Heparinum WZF 5000 j.m./ml roztwór do wstrzykiwań

1 ml roztworu zawiera 5 000 IU heparyny sodowej. Lek zawiera 9 mg alkoholu benzylowego oraz 5,33 mg sodu w 1 ml roztworu.

Lek o działaniu przeciwzakrzepowym - niefrakcjonowana heparyna otrzymywanego z jelit wieprzowych. Heparyna hamuje reakcje, które prowadzą do krzepnięcia krwi i tworzenia się fibrynowego skrzepu. W małych ilościach heparyna w połączeniu z antytrombiną III unieczynnia aktywną postać osoczowego czynnika X (Xa) oraz hamuje proces przekształcania protrombiny w trombinę. W większych ilościach heparyna unieczynnia trombinę oraz zapobiega przekształcaniu fibrynogenu w fibrynę. Przeciwdziała stabilizacji fibryny i hamuje aktywację jej czynnika stabilizującego. Nie wykazuje aktywności fibrynolitycznej, nie rozpuszcza istniejącego skrzepu włóknikowego. Heparyna nie zmienia czasu krwawienia, ale może wydłużać czas protrombinowy. W zakresie dawek leczniczych heparyna powoduje wydłużenie czasu krzepnięcia (czas krzepnięcia pełnej krwi, czas kaolinowo-kefalinowy). Po podaniu dożylnym początek działania przeciwzakrzepowego występuje w ciągu kilkunastu sekund, maksymalne działanie występuje po 10 min. Działanie heparyny utrzymuje się przez 2-4 h. Heparyna wiąże się z lipoproteinami o małej gęstości, globulinami (w tym alfa-globuliną) i z fibrynogenem. Nie przenika przez barierę łożyskową i do mleka kobiecego. Jest metabolizowana głównie w wątrobie.

Leczenie zakrzepowego zapalenia żył głębokich, zatoru tętnicy płucnej, niestabilnej dławicy piersiowej, ostrych obwodowych zatorów tętniczych. Zabiegi w krążeniu pozaustrojowym i zabiegi hemodializy. Diagnozowanie i leczenie ostrych i przewlekłych koagulopatii ze zużycia czynników krzepnięcia (np. DIC - zespół wykrzepiania wewnątrznaczyniowego). Roztwór może być stosowany w sytuacjach, w których pożądane jest przepłukiwanie cewników dożylnych i kaniul heparyną w niewielkim stężeniu, aby zapewnić ich drożność przed podaniem iniekcji dożylnej.

Stwierdzona nadwrażliwość na heparynę lub alkohol benzylowy, lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Niepoddające się kontroli krwawienia z miejsc takich jak, np.: wrzód trawienny, miejsca objęte procesem nowotworowym, żylaki odbytu. Krwotok wewnątrzczaszkowy, zakrzepica naczyń krwionośnych mózgu, zagrażające poronienie, bakteryjne zapalenie wsierdzia, retinopatie. Hemofilia, skazy krwotoczne, z wyjątkiem zespołu wykrzepiania wewnątrznaczyniowego. Małopłytkowość aktualna lub małopłytkowość w wywiadach. Choroby wątroby o ciężkim przebiegu (w tym żylaki przełyku). Plamica. Czynna gruźlica. Nadciśnienie tętnicze o ciężkim przebiegu. Zwiększona przepuszczalność naczyń włosowatych. Rozległe urazy. Z uwagi na możliwość wystąpienia krwotoków po zabiegu chirurgicznym, podawanie heparyny jest przeciwwskazane przed operacjami okulistycznymi i neurochirurgicznymi. Miesiączka nie stanowi przeciwwskazania do stosowania leku.

Stosowanie dożylne: heparyna nie przenika przez barierę łożyskową i do mleka kobiecego. Heparynę u kobiet w ciąży należy stosować wyłącznie w ściśle uzasadnionych przypadkach, po szczegółowym rozważeniu ryzyka i korzyści dla kobiety. Szczególnie ostrożnie podawać w III trymestrze ciąży oraz w okresie okołoporodowym, z uwagi na ryzyko wystąpienia krwawień. Stosowanie heparyny do przepłukiwań dożylnych cewników i kaniul: bezpieczeństwo stosowania roztworu do przepłukiwań dożylnych cewników i kaniul u kobiet w ciąży nie jest ustalone, ale nie należy spodziewać się, aby zastosowane w tym celu dawki heparyny stanowiły zagrożenie.

