Hydroxychloroquine TZF 200 mg tabletki powlekane

1 tabl. powl. zawiera 200 mg siarczanu hydroksychlorochiny, co odpowiada 154,80 mg hydroksychlorochiny. Tabletki zawierają laktozę.

Hydroxychloroquine sulphate

Leki przeciwmalaryczne, takie jak chlorochina i hydroksychlorochina, mają kilka działań farmakologicznych, które mogą przyczyniać się do ich efektu terapeutycznego w leczeniu chorób reumatycznych, ale rola każdego z nich nie jest znana. Należą do nich: interakcja z grupami sulfhydrylowymi, interferencja z aktywnością enzymów (w tym fosfolipazy, reduktazy NADH cytochromu C, cholinesterazy, proteaz i hydrolaz), wiązanie DNA, stabilizacja błon lizosomalnych, hamowanie tworzenia prostaglandyn, hamowanie chemotaksji komórek wielojądrzastych i fagocytozy, możliwe zaburzenia wytwarzania interleukiny 1 przez monocyty i hamowanie uwalniania nadtlenku przez neutrofile. Po podaniu doustnym C_max w osoczu lub krwi osiągane są po około 3-4 h. Średnia bezwzględna biodostępność po podaniu doustnym wynosi 79%. Hydroksychlorochina jest przekształcana głównie do N-dezetylhydroksychlorochiny oraz dwóch metabolitów wspólnych z chlorochiną: dezetylchlorochiny i bidezetylchlorochiny. W badaniach in vitro hydroksychlorochina jest metabolizowana głównie przez izoenzymy CYP2C8, CYP3A4 i CYP2D6, jak również przez enzymy FMO-1 i MAO-A bez przeważającego udziału jednego izoenzymu CYP. Hydroksychlorochina wykazuje wielofazowy profil eliminacji z długim końcowym T_0,5 wynoszącym od 30 do 50 dni. Ok. 20-25% dawki hydroksychlorochiny ulega eliminacji z moczem w postaci niezmienionej. Podczas przewlekłego powtarzanego stosowania dawek 200 mg i 400 mg siarczanu hydroksychlorochiny raz na dobę u osób dorosłych z toczniem lub reumatoidalnym zapaleniem stawów średnie stężenia w stanie stacjonarnym wynosiły odpowiednio ok. 450-490 ng/ml i 870-970 ng/ml we krwi.

Dorośli. Leczenie reumatoidalnego zapalenia stawów, tocznia rumieniowatego krążkowego i układowego oraz chorób skóry wywoływanych lub ulegających zaostrzeniu pod wpływem światła słonecznego. Dzieci i młodzież. Leczenie młodzieńczego idiopatycznego zapalenia stawów (w połączeniu z innymi metodami leczenia), tocznia rumieniowatego krążkowego i układowego.

Nadwrażliwość na substancję czynną, pochodne 4-aminochinoliny lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Wcześniej istniejąca makulopatia oka. Wiek <6 lat (tabl. 200 mg nie są dostosowane do podawania u pacjentów o mc. <35 kg) lub przy należnej mc. <31 kg.

Podczas ciąży należy unikać stosowania siarczanu hydroksychlorochiny z wyjątkiem sytuacji, gdy w opinii lekarza możliwe korzyści przeważają nad potencjalnymi zagrożeniami. Jeśli leczenie hydroksychlorochiną podczas ciąży jest konieczne, należy stosować najniższą skuteczną dawkę. W przypadku przedłużonego stosowania w czasie ciąży, podczas monitorowania dziecka należy wziąć pod uwagę profil bezpieczeństwa hydroksychlorochiny, a w szczególności okulistyczne działania niepożądane. Dane z populacyjnego badania kohortowego obejmującego 2045 ciąż narażonych na działanie hydroksychlorochiny, sugerują niewielki wzrost względnego ryzyka (RR) wrodzonych wad rozwojowych związanych z ekspozycją na hydroksychlorochinę w I trymestrze ciąży (n=112 zdarzeń). Dla dawki dobowej ≥400 mg RR wynosił 1,33 (95% CI, 1,08–1,65). Dla dawki dobowej <400 mg RR wynosił 0,95 (95% CI, 0,60–1,50). Badania na zwierzętach z chlorochiną mającą podobną budowę, wykazały toksyczny wpływ na reprodukcję przy dużej ekspozycji u matki. U ludzi hydroksychlorochina przenika przez łożysko, a stężenia we krwi u płodu są podobne do stężeń we krwi u matki. Hydroksychlorochina przenika do mleka ludzkiego (<2% dawki przyjętej przez matkę po przeprowadzeniu korekcji względem mc.). Należy starannie rozważyć długotrwałe stosowanie hydroksychlorochiny w okresie karmienia piersią ze względu na powolną eliminację i możliwość kumulacji toksycznej ilości leku u niemowlęcia. Niemowlęta są niezwykle wrażliwe na toksyczne działanie związków 4-aminochinolinowych. Dane dotyczące bezpieczeństwa u niemowląt karmionych piersią podczas długotrwałego leczenia hydroksychlorochiną są bardzo ograniczone. Lekarz przepisujący powinien ocenić potencjalne ryzyko i korzyści jej stosowania podczas karmienia piersią, w zależności od wskazań i czasu trwania leczenia. W badaniach na zwierzętach wykazano przypadki zaburzenia płodności u samców pod wpływem chlorochiny.

