Gemsol 40 mg/ml konc. do sporządzenia roztworu do infuzji

1 ml koncentratu do sporządzania roztworu do infuzji zawiera 40 mg gemcytabiny (w postaci chlorowodorku gemcytabiny).

Cytostatyk z grupy antymetabolitów pirymidyny. Gemcytabina (dFdC) jest przekształcana wewnątrzkomórkowo przez kinazy nukleozydowe do aktywnych nukleozydów: difosforanu (dFdCDP) i trifosforanu (dFdCTP). Cytotoksyczne działanie leku wiąże się z zahamowaniem syntezy DNA przez oba metabolity i jest swoiste dla cyklu komórkowego (faza S). Włączenie gemcytabiny do nici DNA kończy replikację DNA, prowadząc do zaprogramowanej śmierci komórki. Po podaniu dożylnym gemcytabina metabolizowana jest w wątrobie, nerkach, krwi i innych tkankach przez aminazę cytydyny. Głównym metabolitem jest nieaktywna 2`-deoksy-2`,2`-difluorourydyna (dFdU) - występuje w osoczu i w moczu. Metabolity wewnątrzkomórkowe (aktywne difosforan i trifosforan gemcytabiny, nieaktywny monofosforan) nie występują w osoczu i w moczu. Wydalanie zachodzi z moczem, głównie w postaci dFdU, w 10% w postaci niezmienionej. T_0,5 zależy od wieku i płci pacjenta, zwykle wynosi 42-94 min. Podawana raz na tydz. gemcytabina nie ulega kumulacji. Lek prawie nie wiąże się z białkami osocza.

Leczenie (w skojarzeniu z cisplatyną) pacjentów z rakiem pęcherza moczowego miejscowo zaawansowanym lub z przerzutami. Leczenie pacjentów z gruczolakorakiem trzustki miejscowo zaawansowanym lub z przerzutami. Leczenie pierwszego rzutu (w skojarzeniu z cisplatyną) pacjentów z niedrobnokomórkowym rakiem płuca w stadium miejscowo zaawansowanym lub z przerzutami; stosowanie gemcytabiny w monoterapii można rozważać u pacjentów w podeszłym wieku lub pacjentów w stanie sprawności stopnia 2. Leczenie (w skojarzeniu z karboplatyną) pacjentek z nabłonkowym rakiem jajnika w stadium miejscowo zaawansowanym lub z przerzutami, po niepowodzeniu chemioterapii I rzutu opartej na związkach platyny i co najmniej 6-miesięcznym okresie bez nawrotu. Leczenie (w skojarzeniu z paklitakselem) pacjentów z nawrotem miejscowym raka piersi niekwalifikującym się do leczenia operacyjnego lub z przerzutami, u których wystąpił nawrót po uzupełniającej/neoadiuwantowej chemioterapii obejmującej antracykliny, lub w przypadku przeciwwskazań do ich stosowania.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancje pomocniczą. Okres karmienia piersią.

Nie należy stosować gemcytabiny w ciąży, jeśli nie jest to bezwzględnie konieczne. Podczas leczenia gemcytabiną kobiety nie powinny zachodzić w ciążę. Ze względu na potencjalne działanie genotoksyczne gemcytabiny, kobiety zdolne do zajścia w ciążę muszą stosować skuteczne metody antykoncepcji podczas leczenia gemcytabiną i przez 6 miesięcy po jego zakończeniu. Należy zalecić pacjentkom, aby w przypadku zajścia w ciążę natychmiast poinformowały o tym lekarza prowadzącego. Nie ma odpowiednich danych dotyczących stosowania gemcytabiny u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję. Nie wiadomo czy gemcytabina przenika do mleka ludzkiego. Karmienie piersią jest przeciwwskazane podczas leczenia gemcytabiną. W badaniach oceniających wpływ na płodność, gemcytabina powodowała zaburzenia spermatogenezy u samców myszy. Dlatego mężczyźni nie powinni starać się o dziecko podczas leczenia gemcytabiną i przez okres do 3. miesięcy po zakończeniu leczenia. Mężczyznom należy zalecić stosowanie skutecznych metod antykoncepcji. Ze względu na możliwość wywołania przez gemcytabinę bezpłodności zaleca się, by przed rozpoczęciem leczenia mężczyźni zwrócili się o poradę do ośrodka specjalizującego się w zamrażaniu nasienia.

