Maviret 100 mg+40 mg tabletki powlekane

1 tabl. powl. zawiera 100 mg glekaprewiru i 40 mg pibrentaswiru. Preparat zawiera laktozę.

Lek przeciwwirusowy, zawierający dwie substancje czynne aktywne wobec wirusa zapalenia wątroby typu C. Glekaprewir jest pangenotypowym inhibitorem proteazy NS3/4A HCV, która jest niezbędna do rozszczepienia proteolitycznego poliproteiny kodowanej przez HCV (do dojrzałych postaci białek NS3, NS4A, NS4B, NS5A i NS5B) i ma podstawowe znaczenie dla replikacji wirusa. Pibrentaswir jest pangenotypowym inhibitorem białka NS5A HCV, które ma podstawowe znaczenie dla replikacji wirusowego RNA i tworzenia się wirionów. Mechanizm działania pibrentaswiru scharakteryzowano na podstawie aktywności przeciwwirusowej w hodowli komórkowej oraz badań mapowania oporności na leki. Po podaniu doustnym glekaprewir i pibrentaswir osiągają C_max w czasie 5 h. Glekaprewir wiąże się w około 97,5 % z białkami osocza ludzkiego; pibrentaswir wiąże się w > 99,9%. Obie substancje wydalane są głównie z kałem.

Przewlekłe zakażenie wirusem zapalenia wątroby typu C (HCV) u dorosłych i dzieci w wieku od 3 lat i starszych.

Nadwrażliwość na substancje czynne lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Ciężkie zaburzenia czynności wątroby (stopień C wg klasyfikacji Childa-Pugha). Jednoczesne stosowanie z lekami zawierającymi atazanawir, atorwastatyną, symwastatyną, eteksylanem dabigatranu, lekami zawierającymi etynyloestradiol, silnymi induktorami P-gp i CYP3A (np. ryfampicyna, karbamazepina, dziurawiec zwyczajny, fenobarbital, fenytoina i prymidon).

Brak danych lub istnieją tylko ograniczone dane (mniej niż 300 kobiet w ciąży) dotyczące stosowania glekaprewiru lub pibrentaswiru u kobiet w okresie ciąży. W celu zachowania ostrożności, nie zaleca się stosowania. Nie wiadomo, czy glekaprewir lub pibrentaswir przenikają do mleka ludzkiego. Nie można wykluczyć ryzyka dla karmionego piersią dziecka. Należy podjąć decyzję czy przerwać karmienie piersią czy przerwać podawanie leku biorąc pod uwagę korzyści z karmienia piersią dla dziecka i korzyści z leczenia dla matki. Brak dostępnych danych dotyczących wpływu glekaprewiru i (lub) pibrentaswiru na płodność u ludzi. Badania na zwierzętach nie wskazują na szkodliwe działanie glekaprewiru lub pibrentaswiru na płodność przy narażeniu większym niż narażenie u ludzi przyjmujących zalecaną dawkę.

Doustnie. Dorośli i młodzież w wieku ≥12 lat lub dzieci o mc. co najmniej 45 kg. Zalecana dawka to 300 mg/120 mg (3 tabletki 100 mg/40 mg), w tym samym czasie, raz na dobę z jedzeniem. Zalecany czas trwania leczenia u uprzednio nieleczonych pacjentów zakażonych HCV: genotyp 1, 2, 3, 4, 5, 6: pacjenci bez marskości wątroby – 8 tyg.; z marskością wątroby – 8 tyg. Zalecany czas trwania leczenia u pacjentów, u których uprzednie leczenie peg-INF + rybawiryna +/- sofosbuwir lub sofosbuwir + rybawiryna było nieskuteczne: genotyp 1,2,4-6 bez marskości wątroby – 8 tyg.; z marskością wątroby – 12 tyg.; genotyp 3 bez marskości wątroby lub z marskością – 16 tyg. Należy poinformować pacjentów, że w przypadku wystąpienia wymiotów w ciągu 3 h od podania preparatu należy przyjąć dodatkową dawkę. Jeśli pominięto dawkę preparatu i nie minęło jeszcze 18 h od normalnego czasu przyjmowania, należy przyjąć tabletkę jak najszybciej i wówczas następną dawkę o zwykłej porze. Jeśli minęło więcej niż 18 h, należy przyjąć następną dawkę o zwykłej porze. Należy poinformować pacjentów, aby nie przyjmowali podwójnej dawki preparatu. Dzieci i młodzież. Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności leku u dzieci w wieku <3 lat lub o mc. <12 kg i nie są dostępne żadne dane. Lek w postaci granulatu powlekanego przeznaczony jest do stosowaniu u dzieci w wieku od 3 lat do <12 lat o mc. od 12 kg do <45 kg. Należy zapoznać się z ChPL Maviret, granulat powlekany w saszetkach w celu uzyskania informacji odnośnie instrukcji dawkowania w zależności od masy ciała. Ponieważ obie postaci mają różne właściwości farmakokinetyczne, tabletki i granulat powlekany nie mogą być stosowane zamiennie. W związku z tym konieczny jest pełny cykl leczenia z zastosowaniem tej samej postaci preparatu. Szczególne grupy pacjentów. Nie ma konieczności dostosowania dawki u pacjentów w podeszłym wieku, oraz u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek jakiegokolwiek stopnia, w tym u pacjentów dializowanych. Nie jest konieczne dostosowanie dawki u pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności wątroby (stopień A wg klasyfikacji Childa-Pugha). Preparat nie jest zalecany u pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby (stopień B wg klasyfikacji Childa- Pugha) i jest przeciwwskazany u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (stopień C wg klasyfikacji Childa-Pugha). Leczenie przez 12 tyg. było oceniane i jest zalecane u pacjentów z przeszczepioną wątrobą lub nerką, z marskością wątroby lub bez marskości wątroby. Leczenie przez 16 tyg. należy rozważyć u pacjentów zakażonych wirusem o genotypie 3 uprzednio leczonych peg-IFN + rybawiryna +/- sofosbuwir lub sofosbuwir + rybawiryna. Sposób podania. Tabletkę połykać w całości, z jedzeniem. Tabletki nie należy żuć ani nie kruszyć, ponieważ może to wpływać na biodostępność substancji czynnych.