Doustnie. Hydroksychlorochina działa w sposób skumulowany i wymaga kilku tygodni, aby uzyskać efekt terapeutyczny, natomiast niewielkie działania niepożądane mogą wystąpić stosunkowo wcześnie. W przypadku chorób reumatycznych leczenie należy przerwać, jeśli nie nastąpi poprawa do 6 mies. jego stosowania. W przypadku chorób ulegających zaostrzeniu pod wpływem światła, leczenie należy stosować wyłącznie w okresie największej ekspozycji na światło. Dorośli (w tym osoby w podeszłym wieku): należy zastosować najniższą skuteczną dawkę. Dawka ta nie powinna przekraczać 6,5 mg/kg mc./dobę (obliczona na podstawie należnej masy ciała, a nie rzeczywistej masy ciała) i powinna wynosić 200 mg lub 400 mg na dobę. Dawek 400 mg nie należy stosować u osób dorosłych o należnej mc. <62 kg. Dzieci i młodzież: należy zastosować najniższą skuteczną dawkę, która nie powinna przekraczać 6,5 mg/kg mc./dobę w odniesieniu do należnej masy ciała. Tabletek 200 mg nie należy zatem stosować u dzieci o należnej mc. <31 kg. Sposób podania. Każdą dawkę należy przyjmować z posiłkiem lub szklanką mleka.

