Lametta 2,5 mg tabletki powlekane

1 tabl. powl. zawiera 2,5 mg letrozolu. Preparat zawiera laktozę i żółcień pomarańczową.

Lek przeciwnowotworowy - niesteroidowy inhibitor aromatazy - enzymu przekształcającego androgeny nadnerczowe do estronu i estradiolu. Wybiórcze zahamowanie aromatazy powoduje zahamowanie biosyntezy estrogenów w tkankach obwodowych i w samej tkance nowotworowej. Letrozol unieczynnia aromatazę poprzez kompetycyjne wiązanie się z kompleksem aromataza-cytochrom P-450, w wyniku czego hamuje biosyntezę estrogenów we wszystkich tkankach, w których znajduje się ten kompleks. U kobiet po menopauzie z zaawansowanym rakiem piersi, leczonych dobową dawką 0,1-5 mg, letrozol zmniejsza stężenie estradiolu, estronu i siarczanu estronu we krwi o 75-95% u wszystkich leczonych pacjentek w stosunku do wartości podstawowych. Letrozol wykazuje dużą specyficzność w hamowaniu aktywności aromatazy w związku z czym, nie ma konieczności stosowania leczenia uzupełniającego glikokortykosteroidami czy mineralokortykoidami. Po podaniu doustnym letrozol jest szybko i całkowicie wchłaniany z przewodu pokarmowego (biodostępność wynosi 99,9%). Obecność pokarmu nieznacznie zmniejsza szybkość wchłaniania leku, ale nie ma wpływu na biodostępność. Lek wiąże się z białkami osocza w około 60%. Stężenie letrozolu w erytrocytach stanowi około 80% stężenia w osoczu. Jest szybko dystrybuowany do tkanek. Główną drogą metabolizmu letrozolu jest redukcja do farmakologicznie nieaktywnego metabolitu - karbinolu, która przebiega przy udziale izoenzymów 3A4 i 2A6 cytochromu P-450. Jest wydalany głównie z moczem (około 90%), gdzie stwierdzono 6% dawki leku w postaci nie zmienionej i 75% w postaci metabolitu. Pozostała część wydalana jest z kałem (około 3,8%). T_0,5 wynosi około 2 -4 dni. Stan stacjonarny osiągany jest w ciągu 2-6 tygodni. Stężenia w stanie stacjonarnym są około 7-krotnie większe, niż stężenia mierzone po podaniu pojedynczej dawki 2,5 mg. Zaburzenia czynności nerek (dobowy klirens kreatyniny 9-116 ml/min) oraz łagodne do umiarkowanych zaburzenia czynności wątroby nie wpływają na farmakokinetykę letrozolu.

Leczenie uzupełniające u kobiet po menopauzie z wczesnym stadium inwazyjnego raka piersi z receptorami dla hormonów. Przedłużone leczenie uzupełniające u pacjentek po menopauzie z hormonozależnym inwazyjnym rakiem piersi we wczesnym stadium zaawansowania, po standardowym leczeniu uzupełniającym tamoksyfenem trwającym 5 lat. Leczenie pierwszego rzutu zaawansowanego hormonozależnego raka piersi u kobiet po menopauzie. Leczenie zaawansowanego raka piersi u kobiet po menopauzie, występującej fizjologicznie lub wywołanej sztucznie, u których wystąpił nawrót lub progresja procesu nowotworowego, a które uprzednio były leczone lekami o działaniu przeciwestrogenowym. Leczenie neoadjuwantowe HER-2-ujemnego raka piersi z receptorami dla hormonów u kobiet po menopauzie, u których chemioterapia nie jest odpowiednim leczeniem, a natychmiastowa operacja nie jest wskazana. Nie stwierdzono skuteczności leku u pacjentek z rakiem piersi bez receptorów dla hormonów.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Stan przed menopauzą. Ciąża i okres karmienia piersią.