Dożylnie. Dorośli. Leczenie powinno być prowadzone przez lekarza doświadczonego w stosowaniu chemioterapii. Rak pęcherza moczowego (leczenie skojarzone): gemcytabina w dawce 1000 mg/m² pc., we wlewie dożylnym w ciągu 30 minut w 1., 8. i 15. dniu 28-dniowego cyklu leczenia, w skojarzeniu z cisplatyną (70 mg/m² pc.) podawaną w 1. dniu cyklu po wlewie gemcytabiny lub w 2. dniu 28-dniowego cyklu. 4-tygodniowy cykl leczenia może być następnie powtarzany. W zależności od stopnia toksyczności odczuwanej przez pacjenta można zastosować zmniejszenie dawkowania w każdym cyklu lub podczas trwania cyklu. Rak trzustki (monoterapia): 1000 mg/m² pc. we wlewie dożylnym w ciągu 30 min raz w tygodniu przez 7 kolejnych tygodni, po czym następuje tygodniowa przerwa w leczeniu. W kolejnych cyklach leczenia gemcytabinę podaje się raz w tygodniu przez 3 tygodnie, po czym następuje tygodniowa przerwa w leczeniu. W zależności od stopnia toksyczności odczuwanej przez pacjenta można zastosować zmniejszenie dawkowania w każdym cyklu lub podczas trwania cyklu. Niedrobnokomórkowy rak płuca (monoterapia): 1000 mg/m² pc. we wlewie dożylnym w ciągu 30 min raz w tygodniu przez 3 tygodnie, po czym następuje tygodniowa przerwa w leczeniu. 4-tygodniowy cykl leczenia jest następnie powtarzany. W zależności od stopnia toksyczności odczuwanej przez pacjenta można zastosować zmniejszenie dawki w każdym cyklu lub podczas trwania cyklu. Niedrobnokomórkowy rak płuca (leczenie skojarzone): gemcytabina w dawce 1250 mg/m² pc. we wlewie dożylnym w ciągu 30 min w 1. i 8. dniu 21-dniowego cyklu leczenia, w skojarzeniu z cisplatyną, którą podaje się w dawce 75-100 mg/m² pc. raz na 3 tygodnie. Rak piersi (leczenie skojarzone): paklitaksel w dawce 175 mg/m² pc. we wlewie dożylnym trwającym około 3 h w 1. dniu, a następnie gemcytabina w dawce 1250 mg/m² pc. w 30 min wlewie dożylnym w 1. i 8. dniu każdego 21-dniowego cyklu. W zależności od stopnia toksyczności odczuwanej przez pacjenta można zastosować zmniejszenie dawkowania w każdym cyklu lub podczas trwania cyklu. Przed rozpoczęciem leczenia skojarzonego gemcytabiną z paklitakselem, bezwzględna liczba granulocytów u pacjenta powinna wynosić co najmniej 1,5 komórek x 10⁹/l. Rak jajnika (leczenie skojarzone): gemcytabina w dawce 1000 mg/m² pc. w 30 min wlewie dożylnym w 1. i 8. dniu każdego 21-dniowego cyklu. Pierwszego dnia cyklu, po zakończeniu wlewu gemcytabiny należy podawać karboplatynę aż do uzyskania wartości pola pod krzywą AUC równej 4 mg/ml x min. W zależności od stopnia toksyczności odczuwanej przez pacjentkę można zastosować zmniejszenie dawkowania w każdym cyklu lub podczas trwania cyklu. Modyfikacja dawki w przypadku wystąpienia objawów toksyczności hematologicznej. Przed podaniem każdej dawki gemcytabiny należy oznaczyć parametry hematologiczne (liczba płytek krwi, granulocytów). Przed rozpoczęciem cyklu bezwzględna liczba granulocytów powinna wynosić nie mniej niż 1,5 x 10⁹/l, a liczba płytek krwi nie mniej niż 100 x 10⁹/l. W przypadku wystąpienia toksyczności hematologicznej, należy rozważyć opóźnienie podania kolejnej dawki leku lub zmniejszenie dawki wg schematów opisanych poniżej. Modyfikacja dawki w czasie trwania cyklu. Rak pęcherza moczowego, płuca, trzustki. Lek podaje się w pełnej dawce, gdy bezwzględna liczba granulocytów wynosi >1 x 10⁹/l, a płytek krwi >100 x 10⁹/l. W przypadku granulocytopenii 0,5-1,0 x 10⁹/l lub małopłytkowości 