Retinopatia. Przed rozpoczęciem leczenia hydroksychlorochiną wszyscy pacjenci powinni przejść badanie okulistyczne. Następnie badania okulistyczne należy powtarzać przynajmniej co 12 mies. Toksyczny wpływ na siatkówkę jest w dużej mierze zależny od dawki. Ryzyko uszkodzenia siatkówki jest niewielkie przy dobowych dawkach do 6,5 mg/kg mc. Przekroczenie zalecanej dawki gwałtownie zwiększa ryzyko toksycznego wpływu na siatkówkę. Badanie powinno obejmować sprawdzenie ostrości wzroku i widzenia barwnego, staranną oftalmoskopię, fundoskopię i badanie centralnego pola widzenia z czerwoną diodą. Badanie to powinno odbywać się częściej i być dostosowane do pacjenta w następujących sytuacjach: dawka dobowa przekracza 6,5 mg/kg beztłuszczowej mc. Stosowanie całkowitej mc. jako wskazówki dotyczącej dawkowania może spowodować przedawkowanie u osób otyłych; niewydolność nerek; zmniejszenie ostrości wzroku; wiek >65 lat; dawka skumulowana >200 g. Należy natychmiast przerwać stosowanie leku u każdego pacjenta, u którego wystąpią zaburzenia pigmentacyjne, ubytki pola widzenia lub inne nieprawidłowości, których nie można wyjaśnić trudnościami z akomodacją. Pacjenci powinni być nadal obserwowani, ponieważ zmiany w obrębie siatkówki i zaburzenia widzenia mogą postępować nawet po zakończeniu leczenia. Nie zaleca się jednoczesnego stosowania hydroksychlorochiny z lekami o działaniu toksycznym na siatkówkę, takimi jak tamoksyfen. Hydroksychlorochina może powodować ciężką hipoglikemię, w tym utratę przytomności, co może zagrażać życiu pacjentów stosujących lub niestosujących leki przeciwcukrzycowe. Należy ostrzec pacjentów leczonych hydroksychlorochiną o ryzyku wystąpienia hipoglikemii i związanych z nią objawów klinicznych. Konieczne są kontrole stężenia glukozy we krwi i w razie potrzeby skorygowanie leczenia, jeśli wystąpią objawy kliniczne wskazujące na hipoglikemię. Hydroksychlorochina może wydłużać odstęp QTc u niektórych pacjentów z grupy wysokiego ryzyka. Należy zachować ostrożność u pacjentów z wrodzonym lub nabytym wydłużeniem odstępu QT i (lub) ze stwierdzonymi czynnikami ryzyka wydłużenia odstępu QT, takimi jak: choroba serca, np. niewydolność serca, zawał mięśnia sercowego; zaburzenia proarytmiczne, np. bradykardia (częstość rytmu serca <50 uderzeń/min); epizody arytmii komorowej w wywiadzie; niewyrównana hipokaliemia i/lub hipomagnezemia; równoczesne stosowanie leków wydłużających odstęp QT, ponieważ może to prowadzić do zwiększonego ryzyka występowania komorowych zaburzeń rytmu serca. Wielkość wydłużenia odstępu QT może wzrosnąć wraz ze wzrostem stężenia substancji czynnej, dlatego nie należy przekraczać zalecanej dawki leku. Jeśli podczas leczenia hydroksychlorochiną wystąpią objawy zaburzeń rytmu serca, należy przerwać leczenie i wykonać badanie EKG. Przewlekła kardiotoksyczność. Zgłaszano przypadki kardiomiopatii prowadzącej do niewydolności serca, niekiedy zakończonej zgonem. Zaleca się obserwację kliniczną w kierunku kardiomiopatii - w przypadku wystąpienia objawów, leczenie należy przerwać. W razie stwierdzenia zaburzeń przewodzenia (blok odnogi pęczka Hisa/blok przedsionkowo-komorowy serca) oraz przerostu obu komór serca, należy wziąć pod uwagę występowanie przewlekłej toksyczności. Notowano przypadki ciężkich skórnych działań niepożądanych (SCAR), w tym reakcje polekowe z eozynofilią i objawami ogólnymi (zespół DRESS), ostrą uogólnioną osutkę krostkową (AGEP), zespół Stevensa-Johnsona (SJS) i toksyczne martwicze oddzielenie się naskórka (TEN). Jeśli u pacjenta wystąpi ciężka reakcja skórna, może być konieczna