Fulvestrant SUN 250 mg/5 ml roztwór do wstrzykiwań

Fulvestrant

tylko na receptę
Dodaj leki do koszyka, żeby sprawdzić ich dostępność i zamówić lub kupić z dostawą.
1

Opis

1. Co to jest lek Fulvestrant SUN i w jakim celu się go stosuje

Lek ten zawiera substancję czynną fulwestrant, która blokuje działanie receptorów estrogenowych.
Estrogeny, żeńskie hormony płciowe, mogą mieć wpływ na rozwój raka piersi.

Lek Fulvestrant SUN jest stosowany:
- jako jedyny lek w leczeniu raka piersi (z obecnością receptorów estrogenowych), który jest miejscowo
  zaawansowany lub rozprzestrzenił się do innych części organizmu (przerzuty) u kobiet po
  menopauzie,

lub
- w skojarzeniu z palbocyklibem w leczeniu raka piersi z obecnością receptorów hormonalnych, bez
  nadmiernej ekspresji receptora ludzkiego naskórkowego czynnika wzrostu 2. Leki te stosuje się, gdy
  nowotwór jest miejscowo zaawansowany lub rozprzestrzenił się do innych części organizmu
  (przerzuty). Kobiety przed menopauzą będą również otrzymywać lek zwany agonistą hormonu
  uwalniającego hormon luteinizujący (LHRH).

Gdy lek Fulvestrant SUN jest podawany w skojarzeniu z palbocyklibem, ważne jest, by przeczytać ulotki
obu leków. W razie jakichkolwiek pytań dotyczących palbocyklibu należy zwrócić się do lekarza.

Skład

1 ampułko-strzykawka (5 ml) zawiera 250 mg fulwestrantu. Preparat zawiera etanol 96% (alkohol), alkohol benzylowy (E 1519), benzoesan benzylu i olej rycynowy oczyszczony.

Działanie

Fulwestrant jest kompetycyjnym antagonistą receptora estrogenowego, wykazując porównywalne z estradiolem powinowactwo. Blokuje troficzne działanie estrogenów nie wykazując nawet częściowego (estrogenopodobnego) działania agonistycznego. Mechanizm działania polega na zmniejszeniu ilości białka receptorowego receptora estrogenowego. U kobiet po menopauzie, z pierwotnym rakiem piersi, stwierdzono, że fulwestrant w porównaniu z placebo znacząco zmniejszał ilość białka receptora estrogenowego w guzach zawierających receptory estrogenowe. Nie ma dowodów na niekorzystny wpływ na błonę śluzową macicy u badanych pacjentek z rakiem piersi. Nie ma danych dotyczących wpływu na budowę błony śluzowej macicy. Nie ma danych dotyczących odległych skutków działania fulwestrantu na kości. Po podaniu leku w postaci wstrzyknięcia domięśniowego o długotrwałym działaniu, fulwestrant wchłaniany jest powoli i osiąga Cmax we krwi po około 5 dniach. Wiąże się z białkami osocza w 99%. Fulwestrant wiąże się przede wszystkim z frakcjami lipoprotein o bardzo małej (VLDL), małej (LDL) i dużej gęstości (HDL). Metabolizm fulwestrantu nie został w pełni poznany i zachodzi na drodze wielu przemian biologicznych, w sposób podobny jak w przypadku endogennych steroidów. Wykryte metabolity mają mniejszą niż fulwestrant lub porównywalną aktywność antyestrogenową. Lek jest wydalany głównie w postaci zmetabolizowanej, przede wszystkim z kałem, mniej niż 1% jest wydalane z moczem. T0,5 zależy przede wszystkim od szybkości wchłaniania i wynosi ok. 50 dni.

