Mirtor 30 mg tabletki ulegające rozpadowi w jamie ustnej

1 tabl. ulegająca rozpadowi w jamie ustnej zawiera 15 mg, 30 mg lub 45 mg mirtazapiny. Preparat zawiera aspartam (E 951).

Lek przeciwdepresyjny. Mirtazapina jest ośrodkowo działającym antagonistą presynaptycznych receptorów α₂, zwiększającym ośrodkowe neuroprzekaźnictwo noradrenergiczne i serotoninergiczne. W pobudzaniu serotonergicznego układu neuroprzekaźnikowego pośredniczą zwłaszcza receptory 5-HT₁, ponieważ receptory 5-HT₂ i 5-HT₃ są blokowane przez mirtazapinę. Działanie przeciwdepresyjne wykazują oba enancjomery mirtazapiny: enancjomer S(+) - przez blokowanie receptorów α₂ i 5-HT₂, a enancjomer R(-) - przez blokowanie receptorów 5-HT₃. Właściwości uspokajające mirtazapiny wynikają z jej działania, jako antagonisty receptora histaminowego H₁. Mirtazapina nie ma praktycznie działania przeciwcholinergicznego, dlatego w dawkach leczniczych nie wywiera działania na układ sercowo-naczyniowy. Po podaniu doustnym lek jest dobrze i szybko wchłaniany z przewodu pokarmowego (biodostępność wynosi około 50%) i osiąga maksymalne stężenie we krwi po ok. 2 h. Stopień wiązania z białkami osocza wynosi ok. 85%. T_0,5 eliminacji wynosi 20-40 h; sporadycznie obserwowano dłuższe okresy półtrwania - do 65 h, a także krótsze - u ludzi młodych. Stan stacjonarny osiągany jest po 3-4 dniach stosowania. Metabolizm leku odbywa się głównie na drodze demetylacji i oksydacji, a następnie sprzęgania. Biorą w nim udział enzymy CYP2D6, CYP1A2, CYP3A4. Lek wydalany jest z moczem i kałem. Klirens mirtazapiny może być zmniejszony u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby.

Leczenie epizodów dużej depresji u dorosłych.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Równoczesne stosowanie mirtazapiny z inhibitorami MAO.

Ograniczone dane dotyczące stosowania mirtazapiny u kobiet w ciąży nie wykazują zwiększonego ryzyka wad wrodzonych. Należy zachować ostrożność w przypadku przepisywania leku kobietom w ciąży. Jeżeli mirtazapina jest przyjmowana w czasie ciąży lub krótko przed porodem zaleca się obserwację noworodka ze względu na możliwość wystąpienia objawów odstawienia. Dane epidemiologiczne sugerują, że stosowanie leków z grupy SSRI podczas ciąży, zwłaszcza pod koniec ciąży, może zwiększać ryzyko wystąpienia przetrwałego nadciśnienia płucnego u noworodka (PPHN). Mirtazapina jest wydzielana do mleka jedynie w bardzo niewielkich ilościach - decyzja, czy należy kontynuować, czy zaprzestać karmienia piersią lub kontynuować, czy zaprzestać terapii mirtazapiną powinna być podjęta uwzględniając korzyści karmienia piersią dla dziecka i korzyści terapii mirtazapiną dla kobiety. Niekliniczne badania toksyczności przeprowadzone u zwierząt nie wykazały żadnego wpływu na płodność.

Doustnie. Dorośli: dawka początkowa wynosi 15 lub 30 mg. Skuteczna dawka dobowa wynosi 15-45 mg na dobę. Efekt działania mirtazapiny zwykle zaczyna być widoczny po 1-2 tyg. stosowania. Leczenie właściwą dawką powinno dawać pozytywną reakcję po 2-4 tyg. W przypadku braku odpowiedniej odpowiedzi klinicznej dawkę można zwiększyć do dawki maksymalnej. Jeśli w ciągu następnych 2-4 tyg. nie nastąpi poprawa kliniczna, lek należy odstawić. U pacjentów z depresją leczenie powinno być kontynuowane aż do całkowitego ustąpienia objawów, co trwa zazwyczaj co najmniej 6 mies. Aby uniknąć objawów nagłego odstawienia leku doradza się stopniowe zakończenie leczenia mirtazapiną. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów w podeszłym wieku zwiększenie dawki należy prowadzić pod ścisłą kontrolą. U pacjentów z umiarkowanymi do ciężkich zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny <40 ml/min) oraz u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby klirens leku może być zmniejszony - należy to uwzględnić przepisując mirtazapinę pacjentom z takimi zaburzeniami, szczególnie z ciężkimi zaburzeniami wątroby, kiedy nie badano reakcji na mirtazapinę. Nie należy stosować leku u dzieci i młodzieży poniżej 18. rż., ponieważ w dwóch krótkoterminowych badaniach klinicznych nie wykazano jego skuteczności oraz ze względu na obawy dotyczące bezpieczeństwa stosowania. Sposób podania. Preparat można podawać w jednorazowej dawce dobowej, najlepiej wieczorem, przed udaniem się na spoczynek lub w 2 dawkach podzielonych (jedna dawka rano i druga, większa dawka wieczorem). Tabletka szybko ulegnie rozpadowi i może być połknięta bez popijania wodą.

