Losartanum 123ratio 50 mg tabletki powlekane

1 tabl. powl. zawiera 50 mg losartanu potasu. Tabletki zawierają laktozę.

Losartan potassium

Doustnie. Nadciśnienie tętnicze. Dorośli: zwykle dawka początkowa i podtrzymująca wynosi 50 mg raz na dobę. Maksymalne działanie przeciwnadciśnieniowe uzyskuje się w ciągu 3-6 tyg. od rozpoczęcia leczenia. U niektórych pacjentów korzystne może być zwiększenie dawki do 100 mg raz na dobę (rano). Preparat można stosować w skojarzeniu z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi, głównie z lekami moczopędnymi (np. hydrochlorotiazydem). Dzieci: brak doświadczenia klinicznego co do skuteczności i bezpieczeństwa stosowania losartanu w leczeniu nadciśnienia u dzieci i młodzieży od 6 do 16 lat. Dostępne są ograniczone dane farmakokinetyczne dotyczące dzieci z nadciśnieniem powyżej 1 miesiąca. Dla pacjentów potrafiących połykać tabletki, o mc. 20-50 kg zalecana dawka wynosi 25 mg raz na dobę. W wyjątkowych przypadkach dawka może być zwiększona do maksymalnie 50 mg raz na dobę. U pacjentów o mc. >50 kg zwykle dawka wynosi 50 mg raz na dobę. W wyjątkowych przypadkach dawkę można zwiększyć maksymalnie do 100 mg raz na dobę. Nie przeprowadzono badań dotyczących stosowania u dzieci dawek >1,4 mg/kg mc. (lub ponad 100 mg) na dobę. Pacjenci z nadciśnieniem tętniczym i cukrzycą typu II z białkomoczem ≥0,5 g/dobę. Zwykle dawka początkowa wynosi 50 mg raz na dobę. Po miesiącu od rozpoczęcia leczenia, w zależności od wartości ciśnienia tętniczego krwi, dawkę można zwiększyć do 100 mg raz na dobę. Preparat można stosować jednocześnie z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi (np. lekami moczopędnymi, antagonistami wapnia, α- lub β-adrenolitykami oraz lekami działającymi ośrodkowo), a także z insuliną i innymi często stosowanymi lekami o działaniu hipoglikemizującymi (np. sulfonylomocznikiem, glitazonami i inhibitorami glukozydazy). Niewydolność serca. Zwykle dawka początkowa wynosi 12,5 mg raz na dobę. Dawkę należy stopniowo zwiększać w odstępach tygodniowych (tj. 12,5 mg na dobę, 25 mg na dobę, 50 mg na dobę) aż do osiągnięcia zwykle stosowanej dawki podtrzymującej, wynoszącej 50 mg raz na dobę, w zależności od stanu pacjenta. Zmniejszenie ryzyka udaru u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym i przerostem lewej komory serca potwierdzonym w EKG. Zwykle dawka początkowa wynosi 50 mg raz na dobę. W zależności od zmian ciśnienia tętniczego należy dodać hydrochlorotiazyd w małej dawce i (lub) zwiększyć dawkę losartanu do 100 mg raz na dobę. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów ze zmniejszoną objętością wewnątrznaczyniową (np. leczonych dużymi dawkami leków moczopędnych) należy rozważyć zastosowanie dawki początkowej wynoszącej 25 mg raz na dobę. Nie ma konieczności dostosowania dawki początkowej u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek i u pacjentów hemodializowanych. Należy rozważyć zastosowanie mniejszej dawki u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby w wywiadzie. U pacjentów w podeszłym wieku dostosowanie dawkowania  nie jest zazwyczaj konieczne, jednak u pacjentów >75 lat należy rozważyć rozpoczęcie leczenia od dawki 25 mg. Tabletki można przyjmować niezależnie od posiłków, popijając szklanką wody.

