Gadovist 1,0 604,72 mg/ml roztwór do wstrzykiwań

1 ml roztworu do wstrzykiwań zawiera 604,72 mg gadobutrolu (równoważnik 1,0 mmol gadobutrolu zawierający 157,25 mg gadolinu). Osmolalność w temp. 37st.C: 1603 mOsm/kg H₂0. Lepkość w temp. 37st.C: 4,96 mPa·s.

Gadobutrol

Paramagnetyczny środek kontrastowy do badań z zastosowaniem rezonansu magnetycznego. Wzmocnienie kontrastowe obrazu zależy od gadobutrolu, obojętnego (niejonowego) kompleksu składającego się z gadolinu (III) i makrocyklicznego ligandu kwasu dihydroksy-hydroksymetylopropylotetraazacyklododekanotrójctowego (butrolu). Podczas wykonywania sekwencji T1-zależnych z zastosowaniem protonowego rezonansu magnetycznego, wywołane przez jon gadolinu skrócenie czasu relaksacji spinowo-sieciowej (typu spin-siatka) wzbudzonych jąder atomowych prowadzi do zwiększenia intensywności sygnału, a co za tym idzie, do wzmocnienia kontrastu obrazu określonych tkanek. Z drugiej strony, w obrazach T2-zależnych, indukcja niehomogeniczności lokalnych pól magnetycznych przez wysoki moment magnetyczny gadolinu w dużych stężeniach (po podaniu dawki w bolusie), prowadzi do spadku intensywności sygnału. Gadobutrol prowadzi do skrócenia czasów relaksacji protonów w wodzie obecnej w tkankach. Gadobutrol zachowuje się w organizmie tak, jak każdy inny, wysoce hydrofilny, biologicznie obojętny związek wydalany za pośrednictwem nerek (np. mannitol lub inulina). Po podaniu dożylnym ulega szybkiej dystrybucji w przestrzeniach zewnątrzkomórkowych. Wiązanie z białkami jest pomijalnie małe. Gadobutrol nie jest związkiem metabolizowanym. Ulega usunięciu z osocza wykazując okres półtrwania równy 1,81 h (zakres: 1,33 –2,13 h);  jest wydalany przez nerki w postaci nie zmienionej, drogą filtracji kłębuszkowej. Ponad 50 % podanej dawki ulega wydaleniu z moczem w czasie 2 h po podaniu dożylnym. Gadobutrol ulega całkowitemu usunięciu z organizmu w czasie 24 h. Mniej niż 0,1% ulega wydalaniu z kałem.

Preparat przeznaczony wyłącznie do diagnostyki u osób dorosłych oraz dzieci i młodzieży w każdym wieku (w tym u noworodków donoszonych) w następujących wskazaniach: wzmocnienie kontrastowe w badaniu metodą rezonansu magnetycznego (ang. MRI) głowy i rdzenia kręgowego; wzmocnienie kontrastowe w badaniu (MRI) całego ciała, w tym głowy i szyi, klatki piersiowej, piersi, brzucha (trzustki, wątroby i śledziony), miednicy (gruczołu krokowego, pęcherza moczowego, macicy), przestrzeni zaotrzewnowej (nerek), kończyn i układu mięśniowo-szkieletowego; wzmocnienie kontrastowe w angiografii przy użyciu rezonansu magnetycznego (ang. CE-MRA); wzmocnienie kontrastowe w badaniu (MRI) w tym ocena perfuzji mięśnia sercowego w warunkach obciążenia farmakologicznego i ocena żywotności mięśnia sercowego („wzmocnienie opóźnione”). Preparat Gadovist ułatwia zobrazowanie zaburzeń w strukturze lub zmian i pomaga w różnicowaniu tkanki zdrowej i patologicznie zmienionej. Preparat należy stosować wyłącznie, jeśli informacje diagnostyczne są niezbędne i nie można ich uzyskać stosując obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego (MRI) bez wzmocnienia kontrastowego.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Dane dotyczące stosowania środków kontrastujących zawierających związki gadolinu, w tym gadobutrol u kobiet w ciąży są ograniczone. Gadolin może przenikać przez łożysko. Nie wiadomo, czy narażenie na gadolin wiąże się z niepożądanym działaniem na płód. Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję po wielokrotnym zastosowaniu dużych dawek. Preparatu nie należy stosować w okresie ciąży, jeśli stan kliniczny kobiety nie wskazuje na konieczność stosowania gadobutrolu. Preparaty zawierające gadolin przenikają w bardzo małych ilościach do mleka matki. W dawkach klinicznych nie należy spodziewać się wpływu na niemowlę ze względu na małą ilość wydalaną z mlekiem i słabe wchłanianie z jelita. Lekarz wraz z karmiącą matką powinni podjąć decyzję o kontynuowaniu karmienia piersią lub o jego przerwaniu na okres 24 h po podaniu środka kontrastowego. Płodność. Badania na zwierzętach nie wykazały negatywnego wpływu na płodność.

