Myocet liposomal 50 mg proszek, dyspersja i rozp. do konc. do sporz. dyspersji do infuzji

Kompleks doksorubicyny z cytrynianem w liposomach odpowiadający 50 mg chlorowodorku doksorubicyny. Preparat zawiera sód - po rekonstytucji lek zawiera w przybliżeniu 108 mg sodu w dawce 50 mg chlorowodorku doksorubicyny.

Cytostatyk z grupy antybiotyków antracyklinowych. Działa za pomocą szeregu mechanizmów, obejmujących hamowanie topoizomerazy II, polimerazy DNA i RNA, tworzenie wolnych rodników oraz wiązanie z błoną komórkową. Doksorubicyna w liposomach wykazuje zmniejszenie dystrybucji do serca, błony śluzowej żołądka i jelit w porównaniu z konwencjonalną doksorubicyną, jednocześnie utrzymując skuteczność przeciwnowotworową w doświadczalnych guzach. Stężenie całkowitej doksorubicyny w osoczu jest znacząco większe niż w przypadku stosowania konwencjonalnej doksorubicyny. Natomiast największe stężenie w osoczu wolnej (nie w liposomach) doksorubicyny jest mniejsze w przypadku stosowania preparatu niż w przypadku konwencjonalnej doksorubicyny i występuje później. Lek jest eliminowany z organizmu głównie przez wątrobę.

W skojarzeniu z cyklofosfamidem jako lek pierwszego rzutu w leczeniu dorosłych kobiet z rakiem piersi z przerzutami.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub którąkolwiek substancję pomocniczą.

W związku z cytotoksycznym, mutagennym i embriotoksycznym działaniem doksorubicyny, preparatu nie należy stosować w czasie ciąży z wyjątkiem sytuacji, gdy jest to jednoznacznie konieczne. Kobiety w wieku rozrodczym powinny stosować skuteczną antykoncepcję podczas terapii lekiem oraz w ciągu 6,5 mies. po jej zakończeniu. Kobietom, które chciałyby zajść w ciążę po zakończeniu leczenia, należy przed rozpoczęciem leczenia zalecić konsultację genetyczną i zasięgnięcie porady na temat zachowania płodności. Kobiety w trakcie leczenia lekiem nie powinny karmić piersią.

