Immunate 500 IU FVIII/375 IU VWF 500 j.m.- 100 j.m./ml proszek i rozp. do sporządzenia roztworu do wstrzykiwań

1 fiolka zawiera 250 j.m. ludzkiego czynnika krzepnięcia VIII i 125 j.m. czynnika von Willebranda (po rozpuszczeniu w 5 ml rozpuszczalnika zawiera odpowiednio 50 j.m. i 25 j.m.). 1 fiolka zawiera 500 j.m. ludzkiego czynnika krzepnięcia VIII i 250 j.m. czynnika von Willebranda (po rozpuszczeniu w 5 ml rozpuszczalnika zawiera odpowiednio 100 j.m. i 50 j.m.). 1 fiolka zawiera 1000 j.m. ludzkiego czynnika krzepnięcia VIII i 500 j.m. czynnika von Willebranda (po rozpuszczeniu w 10 ml rozpuszczalnika zawiera odpowiednio 100 j.m. i 50 j.m.).

Kompleks czynnik VIII/czynnik von Willebranda składa się z dwóch cząsteczek tych dwóch białek o różnych funkcjach fizjologicznych. Po podaniu, w krążeniu pacjenta chorego na hemofilię, czynnik VIII wiąże czynnik von Willebranda. Aktywowany czynnik VIII działa jako kofaktor wobec aktywowanego czynnika IX, przyspieszając przemianę czynnika X w aktywowany czynnik X, który przekształca protrombinę w trombinę, z kolei trombina przekształca fibrynogen w fibrynę, co umożliwia utworzenie skrzepu. Hemofilia A, dziedziczne zaburzenie krzepnięcia krwi, spowodowana jest zmniejszeniem stężenia czynnika VIII:C i objawia się obfitym krwawieniem do stawów, mięśni i organów wewnętrznych, występującym samoistnie, w następstwie urazów lub po zabiegach chirurgicznych. Podanie czynnika VIII umożliwia czasową korektę niedoboru tego czynnika oraz zmniejsza skłonność do krwawień. Czynnik von Willebranda działa jako białko ochronne wobec czynnika VIII oraz pośredniczy w adhezji i agregacji płytek w miejscu urazu naczynia.

Leczenie i profilaktyka krwawień u pacjentów z wrodzonym (hemofilia A) lub nabytym niedoborem czynnika VIII. Leczenie krwawień u pacjentów z chorobą von Willebranda z niedoborem czynnika VIII, jeśli nie jest dostępny żaden specyficzny produkt skuteczny wobec choroby von Willebranda i kiedy leczenie samą desmopresyną (DDAVP) jest nieskuteczne lub przeciwwskazane.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Preparat powinien być stosowany w ciąży i okresie karmienia piersią tylko w przypadku wyraźnej potrzeby (brak doświadczenia ze stosowaniem leku z powodu rzadkiego występowania hemofilii A u kobiet).