hospitalizacja, ponieważ te choroby mogą zagrażać życiu i prowadzić do zgonu. Jeśli wystąpią objawy przedmiotowe i podmiotowe świadczące o ciężkich reakcjach skórnych, należy natychmiast przerwać leczenie hydroksychlorochiną i rozważyć inne leczenie. Lek należy stosować ostrożnie u pacjentów przyjmujących leki, które mogą powodować niepożądane reakcje ze strony oczu lub skóry. Należy również zachować ostrożność w razie jego stosowania w następujących przypadkach: pacjenci z chorobą wątroby lub nerek oraz osoby przyjmujące leki o znanym niekorzystnym wpływie na te narządy. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek lub wątroby należy oznaczyć stężenie hydroksychlorochiny w osoczu i odpowiednio dostosować dawkowanie leku; pacjenci z ciężkimi zaburzeniami przewodu pokarmowego, układu neurologicznego lub krwi. Zaleca się również zachowanie ostrożności w przypadku pacjentów z nadwrażliwością na chininę, z niedoborem G-6-PD, z porfirią skórną późną, które mogą ulec zaostrzeniu pod wpływem stosowania hydroksychlorochiny, oraz u pacjentów z łuszczycą, ponieważ wydaje się, że leczenie zwiększa ryzyko występowania reakcji skórnych. Małe dzieci są szczególnie wrażliwe na toksyczne działanie 4-aminochinolin - lek musi być przechowywany w miejscu niedostępnym dla dzieci. Podczas długotrwałego leczenia u pacjentów należy okresowo wykonywać badanie morfologii krwi z rozmazem, a w przypadku wystąpienia nieprawidłowości, należy przerwać leczenie hydroksychlorochiną. Wszyscy pacjenci leczeni długotrwale powinni być poddawani okresowym badaniom czynności mięśni szkieletowych i odruchów ścięgnistych. W razie ich osłabienia, lek należy odstawić. Zgłaszano poważne przypadki polekowego uszkodzenia wątroby (DILI), w tym uszkodzenie komórek wątrobowych, cholestatyczne uszkodzenie wątroby, ostre zapalenie wątroby, mieszane uszkodzenie wątrobowokomórkowe/cholestatyczne i piorunującą niewydolność wątroby (w tym przypadki zakończone zgonem). Czynniki ryzyka mogą obejmować istniejącą wcześniej chorobę wątroby lub stany predysponujące, takie jak niedobór dekarboksylazy uroporfirynogenu lub jednoczesne stosowanie leków hepatotoksycznych. Należy niezwłocznie przeprowadzić ocenę kliniczną i pomiary parametrów czynnościowych wątroby u pacjentów, którzy zgłaszają objawy mogące wskazywać na uszkodzenie wątroby. W przypadku pacjentów ze znacznymi nieprawidłowościami w pracy wątroby, lekarz powinien ocenić stosunek korzyści do ryzyka z kontynuacji leczenia. Reaktywację wirusa zapalenia wątroby typu B zgłaszano u pacjentów leczonych hydroksychlorochiną w połączeniu z innymi lekami immunosupresyjnymi. Dane dotyczące rakotwórczości u zwierząt dostępne są tylko dla jednego gatunku w odniesieniu do leku macierzystego chlorochiny, a w badaniu tym uzyskano wynik negatywny. Nie ma wystarczających danych dotyczących ludzi, aby możliwe było wykluczenie podwyższonego ryzyka rozwoju raka u pacjentów przyjmujących leczenie przewlekłe. U niektórych pacjentów leczonych hydroksychlorochiną notowano zachowania samobójcze i zaburzenia psychiczne. Zaburzenia psychiczne, stanowiące działanie niepożądane, zwykle występowały w ciągu miesiąca po rozpoczęciu leczenia hydroksychlorochiną; występowały także u pacjentów, u których w wywiadzie nie stwierdzono takich zaburzeń. Należy poinstruować pacjentów, aby niezwłocznie zasięgnęli porady lekarza, jeśli podczas leczenia wystąpią u nich objawy psychiczne. Podczas stosowania leku mogą wystąpić zaburzenia pozapiramidowe. Substancja pomocnicza. Ze względu na zawartość laktozy, lek nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