W trakcie leczenia lekami przeciwwirusowymi o działaniu bezpośrednim i po takim leczeniu zgłaszano przypadki reaktywacji wirusa zapalenia wątroby typu B (HBV), niekiedy prowadzące do zgonu. Przed rozpoczęciem leczenia należy wykonać u wszystkich pacjentów badanie przesiewowe na obecność HBV. Pacjenci z występującym jednocześnie zakażeniem HBV/HCV są zagrożeni reaktywacją HBV i dlatego należy ich monitorować oraz postępować zgodnie z aktualnymi wytycznymi klinicznymi. Lek nie jest zalecany u pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby (stopień B wg klasyfikacji Childa-Pugha) i jest przeciwwskazany u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (stopień C wg klasyfikacji Childa-Pugha). Pacjentów zakażonych wirusem o genotypie 1 (oraz bardzo ograniczoną liczbę zakażonych wirusem o genotypie 4), u których wcześniejsze leczenie schematami mogącymi powodować oporność na glekaprewir i pibrentaswir było nieskuteczne, oceniano w badaniu MAGELLAN-1. Ryzyko niepowodzenia, jak oczekiwano, było największe u osób narażonych na obydwie klasy leków. Nie ustalono algorytmu uwzględniającego oporności, pozwalającego na przewidzenie ryzyka niepowodzenia leczenia zależnie od oporności wyjściowej. W badaniu MAGELLAN-1, u pacjentów, u których powtórne leczenie z użyciem glekaprewiru i pibrentaswiru było nieskuteczne, na ogół stwierdzano kumulację oporności na obydwie klasy leków. Nie ma dostępnych danych odnośnie powtórnego leczenia pacjentów zakażonych wirusem o genotypach 2, 3, 5 lub 6. Lek nie jest zalecany w powtórnym leczeniu pacjentów, którzy byli wcześniej narażeni na działanie inhibitorów NS3/4A i (lub) NS5A. U pacjentów z cukrzycą, po rozpoczęciu leczenia wirusowego zapalenia wątroby typu C lekiem przeciwwirusowym o działaniu bezpośrednim, może nastąpić poprawa regulacji stężenia glukozy, mogąca prowadzić do objawowej hipoglikemii. U pacjentów z cukrzycą rozpoczynających leczenie lekiem przeciwwirusowym o działaniu bezpośrednim, należy ściśle kontrolować stężenie glukozy, zwłaszcza przez pierwsze 3 mies., i modyfikować leki przeciwcukrzycowe w razie konieczności. Lekarza prowadzącego leczenie cukrzycy należy poinformować, kiedy pacjent rozpoczyna leczenie lekiem przeciwwirusowym o działaniu bezpośrednim. Substancje pomocnicze. Lek zawiera laktozę i nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, całkowitym niedoborem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. 1 tabl. zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg), to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Jeśli pacjent zauważy jakiekolwiek z poniższych działań niepożądanych, należy o tym
powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie.

Bardzo często: występuje u więcej niż 1 na 10 pacjentów
- uczucie dużego zmęczenia
- ból głowy

Często: występuje u nie więcej niż 1 na 10 pacjentów
- nudności
- biegunka
- uczucie osłabienia lub braku energii (astenia)
- zwiększone stężenie bilirubiny w laboratoryjnym badaniu czynności wątroby

Niezbyt często: występuje u nie więcej niż 1 na 100 pacjentów
- obrzęk twarzy, warg, języka, gardła, brzucha, rąk lub nóg

