Ketolek 50 mg kapsułki twarde

1 kaps. zawiera 50 mg ketoprofenu. Kapsułki zawierają laktozę.

Ketoprofen

Niesteroidowy lek przeciwzapalny o działaniu przeciwzapalnym, przeciwbólowym i przeciwgorączkowym. Mechanizm działania polega prawdopodobnie na hamowaniu cyklooksygenazy, enzymu odpowiedzialnego za syntezę prostaglandyn. Ketoprofen hamuje również agregację płytek. Po podaniu doustnym ulega szybkiemu wchłanianiu z przewodu pokarmowego. C_max w osoczu następuje po 1-2 h od podania doustnego. Jednoczesne przyjmowanie pokarmu spowalnia wchłanianie, nie wpływa jednak na biodostępność produktu leczniczego. Biodostępność wynosi >90%. Wiąże się z białkami osocza w 99%. Ketoprofen przenika przez barierę łożyskową. Metabolizowany jest w wątrobie, a następnie nieaktywne metabolity usuwane są głównie przez nerki (92-98%). T_0,5 wynosi 1,5-2,5 h, ale może również wynosić 8 h. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, wydalanie może być wydłużone proporcjonalnie do stopnia zaburzeń.

Krótkotrwałe, objawowe leczenie lekkiego do umiarkowanego bólu różnego pochodzenia, np. bóle mięśniowe, kostno-stawowe, ból głowy.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Reakcje nadwrażliwości w wywiadzie, takie jak skurcz oskrzeli, napady astmy oskrzelowej, zapalenie błony śluzowej nosa, pokrzywka lub inne reakcje alergiczne w następstwie stosowania ketoprofenu, kwasu acetylosalicylowego lub innych NLPZ; u takich pacjentów zgłaszano ostre, rzadko powodujące zgon, reakcje anafilaktyczne. Znane reakcje fotoalergiczne lub fototoksyczne podczas stosowania ketoprofenu lub fibratów. Niewyjaśnione zaburzenia układu krwiotwórczego. Czynna choroba wrzodowa żołądka lub jakiekolwiek przypadki krwawień z przewodu pokarmowego, owrzodzenia lub perforacja przewodu pokarmowego w wywiadzie. Skaza krwotoczna. Krwawienie z naczyń mózgowych lub inne czynne krwawienie. Ciężka niewydolność serca. Ciężka niewydolność wątroby lub nerek. III trymestr ciąży.

W I i II trymestrze ciąży ketoprofen należy stosować jedynie w przypadku zdecydowanej konieczności. W III trymestrze ciąży preparat jest przeciwwskazany. Istnieje zwiększone ryzyko poronienia, wad serca i wytrzewienia po zastosowaniu inhibitorów syntezy prostaglandyn we wczesnej ciąży; całkowite ryzyko wystąpienia sercowo-naczyniowych wad rozwojowych zwiększa się z poniżej 1% do około 1,5%; ryzyko zwiększa się wraz z dawką i czasem trwania leczenia. Od 20. tyg. ciąży stosowanie ketoprofenu może powodować małowodzie spowodowane zaburzeniami czynności nerek płodu. Może ono wystąpić krótko po rozpoczęciu leczenia i zwykle ustępuje po jego przerwaniu. Ponadto zgłaszano przypadki zwężenia przewodu tętniczego po leczeniu w II trymestrze, z których większość ustąpiła po zaprzestaniu leczenia. Jeżeli ketoprofen podawany jest kobiecie, która zamierza zajść w ciążę, oraz gdy jest podawany w I lub II trymestrze ciąży, dawka powinna być możliwie najmniejsza, a czas leczenia możliwie najkrótszy. Kilka dni po 20. tyg. ciąży należy rozważyć przedporodową obserwację w celu wykrycia małowodzia i zwężenia przewodu tętniczego po narażeniu na ketoprofen. W razie stwierdzenia małowodzia lub zwężenia przewodu tętniczego należy zaprzestać stosowania ketoprofenu. Inhibitory prostaglandyn stosowane w czasie III trymestru mogą spowodować u płodu zaburzenia czynności nerek (które mogą prowadzić do niewydolności nerek z małowodziem), działanie toksyczne na układ krążenia i płuca (przedwczesne zwężenie/zamknięcie przewodu tętniczego i nadciśnienie płucne) oraz narazić matkę i dziecko pod koniec trwania ciąży na możliwość przedłużenia czasu krwawienia, hamujący wpływ na agregację płytek, który może wystąpić nawet po bardzo małych dawkach oraz hamowanie skurczów macicy mogące powodować opóźnienie lub przedłużenie porodu. Nie zaleca się stosowania ketoprofenu w okresie karmienia piersią. Stosowanie ketoprofenu może zaburzać płodność u kobiet, dlatego nie jest on zalecany u kobiet planujących ciążę. U kobiet, które mają trudności z zajściem w ciążę lub które są poddawane badaniom w związku z niepłodnością, należy rozważyć zakończenie stosowania ketoprofenu.

