Gemipar 500 500 mg czopki doodbytnicze

1 czopek zawiera 50 mg, 125 mg lub 500 mg paracetamolu.

Paracetamol to lek o działaniu przeciwbólowym i przeciwgorączkowym. Hamuje syntezę prostaglandyn w ośrodkowym układzie nerwowym poprzez hamowanie cyklooksygenazy kwasu arachidonowego. Zmniejszenie stężenia prostaglandyn w podwzgórzu jest odpowiedzialne za działanie przeciwgorączkowe paracetamolu. Paracetamol nie hamuje syntezy prostaglandyn w tkankach obwodowych. Czas działania przeciwbólowego wynosi 4-6 h, a działania przeciwgorączkowego 6-8 h. Paracetamol dobrze wchłania się po podaniu doodbytniczym. Stopień wiązania z białkami osocza wynosi ok. 25-28 %. T_0,5 w fazie eliminacji u dorosłych wynosi ok. 3-4 h, u dzieci waha się w granicach 1,4-4,5 h. Paracetamol metabolizowany jest w wątrobie, 90% przyjętej dawki wydalane jest z moczem w postaci glukuronidów i siarczanów, 5% w postaci niezmienionej, pozostałe 5% metabolizowane jest w wątrobie, głównie przez CYP2E1 do reaktywnego metabolitu działającego hepatotoksycznie, N-acetylobenzochinoiminy (NAPQI). NAPQI podlega reakcji sprzęgania z glutationem lub innymi substancjami zawierającymi grupę tiolową substancjami z wytworzeniem kwasu merkapturowego rozpuszczalnego w wodzie, tym samym łatwo wydalanego.

Krótkotrwałe leczenie bólu o małym i umiarkowanym nasileniu. Czopki 50 mg: ból związany z ząbkowaniem; gorączka, np. w przebiegu chorób wieku dziecięcego u pacjentów, którzy nie mogą przyjmować paracetamolu doustnie np. z powodu nudności lub wymiotów; czopki 125 mg i 500 mg: bóle głowy, zębów, bóle mięśniowe, stawowe i kostne, bóle po zabiegach chirurgicznych i stomatologicznych; gorączka, np. w przebiegu przeziębienia lub grypy u pacjentów, którzy nie mogą przyjmować paracetamolu doustnie np. z powodu nudności lub wymiotów.

Nadwrażliwość na składniki preparatu. Ciężka niewydolność nerek. Wrodzony niedobór dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej i reduktazy methemoglobinowej. Ciężka niewydolność wątroby. Choroba alkoholowa. I trymestr ciąży.

Nie należy stosować w I trymestrze ciąży. Paracetamol może być stosowany w II i III trymestrze ciąży oraz w okresie karmienia piersią w przypadku zdecydowanej konieczności.

Doodbytniczo. Czopki 50 mg oraz 125 mg: dawkę ustala się wg mc. dziecka (przeciętnie jednorazowo 10-15 mg/kg mc.). Czopki 50 mg: niemowlęta 3-6 mies. - 1 czopek jednorazowo, 7-12 mies. - 1-2 czopki jednorazowo. Czopki 125 mg: dzieci 1-3 lat - 1 czopek jednorazowo, 4-6 lat - 1-2 czopki jednorazowo. Czopki 500 mg: dorośli i młodzież w wieku powyżej 12 lat - l czopek jednorazowo.
W razie potrzeby, dawkę można powtarzać co 4 h, nie częściej niż 4 razy na dobę.

Podczas stosowania należy sprawdzić czy inne przyjmowane leki nie zawierają paracetamolu. Należy stosować ostrożnie u pacjentów w podeszłym wieku, u osób z niewydolnością wątroby lub nerek. Podczas stosowania paracetamolu nie należy spożywać alkoholu ze względu na ryzyko ciężkiego uszkodzenia wątroby. Szczególne ryzyko uszkodzenia wątroby istnieje u osób głodzonych i regularnie pijących alkohol.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, GEMIPAR 500 może powodować działania niepożądane, chociaż nie u
każdego one wystąpią.

Rzadko
- Reakcje nadwrażliwości: zaczerwienienie skóry, wysypka, obrzęk naczynioruchowy,
  duszność, napady astmy oskrzelowej, obniżenie ciśnienia tętniczego aż do objawów wstrząsu.
- zaburzenia żołądka i jelit: nudności, wymioty
- zaburzenia wątroby - objawy uszkodzenia wątroby.
- zaburzenia nerek i dróg moczowych: kolka nerkowa, martwica brodawek nerkowych, ostra
  niewydolność nerek.

Bardzo rzadko.
- zaburzenia krwi: granulocytopenia (zmniejszenie liczby granulocytów we krwi),
agranulocytoza (brak granulocytów we krwi), małopłytkowość (zmniejszenie liczby płytek
krwi).

U niektórych osób w czasie stosowania leku GEMIPAR 500 mogą wystąpić inne działania
niepożądane. W przypadku wystąpienia innych objawów niepożądanych, niewymienionych w
tej ulotce, należy poinformować o nich lekarza.

Paracetamol nasila działanie doustnych leków przeciwzakrzepowych z grupy kumaryny, wydłużając czas krwawienia i zwiększając ryzyko krwotoków. Stosowanie paracetamolu jednocześnie z zydowudyną może nasilać toksyczne działanie zydowudyny na szpik kostny. Równoczesne stosowanie paracetamolu i leków zwiększających metabolizm wątrobowy, np. ryfampicyny, leków przeciwpadaczkowych, barbituranów zwiększa ryzyko uszkodzenia wątroby, nawet w przypadku stosowania zalecanych dawek paracetamolu. Paracetamol wydłuża okres półtrwania chloramfenikolu i w przypadku wielokrotnego stosowania nasila jego toksyczność. Jednoczesne podawanie paracetamolu i niesteroidowych leków przeciwzapalnych, zwiększa ryzyko wystąpienia zaburzeń czynności nerek. Stosowanie paracetamolu z inhibitorami MAO może wywołać stany pobudzenia i wysoką gorączkę. Metoklopramid przyspiesza, a leki cholinolityczne opóźniają wchłanianie paracetamolu z przewodu pokarmowego. Spożywanie alkoholu podczas leczenia paracetamolem może prowadzić do niewydolności wątroby, spowodowanej martwicą komórek wątrobowych. Stosowanie paracetamolu może być przyczyną fałszywych wyników niektórych badań laboratoryjnych (np. oznaczania stężenia glukozy).

Biofaktor Sp. z o.o.
ul. Czysta 4
96-100 Skierniewice
46-832-45-40
[email protected]
www2.biofaktor.pl