Depresja związana jest ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia myśli samobójczych, samookaleczenia i samobójstwa. Ryzyko to utrzymuje się do czasu wystąpienia pełnej remisji. Pacjent powinien być ściśle monitorowany do momentu pojawienia się poprawy oraz we wczesnych etapach powrotu do zdrowia (zwiększone ryzyko samobójstwa). Pacjenci z zachowaniami samobójczymi w wywiadzie lub pacjenci przejawiający przed rozpoczęciem leczenia znacznego stopnia skłonności samobójcze, należą do grupy zwiększonego ryzyka wystąpienia myśli samobójczych lub prób samobójczych i należy ich poddać ścisłej obserwacji w trakcie leczenia, szczególnie pacjentów w wieku poniżej 25 lat, stosujących leki przeciwdepresyjne. W trakcie leczenia, zwłaszcza na początku terapii i w przypadku zmiany dawki, należy ściśle obserwować pacjentów, szczególnie z grupy podwyższonego ryzyka. Pacjentów (oraz ich opiekunów) należy uprzedzić o konieczności zwrócenia uwagi na każdy objaw klinicznego nasilenia choroby, wystąpienie zachowań lub myśli samobójczych oraz nietypowych zmian w zachowaniu, a w razie ich pojawienia się, o konieczności niezwłocznego zwrócenia się do lekarza. Ze względu na możliwość popełnienia samobójstwa, szczególnie na początku leczenia, pacjent powinien otrzymać najmniejszą liczbę tabl. umożliwiającą odpowiednie leczenie, co pozwoli zminimalizować ryzyko przedawkowania. Ze względu na ryzyko agranulocytozy w przypadku wystąpienia objawów takich jak: gorączka, ból gardła, zapalenie jamy ustnej lub innych objawów infekcji należy przerwać leczenie i wykonać badanie krwi. Leczenie należy przerwać w przypadku wystąpienia żółtaczki. Preparat stosować ostrożnie u pacjentów z padaczką i organicznym uszkodzeniem mózgu oraz u pacjentów, u których występowały napady padaczkowe w przeszłości; w razie pojawienia się napadów padaczkowych lub zwiększenia ich częstości w trakcie leczenia, lek należy odstawić. Zachować ostrożność u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby, z zaburzeniami czynności nerek, z chorobami serca (zaburzeniami przewodzenia, dławicą piersiową lub przebytym ostatnio zawałem mięśnia sercowego), z niskim ciśnieniem tętniczym krwi oraz z cukrzycą - może być konieczne dostosowanie dawki insuliny i (lub) doustnych leków hipoglikemizujących. Stosowanie leków przeciwdepresyjnych u pacjentów ze schizofrenią lub innymi zaburzeniami psychotycznymi może pogorszyć ich stan, mogą nasilić się objawy paranoidalne. Podczas leczenia fazy depresji w przypadku zaburzeń afektywnych dwubiegunowych, może nastąpić przejście w fazę maniakalną; pacjenci z manią/hipomanią w wywiadzie powinni być starannie obserwowani. Należy zaprzestać podawania mirtazapiny u każdego pacjenta wchodzącego w fazę maniakalną. Ostrożność należy zachować u pacjentów z zaburzeniami oddawania moczu, np. w przypadku przerostu gruczołu krokowego oraz u pacjentów z ostrą jaskrą z wąskim kątem przesączania oraz podwyższonym ciśnieniem wewnątrzgałkowym. U pacjentów z objawami akatyzji zwiększenie dawki może być szkodliwe. Po wprowadzeniu preparatu do obrotu zgłaszano