Lapress 10 mg tabletki powlekane

1 tabl. powl. zawiera 10 mg lub 20 mg chlorowodorku lerkanidypiny. Preparat zawiera laktozę.

Antagonista wapnia z grupy dihydropirydyny. Hamuje przezbłonowy transport jonów wapnia do komórek mięśnia sercowego i mięśni gładkich. Działanie hipotensyjne jest wynikiem bezpośredniego działania rozkurczającego mięśnie gładkie naczyń krwionośnych, co powoduje zmniejszenie całkowitego obwodowego oporu naczyniowego. Pomimo krótkiego T_0,5 w osoczu, lerkanidypina wykazuje przedłużone działanie przeciwnadciśnieniowe dzięki dużemu współczynnikowi podziału błonowego. Nie działa inotropowo ujemnie, z powodu dużej selektywności naczyniowej. Działanie hipotensyjne lerkanidypiny jest wywołane głównie przez enancjomer S. Po podaniu doustnym wchłania się całkowicie, a C_max jest osiągane po około 1,5-3 h. Stopień wiązania z białkami osocza wynosi >98%. Jest intensywnie metabolizowana przez CYP3A4. Substancji wyjściowej nie stwierdza się w moczu i w kale. Lerkanidypina jest metabolizowana głównie do nieaktywnego metabolitu, ok. 50% podanej dawki jest wydalane z moczem. T_0,5 wynosi 8-10 h, aktywność terapeutyczna utrzymuje się przez 24 h wskutek silnego wiązania leku z lipidami błony komórkowej. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek lub poddawanych dializie obserwuje się większe stężenia lerkanidypiny w osoczu (o ok. 70%). U pacjentów z umiarkowaną lub ciężką niewydolnością wątroby, całkowita biodostępność lerkanidypiny może być zwiększona, ponieważ lek jest w znacznym stopniu metabolizowany w wątrobie.

Leczenie łagodnego do umiarkowanego pierwotnego nadciśnienia tętniczego u dorosłych.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Zwężenie drogi odpływu z lewej komory serca. Nieleczona zastoinowa niewydolność serca. Niestabilna dławica piersiowa. Świeży zawał mięśnia sercowego (okres 1 miesiąca od jego wystąpienia). Ciężkie zaburzenia czynności wątroby. Ciężkie zaburzenia czynności nerek (CCr <30 ml/min), w tym pacjenci poddawani dializoterapii. Jednoczesne podawanie z: silnymi inhibitorami CYP3A4, cyklosporyną, grejpfrutem i sokiem grejpfrutowym.

Brak informacji dotyczących stosowania lerkanidypiny u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach nie wykazały działania teratogennego, natomiast stwierdzono takie działanie dla innych pochodnych dihydropirydyny. Nie zaleca się stosowania lerkanidypiny u kobiet w ciąży oraz kobiet w wieku rozrodczym, które nie stosują antykoncepcji. Nie wiadomo czy lerkanidypina i ( lub) jej metabolity przenikają do mleka kobiecego. Nie można wykluczyć ryzyka dla noworodka/niemowlęcia. Leku nie należy stosować w okresie karmienia piersią. Płodność. U niektórych pacjentów leczonych antagonistami wapnia zaobserwowano odwracalne zmiany biochemiczne w główce plemników, które mogą mieć negatywny wpływ na zapłodnienie. W przypadku wielokrotnego nieudanego zabiegu zapłodnienia in vitro, jeśli nie znaleziono innej przyczyny niepowodzenia, należy uwzględnić wpływ antagonistów wapnia.

