MultiHance 529 mg/ml roztwór do wstrzykiwań dożylnych

1 ml roztworu zawiera 529 mg (0,5 mmol) gadobenianu dimegluminy.

Paramagnetyczny środek kontrastowy do badań z zastosowaniem magnetycznego rezonansu jądrowego (MRI). Gadobenian dimegluminy powoduje skrócenie czasu relaksacji podłużnej (T1) i w mniejszym zakresie poprzecznej (T2) dla protonów wody w tkance. Po przejściu z roztworu wodnego do roztworów zawierających białka następuje silny wzrost relaksacji. W obrazowaniu T1-zależnym wątroby preparat powoduje silne i długotrwałe wzmocnienie intensywności sygnału prawidłowego miąższu. Wzmocnienie intensywności sygnału utrzymuje się na wysokim poziomie przez co najmniej 2 h po podaniu dawki 0,05-0,1 mmol/kg mc. W obrazowaniu dynamicznym T1-zależnym kontrast miedzy zmianami ogniskowymi w wątrobie a prawidłowym miąższem obserwuje się natychmiast po wstrzyknięciu bolusowym (do 2-3 min). Obniżenie progu detekcji występuje między 40. a 120. minutą po podaniu preparatu. T_0,5 dla pozornej dystrybucji i eliminacji mieszczą się w zakresie, odpowiednio, od 0,085 do 0,117 godziny i od 1,17 do 1,68 godziny. Całkowita pozorna objętość dystrybucji, mieszcząca się w granicach od 0,170 do 0,248 l/kg masy ciała wskazuje, że składnik jest rozmieszczony w osoczu i w przestrzeni pozakomórkowej. Jon gadobenianowy jest wydalany w postaci niezmienionej z moczem w ilości odpowiadającej 78%–94% wstrzykniętej dawki w ciągu 24 h; 2%–4% dawki pojawia się w kale. Jednak przerwanie bariery krew-mózg lub patologiczne unaczynienie pozwalają na gromadzenie się jonu gadobenianowego w zmienionym chorobowo miejscu. Gadobenian dimegluminy jest gadolinowym środkiem kontrastowym (GdCA) o budowie liniowej. Badania wykazały, że po narażeniu na GdCA gadolin odkłada się w organizmie, w tym w mózgu oraz w innych tkankach i narządach. W przypadku GdCA o budowie liniowej może to prowadzić do zależnego od dawki wzmocnienia intensywności sygnału w mózgu widocznego w obrazie T1 zależnym, szczególnie w jądrze zębatym, gałce bladej i wzgórzu.

Preparat przeznaczony wyłącznie do diagnostyki. Paramagnetyczny środek kontrastowy wykorzystywany w diagnostyce obrazowej metodą magnetycznego rezonansu jądrowego (MRI) wątroby u dorosłych i dzieci (w wieku >2 lat). Preparat należy stosować wyłącznie, jeśli informacje diagnostyczne są niezbędne i nie można ich uzyskać stosując obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego (MRI) bez wzmocnienia kontrastowego oraz gdy wymagane jest obrazowanie w fazie opóźnionej.

Nadwrażliwość na gadobenian dimegluminy lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Alergie lub inne reakcje niepożądane na pochodne chelatowe gadolinu w wywiadzie.

Brak danych dotyczących stosowania gadobenianu dimegluminy u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ szkodliwy wpływ na reprodukcję po podaniu wielokrotnym dużych dawek. Preparatu nie należy stosować w okresie ciąży, jeśli stan kliniczny kobiety nie wskazuje na konieczność stosowania gadobenianu dimegluminy. Preparaty zawierające gadolin przenikają w bardzo małych ilościach do mleka kobiet karmiących piersią. W dawkach klinicznych nie jest spodziewany wpływ na niemowlę ze względu na małą ilość wydalaną z mlekiem i słabe wchłanianie z jelita. Lekarz wraz z karmiącą kobietą powinien podjąć decyzję o kontynuowaniu karmienia piersią lub o jego przerwaniu na okres 24 h po podaniu środka kontrastowego.

