Myfortic 360 mg tabletki dojelitowe

1 tabl. dojelitowa zawiera 180 mg lub 360 mg kwasu mykofenolowego (w postaci soli sodowej); tabl. zawierają laktozę.

Lek immunosupresyjny - silny, selektywny, niekompetycyjny i odwracalny inhibitor dehydrogenazy inozynomonofosforanu. Kwas mykofenolowy (MPA) hamuje syntezę de novo nukleotydów guaninowych, bez wbudowywania się w strukturę DNA. Proliferacja limfocytów T i B jest w znacznym stopniu zależna od syntezy puryn de novo, natomiast inne typy komórek mogą wykorzystać alternatywną drogę syntezy. Z tego względu cytostatyczne działanie MPA jest silniejsze w stosunku do limfocytów niż innych komórek. Po podaniu doustnym mykofenolan sodu podlega znacznemu wchłanianiu, osiągając C_max po 1,5-2 h. Zarówno kwas mykofenolowy jak i jego glukuronid (MPAG) wiążą się w znacznym stopniu z białkami osocza (odpowiednio w 97% i 82%). Stężenia wolnego MPA mogą zwiększyć się w warunkach zmniejszonego wiązania z białkami (mocznica, niewydolność wątroby, hipoalbuminemia, jednoczesne stosowanie leków o wysokim stopniu wiązania z białkami). T_0,5 MPA wynosi około 12 h. MPA jest metabolizowany głównie przez glukuronylotransferazę do glukuronidu - MPAG, który nie posiada aktywności farmakologicznej. U pacjentów ze stabilną czynnością nerek po przeszczepieniu, otrzymujących leczenie immunosupresyjne na bazie cyklosporyny, około 28% doustnej dawki preparatu ulega przekształceniu do MPAG w wyniku przemian metabolicznych pierwszego przejścia. T_0,5 MPAG wynosi około 16 h. Większość MPA jest wydalana z moczem w postaci MPAG. Wydalanie MPAG z żółcią umożliwia proces dekoniugacji przez florę bakteryjną jelit, uwolniony w ten sposób MPA może podlegać reabsorpcji. Po 6-8 h od podania preparatu występuje drugi pik stężenia MPA.

Profilaktyka ostrego odrzucania przeszczepów u dorosłych biorców allogenicznych przeszczepów nerek, w skojarzeniu z cyklosporyną i kortykosteroidami.

Nadwrażliwość na mykofenolan sodu, kwas mykofenolowy lub mykofenolan mofetylu lub na pozostałe składniki preparatu. Okres karmienia piersią. Nie stosować u kobiet, które mogą zajść w ciążę, niestosujących wysoce skutecznych metod antykoncepcji. Nie należy rozpoczynać leczenia u kobiet mogących zajść w ciążę przed wykonaniem testu ciążowego wykluczającego niezamierzone stosowanie leku w czasie ciąży. Nie należy stosować w ciąży, chyba że nie ma odpowiedniego leczenia alternatywnego zapobiegającego odrzuceniu przeszczepu.

Zgłaszano przypadki wad wrodzonych (w tym zniekształcenie lub brak ucha zewnętrznego i (lub) środkowego, rozszczep podniebienia, rozszczep wargi, mikrognacja i kardiopatia) u dzieci pacjentek, które były leczone w ciąży mykofenolanem. Zgłaszano przypadki spontanicznych poronień. Stosowanie mykofenolanu w ciąży nie jest zalecane i powinno zostać ograniczone do przypadków, kiedy nie jest możliwy inny rodzaj terapii. Nie należy rozpoczynać leczenia mykofenolanem przed uzyskaniem negatywnego wyniku testu ciążowego. Kobiety mogące zajść w ciążę muszą stosować wysoce skuteczne metody zapobiegania ciąży przed rozpoczęciem leczenia mykofenolanem, podczas leczenia i przez 6 tyg. po przyjęciu ostatniej dawki leku. Zaleca się, by mężczyźni aktywni seksualnie używali prezerwatyw przez cały czas trwania leczenia oraz przez 13 tyg. po przyjęciu ostatniej dawki leku. Ponadto, zaleca się, by partnerki tych pacjentów stosowały wysoce skuteczne metody zapobiegania ciąży podczas leczenia oraz przez 13 tyg. po przyjęciu przez partnera ostatniej dawki mykofenolanu. Ze względu na ryzyko wystąpienia ciężkich działań niepożądanych u niemowląt karmionych piersią, lek jest przeciwwskazany w czasie laktacji.