Doustnie. Dorośli i młodzież >15 lat: 1 kaps. co 8 h. Bez konsultacji z lekarzem nie należy stosować leku dłużej niż przez 5 dni. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów w podeszłym wieku oraz u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby i nerek konieczne jest zachowanie ostrożności ze względu na zwiększone ryzyko ciężkich działań niepożądanych; jeśli konieczne jest przyjmowanie NLPZ, należy zastosować najmniejszą skuteczną dawkę. Leku nie należy stosować u pacjentów <15 lat. Sposób podania. Kapsułki należy połykać w całości (nie rozgryzać), popijając dużą ilością płynu, w czasie lub po posiłku.

Przyjmowanie preparatu w najmniejszej skutecznej dawce przez jak najkrótszy okres konieczny do łagodzenia objawów zmniejsza ryzyko działań niepożądanych. Należy unikać jednoczesnego stosowania preparatu z innymi NLPZ, włącznie z selektywnymi inhibitorami COX-2. Podczas stosowania leków z grupy NLPZ ryzyko wystąpienia działań niepożądanych, zwłaszcza krwawień z przewodu pokarmowego lub perforacji przewodu pokarmowego, które mogą zakończyć się zgonem, jest większe u osób w podeszłym wieku. Krwawienia z przewodu pokarmowego i powstawanie owrzodzeń lub perforacji, które mogą zakończyć się zgonem, raportowano dla wszystkich NLPZ w każdym okresie leczenia, również bez objawów zwiastunowych lub ciężkich zdarzeń dotyczących przewodu pokarmowego w wywiadzie. Stosowanie ketoprofenu może być związane ze zwiększonym, w porównaniu do innych NLPZ, działaniem toksycznym na przewód pokarmowy, zwłaszcza w przypadku stosowania większych dawek. Ryzyko krwawienia z przewodu pokarmowego, owrzodzenia lub perforacji jest większe w przypadku stosowania większych dawek NLPZ u pacjentów z chorobą wrzodową w wywiadzie, w szczególności w przypadkach powikłanych krwawieniem lub perforacją oraz u osób w podeszłym wieku - u tych pacjentów należy rozpoczynać leczenie od najmniejszej dostępnej dawki. U tych pacjentów oraz w grupie pacjentów wymagających jednoczesnego leczenia małymi dawkami kwasu acetylosalicylowego oraz innymi lekami zwiększającymi ryzyko działań niepożądanych dotyczących przewodu pokarmowego, należy rozważyć leczenie skojarzone lekami osłaniającymi (np. mizoprostolem lub inhibitorami pompy protonowej). Pacjenci z objawami toksycznego wpływu na układ pokarmowy w wywiadzie, zwłaszcza w podeszłym wieku, powinni zgłaszać wszelkie nietypowe objawy w obrębie jamy brzusznej (zwłaszcza krwawienia z przewodu pokarmowego), szczególnie na początku leczenia. Zaleca się zachowanie ostrożności u pacjentów stosujących jednocześnie leki, które mogą zwiększać ryzyko powstawania owrzodzeń lub krwawienia, takie jak doustne kortykosteroidy, leki przeciwzakrzepowe, takie jak warfaryna, SSRI lub leki hamujące agregację płytek krwi (m.in. kwas acetylosalicylowy). W przypadku wystąpienia krwawienia z przewodu pokarmowego lub owrzodzenia przewodu pokarmowego, lek należy odstawić. NLPZ należy stosować z