Dożylnie, w powtarzanych wstrzyknięciach lub we wlewie po rozcieńczeniu 5% roztworem glukozy lub 0,9% roztworem NaCl. Roztwór może być stosowany w celu przepłukiwania cewników dożylnych i kaniul, aby zapewnić ich drożność przed podaniem iniekcji dożylnej, po uprzednim rozcieńczeniu 0,9% roztworem NaCl. Dawki i szybkość wlewu należy ustalać indywidualnie na podstawie wyników testów czynności układu krzepnięcia; zalecane jest uzyskanie 1,5-2,5 krotnego przedłużenia czasu kaolinowo-kefalinowego (APTT) w porównaniu do średniej wartości prawidłowej lub wartości przed leczeniem. Lek stosuje się zwykle przez 7-10 dni. Leczenie zakrzepowego zapalenia żył głębokich, zatoru tętnicy płucnej, niestabilnej dławicy piersiowej, ostrych obwodowych zatorów tętniczych. Dorośli: dawka początkowa wynosi 5000 IU, w ciężkich zatorach tętnicy płucnej dawkę można zwiększyć do 10000 IU; dawka podtrzymująca wynosi 1000-2000 IU/h we wlewie dożylnym lub 5000-10000 IU we wstrzyknięciach dożylnych powtarzanych co 4 h. U pacjentów w wieku podeszłym może być wymagane zmniejszenie dawek. Dzieci i dorośli o małej masie ciała: dawka początkowa wynosi 50 IU/kg mc.; dawka podtrzymująca 15-25 IU/kg mc./h we wlewie dożylnym lub 100 IU/kg mc. we wstrzyknięciach dożylnych powtarzanych co 4 h. Krążenie pozaustrojowe. Dawka początkowa wynosi 300 IU/kg mc., następnie należy kontynuować podawanie, utrzymując czas koagulacji aktywowanej (ACT) w przedziale 400-500 s. Hemodializa. Dawka początkowa wynosi 1000-5000 IU; dawka podtrzymująca 1000-2000 IU/h, aby utrzymać czas krzepnięcia >40 min. W celu przepłukiwania cewników dożylnych i kaniul, aby zapewnić ich drożność przed podaniem iniekcji dożylnej. Zwykle należy przepłukiwać stosując dawkę 200 IU heparyny (np. 2 ml roztworu zawierającego 100 IU/ml), raz na 4 h lub w zależności od potrzeb. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek lub wątroby należy stosować mniejsze dawki heparyny. U pacjentów w wieku podeszłym może być konieczne zmniejszenie dawek.