Wskazania

Monoterapia raka piersi z obecnymi receptorami estrogenowymi, miejscowo zaawansowanego lub z przerzutami, u kobiet po menopauzie: wcześniej nieleczonych terapią hormonalną lub z nawrotem choroby podczas lub po zakończeniu leczenia uzupełniającego lekiem z grupy antyestrogenów lub, gdy nastąpiła progresja choroby podczas podawania leku z grupy antyestrogenów. W skojarzeniu z palbocyklibem w leczeniu miejscowo zaawansowanego lub rozsianego raka piersi z obecnością receptorów hormonalnych (HR), bez obecności receptora ludzkiego naskórkowego czynnika wzrostu 2 (HER2) u kobiet, które wcześniej otrzymały leczenie hormonalne. U kobiet przed menopauzą i w okresie okołomenopauzalnym leczenie skojarzone z palbocyklibem należy stosować jednocześnie z agonistą gonadoliberyny - hormonu uwalniającego hormon luteinizujący (LHRH).

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Ciężkie zaburzenia czynności wątroby. Ciąża i okres karmienia piersią.

Ciąża i karmienie piersią

Preparat jest przeciwwskazany w ciąży i okresie karmienia piersią. Jeśli podczas stosowania fulwestrantu zostanie stwierdzona ciąża, pacjentkę należy niezwłocznie poinformować o potencjalnym ryzyku uszkodzenia płodu i poronienia. W przypadku konieczności rozpoczęcia leczenia fulwestrantem pacjentek karmiących piersią, należy przerwać karmienie piersią. Pacjentki w wieku rozrodczym powinny być poinformowane o konieczności stosowania skutecznych metod antykoncepcji w trakcie leczenia fulwestrantem i przez 2 lata po przyjęciu ostatniej dawki.

Dawkowanie

Domięśniowo. Dorosłe pacjentki (także w podeszłym wieku): zalecana dawka wynosi 500 mg w odstępach jednomiesięcznych, z dodatkową dawką 500 mg po upływie 2 tygodni od podania pierwszej dawki. Gdy fulwestrant stosuje się w skojarzeniu z palbocyklibem, należy zapoznać się z charakterystyką produktu leczniczego palbocyklibu. Przed rozpoczęciem leczenia skojarzonego fulwestrantem z palbocyklibem i przez cały czas jego trwania pacjentki w wieku przed- i okołomenopauzalnym powinny otrzymywać leczenie agonistami LHRH zgodnie z lokalnie przyjętą praktyką kliniczną. Szczególne grupy pacjentów. Nie ma konieczności zmiany dawki u pacjentek z łagodnymi i umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek (CCr ≥30 ml/min). Nie badano skuteczności i bezpieczeństwa stosowania u pacjentek z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (CCr <30 ml/min), dlatego zaleca się ostrożność podczas stosowania w tej grupie chorych. Nie ma konieczności zmiany dawki preparatu u pacjentek z łagodnymi i umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby. Jednakże, z powodu zwiększonej ekspozycji fulwestrant należy stosować z zachowaniem ostrożności. Nie ma danych dotyczących pacjentek z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. Fulwestrant nie jest zalecany do stosowania u dzieci i młodzieży, ponieważ nie ustalono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności w tej grupie pacjentów. Sposób podania. Fulwestrant należy podawać w dwóch kolejnych wstrzyknięciach po 5 ml, powoli domięśniowo (czas wstrzykiwania 1-2 minuty), każde w inny pośladek. Należy zachować ostrożność podczas podawania fulwestrantu w górno-boczną okolicę pośladka, ze względu na bliskość nerwu kulszowego.