przypadki wydłużenia odstępu QT, częstoskurczu komorowego typu torsade de pointes, tachykardii komorowej i nagłych zgonów. Należy zachować ostrożność, przepisując mirtazapinę pacjentom z rozpoznaną chorobą układu sercowo-naczyniowego albo osobom, w których rodzinie występowały przypadki wydłużenia odstępu QT, a także podczas jednoczesnego stosowania innych leków powodujących wydłużenie odstępu QTc. W związku ze stosowaniem mirtazapiny notowano ciężkie reakcje skórne (SCARs), w tym zespół Stevensa-Johnsona (SJS), toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka (TEN), reakcję na lek z eozynofilią i objawami ogólnoustrojowymi (DRESS), pęcherzowe zapalenie skóry i rumień wielopostaciowy, które mogą stanowić zagrożenie dla życia lub powodować zgon. W momencie przepisywania leku należy poinformować pacjentów o objawach przedmiotowych i podmiotowych oraz ściśle obserwować, czy nie występują u nich reakcje skórne. W razie pojawienia się objawów przedmiotowych i podmiotowych wskazujących na występowanie tych reakcji, należy natychmiast przerwać stosowanie mirtazapiny. Podczas stosowania mirtazapiny istnieje ryzyko wystąpienia hiponatremii wywołanej prawdopodobnie niewłaściwym wydzielaniem hormonu antydiuretycznego (SIADH) - należy zachować ostrożność u pacjentów z grupy ryzyka, takich jak osoby w podeszłym wieku lub stosujące równocześnie leki wywołujące hiponatremię. Ze względu na ryzyko zespołu serotoninowego zalecana jest ostrożność i ścisła obserwacja pacjenta podczas jednoczesnego stosowania mirtazapiny i leków serotoninergicznych; w przypadku wystąpienia objawów zespołu serotoninowego należy odstawić mirtazapinę oraz rozpocząć leczenie objawowe podtrzymujące funkcje życiowe pacjenta. Leku nie należy stosować w leczeniu dzieci i młodzieży poniżej 18. rż. Zachowania związane z samobójstwem (próby samobójcze oraz myśli samobójcze) oraz wrogość (przede wszystkim agresja, zachowania buntownicze i gniew) były częściej obserwowane w badaniach klinicznych wśród dzieci i młodzieży leczonych lekami przeciwdepresyjnymi niż leczonymi placebo. Jeżeli, w oparciu o potrzeby kliniczne, podjęto jednak decyzję o leczeniu, pacjenta należy uważnie monitorować w kierunku pojawienia się objawów samobójczych. Ponadto, brak długoterminowych danych o bezpieczeństwie stosowania u dzieci i młodzieży dotyczącym wzrostu, dojrzewania i rozwoju poznawczego oraz behawioralnego. Pacjenci w podeszłym wieku są często bardziej wrażliwi, szczególnie na działania niepożądane leków przeciwdepresyjnych. Podczas badań klinicznych z mirtazapiną działania niepożądane u pacjentów w podeszłym wieku nie występowały jednak częściej niż w innych grupach wiekowych. Preparat zawiera aspartam, źródło fenyloalaniny. Każda tabletka ulegająca rozpadowi w jamie ustnej 15 mg zawiera 3 mg aspartamu; każda tabletka ulegająca rozpadowi w jamie ustnej 30 mg zawiera 6 mg aspartamu; każda tabletka ulegająca rozpadowi w jamie ustnej 45 mg zawiera 9 mg aspartamu. Aspartam może być szkodliwy dla pacjentów z fenyloketonurią.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