Doustnie. Dorośli: zalecana dawka wynosi 10 mg raz na dobę; dawkę można zwiększyć do 20 mg w zależności od indywidualnej reakcji pacjenta na leczenie. Dostosowywanie dawki powinno odbywać się stopniowo, ponieważ maksymalne działanie przeciwnadciśnieniowe występuje w ciągu 2 tyg. U niektórych pacjentów ciśnienie tętnicze nie jest odpowiednio kontrolowane podczas stosowania preparatu przeciwnadciśnieniowego w monoterapii. W takim przypadku korzystne może być dodanie lerkanidypiny do leczenia β-adrenolitykiem (atenolol), lekiem moczopędnym (hydrochlorotiazyd) lub inhibitorem ACE (kaptopryl lub enalapryl). Ponieważ krzywa zależności reakcji od dawki jest stroma z osiągnięciem plateau w zakresie dawek 20-30 mg, mało prawdopodobne jest, aby skuteczność zwiększała się podczas stosowania większych dawek; może natomiast zwiekszyć się ryzyko wystąpienia działań niepożądanych. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów w podeszłym wieku dane farmakokinetyczne oraz doświadczenie kliniczne sugerują, że nie jest konieczne dostosowanie dawki dobowej, należy jednak zachować szczególną ostrożność podczas rozpoczynania leczenia. Z powodu braku doświadczeń klinicznych, nie zaleca się stosowania leku u dzieci i młodzieży <18 lat. Należy zachować szczególną ostrożność podczas rozpoczynania leczenia u pacjentów z łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności nerek lub wątroby. Chociaż zazwyczaj zalecana dawka może być tolerowana przez pacjentów z tych grup, należy zachować ostrożność podczas zwiększania dawki do 20 mg na dobę. Działanie przeciwnadciśnieniowe może być nasilone u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby, dlatego należy rozważyć dostosowanie dawki. Stosowanie preparatu u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby lub z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (CCr <30 ml/min), w tym u pacjentów poddawanych dializoterapii jest przeciwwskazane. Sposób podania. Tabletki najlepiej przyjmować rano, co najmniej 15 min przed śniadaniem. Podczas leczenia nie należy spożywać grejpfrutów i soku grejpfrutowego.

Należy zachować szczególną ostrożność podczas stosowania lerkanidypiny u pacjentów z zespołem chorego węzła zatokowego, którzy nie mają wszczepionego stymulatora serca. Mimo, że w badaniach klinicznych nie stwierdzono wpływu lerkanidypiny na czynność komór serca, lek należy stosować ostrożnie u pacjentów z zaburzeniami czynności lewej komory serca. Niektóre krótko działające pochodne dihydropirydyny może zwiększać ryzyko wystąpienia zdarzeń sercowo-naczyniowych u pacjentów z chorobą niedokrwienną serca. Pomimo tego, że preparat jest lekiem długo działającym, należy stosować go ostrożnie u tych pacjentów. Niektóre pochodne dihydropirydyny mogą rzadko prowadzić do wystąpienia bólu w okolicy przedsercowej lub napadów dławicy piersiowej. Bardzo rzadko, u pacjentów z wcześniej rozpoznaną dławicą piersiową może wystąpić zwiększenie częstości, wydłużenie czasu trwania lub nasilenie ciężkości napadów dławicowych. Obserwowano pojedyncze przypadki zawału mięśnia serca. Należy zachować szczególną ostrożność podczas rozpoczynania leczenia u pacjentów z łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności nerek lub wątroby. Chociaż zazwyczaj zalecana dawka 10 mg może być tolerowana, należy zachować ostrożność podczas zwiększania dawki do 20 mg na dobę. Działanie przeciwnadciśnieniowe może być nasilone u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby, dlatego należy rozważyć dostosowanie dawki. Stosowania lerkanidypiny jest przeciwwskazane u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby lub nerek (GFR <30 ml/min), w tym u pacjentów poddawanych hemodializie. Stosowanie lerkanidypiny u pacjentów poddawanych dializie otrzewnowej powoduje występowanie mętnego płynu odprowadzanego z otrzewnej. Zmętnienie to wynika ze zwiększonego stężenia trójglicerydów w płynie otrzewnowym. Chociaż mechanizm powstawania jest nieznany, zmętnienie ustępuje niedługo po zaprzestaniu stosowania lerkanidypiny. Istotne jest prawidłowe rozpoznanie tego stanu ponieważ zmętnienie płynu odprowadzanego z otrzewnej może zostać mylnie rozpoznane jako zakaźne zapalenie otrzewnej i w konsekwencji prowadzić do niepotrzebnej hospitalizacji i antybiotykoterapii. Preparaty indukujące CYP3A4, takie jak leki przeciwdrgawkowe (np. fenytoina, karbamazepina) oraz ryfampicyna mogą zmniejszać stężenie lerkanidypiny w osoczu, dlatego skuteczność lerkanidypiny może być mniejsza niż oczekiwana. Należy unikać spożywania alkoholu, gdyż może on nasilać działanie rozszerzające naczynia krwionośne leków przeciwnadciśnieniowych. Ze względu na zawartość laktozy, nie stosować u pacjentów z rzadko występującymi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją fruktozy, nietolerancją galaktozy, galaktozemią, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabl., to znaczy uznaje się go za „wolny od sodu”. Nie wykazano bezpieczeństwa stosowania i skuteczności lerkanidypiny chlorowodorku u dzieci.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Następujące działania niepożądane mogą wystąpić po zastosowaniu leku.
Niektóre działania niepożądane mogą być poważne.
W przypadku wystąpienia któregokolwiek z poniższych objawów należy natychmiast
skontaktować się z lekarzem:

