Galafold 123 mg kapsułki twarde

1 kaps. zawiera 123 mg migalastatu (w postaci chlorowodorku).

Choroba Fabry`ego jest postępującą chorobą spichrzeniową związaną z chromosomem X, występującą u mężczyzn i kobiet. Mutacje w genie GLA powodujące chorobę Fabry`ego skutkują niedoborem enzymu lizosomalnego α-galaktozydazy A (α-Gal A), który jest wymagany do metabolizmu substratu glikosfingolipidów (np. GL-3, lizo-Gb₃). Migalastat jest farmakologicznym szaperonem czyli molekułą opiekuńczą, którego struktura umożliwia selektywne i odwracalne wiązanie z wysokim powinowactwem z miejscami aktywnymi niektórych zmutowanych form α-Gal A, których genotypy określa się jako mutacje wrażliwe. Wiązanie migalastatu powoduje stabilizację tych zmutowanych form α-Gal A w ergastoplazmie i przyspiesza ich odpowiednie kierowanie do lizosomów. Po ich przejściu do lizosomów, dysocjacja migalastatu przywraca aktywność α-Gal A, prowadząc do katabolizmu GL-3 i powiązanych substratów. Po podaniu jednorazowej dawki doustnej roztworu chlorowodorku migalastatu wynoszącej 150 mg czas do osiągnięcia najwyższego stężenia w osoczu wynosił około 3 h. Ekspozycja osoczowa na migalastat (AUC_0-∞) i C_max wykazywała u osób dorosłych proporcjonalny do dawki wzrost przy dawkach doustnych migalastatu chlorowodorku wynoszących od 50 mg do 1250 mg. Na podstawie danych in vivo, migalastat jest substratem UGT, będącym mniej istotną drogą eliminacji. Migalastat wydalany jest z moczem (ok. 77%) i z kałem (ok. 20%).

Długotrwałe leczenie osób dorosłych i młodzieży w wieku 12 lat i powyżej z potwierdzonym rozpoznaniem choroby Fabry`ego (niedobór α-galaktozydazy A) z wrażliwą mutacją.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Dane dotyczące stosowania u kobiet w okresie ciąży są ograniczone. U królików obserwowano toksyczność rozwojową jedynie w dawkach toksycznych dla matki. Nie zaleca się stosowania w okresie ciąży oraz u kobiet w wieku rozrodczym, które nie stosują antykoncepcji. Nie wiadomo, czy lek przenika do mleka ludzkiego. Należy podjąć decyzję, czy przerwać karmienie piersią, czy przerwać leczenie migalastatem, biorąc pod uwagę korzyści z karmienia piersią dla dziecka i korzyści z leczenia dla matki. Nie badano wpływu na płodność u ludzi. Przemijająca i całkowicie odwracalna niepłodność u samców szczurów była związana z leczeniem migalastatem we wszystkich ocenianych dawkach. Pełną odwracalność obserwowano po 4 tyg. od odstawienia leczenia. Podobne obserwacje odnotowano w badaniach przedklinicznych po leczeniu innymi iminocukrami. Migalastat nie wpływał na płodność u samic szczurów.

Doustnie. Leczenie powinno być rozpoczynane i nadzorowane przez lekarza specjalistę posiadającego doświadczenie w zakresie diagnostyki i leczenia choroby Fabry`ego. Lek nie jest przeznaczony do jednoczesnego stosowania z enzymatyczną terapią zastępczą. Dorośli: 1 kaps. przyjmowana co drugi dzień o tej samej porze. Młodzież w wieku ≥12 do <18 lat o masie ciała ≥45 kg: 1 kaps. przyjmowana co drugi dzień o tej samej porze. Pominięcie dawki. Leku nie należy przyjmować w ciągu 2 kolejnych dni. W przypadku całkowitego pominięcia dawki w ciągu dnia należy przyjąć pominiętą dawkę tylko w przypadku, gdy nastąpi to w ciągu 12 h od normalnej godziny przyjęcia dawki. Jeśli upłynęło ponad 12 h, należy wznowić przyjmowanie leku w dniu i porze przyjęcia kolejnej dawki przestrzegając harmonogramu przewidującego dawkowanie co drugi dzień. Szczególne grupy pacjentów. Nie jest wymagana modyfikacja dawki zależnie od wieku. Nie zaleca się stosowania u pacjentów, u których szacowana wartość GFR wynosi poniżej 30 ml/min/1,73 m². Nie jest wymagana modyfikacja dawki leku u pacjentów z zaburzeniem czynności wątroby. Nie określono dotychczas bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności leku u dzieci w wieku poniżej 12 lat - dane nie są dostępne. Sposób podania. Wchłanianie leku ulega zmniejszeniu o 40%, gdy jest on podawany z pokarmem i o 60%, gdy jest przyjmowany z kawą. W związku z tym nie należy spożywać pokarmu ani kofeiny w ciągu co najmniej 2 h przed przyjęciem i 2 h po przyjęciu leku. Należy pozostać na czczo przez co najmniej 4 h. W tym 4-godzinnym okresie pozostawania na czczo można spożywać wodę (bez dodatków, smakową, słodzoną), soki owocowe bez miąższu i napoje gazowane niezawierające kofeiny. Dla zapewnienia optymalnych korzyści dla pacjenta lek należy przyjmować co drugi dzień o tej samej porze dnia. Kapsułki należy połykać w całości. Kapsułek nie należy kroić, rozgniatać ani rozgryzać.