ostrożnością w przypadku pacjentów z chorobami przewodu pokarmowego w wywiadzie (wrzodziejące zapalenie jelita grubego, choroba Crohna), ponieważ leki te mogą zaostrzyć przebieg tych chorób. Pacjentów z nadciśnieniem tętniczym i (lub) łagodną do umiarkowanej zastoinową niewydolnością serca w wywiadzie należy odpowiednio monitorować i udzielać właściwych zaleceń (ryzyko zatrzymania płynów i obrzęków). Przyjmowanie niektórych NLPZ (szczególnie długotrwale w dużych dawkach) jest związane ze zwiększeniem ryzyka zaburzeń zakrzepowych w obrębie tętnic (np. zawał serca lub udar). Szczególnie ostrożnie stosować u pacjentów z niekontrolowanym nadciśnieniem tętniczym, zastoinową niewydolnością serca, rozpoznaną chorobą niedokrwienną serca, chorobą tętnic obwodowych i (lub) chorobą naczyń mózgu. Należy zachować ostrożność przed rozpoczęciem długotrwałego leczenia pacjentów z czynnikami ryzyka chorób układu krążenia (np. nadciśnienie tętnicze, hiperlipidemia, cukrzyca, palenie tytoniu). Zalecana jest ostrożność u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym i (lub) łagodną do umiarkowanej zastoinową niewydolnością serca w wywiadzie, ponieważ zgłaszane były zatrzymanie płynów oraz obrzęki w związku z leczeniem NLPZ. W przypadku pierwszych objawów wysypki skórnej, zmian w obrębie błon śluzowych i jakichkolwiek innych objawów reakcji nadwrażliwości należy przerwać stosowanie preparatu (ryzyko wystąpienia ciężkich reakcji skórnych, niektóre ze skutkiem śmiertelnym, w tym złuszczające zapalenie skóry, zespół Stevensa-Johnsona i toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka). Prawdopodobnie największe ryzyko tych działań niepożądanych u pacjentów występuje na początku leczenia. Ketoprofen powoduje zwiększone ryzyko fotoalergicznego kontaktowego zapalenia skóry. Ustąpienie objawów skórnych po odstawieniu leku może trwać kilka miesięcy. Mogą wystąpić reakcje nadwrażliwości krzyżowej z innymi związkami kwasu arylopropionowego, fenofibratami lub związkami benzoilu lub benzofenonu zabezpieczonych oksybenzonem. W przypadku wystąpienia reakcji fotoalergicznej, należy przerwać stosowanie ketoprofenu. Lek może maskować objawy zakażenia, co może prowadzić do opóźnionego rozpoczęcia stosowania właściwego leczenia, a przez to pogarszać skutki zakażenia. Zjawisko to zaobserwowano w przypadku pozaszpitalnego bakteryjnego zapalenia płuc i powikłań bakteryjnych ospy wietrznej. Jeśli lek stosowany jest z powodu gorączki lub bólu związanych z zakażeniem, zaleca się kontrolowanie przebiegu zakażenia. W warunkach pozaszpitalnych pacjent powinien skonsultować się z lekarzem, jeśli objawy utrzymują się lub nasilają. Ketoprofen powinien być stosowany tylko po dokładnym rozważeniu stosunku korzyści do ryzyka w przypadkach nabytej porfirii. Szczególnie w następujących przypadkach wymagany jest dokładny nadzór lekarza: występujące uprzednio uszkodzenie nerek, zaburzenia czynności wątroby, bezpośrednio po poważnym