Bardzo często: bóle brzucha, nudności. Często: jadłowstręt, chwiejność emocjonalna, bóle głowy, nieostre widzenie związane z zaburzeniami akomodacji (działanie zależne od dawki i odwracalne), biegunka, wymioty, świąd, wysypka skórna. Niezbyt często: nerwowość, zawroty głowy, retinopatia ze zmianami barwnikowymi i zaburzeniami pola widzenia (zmiany te są bezobjawowe lub mogą wywołać takie zaburzenia, jak efekt halo, nieostre widzenie lub światłowstręt; mogą one mieć charakter przejściowy lub ustępować po zakończeniu leczenia), zawroty głowy pochodzenia błędnikowego, szum w uszach pochodzenia błędnikowego, nieprawidłowe wyniki testów czynności wątroby, zaburzenia pigmentacji skóry i błon śluzowych, rozjaśnienie włosów, nadmierne wypadanie włosów, zaburzenia czuciowe i ruchowe. Częstość nieznana: zahamowanie czynności szpiku kostnego, niedokrwistość, niedokrwistość aplastyczna, agranulocytoza, leukopenia, małopłytkowość, pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy, skurcz oskrzeli, hipoglikemia, hydroksychlorochina może nasilać porfirię, psychoza, zachowania samobójcze, depresja, omamy, niepokój, pobudzenie, dezorientacja, urojenia, mania, zaburzenia snu, napady drgawkowe, zaburzenia pozapiramidowe (takie jak dystonia, dyskinezy i drżenia), makulopatie i zwyrodnienia plamki żółtej (mogą być nieodwracalne), utrata słuchu, wydłużenie odstępu QT u pacjentów z określonymi czynnikami ryzyka, które mogą prowadzić do wystąpienia zaburzeń rytmu serca (torsade de pointes, częstoskurcz komorowy), kardiomiopatia (która może prowadzić do niewydolności serca i w niektórych przypadkach do zgonu), polekowe uszkodzenie wątroby (DILI) (w tym uszkodzenie komórek wątrobowych, cholestatyczne uszkodzenie wątroby, ostre zapalenie wątroby, mieszane wątrobowokomórkowe/cholestatyczne uszkodzenie wątroby i piorunująca niewydolność wątroby), rumień wielopostaciowy, nadwrażliwość na światło, złuszczające zapalenie skóry, zespół Sweeta i ciężkie skórne działania niepożądane (SCAR) (w tym zespół Stevensa-Johnsona (SJS), toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka (TEN), wysypka polekowa z eozynofilią i objawami ogólnymi (DRESS), ostra uogólniona osutka krostkowa (AGEP). Należy odróżnić AGEP od łuszczycy, choć hydroksychlorochina może wywołać napady łuszczycy), miopatia mięśni szkieletowych lub neuromiopatia (prowadzące do postępującego osłabienia i zaniku proksymalnych grup mięśniowych), osłabienie odruchów ścięgnistych, nieprawidłowe wyniki badań przewodnictwa nerwowego. We wczesnej postaci retinopatia wydaje się być odwracalna po zaprzestaniu stosowania hydroksychlorochiny. Jeśli dojdzie do jej rozwoju, może istnieć ryzyko progresji nawet po zaprzestaniu leczenia. U pacjentów ze zmianami w obrębie siatkówki początkowo objawy mogą nie występować lub mogą występować mroczki z pierścieniami paracentralnymi i pericentralnymi, mroczkami skroniowymi i nieprawidłowym widzeniem kolorów. Zgłaszano występowanie zmian w obrębie rogówki obejmujących obrzęk i zmętnienia. W razie stwierdzenia zaburzeń przewodzenia (blok odnogi pęczka Hisa/blok przedsionkowo-komorowy), jak również przerostu obu komór serca, należy wziąć pod uwagę występowanie przewlekłej toksyczności. Przerwanie stosowania hydroksychlorochiny może wiązać się z ustąpieniem zaburzeń. Stosowanie leku może wiązać się z występowaniem gorączki i hiperleukocytozy.

