Febrofen 200 mg kapsułki o przedłużonym uwalnianiu

1 kaps. o przedłużonym uwalnianiu zawiera 200 mg ketoprofenu; kapsułki zawierają sacharozę.

Niesteroidowy lek przeciwzapalny, pochodna kwasu fenylopropionowego, o działaniu przeciwzapalnym, przeciwbólowym i przeciwgorączkowym. Mechanizm działania polega na hamowaniu cyklooksygenazy, enzymu odpowiedzialnego za syntezę prostaglandyn. Ketoprofen hamuje syntezę leukotrienów, zmniejsza agregację płytek krwi, wywiera stabilizujący wpływ na błony otaczające lizosomy. Jest również antagonistą bradykininy. Dobrze wchłania się z przewodu pokarmowego, osiągając C_max we krwi po około 7 h. Biodostępność wynosi około 90%. Pokarm nie wpływa na biodostępność ketoprofenu, jednak zmniejsza jego szybkość wchłaniania i C_max we krwi. W 99% wiąże się z białkami osocza. Przenika do płynu maziowego, przestrzeni stawowych (torebka stawowa, błona maziowa, tkanki ścięgniste), płynu mózgowo-rdzeniowego oraz przez barierę łożyska. Jest metabolizowany w wątrobie, głównie przez sprzęganie z kwasem glukuronowym i w niewielkim stopniu przez hydroksylację. Jest wydalany głównie z moczem (80%) w postaci metabolitów.

Objawowe leczenie przewlekłych zapalnych chorób reumatycznych, zwłaszcza reumatoidalnego zapalenia stawów. Objawowe leczenie ciężkich zmian zwyrodnieniowych stawów, jeśli niezbędna dawka wynosi 200 mg na dobę.

Nadwrażliwość na ketoprofen lub pozostałe składniki preparatu. Nadwrażliwość na inne NLPZ, w tym kwas acetylosalicylowy (z powodu ryzyka wystąpienia napadów astmy aspirynowej lub innych alergicznych reakcji nadwrażliwości). Czynna choroba wrzodowa lub jakiekolwiek przypadki krwawienia z przewodu pokarmowego, owrzodzenia lub perforacji w wywiadzie. Ciężka niewydolność serca. Ciężka niewydolność wątroby. Skaza krwotoczna. Ciężka niewydolność nerek. III trymestr ciąży. Dzieci <15 lat.