W przypadku wystąpienia jakichkolwiek poniższych ciężkich działań niepożądanych należy przerwać
stosowanie mirtazapiny i niezwłocznie zwrócić się do lekarza.

Niezbyt często (mogą wystąpić nie więcej niż u 1 osoby na 100):
• wzmożony nastrój i wzmożona aktywność psychiczna (mania)

Rzadko (mogą wystąpić nie więcej niż u 1 osoby na 1 000):
• zażółcenie białkówek oczu i skóry; co może wskazywać na zaburzenia czynności wątroby (żółtaczkę)

Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych):
• oznaki zakażenia, takie jak: nagła i niewyjaśniona wysoka gorączka, ból gardła i owrzodzenie jamy
  ustnej (agranulocytoza). W rzadkich przypadkach mirtazapina może powodować zaburzenia produkcji
  krwinek (zahamowanie czynności szpiku kostnego). U niektórych osób może występować mniejsza
  odporność na infekcje, ponieważ mirtazapina może powodować przemijające obniżenie liczby krwinek
  białych (granulocytopenię). W rzadkich przypadkach mirtazapina może powodować obniżenie liczby
  krwinek białych i czerwonych oraz liczby płytek krwi (niedokrwistość aplastyczną), obniżenie liczby
  płytek krwi (małopłytkowość) lub zwiększenie liczby krwinek białych (eozynofilię)
• napady padaczkowe (drgawki)
• połączenie objawów, takich jak: niewyjaśniona gorączka, potliwość, zwiększenie częstości akcji serca,
  biegunka, (niekontrolowane) skurcze mięśni, dreszcze, wzmożenie odruchów, niepokój, zmiany
  nastrojów, utrata przytomności i wzmożone wydzielanie śliny. W bardzo rzadkich przypadkach objawy
  te mogą wskazywać na rozwój zespołu serotoninowego
• myśli o samookaleczeniu lub myśli samobójcze
• ciężkie reakcje skórne:
- czerwonawe plamki przypominające tarczę lub okrągłe plamy, często z centralnymi pęcherzami na
  tułowiu, złuszczanie skóry, owrzodzenia w jamie ustnej, gardle, nosie, na narządach płciowych
  i oczach. Wystąpienie takich ciężkich wysypek skórnych jest często poprzedzone gorączką i
  objawami grypopodobnymi (zespół Stevensa-Johnsona, toksyczne martwicze oddzielanie się
  naskórka).
- rozległa wysypka, wysoka temperatura ciała i powiększone węzły chłonne (zespół DRESS lub
  zespół nadwrażliwości na leki)

Do innych możliwych działań niepożądanych należą:

Bardzo często (mogą wystąpić u więcej niż 1 osoby na 10):
- zwiększony apetyt i przyrost masy ciała
- uspokojenie lub senność
- ból głowy
- suchość w jamie ustnej

Często (mogą wystąpić nie więcej niż u 1 osoby na 10):
- letarg
- zawroty głowy
- drgawki lub drżenie
- nudności
- biegunka
- wymioty
- zaparcia
- wysypka lub wykwity skórne
- bóle stawów, bóle mięśni
- bóle pleców
- zawroty głowy lub omdlenia podczas nagłej zmiany pozycji ciała (niedociśnienie ortostatyczne)
- opuchlizna (na ogół kostek lub stóp) wynikająca z gromadzenia się płynów (obrzęki)
- zmęczenie
- intensywne marzenia senne
- dezorientacja
- uczucie lęku
- zaburzenia snu
- zaburzenia pamięci, w większości przypadków ustępujące po przerwaniu leczenia

Niezbyt często (mogą wystąpić u 1 osoby na 100):
- nieprawidłowe odczucia skórne, np. palenie, kłucie, pieczenie czy mrowienie (parestezje)
- zespół niespokojnych nóg
- omdlenia
- uczucie drętwienia jamy ustnej (niedoczulica jamy ustnej)
- obniżone ciśnienie krwi
- koszmary senne
- pobudzenie
- omamy
- nagląca potrzeba ruchu

Rzadko (mogą wystąpić nie więcej niż u 1 osoby na 1 000):
- drganie mięśni lub skurcze (drgawki kloniczne mięśni)
- agresywne zachowania
- bóle brzucha i nudności, które mogą wskazywać na zapalenie trzustki

Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych):
- nieprawidłowe odczucia w jamie ustnej (parestezje jamy ustnej)
- obrzęki jamy ustnej
- obrzęki całego ciała (obrzęki uogólnione)
- obrzęki miejscowe
- niedobór sodu we krwi
- nieprawidłowe wydzielanie hormonu antydiuretycznego
- ciężkie reakcje skórne (pęcherzowe zapalenie skóry, rumień wielopostaciowy)
- lunatyzm (chodzenie podczas snu, somnambulizm)
- zaburzenia mowy
- podwyższony poziom stężenia kinazy kreatynowej we krwi
- trudności w oddawaniu moczu (zatrzymanie moczu)
- bóle mięśni, sztywność i (lub) osłabienie
- ciemnienie lub odbarwienie moczu (rabdomioliza)
- podwyższony poziom stężenia prolaktyny we krwi (hiperprolaktynemia, w tym objawy powiększenia
  piersi i/lub wyciek mleka z brodawek sutkowych)
- przedłużona lub bolesna erekcja