zabiegu chirurgicznym, u pacjentów z katarem siennym, polipami nosa oraz POChP (z uwagi na zwiększone ryzyko zapoczątkowania reakcji alergicznej, może się to objawiać w postaci ataków astmy [tzw. astma aspirynowa], wystąpienia obrzęku naczynioworuchowego lub pokrzywki), u pacjentów wykazujących reakcję alergiczną na inne substancje, ponieważ istnieje również ryzyko reakcji nadwrażliwości w czasie stosowania ketoprofenu, intensywne leczenie lekami moczopędnymi, leczenie lekami z grupy NLPZ lub innymi lekami przeciwbólowymi, zaburzenia krzepnięcia krwi, leczenie lekami przeciwzakrzepowymi. Ostre reakcje nadwrażliwości (np. wstrząs anafilaktyczny) obserwowano w bardzo rzadkich przypadkach. W przypadku wystąpienia pierwszych objawów poważnych reakcji nadwrażliwości po zastosowaniu ketoprofenu, należy przerwać stosowanie preparatu. W zależności od objawów, jakakolwiek interwencja medyczna musi być przeprowadzona przez specjalistę. U pacjentów z astmą w połączeniu z przewlekłym zapaleniem błony śluzowej nosa, przewlekłym zapaleniem zatok i (lub) polipowatością nosa występuje większe niż u pozostałej części populacji ryzyko uczulenia na kwas acetylosalicylowy i (lub) leki z grupy NLPZ. Przyjmowanie tego leku może powodować napady astmy lub skurcz oskrzeli, szczególnie u osób uczulonych na kwas acetylosalicylowy lub leki z grupy NLPZ. W przypadku wystąpienia zaburzeń takich jak niewyraźne widzenie, należy przerwać stosowanie preparatu. U pacjentów, szczególnie w podeszłym wieku, z niewydolnością serca, z marskością wątroby i nerczycą, stosujących leki moczopędne oraz z przewlekłym zaburzeniem czynności nerek, należy uważnie monitorować czynność nerek na początku leczenia (ryzyko uszkodzenia nerek). Pacjenci z zaburzeniami krzepnięcia krwi powinni być poddani ścisłej obserwacji (ketoprofen może tymczasowo hamować agregację płytek). U pacjentów z nieprawidłowymi wynikami badań czynności wątroby lub chorobami wątroby w wywiadzie należy okresowo badać aktywność aminotransferaz, szczególnie podczas długotrwałego leczenia. Zgłaszano rzadkie przypadki żółtaczki i zapalenia wątroby związane ze stosowaniem ketoprofenu. Podczas dłuższego stosowania ketoprofenu wymagane jest regularne badanie aktywności enzymów wątrobowych, czynności nerek oraz morfologii krwi z rozmazem. Podczas dłuższego stosowania leków analgetycznych może wystąpić ból głowy, którego nie należy leczyć poprzez zwiększenie dawki preparatu. Nałogowe przyjmowanie leków analgetycznych, w szczególności, gdy jednocześnie podaje się kilka substancji przeciwbólowych, może prowadzić do trwałego uszkodzenia nerek w tym do niewydolności nerek (nefropatia polekowa). W czasie stosowania leków z grupy NLPZ działania niepożądane, zwłaszcza te dotyczące przewodu pokarmowego i OUN nasilają się, gdy jednocześnie jest spożywany alkohol. Ze względu na zawartość laktozy, kapsułek nie należy stosować u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