50-100 x 10⁹/l należy podać 75% normalnej dawki leku, a przy liczbie granulocytów <0,5 x 10⁹/l lub płytek <50 x 10⁹/l należy pominąć dawkę (nie należy podawać pominiętej dawki w czasie trwania cyklu, dopóki bezwzględna liczba granulocytów nie osiągnie wartości co najmniej 0,5 x 10⁹/l, a liczba płytek krwi 50 x 10⁹/l). Rak piersi. Lek podaje się w pełnej dawce, gdy bezwzględna liczba granulocytów wynosi ≥1,2 x 10⁹/l, a liczba płytek krwi >75 x 10⁹/l. W przypadku gdy liczba granulocytów wynosi 1-<1,2 x 10⁹/l lub liczba płytek 50-75 x 10⁹/l podaje się 75% dawki. W sytuacji gdy liczba granulocytów wynosi 0,7-<1 x 10⁹/l i liczba płytek krwi ≥50 x 10⁹/l podaje się 50% dawki leku, a przy liczbie granulocytów <0,7 x 10⁹/l lub liczbie płytek <50 x 10⁹/l należy pominąć dawkę (nie należy podawać pominiętej dawki w czasie trwania cyklu; leczenie należy wznowić w 1. dniu następnego cyklu jeżeli bezwzględna liczba granulocytów osiągnie wartości co najmniej 1,5 x 10⁹/l, a liczba płytek krwi 100 x 10⁹/l). Rak jajnika. Lek podaje się w pełnej dawce, gdy liczba granulocytów wynosi >1,5 x 10⁹/l i liczba płytek ≥100 x 10⁹/l. Przy liczbie granulocytów wynoszącej 1-1,5 x 10⁹/l lub liczbie płytek 75-<100 x 10⁹/l lek należy podać 50% dawki, a przy liczbie granulocytów <1 x 10⁹/l lub liczbie płytek <75 x 10⁹/l należy pominąć dawkę (nie należy podawać pominiętej dawki w czasie trwania cyklu; leczenie należy wznowić w 1. dniu następnego cyklu jeżeli bezwzględna liczba granulocytów osiągnie wartości co najmniej 1,5 x 10⁹/l, a liczba płytek krwi 100 x 10⁹/l). Modyfikacja dawki w kolejnych cyklach leczenia. W przypadku wystąpienia następujących objawów toksyczności hematologicznej dawkę gemcytabiny należy zmniejszyć tak, aby wynosiła 75% dawki początkowej podanej w pierwszym cyklu: bezwzględna liczba granulocytów <0,5 x 10⁹/l dłużej niż 5 dni, bezwzględna liczba granulocytów <0,1 x 10⁹/l dłużej niż 3 dni, gorączka neutropeniczna, liczba płytek krwi <25 x 10⁹/l, opóźnienie cyklu dłużej niż o 1 tydzień z powodu toksyczności. Dawkowanie leku z powodu toksyczności niehematologicznych może być zmniejszane w każdym cyklu lub podczas trwania cyklu. Ogólnie, w przypadku wystąpienia objawów ciężkiej toksyczności niehematologicznej (stopnia 3. lub 4.), z wyjątkiem nudności lub wymiotów, należy wstrzymać lub zmniejszyć leczenie gemcytabiną, zależnie od decyzji lekarza. Nie należy podawać kolejnych dawek do czasu ustąpienia objawów toksyczności, zgodnie z oceną lekarza. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów w podeszłym wieku (>65 lat) nie ma konieczności dostosowania dawki. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby lub nerek gemcytabinę należy stosować ostrożnie, ponieważ dane uzyskane w badaniach klinicznych nie są wystarczające, by określić zalecenia dotyczące dawkowania w tych populacjach pacjentów. Nie zaleca się stosowania gemcytabiny u dzieci i młodzieży w wieku <18 lat, ze względu na niewystarczającą ilość danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania i skuteczności. Sposób podania. Przed podaniem, koncentrat do sporz. roztw. do inf. należy odpowiednio rozcieńczyć. Zaleca się podawanie leku do dużej żyły, aby zapobiec uszkodzeniu naczynia krwionośnego i wynaczynienia. W przypadku wynaczynienia leku należy natychmiast przerwać wlew i kontynuować z innego wkłucia, a po zakończeniu leczenia pacjent powinien być ściśle monitorowany.