Hamowanie syntezy prostaglandyn może wpływać na przebieg ciąży i (lub) rozwój zarodka lub płodu. Z przeprowadzonych badań epidemiologicznych wynika, że podczas przyjmowania inhibitorów syntezy prostaglandyn w początkowym okresie ciąży, zwiększa się ryzyko poronienia, wystąpienia wad rozwojowych serca i przewodu pokarmowego płodu. Bezwzględne ryzyko wystąpienia wad układu sercowo-naczyniowego z <1% wzrosło do ok. 1,5%, ryzyko to wzrasta wraz z dawką i czasem leczenia. Wykazano, że u zwierząt podanie inhibitora syntezy prostaglandyn powoduje zwiększenie częstości przed- i poimplantacyjnych strat ciąż oraz obumarcia zarodka i płodu. Przyjmowanie inhibitorów syntezy prostaglandyn w trakcie organogenezy płodu zwiększa częstość występowania różnych wad rozwojowych, wliczając w to wady układu sercowo-naczyniowego. Od 20. tygodnia ciąży stosowanie ketoprofenu może powodować małowodzie wskutek zaburzeń czynności nerek płodu. Może ono wystąpić krótko po rozpoczęciu leczenia i jest zwykle odwracalne po jego przerwaniu. Ponadto zgłaszano przypadki zwężenia przewodu tętniczego po leczeniu w II trymestrze ciąży, z których większość ustąpiła po zaprzestaniu leczenia. W związku z tym, nie należy podawać ketoprofenu w I i II trymestrze ciąży, chyba że jest to bezwzględnie konieczne. Jeśli ketoprofen jest stosowany u kobiet planujących ciążę oraz w I i II trymestrze ciąży, należy stosować możliwie jak najmniejszą dawkę, a czas trwania leczenia powinien być jak najkrótszy. Należy rozważyć przedporodowe monitorowanie w kierunku małowodzia oraz zwężenia przewodu tętniczego po ekspozycji na ketoprofen przez kilka dni od 20. tygodnia ciąży. W przypadku stwierdzenia małowodzia lub zwężenia przewodu tętniczego należy zaprzestać stosowania ketoprofenu. W III trymestrze ciąży wszystkie inhibitory syntezy prostaglandyn mogą wywołać u płodu: toksyczne działanie na płuca i serce (przedwczesne zwężenie/zamknięcie przewodu tętniczego i nadciśnienie płucne); zaburzenia czynności nerek pod koniec ciąży u matki i noworodka: wydłużenie czasu krwawienia, działanie antyagregacyjne, które może wystąpić nawet przy bardzo małych dawkach; zahamowanie skurczów macicy skutkujące opóźnieniem lub przedłużeniem porodu. Ketoprofen jest przeciwwskazany w trzecim trymestrze ciąży. Nie zaleca się stosowania leku u kobiet karmiących piersią. Stosowanie ketoprofenu może niekorzystnie wpływać na płodność u kobiet i nie jest zalecane u kobiet, które planują zajść w ciążę. W przypadku kobiet, które mają trudności z zajściem w ciążę lub które są poddawane badaniom w związku z niepłodnością, należy rozważyć zakończenie stosowania ketoprofenu.

Doustnie. W celu zmniejszenia ryzyka działań niepożądanych należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę przez najkrótszy okres konieczny do złagodzenia objawów. Dorośli: 200 mg raz na dobę. Maksymalna dawka dobowa wynosi 200 mg. Nie stosować leku u pacjentów <15 lat. Sposób podania. Lek przyjmować podczas posiłku. Kapsułkę należy połknąć w całości, popijając szklanką wody. W przypadku łagodnych zaburzeń żołądkowo-jelitowych, można zastosować leki neutralizujące lub osłaniające błonę śluzową żołądka; związki glinu o działaniu neutralizującym nie zmniejszają wchłaniania ketoprofenu.