U pacjentów stosujących heparynę dłużej niż 5 dni, nie można wykluczyć ryzyka wystąpienia małopłytkowości, dlatego podczas długotrwałego stosowania leku zaleca się oznaczanie liczby płytek krwi. W przypadku stwierdzenia małopłytkowości należy natychmiast zaprzestać stosowania heparyny. Ze względu na ryzyko hiperkaliemii, przed rozpoczęciem stosowania heparyny oraz w przypadku przedłużającego się leczenia (szczególnie powyżej 7 dni), zaleca się oznaczanie stężenia potasu we krwi. Ryzyko hiperkaliemii jest większe u pacjentów z cukrzycą, przewlekłą niewydolnością nerek, uprzednio występującą kwasicą metaboliczną, ze zwiększonym stężeniem potasu we krwi lub przyjmujących leki oszczędzające potas. Ryzyko hiperkaliemii wzrasta wraz z przedłużającym się czasem stosowania heparyny. Lek stosować ostrożne u pacjentów z niewydolnością nerek, z zaburzeniami czynności wątroby lub z nadwrażliwością na heparyny drobnocząsteczkowe. U osób z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek i wątroby, należy stosować mniejsze dawki heparyny. U kobiet po 60. rż., przyjmujących heparynę długotrwale oraz u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek istnieje zagrożenie wystąpienia powikłań krwotocznych. Szczególnego rozważenia wymaga leczenie heparyną pacjentów, którym podawano środki znieczulające w okolice opony twardej lub poddanych znieczuleniu rdzeniowemu, ze względu na ryzyko powstania krwiaka nadtwardówkowego lub krwiaka rdzenia, powodującego przemijające, a nawet trwałe porażenie. Ryzyko to jest większe w przypadku jednoczesnego stosowania leków wpływających na hemostazę (w tym NLPZ i leków hamujących czynność płytek) lub wielokrotnych nakłuć lędźwiowych. Jeśli zastosowanie heparyny w takich przypadkach jest konieczne, można ją podać 4 h przed zabiegiem chirurgicznym, dotyczy to także zabiegów na gałce ocznej lub uchu środkowym. Decyzja o zastosowaniu środka przeciwzakrzepowego u pacjentów poddanych znieczuleniu rdzeniowemu należy do lekarza. W przypadku zastosowania heparyny należy zachować ostrożność oraz pilnie monitorować pacjenta. Mogą wystąpić objawy, takie jak: ból pleców, zaburzenia czuciowe i ruchowe, zaburzenia czynności jelita grubego lub pęcherza moczowego. Należy pouczyć pacjenta, aby niezwłocznie zgłaszał personelowi medycznemu pojawienie się któregoś z wymienionych działań niepożądanych. W celu przepłukiwania dożylnych cewników i kaniul, aby zapewnić ich drożność, zaleca się ostrożne stosowanie roztworu u pacjentów z nadwrażliwością na heparyny drobnocząsteczkowe. Należy rygorystycznie przestrzegać zasad aseptyki podczas używania. Liczba płytek krwi powinna być określana u pacjentów, u których stosowano heparynę do przepłukiwań dłużej niż 5 dni (lub jeśli wcześniej pacjenci byli eksponowani na heparynę). U tych pacjentów, u których rozwinęła się małopłytkowość lub paradoksalna zakrzepica, heparynę należy natychmiast usunąć ze wszystkich cewników lub kaniuli. Wielokrotne płukanie cewników z użyciem heparyny może spowodować wystąpienie układowego działania przeciwzakrzepowego. Lek zawiera alkohol benzylowy - 9 mg/ml,  co odpowiada 45 mg/5 ml. Alkohol benzylowy może powodować reakcje alergiczne. Dożylne podawanie alkoholu benzylowego noworodkom wiąże się z ryzykiem ciężkich działań niepożądanych i zgonu (tzw. „gasping syndrome”). Minimalna ilość alkoholu benzylowego, przy której mogą wystąpić objawy toksyczności jest nieznana. Nie podawać noworodkom (do 4 tyg. życia) bez zalecenia lekarza. Z powodu zwiększonego ryzyka kumulacji alkoholu benzylowego u małych dzieci, leku nie należy podawać dzieciom w wieku poniżej 3 lat dłużej niż przez tydzień bez zalecenia lekarza. Duże objętości alkoholu benzylowego należy podawać z ostrożnością i tylko w razie konieczności, zwłaszcza u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby oraz u kobiet w ciąży lub karmiących piersią, z powodu ryzyka kumulacji i toksyczności (kwasica metaboliczna). Lek zawiera 26,65 mg sodu w 5 ml co odpowiada 1,33 % zalecanej przez WHO maksymalnej 2 g dobowej dawki sodu u osób dorosłych. Lek może być rozcieńczany, należy uwzględnić zawartość sodu pochodzącego z rozcieńczalnika w obliczeniu całkowitej zawartości sodu w przygotowanym rozcieńczeniu preparatu. W celu uzyskania dokładnej informacji dotyczącej zawartości sodu w roztworze wykorzystanym do rozcieńczenia preparatu, należy zapoznać się z ChPL stosowanego rozcieńczalnika.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Należy natychmiast powiedzieć lekarzowi prowadzącemu:
- jeśli wystąpi krwawienie, które może wskazywać, że pacjent otrzymał więcej leku niż było
  mu potrzebne;
- jeśli u pacjenta wystąpią pierwsze objawy uczulenia (np. obrzęk twarzy, warg, języka,
  gardła, powodujący trudności w oddychaniu lub przełykaniu, pokrzywka, świąd,
  zapalenie spojówek). Takie objawy występują rzadko po zastosowaniu heparyny.

Lekarz zdecyduje o dalszym postępowaniu.