Leczenie preparatem powinno być rozpoczynane i kontynuowane przez lekarzy transplantologów z odpowiednim doświadczeniem klinicznym.
Doustnie. Dorośli (także w podeszłym wieku): 720 mg 2 razy na dobę (dawka dobowa 1440 mg). Taka dawka mykofenolanu sodu odpowiada 1 g mykofenolanu mofetylu podawanemu 2 razy na dobę (dawka dobowa 2 g) w zakresie zawartości kwasu mykofenolowego (MPA). U pacjentów po przeszczepieniu de novo, podawanie preparatu należy rozpocząć w ciągu 72 h po transplantacji. Brak konieczności modyfikacji dawkowania u pacjentów z opóźnioną czynnością przeszczepionej nerki po operacji. Pacjenci z ciężkim zaburzeniem czynności nerek (GFR <25 ml/min/1,73 m²) powinni być starannie monitorowani, a dawka dobowa preparatu nie powinna być większa niż 1440 mg. Brak konieczności modyfikacji dawki u pacjentów z przeszczepem nerki i ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. Odrzucanie przeszczepionej nerki nie powoduje zmian farmakokinetyki kwasu mykofenolowego (MPA), nie ma więc konieczności zmiany dawkowania lub odstawienia preparatu.
Preparat można przyjmować niezależnie od posiłków (pacjenci mogą wybrać jedną z opcji, jednak ważne jest przestrzeganie przyjętego sposobu stosowania). Tabletek nie należy kruszyć lub rozgryzać.

