Fluconazole Kabi 2 mg/ml roztwór do infuzji

1 ml roztworu zawiera 2 mg flukonazolu; lek zawiera sód: 9 mg (0,154 mmol) w 1 ml.

Lek przeciwgrzybiczy z grupy triazoli. Hamuje syntezę ergosterolu, niezbędnego do syntezy błony komórkowej grzyba. Działa na: Candida spp. (z wyjątkiem C. krusei), Cryptococcus neoformans, Cryptococcus gattii, Blastomyces dermatiditis, Coccidioides immitis, Histoplasma capsulatum, Paracoccidioides brasiliensis. Wiązanie z białkami jest małe (11-12%). Flukonazol dobrze przenika do wszystkich płynów organizmu. Stężenia flukonazolu w ślinie i w plwocinie są podobne do stężeń w osoczu. U pacjentów z grzybiczym zapaleniem opon mózgowo-rdzeniowych stężenia flukonazolu w płynie mózgowo-rdzeniowym sięgają 80% stężenia w osoczu. Duże stężenia flukonazolu w skórze, przekraczające stężenia w osoczu, dotyczą warstwy rogowej, połączenia naskórkowo-skórnego i gruczołów potowych. Flukonazol jest metabolizowany jedynie w niewielkim stopniu (ok. 11%). Główną drogą wydalania leku są nerki, około 80% przyjętej dawki występuje w moczu w postaci niezmienionej. T_0,5 wynosi 30 h.

Leczenie następujących zakażeń u pacjentów dorosłych: kryptokokowe zapalenie opon mózgowych; kokcydioidomykoza; inwazyjna kandydoza; drożdżakowe zakażenie błon śluzowych, w tym zakażenia gardła, przełyku, występowanie drożdżaków w moczu oraz przewlekłe zakażenia śluzówkowo-skórne; przewlekła zanikowa kandydoza jamy ustnej (zapalenie jamy ustnej) w przypadku, gdy higiena dentystyczna lub leczenie miejscowe jest niewystarczające. Zapobieganie u pacjentów dorosłych: nawrotom zapalenia opon mózgowych u pacjentów z grupy podwyższonego ryzyka; nawrotom drożdżakowego zapalenia błony śluzowej jamy ustnej, gardła i przełyku u pacjentów zakażonych wirusem HIV, u których jest zwiększone ryzyko nawrotów; zakażeniom grzybiczym u pacjentów z przedłużającą się neutropenią (np. u pacjentów z nowotworami krwi, otrzymujących chemioterapię lub u pacjentów po przeszczepieniu krwiotwórczych komórek macierzystych. Następujące zakażenia u noworodków, niemowląt, dzieci i młodzieży w wieku od 0 do 17 lat: leczenie drożdżakowego zakażenia błon śluzowych (jamy ustnej, gardła i przełyku), inwazyjnej kandydozy i kryptokokowego zapalenia opon mózgowych oraz zapobieganie zakażeniom drożdżakami u pacjentów z osłabioną odpornością. Lek można stosować jako leczenie podtrzymujące w celu zapobiegania nawrotom kryptokokowego zapalenia opon mózgowych u dzieci z wysokim ryzykiem nawrotów. Należy wziąć pod uwagę oficjalne wytyczne dotyczące właściwego zastosowania leków przeciwgrzybiczych.

Nadwrażliwość na flukonazol, na inne pochodne azolowe lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Przeciwwskazane jest stosowanie z lekami wydłużającymi odstęp QT, które są metabolizowane przez CYP3A4, takimi jak: cyzapryd, astemizol, pimozyd, chinidyna, erytromycyna. Przeciwwskazane jest stosowanie terfenadyny u pacjentów otrzymujących flukonazol w dawkach wielokrotnych, wynoszących ≥400 mg/dobę.