Dożylnie. Preparat powinien być podawany przez fachowych pracowników służby zdrowia z doświadczeniem w wykonywaniu badań metodą rezonansu magnetycznego (MRI). Po podaniu preparatu należy obserwować pacjenta przez co najmniej 30 min, ponieważ w tym okresie występuje większość działań niepożądanych. Należy stosować najmniejszą dawkę zapewniającą wzmocnienie kontrastowe wystarczające dla celów diagnostycznych. Dawkę należy obliczyć w oparciu o masę ciała pacjenta i nie należy jej przekraczać. Dorośli. Dawka zależy od wskazania. Pojedyncze wstrzyknięcie preparatu 0,1 mmol/kg mc. jest zasadniczo wystarczające. Całkowita, maksymalna dawka to 0,3 mmol/kg mc. Badanie OUN. Zazwyczaj wystarczającą dawką jest 0,1 mmol/kg mc. Odpowiada to 0,1 ml/kg mc. roztworu o stężeniu 1,0 M. Jeśli pomimo ujemnego wyniku badania MRI nadal istnieje istotne kliniczne podejrzenie obecności zmiany chorobowej lub jeśli uzyskanie dokładniejszych informacji może wpłynąć na leczenie chorego, można wykonać drugie wstrzyknięcie preparatu wyrównując dawkę do dawki maksymalnej czyli 0,2 ml/kg mc. w ciągu 30 min od pierwszego podania. W badaniach obrazowych OUN minimalna dawka, którą można podawać to 0,075 mmol gadobutrolu na kg mc. (co odpowiada 0,075 ml preparatu na kg mc.). Badanie metodą MRI całego ciała (z wyjątkiem CE-MRA). W celu postawienia diagnozy, zazwyczaj wystarczającą dawką jest 0,1 ml/kg mc. Badanie angiograficzne. Przy obrazowaniu 1 pola widzenia: 7,5 ml roztworu dla masy ciała <75 kg oraz 10 ml dla masy ciała ≥75 kg; przy obrazowaniu więcej niż 1 pola widzenia: 15 ml roztworu dla masy ciała <75 kg oraz 20 ml dla masy ciała ≥75 kg. Dzieci i młodzież. U dzieci w każdym wieku (w tym u noworodków donoszonych) zalecana dawka wynosi 0,1 mmol/kg mc. we wszystkich wskazaniach. Szczególne grupy pacjentów. Gadobutrol można stosować u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (GFR <30 ml/min/1,73 m²) oraz u pacjentów w okołooperacyjnym okresie przeszczepienia wątroby jedynie po starannej ocenie stosunku korzyści do ryzyka oraz jeśli informacja diagnostyczna jest niezbędna i nie można jej uzyskać w badaniu metodą MRI bez wzmocnienia środkiem kontrastowym. Jeśli użycie preparatu jest konieczne, nie należy stosować dawki większej niż 0,1 mmol/kg mc. Nie należy stosować więcej niż jednej dawki podczas obrazowania. Ze względu na brak danych dotyczących podawań wielokrotnych, wstrzyknięć nie należy powtarzać, chyba że przerwy pomiędzy wstrzyknięciami wynoszą co najmniej 7 dni. Dotyczy to również noworodków do 4 tyg. życia oraz  niemowląt do 1. rż. ze względu na niedojrzałą funkcję nerek; gadobutrol należy stosować tylko po starannym rozważeniu, w dawce nie większej niż 0,1 mmol/kg mc. U pacjentów w podeszłym wieku dostosowanie dawkowania nie jest uważane za konieczne; należy zachować ostrożność. Sposób podania. Wymaganą dawkę należy podawać w pojedynczym szybkim wstrzyknięciu dożylnym. Badanie MRI z zastosowaniem środka kontrastowego można rozpocząć bezpośrednio po wstrzyknięciu (lub krótko po wstrzyknięciu, w zależności od zastosowanych sekwencji impulsów i protokołu badania) ze względu na szybkie wystąpienie efektu wzmocnienia pokontrastowego. Optymalne działanie środka kontrastowego występuje w trakcie pierwszego przejścia tętniczego w przypadku badania angiograficznego (CE-MRA) i w ciągu ok. 15 min po wstrzyknięciu preparatu w przypadku oceny OUN (czas zależy od rodzaju zmiany chorobowej i rodzaju tkanki). Do badań ze wzmocnieniem kontrastowym szczególnie przydatne jest wykonanie skanów w sekwencji T1-zależnej.