Po podaniu dożylnym mogą wystąpić:
- Skórne i uogólnione reakcje nadwrażliwości (odnotowano szczególnie u osób, u których
  w przeszłości wystąpiły reakcje alergiczne po zastosowaniu heparyny drobnocząsteczkowej).
  Są to: pokrzywka, zapalenie spojówek, zapalenie błony śluzowej nosa, astma, sinica,
  duszność, uczucie zagrożenia, gorączka, dreszcze, obrzęk naczynioruchowy i wstrząs
  anafilaktyczny (sporadycznie odnotowywano przypadki). Patrz informacje podane powyżej.
- Palenie stóp, łzawienie. Takie objawy występowały rzadko.
- Zmniejszenie liczby płytek krwi (trombocytopenia) – najczęściej pojawia się między 6. i 12.
  dniem stosowania leku i ma charakter łagodny i bezobjawowy. Liczba płytek zwykle wraca do
  wartości wyjściowych w ciągu 48-72 godzin od zaprzestania stosowania heparyny. Może
  jednak wystąpić ponownie przy próbie kolejnego podania heparyny. Odnotowano również
  przypadki o ciężkim przebiegu, tzw. zespół białego zakrzepu, z zaburzeniami objawiającymi
  się martwicą skóry lub zgorzelą kończyn.
- Niedobór hormonu zwanego aldosteronem, który powoduje zwiększenie stężenia potasu we
  krwi i może wystąpić po 5 do 27 dniach stosowania heparyny. Zwiększenie stężenia potasu ma
  charakter odwracalny, mija po zaprzestaniu stosowania leku i dotyczy zwłaszcza pacjentów
  z cukrzycą lub niewydolnością nerek.
- zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych (aminotransferaz) oraz stężenia wolnych
  kwasów tłuszczowych w surowicy – jest bezobjawowe i zwykle odwracalne.
- osteoporoza – obserwowana u kobiet przyjmujących więcej niż 10 000 IU na dobę przez
  sześć miesięcy;
- przemijające łysienie występowało po długotrwałym stosowaniu heparyny, zwykle w dużych
  dawkach.

Jest bardzo mało prawdopodobne, aby lek Heparinum WZF stosowany do przepłukiwania dożylnych
cewników i kaniul, wywierał działanie ogólnoustrojowe, ze względu na małe stężenie heparyny we
krwi. Jednakże odnotowano rzadkie przypadki immunologicznie zależnej trombocytopenii
i zakrzepicy u pacjentów, u których stosowano heparynę do przepłukiwania cewników. Reakcje
nadwrażliwości na heparynę są rzadkie, objawy – patrz powyżej.

Zgłaszanie działań niepożądanych

Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie, lub pielęgniarce. Działania
niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań
Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych
i Produktów Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C
02-222 Warszawa
Tel.: + 48 22 49 21 301
Faks: + 48 22 49 21 309
Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Przy stosowaniu dożylnym. Kwas acetylosalicylowy, dekstran, fenylbutazon, indometacyna, dipirydamol, cefamandol, cefoperazon i antytrombina III mogą nasilać działanie przeciwzakrzepowe heparyny. Jednoczesne podawanie heparyny i aprotyniny wydłuża dodatkowo czas wykrzepiania pełnej krwi. Nitrogliceryna może znacząco zmniejszać skuteczność działania heparyny - w razie konieczności jednoczesnego stosowania (szczególnie gdy nitrogliceryna jest podawana dożylnie) należy często oznaczać czas kaolinowo-kefalinowy (APTT) i w razie potrzeby zwiększyć dawkę heparyny. Glikozydy naparstnicy, tetracykliny, nikotyna, chinina i leki przeciwhistaminowe mogą osłabić działanie heparyny. Podczas jednoczesnego stosowania heparyny i inhibitorów ACE nasila się ryzyko hiperkaliemii. Podczas jednoczesnego stosowania heparyny i leków trombolitycznych (np. streptokinazy) zwiększa się ryzyko komplikacji krwotocznych - należy kontrolować APTT. Przy stosowaniu w celu przepłukiwania dożylnych cewników i kaniul. Gdy kaniula jest zamocowana na stałe i służy do wielokrotnego pobierania próbek krwi do analizy laboratoryjnej, obecność heparyny lub soli fizjologicznej może potencjalnie zaburzać lub zmieniać wyniki badań krwi; przed pobraniem krwi do badania roztwór heparyny in situ powinien być usunięty z kaniuli przez aspirację i odrzucony. Niezgodności farmaceutyczne. Penicylina, tetracyklina, erytromycyna, gentamicyna, kanamycyna, kolistyna, nowobiocyna, wankomycyna, chlordiazepoksyd, hydroksyzyna, prochlorpromazyna, wodorobursztynian hydrokortyzonu, chlorowodorek dobutaminy oraz morfina i jej pochodne tworzą nierozpuszczalne kompleksy z heparyną. Heparyny i reteplazy nie należy łączyć w jednym roztworze.

Zakłady Farmaceutyczne "Polpharma" S.A.
ul. Pelplińska 19
83-200 Starogard Gdański
58-563-16-00
[email protected]
www.polpharma.pl