Częstość nieznana: nie może być określona na podstawie dostępnych danych
- świąd

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można
zgłaszać bezpośrednio do „krajowego systemu zgłaszania” wymienionego w załączniku V. Dzięki
zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Glekaprewir i pibrentaswir są inhibitorami glikoproteiny P (P-gp), białka oporności raka piersi (BCRP) i polipeptydu transportującego aniony organiczne (OATP) 1B1/3. Podawanie w skojarzeniu z preparatem może zwiększać stężenia w osoczu produktów leczniczych, które są substratami P-gp (np. eteksylan dabigatranu, digoksyna), BCRP (np. rozuwastatyna) lub OATP1B1/3 (np. atorwastatyna, lowastatyna, prawastatyna, rozuwastatyna, symwastatyna). Jednoczesne stosowanie z atorwastatyną, symwastatyną, eteksylanem dabigatranu jest przeciwwskazane. Jednoczesne podawanie lowaststyny nie jest zalecane. W razie stosowania, dawka lowastatyny nie powinna przekraczać 20 mg na dobę, a pacjentów należy monitorować. Ostrożnie stosować z prowastatyną lub rozuwastatyną (dawka prawastatyny nie powinna przekraczać 20 mg na dobę, a dawka rozuwastatyny nie powinna przekraczać 5 mg na dobę). Zaleca się zachowanie ostrożności i monitorowanie terapeutycznego stężenia digoksyny. Jednoczesne podawanie preparatu z lekami zawierającymi etynyloestradiol jest przeciwwskazane ze względu na ryzyko zwiększenia aktywności AlAT. Nie jest konieczne dostosowanie dawki, gdy lewonorgestrel, noretyndron lub norgestymat stosowane są jako progestagen o działaniu antykoncepcyjnym. Substancje, które są silnymi induktorami P-gp i CYP3A (np. ryfampicyna, karbamazepina, dziurawiec zwyczajny (Hypericum perforatum), fenobarbital, fenytoina i prymidon), mogłyby istotnie zmniejszać stężenia glekaprewiru lub pibrentaswiru w osoczu i powodować zmniejszenie leczniczego działania preparatu lub utratę odpowiedzi wirusologicznej -  podawanie takich substancji jest przeciwwskazane. Skojarzenie preparatu z lekami, które są umiarkowanymi induktorami P-gp/CYP3A, może zmniejszać stężenia glekaprewiru i pibrentaswiru w osoczu (np. okskarbazepina, eslikarbazepina, lumakaftor, kryzotynib) - nie zaleca się podawania. Glekaprewir i pibrentaswir są substratami transporterów błonowych P-gp i (lub) BCRP. Glekaprewir jest również substratem transporterów wychwytu wątrobowego OATP1B1/3. Podawanie preparatu jednocześnie z produktami leczniczymi, które hamują P-gp i BCRP (np. cyklosporyna, kobicystat, dronedaron, itrakonazol, ketokonazol, rytonawir) może spowalniać eliminację glekaprewiru i pibrentaswiru i w wyniku tego zwiększać narażenie osoczowe na leki przeciwwirusowe. Produkty lecznicze, które hamują OATP1B1/3 (np. elwitegrawir, cyklosporyna, darunawir, lopinawir) mogą zwiększać ogólnoustrojowe stężenia glekaprewiru. Jednoczesne podawanie z atazanawirem jest przeciwwskazane ze względu na ryzyko zwiększenia aktywności AlAT. Nie zaleca się jednoczesnego podawania z darunawirem lub lopinawirem. Jednoczesne podawanie z efawirenzem może prowadzić do zmniejszenia działania leczniczego preparatu i nie jest zalecane. Nie należy oczekiwać klinicznie istotnych interakcji z fumaranem dizoproksylu tenofowiru. Nie zaleca się stosowania preparatu u pacjentów, u których konieczne jest stosowanie cyklosporyny w stałych dawkach >100 mg na dobę. Jeśli nie można uniknąć takiego stosowania w skojarzeniu, można rozważyć stosowanie, gdy korzyści przeważają nad ryzykiem i prowadzone jest ścisłe monitorowanie kliniczne. Ostrożnie stosować z takrolimusem - oczekiwane jest zwiększenie narażenia na takrolimus, zaleca się monitorowanie działania terapeutycznego takrolimusu i odpowiednie dostosowanie jego dawki. Ponieważ podczas leczenia preparatem może dojść do zmian czynności wątroby, zaleca się ścisłe monitorowanie wartości INR u pacjentów przyjmujących jednocześnie antagonistów witaminy K. Zarówno glekaprewir, jak i pibrentaswir hamują pompę eksportu soli kwasów żółciowych in vitro. Badania nie wykazały interakcji z: abakawirem, amlodypiną, buprenorfiną, kofeiną, dekstrometorfaem, dolutegrawirem, emtrycytabiną, felodypiną, lamiwudyną, lamotryginą, metadonem, midazolamem, naloksonem, noretyndronem lub innymi środkami antykoncepcyjnymi zawierającymi wyłącznie progestagen, rylpiwiryną, alafenamidem tenofowiru i tolbutamidem.

AbbVie Polska Sp. z o.o.
ul. Postępu 21 B
02-676 Warszawa
22-372-78-00
www.abbvie.pl