Flukonazolu w standardowych dawkach ani krótkotrwale nie należy stosować w okresie ciąży, chyba że jest to bezwzględnie konieczne. Flukonazolu w dużych dawkach i (lub) długotrwale, nie należy stosować w okresie ciąży, z wyjątkiem zakażeń zagrażających życiu. Badanie obserwacyjne świadczą o zwiększonym ryzyku poronienia samoistnego w I i (lub) II trymestrze ciąży u kobiet leczonych flukonazolem w porównaniu z kobietami niestosującymi takiego leczenia lub stosującymi w tym samym okresie leki azolowe miejscowo. Dane uzyskane od kilku tysięcy kobiet w ciąży leczonych flukonazolem w skumulowanej dawce ≤150 mg, podawanym w I trymestrze ciąży, nie wskazują zwiększonego ogólnego ryzyka wad rozwojowych płodu. W jednym dużym, obserwacyjnym badaniu kohortowym narażenie na flukonazol podawany doustnie w I trymestrze ciąży wiązało się z niewielkim zwiększeniem ryzyka wystąpienia wad rozwojowych układu mięśniowo-szkieletowego, odpowiadającego ok. 1 dodatkowemu przypadkowi na 1000 kobiet leczonych dawkami skumulowanymi wynoszącymi ≤450 mg w porównaniu z kobietami leczonymi azolami stosowanymi miejscowo i ok. 4 dodatkowym przypadkom na 1000 kobiet leczonych dawkami skumulowanymi >450 mg. Skorygowane ryzyko względne wyniosło 1,29 (95% CI: od 1,05 do 1,58), w przypadku flukonazolu podawanego doustnie w dawce 150 mg i 1,98 (95% CI: od 1,23 do 3,17), w przypadku dawek flukonazolu większych niż 450 mg Dostępne badania epidemiologiczne dotyczące malformacji serca związanych ze stosowaniem flukonazolu w okresie ciąży, dostarczają niejednoznacznych wyników. Metaanaliza 5 badań obserwacyjnych obejmujących kilka tysięcy kobiet w ciąży narażonych na działanie flukonazolu w I trymestrze wskazuje jednak na 1,8 do 2-krotnego zwiększenie ryzyka malformacji serca w porównaniu z niestosowaniem flukonazolu i (lub) miejscowym stosowaniem leków azolowych. W opisach przypadków podawano schemat wad wrodzonych u niemowląt, których matki otrzymywały w ciąży – w ramach leczenia kokcydioidomykozy – flukonazol w dużych dawkach (400-800 mg na dobę) przez co najmniej 3 mies. Wady wrodzone zaobserwowane u tych niemowląt obejmują krótkogłowie, dysplazję uszu, duże ciemiączko przednie, wygięcie kości udowej oraz zrost ramienno-promieniowy. Związek przyczynowo-skutkowy między stosowaniem flukonazolu a występowaniem wad wrodzonych jest niepewny. Flukonazol przenika do mleka ludzkiego osiągając stężenie podobne do stężenia w osoczu. Karmienie piersią można kontynuować po podaniu pojedynczej dawki wynoszącej 150 mg. Nie zaleca się karmienia piersią po przyjęciu wielu dawek flukonazolu lub po zastosowaniu dużej dawki. Należy rozważyć korzyści dla rozwoju i zdrowia dziecka wynikające z karmieniem piersią w stosunku do klinicznej potrzeby podawania fluconazolu oraz wszelkie potencjalne działania niepożądane u karmionego dziecka wynikające ze stosowania leku lub choroby podstawowej matki. Przed rozpoczęciem leczenia należy poinformować pacjentkę w wieku rozrodczym o zagrożeniu dla płodu. Po podaniu pojedynczej dawki, a przed zajściem w ciążę, zaleca się co najmniej tygodniowy (odpowiadający 5-6 okresom półtrwania) okres wypłukiwania leku. Podczas dłuższej terapii u kobiet w wieku rozrodczym można rozważyć stosowanie antykoncepcji w okresie leczenia i przez tydzień od przyjęcia ostatniej dawki. Flukonazol nie miał wpływu na płodność szczurów płci męskiej i żeńskiej.