Pacjenci z obrzękiem naczynioruchowym w wywiadzie (obrzęk twarzy, warg, gardła i (lub) języka) powinni pozostawać pod ścisłą obserwacją. U pacjentów ze zmniejszoną objętością wewnątrznaczyniową i (lub) zmniejszonym stężeniem sodu wskutek intensywnego leczenia moczopędnego, ograniczenia ilości soli w diecie, biegunki lub wymiotów, może wystąpić objawowe niedociśnienie, szczególnie po podaniu pierwszej dawki i po zwiększeniu dawki. Takie niedobory należy wyrównać przed podaniem preparatu lub zastosować mniejszą dawkę początkową. Dotyczy to również dzieci (6-18 lat). U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek ze współistniejącą cukrzycą lub bez cukrzycy, często występują zaburzenia równowagi elektrolitowej - należy regularnie kontrolować stężenie potasu i wartości klirensu kreatyniny we krwi, szczególnie u pacjentów z niewydolnością serca i stężeniem kreatyniny we krwi 30-50 ml/min. Jednoczesne stosowanie leków moczopędnych oszczędzających potas, suplementów potasu i substytutów soli zawierających potas nie jest zalecane. Ostrożnie stosować u dorosłych pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby w wywiadzie. Losartan nie jest zalecany do stosowania u dzieci z zaburzeniami czynności wątroby. W następstwie zahamowania aktywności układu renina-angiotensyna-aldosteron obserwowano zaburzenia czynności nerek z niewydolnością nerek włącznie (szczególnie u pacjentów, u których czynność nerek zależy od aktywności układu renina-angiotensyna-aldosteron, takich jak osoby z ciężką niewydolnością serca lub wcześniej występującymi zaburzeniami czynności nerek). Obserwowano również zwiększenie stężenia mocznika i kreatyniny we krwi u pacjentów z obustronnym zwężeniem tętnic nerkowych lub zwężeniem tętnicy doprowadzającej krew do jedynej nerki; zmiany czynności nerek mogą ustępować po odstawieniu leku - u tych pacjentów preparat należy stosować ostrożnie. Podczas leczenia dzieci z zaburzeniami czynności nerek należy regularnie monitorować czynność nerek, ponieważ może się ona pogarszać, szczególnie przy istniejących innych stanach, takich jak gorączka lub odwodnienie. Ze względu na brak danych, nie zaleca się stosowania losartanu u dzieci, u których współczynnik przesączania kłębkowego wynosi <30 ml/min/1,73 m². Jednoczesne stosowanie losartanu i inhibitorów ACE zaburzało czynność nerek, dlatego łączne podawanie nie jest zalecane. Brak doświadczeń u pacjentów po niedawno przebytym przeszczepie nerki. Pacjenci z pierwotnym hiperaldosteronizmem przeważnie nie reagują na leki przeciwnadciśnieniowe, działające przez hamowanie aktywności układu renina-angiotensyna - nie zaleca się stosowania preparatu w tej grupie pacjentów. Nadmierne obniżenie ciśnienia tętniczego krwi u pacjentów z chorobą niedokrwienną serca i zaburzeniami naczyniowo-mózgowymi może spowodować zawał mięśnia sercowego lub udar mózgu. U pacjentów z niewydolnością serca i współistniejącymi zaburzeniami czynności nerek lub bez, istnieje ryzyko ciężkiego niedociśnienia tętniczego i (często ostrej) niewydolności nerek. Brak wystarczających doświadczenia klinicznego dotyczącego stosowania losartanu u pacjentów z niewydolnością serca i współistniejącymi ciężkimi zaburzeniami czynności nerek, u pacjentów z ciężką niewydolnością serca (stopień IV wg NYHA), jak również u pacjentów z niewydolnością serca i objawowymi, zagrażającymi życiu zaburzeniami rytmu serca - losartan należy stosować ostrożnie w tych grupach pacjentów. Skojarzone leczenie losartanem i β-adrenolitykami należy stosować ostrożnie. Szczególnie ostrożnie stosować u pacjentów ze zwężeniem zastawki aortalnej lub mitralnej lub kardiomiopatią przerostową. Leki z grupy antagonistów receptora angiotensyny II wykazują mniejszą skuteczność w leczeniu nadciśnienia tętniczego u osób rasy czarnej. Jednoczesne stosowanie inhibitorów ACE, antagonistów receptora angiotensyny II lub aliskirenu zwiększa ryzyko niedociśnienia, hiperkaliemii oraz zaburzenia czynności nerek (w tym ostrej niewydolności nerek) - w związku z tym nie zaleca się podwójnego blokowania układu RAA poprzez jednoczesne zastosowanie inhibitorów ACE, antagonistów receptora angiotensyny II lub aliskirenu. Jeśli zastosowanie podwójnej blokady układu RAA jest absolutnie konieczne, powinno być prowadzone wyłącznie pod nadzorem specjalisty, a parametry życiowe pacjenta, takie jak: czynność nerek, stężenie elektrolitów oraz ciśnienie krwi powinny być ściśle monitorowane. U pacjentów z nefropatią cukrzycową nie należy stosować jednocześnie inhibitorów ACE oraz antagonistów receptora angiotensyny II. Nie zaleca się stosowania losartanu u dzieci poniżej 6 rż. Ze względu na zawartość laktozy, preparat nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

Teva Pharmaceuticals Polska Sp. z.o.o.
ul. Osmańska 12
02-823 Warszawa
22-345-93-00
[email protected]
www.teva.pl