Pacjenci otrzymujący skojarzone leczenie immunosupresyjne, w tym preparat, są w grupie zwiększonego ryzyka rozwoju chłoniaków i innych nowotworów złośliwych, zwłaszcza nowotworów skóry. Ryzyko rozwoju tych zmian wydaje się mieć związek ze stopniem i czasem trwania immunosupresji, nie zaś z zastosowaniem konkretnego leku. W celu zminimalizowania ryzyka wystąpienia raka skóry należy ograniczyć ekspozycję na światło słoneczne i promieniowanie UV, osłaniając skórę odzieżą ochronną i stosując krem z wysokim filtrem ochronnym. Pacjenci stosujący lek powinni zostać poinformowani o konieczności natychmiastowego zgłaszania wszelkich objawów zakażenia, niespodziewanego wystąpienia siniaków, krwawienia lub innych objawów zahamowania czynności szpiku kostnego. Pacjenci stosujący leki immunosupresyjne, w tym preparat, są w grupie zwiększonego ryzyka wystąpienia zakażeń oportunistycznych (bakteryjnych, grzybiczych, wirusowych oraz wywołanych przez pierwotniaki), zakażeń zakończonych zgonem i posocznicy. Wśród zakażeń oportunistycznych jest nefropatia związana z zakażeniem wirusem BK i postępująca wieloogniskowa leukoencefalopatia (PML) związana z zakażeniem wirusem JC. Zakażenia te często mają związek z dużą, całkowitą siłą immunosupresji i mogą prowadzić do ciężkich lub stanów prowadzących do zgonu, które powinny być brane pod uwagę przez lekarzy w diagnostyce różnicowej u pacjentów poddanych immunosupresji z pogarszającą się czynnością nerek lub objawami neurologicznymi. Zgłaszano przypadki hipogammaglobulinemii w związku z nawracającymi zakażeniami u pacjentów otrzymujących mykofenolan sodu w połączeniu z innymi lekami immunosupresyjnymi. W niektórych z tych przypadków zamiana pochodnych kwasu mykofenolowego na alternatywny lek immunosupresyjny skutkowało powrotem stężenia przeciwciał IgG w surowicy do wartości normalnych. Pacjenci przyjmujący mykofenolan mofetylu, u których występują nawracające infekcje powinni kontrolować stężenie immunoglobulin w surowicy. W przypadku wystąpienia utrzymującej się istotnej klinicznie immunoglobulinemii rozważyć należy podjęcie odpowiedniego leczenia biorąc uwagę cytostatyczne działanie kwasu mykofenylowego na limfocyty T i B. Zgłaszano przypadki rozstrzenia oskrzeli u dorosłych i dzieci przyjmujących mykofenolan mofetylu w skojarzeniu z innymi lekami immunosupresyjnymi. W niektórych z tych przypadków zamiana mykofenolanu mofetylu na inny lek immunosupresyjny powodowała poprawę stanu układu oddechowego. Ryzyko wystąpienia rozstrzenia oskrzeli może być związane z hipogammaglobulinemią lub bezpośrednim wpływem leku na płuca. Zaleca się, aby pacjenci, u których wystąpią objawy płucne takie jak uporczywy kaszel i duszności zostali poddani badaniu w kierunku śródmiąższowej choroby płuc. Ze względu na ryzyko reaktywacji zapalenia wątroby typu B (HBV) lub zapalenia wątroby typu C (HCV) zaleca się monitorowanie zakażonych pacjentów z objawami klinicznymi i laboratoryjnymi czynnego zakażenia HBV lub HCV. Donoszono o przypadkach wybiórczej aplazji układu czerwonokrwinkowego (PRCA) u pacjentów leczonych pochodnymi MPA, (które obejmują mykofenolan mofetylu i mykofenolan sodu) w skojarzeniu z innymi lekami o działaniu immunosupresyjnym. PRCA może ustąpić po zmniejszeniu dawki lub zaprzestaniu leczenia. W trakcie zmian w leczeniu preparatem należy dokładnie obserwować biorców przeszczepów w celu zminimalizowania ryzyka odrzucenia przeszczepu. Pacjenci stosujący lek powinni być monitorowani w kierunku nieprawidłowego obrazu krwi obwodowej (np. neutropenii lub niedokrwistości). U pacjentów przyjmujących lek należy wykonywać pełne badanie morfologiczne krwi raz w tygodniu podczas 1. miesiąca leczenia, 2 razy w miesiącu w 2. i 3. miesiącu leczenia, a następnie raz w miesiącu do końca 1. roku terapii. Jeśli u pacjenta wystąpi nieprawidłowy obraz krwi (np. neutropenia z bezwzględną liczbą granulocytów obojętnochłonnych <1,5 x 10³/ml lub niedokrwistość) może być konieczne przerwanie lub całkowite zaprzestanie stosowania leku. Należy poinformować pacjentów, że w trakcie leczenia MPA skuteczność szczepień może być zmniejszona oraz, że należy unikać stosowania żywych atenuowanych szczepionek. Pomocne może być stosowanie szczepień przeciwko wirusowi grypy. Lekarze powinni przestrzegać krajowych wytycznych dotyczących szczepień przeciwko wirusowi grypy. Stosowanie pochodnych MPA wiązało się ze zwiększoną częstością występowania działań niepożądanych ze strony układu pokarmowego, w tym niezbyt częstych przypadków owrzodzeń, krwawień i perforacji. Z tego względu lek należy stosować ze szczególną ostrożnością u pacjentów z czynną, ciężką chorobą układu pokarmowego. Zaleca się, by nie podawać leku jednocześnie z azatiopryną, ponieważ równoczesne stosowanie tych leków nie zostało zbadane. Kwas mykofenolowy (w postaci soli sodowej) i mykofenolan mofetylu nie powinny być bez rozróżnienia wzajemnie zastępowane, ponieważ mają różny profil farmakokinetyczny. Dostępne są ograniczone dane dotyczące jednoczesnego jego stosowania wraz z terapią indukcyjną, taką jak globulina antylimfocytarna lub bazyliksymab. Skuteczność i bezpieczeństwo stosowania preparatu z innymi lekami o działaniu immunosupresyjnym (np. takrolimusem) nie zostało zbadane. Jednoczesne stosowanie preparatu z lekami wpływającymi na krążenie jelitowo-wątrobowe, takimi jak cholestyramina lub węgiel aktywowany może spowodować zmniejszenie wartości AUC kwasu mykofenolowego do poziomu poniżej stężenia terapeutycznego i zmniejszyć jego skuteczność. Należy unikać stosowania leku u pacjentów z rzadko występującym dziedzicznym niedoborem fosforybozylotransferazy hipoksantynowo-guaninowej (HPRT), np. w zespole Lesch-Nyhana i Kelly-Seegmillera. Preparat zawiera laktozę i dlatego nie należy go stosować u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
U pacjentów w podeszłym wieku może wystąpić więcej działań niepożądanych z powodu osłabionej
czynności układu immunologicznego.