Leczenie należy rozpocząć i prowadzić pod nadzorem lekarza mającego doświadczenie w leczeniu zaburzeń krzepnięcia.
Hemofilia A: dawkowanie i czas leczenia zależą od stopnia niedoboru czynnika VIIII, umiejscowienia i rozległości krwawienia oraz stanu klinicznego pacjenta. 1 j.m. aktywności czynnika VIII odpowiada ilości czynnika VIII w 1 ml prawidłowego osocza ludzkiego. Podanie 1 j.m. czynnika VIII/kg mc. powoduje zwiększenie aktywności czynnika VIII w osoczu o około 2% prawidłowej aktywności, stąd wymaganą dawkę leku oblicza się następująco: wymagana liczba jednostek = masa ciała (kg) x pożądany wzrost czynnika VIII (%) x 0,5. Podawana ilość i częstość podawania leku muszą być zawsze uzależnione od indywidualnej skuteczności klinicznej w danym przypadku (czasami, np. w obecności niskiego miana inhibitora, może być konieczne zastosowanie dawki większej niż obliczona wg wzoru). W krwawieniach i zabiegach chirurgicznych aktywność czynnika VIII w odpowiednim czasie nie powinna być mniejsza od następujących poziomów aktywności (w % normy lub j.m./dl): wczesne krwawienia do stawów, mięśni lub z jamy ustnej - wymagany poziom czynnika VIII wynosi 20 -40% normy, a lek podaje się co 12- 24 h co najmniej 1 dzień, aż do ustąpienia krwawienia (ustąpienie bólu) lub do zagojenia rany; bardziej nasilone krwawienia do stawów, mięśni lub krwiak - wymagany poziom czynnika VIII wynosi 30-60% normy, a infuzje leku powtarza się co 12-24 h przez 3-4 dni lub dłużej aż do ustąpienia bólu i ostrego upośledzenia funkcji; krwawienia zagrażające życiu - wymagany poziom czynnika VIII wynosi 60-100% normy, infuzje leku powtarza się co 8-24 h, aż do ustąpienia zagrożenia; drobne zabiegi chirurgiczne (łącznie z ekstrakcją zęba) - wymagany poziom czynnika VIII wynosi 30-60%, lek podaje się co 24 h przynajmniej przez 1 dzień, aż do zagojenia rany; duże zabiegi chirurgiczne - wymagany poziom czynnika VIII wynosi 80-100% (przed i po operacji), infuzje powtarza się co 8-24 h do zagojenia rany, potem kontynuuje przez co najmniej 7 kolejnych dni, utrzymując aktywność czynnika VIII na poziomie 30- 60% (j.m./dl). Odpowiedź na leczenie pozostaje indywidualnie zróżnicowana, dlatego niezbędne jest monitorowania poziomu czynnika VIII, zwłaszcza w przypadku poważnych zabiegów chirurgicznych. W długookresowej profilaktyce krwawień w ciężkiej postaci hemofilii A, zazwyczaj stosowana dawka czynnika VIII wynosi 20-40 j.m./kg mc. co 2-3 dni, u młodszych pacjentów konieczne mogą być krótsze odstępy między dawkami lub większe dawki. Hemofilia z inhibitorami czynnika VIII. Pacjentów należy monitorować pod kątem wytwarzania inhibitorów czynnika VIII. Jeżeli nie udaje się osiągnąć spodziewanych poziomów aktywności czynnika VIII w osoczu lub, gdy przy właściwie dobranej dawce nie udaje się opanować krwawienia, należy wykonać badanie w kierunku sprawdzenia obecności inhibitora czynnika VIII. U pacjentów z wysokim mianem inhibitora, leczenie z użyciem czynnika VIII może być nieskuteczne i należy rozważyć inne możliwości terapii. Choroba von Willebranda z niedoborem czynnika VIII. Leczenie substytucyjne, które służy opanowaniu i profilaktyce krwawień zawiązanych z zabiegami chirurgicznymi, opiera się na wytycznych dla hemofilii A.
Lek podaje się w powolnej iniekcji dożylnej (szybkość podania nie powinna przekraczać 2 ml/min).

Możliwe jest wystąpienie reakcji nadwrażliwości typu alergicznego. Pacjenci powinni zostać poinformowani o wczesnych objawach reakcji nadwrażliwości, włączając w to wysypkę, rozległą pokrzywkę, uczucie ucisku w klatce piersiowej, świszczący oddech, obniżenie ciśnienia, aż do wstrząsu anafilaktycznego. W przypadku wystąpienia takich objawów należy natychmiast przerwać podawanie leku i wdrożyć odpowiednie do sytuacji leczenie. Pacjenci leczeni ludzkim czynnikiem krzepnięcia VIII muszą być dokładnie monitorowani pod kątem wytwarzania inhibitorów przeciw czynnikowi VIII - poprzez obserwację stanu klinicznego i ocenę badań laboratoryjnych. Istnieje ryzyko wystąpienia incydentów zakrzepowych szczególnie u pacjentów ze znanymi klinicznymi lub laboratoryjnymi czynnikami ryzyka. Dlatego pacjentów należy monitorować pod kątem wystąpienia wczesnych objawów zakrzepicy. Postępowanie profilaktyczne przeciwko żylnej chorobie zakrzepowo-zatorowej powinno być wprowadzone zgodnie z obowiązującymi zaleceniami. Preparat zawiera relatywnie dużą ilość czynnika VIII w stosunku do zawartości czynnika von Willebranda, lekarz prowadzący powinien być świadomy, że kontynuacja leczenia może spowodować nadmierny wzrost FVIII:C. U pacjentów otrzymujących preparat należy monitorować stężenie FVIII:C w osoczu, aby uniknąć utrzymywania się wysokich stężeń FVIII:C w osoczu, które mogą zwiększyć ryzyko incydentów zakrzepowych. U pacjentów stosujących dietę niskosodową należy wziąć pod uwagę, że podawana w maksymalnej dziennej dawce ilość sodu może przekroczyć 200 mg. Lek należy stosować ostrożnie u dzieci poniżej 6 rż. (ograniczone doświadczenie kliniczne). Mimo stosowania metod inaktywacji czynników zakaźnych, nie można całkowicie wykluczyć przeniesienia z preparatem znanych i nieznanych patogenów, zwłaszcza wirusów bezotoczkowych. U pacjentów otrzymujących preparat regularnie lub w sposób powtarzany, należy rozważyć zastosowanie odpowiednich szczepień.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, choć nie u każdego one wystąpią.