Preparat może być stosowany wyłącznie w ośrodkach wyspecjalizowanych w podawaniu chemioterapii cytotoksycznej. Należy go podawać wyłącznie pod kontrolą lekarza mającego doświadczenie w stosowaniu chemoterapii. Jeśli lek podaje się w leczeniu skojarzonym z cyklofosfamidem (600 mg/m² pc.), zalecana początkowa dawka wynosi 60-75 mg/m² pc. co 3 tyg. Bezwzględna liczba granulocytów obojętnochłonnych (ANC) przed kolejnym cyklem musi wynosić co najmniej 1500 komórek/µl, liczba płytek krwi - co najmniej 100 000 komórek/µl. Zalecana początkowa dawka leku wynosi 60-75 mg/m² pc. co 3 tyg. w skojarzeniu z cyklofosfamidem podawanym w dawce 600 mg/m² pc. Modyfikacja dawkowania w przypadku wystąpienia działań niepożądanych. W przypadku wystąpienia toksyczności hematologicznej oraz innego rodzaju toksyczności może być konieczne zmniejszenie dawki lub wydłużenie odstępów pomiędzy podawaniem leku. Podczas leczenia zaleca się poniższe dostosowanie dawkowania równolegle, zarówno dla doksorubicyny, jak i cyklofosfamidu. O dawkowaniu po zmniejszeniu dawki decyduje lekarz prowadzący. Toksyczność hematologiczna. Nadir ANC 1500-1900 komórek/µl, nadir liczby płytek krwi 75 000-150 000 komórek/µl - dawkowanie bez zmian; nadir ANC 1000- <1500 komórek/µl, nadir liczby płytek krwi 50 000- <75 000 komórek/µl - dawkowanie bez zmian; nadir ANC 500-999 komórek/µl, nadir liczby płytek krwi 25 000- <50 000 komórek/µl - czekać do momentu, gdy ANC wyniesie co najmniej 1500 i (lub) liczba płytek krwi wyniesie co najmniej 100 000, a następnie podawać dawkę zmniejszoną o 25%; nadir ANC <500 komórek/µl, nadir liczby płytek krwi <25 000 komórek/µl - czekać do momentu, gdy ANC wyniesie co najmniej 1500 i (lub) liczba płytek krwi wyniesie co najmniej 100 000, a następnie podawać dawkę zmniejszoną o 50%. Jeśli mielotoksyczność powoduje opóźnienie leczenia o ponad 35 dni po podaniu pierwszej dawki z poprzedniego cyklu, należy rozważyć zaprzestanie podawania leku. Zapalenie błony śluzowej. 1st. toksyczności (bezbolesne wrzody, rumień lub łagodna bolesność) - dawkowanie bez zmian; 2st. toksyczności (bolesny rumień, obrzęk lub owrzodzenie, lecz pacjent może przyjmować pokarm) - odczekać jeden tydzień, jeśli objawy ulegną poprawie podawać 100% dawki; 3st. toksyczności (bolesny rumień, obrzęk lub owrzodzenie, pacjent nie może przyjmować pokarmu) - odczekać jeden tydzień, jeśli objawy ulegną poprawie podawać dawkę zmniejszoną o 25%; 4st. toksyczności (pacjent wymaga żywienia parenteralnego lub dojelitowego) - odczekać jeden tydzień, jeśli objawy ulegną poprawie podawać dawkę zmniejszoną o 50%. Szczególne grupy pacjentów. Bezpieczeństwo stosowania i skuteczność leku oceniono u 61 pacjentek z rakiem piersi z przerzutami w wieku od 65 lat. Dane z badań klinicznych z grupą kontrolną dowodzą, że skuteczność i bezpieczeństwo kardiologiczne stosowania leku w tej populacji i u pacjentek w wieku <65 lat były porównywalne. Doksorubicyna jest metabolizowana głównie w wątrobie i wydalana z żółcią, dostosowanie dawki nie jest konieczne u pacjentek z zaburzeniami czynności nerek. U pacjentek z niewydolnością wątroby przed rozpoczęciem i podczas leczenia preparatem, należy ocenić czynność wątroby i wydzielanie żółci. Opierając się na ograniczonej liczbie danych o pacjentach z przerzutami nowotworowymi w wątrobie zaleca się zmniejszenie pierwszej dawki leku wg stężenia bilirubiny: bilirubina 2 pc.; bilirubina GGN ale <50 - zmniejszyć dawkę o 50%; bilirubina >50 μmol/l - zmniejszyć dawkę o 75% μmol/l. Ponieważ rekomendacje oparte są głównie na ekstrapolacjach, należy starać się unikać podawania leku pacjentom ze stężeniem bilirubiny >50 μmol/l. Sposób podania. Lek podaje się w infuzji dożylnej, przez 1 h. Nie podawać  domięśniowo lub podskórnie, ani w bezpośrednim wstrzyknięciu dożylnym (bolus). Przed podaniem preparat musi być najpierw odtworzony, a następnie musi być rozcieńczony, wg instrukcji podanej przez producenta. Końcowe stężenie chlorowodorku doksorubicyny powinno wynosić 0,4-1,2 mg/ml. Lek nie zawiera środków konserwujących, dlatego po rekonstytucji, z mikrobiologicznego punktu widzenia powinien być zużyty natychmiast. W przypadku wynaczynienia, należy natychmiast przerwać infuzję. W miejscu wynaczynienia można przykładać lód przez około 30 min. Następnie należy kontynuować infuzję leku do innej żyły niż ta, w której nastąpiło wynaczynienie. Można lek podawać do żyły centralnej lub obwodowej.