Leki immunosupresyjne, w tym Myfortic, osłabiają mechanizmy obronne organizmu pacjenta hamując
odrzucanie przeszczepionego narządu. W konsekwencji organizm nie może tak dobrze jak w normalnych
warunkach walczyć z zakażeniami. Dlatego w przypadku stosowania leku Myfortic, pacjent jest narażony
na większą niż zwykle ilość zakażeń, takich jak zakażenia mózgu, skóry, jamy ustnej, żołądka i jelit, płuc
oraz układu moczowego.

Lekarz prowadzący zleci regularne badania krwi w celu obserwacji wszelkich zmian w ilości krwinek lub
stężeniu związków przenoszonych przez krew, takich jak cukier, tłuszcz i cholesterol.

Działania niepożądane, które mogą być ciężkie:
• objawy zakażenia w tym gorączka, dreszcze, nadmierne pocenie, uczucie zmęczenia, senność, czy
  brak energii. Jeśli pacjent zażywa lek Myfortic, może być bardziej niż zwykle podatny na infekcje
  wirusowe, bakteryjne czy grzybicze. Może to mieć wpływ na różne układy organizmu, najczęściej
  na nerki, pęcherz, górne i (lub) dolne drogi oddechowe;
• wymiotowanie krwią, czarne lub krwawe stolce, wrzód żołądka lub jelit;
• powiększenie węzłów chłonnych, nowe lub powiększenie narośli na skórze lub zmiana
  w istniejącym znamieniu. Ponieważ zdarza się to u pacjentów przyjmujących leki
  immunosupresyjne, u bardzo małej ilości pacjentów leczonych lekiem Myfortic rozwija się rak
  skóry lub węzłów chłonnych.
Jeśli wystąpią którekolwiek z powyższych objawów, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem.

Inne działania niepożądane, w tym:

Bardzo często (mogą wystąpić u więcej niż 1 na 10 pacjentów)
• mała liczba białych krwinek
• małe stężenie wapnia we krwi (hipokalcemia)
• małe stężenie potasu we krwi (hipokaliemia)
• duże stężenie kwasu moczowego we krwi (hiperurykemia)
• wysokie ciśnienie krwi (nadciśnienie)
• niepokój
• biegunka
• ból stawów (artralgia)