Dożylnie, w infuzji z szybkością nieprzekraczającą 10 ml/min. Dorośli. Kryptokokoza - Leczenie kryptokokowego zapalenia opon mózgowych: 400 mg 1. dnia, następnie 200-400 mg raz na dobę, zazwyczaj przez 6-8 tyg.; w przypadku infekcji zagrażających życiu można zwiększyć dawkę do 800 mg/dobę. Leczenie podtrzymujące w zapobieganiu nawrotom kryptokokowego zapalenia opon mózgowych u pacjentów z grupy wysokiego ryzyka: 200 mg raz na dobę. Stosować do odwołania w dawce dobowej 200 mg. Kokcydioidomykoza: 200-400 mg raz na dobę, zazwyczaj 11-24 mies. lub dłużej; w przypadku niektórych infekcji należy rozważyć zastosowanie dawki 800 mg/dobę, w szczególności w zapaleniu opon mózgowych. Inwazyjna kandydoza: 800 mg 1. dnia, następnie 400 mg raz na dobę; zazwyczaj zalecana długość leczenia zakażenia drożdżakowego krwi wynosi 2 tyg. po pierwszym negatywnym wyniku posiewu krwi oraz ustąpieniu objawów przedmiotowych i podmiotowych charakterystycznych dla kandydemii. Leczenie kandydozy błon śluzowych - Kandydoza jamy ustnej: 200-400 mg 1. dnia, następnie 100-200 mg/dobę, zazwyczaj przez 7-21 dni lub dłużej w przypadku pacjentów z osłabieniem czynności układu immunologicznego. Kandydoza przełyku: 200-400 mg 1. dnia, następnie 100-200 mg raz na dobę, zazwyczaj przez 14-30 dni lub dłużej w przypadku pacjentów z osłabieniem czynności układu immunologicznego. Występowanie drożdżaków w moczu: 200-400 mg raz na dobę, zazwyczaj przez 7-21 dni lub dłużej w przypadku pacjentów z osłabieniem czynności układu immunologicznego. Przewlekła zanikowa kandydoza: 50 mg raz na dobę przez 14 dni. Przewlekła kandydoza śluzówkowo-skórna: 50-100 mg raz na dobę przez 28 dni lub dłużej w przypadku pacjentów z osłabieniem czynności układu immunologicznego oraz w zależności od stopnia zakażenia. Zapobieganie nawrotom drożdżakowego zapalenia błony śluzowej u pacjentów zarażonych HIV, którzy znajdują się w grupie wysokiego ryzyka nawrotu choroby: Kandydoza jamy ustnej, kandydoza przełyku: 100-200 mg raz na dobę lub 200 mg - 3 razy w tyg., nie określono czasu trwania leczenia dla pacjentów z przewlekłym osłabieniem układu immunologicznego. Zapobieganie zakażeniom grzybiczym u pacjentów z przedłużającą się neutropenią: 200-400 mg raz na dobę, leczenie należy rozpocząć kilka dni przed oczekiwanym wystąpieniem neutropenii i kontynuować przez 7 dni po zwiększeniu się liczby neutrofili do >1 000/mm³. Dzieci i młodzież. W populacji pediatrycznej nie należy przekraczać dawki 400 mg raz na dobę. W zależności od wagi oraz stopnia dojrzałości, należy oszacować, które dawkowanie (dla dorosłych czy dzieci) jest najbardziej odpowiednie dla młodzieży w wieku 12-17 lat. Dane kliniczne wskazują, że dzieci mają większy klirens flukonazolu niż pacjenci dorośli. Dawki 100, 200 i 400 mg u dorosłych odpowiadają 3, 6 i 12 mg/kg mc. dawki u dzieci. Noworodki od 28. dnia życia, niemowlęta oraz dzieci do 11 lat - Kandydoza błon śluzowych: 6 mg/kg mc./dobę w 1. dniu, następnie 3 mg/kg mc./dobę. Inwazyjna kandydoza, kryptokokowe zapalenie opon mózgowych: 6-12 mg/kg mc./dobę. Leczenie podtrzymujące w celu zapobiegania nawrotom kryptokokowego zapalenia opon mózgowych u dzieci narażonych na nawrót choroby: 6 mg/kg mc./dobę. Zapobieganie zakażeniom drożdżakami u dzieci z obniżoną odpornością: 3-12 mg/kg mc./dobę w zależności od stopnia nasilenia i czasu trwania neutropenii. Noworodki do 27. dnia życia: w czasie 1. i 2. tyg. życia dziecka należy zastosować taką samą dawkę w mg/kg mc., jak dla niemowląt, ale podawać ją co 72 h (nie należy przekraczać dawki maksymalnej 12 mg/kg mc., podawanej co 72 h); w 3. i 4. tyg. życia dziecka taką samą dawkę jak dla niemowląt należy podawać co 48 h (nie należy przekraczać dawki maksymalnej 12 mg/kg mc., podawanej co 48 h). Istnieje niewiele danych farmakokinetycznych na poparcie takiego schematu dawkowania u noworodków. Szczególne grupy pacjentów. Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek. W przypadku jednorazowego podania nie jest konieczna modyfikacja dawki. U pacjentów (w tym w populacji pediatrycznej) z zaburzeniami czynności nerek, na początku wielodawkowej terapii flukonazolem należy podać dawkę nasycającą od 50 mg do 400 mg, bazując na zalecanej dziennej dawce dla danego wskazania. Po dawce nasycającej, codzienne dawkowanie (zgodnie ze wskazaniami) należy ustalić na podstawie klirensu kreatyniny (CCr): >50 ml/min - podawać 100% zalecanej dawki; ≤50 ml/min (pacjenci niedializowani) - 50% zalecanej dawki; pacjenci regularnie dializowani - 100% zalecanej dawki po każdej dializie (w dniach, w których nie wykonuje się dializy pacjenci powinni otrzymać zredukowaną dawkę zgodną z CCr). Nie przebadano farmakokinetyki flukonazolu u dzieci z niewydolnością nerek. Nie ma konieczności zmiany dawkowania u pacjentów w podeszłym wieku z prawidłową czynnością nerek.

