia mogą rozwinąć się wcześniejsze, utajone zakażenia, powodując
pojawienie się objawów zapalenia. Pojawienie się tych objawów wynika prawdopodobnie ze
wzmocnienia układu immunologicznego, co umożliwia zwalczanie tych zakażeń przez organizm.
Dodatkowo, oprócz zakażeń oportunistycznych, po rozpoczęciu stosowania leków w terapii zakażenia
HIV mogą wystąpić choroby autoimmunologiczne (choroby, które występują wtedy, gdy układ
odpornościowy atakuje zdrowe tkanki organizmu). Mogą one wystąpić wiele miesięcy po rozpoczęciu
leczenia. Jeśli pacjent zauważy objawy zakażenia lub inne objawy takie jak osłabienie mięśni,
osłabienie mające początek w dłoniach lub stopach i postępujące w kierunku tułowia, kołatanie serca,
drżenie lub nadpobudliwość, należy natychmiast poinformować lekarza w celu rozpoczęcia
niezbędnego leczenia.
W razie zauważenia jakichkolwiek objawów zakażenia podczas stosowania leku Epivir:
Należy natychmiast skontaktować się z lekarzem prowadzącym. Nie należy przyjmować
innych leków stosowanych w zakażeniach bez zalecenia lekarza prowadzącego.
Mogą wystąpić schorzenia kości
U niektórych pacjentów poddanych skojarzonemu leczeniu przeciw HIV może rozwinąć się
zaburzenie kości zwane martwicą kości. Następuje wówczas obumarcie części tkanki kostnej
spowodowane ograniczeniem dopływu krwi do kości.
Prawdopodobieństwo wystąpienia tych schorzeń jest większe u pacjentów, którzy:
• przez dłuższy czas stosują skojarzone leczenie,
• dodatkowo stosują leki przeciwzapalne zwane kortykosteroidami,
• piją alkohol,
• mają bardzo słaby układ odpornościowy,
• mają nadwagę.
Objawy martwicy kości obejmują:
• sztywność stawów,
• bóle (zwłaszcza w biodrze, kolanach i barkach),
• trudności w poruszaniu się.
Jeśli wystąpi którykolwiek z tych objawów:
Należy powiadomić lekarza prowadzącego.
Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać
bezpośrednio do „krajowego systemu zgłaszania” wymienionego w załączniku V. Dzięki zgłaszaniu
działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa
stosowania leku.
Interakcje
Podmiot odpowiedzialny
ul. Rzymowskiego 53
02-697 Warszawa
22-576-90-00
pl.gsk.com
Dodaj do koszyka
Zadbaj o zdrowie
Zobacz więcej artykułów
Trawienie i wątroba
Bergamota, Monakolina K i Polikosanol jako naturalne składniki wspierające prawidłowy metabolizm cholesteroluZaburzenia lipidowe są głównym czynnikiem ryzyka chorób sercowo-naczyniowych. Mimo szeroko dostępnej edukacji zdrowotnej oraz różnorodności terapii obniżających poziom lipidów, skuteczność wykrywania i leczenia dyslipidemii w Polsce pozostaje niewystarczająca. Czy istnieją naturalne sposoby na walkę z dyslipidemią? W naszym artykule przyjrzymy się trzem roślinnym ekstraktom i ich oddziaływaniu na gospodarkę lipidową. Pierwszym z nich jest ekstrakt z bergamoty, drugim – monakolina K, pozyskiwana z czerwonego fermentowanego ryżu, a trzecim – wyciąg polikosanolowy, będący mieszaniną alkoholi alifatycznych pozyskiwanych z trzciny cukrowej. Zachęcamy do zapoznania się z naszym artykułem, aby dowiedzieć się, czy warto sięgać po te naturalne rozwiązania.
Czytaj dalej