Wykazano, że przedłużenie czasu trwania infuzji i zwiększenie częstości podawania zwiększa toksyczność gemcytabiny. Ciężkie skórne działania niepożądane (SCARs). W związku z leczeniem gemcytabiną zgłaszano występowanie ciężkich skórnych działań niepożądanych (SCAR), w tym zespołu Stevensa-Johnsona (SJS), toksycznego martwiczego oddzielania się naskórka (TEN) i ostrej uogólnionej osutki krostkowej (AGEP), mogące zagrażać życiu lub prowadzić do zgonu. Pacjentów należy informować o objawach przedmiotowych i podmiotowych oraz ściśle kontrolować, czy nie występują u nich reakcje skórne. Jeżeli pojawią się objawy przedmiotowe i podmiotowe wskazujące na takie reakcje, należy natychmiast odstawić lek. Toksyczność hematologiczna. Gemcytabina może hamować czynność szpiku kostnego, co objawia się leukopenią, małopłytkowością i niedokrwistością. U pacjentów leczonych gemcytabiną, przed podaniem każdej dawki produktu leczniczego należy kontrolować liczbę płytek krwi, leukocytów i granulocytów. W razie stwierdzenia objawów zahamowania przez lek czynności szpiku kostnego należy rozważyć zawieszenie lub zmodyfikowanie leczenia. Zahamowanie czynności szpiku nie trwa jednak długo i zazwyczaj nie powoduje zmniejszenia dawki produktu, a rzadko jest przyczyną przerwania leczenia. Po przerwaniu podawania gemcytabiny liczba komórek we krwi może się nadal zmniejszać. Rozpoczęcie leczenia pacjentów z osłabioną czynnością szpiku kostnego wymaga ostrożności. Tak jak w przypadku innych cytotoksycznych terapii, podczas podawania gemcytabiny razem z inną chemioterapią trzeba wziąć pod uwagę ryzyko skumulowanego zahamowania czynności szpiku kostnego. Zaburzenia czynności wątroby i nerek. Gemcytabinę należy stosować ostrożnie u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby lub nerek, gdyż dane uzyskane w badaniach klinicznych nie są wystarczające, aby jednoznacznie określić zalecenia dotyczące dawkowania w tej grupie pacjentów. U pacjentów z przerzutami do wątroby lub z zapaleniem wątroby, alkoholizmem lub marskością wątroby w wywiadzie, podanie gemcytabiny może prowadzić do zaostrzenia istniejących zaburzeń czynności wątroby. Należy okresowo dokonywać laboratoryjnej oceny czynności nerek i wątroby (włącznie z testami wirusologicznymi). Jednoczesne stosowanie radioterapii. Podczas stosowania radioterapii jednocześnie z gemcytabiną (lub w odstępie krótszym, bądź równym 7 dni) zgłaszano występowanie objawów toksyczności. Żywe szczepionki. Nie zaleca się stosowania szczepionki przeciw żółtej gorączce i innych żywych atenuowanych szczepionek u pacjentów leczonych gemcytabiną. Zespół odwracalnej tylnej encefalopatii. U pacjentów otrzymujących gemcytabinę w monoterapii lub w skojarzeniu z innymi lekami przeciwnowotworowymi opisywano zespół odwracalnej tylnej encefalopatii (PRES) i jej możliwe ciężkie powikłania. U większości pacjentów z PRES notowano ostre nadciśnienie tętnicze i napady drgawek, ale możliwe były również inne objawy, takie jak ból głowy, letarg, dezorientacja i utrata wzroku. Najlepszą metodą