Środki ostrożności

Fulwestrant należy stosować ostrożnie u pacjentek z łagodnymi i umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby, ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (CCr <30 ml/min), skazą krwotoczną, małopłytkowością lub u pacjentek stosujących leki przeciwzakrzepowe. U pacjentek z zaawansowanym rakiem piersi często występują zaburzenia zatorowo-zakrzepowe - należy wziąć to pod uwagę stosując fulwestrant u pacjentek z grupy ryzyka. W związku ze wstrzyknięciem fulwestrantu zgłaszano reakcje w miejscu wstrzyknięcia takie jak: rwa kulszowa, nerwoból, ból neuropatyczny i neuropatia obwodowa. Należy zachować ostrożność podczas podawania fulwestrantu w górno-boczną okolicę pośladka, ze względu na bliskość nerwu kulszowego. Nie ma danych dotyczących odległych skutków działania fulwestrantu na kości - w związku z mechanizmem działania fulwestrantu istnieje potencjalne ryzyko wystąpienia osteoporozy. Nie badano skuteczności i bezpieczeństwa stosowania fulwestrantu (podawanego w monoterapii lub w skojarzeniu z palbocyklibem) u pacjentek z masywnymi przerzutami do narządów miąższowych. Gdy fulwestrant jest stosowany w skojarzeniu z palbocyklibem, należy zapoznać się także z charakterystyką produktu leczniczego palbocyklibu. Każda amp.-strzyk. zawiera 474 mg etanolu, co odpowiada 94,8 mg/ml - mała ilość alkoholu w tym leku nie będzie powodowała zauważalnych skutków. Substancje pomocnicze. Lek zawiera 10% w/v etanolu (alkohol), do 1 g na dawkę, co odpowiada 20 ml piwa lub 8 ml wina. Może być szkodliwy dla osób uzależnionych od alkoholu. Należy to rozważyć podczas stosowania u kobiet w ciąży lub karmiących piersią i chorych z grup wysokiego ryzyka, takich jak pacjentki z chorobami wątroby lub padaczką. Preparat zawiera olej rycynowy, który może powodować ciężkie reakcje alergiczne. Lek zawiera 1 g alkoholu benzylowego, co odpowiada 100 mg/ml. Alkohol benzylowy może powodować reakcje alergiczne. Duże objętości należy podawać z ostrożnością i tylko w razie konieczności, zwłaszcza u kobiet w ciąży lub karmiących piersią i u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby, z powodu ryzyka kumulacji i toksyczności (kwasica metaboliczna).

Działania niepożądane

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Ciężkie działania niepożądane

W przypadku wystąpienia następujących działań niepożądanych należy niezwłocznie skontaktować się

z lekarzem:
- reakcje uczuleniowe (alergiczne), w tym obrzęki twarzy, warg, języka i (lub) gardła (działania
  niepożądane występujące często), które mogą być objawami reakcji anafilaktycznych;
- choroba zakrzepowa (zwiększone ryzyko tworzenia się zakrzepów) * (działanie niepożądane
  występujące często). Objawy mogą obejmować bolesność, głęboki ból i obrzęk w określonym
  obszarze (szczególnie w jednej nodze), duszność i ból w klatce piersiowej (jeśli zakrzep przemieści się
  do płuc).
- zapalenie wątroby (działanie niepożądane występujące niezbyt często). Objawy mogą obejmować
  nudności, biegunkę, żółtaczkę (żółte zabarwienie skóry lub oczu), ciemne zabarwienie moczu, jasne
  stolce, łatwe krwawienie, swędzenie lub dreszcze.
- niewydolność wątroby (działanie niepożądane występujące niezbyt często). Objawy mogą obejmować
  nudności, biegunkę, żółtaczkę (zażółcenie skóry lub białkówek oczu).

Inne działania niepożądane

Jeśli wystąpi którekolwiek z wymienionych poniżej działań niepożądanych należy powiadomić
lekarza, farmaceutę lub pielęgniarkę

Bardzo częste działania niepożądane (występujące u ponad 1 na 10 osób):
- objawy w miejscu podania leku, takie jak ból i (lub) stan zapalny;
- zmiany aktywności enzymów wątrobowych (w badaniach krwi)*;
- nudności;
- uczucie osłabienia, zmęczenie*;
- ból stawów i bóle mięśniowo-szkieletowe;
- uderzenia gorąca;
- wysypka.

