Heparegen 100 mg tabletki

Timonacic

tylko na receptę

98,64 zł

Średnia cena w aptekach stacjonarnych
Dodaj leki do koszyka, żeby sprawdzić ich dostępność i zamówić lub kupić z dostawą.
1

Opis

1. Co to jest Heparegen i w jakim celu się go stosuje

Heparegen zawiera jako substancję czynną kwas tiazolidynokarboksylowy. Wspomaga rozkład
toksycznych związków, chroniąc w ten sposób miąższ wątroby przed uszkadzającym działaniem
toksyn bakteryjnych, wirusowych i przemysłowych oraz leków i alkoholu. Pobudza wydzielanie żółci
przez wątrobę.
Heparegen stosuje się jako lek pomocniczy w ostrych i przewlekłych schorzeniach wątroby różnego
pochodzenia oraz w toksycznym uszkodzeniu wątroby spowodowanym alkoholem, lekami lub
substancjami chemicznymi.

Skład

1 tabl. zawiera 100 mg kwasu tiazolidynokarboksylowego. Preparat zawiera laktozę.

Działanie

Kwas tiazolidynokarboksylowy chroni miąższ wątroby przed uszkadzającym działaniem toksyn bakteryjnych, wirusowych oraz przemysłowych, leków i alkoholu.
Działa także żółciopędnie. Dobrze wchłania się z przewodu pokarmowego. W wątrobie ulega przemianie do N-formylocysteiny a następnie do cysteiny, która jako aminokwas zostaje włączona w procesy przemian metabolicznych.

Wskazania

Pomocniczo w ostrych i przewlekłych schorzeniach wątroby o różnej etiologii oraz w toksycznym uszkodzeniu wątroby spowodowanym alkoholem, lekami lub substancjami chemicznymi.

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na kwas tiazolidynokarboksylowy lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Nie stosować u dzieci w wieku poniżej 6 lat.

Ciąża i karmienie piersią

Nie należy stosować preparatu u kobiet w ciąży i w okresie karmienia piersią (brak danych potwierdzających bezpieczeństwo stosowania).

Dawkowanie

Doustnie. Dorośli i dzieci w wieku powyżej 15 lat: początkowo 200 mg (2 tabl.) 2-3 razy na dobę, następnie po ustąpieniu ostrych objawów 100 mg (1 tabl.) 2 razy na dobę. Dzieci w wieku 6-15 lat: 50 mg (1/2 tabl.)/10 kg mc. na dobę w 2-3 dawkach podzielonych.

Środki ostrożności

Ze względu na zawartość laktozy, preparatu nie należy stosować u pacjentów z rzadko występującą nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy typu Lapp lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

Działania niepożądane

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Zaburzenia żołądka i jelit:
częstość nieznana: nudności.
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej:
częstość nieznana: odczyny skórne.

Zgłaszanie działań niepożądanych

Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie, lub pielęgniarce. Działania niepożądane
można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów
Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów
Biobójczych:
Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa,
tel.: 22 49-21-301, fax: 22 49-21-309, e-mail: [email protected].

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Podmiot odpowiedzialny

Bausch Health Poland Sp. z o.o.
ul. Marynarska 15
02-674 Warszawa
22-627-28-88
[email protected]
www.bauschhealthpoland.pl

Zamienniki

1 zamiennik

Dodaj do koszyka

Kleszcze – co warto o nich wiedzieć? Jak się przed nimi uchronić?
Kleszcze – co warto o nich wiedzieć? Jak się przed nimi uchronić?

Kleszcze – co warto o nich wiedzieć? Jak się przed nimi uchronić?

Kleszcze to rząd pajęczaków, które są szeroko rozpowszechnione na całym świecie. Do tej pory udało się rozpoznać aż 900 gatunków tych krwiopijnych pasożytów. Pajęczaki upodobały sobie miejsca ciepłe, wilgotne, porośnięte paprociami i wysoką trawą. Kleszcze występują przede wszystkim w lasach i na ich obrzeżach, na łąkach, polach uprawnych, pastwiskach, nad brzegami rzek i jezior, a także w parkach i ogrodach. W naszym kraju najczęściej możemy spotkać kleszcza pospolitego (Ixodes ricinus) oraz kleszcza łąkowego (Dermacentor reticulatus).

Czytaj dalej