Nie podawać gadobutrolu dokanałowo. Po podaniu dokanałowym notowano przypadki poważnych, zagrażających życiu i zakończonych zgonem reakcji, głównie neurologicznych (np. śpiączka, encefalopatia, drgawki). Podczas stosowania leku obowiązują standardowe wymagania dotyczące bezpieczeństwa prowadzenia badań metodą rezonansu magnetycznego, zwłaszcza dotyczące wykluczenia materiałów ferromagnetycznych. Wstrzykiwanie preparatu do żył o małym świetle niesie ryzyko wystąpienia działań niepożądanych, takich jak zaczerwienienie i obrzęk. Tak jak w przypadku innych środków kontrastowych, stosowanie gadobutrolu może być związane z reakcjami anafilaktoidalnymi/nadwrażliwości lub innymi reakcjami idiosynkratycznymi (np. zespół ostrej niewydolności oddechowej/obrzęk płuc jako reakcja nadwrażliwości lub o innym podłożu), charakteryzującymi się objawami ze strony układu krążenia, oddechowego lub objawami skórnymi, do ciężkich reakcji, w tym wstrząsu. Ogólnie, pacjenci z chorobami układu krążenia są bardziej podatni na wystąpienie poważnych objawów, nawet zgonu w wyniku ciężkich reakcji nadwrażliwości. Ryzyko wystąpienia reakcji nadwrażliwości może się zwiększyć w przypadku: występujących w przeszłości reakcji na środki kontrastowe, astmy oskrzelowej i /lub chorób alergicznych w wywiadzie. U pacjentów ze skłonnością do alergii decyzja o zastosowaniu preparatu musi zostać podjęta po szczególnie uważnej ocenie stosunku korzyści do ryzyka. Większość reakcji występuje w ciągu 30 min od podania kontrastu. Dlatego zalecane jest obserwowanie pacjenta po wykonaniu badania. Konieczne jest zapewnienie dostępu do preparatów stosowanych w leczeniu nadwrażliwości lub innych reakcji idiosynkrazji, a także przygotowanie do podjęcia natychmiastowych działań doraźnych, w tym odpowiedniej aparatury. Rzadko obserwowano reakcje opóźnione (po upływie godzin do kilku dni). Przed podaniem gadobutrolu zalecane jest wykonanie wszystkim pacjentów badań laboratoryjnych dotyczących zaburzeń czynności nerek. Zgłaszano przypadki nerkopochodnego zwłóknienia układowego (NSF) związanego ze stosowaniem niektórych preparatów zawierających gadolin u pacjentów, u których występuje ostre lub przewlekłe ciężkie zaburzenie czynności nerek (GFR <30 ml/min/1,73m². Pacjenci poddani zabiegowi przeszczepienia wątroby są szczególnie narażeni, ponieważ ryzyko wystąpienia ostrej niewydolności nerek w tej grupie pacjentów jest duże. Ze względu na możliwość wystąpienia NSF podczas stosowania gadobutrolu, preparat można stosować u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek oraz u pacjentów w okołooperacyjnym okresie przeszczepienia wątroby jedynie po starannej ocenie stosunku korzyści do ryzyka oraz jeśli informacja diagnostyczna jest niezbędna i nie można jej uzyskać w badaniu metodą MRI bez wzmocnienia środkiem kontrastowym. Hemodializa zaraz po podaniu preparatu może ułatwić jego usunięcie z organizmu. Brak dowodów uzasadniających rozpoczęcie hemodializy w celu zapobiegania lub leczenia nerkopochodnego zwłóknienia układowego (NSF) u pacjentów niepoddawanych jeszcze hemodializie. Noworodki i niemowlęta. Ze względu na niedojrzałą funkcję nerek u noworodków do 4 tygodnia życia oraz u niemowląt do 1. roku życia, preparat należy stosować tylko po starannym rozważeniu. Ponieważ klirens nerkowy gadobutrolu może ulec zmniejszeniu u pacjentów w podeszłym wieku, szczególnie ważne jest obserwowanie pacjentów w wieku ≥65 lat w zakresie zaburzeń czynności nerek. Drgawki. Podobnie jak w przypadku innych preparatów zawierających gadolin, u chorych z niskim progiem drgawkowym konieczne jest zachowanie szczególnych środków ostrożności. Analiza przeprowadzona przez Europejską Agencję Leków (EMA) potwierdziła, że po stosowaniu gadolinowych środków kontrastowych, w tkankach  mózgu gromadzą się niewielkie ilości gadolinu; stwierdzono przy tym, że większa ilość gadolinu  gromadzi się w mózgu w przypadku stosowania liniowych środków gadolinowych niż środków o budowie  pierścieniowej (makrocyklicznej). Do chwili obecnej nie ma dowodów na to, że gromadzenie się w mózgu gadolinu pochodzącego z któregokolwiek preparatu jest szkodliwe dla pacjentów. Gadobutrol jest pierścieniowym środkiem gadolinowym. Preparat zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) na dawkę (obliczonej na podstawie średniej ilości podawanej osobie o masie ciała 70 kg), to znaczy, że uznaje się go za „wolny od sodu”.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, Gadovist 1,0 może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one
wystąpią. Większość tych reakcji występuje w ciągu pół godziny po podaniu leku Gadovist 1,0.
W rzadkich przypadkach obserwowano opóźnione reakcje alergiczne lub inne rodzaje reakcji
niepożądanych, występujące w ciągu kilku godzin do kilku dni po podaniu leku Gadovist 1,0. Jeśli tak
się stanie, natychmiast powiadom o tym lekarza lub radiologa.