Poważne działania niepożądane, które mogą wystąpić po zastosowaniu produktów czynnika
VIII pochodzących z ludzkiego osocza

Rzadko obserwowano reakcje alergiczne, które w niektórych przypadkach prowadziły do ciężkich
i zagrażających życiu reakcji (anafilaksja). Dlatego też należy zapoznać się z wczesnymi objawami
reakcji alergicznych, takimi jak: nagłe zaczerwienienie twarzy, wysypka, pokrzywka, bąble
pokrzywkowe, uogólniony świąd, obrzęk warg i języka, duszność (problemy z oddychaniem),
świszczący oddech (utrudnione wdychanie/wydychanie powietrza w wyniku zwężenia dróg
oddechowych), ucisk w klatce piersiowej, niskie ciśnienie krwi, spadek ciśnienia krwi, ogólne złe
samopoczucie oraz zawroty głowy. Objawy te mogą być wczesną oznaką wstrząsu anafilaktycznego.
W razie wystąpienia jakiejkolwiek reakcji alergicznej lub anafilaktycznej należy natychmiast przerwać
wstrzykiwanie/infuzję i powiadomić lekarza. Ciężkie objawy wymagają natychmiastowego leczenia
jak w nagłych wypadkach.

W przypadku dzieci nieleczonych wcześniej lekami zawierającymi czynnik VIII, przeciwciała
blokujące (patrz punkt 2) mogą powstawać bardzo często (więcej niż 1 na 10 pacjentów). Jednak
u pacjentów, którzy wcześniej byli leczeni czynnikiem VIII (ponad 150 dni leczenia), ryzyko jest
niezbyt częste (mniej niż 1 na 100 pacjentów). Jeżeli tak się stanie, leki pacjenta mogą przestać działać
prawidłowo i u pacjenta może wystąpić utrzymujące się krwawienie. Jeżeli tak się stanie, należy
natychmiast skontaktować się z lekarzem.

Tworzenie się zobojętniających przeciwciał przeciw czynnikowi von Willebranda jest znanym
powikłaniem leczenia osób z chorobą von Willebranda. Jeżeli wytworzą się przeciwciała
neutralizujące (inhibitory) może się to objawić niewystarczającym wynikiem klinicznym leczenia
(krwawienie nie jest kontrolowane przy zastosowaniu właściwej dawki) lub jako reakcja alergiczna.
W takich przypadkach zaleca się kontakt z wyspecjalizowanym ośrodkiem leczenia hemofilii.

Po podaniu dużych dawek może wystąpić hemoliza u pacjentów z grupą krwi A, B lub AB.

Działania niepożądane zgłaszane po użyciu Immunate

Bardzo często (mogą występować częściej niż u 1 na 10 pacjentów)
• inhibicja czynnika VIII (u dzieci, które nie były uprzednio leczone lekami zawierającymi
  czynnik VIII).

Niezbyt często (mogą występować nie częściej niż u 1 na 100 pacjentów)
• nadwrażliwość;
• inhibicja czynnika VIII [u pacjentów, którzy byli uprzednio leczeni czynnikiem VIII (leczenie
  trwające dłużej niż 150 dni)].

Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych)
• zaburzenia krzepnięcia (niezdolność do tworzenia skrzepów);
• niepokój;
• parestezja (uczucie mrowienia lub kłucia);
• zawroty głowy;
• ból głowy;
• zapalenie spojówek;
• tachykardia (przyspieszone bicie serca);
• kołatanie serca;
• niedociśnienie (niskie ciśnienie krwi);
• nagłe zaczerwienienie twarzy;
• bladość (blady wygląd);
• duszność (problemy z oddychaniem);
• kaszel;
• wymioty;
• nudności;
• pokrzywka (pokrzywkowa wysypka na całym ciele);
• wysypka;
• świąd (uczucie swędzenia);
• rumień (zaczerwienienie skóry);
• nadmierna potliwość;
• neurodermit (swędząca lub szorstka skóra);
• ból mięśni;
• ból w klatce piersiowej;
• uczucie dyskomfortu w klatce piersiowej;
• obrzęk (zatrzymanie płynów);
• gorączka;
• dreszcze;
• pieczenie i kłucie w miejscu podania (reakcje w miejscu podania);
• ból.

Zgłaszanie działań niepożądanych

Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać
bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych
Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181 C
02-222 Warszawa
Tel.: + 48 22 49 21 301
Faks: + 48 22 49 21 309
Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Nie są znane.

Takeda Pharma Sp. z o.o.
ul. Prosta 68
00-838 Warszawa
22-608-13-00
[email protected]
www.takeda.com/pl-pl