Dodatkowe działania niepożądane u dzieci i młodzieży
Następujące działania niepożądane były często obserwowane w badaniach klinicznych z udziałem dzieci
poniżej 18. roku życia: istotny przyrost masy ciała, pokrzywka oraz zwiększenie stężenia triglicerydów we
krwi.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej
ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać
bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu
Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych,
Al. Jerozolimskie 181C
02-222 Warszawa
Tel.: + 48 22 49 21 301
Faks: + 48 22 49 21 309
Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Mirtazapina nie powinna być podawana równocześnie z inhibitorami MAO ani w ciągu 2 tyg. od zaprzestania ich podawania. Powinno również upłynąć ok. 2 tyg. zanim pacjenci przyjmujący mirtazapinę rozpoczną terapię inhibitorami MAO. Skojarzone podawanie mirtazapiny z innymi lekami o działaniu serotoninergicznym (L-tryptofan, tryptany, tramadol, linezolid, błękit metylenowy, SSRI, wenlafaksyna, sole litu i preparaty zawierające ziele dziurawca zwyczajnego) może prowadzić do objawów związanych z działaniem serotoniny (zespół serotoninowy) - należy zachować ostrożność starannie obserwując pacjenta. Mirtazapina może nasilać uspokajające działanie benzodiazepin i innych leków uspokajających (szczególnie większości leków przeciwpsychotycznych, antagonistów H₁, opioidów) - należy zachować ostrożność, kiedy zaleca się te leki równocześnie z mirtazapiną. Mirtazapina może wzmagać hamujące działanie alkoholu na OUN - podczas terapii mirtazapiną należy unikać spożywania alkoholu. Mirtazapina w dawce 30 mg na dobę może powodować małe, ale znamienne statystycznie zwiększenie wartości INR u pacjentów leczonych warfaryną. Po zastosowaniu większej dawki mirtazapiny nie można wykluczyć bardziej wyraźnego wpływu, dlatego zalecana jest obserwacja INR podczas skojarzonego leczenia warfaryną i mirtazapiną. W przypadku jednoczesnego stosowania leków, które wydłużają odstęp QTc (np. niektórych leków przeciwpsychotycznych lub antybiotyków), może być zwiększone ryzyko wydłużenia odstępu QT i (lub) wystąpienia komorowych zaburzeń rytmu serca (np. częstoskurczu komorowego typu „torsade de pointes”). Karbamazepina i fenytoina (induktory CYP3A4) zwiększały prawie 2-krotnie klirens mirtazapiny, co powodowało zmniejszenie jej stężenia w osoczu odpowiednio o 60% i 45%. Jeśli mirtazapina podawana jest z karbamazepiną lub innym induktorem metabolizmu leków (np. ryfampicyna), może być konieczne zwiększenie dawki mirtazapiny. Po zaprzestaniu podawania induktora, może być konieczne zmniejszenie dawki mirtazapiny. Równoczesne podawanie ketokonazolu (silnego inhibitora CYP3A4) zwiększa stężenie w osoczu i AUC mirtazapiny odpowiednio o ok. 40% i 50%. Równoczesne podawanie cymetydyny (słaby inhibitor CYP1A2, CYP2D6 i CYP3A4) z mirtazapiną może zwiększyć średnie stężenie mirtazapiny w osoczu o więcej niż 50%. Należy zachować ostrożność i zmniejszyć dawkę w sytuacji równoczesnego podawania mirtazapiny z silnymi inhibitorami CYP3A4, inhibitorami proteazy HIV, azolowymi środkami przeciwgrzybiczymi, erytromycyną, cymetydyną lub nefazodonem. Badania interakcji nie wykazały istotnych efektów farmakokinetycznych w przypadku równoczesnego podawania mirtazapiny i paroksetyny, amitryptyliny, rysperydonu czy litu.

Orion Pharma Poland Sp. z o.o.
ul. Fabryczna 5A
00-446 Warszawa
22-833-31-77
[email protected]
www.orionpharma.info.pl