Nie stosować w leczeniu grzybicy owłosionej skóry głowy. Dane dotyczące skuteczności flukonazolu w leczeniu kryptokokozy o innych lokalizacjach (np. płuc i kryptokokoza skóry) są ograniczone - brak dokładnych zaleceń dotyczących dawkowania. Dane dotyczące skuteczności flukonazolu w leczeniu innych postaci grzybicy endemicznej, takich jak parakokcydioidomykoza, sporotrychoza limfatyczno-skórna i histoplazmoza są ograniczone - brak dokładnych zaleceń dotyczących dawkowania. Ostrożnie stosować u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby. Pacjentów przyjmujących flukonazol należy obserwować pod kątem objawów zaburzeń czynności wątroby. Pacjentów, u których wystąpiły biochemiczne zaburzenia czynności wątroby podczas leczenia flukonazolem należy obserwować, czy nie wystąpią cięższe choroby tego narządu. Ostrożnie stosować u pacjentów z predyspozycją do wystąpienia arytmii. np. z chorobami mięśnia sercowego, zaburzeniami elektrolitowymi oraz leczonych jednocześnie preparatami mogących powodować zaburzenia rytmu serca. Nie zaleca się jednoczesnego stosowania flukonazolu oraz halofantryny, z uwagi na ryzyko wydłużenia odstępu QT. Obserwowano występowanie skórnych reakcji alergicznych, takich jak zespół Stevensa-Johnsona i toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka. Zgłaszano przypadki polekowej reakcji z eozynofilią i objawami ogólnymi (DRESS). Pacjenci z AIDS są bardziej narażeni na występowanie ciężkich reakcji skórnych po zastosowaniu różnych produktów leczniczych. Jeśli u pacjenta z powierzchowną grzybicą, leczonego flukonazolem, wystąpi wysypka, należy przerwać podawanie flukonazolu. Jeżeli wysypka rozwinie się u pacjenta leczonego flukonazolem z powodu inwazyjnego, układowego zakażenia grzybiczego, pacjenta należy uważnie obserwować, w razie wystąpienia zmian pęcherzowych lub rumienia wielopostaciowego należy przerwać podawanie flukonazolu. Należy dokładnie monitorować pacjentów przyjmujących jednocześnie terfenadynę i flukonazol w dawkach <400 mg na dobę. Zachować ostrożność stosując flukonazol w skojarzeniu z lekami, z którymi daje interakcje, zwłaszcza lekami o wąskim przedziale terapeutycznym, metabolizowanymi przez CYP2C9, CYP2C19, CYP3A4. Pacjenci z hipokaliemią i zaawansowaną niewydolnością serca są narażeni na zwiększone ryzyko wystąpienia zagrażających życiu komorowych zaburzeń rytmu serca i zaburzeń rytmu typu torsade de pointes. Kandydoza. Badania wykazały zwiększoną częstość występowania zakażeń wywołanych przez gatunki z rodzaju Candida inne niż C. albicans. Szczepy te są często z natury oporne (np. C. krusei i C. auris) lub wykazują zmniejszoną wrażliwość (C. glabrata) na flukonazol. W takich zakażeniach może być konieczne zastosowanie innego leczenia przeciwgrzybiczego, jeśli wcześniejsze leczenie było nieskuteczne. Dlatego zaleca się, aby lekarze przepisujący leki brali pod uwagę częstość występowania oporności na flukonazol u różnych gatunków z rodzaju Candida. Substancje pomocnicze. Lek  zawiera 88,5 mg sodu w 25 mL co odpowiada 4,4% zalecanej przez WHO maksymalnej 2 g dobowej dawki sodu u osób dorosłych. Maksymalna dobowa dawka tego leku odpowiada 71% zalecanego przez WHO maksymalnego dziennego spożycia sodu. Lek jest uznawany za preparat o dużej zawartości sodu. Należy to wziąć pod uwagę, szczególnie gdy pacjent przebywa na diecie o niskiej zawartości soli.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