Ryzyko kardiotoksyczności doksorubicyny i innych antracyklin zwiększa się wraz ze zwiększeniem dawki skumulowanej tych leków i jest większe u pacjentów z kardiomiopatią w wywiadzie, napromienieniem śródpiersia lub chorobą serca. Analiza kardiotoksyczności podczas badań klinicznych wykazała statystycznie znamienne zmniejszenie liczby zdarzeń kardiologicznych u pacjentek leczonych preparatem  w porównaniu z liczbą jaka wystąpiła u pacjentów leczonych konwencjonalną doksorubicyną w takiej samej dawce w mg. Metaanaliza wykazała istotną statystycznie mniejszą częstość występowania zarówno klinicznie objawowej niewydolności serca jak i łącznie klinicznie objawowej i bezobjawowej niewydolności serca u pacjentek leczonych preparatem liposomalnym, niż u pacjentek leczonych konwencjonalną doksorubicyną. Nie ma doświadczeń związanych z podawaniem preparatu pacjentkom z chorobą sercowo-naczyniową w wywiadzie, np. z zawałem serca przebytym w ciągu 6 mies. przed rozpoczęciem leczenia, dlatego należy zachować ostrożność w przypadku pacjentek z zaburzeniami czynności serca. U pacjentek leczonych jednocześnie preparatem i trastuzumabem należy odpowiednio monitorować czynność serca w sposób opisany poniżej. Podczas ustalania całkowitej dawki preparatu należy także brać pod uwagę wcześniejsze lub równoczesne leczenie innymi lekami o działaniu kardiotoksycznymi, w tym antracyklinami i antrachinonami. Przed rozpoczęciem leczenia preparatem i w trakcie jego trwania zaleca się pomiary frakcji wyrzutowej lewej komory (LVEF) za pomocą wentrykulografii izotopowej (MUGA) lub echokardiografii. Przeprowadzenie oceny lewokomorowej frakcji wyrzutowej jest obowiązkowe przed każdym dodatkowym podaniem preparatu po przekroczeniu przez pacjenta skumulowanej otrzymanej w życiu dawki antracyklin 550 mg/m² pc. lub zawsze, gdy podejrzewana jest kardiomiopatia. Jeśli wartość LVEF znacznie zmniejszyła się w stosunku do wartości wyjściowej, np. o >20 pkt. do wartości ostatecznej >50% lub o >10 pkt. do wartości ostatecznej <50%, należy starannie ocenić korzyści wynikające z kontynuowania terapii wobec ryzyka nieodwracalnego uszkodzenia serca; należy wziąć pod uwagę wykonanie biopsji serca. Zastoinowa niewydolność serca związana z kardiomiopatią może pojawić się nagle i może również wystąpić po zakończeniu leczenia. Zaburzenia żołądka i jelit. Metaanaliza wykazała statystycznie istotną mniejszą częstość występowania neutropenii stopnia 4, kardiotoksyczności oraz nudności i (lub) wymiotów stopnia ≥3 i biegunki stopnia ≥3 u pacjentek leczonych preparatem, niż u pacjentek leczonych konwencjonalną doksorubicyną. Reakcje w miejscu podania. Lek należy traktować jak środek drażniący i stosować odpowiednie środki ostrożności zapobiegające wynaczynieniu. W przypadku wynaczynienia należy natychmiast przerwać infuzję. W miejscu wynaczynienia można przykładać lód przez około 30 min. Następnie należy kontynuować infuzję leku do innej żyły niż ta, w której nastąpiło wynaczynienie. Lek można podawać do żyły centralnej lub obwodowej. Odnotowywano ostre reakcje związane z szybkimi infuzjami liposomów (np. uderzenie krwi do głowy, duszność, gorączkę, obrzmienie twarzy, ból głowy, ból pleców,
dreszcze, uczucie ucisku w klatce piersiowej i gardle i(lub) niedociśnienie); można uniknąć wystąpienia tych objawów podając wlew przez 1 h. Podobnie jak w przypadku innych leków zawierających antracykliny i doksorubicynę, w miejscach uprzednio napromienianych może wystąpić nawrót objawów popromiennych. Nie określono skuteczności ani bezpieczeństwa stosowania leku w terapii adjuwantowej raka piersi. Nie ustalono skuteczności i bezpieczeństwa stosowania preparatu u dzieci <17 lat oraz w terapii adjuwantowej raka piersi. Substancje pomocnicze. Preparat zawiera ok. 108 mg sodu na dawkę 50 mg chlorowodorku doksorubicyny, co odpowiada 5,4% zalecanej przez WHO maksymalnej 2 g dobowej dawki sodu u osób dorosłych.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Poniższe reakcje niepożądane mogą wystąpić po stosowaniu tego leku.