W odniesieniu do wymienionych działań niepożądanych leku należy pamiętać, iż są one zależne
głównie od dawki oraz mogą się różnić u poszczególnych pacjentów.

Najczęściej działania niepożądane dotyczą przewodu pokarmowego. Owrzodzenie przewodu
pokarmowego (wrzód trawienny), perforacja lub krwawienie – czasami ze skutkiem śmiertelnym –
mogą wystąpić szczególnie u pacjentów w podeszłym wieku (patrz punkt 2 „Ostrzeżenia i środki
ostrożności”). Po podaniu leku Ketolek odnotowano nudności, wymioty, biegunki, wzdęcia
(z oddawaniem gazów), zaparcia, niestrawność, ból brzucha, smołowate stolce (czarne, smoliste
stolce), krwawe wymioty, wrzodziejące zapalenie jamy ustnej (drobne owrzodzenia lub bolesne
obrzęki błon śluzowych jamy ustnej i języka), pogorszenie przebiegu zapalenia jelita grubego
i choroby Crohna (patrz punkt 2 „Ostrzeżenia i środki ostrożności”). Rzadziej obserwowano zapalenie
błony śluzowej żołądka. Ryzyko wystąpienia krwawienia z przewodu pokarmowego zależy
w szczególności od dawki i czasu trwania leczenia.

Obrzęk, wysokie ciśnienie krwi i niewydolność serca były odnotowane w związku z leczeniem lekami
z grupy NLPZ.

Przyjmowanie takich leków jak Ketolek może być związane z niewielkim zwiększeniem ryzyka ataku
serca (zawał serca) lub udaru.

Zgłaszano następujące działania niepożądane związane ze stosowaniem ketoprofenu u osób dorosłych:

Bardzo często (mogą dotyczyć więcej niż 1 na 10 pacjentów)
Zaburzenia przewodu pokarmowego, np. nudności, wymioty, zgaga, ból żołądka, wzdęcia, zaparcie
lub biegunka oraz niewielkie krwawienia z przewodu pokarmowego, które w pojedynczych
przypadkach mogą powodować niedokrwistość.

Często (mogą dotyczyć do 1 na 10 pacjentów)
Reakcje nadwrażliwości w postaci wysypki skórnej i świądu, bezsenność, pobudzenie, drażliwość, ból
głowy, zawroty głowy, zmęczenie, niestrawność, ból brzucha, owrzodzenie przewodu pokarmowego
wraz z krwawieniem i perforacją w niektórych przypadkach, gromadzenie się płynu w kończynach
górnych lub dolnych (obrzęk obwodowy), w szczególności u pacjentów z wysokim ciśnieniem krwi.

Niezbyt często (mogą dotyczyć do 1 na 100 pacjentów)
Senność, zaburzenia widzenia (patrz punkt 2 „Ostrzeżenia i środki ostrożności”), szumy uszne
(dzwonienie w uszach), wymiotowanie krwią (krwawe wymioty), czarne, smoliste stolce (smołowate
stolce), zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, zapalenie żołądka.
Jeżeli wystąpi umiarkowanie silny ból w nadbrzuszu, krwawe wymioty, krew w kale i (lub) czarne
zabarwienie stolca, należy przerwać stosowanie leku Ketolek i bezzwłocznie skontaktować się
z lekarzem.

Zaburzenia czynności wątroby, nadwrażliwość na światło, wysypka, świąd, obrzęk, zatrzymanie płynu
w organizmie/obrzęk ciała, nadmierna utrata białek z moczem (zespół nerczycowy), zmiany zapalne
tkanki nerek (śródmiąższowe zapalenie nerek), zaburzenia czynności nerek.
Zmniejszona produkcja moczu, gromadzenie się płynu w organizmie (obrzęk) i ogólnie złe
samopoczucie mogą stanowić objawy zaburzenia czynności nerek, a nawet niewydolności nerek.

Rzadko (mogą dotyczyć do 1 na 1 000 pacjentów)
Niedokrwistość pokrwotoczna, parestezja, astma, zapalenie wątroby, zwiększenie aktywności
aminotransferaz, zwiększenie stężenia bilirubiny w surowicy z powodu zaburzeń wątroby,
zwiększenie masy ciała.

Bardzo rzadko (mogą dotyczyć do 1 na 10 000 pacjentów)
Opisano przypadki pogorszenia stanów zapalnych związanych z występowaniem zakażenia (np.
rozwój martwiczego zapalenia powięzi) w związku z podaniem NLPZ, w tym leku Ketolek.
Dlatego należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem w przypadku pojawienia się lub
pogorszenia objawów zakażenia (np. zaczerwienienie, obrzęk, przegrzanie organizmu, ból,
gorączka) w czasie leczenia lekiem Ketolek.