Często (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 10 pacjentów)
• mała liczba czerwonych krwinek, która może być przyczyną zmęczenia, skróconego oddechu
  i bladości (niedokrwistość)
• mała liczba płytek krwi, która może być przyczyną nieoczekiwanego krwawienia i zasinienia
  (trombocytopenia)
• duże stężenie potasu we krwi (hiperkaliemia)
• małe stężenie magnezu we krwi (hipomagnezemia)
• zawroty głowy
• ból głowy
• kaszel
• niskie ciśnienie krwi (hipotensja)
• skrócony oddech (duszność)
• ból brzucha lub żołądka, zapalenie błony śluzowej żołądka, wzdęcie brzucha, zaparcie,
  niestrawność, wzdęcie z oddawaniem wiatrów, luźne stolce, nudności, wymioty
• zmęczenie, gorączka
• nieprawidłowe wyniki badań czynności nerek lub wątroby
• zakażenia dróg oddechowych
• trądzik
• osłabienie (astenia)
• ból mięśni (mialgia)
• obrzęk rąk, kostek lub stóp (obrzęk obwodowy)
• swędzenie

Niezbyt często (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 100 pacjentów)
• szybkie bicie serca (tachykardia) lub nieregularne bicie serca (dodatkowe skurcze komorowe), płyn
  w płucach (obrzęk płucny)
• wzrost torbieli (cysta) zawierającej płyn (limfa) (torbiel limfatyczna)
• drżenie, trudności ze snem
• zaczerwienienie i obrzęk oczu (zapalenie spojówek), zamazane widzenie
• sapanie
• odbijanie się, cuchnący oddech, niedrożność jelita, owrzodzenie wargi, zgaga, odbarwienie języka,
  suchość w jamie ustnej, zapalenie dziąseł, zapalenie trzustki prowadzące do ostrego bólu w górnej
  części brzucha, zamknięcie kanału ślinianek, zapalenie wewnętrznego nabłonka jamy brzusznej
  (zapalenie otrzewnej)
• zakażenie kości, krwi i skóry
• krew w moczu, uszkodzenie nerek, ból i trudności w oddawaniu moczu
• łysienie, zasinienie skóry
• zapalenie stawów (artretyzm), ból pleców, kurcze mięśni
• utrata apetytu, zwiększenie stężenia lipidów (hiperlipidemia), cukru (cukrzyca), cholesterolu
  (hipercholesterolemia) lub zmniejszenie stężenia fosforanów we krwi (hipofosfatemia)
• objawy grypopodobne (takie jak zmęczenie, dreszcze, ból gardła, ból stawów i mięśni), obrzęk
  kostek i stóp, ból, zesztywnienie mięśni, wzmożone pragnienie lub osłabienie
• nietypowe sny, złudne postrzeganie (urojenia)
• niemożność osiągnięcia lub utrzymania wzwodu
• kaszel, trudności w oddychaniu, ból przy oddychaniu (możliwe objawy śródmiąższowych chorób
  płuc)

Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych)
• wysypka
• gorączka, ból gardła, częste infekcje (możliwe objawy braku białych krwinek we krwi)
  (agranulocytoza)

