Irinotecan-Ebewe 20 mg/ml koncentrat do przygotowania roztworu do infuzji

1 fiolka zawiera 40 mg, 100 mg, 150 mg, 300 mg lub 500 mg trójwodnego chlorowodorku irynotekanu. Preparat zawiera sorbitol i sód.

Irinotecan hydrochloride

Dożylnie. Dorośli. Monoterapia (u wcześniej leczonych pacjentów). Zalecana dawka: 350 mg/m² pc., podawana w infuzji dożylnej, trwającej 30-90 min., co 3 tyg. Leczenie skojarzone (u wcześniej nieleczonych pacjentów). Irynotekan w połączeniu z 5-fluorouracylem i kwasem folinowym. Zalecana dawka: 180 mg/m² pc., podawana co 2 tyg. w infuzji dożylnej, trwającej 30-90 min., po zakończeniu której podaje się w infuzji kwas folinowy i 5-fluorouracyl. Irynotekan w połączeniu z cetuksymabem. Zwykle podaje się taką samą dawkę irynotekanu, jaka była stosowana w ostatnich cyklach wcześniejszego leczenia z zastosowaniem irynotekanu. Irynotekanu nie wolno podawać wcześniej niż godzinę po zakończeniu wlewu cetuksymabu. Informacje na temat dawkowania i sposobu podawania bewacyzumabu/kapecytabiny należy sprawdzić w odpowiednich ChPL. Modyfikacje dawkowania. Lek należy podawać po zmniejszeniu nasilenia wszystkich działań niepożądanych do stopnia 0 lub 1 wg klasyfikacji NCI-CTC i po całkowitym ustąpieniu biegunki związanej z leczeniem. Na początku kolejnego kursu leczenia należy zmniejszyć dawkę irynotekanu i 5FU (jeśli to wskazane) zależnie od najcięższych działań niepożądanych, które wystąpiły podczas poprzedniego cyklu leczenia. Leczenie należy opóźnić o 1-2 tyg., w celu ustąpienia działań niepożądanych, związanych z zastosowanym leczeniem. W przypadku wystąpienia następujących działań niepożądanych: objawy toksyczności hematologicznej [neutropenia 4 stopnia, gorączka neutropeniczna (neutropenia stopnia 3 do 4 i gorączka stopnia 2 do 4), małopłytkowość i leukopenia (stopnia 4)]; objawy toksyczności niehematologicznej (stopnia 3 do 4) dawkę leku i (lub) 5FU (jeśli jest stosowany) należy zmniejszyć o 15-20%. Konieczne jest przestrzeganie zaleceń dotyczących modyfikacji dawkowania cetuksymabu stosowanego w skojarzeniu z irynotekanem, zawartych w drukach informacyjnych dotyczących cetuksymabu. Informacje na temat modyfikacji dawkowania bewacyzumabu stosowanego w skojarzeniu z irynotekanem/5FU/FA są zawarte w ChPL dla bewacyzumabu. Zgodnie z ChPL dotyczącą kapecytabiny, u pacjentów w wieku 65 lat i starszych zaleca się zmniejszenie dawki początkowej kapecytabiny do 800 mg/m² pc. 2 razy na dobę. Czas trwania leczenia. Leczenie należy kontynuować do momentu stwierdzenia obiektywnej progresji choroby lub wystąpienia niemożliwych do zaakceptowania działań toksycznych. Dzieci i młodzież. Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności irynotekanu u dzieci. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby, w stanie ogólnym ≤2 wg WHO parametrem określającym dawkę początkową leku powinno być stężenie bilirubiny we krwi (do 3 razy większe od górnej granicy normy). U pacjentów z hiperbilirubinemią i czasem protrombinowym większym niż 50%, klirens irynotekanu jest zmniejszony, w związku z czym wzrasta ryzyko wystąpienia objawów toksyczności hematologicznej. W związku z tym, w tej populacji pacjentów należy co tydzień kontrolować morfologię krwi obwodowej. U pacjentów, u których stężenie bilirubiny nie przekracza 1,5 razy wartość górnej granicy normy, zalecana dawka leku wynosi 350 mg/m² pc. U pacjentów u których stężenie bilirubiny wynosi 1,5-3 razy wartości górnej granicy normy, zalecana dawka wynosi 200 mg/m² pc. U pacjentów, u których stężenie bilirubiny jest większe niż 3 razy wartość górnej granicy normy, nie należy stosować leku. Nie ma danych dotyczących pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby, leczonych preparatem w skojarzeniu z innymi lekami. Nie zaleca się stosowania leku u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, ponieważ nie przeprowadzono badań w tej populacji pacjentów. U pacjentów w podeszłym wieku nie przeprowadzono swoistych badań farmakokinetyki; w tej populacji dawkę należy jednak ustalać ostrożnie ze względu na zwiększoną częstość pogorszenia czynności biologicznych (populacja ta wymaga bardziej intensywnego nadzoru). Sposób podawania. Lek jest koncentratem do sporządzania roztworu do infuzji, nie należy podawać w dożylnym bolusie lub dożylnym wlewie trwającym krócej niż 30 min lub dłużej niż 90 min. Po rozcieńczeniu, w postaci roztworu do infuzji należy podawać do żyły obwodowej lub głównej.