Niedokrwistość hemolityczna (spowodowana przyspieszonym rozpadem czerwonych krwinek),
zaburzenia układu krwiotwórczego (niedokrwistość aplastyczna, leukopenia, trombocytopenia,
pancytopenia, agranulocytoza). Pierwszymi oznakami mogą być: gorączka, ból gardła,
powierzchowne owrzodzenia w jamie ustnej, objawy grypopodobne, silne zmęczenie, krwawienie
z nosa oraz krwawienie w obrębie skóry. W takich przypadkach należy natychmiast przerwać
stosowanie leku Ketolek i skontaktować się z lekarzem. Nie należy leczyć powyższych objawów
lekami przeciwbólowymi i przeciwgorączkowymi.
W czasie długotrwałego leczenia należy regularnie kontrolować morfologię krwi.

Ostre reakcje nadwrażliwości. Do ich objawów należą: obrzęk twarzy, obrzęk języka, wewnętrzny
obrzęk krtani wraz ze zwężeniem dróg oddechowych, duszność, kołatanie serca, zmniejszenie
ciśnienia krwi, a nawet zagrażający życiu wstrząs anafilaktyczny.
Należy bezzwłocznie zasięgnąć porady lekarza w przypadku wystąpienia początków powyższych
objawów, które mogą wystąpić już po pierwszym podaniu leku Ketolek.

Niewydolność serca, zawał mięśnia sercowego, nadciśnienie tętnicze, zapalenie trzustki, zwężenie
jelita, uszkodzenie wątroby (w szczególności w czasie długotrwałego leczenia), wypadanie włosów
(łysienie), poważne reakcje skórne np. wysypka skórna z zaczerwienieniem i pęcherzami (np. zespół
Stevensa-Johnsona oraz toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka – zespół Lyella), uszkodzenie
nerek (martwica brodawek), w szczególności podczas długotrwałego leczenia, a także zwiększone
stężenie kwasu moczowego.

Po kilku miesiącach stosowania leku bez powikłań skóra może stać się nadwrażliwa na światło,
wykazując oznaki rumienia, świądu, tworzenia się pęcherzyków i guzków na obszarach skóry
wystawionych na światło słoneczne lub sztuczne światło UV (np. solarium).

Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych)
Niewydolność szpiku kostnego, zmiany nastroju, splątanie, drgawki, zaburzenia smaku, jałowe
zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, rozszerzenie naczyń, skurcz oskrzeli (szczególnie u pacjentów
z nadwrażliwością na kwas acetylosalicylowy i inne leki z grupy NLPZ), zapalenie błony śluzowej
nosa, zaostrzenie zapalenia jelita grubego i choroby Crohna, pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy,
nieprawidłowe wyniki badań czynności nerek.
Należy regularnie badać czynność nerek