Inne działania niepożądane zgłaszane dla leków podobnych do leku Myfortic
Dodatkowo donoszono o następujących działaniach niepożądanych w grupie leków, do których należy
Myfortic: zapalenie okrężnicy (jelito grube), zapalenie błony śluzowej żołądka wywołane przez wirusa
cytomegalii, przedziurawienie ściany jelita, powodujące silny ból brzucha z możliwym krwawieniem,
wrzody żołądka lub dwunastnicy, mała liczba określonych białych krwinek lub wszystkich krwinek,
ciężkie zakażenia, takie jak zakażenie serca i jego zastawek oraz błony okrywającej mózg i rdzeń
kręgowy, skrócony oddech, kaszel, który może być spowodowany rozstrzeniami oskrzeli (nieprawidłowe
rozszerzenie światła kanalików płucnych) oraz inne mniej częste zakażenia bakteryjne powodujące
zwykle ciężkie choroby płuc (gruźlica i zakażenie wywołane przez atypowe prątki Mycobacterium).
Należy powiedzieć lekarzowi, jeśli wystąpi uporczywy kaszel lub duszności.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać
bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu
Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C
PL-02-222 Warszawa
Tel.: 22 49-21-301
Fax: 22 49-21-309
Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Leku nie należy podawać jednocześnie z azatiopryną (brak badań). Podczas leczenia istnieje możliwość zmniejszonej skuteczności szczepień; należy unikać stosowania żywych atenuowanych szczepionek (szczepienie przeciwko wirusowi grypy może być korzystne). Podczas jednoczesnego podawania mykofenolanu z acyklowirem lub gancyklowirem obserwowano zwiększone stężenia we krwi MPAG oraz acyklowiru/gancyklowiru, co jest prawdopodobnie skutkiem konkurowania obu substancji o sekrecję kanalikową - jest mało prawdopodobne aby zmiany w farmakokinetyce MPAG miały znaczenie kliniczne u pacjentów z prawidłową czynnością nerek; u chorych z zaburzeniami czynności nerek należy stosować się do odpowiednich zaleceń dotyczących dawkowania acyklowiru/gancyklowiru i starannie monitorować pacjentów. Związki zobojętniające sok żołądkowy (preparaty magnezu i glinu) mogą zmniejszać AUC i C_max MPA - można je stosować z przerwami w leczeniu sporadycznie występującej niestrawności, nie zaleca się natomiast ich długotrwałego codziennego przyjmowania z preparatem, ze względu na ryzyko zmniejszenia skuteczności leczenia. Pantoprazol podawany w dawce 40 mg 2 razy na dobę przez 4 dni nie powodował zmian w farmakokinetyce MPA; brak danych dotyczących innych inhibitorów pompy protonowej podawanych w dużych dawkach. Interakcje MPA z doustnymi środkami antykoncepcyjnymi są mało prawdopodobne. Jednoczesne podawanie preparatu z lekami wiążącymi kwasy żółciowe lub węglem aktywowanym może spowodować zmniejszenie wartości AUC dla MPA i zmniejszenie skuteczności leku - należy zachować ostrożność w przypadku konieczności jednoczesnego stosowania. Jednoczesne stosowanie cyklosporyny i preparatu może powodować zmniejszenie stężenia MPA, jednak badania skuteczności leczenia w skojarzeniu z cyklosporyną nie wskazują na konieczność modyfikacji zalecanego dawkowania mykofenolanu sodu; w przypadku czasowego przerwania lub całkowitego zaprzestania podawania cyklosporyny, należy ponownie ocenić dawkę mykofenolanu sodu, w zależności od stosowanego leczenia immunosupresyjnego. Średnie wartości AUC dla MPA były o 19% większe, podczas gdy średnie wartości AUC dla MPAG były około 30% mniejsze u pacjentów leczonych takrolimusem w porównaniu z grupą leczonych cyklosporyną, ponadto, zmienność wielkości AUC dla MPA u tego samego pacjenta była zdwajana po zmianie z leczenia cyklosporyną na takrolimus - należy wziąć pod uwagę to zwiększenie, zarówno w wielkości AUC dla MPA jak i zwiększenie zmienności, a dostosowanie dawki mykofenolanu powinno być podyktowane sytuacją kliniczną; należy prowadzić ścisłą obserwację kliniczną, jeśli planowana jest zmiana jednego inhibitora kalcyneuryny na inny. Dostępne są ograniczone dane dotyczące stosowania preparatu jednocześnie z terapią indukcyjną, taką jak globulina antylimfocytarna lub bazyliksymab; skuteczność i bezpieczeństwo stosowania leku z innymi lekami o działaniu immunosupresyjnym (np. takrolimusem) nie zostało zbadane.

Novartis Poland Sp. z o.o.
ul. Marynarska 15
02-674 Warszawa
22-375-48-88
www.novartis.com/pl-pl/