Lek powinien być stosowany wyłącznie u kobiet, u których wyraźnie potwierdzono, że są one po menopauzie. Z uwagi na doniesienia o wznowieniu czynności jajników u pacjentek leczonych letrozolem mimo wyraźnie stwierdzonego wieku pomenopauzalnego w chwili rozpoczynania terapii, należy omówić z pacjentką odpowiednie metody antykoncepcji, gdy jest to konieczne. Lek jest przeciwwskazany u kobiet w ciąży i okresie karmienia piersią. Płodność: farmakologiczne działanie letrozolu polega na zmniejszaniu produkcji estrogenów poprzez hamowanie aromatazy. U kobiet przed menopauzą hamowanie syntezy estrogenów prowadzi na drodze sprzężenia zwrotnego do wzrostu stężeń gonadotropin (LH, FSH). Z kolei zwiększone stężenia FSH pobudzają wzrost pęcherzyków i mogą indukować owulację.

Doustnie. Pacjentki dorosłe oraz w podeszłym wieku: 2,5 mg raz na dobę. U pacjentek z zaawansowanym rakiem piersi lub rakiem piersi z przerzutami leczenie należy prowadzić do czasu pojawienia się dowodów świadczących o progresji procesu nowotworowego. W terapii uzupełniającej i przedłużonym leczeniu uzupełniającym leczenie należy kontynuować przez 5 lat lub do momentu nawrotu choroby nowotworowej. W terapii uzupełniającej można także rozważyć schemat leczenia sekwencyjnego (letrozol przez 2 lata, a następnie tamoksyfen przez 3 lata). W terapii neoadjuwantowej leczenie może być kontynuowane przez 4 do 8 miesięcy w celu uzyskania optymalnego zmniejszenia nowotworu. Jeśli nie ma wystarczającej odpowiedzi, należy zaprzestać leczenia oraz wyznaczyć termin operacji i (lub) omówić z pacjentką dalsze możliwości leczenia. Dzieci i młodzież. Nie zaleca się stosowania preparatu u dzieci i młodzieży (nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności). Szczególne grupy pacjentów. Nie ma konieczności modyfikowania dawki u pacjentek z zaburzoną czynnością nerek z CCr ≥10 ml/min. Brak wystarczających danych dotyczących stosowania letrozolu pacjentek z CCr <10 ml/min. U pacjentek z łagodnym lub umiarkowanym zaburzeniem czynności wątroby (stopień A lub B według skali Child-Pugh) nie ma konieczności modyfikowania dawki. Dane dotyczące pacjentek z ciężkim zaburzeniem czynności wątroby (stopień C według Child-Pugh) są niewystarczające; pacjentki te wymagają ścisłego monitorowania. Sposób podania. Tabletki można przyjmować z posiłkiem lub bez posiłku. W razie pominięcia dawki leku, należy przyjąć ją tak szybko, jak to możliwe. Jeśli jednak nadchodzi już czas przyjęcia kolejnej dawki, należy pominąć zapomnianą dawkę leku i powrócić do zwykłego planu dawkowania. Nie należy podwajać dawki leku, ponieważ po podaniu dawek dobowych przekraczających zalecaną dawkę wynoszącą 2,5 mg obserwowano nieproporcjonalne zwiększenie ekspozycji ogólnoustrojowej.

U pacjentek, u których stan pomenopauzalny nie jest wyjaśniony, należy zbadać przed rozpoczęciem leczenia stężenie LH, FSH i (lub) estradiolu, w celu jednoznacznego określenia stanu hormonalnego. Tylko kobiety po menopauzie mogą być leczone preparatem. Nie przeprowadzono wystarczających badań dotyczących bezpieczeństwa stosowania leku u pacjentek z CCr <10 ml/min. U tych pacjentek zastosowanie letrozolu powinno zostać rozważone pod względem korzyści i ryzyka zastosowania. U pacjentek z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (stopnia C wg Child-Pugh), AUC i okres półtrwania w fazie końcowej były około dwa razy większe w porównaniu z wartościami u zdrowych ochotników. Takie pacjentki powinny pozostawać pod ścisłym nadzorem. Pacjentki, u których stwierdzono w wywiadzie osteoporozę i (lub) złamania lub które są w grupie podwyższonego ryzyka osteoporozy powinny mieć wykonane badanie densytometryczne kości przed rozpoczęciem leczenia uzupełniającego lub przedłużonego leczenia uzupełniającego oraz powinny być monitorowane w kierunku rozwoju osteoporozy w trakcie i po leczeniu. Jeżeli istnieją wskazania, należy rozpocząć leczenie lub profilaktykę osteoporozy i regularnie kontrolować jego skuteczność. Brak danych na temat skuteczności letrozolu u mężczyzn z rakiem piersi. Może wystąpić zapalenie i zerwanie (rzadko) ścięgna; należy starannie kontrolować stan zdrowia pacjentek i zastosować odpowiednie środki (np. unieruchomienie) dotyczące zajętego ścięgna. Należy unikać jednoczesnego podawania preparatu z tamoksyfenem, innymi lekami antyestrogenowymi lub lekami zawierającymi estrogen, ponieważ substancje te mogą osłabiać działanie farmakologiczne letrozolu. Ze względu na zawartość laktozy preparat nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, ciężkim brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. Ze względu na zawartość barwnika azowego, lek może powodować reakcje alergiczne. Lek zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) w tabletce, to znaczy lek uznaje się za "wolny od sodu".