U niektórych pacjentów mogą wystąpić reakcje alergiczne, jednakże ciężkie reakcje alergiczne
występują rzadko. W przypadku wystąpienia którychkolwiek z poniższych objawów, należy niezwłocznie
powiedzieć o tym lekarzowi:

Często występujące działania niepożądane (mogą dotyczyć nie więcej niż 1 na 10 pacjentów):
- wysypka na skórze.

Niezbyt często występujące działania niepożądane (mogą dotyczyć nie więcej niż 1 na 100 pacjentów):
- świąd całego ciała, zaczerwienienie skóry lub czerwone, swędzące plamy.

Rzadko występujące działania niepożądane (mogą dotyczyć nie więcej niż 1 na 1000 pacjentów):
- nagłe sapanie, trudności w oddychaniu lub ucisk w piersi;
- opuchlizna powiek, twarzy lub ust;
- ciężkie reakcje skórne, takie jak wysypka z powstawaniem pęcherzy (może również dotyczyć jamy
  ustnej i języka).

Jeśli wystąpi którykolwiek z wyżej wymienionych objawów, należy przerwać stosowanie leku
Fluconazole Kabi i niezwłocznie skontaktować się z lekarzem.

Fluconazole Kabi może mieć wpływ na wątrobę. Objawy ze strony wątroby obejmują:

Często występujące działania niepożądane (mogą dotyczyć nie więcej niż 1 na 10 pacjentów):
- wymioty.