Lek należy stosować wyłącznie w placówkach wyspecjalizowanych w stosowaniu leków cytostatycznych. Podawanie leku powinien nadzorować wyłącznie lekarz posiadający odpowiednie kwalifikacje do prowadzenia chemioterapii przeciwnowotworowej. Ze względu na rodzaj i częstość działań niepożądanych, lek można przepisywać wyłącznie po rozważeniu spodziewanych korzyści i możliwego ryzyka związanych z terapią: u pacjentów z dużym ryzykiem, szczególnie u pacjentów w stanie ogólnym w stopniu 2 wg klasyfikacji WHO; w nielicznych przypadkach, kiedy pacjent nie będzie w stanie stosować się do zaleceń dotyczących postępowania w przypadku wystąpienia działań niepożądanych (konieczność natychmiastowego rozpoczęcia i długotrwałego kontynuowania leczenia przeciwbiegunkowego połączonego z przyjmowaniem dużych ilości płynów w momencie wystąpienia opóźnionej biegunki) - u tych pacjentów zaleca się ścisły nadzór szpitalny. Jeśli lek jest stosowany w monoterapii, zwykle jest zlecany w schemacie dawkowania co 3 tyg., można jednak rozważyć zastosowanie schematu dawkowania co tydzień u pacjentów wymagających ściślejszej obserwacji lub szczególnie zagrożonych ciężką neutropenią. Pacjentów należy poinformować o ryzyku wystąpienia opóźnionej biegunki, która może wystąpić po upływie 24 h po podaniu leku lub w dowolnym momencie przed kolejnym cyklem leczenia (pacjenci powinni niezwłocznie poinformować lekarza o wystąpieniu pierwszego płynnego stolca i natychmiast rozpocząć odpowiednie leczenie). Obecnie zalecanym lekiem przeciwbiegunkowym jest loperamid w dużych dawkach (dawka początkowa wynosi 4 mg, a następnie 2 mg co 2 h). Leczenie to należy kontynuować przez 12 h od wystąpienia ostatniego płynnego stolca. Ze względu na ryzyko niedrożności porażennej jelit loperamidu nie wolno w żadnym przypadku podawać dłużej niż przez 48 kolejnych h ani krócej niż przez 12 h. Jeśli biegunce towarzyszy ciężka neutropenia (liczba neutrofili <500/mm³), wówczas oprócz leczenia przeciwbiegunkowego należy podawać profilaktycznie antybiotyk o szerokim spektrum działania. Loperamidu nie należy stosować profilaktycznie, nawet u pacjentów, u których opóźniona biegunka pojawiała się w poprzednich cyklach leczenia. Pacjentom, u których wystąpiła ciężka biegunka, zaleca się w kolejnych cyklach zmniejszenie dawki leku. W trakcie badań klinicznych częstość neutropenii stopnia 3. i 4. wg skali NCI-CTC była znacząco większa u pacjentów poddawanych wcześniej radioterapii miednicy i (lub) jamy brzusznej niż u pacjentów niepoddawanych radioterapii. Prawdopodobieństwo wystąpienia neutropenii stopnia 3. lub 4. w trakcie I cyklu leczenia było także znacząco większe u pacjentów z wyjściowym stężeniem bilirubiny całkowitej w surowicy wynoszącym co najmniej 1,0 mg/dl w porównaniu z pacjentami ze stężeniem bilirubiny <1,0 mg/dl. Podczas leczenia zaleca się cotygodniowe kontrolowanie morfologii krwi obwodowej. Pacjentów należy poinformować o ryzyku wystąpienia neutropenii i o znaczeniu gorączki. Gorączkę neutropeniczną (temperatura > 38st.C i liczba neutrofili ≤ 1000/mm³) należy leczyć w trybie pilnym w szpitalu, podając dożylnie antybiotyki o szerokim spektrum działania. U pacjentów, u których wystąpiły ciężkie zdarzenia hematologiczne, zaleca się zmniejszenie dawki w kolejnych kursach leczenia. Pacjenci z ciężką biegunką narażeni są na zwiększone ryzyko występowania zakażeń i objawów toksyczności hematologicznej - należy oznaczać morfologię krwi obwodowej. Przed rozpoczęciem leczenia oraz przed każdym kolejnym cyklem należy oznaczać parametry czynności wątroby. U pacjentów ze stężeniem bilirubiny w zakresie 1,5 - 3 razy powyżej górnej granicy normy należy co tydzień kontrolować morfologię krwi obwodowej ze względu na zmniejszony klirens irynotekanu. Nie należy podawać leku pacjentom, u których stężenie bilirubiny przekracza 3 razy górną granicę normy. Przed każdym podaniem preparatu zaleca się profilaktyczne podawanie leków przeciwwymiotnych. Pacjenci, u których