Występowanie działań niepożądanych oraz ryzyko żołądkowo-jelitowe i sercowo-naczyniowe, można zminimalizować poprzez stosowanie możliwie najmniejszych skutecznych dawek przez możliwie najkrótszy czas konieczny do złagodzenia objawów. U pacjentów z astmą oskrzelową oraz przewlekłym nieżytem nosa, przewlekłym zapaleniem zatok i (lub) polipowatością nosa występuje zwiększone ryzyko alergii na kwas acetylosalicylowy i inne leki z grupy NLPZ. Podanie ketoprofenu u tych pacjentów może wywołać napad astmy, skurcz oskrzeli, szczególnie u osób z nadwrażliwością na kwas acetylosalicylowy lub leki z grupy NLPZ. Należy zachować ostrożność podczas stosowania preparatu u pacjentów z toczniem rumieniowatym układowym oraz mieszaną chorobą tkanki łącznej. W przypadku wszystkich NLPZ opisywano występowanie krwawień z przewodu pokarmowego, owrzodzeń lub perforacji, mogących zakończyć się zgonem, które mogą wystąpić w dowolnym momencie leczenia, w tym również bez objawów zwiastunowych oraz ciężkich zdarzeń dotyczących przewodu pokarmowego w wywiadzie. Stosowanie ketoprofenu, zwłaszcza w dużych dawkach, może być związane z wysokim ryzykiem toksycznego wpływu na przewód pokarmowy. Ryzyko krwawienia z przewodu pokarmowego, owrzodzenia lub perforacji jest zwiększone w przypadku stosowania większych dawek NLPZ, u pacjentów z owrzodzeniem przewodu pokarmowego w wywiadzie, szczególnie powikłanym krwawieniem lub perforacją oraz u pacjentów w podeszłym wieku. U tych pacjentów leczenie należy rozpoczynać od najmniejszej dostępnej dawki. U tych pacjentów, jak również u pacjentów wymagających jednoczesnego leczenia małymi dawkami kwasu acetylosalicylowego lub innymi lekami mogącymi zwiększać ryzyko zmian w obrębie przewodu pokarmowego należy rozważyć leczenie skojarzone z lekami osłonowymi (np. mizoprostol lub inhibitory pompy protonowej). Pacjenci z zaburzeniami przewodu pokarmowego w wywiadzie, szczególnie w podeszłym wieku, powinni informować lekarza o jakichkolwiek nietypowych objawach brzusznych (szczególnie o krwawieniach z przewodu pokarmowego) zwłaszcza na początku leczenia. Należy zachować ostrożność u pacjentów przyjmujących leki, które mogą zwiększać ryzyko owrzodzenia lub krwawienia z przewodu pokarmowego, takich jak doustne kortykosteroidy, leki przeciwzakrzepowe takie jak warfaryna, SSRI lub leki przeciwpłytkowe, takie jak kwas acetylosalicylowy. W przypadku wystąpienia krwawienia lub owrzodzenia w obrębie przewodu pokarmowego ketoprofen należy odstawić. Należy zachować ostrożność stosując leki z grupy NLPZ u pacjentów z chorobami przewodu pokarmowego w wywiadzie (wrzodziejącym zapaleniem okrężnicy, chorobą Crohna), ze względu na możliwość zaostrzenia objawów choroby. U pacjentów w podeszłym wieku odnotowano zwiększoną częstość występowania działań niepożądanych, szczególnie krwawienia z przewodu pokarmowego i perforacji, które mogą być śmiertelne. U pacjentów w podeszłym wieku, a także u osób z niewydolnością serca lub zaburzeniami czynności wątroby, przewlekłymi zaburzeniami czynności nerek oraz zaburzeniami gospodarki wodnej (np. odwodnienie w wyniku stosowania leków moczopędnych, hipowolemia po zabiegu chirurgicznym lub z innych przyczyn) ketoprofen może zaburzać czynność nerek. W początkowym okresie leczenia u tych pacjentów niezbędne jest szczegółowe monitorowanie wielkości diurezy oraz innych wskaźników czynności nerek. Zaburzenie czynności nerek może prowadzić do obrzęków i zwiększenia stężenia azotu pozabiałkowego w surowicy. Podczas długotrwałego leczenia ketoprofenem należy wykonywać badania wskaźników morfologii krwi oraz kontrolować wskaźniki czynności wątroby oraz nerek. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby należy okresowo oznaczać aktywność aminotransferaz. U pacjentów z niewydolnością serca, szczególnie w wieku podeszłym może wystąpić nasilenie objawów niepożądanych, w wyniku zatrzymania płynów i sodu w organizmie. U tych pacjentów należy monitorować czynność serca i nerek. W przypadku wystąpienia zaburzeń widzenia należy przerwać stosowanie preparatu. Pacjentów z nadciśnieniem tętniczym w wywiadzie lub łagodną do umiarkowanej zastoinową niewydolnością serca, z zatrzymaniem płynów i z obrzękami należy odpowiednio kontrolować. Przyjmowanie niektórych NLPZ (szczególnie długotrwale w dużych dawkach) jest związane z niewielkim zwiększeniem ryzyka zatorów tętnic (np. zawał serca lub udar). Pacjenci z niekontrolowanym nadciśnieniem tętniczym, zastoinową niewydolnością serca, chorobą niedokrwienną serca, chorobą tętnic obwodowych lub chorobą naczyń mózgu powinni być leczeni ketoprofenem bardzo rozważnie. Podobną rozwagę należy zachować przed rozpoczęciem długotrwałego leczenia pacjentów z czynnikami ryzyka chorób układu krążenia (np. nadciśnienie tętnicze, hiperlipidemia, cukrzyca, palenie tytoniu). Pacjentów z reakcjami nadwrażliwości na światło słoneczne lub fototoksycznością w wywiadzie, należy dokładnie obserwować podczas podawania ketoprofenu. Największe ryzyko wystąpienia ciężkich reakcji skórnych występuje na początku terapii, w większości przypadków w pierwszym miesiącu stosowania preparatu. Należy zaprzestać stosowania leku po wystąpieniu pierwszych objawów: wysypki skórnej, uszkodzenia błony śluzowej jamy ustnej lub innych objawów nadwrażliwości. Lek może maskować objawy zakażenia, co może prowadzić do opóźnionego rozpoczęcia stosowania właściwego leczenia, a przez to pogarszać skutki zakażenia. Zjawisko to zaobserwowano w przypadku pozaszpitalnego bakteryjnego zapalenia płuc i powikłań bakteryjnych ospy wietrznej. Jeśli ketoprofen stosowany jest z powodu gorączki lub bólu związanych z zakażeniem, zaleca się kontrolowanie przebiegu zakażenia. W warunkach pozaszpitalnych pacjent powinien skonsultować się z lekarzem, jeśli objawy utrzymują się lub nasilają. Ze względu na obecność sacharozy, pacjenci z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją fruktozy, zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy lub niedoborem sacharazy-izomaltazy, nie powinni przyjmować tego leku.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Najczęściej obserwowane objawy niepożądane dotyczą układu pokarmowego. Szczególnie u osób
w podeszłym wieku mogą wystąpić wrzody żołądka, perforacja lub krwawienie z przewodu
pokarmowego, czasem ze skutkiem śmiertelnym. Ketoprofen podawany doustnie w dawce 200 mg na
dobę zwiększa ryzyko wystąpienia krwawienia z przewodu pokarmowego, ryzyko zwiększa się wraz
ze zwiększaniem dawki.