Hydroksychlorochinę należy stosować ostrożnie u pacjentów przyjmujących leki o stwierdzonym działaniu wydłużającym odstęp QT, np. leki przeciwarytmiczne klasy IA i III, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, leki przeciwpsychotyczne, niektóre leki przeciwinfekcyjne (leki przeciwbakteryjne, takie jak fluorochinolony, np. moksyfloksacyna, makrolidy, np. azytromycyna, leki przeciwwirusowe, takie jak sakwinawir, leki przeciwgrzybicze, takie jak flukonazol, leki przeciwpasożytnicze, takie jak pentamidyna), ze względu na zwiększone ryzyko wystąpienia komorowych zaburzeń rytmu. Nie należy stosować halofantryny równocześnie z hydroksychlorochiną.
Ponieważ hydroksychlorochina może nasilać działanie leków hipoglikemizujących, może być konieczne obniżenie dawek insuliny lub leków przeciwcukrzycowych. Podawanie hydroksychlorochiny ze środkami przeciwmalarycznymi, o których wiadomo, że obniżają próg drgawkowy (np. meflochina), może zwiększać ryzyko wystąpienia drgawek. Działanie leków przeciwpadaczkowych może być zaburzone, jeśli podaje się je razem z hydroksychlorochiną. Ze względu na możliwy efekt addycyjny, należy unikać jednoczesnego stosowania z lekami o potencjalnym działaniu toksycznym na narząd wzroku lub na krew. Podczas jednoczesnego stosowania hydroksychlorochiny z agalzydazą występuje teoretyczne ryzyko hamowania aktywności wewnątrzkomórkowej α-galaktozydazy. Siarczan hydroksychlorochiny może również podlegać kilku znanym interakcjom chlorochiny. Należą do nich: nasilenie bezpośredniego działania blokującego połączenie nerwowo-mięśniowe przez antybiotyki aminoglikozydowe; antagonistyczny wpływ na działanie neostygminy i pirydostygminy; ograniczenie odpowiedzi humoralnej na pierwotne szczepienie śródskórną szczepionką przeciwko wściekliźnie produkowaną z wykorzystaniem ludzkich komórek diploidalnych. Wpływ innych leków na hydroksychlorochinę. Jednoczesne podawanie z zawierającymi magnez lekami zobojętniającymi kwas żołądkowy lub kaolinem może spowodować obniżenie wchłaniania chlorochiny; hydroksychlorochinę należy przyjmować w odstępie wynoszącym co najmniej 2 h od leków zobojętniających kwas żołądkowy lub kaolinu. W badaniach in vitro hydroksychlorochina jest metabolizowana głównie przez izoenzymy CYP2C8, CYP3A4 i CYP2D6, bez większościowego udziału pojedynczego izoenzymu CYP. Jednoczesne stosowanie cymetydyny będącej ogólnym inhibitorem enzymów CYP powodowało 2-krotne zwiększenie ekspozycji na chlorochinę. Ze względu na brak badań in vivo dotyczących interakcji zaleca się zachowanie ostrożności (tj. monitorowanie działań niepożądanych) podczas jednoczesnego stosowania z cymetydyną albo silnymi inhibitorami izoenzymów CYP2C8 i/lub CYP3A4 lub CYP2D6 (takimi jak gemfibrozil, klopidogrel, rytonawir, itrakonazol, klarytromycyna, sok grapefruitowy, fluoksetyna, paroksetyna, chinidyna). Zgłaszano brak skuteczności hydroksychlorochiny podczas jednoczesnego stosowania z ryfampicyną będącą silnym induktorem izoenzymu CYP2C8 i CYP3A4. Zaleca się zachowanie ostrożności (tj. monitorowanie skuteczności) podczas jednoczesnego stosowania z silnymi induktorami izoenzymów CYP2C8 i/lub CYP3A4 (takimi jak ryfampicyna, ziele dziurawca, karbamazepina, fenobarbital, fenytoina). Wpływ hydroksychlorochiny na inne leki. W badaniach in vitro hydroksychlorochina w wysokich stężeniach hamuje P-gp. Z tego względu podczas jednoczesnego stosowania z hydroksychlorochiną istnieje możliwość wzrostu stężeń substratów P-gp. Zgłaszano występowanie podwyższonych stężeń digoksyny w surowicy podczas jednoczesnego stosowania digoksyny i hydroksychlorochiny. Zaleca się stosowanie ostrożności (tj. odpowiednio monitorowanie działań niepożądanych lub stężeń w osoczu) podczas jednoczesnego stosowania substratów P-gp o wąskim współczynniku terapeutycznym (takich jak digoksyna, dabigatran). W badaniach in vitro hydroksychlorochina hamuje izoenzym CYP2D6. U pacjentów otrzymujących hydroksychlorochinę i pojedynczą dawkę metoprololu, substancji służącej ocenie izoenzymu CYP2D6, wartości C_max i AUC metoprololu uległy 1,7-krotnemu zwiększeniu, co sugeruje, że hydroksychlorochina jest umiarkowanym inhibitorem izoenzymu CYP2D6. Zaleca się zachowanie ostrożności (tj. odpowiednio monitorowanie działań niepożądanych lub stężeń w osoczu) podczas jednoczesnego stosowania substratów izoenzymu CYP2D6 o wąskim współczynniku terapeutycznym (takich jak flekainid, propafenon). W badaniach in vitro hydroksychlorochina hamuje izoenzym CYP3A4. Zgłaszano występowanie podwyższonego stężenia cyklosporyny w osoczu (substrat izoenzymu CYP3A4 i P-gp) podczas jednoczesnego stosowania cyklosporyny i hydroksychlorochiny. Ze względu na brak badań in vivo dotyczących interakcji z substratami wrażliwymi na wpływ na izoenzym CYP3A4 zaleca się zachowanie ostrożności (tj. monitorowanie działań niepożądanych) podczas jednoczesnego stosowania hydroksychlorochiny z substratami izoenzymu CYP3A4 (takimi jak cyklosporyna, statyny). W badaniu interakcji z pojedynczą dawką stwierdzono, że chlorochina obniżała biodostępność prazykwantelu. Nie wiadomo, czy podobny efekt występuje podczas jednoczesnego stosowania hydroksychlorochiny i prazykwantelu. Na zasadzie ekstrapolacji, ze względu na podobieństwa strukturalne i parametrów farmakokinetycznych pomiędzy hydroksychlorochiną i chlorochiną, można oczekiwać podobnego efektu dla hydroksychlorochiny.

Tarchomińskie Zakłady Farmaceutyczne POLFA S.A.
ul. Aleksandra Fleminga 2
03-176 Warszawa
22-510-80-02
[email protected]
www.polfa-tarchomin.com.pl