Większość działań niepożądanych ma nasilenie od łagodnego do umiarkowanego. Najczęściej
obserwowanymi działaniami niepożądanymi u pacjentów otrzymujących lek Gadovist 1,0 (mogącymi
wystąpić u 5 lub więcej przypadków na 1 000 pacjentów) są: ból głowy, nudności (uczucie mdłości)
i zawroty głowy.

Najcięższymi działaniami niepożądanymi (w niektórych przypadkach zagrażającymi życiu lub
śmiertelnymi) są: zatrzymanie akcji serca (serce przestaje bić), ciężka choroba płuc (zespół ostrej
niewydolności oddechowej) / płyn w płucach (obrzęk płuc) i ciężkie reakcje o typie alergii
(rzekomoanafilaktyczne) (w tym zatrzymanie oddechu i wstrząs rzekomoanafilaktyczny.
Ponadto, obserwowano działania niepożądane (w niektórych przypadkach zagrażające życiu lub
śmiertelne): duszność (spłycenie oddechu) i utratę przytomności (omdlenie).

Rzadko mogą wystąpić przypadki reakcji typu alergicznego, w tym ciężkie reakcje, które mogą
wymagać interwencji medycznej.

Pacjent powinien natychmiast poinformować personel pracowni rezonansu magnetycznego, jeśli
wystąpią:
- obrzęk twarzy, ust, języka lub gardła,
- kaszel i kichanie,
- trudności w oddychaniu,
- swędzenie,
- katar,
- pokrzywka (szczególny rodzaj wysypki).

Powyższe objawy mogą być pierwszymi sygnałami wystąpienia ciężkiej reakcji, co oznacza, że może
być konieczne przerwanie badania i zastosowanie odpowiedniego leczenia.