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można
zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów
Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów
Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C
02-222 Warszawa
Tel.: + 48 22 49 21 301
Faks: + 48 22 49 21 309
Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można również zgłaszać podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Nie zaleca się stosowania ketoprofenu z: innymi NLPZ (w tym selektywnymi inhibitorami cyklooksygenazy-2) oraz salicylanami w dużych dawkach - zwiększone ryzyko owrzodzenia i krwawień z przewodu pokarmowego; lekami przeciwzakrzepowymi (heparyna, warfaryna, acenokumarol) lub lekami hamującymi agregację płytek krwi (tyklopidyna, klopidogrel) - zwiększone ryzyko krwawienia, NLPZ mogą wzmagać działanie leków przeciwzakrzepowych, takich jak warfaryna, jeżeli jednoczesne stosowanie jest konieczne, należy dokładnie monitorować pacjenta; litem (ryzyko zwiększenia stężenia litu w osoczu i jego toksyczności) - należy uważnie monitorować stężenie litu we krwi i dostosować dawki w czasie leczenia NLPZ oraz po jego zakończeniu; metotreksatem w dawkach >15 mg/tydzień (zwiększone ryzyko toksycznego działania metotreksatu na krew i układ krwiotwórczy). Należy zachować ostrożność podczas stosowania ketoprofenu z: lekami moczopędnymi, inhibitorami ACE i antagonistami angiotensyny II - pacjenci, w szczególności odwodnieni, przyjmujący leki moczopędne są narażeni na zwiększone ryzyko wystąpienia niewydolności nerek (przed rozpoczęciem jednoczesnego stosowania pacjenci powinni zostać nawodnieni, należy monitorować czynność nerek po rozpoczęciu leczenia). U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek (np. odwodnionych lub w podeszłym wieku) jednoczesne stosowanie inhibitorów ACE lub antagonistów angiotensyny II z lekami hamującymi cyklooksygenazę może prowadzić do dalszego pogorszenia czynności nerek, w tym ostrej niewydolności nerek, które jest zazwyczaj odwracalne. Należy zachować ostrożność podczas stosowania takiego połączenia, w szczególności u osób w podeszłym wieku. Należy pouczyć pacjenta o konieczności przyjmowania odpowiedniej ilości płynów oraz należy rozważyć regularną kontrolę czynności nerek po rozpoczęciu leczenia skojarzonego. Jednoczesne stosowanie ketoprofenu i diuretyków oszczędzających potas może prowadzić do hiperkaliemii (należy kontrolować stężenie potasu we krwi). Ostrożnie stosować podczas jednoczesnego podawania metotreksatu w dawkach <15 mg/tydzień - w 1. tyg. jednoczesnego stosowania należy co tydzień wykonywać pełną morfologię krwi, częściej w przypadku zaburzenia czynności nerek i u pacjentów w podeszłym wieku; podawanie ketoprofenu w ciągu 24 h przed lub po podaniu metotreksatu może prowadzić do zwiększenia stężenia metotreksatu i zwiększenia jego toksycznego działania. Podczas łącznego stosowania z glikokortykosteroidami występuje zwiększone ryzyko owrzodzenia przewodu pokarmowego lub krwawień z przewodu pokarmowego. Jednoczesne stosowanie diuretyków pętlowych może zwiększać częstość występowania zaburzeń czynności nerek. Podczas jednoczesnego podawania ketoprofenu z pentoksyfiliną występuje zwiększone ryzyko krwawienia (konieczne jest częstsze monitorowanie stanu pacjenta oraz czasu krwawienia). Ketoprofen może osłabiać działanie hipotensyjne leków β-adrenolitycznych, inhibitorów ACE i diuretyków. Istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia drgawek u pacjentów stosujących NLPZ i chinoliny. Ketoprofen może zwiększać stężenie fenytoiny we krwi (zaleca się monitorowanie stężenia fenytoiny w surowicy). NLPZ mogą zaostrzyć niewydolność serca oraz zwiększać stężenie digoksyny we krwi (zaleca się monitorowanie stężenia digoksyny w surowicy). Podczas jednoczesnego stosowania ketoprofenu z innymi lekami przeciwzakrzepowymi, heparyną w dawkach profilaktycznych istnieje zwiększone ryzyko krwawienia; z innymi lekami powodującymi hiperkaliemię - ryzyko hiperkaliemii; z cyklosporyną lub takrolimusem - ryzyko addycyjnego działania nefrotoksycznego, w szczególności u osób w podeszłym wieku; trombolitykami zwiększone ryzyko krwawienia. Probenecid i sulfinpirazon mogą opóźniać wydalanie ketoprofenu. Podczas łącznego stosowania ketoprofenu z SSRI występuje zwiększone ryzyko krwawień z przewodu pokarmowego. Leki zobojętniające sok żołądkowy mogą prowadzić do zmniejszenia wchłaniania ketoprofenu. Nie wykazano interakcji pomiędzy ketoprofenem a doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi, jednak zaleca się profilaktycznie kontrolę stężenia glukozy w czasie skojarzonego leczenia.

Sun-Farm Sp. z o.o.
ul. Dolna 21
05-092 Łomianki
22-350-66-69
[email protected]
www.sunfarm.pl