Dożylnie. Dorośli i dzieci: zalecana dawka gadobenianu dimegluminy wynosi 0,05 mmol/kg mc. (0,1 ml/kg roztworu 0,5 M). Należy stosować najmniejszą dawkę zapewniającą wzmocnienie kontrastowe wystarczające dla celów diagnostycznych. Dawkę należy obliczyć w oparciu o masę ciała pacjenta i nie powinna ona przekraczać zalecanej dawki na kilogram masy ciała. Dzieci: Nie zaleca się stosowania preparatu u dzieci w wieku <2. rż. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów w podeszłym wieku dostosowanie dawkowania nie jest uważane za konieczne; jednak należy zachować ostrożność. Ponieważ klirens nerkowy gadobenianu dimegluminy może ulec zmniejszeniu u pacjentów w podeszłym wieku, szczególnie ważne jest obserwowanie pacjentów w wieku ≥65 lat w zakresie zaburzeń czynności nerek. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (GFR <30 ml/min/1,73 m²) oraz u pacjentów w okołooperacyjnym okresie przeszczepienia wątroby należy unikać stosowania preparatu, chyba że informacja diagnostyczna jest niezbędna i niedostępna dla badania MRI bez wzmocnienia środkiem kontrastowym. Jeżeli nie można uniknąć zastosowania preparatu, wówczas dawka nie powinna być większa niż 0,05 mmol/kg mc. Ze względu na brak danych dotyczących wielokrotnego podawania, wstrzyknięć preparatu nie powinno się powtarzać, chyba że przerwy pomiędzy wstrzyknięciami wynoszą co najmniej 7 dni. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby nie ma konieczności dostosowywania dawki preparatu. Sposób podania. Dożylnie w formie wstrzyknięcia w bolusie lub wstrzyknięcia powolnego (10 ml/min.), bez rozcieńczenia. MRA: środek należy podawać dożylnie w bolusie, ręcznie lub z użyciem automatycznego wstrzykiwacza. Po wstrzyknięciu preparatu należy przepłukać kaniulę lub igłę, podając dożylnie roztwór soli fizjologicznej. Akwizycja obrazów po podaniu środka kontrastowego: wątroba - obrazowanie dynamiczne: bezpośrednio po wstrzyknięciu środka kontrastowego; obrazowanie opóźnione: w okresie od 40 do 120 min po wstrzyknięciu, w zależności od indywidualnych potrzeb.

Stosowanie diagnostycznych środków kontrastowych, powinno być ograniczone do ośrodków zatrudniających personel wyszkolony w zakresie intensywnej opieki medycznej w stanach nagłych i dysponujących łatwo dostępnym sprzętem do resuscytacji krążeniowo-oddechowej (RKO). W ciągu 15 min po podaniu środka kontrastowego, pacjenci powinni pozostawać pod szczególną kontrolą lekarską, gdyż większość ewentualnych poważnych działań niepożądanych występuje w tym czasie. Po zastosowaniu preparatu pacjent powinien pozostać pod obserwacją personelu medycznego przynajmniej przez 1 h. Nie należy wykonywać badań metodą rezonansu magnetycznego u pacjentów z rozrusznikiem serca lub klipsami zamykającymi tętniak i innymi elementami o właściwościach ferromagnetycznych.
U pacjentów z chorobami układu krążenia zalecane jest zachowanie szczególnej ostrożności w trakcie oraz po podaniu preparatu. U pacjentów z padaczką lub z uszkodzeniami mózgu prawdopodobieństwo wystąpienia drgawek podczas badania może być większe; w trakcie badania tych pacjentów należy zachować ostrożność  (powinny być dostępne sprzęt i leki potrzebne do szybkiego leczenia ewentualnych drgawek). Po podaniu gadobenianu dimegluminy, gadolin może odkładać się w mózgu i innych tkankach organizmu (kościach, wątrobie, nerkach, skórze) oraz może powodować zależne od dawki wzmocnienie intensywności sygnału w mózgu widoczne w obrazie T1 zależnym, szczególnie w jądrze zębatym, gałce bladej i wzgórzu. Konsekwencje kliniczne nie są znane. Należy rozważyć możliwe korzyści diagnostyczne wynikające ze stosowania produktu gadobenianu dimegluminy u pacjentów, którzy wymagają wielokrotnego przeprowadzania badań obrazowych, wobec potencjalnego odkładania się gadolinu w mózgu i innych tkankach. Należy zawsze rozważyć możliwość wystąpienia poważnych reakcji anafilaktycznych w tym wstrząsu anafilaktycznego, zagrażających życiu lub mogących zakończyć się zgonem. Reakcje te przebiegają z udziałem jednego lub większej ilości układów organizmu, głównie układu oddechowego, układu krążenia, skóry i (lub) błon śluzowych, szczególnie u pacjentów ze współistniejącą astmą lub innymi chorobami alergicznymi. Preparat nie może być stosowany u pacjentów z nadwrażliwością na alkohol benzylowy, ponieważ w czasie jego przechowywania mogą uwalniać się z gadobenianu dimegluminy nieznaczne ilości alkoholu benzylowego (<0,2%). Badania kontrastowe MRI przy użyciu innych środków nie powinny być przeprowadzone wcześniej niż po upływie 7 h od badania, w którym zastosowano MultiHance, co pozwala na jego usunięcie z organizmu. Należy zachować ostrożność, aby uniknąć miejscowego wynaczynienia podczas dożylnego podawania MultiHance. W przypadku wynaczynienia, jeśli miejscowe reakcje nasilają się, należy je na bieżąco oceniać i w razie potrzeby leczyć. Zgłaszano przypadki nerkopochodnego zwłóknienia układowego (NSF) związanego ze stosowaniem niektórych preparatów zawierających gadolin u pacjentów, u których występuje ostre lub przewlekłe ciężkie zaburzenie czynności nerek (GFR <30 ml/min/1,73 m²). Pacjenci poddani zabiegowi przeszczepienia wątroby są szczególnie narażeni, ponieważ ryzyko wystąpienia ostrej niewydolności nerek w tej grupie pacjentów jest wysokie. Ze względu na możliwość wystąpienia NSF podczas stosowania preparatu, należy unikać stosowania tego środka kontrastowego u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek oraz u pacjentów w okołooperacyjnym okresie przeszczepienia wątroby, chyba że informacja diagnostyczna jest niezbędna i niedostępna dla badania MRI bez wykorzystania zjawiska wzmocnienia pokontrastowego. Hemodializa zaraz po podaniu preparatu może ułatwić jego usunięcie z organizmu. Brak jest dowodów uzasadniających rozpoczęcie hemodializy w celu zapobiegania lub leczenia NSF u pacjentów niepoddawanych jeszcze hemodializie.