Działania niepożądane podano ze względu na częstość występowania:
Często (mogą występować u mniej niż 1 na 10 osób):
- niestrawność, nudności, ból brzucha, wymioty.

Niezbyt często (mogą występować u mniej niż 1 na 100 osób):
- bóle i zawroty głowy, senność, zaparcia, biegunka, wzdęcia, zapalenie błony śluzowej żołądka,
  wysypka, świąd, uczucie zmęczenia, obrzęki.

Rzadko (mogą występować u mniej niż 1 na 1 000 osób):
- zmiany w obrazie krwi (anemia krwotoczna, anemia spowodowana krwawieniem, leukopenia
  z możliwą agranulocytozą), reakcje anafilaktyczne (w tym wstrząs anafilaktyczny), parestezje
  (kłucie, palenie, pieczenie kończyn), zaburzenia widzenia tj. niewyraźne widzenie, szumy
  uszne, astma oskrzelowa, napady astmatyczne, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, choroba
  wrzodowa żołądka i (lub) dwunastnicy, zapalenie wątroby, zwiększenie aktywności
  aminotransferaz, zwiększenie stężenia bilirubiny w surowicy związane z zapaleniem wątroby,
  zwiększenie masy ciała.

Bardzo rzadko (mogą występować u mniej niż 1 na 10 000 osób):
- zapalenie trzustki.