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

W większości obserwowane działania niepożądane były łagodne do umiarkowanych i mijały po kilku dniach do
kilku tygodni po zakończeniu leczenia.

Niektóre z działań niepożądanych, jak uderzenia gorąca, utrata włosów czy krwawienie z pochwy mogą być
spowodowane brakiem estrogenów w organizmie.

Nie należy niepokoić się z powodu wszystkich wymienionych poniżej możliwych działań
niepożądanych leku. Mogą one w ogóle nie wystąpić.

Niektóre działania niepożądane mogą być ciężkie.
Te działania niepożądane występują rzadko lub niezbyt często (tzn. mogą wystąpić u 1 do 100 na 10 000
pacjentek):
− osłabienie, porażenie lub brak czucia w jakiejkolwiek części ciała (zwłaszcza w ręce lub nodze), utrata
   koordynacji ruchowej, nudności lub trudności w mówieniu lub oddychaniu (objaw zaburzenia czynności
   mózgu, np. udaru);
− nagły, uciskający ból w klatce piersiowej (objawy zaburzenia serca);
− trudności w oddychaniu, ból klatki piersiowej, omdlenie, szybkie tętno, zasinienie skóry lub nagły ból
   ręki, nogi lub stopy (objawy wskazujące na możliwość powstania zakrzepu w naczyniu krwionośnym);
− obrzęk i zaczerwienienie wzdłuż żyły, z silną tkliwością i wrażliwością bólową na dotyk;
− wysoka gorączka, dreszcze lub owrzodzenie jamy ustnej spowodowane zakażeniami (brak lub
   zmniejszenie liczby białych krwinek);
− ciężkie, utrzymujące się zaburzenia widzenia;
− zerwanie ścięgna (tkanki miękkiej łączącej mięśnie i kości).

Jeśli wystąpi którykolwiek z powyższych objawów, należy natychmiast powiedzieć o tym
lekarzowi.

Należy również natychmiast poinformować lekarza, jeśli podczas leczenia lekiem Lametta u pacjentki
wystąpi którykolwiek z tych objawów:
− opuchnięcie, głównie twarzy i gardła (objawy reakcji alergicznej);
− żółte zabarwienie skóry i oczu, nudności, utrata apetytu, ciemne zabarwienie moczu (objawy
   zapalenia wątroby);
− wysypka, zaczerwienienie skóry, powstawanie pęcherzy na wargach, oczach lub w ustach,
   łuszczenie się skóry, gorączka (objawy zaburzeń skóry).

Niektóre działania niepożądane występują bardzo często. Te działania niepożądane mogą wystąpić częściej
niż u 10 na 100 pacjentek.
− uderzenia gorąca;
− zwiększone stężenie cholesterolu (hipercholesterolemia);
− uczucie zmęczenia;
− nasilone pocenie się;
− ból kości i stawów.
Jeśli którykolwiek z tych objawów wystąpi u pacjentki w ciężkim stopniu, należy powiedzieć o tym
lekarzowi.