Często: ból głowy, nudności. Niezbyt często: parestezje (nieprawidłowe wrażenia czuciowe, zawroty głowy, zaburzenia smaku), blok przedsionkowo-komorowy Ist., tachykardia, nadciśnienie, niedociśnienie, zaczerwienienie, wymioty, biegunka, suchość błony śluzowej jamy ustnej, pokrzywka, wysypka (w tym wysypka rumieniowa, plamista i plamisto-grudkowa, świąd), proteinuria, gorączka, uczucie gorąca, reakcje w miejscu wstrzyknięcia (w tym ból w miejscu wstrzyknięcia, stan zapalny, pieczenie, ciepło, chłód, dyskomfort, rumień, świąd i parestezje), nieprawidłowy zapis EKG (np. wydłużenie odstępu QT, skrócenie odstępu QT w EKG, odwrócenie załamka T, wydłużenie odstępu PR, długotrwałe zmiany zespołów QRS), zwiększone stężenie bilirubiny we krwi, zwiększenie aktywności aminotransferaz w surowicy, transferazy gamma-glutamylu, kreatyniny. Rzadko: reakcje anafilaktyczne/anafilaktoidalne, reakcje nadwrażliwości, drżenie, drgawki, niedoczulica, omdlenie, parosmia, zaburzenia widzenia, niedokrwienie mięśnia sercowego, bradykardia, obrzęk płuc, duszność, skurcz krtani, sapanie, katar, kaszel, nadmierne wydzielanie śliny, ból brzucha, obrzęk twarzy, zwiększona potliwość, bóle mięśni, ból w klatce piersiowej, osłabienie, złe samopoczucie, dreszcze, spadek poziomu albuminy we krwi, zwiększenie aktywności fosfatazy alkalicznej, zwiększone stężenie żelaza we krwi, zwiększenie aktywności dehydrogenazy mleczanowej. Częstość nieznana: wstrząs anafilaktyczny, utrata przytomności, zapalenie spojówek, zatrzymanie akcji serca, zespól Kounisa (ostry alergiczny zespół wieńcowy), sinica, niewydolność oddechowa, obrzęk krtani, niedotlenienie, skurcz oskrzeli, obrzęk naczynioruchowy, obrzęk w miejscu wstrzyknięcia, pęcherzyki w miejscu wstrzyknięcia. Zaburzenia wyników badań laboratoryjnych pochodzą głównie od pacjentów, u których stwierdzono uprzednio zaburzenia czynności wątroby lub zaburzenia metaboliczne. Zgłaszano reakcje w miejscu podania spowodowane przez wynaczynienie środka kontrastowego, co wywoływało miejscowy ból lub uczucie pieczenia, obrzęk, powstawanie pęcherzy oraz, w rzadkich przypadkach, kiedy miejscowy obrzęk był ciężki, martwicę. Rzadko zgłaszano również miejscowe zakrzepowe zapalenie żył. Zgłaszano pojedyncze przypadki nerkopochodnego zwłóknienia układowego (NSF) podczas stosowania preparatu u pacjentów, którym podawano równocześnie inne środki zawierające gadolin. Dzieci i młodzież. Często: wymioty. Niezbyt często: zawroty głowy, ból oka, obrzęk powiek, zaczerwienienie, ból brzucha, wysypka, zwiększona potliwość, ból w klatce piersiowej, ból w miejscu wstrzyknięcia, gorączka. Działania niepożądane zebrane po wprowadzeniu preparatu do obrotu wskazują, że profil bezpieczeństwa MultiHance jest podobny u dzieci i dorosłych.

Nie przeprowadzono badań dotyczących interakcji. Jednak nie donoszono o interakcjach z innymi preparatami w czasie badań klinicznych.

Bracco Imaging Polska Sp. z o. o.
ul. Domaniewska 39A
02-672 Warszawa