Częstość nieznana (częstości nie można określić na podstawie dostępnych danych):
- zmiany w obrazie krwi (agranulocytoza, trombocytopenia, neutropenia) zahamowanie
  czynności szpiku, zaburzenia nastroju, depresja, splątanie, omamy, zapalenie nerwu
  wzrokowego, drgawki, zaburzenia smaku, zawroty głowy pochodzenia błędnikowego,
  niewydolność serca, rozszerzenie naczyń krwionośnych, nadciśnienie tętnicze, skurcz oskrzeli
  (szczególnie u pacjentów z rozpoznaną nadwrażliwością na kwas acetylosalicylowy i inne
  niesteroidowe leki przeciwzapalne), duszność, niespecyficzne reakcje alergiczne, zaostrzenie
  zapalenia okrężnicy i choroby Leśniowskiego-Crohna, krwawienie z przewodu pokarmowego
  i jego perforacja (niekiedy ze skutkiem śmiertelnym, szczególnie u osób w podeszłym wieku),
  ból brzucha, zgaga, smołowate stolce, krwawe wymioty, zaburzenia czynności wątroby,
  żółtaczka, zaczerwienienie, nadwrażliwość na światło, wypadanie włosów, pokrzywka,
  wykwity pęcherzowe skóry, w tym zespół Stevensa-Johnsona oraz zespół Lyella, złuszczające
  i pęcherzowe choroby skórne (w tym martwica toksyczna rozpływna naskórka, rumień
  wielopostaciowy), plamica, obrzęk naczynioruchowy, ostra niewydolność nerek (zwłaszcza
  u osób z istniejącymi wcześniej zaburzeniami czynności nerek i (lub) u pacjentów
  odwodnionych), śródmiąższowe zapalenie nerek, zespół nerczycowy, nieprawidłowe wyniki
  badań czynności nerek, złe samopoczucie, nieżyt nosa, hiperkaliemia.
  Przypadki aseptycznego zapalenia opon mózgowych (zwłaszcza u pacjentów z toczniem
  rumieniowatym układowym, mieszaną chorobą tkanki łącznej) z objawami takimi jak
  sztywność karku, ból głowy, nudności, wymioty, gorączka lub uczucie dezorientacji.

Z badań klinicznych i danych epidemiologicznych wynika, że przyjmowanie niektórych NLPZ
(szczególnie długotrwale i w dużych dawkach) jest związane z niewielkim zwiększeniem ryzyka
zatorów tętnic (np. zawał serca lub udar).