Najczęściej obserwowanymi działaniami niepożądanymi (mogą wystąpić u 5 lub więcej na 1000
osób) są: ból głowy, nudności, zawroty głowy.

Większość działań niepożądanych ma przebieg łagodny do umiarkowanego.

Poniżej wymieniono możliwe działania niepożądane, zaobserwowane w trakcie prowadzenia
badań klinicznych, przed dopuszczeniem leku do obrotu, według częstości ich występowania.

Często (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 10 osób):
- ból głowy
- nudności (uczucie mdłości)

Niezbyt często (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 100 osób):
- reakcje typu alergicznego (nadwrażliwość, reakcja rzekomoanafilaktyczna), np.:
- niedociśnienie (niskie ciśnienie krwi)
- pokrzywka
- obrzęk twarzy (opuchnięcie twarzy)
- obrzęk powiek (opuchnięcie powiek)
- zaczerwienienie

Częstość występowania następujących reakcji o typie alergii jest nieznana:
- wstrząs rzekomoanafilaktyczny (ciężka reakcja typu alergicznego)
- załamanie krążenia (wstrząs)
- zatrzymanie czynności oddechowej (zatrzymanie oddechu)
- skurcz oskrzeli (trudności w oddychaniu)
- sinica (niebieskie zabarwienie ust)
- obrzęk jamy ustnej i gardła (opuchnięcie jamy ustnej i gardła)
- obrzęk krtani (opuchnięcie krtani)
- wzrost ciśnienia krwi
- ból w klatce piersiowej
- obrzęk naczynioruchowy (np. opuchnięcie twarzy, gardła, ust, warg i [lub] języka)
- zapalenie spojówek
- nadmierne pocenie się (zwiększona potliwość)
- kaszel
- kichanie
- uczucie palenia
- bladość (blada skóra)
- zawroty głowy, zaburzenia smaku (zakłócenia zmysłu smaku), parestezje (mrowienie i
  drętwienie)
- duszność (spłycenie oddechu)
- wymioty
- rumień (zaczerwienienie skóry)
- świąd (w tym świąd uogólniony) (swędzenie)
- wysypka (w tym wysypka uogólniona, wysypka plamkowa [małe, płaskie czerwone plamki],
  wysypka grudkowa [małe, wystające, ograniczone zmiany], rumień ze świądem [swędząca
  wysypka])
- różne rodzaje reakcji w miejscu wstrzyknięcia (np. wyciek przez otaczające tkanki, uczucie
  palenia, uczucie zimna, uczucie ciepła, zaczerwienienie, świąd, ból lub siniak)
- uczucie gorąca

Rzadko (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 1000 osób):
- utrata przytomności (zasłabnięcie)
- drgawki
- omamy węchowe (zaburzony zmysł powonienia)
- tachykardia (szybkie bicie serca)
- palpitacje (kołatanie serca)
- suchość w jamie ustnej
- złe samopoczucie
- uczucie zimna

Działania niepożądane zgłaszane po dopuszczeniu do obrotu leku Gadovist 1,0

Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych):
- zatrzymanie akcji serca (serce przestaje bić)
- ciężka choroba płuc (zespół ostrej niewydolności oddechowej)
- płyn w płucach (obrzęk płuc)
- zgłaszano przypadki nerkopochodnego zwłóknienia układowego (choroby związanej ze
  stwardnieniem skóry, która może także obejmować tkanki miękkie i narządy wewnętrzne), z
  których większość wystąpiła u pacjentów, którzy otrzymywali Gadovist 1,0 w połączeniu z
  innymi lekami zawierającymi gadolin.

Po podaniu leku Gadovist 1,0 obserwowano zmiany w badaniach krwi w funkcji nerek (np.
zwiększenie stężenia kreatyniny w surowicy).

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub pielęgniarce. Działania niepożądane można
zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów
Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów
Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C,
02-222 Warszawa,
tel.: + 48 22 49 21 301,
faks: + 48 22 49 21 309,
strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Nie przeprowadzono badań dotyczących interakcji.

Bayer Sp. z o.o.
al. Jerozolimskie 158
02-326 Warszawa
22-572-35-00
[email protected]
www.bayer.com/pl/pl/poland-home