Częste działania niepożądane (występujące rzadziej niż u 1 na 10 osób):
- bóle głowy;
- wymioty, biegunka lub utrata apetytu*;
- stany zapalne układu moczowego;
- bóle pleców*;
- zwiększone stężenie bilirubiny (barwnika wytwarzanego przez wątrobę);
- zmniejszenie liczby płytek krwi;
- krwawienie z pochwy;
- ból dolnej części pleców promieniujący do nogi (rwa kulszowa);
- nagłe osłabienie, drętwienie, mrowienie lub utrata możliwości poruszania nogą, zwłaszcza, jeśli
  występują tylko po jednej stronie ciała, nagłe trudności z chodzeniem lub utrzymaniem równowagi
  (neuropatia obwodowa).

Niezbyt częste działania niepożądane (występujące rzadziej niż u 1 na 100 osób)
- gęste, białawe upławy z pochwy i grzybica pochwy (zakażenie);
- zasinienie i krwawienie w miejscu wstrzyknięcia;
- wzrost aktywności gamma-glutamylotransferazy, enzymu wątrobowego oznaczanego w badaniach
  krwi;
- drętwienie, mrowienie i ból;
- reakcje anafilaktyczne.

*Obejmuje działania niepożądane, w przypadku których wpływ leku Fulvestrant SUN nie może zostać
oceniony z powodu istnienia choroby zasadniczej.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w
ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane można
zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych
Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C
02-222 Warszawa
Tel.: + 48 22 49 21 301
Faks: + 48 22 49 21 309
Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Interakcje

Badanie klinicznej interakcji z midazolamem (substratem CYP 3A4) wykazało, że fulwestrant nie hamuje CYP 3A4. Badanie klinicznej interakcji z ryfampicyną (induktor CYP 3A4) i ketokonazolem (inhibitor CYP 3A4), nie wykazało istotnej klinicznie zmiany klirensu fulwestrantu. Nie jest więc konieczne dostosowanie dawki u pacjentów otrzymujących fulwestrant i inhibitory lub induktory CYP 3A4.

Podmiot odpowiedzialny

Ranbaxy (Poland) Sp. z o.o. A SUN PHARMA company
ul. Idzikowskiego 16
00-710 Warszawa
22-642-07-75
[email protected]
www.sunpharma.com/poland

Zamienniki

8 zamienników

Dodaj do koszyka

Bergamota, Monakolina K i Polikosanol jako naturalne składniki wspierające prawidłowy metabolizm cholesterolu
Bergamota, Monakolina K i Polikosanol jako naturalne składniki wspierające prawidłowy metabolizm cholesterolu

Trawienie i wątroba

Bergamota, Monakolina K i Polikosanol jako naturalne składniki wspierające prawidłowy metabolizm cholesterolu

Zaburzenia lipidowe są głównym czynnikiem ryzyka chorób sercowo-naczyniowych. Mimo szeroko dostępnej edukacji zdrowotnej oraz różnorodności terapii obniżających poziom lipidów, skuteczność wykrywania i leczenia dyslipidemii w Polsce pozostaje niewystarczająca. Czy istnieją naturalne sposoby na walkę z dyslipidemią? W naszym artykule przyjrzymy się trzem roślinnym ekstraktom i ich oddziaływaniu na gospodarkę lipidową. Pierwszym z nich jest ekstrakt z bergamoty, drugim – monakolina K, pozyskiwana z czerwonego fermentowanego ryżu, a trzecim – wyciąg polikosanolowy, będący mieszaniną alkoholi alifatycznych pozyskiwanych z trzciny cukrowej. Zachęcamy do zapoznania się z naszym artykułem, aby dowiedzieć się, czy warto sięgać po te naturalne rozwiązania.

Czytaj dalej
Christina_368x307_LineRepair.jpg