W każdym przypadku wystąpienia poważnych działań niepożądanych, należy natychmiast zaprzestać
przyjmowania leku Febrofen.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można
zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów
Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów
Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C
02-222 Warszawa
Tel.: + 48 22 49 21 301
Faks: + 48 22 49 21 309
Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Nie zaleca się jednoczesnego stosowania ketoprofenu z poniższymi lekami: inne NLPZ (w tym selektywne inhibitory COX-2) i salicylany w dużych dawkach (ryzyko nasilenia działania niepożądanych, zwłaszcza owrzodzenia przewodu pokarmowego oraz krwawienia z przewodu pokarmowego); doustne leki przeciwzakrzepowe (warfaryna, acenokumarol) i heparyny podawane parenteralnie (ketoprofen może nasilać działanie tych leków, co prowadzi do zwiększonego ryzyka krwawienia, zwłaszcza z przewodu pokarmowego) - jeśli jednoczesne stosowanie tych leków jest niezbędne, należy uważnie obserwować objawy kliniczne u pacjenta oraz regularnie kontrolować czas krwawienia i czas protrombinowy, nie należy stosować terapii z NLPZ dłużej niż kilka dni; lit (ketoprofen zmniejsza wydalanie litu i może zwiększać jego toksyczność) - jeśli podawanie takie jest konieczne, należy monitorować stężenia litu w surowicy i odpowiednio modyfikować jego dawki; metotreksat w dawkach >15 mg/tydzień (zwiększone ryzyko toksyczności hematologicznej, które związane jest ze zwiększaniem stężenia metotreksatu w surowicy, u pacjentów, którzy byli leczeni wcześniej ketoprofenem, należy odstawić ketoprofen przynajmniej 12 h przed podaniem metotreksatu, jeśli po zakończeniu terapii metotreksatem istnieje konieczność podania ketoprofenu, to również należy zachować 12-godzinny odstęp). Należy zachować środki ostrożności podczas jednoczesnego stosowania ketoprofenu z poniższymi lekami: leki moczopędne, inhibitory ACE oraz leki blokujące receptor angiotensyny II (u pacjentów otrzymujących leki moczopędne, a szczególnie u pacjentów odwodnionych, stosowanie ketoprofenu może prowadzić do zmniejszenia przepływu nerkowego, zmniejszenia ich działania diuretycznego, saluretycznego i do wystąpienia niewydolności nerek; podczas równoczesnego stosowania z inhibitorami ACE oraz blokerami receptora angiotensyny II ketoprofen może osłabiać działanie tych leków) - przed rozpoczęciem leczenia pacjentów należy nawodnić i kontrolować wskaźniki czynności nerek; metotreksat w dawkach <15 mg/tydzień (podczas pierwszych tygodni jednoczesnego stosowania należy wykonywać badanie wskaźników morfologii krwi co tydzień, a u pacjentów z niewydolnością nerek oraz w podeszłym wieku częściej); kortykosteroidy (zwiększone ryzyko owrzodzenia oraz krwawienia z przewodu pokarmowego); pentoksyfilina (zwiększone ryzyko krwawienia) - należy obserwować pacjenta i monitorować czas krwawienia; antybiotyki z grupy chinolonów (zwiększone ryzyko drgawek); sulfonamidy (podanie ketoprofenu z długo działającymi sulfonamidami powoduje gwałtowne zwiększenie ich działania przeciwbakteryjnego, ale równocześnie następuje szybsza ich eliminacja i skrócenie T_0,5). Stosowanie ketoprofenu z: solami potasu, lekami moczopędnymi powodującymi hiperkaliemię, inhibitorami ACE, lekami blokującymi receptory angiotensyny II, innymi NLPZ, heparynami (drobnocząsteczkowymi lub niefrakcjonowanymi), cyklosporyną, takrolimusem, trimetoprymem zwiększa ryzyko wystąpienia hiperkaliemii. Podczas łącznego stosowania ketoprofenu z lekami hamującymi agregację płytek krwi (kwas acetylosalicylowy, NLPZ, tyklopidyna, klopidogrel, tyrofiban, eptyfibatyd, abcyksymab, iloprost) oraz heparyną, doustnymi lekami przeciwzakrzepowymi lub trombolitycznymi zwiększa ryzyko krwawienia - należy dokładnie obserwować stan klinicznego pacjenta oraz wykonywać badania wskaźników laboratoryjnych. Podczas jednoczesnego stosowania z lekami blokujące receptory β-adrenergiczne istnieje ryzyko zmniejszenia skuteczności tych leków. Łączne podawanie z ketoprofenem cyklosporyny lub takrolimusu zwiększa ryzyko nefrotoksyczności, zwłaszcza u pacjentów w podeszłym wieku. Ketoprofen może zmniejszyć skuteczność domacicznych środków antykoncepcyjnych. Probenecyd może znacznie zmniejszyć klirens osoczowy ketoprofenu. Podczas jednoczesnego podawania leków przeciwpłytkowych i SSRI zwiększa się ryzyko krwawienia z przewodu pokarmowego. Podawanie ketoprofenu łącznie z doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi może spowodować zwiększenie ich działania hipoglikemizującego. Łączne podawanie z kortykosteroidami zwiększa ryzyko krwawienia z przewodu pokarmowego. Ketoprofen może zmniejszyć wskaźnik przesączania kłębuszkowego i zwiększyć stężenie glikozydów nasercowych w surowicy. Związki glinu o działaniu neutralizującym nie zmniejszają wchłaniania ketoprofenu.

Zakłady Farmaceutyczne "Polpharma" S.A.
ul. Pelplińska 19
83-200 Starogard Gdański
58-563-16-00
[email protected]
www.polpharma.pl