potwierdzenia rozpoznania jest wykonanie rezonansu magnetycznego. PRES ustępował zazwyczaj po zastosowaniu odpowiedniego leczenia podtrzymującego. Jeśli PRES wystąpi w trakcie leczenia, stosowanie gemcytabiny należy definitywnie przerwać i zastosować leczenie podtrzymujące, obejmujące m.in. kontrolę ciśnienia tętniczego i leczenie przeciwdrgawkowe. Wpływ na układ sercowo-naczyniowy. Ze względu na ryzyko zaburzeń serca i (lub) zaburzeń naczyniowych, podczas stosowania gemcytabiny należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów z zaburzeniami sercowo-naczyniowymi w wywiadzie. Zespół przesiąkania włośniczek. U pacjentów otrzymujących gemcytabinę zarówno w monoterapii jak i w skojarzeniu z innymi lekami przeciwnowotworowymi odnotowano przypadki zespołu przesiąkania włośniczek. Stan ten jest uleczalny, jeśli diagnoza zostanie postawiona we wczesnym stadium oraz podjęte zostanie odpowiednie leczenie, zgłaszano jednak przypadki śmiertelne. Objawy kliniczne obejmują obrzęk uogólniony, przyrost masy ciała, hipoalbuminemię, niedociśnienie tętnicze, ostrą niewydolność nerek i obrzęk płuc. Jeśli zespół przesiąkania włośniczek rozwinie się w trakcie terapii należy przerwać podawanie gemcytabiny oraz zastosować leczenie podtrzymujące. Zespół przesiąkania włośniczek może rozwinąć się w trakcie kolejnych cykli leczenia i może się wiązać z wystąpieniem ostrej niewydolności oddechowej u dorosłych. Wpływ na płuca. U pacjentów leczonych gemcytabiną zgłaszano powikłania płucne, czasami ciężkie (takie jak obrzęk płuc, śródmiąższowe zapalenie płuc lub zespół ostrej niewydolności oddechowej dorosłych). W razie wystąpienia tych powikłań należy rozważyć odstawienie gemcytabiny. Wczesne rozpoczęcie leczenia wspomagającego może przynieść poprawę stanu pacjenta. Wpływ na czynność nerek. Zespół hemolityczno-mocznicowy. U pacjentów otrzymujących gemcytabinę rzadko obserwowano objawy kliniczne odpowiadające zespołowi hemolityczno-mocznicowemu - ZHM (dane z okresu po wprowadzeniu gemcytabiny do obrotu). ZHM jest zaburzeniem potencjalne zagrażającym życiu. Podawanie gemcytabiny należy przerwać po wystąpieniu pierwszych objawów mikroangiopatycznej niedokrwistości hemolitycznej, takich jak gwałtowne zmniejszenie stężenia hemoglobiny z jednoczesną małopłytkowością, zwiększeniem stężenia bilirubiny i kreatyniny w surowicy, zwiększeniem stężenia azotu mocznikowego we krwi lub aktywności dehydrogenazy mleczanowej (LDH). Niewydolność nerek może być nieodwracalna nawet po odstawieniu leczenia, a u pacjentów może być konieczne leczenie dializami. Wpływ na płodność. W badaniach wpływu na płodność gemcytabina powodowała zaburzenia spermatogenezy u samców myszy. Dlatego mężczyznom leczonym gemcytabiną odradza się poczęcie dziecka w trakcie leczenia i w okresie do 3 miesięcy po jego zakończeniu. Ze względu na możliwość niepłodności na skutek leczenia gemcytabiną zaleca się, by przed rozpoczęciem leczenia mężczyźni zwrócili się o poradę dotyczącą zamrożenia nasienia.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