Rzadko (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 1000 osób):
Dławica piersiowa (np. ucisk w klatce piersiowej z powodu braku krwi w sercu), reakcje alergiczne (z
takimi objawami, jak: swędzenie, wysypka, pokrzywka), omdlenie.

Pacjenci z wcześniej istniejącą dławicą piersiową mogą doświadczać zwiększonej częstości, czasu
trwania lub nasilenia tych napadów stosując leki z grupy, do których należy Lapress. Można
zaobserwować pojedyncze przypadki zawału mięśnia sercowego.

Inne możliwe działania niepożądane:

Często (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 10 osób):
Ból głowy, szybka czynność serca, uczucie szybkiej lub nierównej czynności serca (kołatanie serca),
nagłe zaczerwienienie twarzy, szyi lub górnej części klatki piersiowej, obrzęk okolicy kostek.

Niezbyt często (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 100 osób):
Zawroty głowy, obniżenie ciśnienia tętniczego, zgaga, nudności, ból żołądka, wysypka
skórna, świąd, ból mięśni, oddawanie dużych ilości moczu, osłabienie, zmęczenie.

Rzadko (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 1000 osób):
Senność, wymioty, biegunka, pokrzywka, częstsze niż zwykle oddawanie moczu, ból w klatce
piersiowej.

Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych):
Obrzęk dziąseł, zaburzenia czynności wątroby (stwierdzone w badaniach krwi), zmętnienie płynu
(podczas zabiegu dializy z użyciem cewnika umieszczonego w jamie brzusznej), obrzęk twarzy, warg,
języka lub gardła, który może powodować trudności w oddychaniu lub połykaniu.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub pielęgniarce. Działania niepożądane można zgłaszać
bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych
Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych,
Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: +48 22 49 21 301, faks: +48 22 49 21 309, strona
internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Jednoczesne stosowanie przeciwwskazane. Lerkanidypina jest metabolizowana przez CYP3A4 - jednoczesne podawanie leków hamujących i indukujących CYP3A4 może wpływać na metabolizm i wydalanie lerkanidypiny. Badanie interakcji z silnym inhibitorem CYP3A4, ketokonazolem, wykazało znaczne zwiększenie stężenia lerkanidypiny w osoczu (15-krotne zwiększenie AUC i 8-krotne zwiększenie C_max eutomeru S-lerkanidypiny). Należy unikać jednoczesnego stosowania lerkanidypiny z inhibitorami CYP3A4 (np. ketokonazolem, itrakonazolem, rytonawirem, erytromycyną, troleandomycyną, klarytromycyną). Nie należy podawać jednocześnie cyklosporyny i lerkanidypiny. Po jednoczesnym podaniu lerkanidypiny i cyklosporyny obserwowano zwiększenie stężenia obu tych substancji w osoczu. W przypadku podania cyklosporyny 3 h po przyjęciu lerkanidypiny stężenie lerkanidypiny w osoczu nie uległo zmianie, natomiast AUC cyklosporyny zwiększyło się o 27%. Jednakże, jednoczesne podanie lerkanidypiny z cyklosporyną powoduje 3-krotne zwiększenie stężenia lerkanidypiny w osoczu oraz 21% zwiększenie AUC cyklosporyny. Pacjenci leczeni lerkanidypiną nie powinni jeść grejpfrutów ani pić soku grejpfrutowego ze wzgledu na spowalnianie metabolizmu lerkanidypiny, zwiększenie jej biodostępności i nasilenie działania hipotensyjnego. Jednoczesne stosowanie nie zalecane. Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania lerkanidypiny i induktorów izoenzymu CYP3A4, takich jak leki przeciwdrgawkowe (np. fenytoina, fenobarbital, karbamazepina) i ryfampicyna, ponieważ działanie przeciwnadciśnieniowe może ulec osłabieniu; należy częściej kontrolować ciśnienie tętnicze. Należy unikać spożywania alkoholu, ponieważ może on nasilać rozszerzające naczynia działanie leków przeciwnadciśnieniowych. Środki ostrożności oraz informacje dotyczące dostosowania dawki. Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania lerkanidypiny i innych substratów CYP3A4, takich jak terfenadyna, astemizol, leki przeciwarytmiczne klasy III, np. amiodaron, chinidyna, sotalol. W trakcie jednoczesnego stosowania lerkanidypiny w dawce dobowej 20 mg i midazolamu doustnie u pacjentów w podeszłym wieku stwierdzono zwiększenie wchłaniania lerkanidypiny (o ok. 40%) i zmniejszenie szybkości wchłaniania (wydłużenie T_max z 1,75 do 3 h), stężenie midazolamu nie uległo zmianie. Podczas jednoczesnego podawania lerkanidypiny z metoprololem, β-adrenolitykiem wydalanym głównie przez wątrobę, biodostępność metoprololu nie uległa zmianie, natomiast lerkanidypiny była mniejsza o 50%. Może to być spowodowane zmniejszeniem przepływu krwi przez wątrobę pod wpływem β-adrenolityków i dlatego może wystąpić także podczas stosowania innych leków z tej grupy. W konsekwencji, lerkanidypinę można bezpiecznie podawać z lekami o działaniu β-adrenolitycznym, ale konieczne może być dostosowanie dawki. Jednoczesne podanie lerkanidypiny w dawce 20 mg pacjentom długotrwale leczonym β-metylodigoksyną nie wykazało interakcji farmakokinetycznych. Jednakże obserwowano zwiększenie C_max digoksyny średnio o 33%, podczas gdy AUC oraz klirens nerkowy nie zmieniły się w znaczący sposób. Pacjentów leczonych jednocześnie digoksyną należy starannie monitorować, aby nie przeoczyć objawów toksyczności digoksyny. Jednoczesne stosowanie z innymi lekami. Badanie interakcji z fluoksetyną (inhibitorem CYP2D6 i CYP3A4), przeprowadzone z udziałem ochotników w wieku 65 ±7 lat, nie wykazało klinicznie istotnych modyfikacji farmakokinetyki lerkanidypiny. Jednoczesne podawanie cymetydyny w dawce 800 mg na dobę nie powodowało znaczących zmian stężenia lerkanidypiny w osoczu, ale podczas stosowaniu większych dawek wymagana jest ostrożność, ponieważ biodostępność i działanie hipotensyjne lerkanidypiny mogą ulec zwiększeniu. Podczas wielokrotnego, jednoczesnego podawania 20 mg lerkanidypiny z 40 mg symwastatyny, AUC lerkanidypiny nie uległo znaczącej modyfikacji, natomiast AUC symwastatyny zwiększyło się o 56%, a jej czynnego metabolitu β-hydroksykwasu o 28%. Jest mało prawdopodobne, aby te zmiany miały znaczenie kliniczne. Wystąpienie interakcji jest mało prawdopodobne, jeśli lerkanidypina jest podawana rano, a symwastatyna wieczorem, co jest zgodne ze wskazaniami dla tych leków. Lerkanidypinę podawano bezpiecznie z lekami moczopędnymi oraz inhibitorami ACE. Może wystąpić nasilenie działania hipotensyjnego, jeśli lerkanidypina jest stosowana z innymi lekami mającymi wpływ na ciśnienie tętnicze, takimi jak alfa-adrenolityki, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, neuroleptyki. Natomiast jednoczesne stosowanie z kortykosteroidami może prowadzić do osłabienia działania hipotensyjnego.

S-lab Sp. z o.o.
ul. Kiełczowska 2
55-095 Mirków
71-330-50-80
[email protected]
www.s-lab.pl