Niezbyt często występujące działania niepożądane (mogą dotyczyć nie więcej niż 1 na 100 pacjentów):
- uczucie zmęczenia;
- utrata apetytu;
- zażółcenia skóry lub białkówek oczu (żółtaczka).

Fluconazole Kabi może mieć wpływ na inne układy organizmu, co może objawiać się w następujący
sposób:

Niezbyt często występujące działania niepożądane (mogą dotyczyć nie więcej niż 1 na 100 pacjentów):
- drgawki.

Rzadko występujące działania niepożądane (mogą dotyczyć nie więcej niż 1 na 1000 pacjentów):
- zmniejszenie poniżej normy liczby białych komórek krwi odpowiedzialnych za obronę przed
  zakażeniami oraz komórek krwi odpowiedzialnych za powstrzymanie krwawienia, powodujące
  nieoczekiwane powstawanie siniaków i krwawień, nagłą gorączkę, ból gardła i owrzodzenia jamy
  ustnej.

Jeśli wystąpi którykolwiek z wyżej wymienionych objawów, należy przerwać stosowanie leku
Fluconazole Kabi i natychmiast skontaktować się z lekarzem.

Inne działania niepożądane
Jeśli nasili się którykolwiek z objawów niepożądanych lub wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane
niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie.

Często występujące działania niepożądane (mogą dotyczyć nie więcej niż 1 na 10 pacjentów):
- ból głowy;
- ból brzucha, biegunka, mdłości;
- zwiększenie wartości testów czynności wątroby;
- wysypka.

Niezbyt często występujące działania niepożądane (mogą dotyczyć nie więcej niż 1 na 100 pacjentów):
- zmniejszenie liczby czerwonych krwinek powodujące bladość, osłabienie i duszność;
- bezsenność, senność;
- zawroty głowy, uczucie wirowania, zaburzenia czucia, najczęściej w postaci mrowienia, kłucia lub
  drętwienia, zmiany smaku;
- zaparcia, niestrawność, wzdęcia, suchość w jamie ustnej;
- ból mięśni;
- uszkodzenie wątroby;
- bąble, pokrzywka, świąd, zwiększona potliwość;
- złe samopoczucie, gorączka.

Rzadko występujące działania niepożądane (mogą dotyczyć nie więcej niż 1 na 1000 pacjentów):
- czerwone lub purpurowe przebarwienia skóry, których przyczyną może być zmniejszenie liczby
  płytek krwi lub zmiany w obrębie innych komórek krwi;
- zmiany parametrów biochemicznych krwi (wysokie stężenie cholesterolu, lipidów we krwi);
- drżenie;
- zmniejszenie stężenia potasu we krwi;
- zaburzenia w zapisie EKG, zaburzenia rytmu serca;
- niewydolność wątroby;
- utrata włosów.

Częstość nieznana, ale mogą również wystąpić (częstość nie może zostać określona na podstawie
dostępnych danych):
- reakcja nadwrażliwości z wysypką skórną, gorączką, obrzękiem węzłów chłonnych, zwiększeniem
  liczby białych krwinek (eozynofilia) i stanem zapalnym narządów wewnętrznych (wątroby, płuc,
  serca, nerek i jelita grubego) (polekowa reakcja z eozynofilią i objawami ogólnymi, zespół DRESS,
  ang. drug reaction with eosinophilia and systemic symptoms).

Jeśli u pacjenta wystąpi którykolwiek z poniższych objawów, należy przerwać stosowanie leku
Fluconazole Kabi i niezwłocznie zwrócić się o pomoc medyczną:
- rozległa wysypka, wysoka temperatura ciała i powiększenie węzłów chłonnych (zespół DRESS lub
  zespół nadwrażliwości na lek).