W razie wystąpienia któregokolwiek z niżej wymienionych objawów należy niezwłocznie
skontaktować się z lekarzem:
- krwawienie z dziąseł, nosa lub ust albo inne krwawienie, które nie ustępuje; czerwonawe lub
  różowawe zabarwienie moczu, nieoczekiwane powstawanie siniaków (ponieważ pacjent może
  mieć zmniejszoną liczbę płytek krwi, co występuje bardzo często);
- znużenie, zasłabnięcie, szybko występująca zadyszka lub bladość skóry (ponieważ pacjent może
  mieć zmniejszone stężenie hemoglobiny we krwi, co występuje bardzo często);
- lekka do umiarkowanej wysypka na skórze (bardzo często) / świąd (często) lub gorączka (bardzo
  często) – reakcje uczuleniowe;
- gorączka 38°C lub wyższa, pocenie się lub inne objawy zakażenia (gdyż pacjent może mieć
  zmniejszoną liczbę krwinek białych wraz z gorączką – stan znany jako gorączka neutropeniczna,
  występujący często);
- ból, zaczerwienienie, obrzęk lub owrzodzenia w jamie ustnej (zapalenie jamy ustnej występujące
  często);
- nieregularne bicie serca (zaburzenia rytmu serca występujące rzadko);
- bardzo silne zmęczenie i osłabienie, plamica lub małe wybroczyny w obrębie skóry (siniaki), ostra
  niewydolność nerek (wydalanie małych ilości moczu lub bezmocz) oraz objawy zakażenia (zespół
  hemolityczno-mocznicowy, który może zagrażać życiu, występujący niezbyt często);
- trudności w oddychaniu (niewielka duszność występuje bardzo często bezpośrednio po zakończeniu
  infuzji leku Gemsol i szybko ustępuje; jednak niezbyt często lub rzadko występują ciężkie zaburzenia
  czynności płuc);
- silny ból w klatce piersiowej (zawał serca występujący rzadko);
- ciężka nadwrażliwość/reakcja alergiczna z nasiloną wysypką skórną, w tym z zaczerwienieniem
  i świądem skóry, obrzęk rąk, stóp, okolicy kostek, twarzy, warg, jamy ustnej lub gardła (co może
  spowodować trudności w połykaniu lub oddychaniu), świszczący oddech, szybkie bicie serca lub
  uczucie omdlewania (reakcja anafilaktyczna występująca bardzo rzadko);
- uogólniony obrzęk, duszność lub zwiększenie masy ciała, co może wskazywać na przeciekanie płynu
  z małych naczyń krwionośnych do tkanek (zespół przesiąkania włośniczek występujący bardzo
  rzadko);
- ból głowy z zaburzeniami widzenia, splątanie, napady drgawek (zespół odwracalnej tylnej
  encefalopatii występujący bardzo rzadko);
- wysypka o znacznym nasileniu ze świądem, powstawaniem pęcherzy lub złuszczaniem się skóry
  (zespół Stevensa-Johnsona, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka – reakcje występujące
  bardzo rzadko);
- czerwona, łuszcząca się, rozległa wysypka z pęcherzami pod obrzękniętą skórą (w tym w fałdach
  skórnych, na tułowiu i kończynach górnych) oraz pęcherze z jednoczesną gorączką - ostra uogólniona
  osutka krostkowa (AGEP - częstość występowania nieznana);
- skrajne zmęczenie i osłabienie, plamica lub niewielkie krwawienia pod skórą (siniaki), ostra
  niewydolność nerek (małe wytwarzanie moczu lub brak wytwarzania moczu) oraz objawy zakażenia.
  Mogą to być objawy wskazujące na mikroangiopatię zakrzepową (powstawanie zakrzepów w małych
  naczyniach krwionośnych) i zespół hemolityczno-mocznicowy, co może prowadzić do śmierci.