Kapsułki zawierające 123 mg migalastatu nie są przeznaczone dla dzieci (≥12 lat) o masie ciała poniżej 45 kg. Zalecane jest okresowe monitorowanie czynności nerek, parametrów echokardiograficznych i markerów biochemicznych (co 6 mies.) u pacjentów, u których wdrożono leczenie migalastatem lub zmieniono leczenie na migalastat. W przypadku znaczącego pogorszenia klinicznego należy rozważyć dodatkową ocenę kliniczną lub przerwanie leczenia preparatem. Lek nie jest wskazany do stosowania u pacjentów z niewrażliwymi mutacjami. U pacjentów nie obserwowano zmniejszenia białkomoczu. Lek nie jest wskazany do stosowania u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek, którą zdefiniowano jako szacowaną wartość GFR poniżej 30 ml/min/1,73 m². Ograniczone dane wskazują, że jednoczesne podawanie pojedynczej dawki migalastatu i standardowej enzymatycznej terapii zastępczej w postaci wlewu powoduje zwiększenie ekspozycji na agalzydazę wynoszące do 5 razy. Badanie wykazało również, że agalzydaza nie ma wpływu na farmakokinetykę migalastatu. Preparat nie jest przeznaczony do jednoczesnego stosowania z enzymatyczną terapią zastępczą.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Bardzo częste (mogą dotyczyć więcej niż 1 osoby na 10 ):
• Ból głowy

Częste (mogą dotyczyć maksymalnie 1 osoby na 10):
• Kołatania serca
• Uczucie wirowania (zawroty głowy)
• Biegunka
• Nudności (mdłości)
• Ból brzucha
• Zaparcia
• Suchość w ustach
• Nagłe parcie na stolec
• Niestrawność
• Uczucie zmęczenia
• Podwyższony poziom fosfokinazy kreatynowej w badaniach krwi
• Zwiększenie masy ciała
• Skurcze mięśni
• Bóle mięśniowe
• Sztywność karku (kręcz szyi)
• Mrowienie w kończynach (parestezja)
• Zawroty głowy
• Osłabienie dotyku lub czucia (niedoczulica)
• Depresja
• Białko w moczu (białkomocz)
• Duszność
• Krwawienia z nosa
• Wysypka
• Utrzymujące się swędzenie (świąd)
• Ból

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane
niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania
niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do krajowego systemu zgłaszania zgodnie z listą w załączniku V.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Na podstawie danych in vitro migalastat nie jest induktorem CYP1A2, 2B6 i 3A4. Ponadto migalastat nie jest inhibitorem ani substratem CYP1A2, 2A6, 2B6, 2C8, 2C9, 2C19, 2D6, 2E1 i 3A4/5. Migalastat nie jest substratem dla MDR1 ani BCRP, ani nie jest inhibitorem ludzkich transporterów pompy lekowej BCRP, MDR1 i BSEP. Ponadto migalastat nie jest substratem dla MATE1, MATE2-K, OAT1, OAT3 ani OCT2, ani nie jest inhibitorem ludzkich transporterów wychwytu OATP1B1, OATP1B3, OAT1, OAT3, OCT1, OCT2, MATE1 i MATE2-K. Jednoczesne podawanie migalastatu z kofeiną obniża ogólnoustrojową ekspozycję na migalastat (AUC i C_max), co może zmniejszyć skuteczność leku. Należy unikać jednoczesnego podawania preparatu z kofeiną przez co najmniej 2 h przed przyjęciem i 2 h po przyjęciu leku.

Amicus Therapeutics