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane
można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów
Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów
Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C
02-222 Warszawa
tel.: +48 22 49 21 301
faks: +48 22 49 21 309
strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Przeciwwskazane jest stosowanie flukonazolu z cyzaprydem, astemizolem, pimozydem, chinidyną, erytromycyną, terfenadyną, ze względu na ryzyko wydłużenia odstępu QT i wystąpienia ciężkich zaburzeń rytmu serca, w tym torsade de pointes. Można rozważyć stosowanie z terfenadyną, jeżeli dawka flukonazolu jest mniejsza niż 400 mg/dobę - w takim przypadku pacjentów należy dokładnie monitorować. Jednoczesne stosowanie flukonazolu z amiodaronem może prowadzić do zwiększenia wydłużenia odstępu QT - należy zachować ostrożność, szczególnie w przypadku stosowania dużych dawek flukonazolu (800 mg). Nie zaleca się stosowania z haloftaryną, ze względu na potencjalne ryzyko zwiększenia kardiotoksyczności. Flukonazol zwiększa stężenie ibrutynibu w osoczu i może zwiększać ryzyko toksyczności; jeśli nie można uniknąć jednoczesnego stosowania, należy zmniejszyć dawkę ibrutynibu do 280 mg raz na dobę (2 kaps.) w trakcie stosowania inhibitora oraz ściśle monitorować stan kliniczny pacjenta. Jednoczesne stosowanie z iwakaftorem, wzmacniającym białko zwane przezbłonowym regulatorem przewodnictwa (CFTR) zwiększa ekspozycję na iwakaftor 3-krotnie i zwiększa ekspozycję na hydroksymetyl-iwakaftor (M1) 1,9-krotnie. Konieczne jest zmniejszenie dawki iwakaftoru zgodnie z ChPL (stosowanego w monoterapii lub w skojarzeniu). Flukonazol zwiększa stężenie olaparybu w osoczu; jednoczesne stosowanie nie jest zalecane. Jeśli nie można uniknąć jednoczesnego stosowania, należy zmniejszyć dawkę olaparybu do 200 mg 2 razy na dobę. W przypadku stosowania tofacytynibu z innymi lekami umiarkowanie hamującymi aktywność CYP3A4 i jednocześnie silnie hamującymi aktywność CYP2C19 (np. z flukonazolem), ekspozycja na tofacytynib jest zwiększona; zaleca się zmniejszenie dawki tofacytynibu do 5 mg raz na dobę, w razie podawania obu leków jednocześnie. W przypadku jednoczesnego stosowania tolwaptanu, substratu CYP3A4, z flukonazolem, umiarkowanym inhibitorem CYP3A4, ekspozycja na tolwaptan jest istotnie zwiększona (200% AUC; 80% C_max), co wiąże się z ryzykiem znacznego zwiększenia możliwości wystąpienia działań niepożądanych, szczególnie znacznej diurezy, odwodnienia i ostrej niewydolności nerek. W przypadku jednoczesnego stosowania, dawka tolwaptanu powinna zostać zmniejszona zgodnie z zaleceniami z ChPL, a pacjent powinien być często monitorowany pod kątem wystąpienia jakichkolwiek działań niepożądanych związanych ze stosowaniem tolwaptanu. Flukonazol jest silnym inhibitorem CYP2C9 i umiarkowanym inhibitorem CYP3A4 oraz inhibitorem CYP2C19, może zatem zwiększać stężenie, nasilać działanie i toksyczność leków metabolizowanych przez te izoenzymy, m.in.: alfentanylu, fentanylu (ryzyko depresji oddechowej); amitryptyliny, nortryptyliny; leków przeciwzakrzepowych z grupy kumaryn (ryzyko wydłużenia czasu protrombinowego i krwawień; należy kontrolować parametry krzepnięcia); krótkodziałających benzodiazepin (midazolamu, triazolamu); karbamazepiny; antagonistów