Niektóre działania niepożądane występują często. Te działania niepożądane mogą wystąpić u 1 do 10 na 100
pacjentek.
− wysypka skórna;
− bóle głowy;
− zawroty głowy;
− ogólne złe samopoczucie;
− zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego, takie jak nudności, wymioty, niestrawność, zaparcie,
   biegunka;
− zwiększenie lub utrata apetytu;
− bóle mięśni;
− ścieńczenie lub utrata tkanki kostnej (osteoporoza), prowadzące w niektórych przypadkach do złamań kości
   (patrz także punkt 3 „Kontrola podczas stosowania leku Lametta”);
− obrzęk ramion, rąk, stóp, kostek;
− depresja;
− zwiększenie masy ciała;
− łysienie;
− zwiększenie ciśnienia krwi (nadciśnienie);
− ból brzucha;
− suchość skóry;
− krwawienie z dróg rodnych;
− kołatania serca, przyspieszona akcja serca;
− sztywność stawów (zapalenie stawów);
− ból w klatce piersiowej.

Jeśli którykolwiek z tych objawów będzie ciężki, należy poinformować o tym lekarza.

Inne działania niepożądane występują niezbyt często. Te działania niepożądane mogą wystąpić u 1 do 10 na
1 000 pacjentek.
− zaburzenia układu nerwowego, takie jak lęk, nerwowość, drażliwość, ospałość, zaburzenia pamięci, senność,
   bezsenność;
− ból lub uczucie pieczenia dłoni lub w nadgarstku (zespół cieśni nadgarstka);
− zaburzenia czucia, zwykle czucia dotyku;
− zaburzenia oka, takie jak niewyraźne widzenie, podrażnienie oka;
− zaburzenia skóry, takie jak świąd (pokrzywka);
− wydzielina z dróg rodnych lub suchość pochwy;
− bóle piersi;
− gorączka;
− pragnienie, zaburzenia smaku, suchość w jamie ustnej;
− zmiany zapalne błon śluzowych w jamie ustnej;
− suchość błon śluzowych;
− zmniejszenie masy ciała;
− zakażenia układu moczowego, częstsze oddawanie moczu;
− kaszel;
− zwiększenie aktywności enzymów;
− zażółcenie skóry i oczu;
− wysokie stężenie bilirubiny (produktu rozpadu krwinek czerwonych) we krwi;
− zapalenie ścięgna (tkanki miękkiej łączącej mięśnie i kości).

Działania niepożądane o nieznanej częstości występowania
Palec trzaskający, stan w którym palec lub kciuk pacjentki pozostaje w pozycji zgiętej.

Jeśli którykolwiek z tych objawów będzie ciężki, należy poinformować o tym lekarza.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce.
Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania
Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych,
Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa,
tel.: + 48 22 49 21 301, faks: + 48 22 49 21 309, strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Letrozol jest częściowo metabolizowany z udziałem CYP2A6 i CYP3A4. Cymetydyna, słaby, niespecyficzny inhibitor enzymów CYP450 nie miała wpływu na stężenia letrozolu w osoczu. Wpływ silnych inhibitorów CYP450 nie jest znany. Dotychczas nie ma doświadczenia klinicznego w stosowaniu letrozolu w skojarzeniu z estrogenami lub innymi lekami przeciwnowotworowymi, z wyjątkiem tamoksyfenu. Tamoksyfen, inne leki antyestrogenowe lub leki zawierające estrogeny mogą osłabiać działanie farmakologiczne letrozolu. Wykazano ponadto, że jednoczesne stosowanie tamoksyfenu i letrozolu powoduje znaczne zmniejszenie stężenia letrozolu w osoczu. Należy unikać jednoczesnego stosowania letrozolu z tamoksyfenem, innymi lekami antyestrogenowymi lub estrogenami. W badaniach in vitro wykazano, że letrozol hamuje aktywność izoenzymów 2A6 i umiarkowanie, 2C19 cytochromu P450, ale znaczenie kliniczne tego wpływu jest nieznane. Należy dlatego zachować ostrożność w przypadku jednoczesnego stosowania leków, które są metabolizowane głównie przez ww. izoenzymy i które mają wąski indeks terapeutyczny (np. fenytoina, klopidrogel).

Vipharm S.A.
ul. A i F Radziwiłłów 9
05-850 Ożarów Mazowiecki
22-679-51-35
[email protected]
www.vipharm.com.pl