Inne działania niepożądane leku Gemsol mogą obejmować:

Bardzo częste działania niepożądane (mogą występować częściej niż u 1 na 10 osób)
- mała liczba krwinek białych
- wymioty
- nudności
- utrata włosów
- zaburzenia czynności wątroby: wykrywane w badaniach krwi
- obecność krwi w moczu
- nieprawidłowy wynik badania moczu: białkomocz
- objawy grypopodobne z gorączką
- obrzęk okolicy kostek, palców dłoni, stóp, twarzy

Częste działania niepożądane (mogą występować rzadziej niż u 1 na 10 osób)
- mały apetyt (jadłowstręt)
- ból głowy
- trudności ze snem
- senność
- kaszel
- wodnisty katar
- zaparcie
- biegunka
- świąd
- nadmierne pocenie się
- bóle mięśniowe
- bóle pleców
- gorączka
- osłabienie
- dreszcze
- zwiększone wyniki badań czynności wątroby (zwiększenie stężenia bilirubiny)
- zakażenia

Niezbyt częste działania niepożądane (mogą występować rzadziej niż u 1 na 100 osób)
- bliznowacenie pęcherzyków płucnych (śródmiąższowe zapalenie płuc)
- świszczący oddech (skurcz dróg oddechowych)
- bliznowacenie płuc (nieprawidłowy obraz klatki piersiowej na zdjęciach rentgenowskich )
- udar mózgu
- niewydolność serca
- niewydolność nerek
- ciężkie uszkodzenie wątroby, w tym niewydolność wątroby i zgon

Rzadkie działania niepożądane (mogą występować rzadziej niż u 1 na 1000 osób)
- niskie ciśnienie tętnicze krwi
- łuszczenie się skóry, powstawanie owrzodzeń lub pęcherzy
- złuszczanie się skóry i masywne powstawanie pęcherzy
- reakcje w miejscu podania leku
- ciężkie zapalenie płuc powodujące niewydolność oddechową (ostra niewydolność oddechowa
  dorosłych)
- wysypka skórna podobna do silnego oparzenia słonecznego, która może wystąpić w miejscach
  uprzednio napromienianych (nawrót objawów popromiennych)
- obecność płynu w płucach
- włóknienie pęcherzyków płucnych na skutek radioterapii (toksyczność po radioterapii)
- zgorzel palców rąk lub stóp
- zapalenie naczyń krwionośnych
- zwiększone wyniki badań czynności wątroby (zwiększenie aktywności enzymu GGT –
  gamma-glutamylotransferazy)

Bardzo rzadkie działania niepożądane (mogą występować rzadziej niż u 1 na 10 000 osób):
- zwiększona liczba płytek krwi
- zapalenie błony śluzowej jelita grubego spowodowane zmniejszonym dopływem krwi
  (niedokrwienne zapalenie okrężnicy)
- mikroangiopatia zakrzepowa: powstawanie zakrzepów w małych naczyniach krwionośnych

Działania niepożądane występujące z nieznaną częstością (częstości nie można określić na
podstawie dostępnych danych):
- posocznica: stan, w którym bakterie i ich toksyny krążą we krwi i zaczynają uszkadzać narządy
- rzekome zapalenie tkanki podskórnej: zaczerwienienie skóry i opuchlizna
- W badaniach krwi stwierdza się małe stężenie hemoglobiny (niedokrwistość), małą liczbę
  krwinek białych i zmianę liczby płytek krwi

Istnieje możliwość wystąpienia każdego z wymienionych objawów i (lub) stanów. O pojawieniu się
któregokolwiek z wymienionych działań niepożądanych trzeba niezwłocznie poinformować lekarza.

Należy poradzić się lekarza, jeśli pojawią się jakiekolwiek niepokojące objawy.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane
można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów
Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów
Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa
tel.: + 48 22 49 21 301, faks: + 48 22 49 21 309, strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Podobnie jak w przypadku innych leków cytotoksycznych, podawanie gemcytabiny jednocześnie z inną chemioterapią może nasilać mielosupresję. Gemcytabina zwiększa wrażliwość organizmu na promieniowanie jonizujące. Dotychczas nie ustalono optymalnego schematu bezpiecznego jednoczesnego stosowania gemcytabiny z radioterapią. Leczenie gemcytabiną można rozpocząć po ustąpieniu ciężkich powikłań po radioterapii, ale nie wcześniej niż 7 dni od zakończenia napromieniania. Uszkodzenia popromienne zgłaszano zarówno podczas jednoczesnego stosowania radioterapii z gemcytabiną, jak również w przypadku stosowania radioterapii przed lub po gemcytabinie. Podczas leczenia gemcytabiną nie należy stosować szczepionki przeciwko żółtej febrze oraz innych żywych, atenuowanych szczepionek, ze względu na możliwość wystąpienia choroby ogólnoustrojowej z możliwością zgonu. Ryzyko jest większe u pacjentów z obniżoną odpornością.

Sandoz Polska Sp. z o.o.
ul. Domaniewska 50 C
02-672 Warszawa
22-209-70-00
www.sandoz.pl