kanału wapniowego (nifedypiny, isradypiny, amlodypiny, felodypiny, werapamilu); celekoksybu (dawkę celekoksybu zmniejszyć o 1/2); cyklosporyny; cyklofosfamidu (monitorować stężenie kreatyniny i bilirubiny we krwi); inhibitorów reduktazy HMG-CoA (atorwastatyny, fluwastatyny, symwastatyny - ryzyko wystąpienia miopatii i rabdomiolizy; w przypadku zwiększenia aktywności kinazy kreatynowej lub podejrzenia rabdomiolizy należy przerwać stosowanie inhibitora reduktazy HMG-CoA; może być konieczne stosowanie mniejszych dawek inhibitorów reduktazy HMG-CoA, zgodnie z dostępnymi informacjami dotyczącymi przepisywania statyn); losartanu (należy stale kontrolować ciśnienie tętnicze krwi); lurazydonu (możliwe jest zwiększenie stężenie lurazydonu w osoczu; jeśli nie można uniknąć jednoczesnego stosowania, należy zmniejszyć dawkę lurazydonu); metadonu; NLPZ (fluribuprofenu, ibuprofenu, naproksenu, lornoksykamu, meloksykamu, diklofenaku); fenytoiny; ryfabutyny (ryzyko wystąpienia zapalenia błony naczyniowej oka); sakwinawiru; pochodnych sulfonylomocznika (chlorpropamidu, glibenklamidu, gliklazydu, tolbutamidu - należy częściej kontrolować stężenie glukozy we krwi); ewerolimusu, syrolimusu i takrolimusu (ryzyko nefrotoksyczności); teofiliny; alkaloidów barwinka (winkrystyny i winblastyny- ryzyko neurotoksyczności); zydowudyny; worykonazolu. W przypadku jednoczesnego stosowania z flukonazolem należy dostosować dawkę abrocytynibu zgodnie z zaleceniami dla pacjenta dotyczącymi dawkowania abrocytynibu. Podczas jednoczesnego stosowania flukonazolu i ww. leków należy uważnie monitorować pacjenta pod kątem objawów niepożądanych tych leków lub monitorować ich stężenie we krwi; może zaistnieć konieczność zmniejszenia dawek ww. leków; hamujący aktywność enzymu wpływ flukonazolu może utrzymywać się przez 4-5 dni po zakończeniu leczenia, z powodu długiego okresu półtrwania flukonazolu. U pacjentów długotrwale leczonych flukonazolem i kortykosteroidami (np. prednizolonem) należy kontrolować, czy po odstawieniu flukonazolu nie występują objawy niewydolności kory nadnerczy. Flukonazol można stosować w skojarzeniu z witaminą A, jednak należy brać pod uwagę możliwość występowania działań niepożądanych ze strony OUN. Flukonazol może zwiększać AUC etynyloestradiolu i lewonorgestrelu, jest jednak bardzo mało prawdopodobne, aby wpływał na skuteczność złożonych doustnych środków antykoncepcyjnych. W przypadku jednoczesnego stosowania z amfoterycyną B należy obserwować skuteczność działania (obserwowano niewielkie addycyjne działanie przeciwgrzybicze w przypadku zakażenia C. albicans, brak interakcji w przypadku zakażenia Cryptococcus neoformans oraz antagonizm obu leków w przypadku zakażenia A. fumigatus). Ryfampicyna zmniejsza AUC i skraca T_0,5 flukonazolu odpowiednio o 25 i 20% (należy rozważyć zwiększenie dawki flukonazolu). Nie zaobserwowano istotnych klinicznie interakcji farmakokinetycznych pomiędzy flukonazolem i azytromycyną. Pokarm, cymetydyna, preparaty zobojętniające sok żołądkowy oraz napromieniowanie całego ciała przed przeszczepem szpiku nie wpływają w klinicznie istotny sposób na wchłanianie doustnych postaci flukonazolu.

Fresenius Kabi Polska Sp. z o.o.
al. Jerozolimskie 134
02-305 Warszawa
22-345-67-89
[email protected]
www.fresenius-kabi.com/pl/