wystąpiły wymioty z towarzyszącą opóźnioną biegunką, powinni być niezwłocznie hospitalizowani w celu wdrożenia odpowiedniego leczenia. W przypadku wystąpienia ostrego zespołu cholinergicznego (określanego, jako wystąpienie wczesnej biegunki i innych objawów podmiotowych i przedmiotowych, takich jak nasilone pocenie, bolesne skurcze brzucha, zwężenie źrenic i nadmierne wydzielanie śliny) należy podać siarczan atropiny (w dawce 0,25 mg podskórnie), o ile nie istnieją przeciwwskazania kliniczne. Objawy te można obserwować w trakcie lub wkrótce po zakończeniu infuzji irynotekanu. Uznaje się, że są związane z hamowaniem aktywności cholinoesterazy przez macierzysty irynotekan i mogą występować częściej po zastosowaniu większych dawek irynotekanu. U pacjentów chorujących na astmę należy zachować ostrożność. U pacjentów, u których wystąpił ostry i ciężki zespół cholinergiczny, przy podaniu kolejnych dawek zaleca się profilaktyczne podawanie siarczanu atropiny. Pacjentów należy ściśle obserwować w kierunku objawów ze strony układu oddechowego przed rozpoczęciem oraz w trakcie leczenia irynotekanem (istnieje ryzyko wystąpienia śródmiąższowej choroby płuc w postaci nacieków płucnych). Choć irynotekan nie jest uważany za lek uszkadzający tkanki, należy zachować ostrożność i nie dopuścić do wynaczynienia leku oraz kontrolować miejsce wkłucia czy nie występują objawy zapalenia (w przypadku wynaczynienia leku, zaleca się przemycie miejsca podania i przyłożenie lodu). Ze względu na wzrost częstości występowania pogorszenia funkcji biologicznych, w szczególności czynności wątroby u pacjentów w podeszłym wieku, należy zachować ostrożność przy ustalaniu dawki. Pacjentom nie wolno podawać leku zanim nie ustąpi niedrożność jelit. Obserwowano zwiększenie stężenia kreatyniny w surowicy lub azotu mocznikowego we krwi oraz odnotowano przypadki ostrej niewydolności nerek, zdarzenia te zazwyczaj przypisuje się powikłaniom zakażenia lub odwodnieniu związanego z nudnościami, wymiotami lub biegunką. Zgłaszano rzadkie przypadki zaburzeń czynności nerek w wyniku zespołu rozpadu guza. Należy zachować ostrożność u pacjentów, którzy wcześniej poddawani byli radioterapii jamy brzusznej/miednicy (np. z napromienianiem >25% szpiku kostnego oraz w ciągu 6 tyg. przed rozpoczęciem leczenia irynotekanem), ponieważ mają zwiększone ryzyko mielosupresji po podaniu irynotekanu (może być konieczna modyfikacja dawkowania). Pacjenci, u których występują czynniki ryzyka niedokrwienia mięśnia sercowego należy ściśle kontrolować oraz podjąć odpowiednie działania mające na celu zminimalizowanie wszystkich modyfikowalnych czynników ryzyka (np. palenia tytoniu, nadciśnienia tętniczego czy hiperlipidemia). Podawanie irynotekanu rzadko było związane z występowaniem zdarzeń zakrzepowo-zatorowych (zator płucny, zakrzepica żył i zakrzepica z zatorami tętnic) u pacjentów z wieloma czynnikami ryzyka, oprócz istniejącej choroby nowotworowej. U pacjentów, u których występowały epizody odwodnienia na skutek biegunki i (lub) wymiotów lub posocznicy obserwowano rzadkie przypadki niewydolności nerek, niedociśnienia tętniczego lub niewydolności krążeniowej. U pacjentów otrzymujących irynotekan należy unikać podawania żywych szczepionek. Kobiety w wieku rozrodczym oraz mężczyźni powinni stosować skuteczną antykoncepcję podczas leczenia i, odpowiednio, do 1 miesiąca i do 3 miesięcy po jego zakończeniu. Należy unikać stosowania irynotekanu jednocześnie z silnymi inhibitorami CYP3A4 (np. ketokonazol) lub induktorami CYP3A4 (np. ryfampicyna, karbamazepina, fenobarbital, fenytoina), gdyż mogą one zmieniać metabolizm irynotekanu. Preparat zawiera sorbitol, dlatego nie jest wskazany u pacjentów z wrodzoną nietolerancją fruktozy. Preparat zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na fiolkę, uznaje sie, że lek jest wolny od sodu. Irynotekanu nie należy stosować u dzieci.

Sandoz Polska Sp. z o.o.
ul. Domaniewska 50 C
02-672 Warszawa
22-209-70-00
www.sandoz.pl