Jeśli którakolwiek z wymienionych reakcji niepożądanych zostanie zauważona, należy
natychmiast powiedzieć o tym lekarzowi lub pielęgniarce. Są to objawy reakcji alergicznych i
podawanie leku może wymagać przerwania:
- duszność, ucisk w klatce piersiowej lub w gardle
- ból głowy lub ból pleców
- gorączka lub dreszcze
- obrzmienie lub nagłe zaczerwienienie twarzy
- zmęczenie, zawroty głowy lub uczucie pustki w głowie.
W przypadku zaobserwowania któregokolwiek z wymienionych powyżej działań niepożądanych,
należy natychmiast powiedzieć o tym lekarzowi lub pielęgniarce.

Inne działania niepożądane

Bardzo częste (mogą występować u więcej niż 1 na 10 osób):
- utrata włosów
- gorączka, dreszcze, ból
- utrata apetytu, biegunka, nudności lub wymioty
- zmniejszenie liczby określonych komórek w krwi – lekarz prowadzący będzie regularnie
  monitorować krew pacjentki pod kątem takich zmian i zdecyduje, czy konieczne jest zastosowanie
  specjalnego leczenia. Objawy mogą obejmować:
  - częstsze występowanie siniaków
  - opryszczkowe zapalenie jamy ustnej, owrzodzenie gardła lub jamy ustnej
  - zmniejszenie odporności na zakażenie albo gorączkę
  - uczucie zmęczenia lub zawroty głowy, brak energii.

Częste (mogą występować u mniej niż 1 na 10 osób)
- bóle mięśni, ból pleców, ból głowy
- trudności z oddychaniem, bóle w klatce piersiowej
- uczucie pragnienia, ból lub obrzmienie przełyku
- zadyszka, obrzmienie nóg w kostce, skurcze mięśni. Objawy te mogą wynikać z powodu
  niewydolności serca, zakłócenia rytmu serca lub zbyt niskiego stężenia potasu w krwi
- nieprawidłowe wyniki badań czynności wątroby
- trudności z zasypianiem
- krwawienie z nosa, uderzenia gorąca do głowy
- zaparcie, zmniejszenie masy ciała
- wysypka skórna i zmiany płytek paznokciowych

Niezbyt częste (mogą występować u mniej niż 1 na 100 osób)
- odpluwanie krwią
- pobudzenie, senność
- niskie ciśnienie krwi, złe samopoczucie
- zaburzenia chodu, trudności mowy
- bóle żołądka mogące być objawami powstawania wrzodów żołądka
- osłabienie mięśni
- świąd, suchość skóry lub obrzmienie skóry wokół mieszków włosowych
- obrzmienie, zaczerwienienie i pęcherze na skórze wokół miejsca wstrzyknięcia
- zwiększone stężenie glukozy w krwi (lekarz oceni w wynikach badań krwi)
- zmiana koloru skóry lub oczu na żółty. Mogą to być objawy problemu z wątrobą, zwane żółtaczką
- zmiana częstości oddawania moczu, bóle przy oddawaniu moczu lub krew w moczu

Nieznana: częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych
Zaczerwienienie i ból dłoni oraz stóp

Myocet liposomal może powodować pewne działania niepożądane związane z szybkością infuzji leku.
Obejmują one uderzenia gorąca, gorączkę, dreszcze, bóle głowy i ból pleców. Te reakcje niepożądane
mogą być zatrzymane poprzez powolniejsze i dłuższe w czasie podawanie leku.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane
można zgłaszać bezpośrednio do „krajowego systemu zgłaszania” wymienionego w załączniku V.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Stężenie doksorubicyny i jej metabolitu - doksorubicynolu w osoczu, może ulec zwiększeniu w przypadku jednoczesnego podawania cyklosporyny, werapamilu, paklitakselu lub innych leków, które są inhibitorami glikoproteiny P. Interakcje z doksorubicyną odnotowano w przypadku jednoczesnego stosowania streptozocyny, fenobarbitalu, fenytoiny i warfaryny. Doksorubicyna może potęgować toksyczność innych leków przeciwnowotworowych. Jednoczesne podawanie innych leków o działaniu kardiotoksycznym lub leków nasercowych nasila ryzyko kardiotoksyczności. Jednoczesne podawanie innych leków w liposomach lub kompleksach z lipidami lub dożylnych emulsji tłuszczowych może zmieniać charakterystykę farmakokinetyczną preparatu.

Teva Pharmaceuticals Polska Sp. z.o.o.
ul. Osmańska 12
02-823 Warszawa
22-345-93-00
[email protected]
www.teva.pl